TIENDUIZEND KASTELEN TE KOOP
(VOOR EEN PRIK) IN ITALIË
moe van
maagzuur?
PANDA EN DE BRON
Nieuwste welvaartssymbool in
Hollywood: de eigen sauna
neem natuur-grijze
O. mijn papa
Rechter Tie en de antieke
Nieuwe status-rage:
de privé- burcht
Sn
DINSDAG 6 JULI 1965
7
Ons vervolgverhaal
door Marjorie Kinnan Rowlings
(Geautoriseerde vertaling van Mien Crabberton)
Kerkers
Wees goed voor uzelf en uw maag
i
Zorgen
In stijl
„Verzoening over
de graven heen"
n ft*r^iraiiri
m
door dr. Robert van Gulik
GOUDEN OOGST
6) Luke had ge
werkt, gezwoegd en zijn akkers om
en om gespit om het vocht uit de bo
dem weer dichter naar de oppervlak
te en naar de wortels te brengen, tot
dat tenslotte het waterpeil zó diep
was gedaald, dat het met ploeg noch
schoffel of spade meer te bereiken
was. Betere boeren dan hij stonden
evenzeer wanhopig en radeloos bij de
vernietiging van hun arbeid.
Luke was nu zeventien. Zijn gehele
groei had zich geconcentreerd in zijn
beenderenstelsel.
Met zijn ruige haardos, zijn blauwe
ogen, vurig in het gebruind gelaat,
zag hij eruit als een magere leeuw,
die, op zijn achterpoten staande, een
onvriendelijke wereld uitdagend te
gemoet treedt. Hij had getracht de
bramen die Allie en hij plukten, in
het dorp te verkopen. Maar ze groei
den overal langs de dorpswegen en
elke huishouding had genoeg kinde
ren om ze zelf te plukken en er
waren maar weinig huismoeders die
een kwartje betaalden voor een grote
emmer vol, van ruim vier en een
halve liter inhoud.
De jongen en zijn zusje zaten op
de onderste stoeptrede en strekten
hun tenen in het koelbeschaduwde
zand.
Luke zei: „Ik wou dat ik een stuk
land had, waar ik geen pacht voor
hoefde te betalen."
„Denk je niet dat Bart Newton
wat van de huur zal afdoen?"
Hij schudde het hoofd.
„Bart is van plan zijn geld te krij
gen of ons weg te jagen en anders
niet."
„Hoe weet je dat?"
„Ik weet het."
Ze vroeg niet meer. Er bestond
voor haar slechts één autoriteit: Luke.
Wat hij zei was de waarheid en de
werkelijkheid. Ze onderwierp zelfs de
huishoudelijke raadgevingen van de
weduwe Raynes eerst aan zijn oor
deel, alvorens ze op te volgen.
Ze vroeg: „Pieker je erover Luke?
Ben je bang?"
Ze leunde over hem heen en bestu
deerde zijn gezicht, zoals een hond op
het woord van zijn meester wacht
om te gaan liggen of lopen. Als Luke
angstig was en bezorgd, als de drei
gende zwarte wolk die soms over hun
leven hing, hèm onrustig maakte, zou
ook zij bezorgd en angstig zijn. Hij
groef met zijn grote teen een holle
tje in het zand en vulde het weer
met zijn andere voet. Hij haalde
diep adem. Zijn hart klopte onstuimig
„Welnee," zei hij en zijn stem
klonk onbezorgd.
Hij was altijd bang, dat ze hem de
een of andere dag al te nauwlettend
zou gadeslaan en hem betrappen zou.
Hij zou er zijn rechterarm voor wil
len geven, als hij haar daarmee be
hoeden kon voor de schrik, die haar
nog af en toe weer aangreep als op
die avond jaren geleden, toen hij er
over gesproken had haar weg te zen
den naar Alabama. Ze trok het boven
lijf terug en begon haar emmer bra
men te bekijken.
Ze zei: „Ik heb eens een stikzwam
mee opgegeten, zeg, die tussen de
blauwbessen zat."
Hij zuchtte verlicht. Tegelijk voel
de hij zich plotseling eenzaam. Hele
maal alleen te moeten blijven vech
ten tegen honger en angst was een
vreemde en trieste gewaarwording.
Hij zei: „Laten we nu naar huis
gaan. Meneer Bart zei, dat hij een
dezer dagen bij mij zou komen pra
ten."
Met tegenzin verlieten ze het hoge
wuivende geboomte. Er was iets be-
schermends en troostends in die koe
le overschaduwing.
