Super 8-smalfilm uit
Amerika: vooral voor
beroepscineasten een
„geschenk des hemels"
Touwtrekken om de gunst van de
Japanse toeristen in Amsterdam
Ronselaars
praktijken
PANDA EN DE YINX
TRIUMPH DEALER
Ons vervolgverhttai
en
WOENSDAG 14 JULI 196 5
19
door Marjorie Kinnan Rowlings
(Geautoriseerde vertaling van Mien Crabberton)
Goedkoper en handzamer dan 16 mm
aanzienlijk scherper dan de 8 mm
Camera's en projectoren
Compleet systeem
Niet verouderd
Dertig pet. duurder
Aanwinst
Herman Croesen
Diamantairs op de vuist.
HARRY OOMEN
wl
Regeling op til
Dagje uit
Waterhalers
door dr. Robert van Gulik
rVWVUMfWUIfl/WIAAAA
vuvwwwvuvwww
GOUDEN OOGST
13)
len van de vroeg ondergaande zon
vielen over zijn schouders, terwijl hij
zijn ruige kop tegen haar flank liet
rusten. Vanuit het bos drong een
scherpe kou naar binnen en hij voel
de hoe zijn armen kippevel kregen.
Hij zou het prettig hebben gevonden
een bad te nemen in een van Allies
houten wastobben, naast het keuken
vuur. Maar het raam had luiken
noch blinden en de wind zou er door
heen waaien en hij voelde zich zeer
moe. Hij droeg de melk naar binnen.
De Engelsman was een eind de weg
opgelopen die ze in de morgen afge
komen waren.
Even vóór zonsondergang zag Luke
een blauwe flikkering onder de
dwergpalmen. Allie verliet haar
schuilplaats en rende op herr toe.
Haar zachte haar was verward,
ze beefde. Hij sloeg een arm om haar
heen en klopte haar op de rug.
„Lieverd" zei hij, „wat moeten
vreemde mensen van je denken? Je
moet dat toch eens afleren, als een
bank konijntje te doen".
Ze knikte.
„Ga nou de vreemdeling begroeten,
kom nou".
Tordell kwam langzaam op het huis
toe. Hij liep langs hen heen, alsof hij
hen niet zag. Even kreeg Luke de
indruk, dat in de donkere ogen de
zelfde schrik te lezen stond die in
Allies ogen lag, alsof de komende
nacht ook hem gedwongen had naar
het huis te gaan, weg van de be
schuttende verborgenheid. Hij liep
als een blinde het huis in. Luke en
Allie vonden hem zittend bij het keu
kenvuur, waarvan de weinige resten
gloeiden in de toenemende duisternis.
Ze stonden hand in hand in de deur
opening, keken nog even naar hem
en trokken zich terug in Allies slaap
kamer, waar ze naast elkaar op het
bed gingen zitten.
Allie zei: „Vind je niet, dat we
hem nog wat te eten moeten geven?"
„Hij lijkt me niet hongerig. Je kunt
erop aan, dat hij de eerste paar da
gen vrijwel niks te eten wil hebben".
Ze zaten stil, hun adem ging snel.
De nachtwind leefde in de eiken en
palmen. Een rat ritselde over het
dak. Zijn scherpe nagels rikketikten
over de dakspanen. De vreemdeling
in de keuken hield zich stil. Na een
poos hoorden ze hem tastend door de
gang gaan. Zijn bed kraakte en
toen was het stil. Er was geen enkel
geluid.
Luke pakte een stapeltje dekens uit
de kist onder Allies bed en nam ze
mee naar de keuken om voor zich
zelf een ligplaats te maken. Ze liep
hem na om te helpen.
„Allie je hebt niet gegeten sinds je
thuis bent".
„Ik heb het glad vergeten, Luke,
heus."
„Je bent te mager en te teer om
zo weinig te eten". Hij was hier boos
om, wat hij om haar weglopen niet
was geweest. Het was altijd moeilijk
haar voldoende te laten eten. Want
na een voor haar zware maaltijd
werd ze dikwijls spierwit en viel neer
waar ze zat, hulpeloos.
