„Vuile Handen", diep-menselijk stuk
Venetië's filmfestival
grote leemte: Fellini
„CACTUSBLOEM
besloten met een
liet verstek gaan
Het weekeinde
mm
Sterk debuut van
Kok
v*
MAANDAG 6 SEPTEMBER 1965
Kostelijk boulevardtoneel van de Haagse Comedie
De radio geejt dinsdag
T elevisieprogramma
Damshuizer
weet vrij te maken van een nu wel eens
wat hinderlijke monotonie. De vierde
hoofdrol, die van de onwankelbare com
muniste Olga, werd goed en met de nodi
ge felheid gespeeld door Ina van der Mo
len, al kan men zich voor die rol een
uiterlijk wat minder vrouwelijke figuur
voorstellen.
IN KLEINERE ROLLEN zag men Pe
ter Aryans als rebellerende partijfunctio
naris en terrorist, Ben Hulsman en Jaap
van Donselaar als leden van Hoederers
lijfwacht, Ferd. Sterneberg als leider van
de Nationale Unie (in Hans Roduins knap
pe vertaling gelukkig niet, zoals in het
origineel, „Pentagon" genoemd), Jeroen
Krabbé en Hidde Maas beiden ook
debuterend als de sluwe zoon van de
regent en een zenuwachtige saboteur, en
Huub Hansen als een andere schietgrage
communist.
Spelers en regisseur werden aan het
slot beloond met een bloemenhulde zoals
die zelfs bij nationale premières niet dik
wijls voorkomt. En het langdurige ap
plaus culmineerde in een ovatie voor
Guus Hermus, Carol Linssen en Mar ja
Kok.
Simon Koster
DE TONEELGROEP CENTRUM
heeft met Jean-Paul Sartres drama
„Vuile Handen" het nieuwe seizoen op
indrukwekkende wijze geopend. De pre
mière, zaterdagavond in de stampvolle
Haarlemse Stadsschouwburg gegeven,
werd een doorslaand succes voor het
gezelschap dat dit jaar zijn derde lus
trum viert, voor de twee mannelijke
hoofdrolspelers Guus Hermus en Carol
Linssen, en niet minder voor de jonge
Marja Kok die nog maar enkele maan
den na haar toneelschool-eindexamen
een verrassend-sterk debuut maakte in
de belangrijkste vrouwenrol.
IN HET OEUVRE van Sartre neemt
„Les mains sales" een aparte en zeer be
langrijke plaats in omdat het, meer dan
één van zijn andere toneelstukken, reke
ning en verantwoording geeft van Sar
tre's politieke positiebepaling, van zijn
houding tegenover partijmacht en dicta
tuur (ook van links), en van zijn opvatting
omtrent het hem kwellende conflict tus
sen enerzijds de erkende noodzaak van
discipline en anderzijds de humanistische
afschuw van het „Befehl ist Befehl Dat
zijn de specifieke thema's waarmee hij
zijn levenslange hoofdproblemen van
„het doel en de middelen, de rechtmatig
heid van het geweld, de gevolgen die onze
daden met zich meebrengen, en de ver
houding tussen individu en gemeenschap
in dit stuk heeft doorweven. Natuurlijk
heeft dit hem af en toe verleid tot theo
retische discussies, maar deze doen toch
bepaald geen afbreuk aan de dramatische
kracht en de diepe menselijkheid van het
werk,
IN HUGO BARINE, de jonge intellec
tueel, zoon van rijke ouders, die in oor
logstijd lid van de communistische partij
wordt en opdracht krijgt een leider van
diezelfde partij wegens een politiek me
ningsverschil uit de weg te ruimen
tekent Sartre een prototype van een gene
ratie levend in de chaos; maar hij is
evenzeer een prototype van de mens die,
vooral in het begin van zijn volwassen
heid, geplaagd wordt door de onduidelijk
heid en het onbevredigende van zijn ver
houding tot de maatschappij een ver
schijnsel dat van alle generaties en van
alle tijden is en dat dus ver uitrijst boven
alle bespiegelingen omtrent communis
me, fascisme en democratie. Hugo staat
voor een keus die hij eenvoudig niet aan
kan: de keus tussen het uitvoeren van
de door hemzelf gekozen opdracht en het
trekken van de consequenties uit zijn
groeiende vriendschap en bewondering
voor Hoederer, die man die hij moet do
den. De menselijke vrijheid van keuze
(ook een der belangrijkste onderdelen
van Sartre's filosofie) groeit hier tot een
benauwend gewetensconflict waar Hugo
niet uit kan komen. Hij kan er pas een
einde aan maken door aan zijn eigen
leven een eind te maken wanneer hij,
op het sublieme dramatische hoogtepunt
van het stuk, ervaart dat zijn offer ver
geefs is geweest en al zijn hersenkwel
lingen ter rechtvaardiging van zijn daad
door de nuchtere loop der feiten door
kruist zijn.
