Wel kale hoofdjes, maar geen
lichamelijke excessen meer
PANDA EN DE YINX
mm
Dit seizoen veertig
extra wintersporttreinen
Ons vervolgverhaal
door Marjorie Kinnan Rowlings
NAAR MILDERE GROENTIJD?
Aanraken verboden
Commissaris
van beklag
Groen maar
niet te bont
Praktisch werk
Eigen initiatief
MÊ
„Testgroepen®*
Rechter Tie en het levende lijk door dr. Robert van Gulik
DINSDAG 7 SEPTEMBER 1965
9
,V
(Geautoriseerde vertaling van Mien Crabberton)
Wmwm
■MM
V
GOUDEN OOGST
60)
Hij zei: ,,'t Is werkelijk heel lek
ker. De Amerikaanse pepermunt
koeldrank is beroemd, natuurlijk,
maar ik had hem nog nooit ge
proefd".
Hij reikte de fles aan de dokter,
die haar met zichtbaar genoegen
leegdronk.
„Ik zal een werkelijk goede voor
je maken bij mij thuis" zei Camilla.
Haar toon was vlot, gemakkelijk,
alsof ze hem altijd al gekend had en
hij naar haar huis zou komen als
een erkende vriend. Dat deed hem
goed.
Ze vroeg: „Zijn jullie van plan
naar de stallen te gaan?"
Albury knikte. „Ja, Claude ver
wacht ons".
„Dan ga ik vast vooruit. We zien
elkaar daar dan weer".
Ze gaf de trappelende merrie haar
zin en draafde weg in korte galop.
Ze zwaaide haar hand naar de man
nen achter haar en verdween uit
het gezicht.
Tordell zei: „Mevrouw Van Dyne
is zeer bekoorlijk".
„Ja. Ja, inderdaad". De dokter
streek over zijn kin en voegde er
snel aan toe: „Zij en Claude zijn
grote vrienden". Hij trok een zak
doek uit zijn zak en schoof zijn hoed
achterover, veegde zijn voorhoofd
af. „Grote vrienden". Hij zuchtte
verlicht, als iemand die aan een ver
plichting heeft voldaan.
„Is dat hier een gewoonte, zo'n
kennismaking en dan drinken in de
open lucht?"
„Hemelse goedheid, nee! Maar
dat is Camilla .Ze is een pracht
vrouw, alleen maar, weet je, wat
heel erg onafhankelijk van alles en
iedereen".
Tordell gaf geen antwoord. Deze
vrouw prikkelde hem. Het leek hem
dat het gemakkelijker zou zijn haar
te bewonderen dan haar lief te heb
ben. Haar vrijmoedigheid werkte te-
rugstotend op hem. Toch voelde hij
tegelijkertijd, dat geen enkele man
haar kon kennen en onbewogen
blijven.
Het moeras lag nu achter hen. De
weg steeg tussen hoge pijnbomen.
De lange naalden waren scherpe
punten van zonlicht. Albury stuurde
de merrie naar links, dalend langs
een weinig zichtbaar pad, dat alleen
gebaand was door onbeslagen paar-
dehoeven. De pijnbomen werden min
der dicht. Het pad ging weer omhoog
en nu kwamen de stallen in zicht.
Albury voerde de merrie onder een
afdak. Noch Camilla, noch Claude
was te zien. De twee mannen stap
ten uit de tilbury. Albury liep naar
een klein boerenhuis voorbij de stal
len. Vierkante éénkamer-hutten voor
de negers stonden her en der onder
de bomen. Alles was er klakkeloos,
lukraak neergezet en zag er sjofel
en slordig uit. Het droeg het ken
teken van een eigenaar, die er een
grillige, ongedurige belangstelling
voor had.