„Je moet jezelf op krachten hou
den. Je kunt niet weten wat ons nog
te wachten staat."
Hij scharrelde nog wat in het duis
ter, schonk een kom vol met verse
melk en brak een stuk maisbrood af.
Hij hoorde met voldoening, hoe ze
gretig kauwde en dronk. Ze zette
daarna de lege kom neer en liep naar
haar kamer.
„Luke" fluisterde ze nog, „hoe
moet ik die meneer noemen als ik
hem morgenochtend zie?"
„Ik heb zijn naam nog nooit goed
verstaan. Hij is nog niet veel meer
dan een jonge kerel, maar zie je, hij
is zo.zo deftig. Anders dan wij. Ik
denk dat hij het prettig zal vinden als
je „captain" tegen hem zegt".
„Captain" herhaalde ze zachtjes en
ging naar bed.
Luke lag wakker op zijn bed van
dekens op de grond. De halve dag
van moeizaam schokken in de wa
gen joeg nog door zijn aderen. Hij
reed weer door de diepe wagenspo
ren, het bruine water sijpelde langs
de wielen.
(Wordt vervolgd)
>wwwwwl,tltWft<l,tAltJut,ti"tA*J>itA*i>itA<ut**AA",,,,vrtnnfwwwnnnnnrwvwMwvwwin/vwinnnnnAAAnAn<b
Op de onbedekte tafel waren borden
en tinnen lepels en vorken en messen
klaargelegd. Een schaal met dikke
zure melk was met een doek bedekt,
tegen de vliegen. Luke besloot Allie
maar liever uit zichzelf terug te la
ten komen; hij zou haar niet dwin
gen. Hij schepte de met blank spek
gekookte bonen op en rook dat ze
zorgvuldig met peper waren gekruid.
Hij liet het maisbrood uit de bak
vorm op een tinnen taartschaal glij
den, haalde marmelade van wilde
oranjeappels uit de kast en schonk
de koffie uit de ketel in de kan.
Aarzelend ging hij naar de deur van
de Engelsman.
„Het middagmaal staat op tafel",
meldde hij.
Tordell volgde hem naar de keu
ken. Hij vroeg: „Is dit de enige eet
gelegenheid?"
„Dit is de enige".
Tordell ging zitten en deed wat bo
nen op zijn bord. Luke schonk koffie
en ging tegenover hem zitten, op zijn
gewone plaats. De vreemdeling legde
zijn mes en vork neer en fronste de
wenkbrauwen. Hij wilde wat zeggen,
maar Luke was verdiept in de in
houd van zijn bord, en na enkele
ogenblikken nam Tordell zijn eetge
rei weer op. Hij at heel weinig van
de bonen en het maisbrood, maar be
diende zich voor 'n tweede maal van
de friszure marmelade. Luke zag het
en vond het prettig.
„Die heeft mijn zuster Allie ge
maakt" zei hij.
Tordell gaf geen antwoord en at
stijfjes voort. Daarna stond hij haas
tig op en keerde naar zijn kamer te
rug. Luke bleef teneergeslagen zitten.
Hij ging voort met eten, maar voelde
zich ontdaan en ellendig. De tafel
was plotseling onverzorgd, vol vlek
ken, inzindelijk. Hij deed de deur
open, maar Allie was nergens te zien.
Zelfs in de middagwarmte van de
februarizon was het bos te kil en te
vochtig voor haar om er zo lang te
blijven, in haar dunne blauwe jurk.
Luke voelde geen lust tot veldar
beid. Hij keerde naar de keuken te
rug, zag dat de zwartijzeren ketel
vol warm water klaarstond bij het
vuur, schrapte de resten uit schalen
en pannen, wierp ze naar buiten voor
de kippen en varkens, en begon al
les af te wassen met sterke gele
zeep, die Allie maakte van het afge-
druppelde vet van aan het spit ge
braden vlees. Hij hing de droogdoek
over het raamkozijn en bleef onze
ker in het midden van de keuken
staan. Toen hoorde hij Tordell roe
pen en hij haastte zich naar hem toe.