DIT PRACHTIGE STUK, waarin Sartre
zijn meesterschap als toneelschrijver zo
overtuigend demonstreert door alles wat
hij in politiek en filosofisch opzicht te
zeggen heeft in de meest elementaire
menselijke termen tot uitdrukking te
brengen (en daarbij ook zelfs de nood
zaak van een spannende handeling niet
vergeet), heeft onder regie van Theo
Kling een niet helemaal vlekkeloze maar
in 't algemeen toch wel zeer te waar
deren vertoning gekregen. De vlekjes za
ten, voor mijn gevoel, voornamelijk daar
in dat de sombere humor waarmee Sar
tre zijn vlijmscherpe dialogen heeft door
spekt af en toe teveel gewone blijspel-
humor werd, waarop het publiek danook
het stuk wenselijk is. Maar overigens kan
men voor deze opvoering veel bewonde
ring hebben, temeer omdat Kling daarin
mooie kansen heeft geboden aan enige
van de jongere en jongste krachten van
het gezelschap, die hij vakkundig en met
artistiek inzicht heeft geleid.
VOORAN BIJ de jongeren stond Carol
Linssen, die de moeilijke rol van Hugo
met grote intensiteit en overtuigings
kracht speelde. Zijn oudere tegenstander,
de partijleider Hoederer, kreeg zoals
bijna vanzelf spreekt eminent natuur
lijke en menselijke gestalte van Guus
Hermus, die door deze natuurlijkheid
heen de innerlijke conflicten van de „poli
ticus met vuile handen" ontroerend dui
delijk maakte. Tussen hen in stond de
debuterende Marja Kok in de grote en
gecompliceerde rol van het quasi-kind-
vrouwtje Jessica. Na een door begrij
pelijke première- en debuutzenuwen
ietwat krampachtig begin, waarin dat
„quasi" achter het speelse gedoe van het
luxepoppetje nog niet voldoende duidelijk
werd, kwam Marja Kok in de latere tafe
relen pas goed los en in haar laatste scè
nes, vooral in die met Guus Hermus,
kwam zij tot aangrijpende hoogtepunten
Wij zullen nog veel van haar mogen ver
wachten, vooral als zij haar intonaties
Guus Hermus en Ben Hulsman in
„Vuile Handen".
DE HEREN PIERRE BARILLET en Jean-Pierre Grédy vormen al vele jaren
een van die Franse compagnonsschappen voor de vervaardiging van goed-rende-
rende blijspelen waaraan het Parijse boulevardtoneel sinds de dagen van Meilhac
ir Halevy en van De Fiers De Caillavet zoveel successen en vooral zoveel in
komsten te danken heeft. De firma Barillet iz Grédy maakte vooral naam en
contanten met „Le don d'Adèle", in Parijs eindeloos lang gespeeld. In Nederland
zijn sommige van hun stukken ook wel opgevoerd maar veel succes hebben ze
hier niet geboekt.
DAT ZAL VAN NU af anders worden.
