is een ballon de baas
Mode-explosie brengt de helm-stijl
Ik vond het maar
gek, een ballon
Revolverholster
New Yorkse parkeer-
meterdames te zwaar
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1965
ErbSj
PAGINA VIER
-
door
Henny Schoute
Steeds weer doen
Zeewater: 7 graden
Godfried Bomans: Nini Boesman is een zeld
zaam dappere vrouw
Naar de Zuidpool
Op de rand van
de mand
De niet zo lang geleden aan de
markt gebrachte bustehouderhol
ster voor Zuidafrikaanse dames,
die menen niet zonder revolver te
kunnen leven, ligt eruit. Dames
met een kleine buste vonden dat het
decoratieve dingetje van zij en kant
dat gevuld met een schietijzer
vlak tegen de bustehouder aanlag,
de schijn wekte, dat zij scheef wa
ren. En dames met een zwaardere
buste vonden het moeilijk, het wa
nen vlug te voorschijn te brengen.
Mevrouw Mannie Laxton, een huis
vrouw te Johannesburg, heeft er nu
iets anders op gevonden: de dijhol-
ster. De dij is volgens mevrouw
Laxton de juiste plaats voor een re
volverholster, die keurig verborgen
wordt onder de rok.
Het geval kost twee p ond vijf
schilling en wordt geleverd in ver
schillende maten in overeenstem
ming met de omvang van het wa
pen, dat de dame pleegt mee te
voeren.
Johannesburg is altijd een tame
lijk gevaarlijke stad geweest. Bank
overvallen, schietpartijen, aanran
dingen en diefstal van handtasjes
zijn dagelijks voorkomende ge
beurtenissen. Weinig blanke vrou
wen gaan 's avonds graag zonder
geleide uit, als ze niet gewapend
zijn. Het meest wordt de nieuwe
dijholster gevraagd door meisjes,
die grote sommen geld voor haar
werkgevers moeten wegbrengen en
vrouwen, die uit hoofde van haar
betrekking na het invallen van de
duisternis de deur uit moeten. Maar
veel tieners hebben ze meer ge
kocht, omdat ze weer iets nieuws
zijn dan uit veiligheidsoverwègin-
gen.
bakje aan die ballon zitten mensen.
Zit een ballonvarende vrouw de
eerste die over de Alpen vaart die
weinig spraakzaam is. Ze wil genieten
van de schone overweldigend-mooie
natuur onder haar. Het landschap dat
ze al zo vaak vanuit het vierkante
mandje bewonderde, heeft haar ook
nu weer in de ban. Het is haar mooi
ste vaart.
NINI BOESMAN HEEFT ER nooit
spijt van gehad dat ballonvaren haar
hobby werd. En ze stond er met ge
noeg reserves tegenover. Jan Boesman
die ze ontmoette toen hij voor notaris
studeerde (niet afstudeerde maar eco
nomisch drs. werd) was weg van het
ballonvaren. „Ik vond het maar gek,
een ballon", lacht ze als ze aan dat
begin in 1938 terugdenkt. Jan
Boesman was fanatiek het ballonva
ren fascineerde hem zo dat hij het zelf
wel eens wilde proberen. Nini moest
dat zien die aftocht. En dat nam
meteen alle vooroordelen weg. „Ik zag
hem zo rustig wegvaren dat ik ook
enthousiast raakte". Kon ze toen het
vermoeden hebben dat beiden het be
kendste ballonvarende echtpaar van
Nederland zou worden?
NA DE OORLOG trouwden ze. Die
huwelijksreis gebeurde gedeeltelijk per
ballon. Geen zon, maar regen op hun
trouwdag die geen spelbreker mocht
zijn om de huwelijksballon niet te doen
opstijgen. Er werd twee uur gevaren
en toen stapten de jonggehuwden in de
trein. Ze hebben inmiddels zeven bal
lonnen (die in prijs variëren van
10.000 tot 40.000) versleten en zijn
nu in het bezit van drie. Ieder jaar
weer worden de ballonnen gekeurd
door de Rijksluchtvaartdienst. Door
de weersomstandigheden waaronder
gevaren wordt zijn ze aan vrij grote
slijtage onderhevig.