De kisten hadden boeken en vis-
gerei bevat. Ze waren van glad licht
hout. Luke nam ze bewonderend op.
Hij zei: „Als u er geen bestemming
voor hebt, zou ik er graag kastjes
van maken, voor Allie".
„Ik heb ze niet meer nodig".
Luke bracht ze naar het achterhuis
en streek met zijn vingers over het
gladde hout. Toen hij terugkwam,
had de nieuwaangekomene zijn uit-
pakkerij in de steek gelaten. Hij was
het huis uitgegaan en liep over het
aangeveegde, zandige erf. Daar stond
hij om zich heen te kijken, in de
schaduw van de oude donkere eiken,
als een in het nauw gedreven, ver
bijsterde jongen.
Luke dacht: „Ik wed er wat om,
dat hij zich net voelt als ik me voe
len zou, als ik naar Alabama was
gegaan".
Hij wou zo graag iets bedenken,
waardoor de jonge Engelsman zich
minder vreemd zou voelen op zijn
eigen grond. Het leek er nu eigen
lijk veel op alsof hij, Luke gastheer
was en Tordell de gast, zoals Bart
Newton een enkele maal gast was
geweest in dit huis. Maar de lange
rug in de fijne loshangende jas werk
te niet aanmoedigend en Luke ging
naar de schuur en begon een stuk
oud tuig te repareren. Toen hij daar
mee klaar was, ging hij op een leeg
meelvat zitten, dicht bij het muildier
en luisterde naar de regelmatige
ademhaling.
In de late namiddag pelde hij mais
uit de kolven en riep de kippen. De
koe kwam loeiend naar de schuur.
Hij molk haar en gaf haar een arm
vol gesneden maisstro. De lange stra-
WIJ ZULLEN nog wat moeten wachten op de nieuwe
Amerikaanse super-smalfilm, die begin vorige maand op
de Impexbeurs in New York gelanceerd is. Zij zal niet voor
het einde van dit jaar in Nederland verkrijgbaar zijn. Maar
wel heeft de fabrikant, de n.v. Kodak, dezer dagen de
„Super 8" voor de pers gedemonstreerd. En wie nog twij
felde, die is toen wel overtuigd. Er werden enkele korte
filmpjes vertoond, eerst in de normale 8 mm-uitvoering,
daarna op het nieuwe materiaal. De beeldkwaliteit van de
Super 8 bleek aanzienlijk beter; het verschil in scherpte en
helderheid was opvallend, terwijl het projectiebeeld ook
bijzonder rustig en trillingvrij was.
HOE DAT bereikt werd, is op de bij
gaande afbeeldingen te zien. Links
ziet men een strookje van een norma
le 8 mm film, rechts van de Super
8. Men heeft eenvoudig de perforatie
gaten verkleind en „rechtop" gezet,
waardoor de beeldbreedte plm. 1 mm
vergroot kon worden. Vervolgens werd
het beeld 1 mm hoger gemaakt. Dat
kost wel een paar beeldjes per strek
kende meter film, maar het resultaat
is dan toch een winst van circa 50
percent aan beeldoppervlak, vergele
ken bij de gebruikelijke 8 mm smal
film. Men hoeft dus bij het projec
teren veel minder sterk te vergroten,
hetgeen resulteert in een beeldscherp
te, die bijna net zo goed is als die
van de professionale 16 mm-smalfilm.