Toen ze thuiskwamen, vonden ze
daar twee mannen en een vrouw. Een
van hen was Bart Newton. Luke kreeg
een gevoel alsof zijn ribben uiteen
zouden wijken, door het wilde bon
zen van zijn hart. Bart begon: „Je
kent zeker mijn dochter Janey nog wel.
Luke. Dit is haar man. Ze komen te
rug uit West-Florida".
Luke zei: „Hoe gaat het u?"
De vrouw keek hem gemelijk, on
vriendelijk aan, met 'n snelle nieuws
gierige blik naar Allie, Luke wist
waarvoor ze gekomen waren. Hij
kreeg een felle behoefte Bart Newton
het land voor de voeten te gooien,
voor hij de pijn zou moeten onder
gaan ervan weggestuurd te worden.
Maar hij wist toe hoe te beginnen. Hij
kon niet spreken. Hij stond daar, stijf
rechtop, en wachtte.
Bart zei: „Het spijt me voor me
zelf en voor jou, jongen, dat ik een
bijzondere reden heb.
Luke sprak snel. „Niks geen bijzon
dere reden. Ik heb geen huur be
taald en ik heb ook niks om te beta
len."
De man zei opgelucht: „Zo is het".
De vrouw viel scherp in: „Er is
geen enkele reden waarom mijn man
en ik ergens anders huur zouden moe
ten betalen, terwijl mijn vaders land
er verwaarloosd bij ligt."
Luke werd zich ervan bewust dat
Allie aan zijn gescheurde mouw stond
te trekken.
Ze fluisterde: „Nemen ze ons de
plaats af?"
Hij ging wijdbeens staan als 'n jon
ge stier, en zei strijdlustig: „Néém je
oude plaats maar. Wij hebben ze niet
nodig. De grond is zo schraal en dor
als het hol van een ouwe schildpad
of een leeggevreten rattenest.
De vrouw vroeg wantrouwend. „Is
dat zo, vader?"
Newton streek met zijn vinger
langs de binnenrand van zijn boord.
't Is goed land, Janey." Hij wend
de zich weer tot de jongen. „Heb je
iets anders gevonden, waar jullie
heen kunnen?"
Een golf van verlatenheid spoelde
over Luke heen. Zijn lange benige
armen hingen slap neer. Zijn schou
ders zakten in, alsof hij te lang ach
tereen achter de ploeg had gegaan.
Hij zei, in uiterste wanhoop maar
schijnbaar rustig overwogen: „We
gaan het bos in."
Newton staarde hem aan.
„Het bos in?"
„Ja, naar dat verlaten huis."
„Maar dat kan niet. De kerel, die
dat huis bouwde trok er weer uit toen
ik nog een jongen was, omdat er
niet te leven viel."
„O jawel, het is er heel goed."
„Die vreemdeling, van wie het huis
is, zal wel weer eens terugkomen.
Dan slaat hij je kort en klein."
„Er komt geen vreemdeling. Hij
zou al lang gekomen zijn, als hij
daar lust toe had."
„Je kunt daar niet leven, jongen,
je kunt er niets beginnen. Er is geen
ontgonnen land bij."
Lukes gedachten cirkelden snel
rondom het verlaten huis in het een
zame hoge woud.
„Er is 'n open plek, vlak voor het
hoge hout begint. Daar ga ik mais
poten. Ik ga een nieuw stuk erbij ont
ginnen. Ik ga sinaasappelen ver
bouwen."
Janey zei: „Zie je nou, dat de
jongen wat anders in zijn kop heeft?
En dat hij daarom je land verwaar
loosde."
Bart staarde onrustig voor zich uit.
„Hij kan daar niets beginnen, in dat
zwarte moeras!"
De vrouw keek hem aan. Haar ogen
prikten.
„Gaat je eigen vlees en bloed niet
voor? Je hebt het me beloofd."
„Ik zal het ook wel doen Luke,"
hij legde zijn hand op de schouder
van de jongen „ik haat dit meer
dan iets anders, Wanneer kun je
gaan?"
„Ik en Allie hebben er vandaag al
over gepraat. We zijn van plan mor
genvroeg te gaan."
Het meisje gaf pen zwakke Jammer
kreet, als een gepijnigd katje. De fa
milie Newton klom in Barts wagen
en reed weg. Bart hing moedeloos in
eengezakt over de teugels.
Luke wendde zich tot zijn zusje, met
brandende ogen. Hij likte over zijn
lippen.'