Claude en Camilla verschenen in
de open deur van het huis. Albury
keek oplettend en wat angstig naar
zijn zoons gezicht, diens stemming
peilend. Er waren geen tekenen van
boosheid. Claude hief zijn hand ten
groet en talmde bij de deur, zijn in
tiem gesprek met de vrouw voort
zettend. Hij was niet groter dan zij
en hield onder het spreken zijn hoofd
dicht bij het hare. Ze knikte, ze ver
lieten de drempel en kwamen lang
zaam het pad af, naar de gasten toe.
Hun bewegingen waren in hetzelfde
ritme, als in eenheid gebonden. Tor
dell begreep wat er tussen hen be
stond. Hij gaf zichzelf een ongeduldi
ge terechtwijzing. Het ging hem niet
aan. Claude Albury sprak tegen hem.
„Je zult je herinneren, Tordell,
Camilla's merrie is de moeder van
het veulen, dat ik jou wou laten
meenemen".
Hij sprak alsof hij een conversatie
voorzette, die even tevoren was on
derbroken.
Tordell dwong zijn gedachten tot
luisteren. Hij merkte, dat hij de los
se manieren van het Amerikaanse
zuiden wel aangenaam vond. Ze wa
ren gemakkelijk, als veel gedragen
schoenen. Er waren geen muren,
met gegrendelde poorten tegen vij
anden, geen opgehaalde bruggen,
die pas na lang heen en weer ge
praat neergelaten werden. De men
selijke geest was hier op zijn gemak
en betrouwbaar door de openlijke ze
kerheid van zichzelf. Hij glimlachte,
met een eigenaardig gevoel van te
gelijkertijd jonger en ouder te zijn
dan deze mensen.
Hij zei: „O ja, het veulen, de jon
ge merrie. Ik ben erg verlangend
haar te zien. Ik hoop dat ze zo
prachtig zwart is als de moeder".
Claude knikte: „Zo zwart als Ca
milla's haar. Ze is een schat. Het
veulen bedoel ik".
Camilla zei: „Dat hoefde je niet
uit te leggen".
De schermutseling was vriend
schappelijk. Dokter Albury werd er
niet door verontrust. Camilla glim
lachte. Tordell meende te begrijpen
dat ze in werkelijkheid onverschillig
was voor Claudes mening over haar
of voor de wijze waarop hij die uitte.
Hij dacht: „Dat is een deel van
haar kracht. Ze geeft er niet om wat
iemand anders denkt, wie ook".
Zijn gedachten gingen voort: „Ik
ook niet. Dat ben ik ook te boven".
Het denkbeeld bevredigde hem
even, alsof het hem in het geheim
aan haar bond. Maar hij verwierp
de richting waarin zijn denken zich
begaf.
Claude zei: „Als je een eindje
wilt lopen, zal ik je de stallen laten
zien".
Hij wees de weg. De meeste paar
den waren jong.
Hij legde wat hoogdravend uit: „Ik
houd de jonge dieren in de stallen
als ik eraan toe ben ze te proberen.
De merries zijn meest inlands ras,
of uit een eerste kruising geboren.
Ze lopen vrij in de prairie. Ik be
rijd ze in de kudde".
Camilla zei: „Je bedoelt: dat doen
je mannen".
Het trof Tordell, dat in haar toon
iets moederlijk-ongeduldigs klonk.
Claude keek naar haar op. Hij
opende lijzig de staldeuren en sloot
ze weer, zonder te spreken. Alleen
het zwarte veulen wekte zijn atten
tie weer op. Ze wierp het hoofd ach
terover toen ze hem zag. Hij streel
de de lange, glanzige hals. Een ne
gerjongen liep vlak bij hem, maar
Claude toomde het dier zelf. Hij
leidde het uit de stal naar buiten en
wachtte op lofspraak.
Tordell riep uit: „Ze is volmaakt!"
„Vind je het hoofd niet te klein?"
„Helemaal niet. Iets groter hoofd
zou haar al topzwaar maken. Het is
prachtig zoals het is. Volmaakt
goed".
