Fidel Castro beantwoordt de
Spaanse „liefde" voor Cuba niet
Spanjaarden op het eiland
tot de bedelstaf gebracht
Miguel vocht in een vochtige
grot tegen ratten en angst
9
Tram schoof auto
winkel in
Geen vervolging tegen
hoofdagent die met
gummistok sloeg
Modekoningen leggen hef
accent op vrouwelijkheid
Courrèges: proces
tegen Amsterdamse
schoenenzaak
De nieuwe mode in cijfers
Conferentie voor
ontwapening in
Genève hervat
DINSDAG 27 JULI 1965
Rigoreus
Bedelstaf
Volgeboekt
Boterham
500 uren onder de grond
Plagiaat
Geraamte
Russische raketproeven
in de Stille Oceaan
(Van onze correspondent)
MADRID Spanje is een van de wei
nige landen dat met wisselend succes het
Amerikaanse „verzoek" om Cuba het
suikerparadijs van Fidel Castro econo
misch te isoleren, negeert. Het onder
houdt lucht- en zeeverbindingen met het
eiland. Jaarlijks wordt voor 750.000 dol
lar verhandeld tussen Spanje en Cuba.
Dze betrekkingen met Cuba zijn voor
Spanje niet geheel zonder risico's. Het vo
rig jaar werd een Spaanse vrachtvaar
der, die speelgoed, marsepein, cognac,
boeken en olijven naar het eiland bracht
door het geschut van twee torpedoboten
van Cubaanse opstandelingen die hun
basis in M'ami hadden met kogels
doorzeefd. De kapitein en twee matrozen
werden gedood. Deze aanval op een on
bewapend schip veroorzaakte een golf
van verontwaardiging in het hele land en
had een averechtse uitwerking op de pu
blieke opinie die meer dan ooit aandrong
op versterking van de banden met Cuba.
Fidel Castro.
Die banden vinden hun oorsprong in het
Spaanse sentiment voor het eiland dat tot
1898 Spaans bezit was en waar de latere
overheersers de Spaanse taal, cultuur en
levensstijl lieten bestaan. De ouders van
Fidel Castro zijn Spanjaarden. De wieg
van de Cubaanse dictator heeft in de
Spaanse landstreek Galicië op slechts
vijftig kilometer afstand van die van ge
neraal Franco gestaan.
Maar de liefde is niet wederkerig. Want
terwijl Spanje geen kans ongebruikt laat
om zijn betrekkingen met Cuba te ver
beteren, worden een half miljoen Span
jaarden die nog in Cuba wonen door Fidel
Castro met een veel hardere hand aan
gepakt dan welke andere vreemde bevol
kingsgroep op het eiland ook.
Langzaam komt men er in Spanje ach
ter dat de tegemoetkomendheid tegenover
Castro betrekkelijk weinig zin heeft. Het
is duidelijk dat de Cubaanse dictator in
zijn oude moederland de personificatie van
het anti-communisme ziet en alleen maar
bereid is van de goedgunstigheid van
Spanje te profiteren zonder daar iets te
genover te stellen. Integendeel, hij windt
er geen doekjes om dat hij de Spanjaar
den die nog in Cuba wonen tot zijn fel
ste tegenstanders rekent. Hij bestrijdt ze
daarom met de meest rigoreuze maatre
gelen.
In een serie artikelen over de ware si
tuatie in Cuba heeft een medewerker
van het belangrijke Madrileense dagblad
„Ya" de vervolging van Spanjaarden in
Cuba openlijk aan de kaak gesteld. Hij
schrijft dat de Spanjaarden die in Cuba
wonen en onmogelijk het eiland kunnen
verlaten, de toenaderingspogingen tot het
regime van Castro door de Spaanse re
gering niet kunnen begrijpen. De grote
Spaanse minderheid in Cuba wordt ach
tervolgd, vernederd en gevangen gehou
den.