„Is dat niet fijn zeg, daar in het
bos te gaan wonen?"
Hij trachtte krampachtig te glim
lachen, maar zijn mond beefde. Allies
ogen keken hem onderzoekend aan.
„Ben je heus helemaal niet bang,
Luke?"
Zijn laatste beheersing brak. Hij
knipte met de ogen en wreef er met
zijn mouw overheen. Toen greep hij
het meisje bij de broodmagere schou
dertjes en schudde haar heen en
weer.
(Wordt vervolgd)
WWWIAA/WXftAAAAftAAAAAAAAWAAAAAWWWWWWWIlWWWMWWWVWWWWWWIWWWMWWyWWWWWWWWWIftft
WIE IN DE BUURT van Terni, een stadje in de Apenijnen,
op honderd kilometer van Rome, op zoek gaat naar het
roemruchte kasteel van Guardea, waar Lucrezia Borgia
volgens de overlevering haar minnaars van kant maakte, zal
tot zijn grote verbazing op de hoofdtoren de Amerikaanse
vlag zien wapperen naast de vlag van de Borgia's. Slaagt hij
erin tot het interieur van deze middeleeuwse burcht door
te dringen, dan zal zijn verbazing nog toenemen: hij zal er
kennis maken met een middeleeuwse slotvrouwe, die....
Amerikaans spreekt. Deze bizarre combinatie is een uit
vloeisel van een nieuwe mode, die men in bescheidener vorm
ook in de andere Europese landen aantreft, namelijk het
kopen van een oude tweede woning op het rustige
platteland om de druk van het moderne leven te ontvluchten.
TERWIJL in Frankrijk, België en Ne
derland welgestelden zich een verlaten
hoeve aanschaffen om weekeinden of va
kantie door te brengen, koopt men in
Italië maar liever een authentiek kasteel
uit middeleeuwen of renaissance met
wallen, torens, ophaalbruggen, onderaard
se gangen, geheime kamers en wat dies
meer zij. Hoe ongelooflijk het ook moge
klinken, op dit wondermooie Italiaanse
platteland, is het gemakkelijker een oud
kasteel te kopen dan een bescheiden wo
ning
Het „International Burgen Institute",
een door de Unesco en de Europese Raad
erkende organisatie die zich bezighoudt
met het conserveren van historische ge
bouwen, heeft berekend, dat er in Italië
niet minder dan tienduizend burchten, to
rens, renaissance-kastelen en dergelijke
bestaan, waarvan de meeste tegen (ver
houdingsgewijs) een prikje te koop zijn!
In Puglia (in het onderste deel van de
Italiaanse laars aan de Adriatische Zee)
kan men al een Saracenentoren krijgen
voor nauwelijks 4.300,-. De overbekende
„Rocca di Radicofani" op de historische
Gassia-weg staat te koop voor zes miljoen
lire (ƒ40.000,-); het uitzonderlijk mooie
en zonnige landschap krijgt men op de
koop toe.
Te Lucca werd onlangs een prachtig
kasteel uit de zeventiende eeuw, met de
omliggende jachtgronden erbij, verkocht
voor 15 miljoen lire, dat is ongeveer de
prijs van een bescheiden (nieuwe) villa op
een lapje grond.
In de nabijheid van Rome werden de
laatste tijd dertig oude kastelen verkocht,
meestal aan mensen uit het film- of kunst
milieu, aan Amerikanen of aan advoca
ten en artsen. We noemen een paar na
men: de Franse filmactrice Yvonne Four-
neaux, de Spaanse schrijver-acteur Luis
de Villalonga, die voordien in Parijs ver
bleef en de reeds genoemde „Amerikaan
se Lucrezia Borgia", een in Amerika be
kende schrijfster van comedies.
Romantische zielen zullen misschien treu
ren over het verval van zovele edele wo
ningen, een feit is echter dat de vroegere
kasteelbewoners deze grote en dikwijls
heel mooie, maar weinig comfortabele ge
bouwen, beu zijn en ze tegen een liquida-
tieprijs kwijt willen.