Want de Haagse Comedie heeft dit week
einde haar eerste voorstellingen gegeven
van „Cactusbloem" („Fleur de cactus"),
het nieuwste blijspel van dit tweetal, en
men hoeft geen helderziende te zijn om
te kunnen voorspellen dat deze opvoering
ook in ons land een vermaaks-attractie
van de eerste rang zal worden; voor een
deel dank zij de handigheid en de onmis
kenbare humor van de heren Barillet
Grédy, maar voor een veel groter deel
dank zij de perfecte wijze waarop het stuk
door de Hagenaars gepresenteerd en ge
speeld wordt.
Het grote verschil tussen deze „Cactus-
bloem" en de meeste andere boulevard
stukken is dat de mannelijke hoofdper
soon hier niet zijn echtgenote met een
andere vrouw bedriegt, maar dat hij zijn
vriendinnetje bedriegt met een (niet be
staande) echtgenote. Voor 't overige blijft
eigenlijk alles hetzelfde, de verlegenheids
situaties, de toevallige of gearrangeerde
ontmoetingen, de bijna-bekentenissen en
dan de wanhopige greep naar iemand die
de rol van een afwezige of fictieve per
soon moet spelen om aan de leugens een
schijn van waarheid te geven. In dit ge-
val is het de als-een-cactus-zo-stekelige
assistente van een tandarts, die voor de
vrouw van haar werkgever moet door
gaan als deze in zijn eigen leugens tegen
over het vriendinnetje verstrikt is ge
raakt. Het zal niemand vooral niemand
die al eens een boulevardblijspel heeft
gezien verwonderen dat dit schijnhuwe
lijk uitloopt op een echt huwelijk wanneer
de cactusdame haar stekels één voor één
verliest, en dat het vriendinnetje zich
uitstekend weet te troosten met een „he-
man" van een fotomodel juist op het
ogenblik dat de tandarts zijn fictieve
echtgenote in een werkelijke gaat veran
deren. Dit alles is precies volgens re
cept, maar evenals in de geneeskunde
gaat het ook hier niet alléén om het re-
VENETIë Fellini's nieuwe film „Giu-
letta degli Spiriti" wordt niet vertoond.
Fellini achtte de eerste kopie van zijn
film tè slecht en nadat hij deze aan de
directeur van 't festival, Chiarini, had ge
toond in een uiterst streng bewaakt thea
tertje, was het pleit beslecht: géén Felli-
ni-film dit jaar. Het Russische epos „Oor
log en Vrede" kwam ervoor in de plaats.
Maar eerst was er een film van Marcel
Carné.
Marcel Carné is regisseur van nu klas
siek geworden films als „Les Enfants du
Paradis" en „Les Visiteurs du Soir", uit
de tijd dat hij met Jacques Prévert sa
menwerkte. De dichter, zo zegt men,
werkte zijn scenario's tot in de kleinste
details uit en daardoor kon Carné zo'n
grote figuur worden. Vast staat dat, toen
de samenwerking met Prévert was afge
lopen, de films van Carné een voortdu
rend neergaande lijn vertoonden. De
voorstelling van „Drie Kamers in Man
hattan" officieel door Frankrijk inge-
HILVERSUM I. 402 m. 7.00-24.00 KRO.
KRO: 7.00 Het levende Woord. 7.05
Lichte grammofoonmuziek. (7.30-7.40 Nws
8.00 Overweging). 8.30 Nieuws. 8.40 Lich
te grammofoonmuziek met vakantietips
en informatie voor de vrouw. (9.00 Weer-
overzicht). 9.35 Waterstanden. 9.40 School
radio. 10.00 Sextuool: gevarieerd muziek
programma. (10.30 Weeroverzicht). 11.50
Volaanvooruit, praatje. 12.00 Ange
lus. 12.03 Koorzang (gr.) 12.20 Voor de
boeren. 12.27 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinbouw. 12.30 Nieuws. 12.40 Actualiteiten
of grammofoonmuziek. 12.50 Wereldkam
pioenschappen wielrennen te San Sebas
tian. 12.55 Evergreens en chansons (opn).