Alle vreemdelingen, met inbegrip van
de Amerikanen, die in Cuba zijn gearres
teerd, zijn allang uit hun kerkers bevrijd
en hebben zonder grote moeilijkheden
naar hun vaderland kunnen terugkeren,
behalve de Spanjaarden. Sedert 1959 heeft
Castro slechts tien Spaanse politieke ge
vangenen vrijgelaten in ruil voor de grote
economische steun die hij van Spanje
heeft ontvangen.
De Spaanse kolonie in Cuba telt 500.000
zielen 123.000 van hen bezitten nog steeds
de Spaanse nationaliteit en 150.000 hebben
de wettelijke termijn laten verstrijken om
hun nationaliteit te behouden zonder het
Cubaanse staatsburgerschap aan te vra
gen. Dat is wel gedaan door 225.000 in
Spanje geboren Cubanen. Voordat Fidel
Castro aan de macht kwam bezaten de
ze Spanjaarden ongeveer drie miljard
dollar. De meeste Cubaanse Spanjaarden
zijn middenstanders die de gehele detail
handel op het eiland in handen hebben.
Ook de meeste ingenieurs, artsen, archi
tecten en advocaten in Cuba zijn van
Spaanse afkomst. Veel Spaans geld was
geïnvesteerd in de tabaksplantages, sui
kerfabrieken, weverijen en in de levens
middelenindustrie. Fidel Castro heeft bij
na het complete Spaanse bezit in Cuba
onteigend en genationaliseerd. Ondanks
alle beloften heeft hij het half miljoen
Spanjaarden nog steeds niet schadeloos
gesteld. Trouwens, als deze schadeloos
stellingen ooit zullen afkomen dan zal dit
op afbetaling gebeuren in Cubaanse pesos
die op de wereldmarkt niet genoteerd
staan. De grote Spaanse kolonie in Cuba
is dan ook volkomen geruïneerd.
De Spanjaarden die het slachtoffer zijn
geworden van de onteigeningspolitiek van
Castro zijn tot weinig meer dan de be
delstaf veroordeeld. De medewerker van
„Ya" stelt dit met klem. Op de Cubaan
se legatie in Madrid werd dit echter te
gen uw correspondent met evenveel klem
ontkend. Volgens een woordvoerder van
deze legatie kunnen de Spanjaarden in Cu
ba zeer goed leven van de herstelbetalin
gen die zij van Castro ontvangen.
Wat hiervan waar is, kan men in het
midden laten. Een feit is dat de meeste
van degenen in Cuba die nog de Spaanse
nationaliteit bezitten, willen repatriëren
naar het moederland. Spanje is bereid
hieraan alle medewerking te verlenen,
maar stuit daarbij op een pertinente wei
gering van Cuba, dat de Spanjaarden niet
kan missen. Daardoor is het Spaanse plan
om een serie repatriantenschepen naar
Havana te sturen nooit uitgevoerd.
Tot nu toe is slechts aan tien percent
van de 123.000 Spanjaarden in Cuba toe
gestaan het land te verlaten. Op de wacht
lijsten bij het Cubaanse immigratieinsti
tuut en het Spaanse consulaat in Havana
staan de namen van bijna 100.000 Span
jaarden die de wens te kennenhebben
gegeven naar het Iberische schiereiland
terug te keren.
Dit geeft aanleiding tot de meest tragi
sche voorvallen, zoals dat van drie oude
Spanjaarden die aanvankelijk toestem
ming hadden gekregen om te repatriëren,
maar van honger en uitputting in Cuba
stierven, omdat het immigratieinstituut
op het laatste moment hun reis verbood.
De Spanjaarden die wel toestemming
krijgen om naar huis te gaan worden de
grootste moeilijkheden in de weg gelegd.
De enige manier waarop zij Cuba kunnen
verlaten is per vliegtuig. De Spaanse lucht
vaartmaatschappij Iberia onderhoudt een
wekelijkse vlucht tussen Madrid en Ha
vana en de Compania Cubana de Avia-
cion vliegt hetzelfde traject elke twee we
ken.