,,'t IS EEN GEKKE SPORT. Maar
als je het eenmaal hebt gedaan moet
je het steeds weer doen", zegt Nini
Boesman. Een innemende vrouw die
je je als gastvrouw op haar riante
etage tegenover het Haagse gemeente
museum nauwelijks in een ballon,
hangend tussen hemel en aarde, kunt
voorstellen. Maar dat is gewoon de
schijn ze is charmant en bovendien
Wie scherp kUkt ziet tegen het décor
van een bergwand iets bewegen
anderde plotseling en de ballon dreef
af in de richting van Frankrijk. Met
een enorme vaart er was een zwa
re storm opgestoken schoot de bal
lon met het mandje waarin het echt
paar Boesman en een vriend, door het
luchtruim. Men wilde in een grasland
landen maar die landing bleek in
de storm bijna onmogelijk. De mand
scheerde tussen de bomen door, raak
te de grond waardoor de twee mannen
eruit vielen en toen schoot de bal
lon weer omhoog. Nini Boesman was
alleen. Ze trok aan het ventieltouw en
kwam op 3000 meter, waar de stijging
ophield. Maar daar waaide het ventiel-
touw nog weg. Ze klauterde op de
rand van de mand. De ballon zakte
weer in de bulderende storm. Met een
klap raakte de mand op de grond en
steeg meteen weer op.
TWINTIG KILOMETER VERDER
lukte het Nini Boesman de ballon naar
beneden te krijgen. Ze was doodmoe
van inspanning. „Nu nooit meer",
maalde het steeds door haar gedach
ten. Ze herinnert zich nog dat ze bij
de burgemeester van het Franse dorp
je, bij de Atlantische Oceaan, terecht
kwam. Daar braken de tranen los.
En zijn familieleden („allemaal vrou
wen in het zwart") huilden pathetisch
mee.
JAN BOESMAN EN VRIEND waren
inmiddels terecht. Nadat ze uit de
mand waren gevallen, met builen en
schrammen waren overdekt, klopten
ze bij een boer aan. Parachutisten?
Nee, ballonvaarders. En de ballon
hangt nog in de lucht. De politie werd
ingeschakeld, vliegtuigen en auto's om
Nini Boesman, die in de lucht worstel
de, meteen te helpen als de landing
fataal in zee zou zijn. Maar deze
ongelukkige vaart bleek het enthou
siasme niet te hebben weggenomen.
„Je vergeet de nare dingen. Een paar
weken daarna op een mooie dag
ben ik weer in een ballon gestapt.
Maar als het hard waait stijg ik niet
op. Dan heb ik nog even dat nare ge
voel".
EEN TWEEDE, NAAR AVONTUUR
beleefde Nini Boesman op 30 april
1951 met Godfried B -mans. We heb-
stoot en een landing in zee was nood
zakelijk. Beiden sprongen het water
temperatuur zeven graden in.
Zwommen ongeveer tachtig meter te
gen de krachtige stroom in. Ballon
dreef verder. De laatste meters voor
het strand was mevrouw Boesman uit
putting nabij. Mevrouw Boesman werd
per ambulance naar haar hotel ge
bracht. Godfried Bomans naar zijn
huis. Beiden hadden een rustige nacht.
Volgende dag: mevrouw Boesman in
specteert de ballon. Het bergingswerk
ging met grote moeilijkheden gepaard.
Het echtpaar Boesman zal proberen de
ballon weer in goede conditie te krij
gen.
DE DAG DAAROP schreef Godfried
Bomans zijn ooggetuigeverslag in
Haarlems Dagblad onder de kop: „Ik
zag de wereld op haar mooist: een pa
radijs dat onbereikbaar scheen".
ben het kranteknipsel uit die tijd op
gezocht en noteren in telegramstijl en
kele punten van deze ongelukkige
vaart:
16.30 uur, start terrein hockeyclub
BMHC, in de „Henri Dunant". Com
mandant: Nini Boesman, pas
sagier: Godfried Bomans, die een re
portage wilde schrijven (dat aanvan
kelijk zou gebeuren door een redac
teur van Haarlems Dagblad. Hij, de
journalist W. L. Brugsma. was echter
ziek geworden). De Bloemendaalse
wethouder A. van Geluk moest we
gens overbelasting de ballon kort
voor de start verlaten. De ballon gleed
op 800 meter hoogte in de richting van
Zandvoort. Boven het circuit nog
slechts vijf meter hoogte. Er werd bal
last uitgegooid. Een onverwachte wind-
:,r&
u. m*v i-
DESFOSSE: lanceerde de Ligne
Géométrique. Dat betekent zeer kort
haar, een stompe hoek tussen ponny en
lok vóór het oor. Het oor geheel vrij.