Hij liep om het paard heen. Het
volgde hem met de ogen, kennelijk
op haar hoede.
Claude zei: „Ze is verstandig. Ze
weet dat je een vreemde bent".
Hij gaf Tordell een suikerklontje
uit zijn zak.
„Geef haar dit. Laat haar een
beetje aan je snuffelen".
De jonge merrie snoof aan zijn
hand, voor ze de suiker aannam.
Ze nam het klontje en stapte ach
teruit.
Claude zei: „Al wat vrouw is,
neemt wat ze krijgen kan en trekt
zich terug".
Hij keek terzij naar Camilla. Ze
negeerde hem.
Claude streelde het paard over de
flanken. De lijnen van het mooige-
vormde lichaam waren lang en
scherp getekend. Ze was zeer vitaal
met diepe borst, de benen oneven
redig hoog. De lengte van het dier
was opvallend.
Tordell zei: „De snelheid is er,
Albury".
„Daarom wil ik haar juist op peil
houden. Ze is zuiver Kentucky.
Geen -inheems bloed".
Tordell aarzelde. „Ik ben wat hui
verig, om de verantwoording op me
te nemen voor zoiets moois. Ik zou
toch liever willen, dat je haar aan
me verkocht".
(Wordt vervolgd).
bijna even vermaard ah de Wiener Sangerkna-
ben uit Oostenrijk is dit jongenskoor uit de
Engehe universiteitsstad Cambridge dat ah blijk
van zijn academische komaf altijd deftig in
zwart kostuum en toga optreedt. De hoge hoe
den mogen de zangertjes tijdens hun concerten
afzetten. Het koor is op het ogenblik op tournee
door West-Duitsland. Volgens voorlopige plan
nen zullen zij zondag 19 september hun rond
reis besluiten met een concert tijdens een kerk
dienst in de Engehe kerk aan de Groenburgwal
in Amsterdam. Van dit recital zullen radio- enf
of televisie-opnamen gemaakt worden, die later
worden uitgezonden.
DEN HAAG Vele Nederlandse jongelui zien zich in de
komende weken, bij het begin van hun opmars naar de intel
lectuele bovenlaag van der maatschappij, geplaatst voor een
weinig aanlokkende periode: de groentijdHun kennis
making met de studentenwereld zal er een worden, die zij
niet licht vergeten zullen, daar zorgen degenen die het
allemaal verzinnen, ook dit jaar wel weer voor. Toch is het
wel duidelijk, dat er in de universiteitssteden gezocht wordt
naar een benadering van de noviet, die excessen onmogelijk
zal maken. Verschijnselen als „indikken" en „Dachautje-
spelen" hebben niet alleen bij het publiek afschuw opge
wekt, maar ook in het studentenwereldje zelf steeds meer
weerstanden opgeroepen. Vandaar dat men wel kan zeggen,
dat thans vrijwel overal de lichamelijke voor de mentale ont
groening heeft plaats gemaakt.
NATUURLIJK blijft in verreweg de mees
te gevallen de „ongelijkheid" tussen de
novieten en de ouderejaars de basis van
het gehele ontgroeningsgebeuren. De
Utrechtse r.-k. studentenvereniging Veri
tas heeft echter al een belangrijke stap
gezet op de weg naar gelijkheid. Zij heeft
zelfs het woord „groentijd" vervangen
door „introductietijd". Het Utrechts stu
denten corps heeft twee commissies in
gesteld, die de nu aanbrekende groenpe-
riode nauwkeurig en objectief zullen ob
serveren. Dit naar aanleiding van de in
het afgelopen jaar gehouden uitvoerige
discussies over de vraag of men al dan
niet met de oude opzet (kaalscheren
e.d„ waaraan men dit jaar nog wel heeft
vastgehouden), moet doorgaan. Onge
lijkheid is er in een groentijd altijd al,
zo redeneerde men. De grote vraag is
echter: moet men die benadrukken of
juist trachten te ondervangen?