13.35 Lichte grammofoonmuziek voor de
tieners. 14.00 Voor de plattelandsvrouwen.
14.20 Lichte grammofoonmuziek. 15.10
Lichtbaken, lezing. 15.20 Musiësta:_ licht
muziekprogramma. 16.00 Voor de zieken.
16.40 Onderweg: programma voor oudere
luisteraars. 17.00 Voor de jeugd. 17.40 We
reldkampioenschappen wielrennen te San
Sebastian. 17.50 Overheidsvoorlichting:
De Bovenwindse eilanden. Vraaggesprek
met de heer J. J. Beaujon, gezaghebber
van de Bovenwindse eilanden. 18.00 Koor
zang (opn.) 18.20 Uitzending van de Chris
telijk Historische Unie. Politiek kommen-
taar door mr. H. K. J. Beernink, voorzit
ter van de C.H.U.-Tweede Kamer Frak-
tie. 18.30 De Springplank: jonge artiesten.
18.50 Van klanten en wanten weten: vra-
genbeantwoording. 19.00 Nieuws. 19.10 Ac
tualiteiten. Aansluitend: Concilie journaal.
19.30 Promenadeorkest en zangsoliste
(opn): Operamuziek. 20.05 Harp en piano:
klassieke muziek. 20.25 Mijn vrouw is een
gangster (2), hoorspel. 21.25 Modern piano
trio (opn). 21.55 Geestelijke liederen. 22.20
Actualiteiten of grammofoonmuziek. 22.25
Boekbespreking. 22.30 Nieuws. 22.40 Epi
loog. 22.45 Hart, hoofd en hand vragen
om woord en wijs, want leven moet je
met een lied. 23.25 Lichte grammofoon
muziek. 23.55-24.00 Nieuws.
HILVERSUM II. 298 m. 7.00 AVRO. 7.50
VPRO. 8.00-24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nieuws. 7.10 Ochtendgym
nastiek. 7.20 Lichte grammofoonmuziek.
vrolijker reageerde dan voor de sfeer van VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws,
8.10 Lichte grammofoonmuziek. (Om 8.25
De Groenteman). 8.45 Morgenwijding. 8.55
Klassieke grammofoonmuziek. 9.00 Voor
de zieken. 10.00 Voor de kleuters. 10.10
Lichte grammofoonmuziek. (Om 11.00
Nieuws). 12.00 Zang en piano: lichte mu
ziek. 12.27 Mededelingen t.b.v. land- en
tuinb. 12.30 Overheidsvoorlichting: Uit
zending voor de landbouw. AVRO: 12.40
Licht ensemble, zangsolisten en accorde
on. 13.00 Nieuws. 13.10 Actualiteiten. 13.25
Beursberichten. 13.30 't Muzikantenuur:
moderne en klassieke kamermuziek. 14.40
De gezusters Kunst, klankbeeld. 15.20
Lichte grammofoonmuziek. (Om 16.00
Nieuws). 16.30 Voor de jeugd. 17.30 New
York calling, praatje. 17.35 Lichte gram
mofoonmuziek voor de jeugd. 18.00 Nws.
18.15 Actualiteiten. 18.25 Licht orkest.
19.05 Radio kamerkoor: klassieke en mo
derne liederen. 19.30 Gamelan: Indone
sisch programma. 20.00 Nieuws. 20.05 Leg
eens aan in Loosdrecht, gevarieerd pro
gramma en reportage. 21.40 Kunstrubriek.
22.00 Lichte muziek en zang. 22.30 Nws.
22.40 Actualiteiten. 23.00 Stereo: Opera
muziek (gr.) 23.55-24.00 Nieuws.
BRUSSEL 324 m.