Hij besloot met: „WAT IK MET ze
kerheid weet is, dat Nini Boesman een
zeldzaam dappere vrouw is, die tot
aan het eind heeft volgehouden en de
volgende dag aan het strand haar bal
lon kwam inspecteren alsof er niets
gebeurd was. Hetgeen ik haar tot mijn
spijt niet kon nadoen".
BALLONVAREN IS EEN professie,
een tak van de aviatiek die grondig ge
leerd moet worden voor men een bre
vet haalt. Daaraan gaat een theoreti
sche studie vooraf (over o.a. de bal
lontechniek en luchtvaartwet), er moe
ten acht vluchten onder leiding van een
instructeur worden gemaakt en men
moet een medische keuring op de
vliegbasis Soesterberg die ieder jaar
herhaald wordt ondergaan. Het
echtpaar Boesman is lid van de Haag-
sche Ballonclub, de enige club in ons
land, waarvan Jan Boesman voorzit
ter is.
HET ECHTPAAR BOESMAN
denkt aan een start met hun bal
lon op de Zuidpool. In januari 1966
is het uitgenodigd voor de feestelijke
ingebruikneming van de nieuwe
luchthaven Auckland in Nieuw-Zee-
land. Meteen daarop wil Jan Boes
man oversteken naar het Zuidpool
gebied. Men verwacht geen meteoro
logische belemmeringen voor deze
unieke stunt. Het januari-februari-
weer aan de Zuidpool is rustig. De
wind niet te sterk zodat het vullen
van de ballon (met 600 m3 gas) niet
tot de onmogelijkheden behoort. Op
deze open sneeuwvlakte is nooit eer
der een ballon opgestegen. André en
Zeppelin zijn jaren geleden wel van
de Noordpool omhoog gegaan. Daar-
Nini Boesman in haar achterkamer voor
een levensgrote voorstelling van een
hetelucht ballon.
om ook willen Nini en Jan Boesman
deze vaart ondernemen uit weten
schappelijk oogpunt. Eng? Nini Boes
man zegt resoluut nee. Het ballon
varen is haar „alles". En daarom
schrikt ze voor niets meer terug.
TUSSEN DE VERKEERSCOMMIS-
saris van New York, Henry Barnes,
en de vakverenigingsleider Herbert S.
Bauch van de plaatselijke afdeling
van de Bond van Transportarbeiders,
is een weegschaaloorlog uitgebroken.
Bauch, wiens bond de 200 dames ver
tegenwoordigt die controle uitoefenen
bij de parkeermeters van New York,
heeft de commissaris ervan beschul
digd, dat hij in strijd met de billijkheid
meterdames ontslaat, omdat ze te dik
zijn.
Hij betoogt dat aan tien van deze
dames ontslag is aangezegd, omdat zij
volgens de verkeerspolitie tijdens haar
diensttijd niet genoeg zijn afgevallen.
„Ik zou graag zien, dat alle vrouwen
in de stad zouden opstaan om deze
meisjes te hulp te komen", zegt Bauch.
Barnes van zijn kant beweert, dat
slechts twee van de dames zullen
worden ontslagen en dat zij 23 kilo te
zwaar zijn. Een van haar zou meer
dan 113 kilo wegen.
Barnes zegt, dat beiden voor zes
maanden op proef zijn aangenomen op
voorwaarde, dat zij haar best zouden
doen om af te vallen.
„Ze zijn verschillende keren ge
waarschuwd", aldus Barnes, „dat de
uniformen te strak zitten en dat zij
geen aanwinst voor de verkeerspolitie
zouden zijn, als zij bleven aankomen.
Maar in plaats van af te vallen zijn
deze vrouwen aangekomen."
Bauch heeft hiertegen aangevoerd,
dat de dames, die zullen worden ont
slagen, „knappe meisjes" zijn, van
wie er een onlangs werd uitverkoren
om met Barnes te poseren voor publi-
citeitsdoeleinden zo knap is zij."
Volgens de vakverenigingsleider lijkt
deze meterdame „precies op Kim No-
vak". Hij merkt op dat een andere me
terdame, die te zwaar zou zijn, de ma
ten van een Miss Universe (38-28-38)
heeft. „Zij is 1.52 meter lang en een
sehatje." Hoeveel zij weegt weet hij
niet.