HELAAS zullen de bestaande 8 mm-
camera's en projectoren de nieuwe
Super 8-film niet kunnen opnemen. Uw
projector zou misschien nog wel zijn
om te bouwen, maar de kosten daar
van zullen vrij hoog zijn. Met uw op-
neemcamera kan dat echter niet. De
nieuwe superfilm wordt namelijk als
„enkel 8" in z.g. Lnstamatic-casset-
tes geleverd, die alleen in de speciale
filmcamera's passen welke Kodak voor
Super 8 ontwikkeld heeft. Uw came
ra voor „dubbel 8"-spoeltjes is daar
voor niet ingericht Maar wel zijn an
dere fabrieken, o.a. Eumig, reeds
ijverig bezig met de ontwikkeling van
eigen camera's en projectors, geschikt
voor het Super-8 materiaal.
BETEKENT DAT, dat uw kostbare
normale 8,mm-apparatuur nu met één
slag verouderd, casu quo waardeloos
geworden is? Ik geloof dat het zo'n
vaart niet zal lopen. De voordelen van
de Super 8-film zijn, voor norma
le huiskamerprojectie, echt
niet zo in het oog lopend, dat u daar
voor uw bestaande 8 mm-uitrusting
meteen zou moeten afdanken. Die voor
delen (met name de grotere beeld
scherpte) gaan pas spreken als men
zeer groot moet projecteren of b.v.
flinke zalen moet „overbruggen". In
zo'n geval verliest de gewone 8 mm
film (door „korrel" en strooiing in de
emulsielagen) te veel aan scherpte. Su
per 8 heeft een veel grotere actieradi
us en kan zelfs in grote zalen nog een
scherp en helder beeld produceren.
DAARUIT VOLGT dus al, dat het
nieuwe materiaal in de eerste plaats
interessant is voor beroepsfilmers, die
voor hun klanten (industrie, reclame
bureaus, overheidsinstanties, scholen,
tv e.il.) „Theaterfahige" smalfilms moe
ten leveren en die totnogtoe aange
wezen waren op de peperdure, om
slachtige en loodzware 16 mm-appara-
tuur. Voor hen is Super 8 een soort ge
schenk des hemels dat hen in staat zal
stellen, aanmerkelijk goedkoper, snel
ler en gemakkelijker te werken.
De amateur daarentegen is met Su
per 8 duurder uit. Een zo'n cassette met
15 mm kleurenfilm gaat circa 19.50
kosten, een dubbel-8 rolletje van het
normale formaat kost 17.50. Daarbij
komt dan nog het verschil in draaitijd:
omdat het Super 8 formaat per beeldje
1 mm hoger is dan normaal 8, krijgt
men per meter ook wat minder beel
den. Alles bij elkaar komt het daarop
neer, dat Super 8 circa 30 percent
duurder is dan normale 8 mm.
OVERIGENS heeft het nieuwe sys
teem niets dan voordelen. De „Insta-
mic"-eassettes maken snel en feilloos
laden en „lossen" mogelijk. Bij dubbel
8-spoeltjes kan men zich nog wel eens
vergissen met het inleggen en om
draaien; dat is bij Super 8 cassettes
onmogelijk. De camera's zelf zullen in
drie uitvoeringen geleverd worden, van
heel eenvoudige (met handbediening)
tot volautomaten, waarvan de duurste
met reflexzoeker, zoomlens en automa
tische belichtingsregeling door-de-lens.
Alle drie hebben elektrische aandrij
ving en een ingebouwd type A-filter
dat door de filmcassette automatisch
wordt in- of uitgeschakeld, al naar ge
lang men kunst- of daglicht-kleuren
film geladen heeft. Jammer genoeg is
er (blijkbaar) maar één opnamesnel
heid mogelijk: namelijk 18 beelden per
sekonde. Geen slow motion en geen
enkelbeeld-opnamen dus, maar wel de
mogelijkheid om deze effecten via de
projector te bereiken. Een der pro
jectoren voor dit systeem heeft nl.
zes snelheden yoor vertraagde of ver
snelde projectie zowel voor- als ach
teruit en bovendien de mogelijkheid tot
stilstaande projectie. Andere Super 8
projectoren hebben een eenvoudiger
uitrusting, het topmodel is een geluids
projector met transistor-versterker.
De film zelf heeft geheel rechts een
smalle band voor magnetisch geluids
spoor.