12.00 Nieuws. 12.03 Grammofoonmuziek.
12.10 Voor de landbouw. 12.15 Gevarieer
de muziek. 12.40 Weerberichten, medede
lingen en SOS-berichten. 12.45 Lichte mu
ziek. 12.50 Beursberichten en programma
overzicht. 13.00 Nieuws efi weerberichten.
13.20 Kamermuziek. 14.00 Nieuws. 14.03
The Medium, opera. 15.00 Nieuws. 15.03
Klassieke muziek. 16.07 Nieuws. 16.10
Beursberichten. 16.15 Operamuziek. 17.00
Nieuws, weerberichten en mededelingen.
Tussen 17.15 en 19.00 Reportage wereld
kampioenschappen amateurs op de baan
te San Sebastian (en beroepsrenners).
17.15 Filmmuziek. 17.45 Harmonie-muziek.
18.00 Nieuws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28
Paardesportberichten. 18.30 Gitana. 18.45
Sportkroniek. 18.52 Lichte muziek. ls.OO
Nieuws, weerberichten en radiokroniek.
19.40 Grammofoonmuziek. 19.50 Syndica
le kroniek. 20.00 Hoorspel. 21.10 Fantasia.
22.00 Nieuws en berichten. 22.15 Ameri
kaanse volksmuziek. 23.00 Nieuws. 23.05
Stemmig gemengd avondprogramma.
23.55-24.00 Nieuws. 24.00-0.10 Voor de
scheepvaart.
VOOR MAANDAG
NTS: 19.00 Nieuws in het kort. 19.01
Voor de kleuters. 19.06 Misi-sipi, docu
mentaire over de geschiedenis van de ri
vier de Mississippi. 19.35 Huckleberry
Hound, tekenfilm. 20.00 Journaal en weer
overzicht. 20.20 Uitzending van de Boe
renpartij. 20.30 Dokter zonder glorie,
speelfilm. (Beide keuringen 14 jaar). 22.05
De Eerste Wereldoorlog, documentaire
(deel 23). 22.30-22.35 Journaal.
NEDERLAND II
NTS: 20.00 Nieuws in het kort. VARA:
20.01 Mickey Rooney Show. 20.25 Heden
en toekomst, gesprek. 20.55 East Side,
West Side Neil Brock voor een twee
sprong, TV-film. 21.45-22.10 Achter het
nieuws.
VOOR DINSDAG
NEDERLAND I
NTS: 19.00 Nieuws in het kort. 19.01
Voor de kleuters. 19.06 Journaal voor ge
hoorgestoorden. 19.33 Eva's herinnerin
gen, TV-film. 20.00 Journaal. AVRO: 20.20
Volksliederenensemble. 20.40 AVRO's Te-
levizier. 21.00 The Saint De noodkreet,
TV-film. 21.50 Interpellatie: vraagge
sprekken. NTS: 22.25-22.30 Journaal.
NEDERLAND II
NTS: 20.00 Nieuws in het kort. 20.01
Als de bloesem bloeitnatuurfilm.
20.25 De Bill Dana Show, TV-film (12e
aflevering). KRO: 20.50 Film 65. 21.30
Pianorecital: semi-klassieke muziek. 21.45
Onze man in Parijs CVK/IKOR: 22.10-
22.35 Joden en Christenen in Israel (I),
opinie-reportage.
Jean Shrimpton. Het beroemdste Engelse
fotomodel, Jean Shrimpton, zal 17 sep
tember naar Amsterdam komen om
daar in Galerie Krikhaar de tentoon
stelling van de jonge Nederlandse, in
Parijs wonende schilder Paul de Lussa-
net te openen. Jean Shrimpton is 22
jaar. Zij wordt het meest gefotografeer
de meisje ter wereld genoemd.
Scènes uit „Film" en „Oorlog
en Vrede".
zonden is dan ook een pijnlijke affaire
geworden voor de man, die in Venetië
lang geleden een onderscheiding kreeg.