De grote straalvliegtuigen waarmee de
ze vluchten worden gemaakt zijn voor de
rest van dit jaar volgeboekt. Het biljet
kost driehonderd dollar en moet door de
repatrianten in dollars worden betaald.
Maar het bezit van Amerikaanse dollars
is in Cuba strafbaar, zodat iedere Span
jaard die naar huis wil gaan een serie
manipulaties moet uithalen, voordat hij
zich van een plaats in een vliegtuig naar
Madrid kan verzekeren.
Betaalt hij met in dollars omwisselbare
Spaanse pesetas dan wordt dit zo weinig
op prijs gesteld dat hij zich een plaats
onderaan op de wachtlijst moet getroos
ten. Als hij convertibele Canadese dollars
of Zwitserse francs weet te bemachtigen
dan mag hij erop rekenen dat hij vrijwel
onmiddellijk kan vertrekken. Bovendien
mag iedere Spanjaard die uit Cuba ver
trekt niet meer meenemen dan de kleding
die hij draagt, plus een verschoning. Het
meenemen van sieraden is verboden. Bij
het vertrek worden de Spanjaarden op het
vliegveld van Havana zelfs hun trouwrin
gen ontnomen.
Na deze lijdensweg krijgen de repa
trianten in hun vaderland een goed on
derkomen. In Spanje worden zij opgevan
gen door het internationale vluchtelingen
comité. Deze organisatie heeft hun ver
zorging opgedragen aan de Spaanse „ca
ritas" en aan „auxillio social", de ge
meentelijke dienst voor sociale zaken van
Madrid.
Deze zorgen voor goedkope huisvesting
en betalen aan elke vluchteling zesender
tig pesetas per persoon per dag uit, ge
durende de eerste twee weken van hun
verblijf in Spanje. In de lokalen van
„auxillio social" kunnen zij gratis maal
tijden krijgen. Per dag maken daar
ruim zeshonderd gerepatrieerden gebruik
van.
Als zij een eigen bedrijf willen begin
nen geeft „Caritas" hun een renteloos
voorschot van 5500. Dit voorschot wordt
door de staat gedekt en hoeft bijna nooit
te worden terugbetaald. Dit soort voor
schotten wordt meestal gebruikt om een
bar in Madrid te openen, hetgeen in de
Spaanse hoofdstad nog steeds een goede
commercie is. Het is trouwens niet moei
lijk om in Spanje werk te vinden, omdat
ook daar een groot tekort aan arbeids
krachten bestaat.
Veel Cubaanse vluchtelingen verdienen
een goede boterham in de internationale
filmindustrie die een ongekende bloei in
Spanje beleeft. Een groot deel van de ro
de Russische opstandelingen in het verhaal
„dr. Zjiwago" dat door David Lean in de
omgeving van Madrid wordt verfilmd,
zijn Cubanen die Fidel Castro zijn ont
vlucht. Alles in dit leven is tenslotte be
trekkelijk!
De verhoudingen met Cuba zijn een ty-
Generaal Franco.
pisch voorbeeld voor de diplomatie van
Franco. Spanje voelt zich verantwoorde
lijk voor de actuele situatie in Cuba. Ge
neraal Franco kan het onmogelijk eens
zijn met internationale inmenging in de
binnenlandse problemen van een land. Hij
kent het Spaanse karakter en weet dat
deze inmenging slechts tot grotere vol
harding in het kwaad kan leiden.
Dat heeft hij zelf ervaren. Nog nooit
heeft hij een grotere en meer enthousias
te betuiging van trouw van de zijde van
velen van zijn volk beleefd als in 1947 toen
de Verenigde Naties besloten hun diploma
tieke vertegenwoordigingen in Madrid te
rug te roepen. Op dat moment kwam
meer dan een miljoen Madrilenen voor
het koninklijk paleis in Madrid bijeen om
de wereld duidelijk te laten zien dat zij,
ook al waren zij het dan niet met Franco
eens, geen enkele inmenging in hun eigen
problematiek wilden aanvaarden.