Dit verschijnsel is niet nieuw. Het is al
enkele decennia zo. Zo werden in het ver
leden veertien Italiaanse kastelen in ge
vangenissen veranderd, van tien maakte
men jeugdherbergen, een groot aantal
werd door kloostergemeenschappen aan
gekocht, van twaalf werd een gemeente
huis gemaakt en twee werden zelfs
kerkhof, (de „Rocca dei Tempesti" in
Noale en de „Torre di Riomaggiore" te
Monterosso in de Cinqueterre, vanwaar
men een der mooiste panorama's ter we
reld kan bewonderen), Recenter is het
transformeren van oude kastelen in kas
teel-hotels, -restaurants of openbare wijn
Advertentie
Stop met slikken van middelen die
geen blijvende verlichting geven. Vraag
de apotheker of drogist NORAC. Niets
anders. NORAC brengt het maagzuur
in gezond evenwicht.
11
Norac is 'n NORIT produkt
V/f'
59. Sinds zijn onderdompeling in de bron was Joris
wel erg veranderd! Vol verbazing zagen Panda en me
neer Drom, hoe hij gouden bijlen en speren als nuttelo
ze rommel opzij wierp. „Wacht even!" protesteerde de
ontdekkingsreiziger tenslotte. „U hoeft niet alles weg te
gooien! Laat de rest nu maar zitten. Dat beetje ex
tra gewicht kan de boog wel dragen!" „Waarom zou
den wij ze meenemen?" vroeg Joris. „Als wij naar onze
eigen wereld worden terug geschoten, hebben we daar
immers geen bijlen en speren nodig?" „Maar dat goud
kunnen we goed gebruiken!" me vkts Pan da op. Het is
zonde, om de rijkdom zomaar weg te gooien!" „Rijk
dom?" herhaalde Joris. „Och, Pandake, wat denkt ge
nog onrijp. De ware rijkdom zit niet in goud, doch m
onszelve. Dus laat ons het goud verwerpen en dragen
wij onze innerlijke rijkdom mee". Met deze woorden
nam hij plaats op de pijl en gaf een wenk aan de
dwerg, die voor het afschieten van de boog moest zor
gen.
kelders. Dergelijke gelegenheden zijn erg
in de mode, maar gewoonlijk niet aan de
goedkope kant.
En nu zijn de eerste excentrici versche
nen, die van middeleeuwse burchten en
glorierijke renaissance-paleizen hun week-
eindhuisjes willen maken. Sommigen zijn
door het toeval tot een dergelijk besluit
gekomen, zoals de bekende Romeinse ad
vocaat Menghini. De man was met vrouw
en kinderen een ritje gaan maken in de
Sabijnse bergen om er een bescheiden
landhuis te kopen. Dit bleek echter onvind
baar maar een makelaar zei hem, dat hij
wel iets anders te koop had: het kasteel
van Nicolo II, gebouwd in de jaren elfhon
derd te Roccantica.
De advocaat antwoordde dat hij voor
kastelen geen geld had en dat het niet
zijn bedoeling was geweest meer dan een
half miljoen lire (3.000 gulden) te beste
den. „Akkoord", zei de makelaar, „U
krijgt het voor een half miljoen".
Liep het kopen van deze burcht van een
leien dakje, met het vervolg van dit ver
haal was dat niet het geval.
De „Roccatica" van Nicolo II bezat
geen elektrische installatie noch stromend
water. De advocaat ging direct aan het
werk om van zijn kasteel een moderne
woning te maken, maar dat bleek een bo
venmenselijk werk te zijn. Houwelen en
drilboren kwamen niet door de meters
dikke muren heen, die destijds reeds de
aanvallen van de lansknechten hadden af
geslagen. Slechts met behulp van kleine
dynamietladingen konden de nodige ope
ningen worden gemaakt
Kopers van dergelijke kastelen dienen
er dus rekening mee te houden, dat de
restauratiekosten van 10 tot 100 maal zo
veel kunnen bedragen dan de aankoopprijs
van zo'n „weekeindstulpje."
Dat is de voornaamste reden waarom
de oorspronkelijke eigenaars deze oude fa
miliestukken voor een prikje van de hand
doen. Ze moderniseren, beweren ze, kost
een fortuin. En zelfs dan is het niet al
tijd zo eenvoudig.
VOOR DE ECHTE romantici bestaat er
nochtans een manier om deze moeilijkhe
den te omzeilen. De oplossing werd gege
ven door de „Amerikaanse Lucrezia Bor
gia". Nina Savo bewoont het oude zomer
verblijf van Lucrezia Borgia op dezelfde
wijze als de beruchte prinses deed: aan
liet hele verblijf heeft ze niets veranderd.