„Als ze in eerste instantie te zwaar
waren, hadden ze niet aangenomen
moeten worden", zegt Bauch. Hij wijst
erop, dat de dames reeds bijna 400 dol
lar onkosten hebben moeten maken
voor uniformen en andere benodigdhe
den. „Deze meisjes zijn knap en ver
zorgd en hebben een uitstekende staat
van dienst", verklaart hij. Barnes is
niet onder de indruk. „Als deze meis
jes deel hebben uitgemaakt van de
groep, die maanden geleden met mij
heeft geposeerd, dan zijn ze sindsdien
zeker behoorlijk aangekomen", aldus
Barnes.
HET FRANSE ALPENGEBIED is
wonderschoon. De toppen die uit de
aardkorst zijn geschoten, dragen een
laag reine sneeuw. Het doet pijn aan
de ogen want de stralen van de zon
weerkaatsen op dit helderwitte kleed.
Slechts hier en daar is nog het vale
grijs-bruin van de bergen en rotsen
te zien. De gletschers banen een
brede weg door de winterse natuur.
Er lijkt geen leven te zijn. Zou het ijle
Alpengebied uitgestorven zijn? Maar
wie scherp kijkt ziet tegen het decor
van een bergwand iets bewegen. Iets
ronds een ballon en daaronder
hangt een vierkant bakje. Het enige
leven boven deze imponerende Alpen
die er verslindend uitzien. In dat
NINI BOESMAN
een levendig vertelster die bedriegt.
Je moet haar eerst zien in een lange
broek en jack, in een mandje van een
bjj een meter, zwevend in de lucht.
Dan pas kan je je voorstellen dat ze
gefascineerd zegt: „Je wordt
één met de natuur. Je leeft met wat
er beneden gebeurt". Dat „beneden"
is in de meeste gevallen 150 tot 200
meter lager. „Laag varen is veel leu
ker. Dan kan je praten met de men
sen die op het land bezig zijn".
ZE VAREN VEEL, de Boesmannen.
Op uitnodiging en privévaarten. Een
maal in het jaar worden in ons land
internationale wedstrijden gehouden
waarvoor ballon-enthousiasten komen
o.m. uit Polen, Engeland, Amerika,
Duitsland en België. Nini Boesman
haalde verschillende prijzen. Dit jaar
nog een derde in Engeland. Drie
maal achter elkaar haalde ze de lan-
ge-afstandsprijs, verder nog een aantal
internationale prijzen. Want gevaren
wordt er met de ballon. Niet alleen in
Europa, maar ook in Zuid Afrika en
Pakistan stegen ze op. Natuurlijk wor
den de vakanties in en met de ballon
gehouden, want: „De ballon mee is va
kantie!" zegt Nini Boesman overdui
delijk. „En je wordt overal zo harte
lijk ontvangen. Men denkt altijd dat
je in nood bent, of dat je verkeerd
bent omdat je op een vliegveld zou
moeten landen".
VAN DE HONDERDEN vaarten die
er gemaakt zijn, heeft mevrouw Boes
man genoten. Op twee benarde avon
turen na. Toen heeft ze er wel even
over nagedacht „nooit meer" in een
ballon te stappen om omhoog te gaan.
De eerste keer was in 1949. De ver
keerstoren van Schiphol meldde gun
stige weersomstandigheden. De vlieg
tuigen werden door Schiphol ingelicht
dat de ballon zou gaan varen. De start
was in Enschede, de bestemming zou
Zwitserland zijn.
HET WEER LEEK GOED, maar ver-
In de komende (Franse) haarmode
speelt de symmetrie een rol. Eep van
de bekendste haarkunstenaars, Thérèse
Chardin, toonde tijdens de nieuwe
mode-explosie enkele van haar mo
dellen. Dit is de zogenoemde helm-stijl,
die de mannequin een soldatesk kopje
geeft.
Bij deze stijl hoort de Western-look
make-up-creatie van Pierre Robert. Dp
komende winter wordt de huid vol
gens Robert rose-beige. De ogen
argent green geschaduwd en gemar
keerd door een grijze eyeliner en een
zachte grijze potloodlijn, daar waar het
ooglid het voorhoofd ontmoet.
De avond-make-up: een zachte
spaarzaam aangebrachte argent green
schaduw onder de wenkbrauw vanuit
de ooghoek. De wimpers zijn lang en
gekruld. De lippen blijven licht maar
zullen het nieuwe seizoen een beige-
rose glans laten zien.
0 Koninginnedag 1951: om half vi)f start de
„Henri Dunant" met Nini Boesman en
Godfried Bomans aan boord.