Zelf heeft Franco eens over de Ameri
kaanse Cuba-politiek gezegd dat de La-
tijnsamerikaanse ziel zich afsluit voor
dwang en elke vorm van pressie. Hij is
slechts te benaderen met vaderlijk begrip
en onbaatzuchtige steun. Franco is er
duidelijk van overtuigd dat Fidel Castro
door de Amerikaanse houding in de han
den van de Sovjet-Unie en een onver
draagzaam communisme is gevallen. Hij
wil daar niet aan meewerken en blijft
doorgaan de economische en culturele be
trekkingen met Cuba te handhaven, on
danks het feit dat zijn eigen landgeno
ten in Cuba slachtoffers van een ernstige
vervolging zijn.
Toen een tram van lijn 4 gisteravond in
Rotterdam op de hoek van de Nieuwe Bin
nenweg en de 's Gravendijkwal door een
auto werd aangereden schoof het voertuig
uit de rails, schoof naar links over de
straat, nam en passant de neus van een
geparkeerde auto mee en ramde toen een
daarnaast geparkeerde kleine bestelwa
gen. Deze voor zich uitdrukkend reed de
tram het trottoir op en deponeerde de be
stelwagen tenslotte in de etalage van een
winkel.
De ravage was enorm; de publieke be
langstelling zeer groot, maar merkwaar
dig genoeg werd er slechts één man
niet ernstig gewond. De tram liep nau
welijks schade op. Het tramverkeer
en ook het wegverkeer moesten echter
voor de rest van de avond worden om
gelegd.
De Amsterdamse officier van justitie mr.
J. F. Hartsuiker zal geen vervolging in
stellen tegen de hoofdagent van politie,
die op maandag 12 juni de 34-jarige kleer
maker A. F. van Kinsbergen uit de hoofd
stad twee klappen heeft gegeven met een
gummiknuppel. De heer Van Kinsbergen
die aan één been gehandicapt is, heeft
daarbij een gebroken neusbeentje opgelo
pen. Hij had aangifte gedaan van mishan
deling. Uit het onderzoek dat is ingesteld
is mr. Hartsuiker gebleken dat de heer
Van Kinsbergen, die naar een brand stond
te kijken, niet voldaan heeft aan een be
vel om door te lopen en een verzetshou
ding aan heeft genomen. Een proces-ver
baal dat in verband met het niet opvolgen
van het bevel om door te lopen tegen da
klaarmaker was opgemaakt is gesepo
neerd.
(Van onze correspondent)
MADRID Onlangs is een zonderling
en moedig avontuur geëindigd van een
eenzame Spaanse schilder, Miguel Ma
taix. Hij heeft om de wetenschap te die
nen een zonderling record gebroken. In
een tachtig meter diepe onderaardse
grot, heeft deze schilder 500 lange uren
21 dagen en nachten lang vrijwillig opge
sloten gezeten.
Miguel Mataix is een sterke knaap van
24 jaar. Hij is hartstochtelijk bergbe
klimmer, abstract schilder, zanger en re
bel. Miguel ligt voortdurend met zijn om
geving overhoop. Zijn woede schildert hij
uit in wilde kleuren. Daarna trekt hij de
bergen in waar hij soms dagenlang in zijn
eentje blijft.
In zijn woonplaats Alcoy in de omgeving
van Valencia is hij een zonderling, en
om die reden is hij uitgekozen door de
Spaanse vereniging van grotonderzoekers
voor een experiment: is een man in staat
500 uur, alleen, zonder verbinding met de
buitenwereld in de vijandige omgeving
van een onderaardse grot vol ongedierte
te leven? Kan een man, die opgegroeid is
in onze moderne samenleving, ook nog
zonder deze gemeenschap leven? Het is
l#WWWVWWW#4'WW1/W'WW,IWW,AAIlAAIWWWWWAAA#WWWVWVWWVIA«AA/WVlAAfWVWMVWWVWW»nA/WwJ
(Van onze speciale modeverslaggeefster)
DE PARIJSE modeontwerpers binden
deze week de strijd aan met de progres
sieve couturier André Courrèges. Uit
pure reactie op diens harde kosmonau
tenstijl, zal de wintermode vrouwelijker
zijn dan ooit. Dat is de verwachting in
de Franse hoofdstad, waar gisteren de
modepremières begonnen. Hoewel Cour
règes deze keer niet meedoet, zal het
de haute couture niet aan opwinding
ontbreken. Pierre Cardin, die vorig jaar
zijn titel van avantgardist nr. 1 aan Cour
règes verloor, belooft met een nieuwtje
te komen dat als een bom zal inslaan.