DF, AMSTERDAMSE studenten schij
nen nog van plan te zijn, de nieuwelin
gen te ontvangen op een wijze die als een
„redelijk harde kènnismaking" wordt
omschreven. De kaalgeschoren hoofden
van novieten zullen dan ook nog niet uit
het straatbeeld van de hoofdstad ver
dwijnen. Wel zal er strenge controle wor
den uitgoefend op de ouderejaars, aan
wie zelfs een verbod is opgelegd, de
„groenen" aan te raken. Het traditionele
gevecht om het biertonnetje speciali
teit van de Vrije Universiteit is in ere
gebleven, al wordt het ditmaal niet zo
zeer als een ontgroeningsceremonie, dan
wel als grap beschouwd. Maar dit onder
scheid moet de novieten wel ontgaan.
DE GROENTIJD van het Leidse Stu
dentencorps zal dit jaar evenmin ingrij
pende veranderingen ondergaan, afgezien
van het feit dat ook hier meer de na
druk zal worden gelegd op instructie en
voorlichting. Doordat in het begin van dit
jaar de nieuwe sociëteit Minerva in ge
bruik werd genomen, kan de groentijd nu
voor het eerst sinds vele jaren weer
goeddeels op één plaats worden gecon
centreerd, hetgeen een nauwlettende con
trole ongetwijfeld ten goede zal komen.
De functie van commissaris van beklag,
die vorig jaar werd gecreëerd, is ge
handhaafd omdat gebleken is dat hiervan
een preventieve werking uitgaat.
HET DELFTSCH Studentencorps hand
haaft het beproefde procédé eveneens in
vrijwel ongewijzigde vorm. Maar de
Delftse studentenvereniging Sint Jans-
brug laat andere geluiden horen: „De
groenen worden op voet van gelijkheid
49-85
CO* MAPTU1 TOONDE*
49. Zodra Joris een verzekering had afgesloten, begaf
hij zich naar het loket van de kassier. „Bent u daar
alwéér?" vroeg deze. „Ik heb u toch gezegd, dat
kwetsuren die u vóór afsluiting van de verzekering
reeds had, geen recht op schadeuitkering geven?" „Dat
weet ik," antwoordde Joris. „Uw keuringsarts heeft
reeds alle bestaande schade vastgesteld en van ver
zekering uitgesloten. Het is dus uitsluitend voor nieuwe
kwetsuren, dat ik een beroep op uw kas ga doen."
„Heeft u die dan al?" vroeg de kassier ontsteld. „Nog
niet," antwo'ordde Joris. „Maar ik kan ze elk ogen
blik verwachten. Zet uw geldkist dus maar vast
klaar." „Wat een onzin," bromde de kassier. „Alsof
u vooruit kan zeggen, wat u boven het hoofd hangt
en Op dat ogenblik kwam een stenen kleuter,
die deel uitmaakte van een zinnebeeldige voorstelling
met een dreun op het hoofd van Joris neer, zodat
deze met een zucht door de knieën ging. „Z-ziet u?"
sprak hij, toen hij weer wat bij stem was. „Een splin
ternieuwe buil! Uitbetalen, kassier.' Grijp in uw kas.'
Pecunia ad fundum, zoals de klassieke verzekerings
term luidt."
geïnitieerd. Geschoren wordt er niet
meer, lichamelijk contact is er niet meer
bij."
In N ij m e g e n zal er eveneens streng
op worden toegezien, dat het niet tot
lichamelijke ontgroening komt'.