DE SUPER 8-FILM betekent, om al
deze redenen, een enorme aanwinst
voor de smalfilmerij. In de eerste
plaats, zoals gezegd, voor de profes
sional die naar optimale kwaliteit bij
minimale kosten streeft. Maar op den
duur stellig ook voor de veeleisende
amateur die zijn films voor een groot
gehoor (bij lezingen, smalfilm wed
strijden e.d.) moet vertonen. Toch zal
de oude, trouwe normale 8 mm. nog
wel vele jaren het ideale medium blij
ven voor de gezellige filmavondjes in
miljoenen huiskamers, misschien zelfs
tot in lengte van dagen. En daarmee
kunnen wij alle vrede hebben.
Advertentie
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM. Iedereen weet het: toeristen brengen geld in het laatje.
Iedere zakenman zal proberen, er zoveel mogelijk van te profiteren en daar is
niets op tegen zolang de concurrentie eerlijk is en de toerist niet de dupe wordt.
Dit laatste dreigt het geval te worden wanneer men hem gaat ronselen. Het be
gint met provisie aan buschauffeurs, gidsen en dergelijke, een vrij algemeen ver
schijnsel. Maar wanneer de concurrentie scherper wordt, kunnen er wantoe
standen ontstaan. Een paar jaar geleden was dat het geval met de Amsterdamse
rondvaartrederijen. In het tegen elkaar opbieden om zoveel mogelijk klanten
te krijgen gingen zij bijvoorbeeld zover dat, om nog een redelijke winst te kunnen
maken, een rondvaart van vijf kwartier na drie kwartier beëindigd moest worden.
voor Haarlem en omstreken
AUTOBEDRIJF
LANGE MOLENSTRAAT 12 TEL. 19000
2. „Ze moeten MIJ niet meer zeggen, dat hoefijzers
geluk brengen", bromde Panda. „Als ik niet door dat
ellendige ijzer was gereden, was ik nu al zowat thuis
geweest". Zo mopperend liet hij zijn auto staan en
ging te voet verder; over het bruggetje, dat de kloof
overspande. Maar halverwege bleef hij aarzelend staan,
want daar aan de andere zijde van de brug zat een
stille figuur, die er in het vale maanlicht nogal ge
heimzinnig uitzag. Naar zijn kleding en trekken te oor
delen was het een buitenlander en zijn omvang deed
opmerkelijke kracht vermoeden. „G-goedenavond"zei
Panda wat onzeker. „M-mag ik er even langs?" De
ander antwoordde niet. Dommelig bleef hij voor zich
uit staren, zonder een vinger te verroeren. Panda
waagde het er nu maar op en schuifelde voorzichtig
langs de forse gestalte. Maar net toen hij dacht, voor
bij te zijn en hij het op een lopen wilde zetten, werd
er een grote hand op zijn schouder gelegd en een
zware keelstem sprak: „Blijf!"
OP HET OGENBLIK rommelt het in de
diamantwereld. De laatste twee, drie
jaar is een aantal showroom-houdende
diamantairs steeds agressiever geworden
in de pogingen om vooral een zo vet mo
gelijk slaatje mee te pikken van de toe
nemende hoeveelheid Japanners die Euro
pa bezoeken. Deze Oosterlingen vormen
een willige markt, want in Amsterdam be
talen zij voor diamanten 70 percent van
wat zij er in hun vaderland voor op ta
fel moeten leggen. Verschillende diaman
tairs, maar ook hotelhouders, hebben,
met het oog op de grote hoeveelheid Ja
panners die in Amsterdam komt, Japan
se meisjes in dienst genomen. De diaman
tairs maken ook reklame in Japan. Af en
toe spitst de strijd tussen vertegenwoordi
gers van verschillende diamanthandela
ren zich danig toe. Op Schiphol vlogen er
twee elkaar onlangs in de haren. Men pro
beert ook Japanse gezelschappen voor
zich te winnen door hun lunches aan te
bieden. De kosten hiervan worden van
zelfsprekend later op de koper verhaald.