Men treft er alleen houtvuren aan, men
maakt zijn toilet in oude wasbekkens en
er wordt gekookt op het eeuwenoude
„focolur" met hout uit de omliggende bos
sen. De dame zelf loopt gekleed in oude
renaissance-gewaden waardoor haar ge
lijkenis met „La Borgia" nog frappanter
wordt. Geregeld heeft ze kunstenaars en
mensen uit de Amerikaanse kolonie te Ro
me te gast. En die vinden het heerlijk
te leven in dit kasteel van Guardea, waar
ze de hitte van de Romeinse zomer in
de koele ruime vertrekken kunnen ont
vluchten. Maar in de winter, die in Italië
meestal niet zo zacht is als men in de
noordelijke landen denkt, keert ze naar
New York terug naar het moderne com
fort van haar flat op Fifth Avenue.
Jongens en meisjes uit Beieren in Duits
land zullen deze maand en ook in augus
tus naar het Noordlimburgse plaatsje IJs-
selsteyn komen om daar het Duitse oor
logskerkhof te verfraaien. Op dit kerkhof
liggen 32.000 Duitsers begraven. Een en
ander geschiedt in het kader van een ac
tie „Verzoening over de graven van onze
vaders heen". De jeugd offert daarvoor
twee weken vakantie op. De jeugdige
Duitsers worden ondergebracht in een
voormalig DUW-kamp. Het in Budel gele
gerde Duitse onderdeel stelt koks ter be
schikking.
Dieren hebben gelukkig geen last
van koude oorlogen en ijzeren gordij
nen, getuige dit poolberenpaartje uit
de Sovjet-Unie dat eind vorige week
zonder politieke verwikkelingen een
nieuw tehuis vond in de Londense
„Zoo". Amos (nog uitrustend van de
vermoeienissen van de lange reis) en
zijn wijfje Mosa, die zo juist de nieu
we behuizing geïnspecteerd heeft, voe
len zich kiplekker bij de Londense
julitemperatuur van 13 graden. Ook de
verstandhouding met de dierentuinbe
zoekers laat niets te wensen over. Een
treffend voorbeeld van vreedzame co-
existentie, al genieten Amos en Mosa,
net als de Sovjetdiplomaten af en toe,
slechts beperkte bewegingsvrijheid
HOLLYWOOD - In het
stenen tijdperk van Hol
lywood's bestaan was het
statussymbool een tennis
baan. Daarna werd het 't
zwembad: Hoe aroter dat
zwembad, hoe voornamer
de bezitter. Een ander
aardigheidje was een te
lefoon in de auto. De pio
nier hiervan was Frank
Sinatra, een voortrekker
op 't terrein van stands
symbolen (eigen vlieg
tuig, eigen landingsplat
form voor een eigen heli
kopter enz.).
Het schijnt dat Sammy
Davis jr., destijds 'n toe
gewijd volgeling van Si
natra, ook een telefoon in
zijn auto liet installeren
en de wagen van Sinatra
opbelde om het hem te
vertellen. ..Een ogenblik",
zei Sinatra, „ik heb een
gesprek op mijn andere
toestel".
DIT ALLES is slechts
een inleiding tot een
praatje over het nieuwste
speelgoed van de filmbe
roemdheden: het sauna
bad. Sinatra heeft er een.
Glenn Ford ook. Dean
Martin denkt erover en
vele andere acteurs en
producers hebben sauna
baden laten installeren
of in bestelling. Sommige
nieuwe huizen in deftige
buurten worden kant en
klaar met saunabaden
geleverd en ze zijn een
„moetje" voor luxueuze
flatgebouwen in Holly
wood. De kosten om het
op zijn Hollywoods te
kunnen uitzweten kunnen
variëren van 2.200 dollar
(f 8600) voor een eenvou
dige sauna tot 10.000 dol
lar (f 36.000) voor een
luxueuze inrichting zoals
die van t.v.-vroducer Wil
liam Dozier. Een van de
meest populaire sauna's
van Beverly Hills is die
van Tony Owens, de
temperamentvolle echt
genoot van Donna Reed
en de producer van haw
t.v.-programma's Vrien
den of logeés die er voo~
de derde keer komen
saunaën, krijgen een
handdoek met zijn naam
erop geborduurd. In
Owens sauna staat een
rek vol met zulke hand
doeken en zelfs ov dat
rek heerst het standsbe
wustzijn.
„Op een dag" vertelde
Owens, „kwam Eddie
Fisher voor een stoombad
en hij keek naar het rek.
„Ik zing beter dan Dean
Martin" zei hii en hij hing
zijn handdoek boven die
van Dean ov het rek. Nu
wil iedereen bovenaan
hangen".