Hij lanceert de langste rokken van Pa
rijs: tot op de grond. Een vondst die
duidelijk bedoeld is als tegenvoeter van
de korte rok waarmee Courrèges zoveel
opzien baarde. Of Cardin er furore mee
zal maken, lijkt twijfelachtig. Welke
vrouw zou deze stap terug willen maken?
Overigens is zijn stunt een record in de
naoorlogse geschiedenis van de haute
couture. Zelfs Christian Dior, die in 1947
zijn new look lanceerde, liet nog een
stukje vrouwelijk enkel vrij.
ER IS NOG EEN naam die wellicht
deining zal brengen in de rimpelloze vij
ver van de Parijse mode. Dat is die van
Emanuel Ungaro. Deze 32-jarige Frans
man uit Italiaanse ouders is twee maan
den geleden plotseling in het nieuws geko
men. Hij heeft zes jaar bij de grote Ba-
lenciaga gewerkt en twee seizoenen bij
Courrèges. Als modellenmaker. Boze ton
gen beweren, dat hij het in feite was die
de Courrègestijl ontworpen heeft. In hoe
verre dit gerucht juist is, zal vrijdag moe
ten blijken als hij zijn première geeft. Er
vallen in elk geval twee wonderlijke za
ken te constateren. De salon van Ungaro
vlakbij de Are de Triomphe lijkt
sterk op die van zijn vroegere werkgever.
Ook hier witte gordijnen en een in Cour
règes (of is het Ungaro) jurkje gestoken
receptioniste.
Voorts het ontslag van Ungaro en de
kort daarop uitgegeven verklaring van
Courrèges, dat hij dit seizoen geen col
lectie uitbrengt. De roodharige perschef
van het huis Courrèges, Ariane Brener
(23) - uiteraard in het wit gestoken
spreekt de geruchten tegen: „Ungaro is
bij ons weggegaan, omdat hij voor zich
zelf wilde beginnen. Dat is zijn goed recht.
Courrèges heeft zich alleen maar tijde
lijk teruggetrokken om zijn huis te reor
ganiseren. Hij komt in elk geval voor de
lente terug. In de haute couture, ja. Het
ging gewoon niet langer zo. Courrèges
wordt geïmiteerd en gecopieerd door
iedereen. Ze hebben een karikatuur van
hem gemaakt."
COURREGES HEEFT
Asmterdamse schoenenzaak in de Kalver-
straat, die imitaite Courrègeslaarsjes ver
koopt, krijgt het binnenkort met de cou
turier aan de stok. Een boze brief ligt
klaar. „We moeten dit wel doen om de
mensen een lesje te geven", zegt juf
frouw Brener. „Chanel wordt ook einde
loos geïmiteerd, maar die kan het niet
schelen. Die couture is voor haar ook niet
zo belangrijk. Haar huis èn het zijn
er nog wel meer drijft op de ver
koop van haar parfums. Maar monsieur
Courrèges moet het alleen van zijn mo
dellen hebben. Daarom duldt hij dit niet.
Bij de nieuwe opzet van zijn organisatie
die hem voor ogen staat, zullen de inko-
momenteel tal pers moeten instemmen met een zekere
van processen lopen in Parijs tegen con- controle op hun produktie.
fectionairs en kleine boutique's die pla- JUFFROUW BRENER WAS een van de
g aat gepleegd hebben. Ook een bekende eersten die zich op straat waagde in een
Courrègescreatie. Een ervaring die haar
leerde, dat Parijs lang niet zoveel durft
als het wel lijkt: „De reacties waren be
lachelijk. Ik werd gewoon nageroepen.