DEZE FILM WERD het schoolboekjes
voorbeeld van wat een jonge generatie
als „Cinéma de papa" aanduidt, met alle
gerechtvaardigde bedenkingen tegen het
filmen in de jaren dertig en veertig over
duidelijk aanwezig: een steriele studio
sfeer, cliché-overgangen en een duistere
romantiek, die als realisme wordt aange
praat. Carné is daarmee de lieve leuge
naar geworden, die soms op de lachspie
ren werkt. Ook als men bedenkt dat de
Fransman in het nadeel is, doordat hij
één fase in de geschiedenis achter ligt en
Dreyer al twee (en alzo door de tijd is
gelouterd) dan kan men er niet onderuit
dat „Drie Kamers in Manhattan" een
slechte film is. En dat nog wel met een
van de beste Simenons.
Grotere tegenstelling dan met „Film'
van Alan Schneider, die in Amerika het
werk van Beckett, Albee en Pinter op de
planken heeft gezet, is nauwelijks moge
lijk. De Ierse Fransman schreef geheel
in zijn traditie van „Fin de Partie" en
„Happy Days" een filmscenario over een
oude man, die zich afsluit en al zijn bin
dingen met het leven stuk voor stuk ver
breekt. Hond en kat worden buiten de deur
gezet, foto's verscheurd etc., kortom zelf
moordfilosofie met een ongenaakbare ca
mera gefotografeerd of vaag door de ogen
van de oude man, die door Buster Keaton
werd gespeeld. Het van het ene effect
naar het andere schrijdende filmpje heeft
mij niet bijster kunnen bekoren. De be
klemming, die Beckett op het toneel nog
wel krijgt, ontbrak hier.
ZES UUR „Oorlog en Vrede" was nog
maar het begin van de Tolstoj-omspan
nende filmreus. De toeschouwer krijgt al
les wat hij verwachten mag, er zijn vele
fraaie momenten als de camera tussen
Sjarov-mensjes doorschuift. Zelfs de mu
ziek, die opsteekt als de beelden er nog
niet zijn, maakt de sprong naar de Wes
terse spektakelfilm niet zo moeilijk. Al
leen met de kleuren liggen de Russen
nog steeds overhoop. De beelden zwem
men altijd wel naar een tint, die er
beter niet had kunnen zijn, maar Serge
Bondartchouk heeft niettemin een bewon
derenswaardige prestatie geleverd, die de
geest van een van Ruslands grootste
schrijvers op een breed filmdoek terug
roept.
De strijd van de 26-ste mostra is ge
streden en enkele tientallen jury's hebben
het voornemen een reeks prijzen te ver
delen. Wie de Gouden Leeuw krijgt?
Venetië heeft dit jaar bijna zonder uitzon
dering opvallende films gepresenteerd,
echter het met kop en schouder boven
alles uitstekende meesterwerk, dat zelfs
de verwende kijker in verrukking brengt
was er niet. Fellini liet helaas die leem
te
Myra Ward, Do van Stek en
Guido de Moor in „Cactusbloem".
cept maar vooral ook om de dosering en
om de manier waarop het recept wordt
gebruikt. En dat kan men gerust aan
Barillet Grédy overlaten. Ze hebben
niet alleen tal van zotte situaties be
dacht; ze hebben ook een half dozijn rol
len geschreven waar elke rechtgeaarde
blijspelacteur of -actrice zijn of haar hart
aan kan ophalen, ten pleziere van ieder
een die zich in de schouwburg ook wel
eens graag luchtig laat vermaken.
WAT PAUL STEENBERGEN en Myra
Ward op dit gebied kunnen presteren is
iedere Nederlandse schouwburgbezoeker
bekend; men zal zich dus kunnen voor
stellen met hoeveel kostelijke blijspel
kunst van de beste soort dit tweetal de
perikelen van de ongetrouwd-ontrouwe
tandarts en zijn vleesgeworden verzinsel
van-een-echtgenote weet uit te beelden.