OWENS spot met de
bewering dat stoom zo
goed is om af te vallen.
„Drink een glas water en
je hebt al het wegge-
transpireerde terug",
merkte hij op. „Ik neem
stoombaden omdat ze me
een prettig gevoel geven.
Ik heb een beetje reuma
tiek in mijn heup en daar
is de hitte prachtig voor.
Stoombaden nemen is een
gewoonte, net als roken.
Als je er eenmaal door
bent aangetast, is het heel
moeilijk, om eraf te ko
men".
Voor hen die het nog
niet zo ver aebracht heb
ben dat zij een eigen
sauna kunnen laten in
stalleren, zijn er overi
gens verschillende open
bare saunabadinrichtin
gen in Hollywood. Een
daarvan heeft zelfs een
Finse badmeester in
dienst, die de saunaba
ders met authentieke
berketwijgen afrost.
OVERIGENS kan men
tegenwoordig ook in ons
land een particuliere sau
na laten aanleggen of
installeren. Een ambitieu
ze firma importeert de
complete uitrusting, be
staande uit een stoom-
kachel, 2 of 3 vouwwan
den en een afsluitgordijn
van rubberdoek. Een
originele Fins-berken
waterputs en een idem
rugborstel krijgt men er
bij cadeau. Wie voldoende
ruimte in keuken of bad
kamer heeft, kan met de
ze outillage een eigen
„saunahoek" aanleggen.
JOHANNESBURG (AP) Volgens
vele Zuidafrikaanse kinderen is vader
niets anders dan een pretlievende
werkschuwe leegloper, die meer tijd
besteedt aan het kijken naar aardige
meisjes dan aan werken.
Dit is de conclusie, getrokken uit een
tekenwedstrijd, waarbij aan Zuidafri
kaanse kinderen werd gevraagd, hun
vader uit te tekenen. Dit hebben ze
nu gedaan en de oude heer is er niet
te best afgekomen. Op slechts vijf van
de 500 ingezonden tekeningen wordt pa
uitgebeeld terwijl hij een of ander
werk verricht. De organisatoren van de
wedstrijd vinden, dat het resultaat een
goede kijk geeft op de bezigheden van
vader in de kring van het gezin.
„Hij wordt afgebeeld als een vrolij
ke kwant met een open oog voor meis
jes. Wij waren een beetje geschokt,
toen wij dit thema in de meerderheid
van de 500 door kinderen van vijf tot
vijftien jaar ingezonden tekeningen za
gen terugkeren. Maar zelden zag men
pa als een hardwerkende man. „Het
lijkt erop, dat de meeste kinderen hun
vader zien als iemand, die nooit naar
zijn werk gaat maar zijn tijd door
brengt met golf spelen, tennisen en vis
sen."
Slechts een van de jeugdige kunste
naars had zijn vader afgebeeld, terwijl
hij vrijwillig thuis werkte. Hij waste in
de keuken de vaat. De meeste anderen
tekenden hem als een slapende vlees
klomp in een luie stoel, zwemmend,
zonnebadend op het strand of gewoon
maar rondhangend met kranten en ko
mische tijdschriften. Vele ouders, die
naar de openbare tentoonstelling van
het werk van hun lieverdjes kwamen
kijken, fronsten hun voorhoofd, daar
alle tekeningen waren voorzien van
naam en adres van de jeugdige arties
ten.
Een meisje dat haar naam in koeien
van letters op haar tekening had ge
zet, had pa afgebeeld, terwijl hij naar
zijn welgevormde buurvrouw knipoog
de.
HEEFT DIE OUDE ZONDERLING DR.HWA
BOEKHOUDER RANG VERMOORD
was\
AD6 J
NOU EN OF...MAAR HET VWS
EEN BEETJE EEN VREEMDE
ONTMOETING
DAN HAD HIJ DIE
DOLK TDCH NIET ZOMAAR
ROND LATEN SLINGEREN...
IK WEET NIET WAT IK ER VAN
DENKEN MOET! HEEFT DIE
SOE MEI ZICH AAN HAAR
AFSPRAAK MET JE
GEHOUDEN
NADAT TSJiAO TAIZUN MONTUREN
MET HET SPOOK VERTELD HEEPT.
EEN ONOERNEMËNDE JONGE
VROUW..HOUD WEL EEN OOGJE OP
HAAR BIJ DIE INBREEK-PARTU
IK ZOU NU MAAR GAAN iTLOOPT
TEGEN avEN...