Vooral door vrouwen; ze vonden het on
vrouwelijk en lelijk. Goed voor de toe
komst, maar hoe kun je nu iets voor mor
gen scheppen als het al voor vandaag zo
moeilijk is". Beroemde dames hebben
zich intussen achter haar geschaard. On
der de klanten telt Courrèges o.m. de
hertogin van Windsor, de zuster van
mevr. Kennedy, Prinses de Radziwill,
premiersvrouw mevrouw De Pompedou,
en de dochters Ford.
Franse hoedjes uit de nieuwe na-
yaars- en wintercollectie van Marie-
Christiane. Linksboven: „724", een
Florentijnse baret van Italiaans flu
weel in een groene kleur. Rechts
boven: „723", een creatie van panter-
bont, die de onderkant van het haar
vrijlaat. Linksonder: „708", een
kapje van zachte velours in bruin
achtige beverkleur. Rechtsonder:
„712", een helmhoedje van bruine
vilt, bewerkt met een wit bandje
van hetzelfde materiaal.
Uit de nieuwe collectie van Jacques
Ester el: „Mandrin" uitgevoerd in de
„Ligne Cavaliere". Dit sportieve en
semble wordt gecompleteerd met een
driekanthoed.
bbs^
COURREGES ZELF zwijgt intussen in
alle talen. Toen ik aanbelde aan zijn toe
komstige salon aan de Rue Frangois I
vlak naast Pierre Balmain, werd ik door
een timmerman opengedaan. Achter in
de lege witte ruimte stond Courrèges te
praten met een in witte pantalon gesto
ken vriendin („Nee bij Courrèges is er
geen sprake van een verloofde"). Mijn
vraag of ik hem kon spreken, werd door
de witte amazone afgewimpeld met „voor
het moment niet".
PARIJS. De 33 couturiers, die dit
jaar een wintercollectie uitbrengen,
hebben gezamenlijk 8.000 modellen
ontworpen. Hierin is 30 kilometer stof
verwerkt. De totale waarde van de
creaties bedraagt ruim anderhalf mil
jard oude franks. Ruim 5.000 arbeid
sters hebben de collecties klaar „ge
stoomd". In de week van de Parijse
shows laten 250 mannequins en
300 fotomodellen de mode van haar
beste kant zien. Ongeveer 750 in
kopers uit de hele wereld en 800 par
ticuliere klanten keuren en kopen
waarschijnlijk de modellen. Tenslotte
informeren 750 journalistes hun lezers
waar ook ter wereld over het
laatste modenieuws uit de Franse
hoofdstad. Het grootste aantal ver
slaggevers komt uit Frankrijk zelf.
Dan volgen Engeland, Scandinavië,
Duitsland en Amerika. Ook de landen
van achter het ijzeren gordijn be
halve Rusland zijn vertegenwoor
digd. Nederland vaardigde 25 mode
redactrices af.
een vraag, die zich steeds meer opdringt
nu de mens zich voorneemt de onmetelij
ke ruimte te gaan veroveren.
Op 4 juli was Miguel Mataix in zijn
spelonk afgedaald en werd de toegang
verzegeld. Hij had een tent bij zich, eten
in blik, butagas, zijn schildersezel en ki
lo's verf. Hij was verbonden met de bui
tenwereld door een microfoon, die was
aangesloten op een luidspreker aan de in
gang. Daar hielden de leden van de ver
eniging van grotonderzoekers dag en
nacht de wacht en al na enkele dagen
maakte Miguel hen gek.
Hij verloor vrijwel onmiddellijk elke no
tie van tijd. Howel was afgesproken, dat
hij 's morgens en 's avonds om elf uur
iets van zich zou laten horen, kwam zijn
stem op de gekste uren uit de luidspre
ker. Na vijftien dagen dacht hij dat hij
pas een week onder de grond zat. Op
dat moment werden zijn boodschappen
waardeloos want hij was vergeten zijn
microfoon goed op te bergen en die waa
verroest door de hoge vochtigheidsgraad
in de grot.