En onder Steenbergens tot in de puntjes
verzorgde regie worden ook de andere
troeven van het stuk heel vakkundig en
vermakelijk uitgespeeld Do van Stek is
het tussen levensmoeheid en levenslust
fladderende vriendinnetje, Guido de Moor
het mannelijke fotomodel, Sacco van der
Made een prachtig-vulgaire autohande
laar, Annie Leenders een dure patiënte
van de tandarts, Louis Borel een stijve
oude kolonel en Marijke Merckens een
nachtclubvlindertje.
EEN HEEL BIJZONDERE ROL wordt
in deze opvoering vervuld door de de
cors, die op naam van Hep van Delft
staan. Ze zijn niet alleen speels van op
vatting (de op het achterdoek geschilder
de stoelen, bekend uit grootvadersverha-
len, zijn weer vrolijk tot ons terugge
keerd!), maar ook van een verrassende en
amusante beweeglijkheid. De vertaling
van Remco Campert getuigde al even
zeer van frisse Hollandse humor.
Er werd om „Cactusbloem" heel hard
gelachen in de Haagse Koninklijke
Schouwburg en er zal in de komende we
ken en maanden nog in veel andere Ne
derlandse schouwburgen heel hard om
worden gelachen. Ook al zal geen van die
lachers zelfs maar een ogenblik geloven
dat cactusbloemen als deze ergens ter
wereld werkelijk bestaan.
Simon Koster
T. V-nabeschouwingen
De reportage, die de VARA-televisia
zaterdagmiddag van het Aalsmeerse Bloe
mencorso maakte, was weliswaar goed
verzorgd, maar hij kon de afwezigheid
van de kleuren doen vergeten. Met de
beeldverslagen van de wereldkampioen
schappen wielrennen, van het Internatio
nale concours hippique in Rotterdam en
van het Zeslanden-zwemtoernooi in Rome
bood deze uitzending de kijker ook over
dag genoeg afleiding in dit nogal mieze
rige weekeinde.
Het programma „De dertiger jaren",
dat zaterdagavond door de NCRV via Ne
derland I op het scherm werd gebracht
had zeker één misschien wel nuttig ef
fect: het bevestigde de ouderen en leerde
de jongeren, dat de decade, voorafgaande
aan de tweede wereldoorlog, verre van
een „goeie, ouwe tijd" was. Afhankelijk
als deze uitzending was van de beschik
baarheid van filmarchief-materiaal, viel
.zij ons zeer mee. De presentator, voor
wie zelfs een interieur uit die dagen was
opgezet, was nog wat te bevangen om de
ironische toon, die zeker bij zo'n terug
blik past, te pakken te krijgen.
De Nederlandse televisie bewees gister
avond dr. Albert Schweitzer alle eer, door
de extra-uitzending van een filmdocumen
taire, gewijd aan diens voorbeeldige en
prachtige leven. Het feit, dat de N.T.S.
reeds zo snel na het overlijden van de
grote weldoener en geleerde met deze
levensloop kwam, verdient alle waarde
ring.
Het daaropvolgende KRO-showpro-
gramma „On thro' the Hail" was een
uitzending, waarin wij vooral gaarna luis
terden naar het prachtige geluid van da
sopraan Wilma Driessen.
Een nieuwe monoloog in Aldo Nicolai's
serie „Vrouwenlevens" bleek getiteld ta
zijn „Eva en het Woord". Het woord,
zoals dit volgens de auteur een hoofdrol
gespeeld heeft in het leven van het eer
ste mensenpaar, was in ieder geval rijk
vertegenwoordigd. Moeilijker was het
voor ons de figuur van Eva terug te vin
den in Elise Hoomans, die haar voordracht
weliswaar aan het medium t.v. had aan
gepast, maar voor de camera's be
woog en neerzat als een wat opgedofte
vrouwelijke bootwerker, merkwaardig ge
noeg Nederlands sprekend. Wellicht dat
daardoor deze uitzending, die toch al beel
arm was, te lang duurde, veel te lang.
De soms wat schokkende beeldwisselingen
vermochten dat ook niet te verhelpen.