Hierbij zouden sommige diamantairs niet
aarzelen om diamanten van inferieure
kwaliteit te verkopen.
Bij de Vereniging voor de Diamanthan
del, waarvan alle diamantairs lid zijn en
die wanneer dergelijke gevallen aan het
licht komen, strenge disciplinaire maatre^
gelen kan nemen, heeft men tot nu toe
echter geen klachten ontvangen. Een voor
aanstaand diamantair die zich niet met
de verkoop aan particulieren bezighoudt,
zegt: vraagt men een diamanthandelaar,
een steen te taxeren die hij niet zelf ver
kocht heeft, dan zal hij in de meeste geval
len een lager bedrag noemen dan wat men
betaald heeft."
DE VVV-DIRECTEUR, die wel klach
ten krijgt over de praktijken van sommi
ge diamantairs, noemt de zaak niet ver
ontrustend. „Als ik in Tokio kom, is het
hetzelfde met parels en in Parijs met
parfums", zegt hij. Wel geeft hij toe, dat
het een wantoestand zou kunnen worden
als men er niets aan deed. Daar wordt
ondertussen aan gedokterd. Waarschijn
lijk zal een regeling worden getroffen in
de trant van die waarmee de Verenigde
Amsterdamse Rondvaartrederijen wer
ken. Deze hebben een contract onderte
kend met bindende bepalingen op over
treding waarvan zeer strenge boetes
staan.
Bij het overleg over de te nemen maat
regelen is ook de Vereniging voor de Dia
manthandel betrokken, Want, redeneert
men daar: al bedraagt de verkoop van
diamanten aan particulieren hier maar
vijf percent van de totale omzet, we mo>
ten alles doen om te voorkomen dat de
nog steeds goede naam van Amsterdam
als diamantcentrum niet geschaad wordt.
Met het oog hierop worden in vele ge
vallen aankopen die door toeristen gedaan
zijn, maar waarvan men later spijt krijgt,
ongedaan gemaakt.
VIJF LEDEN van een groepje Amster
damse journalisten dat onlangs een dag de
gast was van de politie, hebben een po
ging gedaan een moord op te lossen. Hoe
wel het een opgelegde zaak leek en hoe
wel de verslaggevers tevoren een korte
maar duidelijk uiteenzetting hadden ge
kregen. hoe op de plaats van de misdaad
te werk te gaan, 'ukte het hun niet, de
zaak rond te krijgen. Dat inplaats van
zijzelf de pers nu „voiiedig in het
duister tastte", bezorgde de politie nogal
wat plezier. Het bewijs van wat tijdens
de uiteenzetting vooraf naar voren was ge
komen, was geleverd: Het werk van de
politie is moeilijker dan u denkt. Da
vraag „misschien kunt u zich nu voor
stellen dat wij weieens onvriendelijk zijn
als u ons bij de behandeling van een
moordzaak komt lastig vallen?" moesten
de journalisten volmondig met ja beant
woorden.
DE KWALITEIT van het Amsterdamse
drinkwater is tot ver over de grens be
kend. Van tijd tot tijd worden scheepsla
dingen tegelijkertijd weggehaald. Dezer
dagen kwam zelfs een Noorse tanker
37.000 ton water halen voor Gibraltar.
Daar wil men -een buffervoorraad aanleg
gen voor de zomermaanden omdat er da
laatste tijd weer moeilijkheden over Gi
braltar zijn tussen Engeland en Spanje.
WE KUNNEN KUKEN
CF ER ZOUT TUSSEN
DIE RETEN ZIT..
ER KUNST EEN BRANDLUCHT
RUIK JU HET 00K
IK SA KUKEN
LANTAARN MAAR UIT
JA...KOMT VAN
HET HUIS
LAAT MAAR.ZIE JE
ALOE MIEREN NIET OP
DE VLOER? WAAR ZOUT
IS KOMEN SEEN MIEREN
flffjLjLhr