MIGUEL HEEFT in zijn onderaardse
periode vijftien schilderijen gemaakt en
hij was boos, dat zijn verf niet droogde.
Hij schreef memoires voor een krant en
en vocht met ratten en kakkerlakken. Zijn
voedselvoorraad werd vanaf de eerste dag
aangevallen door ratten. Op de vijftiende
dag van zijn verblijf ontdekte Miguel de
resten van een menselijk geraamte, sinds
dat moment werd hij gekweld door angst.
Zijn gas was op en hij zat in het donker
met dat geraamte. Maar hij hield het
toch vol. Zijn artsen hebben hem zelfs uit
de grot naar boven moeten slepen want
hij wilde er niet vandaan. Hij voelde zich
zo goed, dat hij niet 500 maar 1000 uur
ondergronds wilde blijven.
Zijn gezondheidstoestand was uitstekend.
Hij was alleen snipverkouden. Daar kon
niemand iets aan doen, want de doktoren
konden zich tijdens zijn verblijf in de grot
niet met hem in verbinding stellen om
hem aan te raden medicijnen te nemen.
De schilderijen, die hij tijdens zijn vrij
willige opsluiting heeft geschilderd zijn
voor een groot bedrag door een kunsthan
del opgekocht. In totaal heeft men hem er
meer dan 50.000 gulden voor geboden.
Toch weet men nog niet of zij wel da
moeite waard zijn, want door de vochti
ge lucht in de grot wilde de verf niet dro
gen. Dat was zo ongeveer de grootste
zorg, die deze moedige schilder geduren
de de 21 dagen van zijn opsluiting heeft
gekend.
GENèVE (Reuter en A.F.P.) Na een
onderbreking van negen maanden wordt
vandaag in het „Palais des Nations" in
Genève de ontwapeningsconferentie her
vat. Zeventien landen nemen eraan deel.
De hervatting van het overleg is als een
verrassing gekomen. Nog geen maand ge
leden verklaarde secretaris-generaal Oe
Thant van de Verenigde Naties dat hij
voortzetting van de conferentie in de na
bije toekomst „zeer onwaarschijnlijk"
achtte.
De nieuwe bijeenkomst is mogelijk ge
worden door de ommekeer in de houding
van de Sovjet-Unie, die tot voor kort
gekant was tegen hervatting van het ont-
wapeningsoverleg, speciaal met het oog
op de gebeurtenissen in Vietnam. Waar
nemers in Genève vermoeden achter de
Russische ommezwaai de dringende wens
om te verhinderen dat West-Duitsland de
beschikking krügt over niet-conventionele
wapens. Een verdrag over het tegengaan
van de verspreiding van kernwapens zal
dan ook een centrale plaats innemen.
Spectaculaire resultaten worden niet
verwacht. Beperkte akkoorden zouden al
een niet onbelangrijk succes vormen. De
mogelijkheid bestaat dat de Russische de
legatie in de eerste plaats zal streven
naar een verdrag dat Bonn in ieder ge
val de vervaardiging of aanschaffing van
kernwapens zou verbieden. De kwestie
van de multilaterale NAVO-kernmacht,
die West-Duitsland medezeggenschap zou
geven in het gebruik van kernwapens, zou
dan voorlopig in de ijskast kunnen blijven.
Een ander belangrijk punt dat in Genève
zal worden besproken is de uitbreiding
van het kernstopverdrag van 1963 tot een
verbod van ondergrondse kemproeven. De
Sovjet-Unie heeft tot dusver elke vorm
van inspectie ter plaatse afgewezen.
MOSKOU (Reuter) De Russische re
gering heeft proeven van nieuwe ruimte
raketten aangekondigd. Aan schepen en
vliegtuigen wordt verzocht tussen 28 juli
en 15 oktober weg te blijven uit een be
paald gedeelte van de Stille Oceaan met
een middellijn van 65 kilometer.