OP VERSCHILLENDE plaatsen wordt
van de novieten werk verwacht. Elk
nieuw lid van de Delftse Societas Studio-
sorum Reformatorum wordt toegevoegd
aan een werkgroep, die uit tien leden be
staat. Er worden opdrachten uitgevoerd
die variëren van het reinigen van het
Standbeeld-, van Hugo de Groot'tot een
vergelijkend onderzoek van de prijzen
van huishoudelijke artikelen Groenen
van de Amsterdamse Vrije Universiteit
zullen twee dagen moeten gaan werken,
en daarmee minimaal 25,- moeten ver
dienen voor de bouw van een nieuwe so
ciëteit voor de V.U. Rotterdamse studen
ten zouden eerst te werk worden gesteld
op een kinderboerderij in het Kralingse
Bos, maar nu dit als gevolg van finan
ciële moeilijkheden in de gemeente Rot
terdam geen doorgang kan vinden, gaan
zij naar Den Haag om praktisch werk te
doen.
Unitas Rheno-Trajectina kent een
werkweek, waarin de novieten in bedrij
ven in en rond Utrecht zullen worden te
werk gesteld om geld te verdienen voor
Woofy de walrus, een der toparties
ten van het „Marineland Seaqua-
rium" nabij Los Angeles, heeft een
nieuwe behuizing gekregen: een
bassin met glazen zijwanden opdat
de bezoekers hem ook bij zijn vro
lijke capriolen onder water kunnen
filmen en fotograferen. Maar sinds
hij in zijn glazen huisje zit, is Woofy
niet zo vrolijk meer integendeel,
hij pruiltj$yi mokt„Qmdat al dat bin
nengluren hem blijkbaar bijzonder
onaangenaam is. Hier is hij even aan
het venster gekomen om zijn trainer,
Eddy Asper, te beduiden dat hij
rust wil.
&O.V,
Het kaalgeschoren hoofdje, merk
teken van „het groen" sinds vele
generaties, zal ook de nieuwe lich
ting novieten niet bespaard blijven.
Doch één Delfts corps heeft met de
traditie gebroken. Daar mogen de
nieuwe leden behaard geïnitieerd
worden.
een vorig jaar gerealiseerde verbouwing.
Ook voor het eigen initiatief is hier en
daar een plaatsje ingeruimd. De groenen
van het Utrechts Studenten Corps kunnen
zelf voorstellen doen „wanneer zij iets
missen om volledig student te zijn" en
die in Groningen krijgen niet langer een
programma voorgelegd dat zij zonder
meer moeten uitvoeren.
Heel wat novieten zullen de komende
weken een paar dagen op kampeerter
reinen moeten doorbrengen: groenen van
het Amsterdams Studenten Corps, het
Utrechtse Collegium Studiosorum Veritas,
het Delftse Societas Studiosorum Refor
matorum, de Delftse Studentenbond en
het Delfts Studentencorps; zij allen zullen
in tentjes de stormen en regenvlagen van
het Hollandse klimaat over zich heen
moeten laten gaan. Discussies, voorlich
ting, sportbeoefening en andere vormen
van kennismaking zullen hen daarenbo
ven de mentaliteit bijbrengen, die men
nodig heeft om student te kunnen zijn
IN DE PERIODE tussen half december
en begin maart zullen ten behoeve van
de reisbureaus veertig extra treinen
naar de wintersportcentra worden inge
legd. De N.S. hebben daartoe besloten, na
overleg met de Duitse en Oostenrijkse
spoorwegen, omdat men in de komende
winter een bijzonder grote trek naar de
bergen verwacht; dit temeer omdat de
meeste Nederlanders een verregende, kou
de zomer achter de rug hebben. De er
varing wijst n.I. uit dat de men^ die
in hun zomervakantie slecht weer gehad
hebben, dit tekort aan zonneschijn gaan
inhalen in de wintersportcentra.
Men rekent erop dat de grote uittocht
weer in de dagen voor Kerstmis beginnen
zal. Behalve door 't inzetten van een gro
ter aantal reisbureautreinen als de Berg
land- en de Hotelplan-expres, zal de win-
terdrukte worden opgevangen door meer
en langer treinen van de gewone dienst
en extra-rijtuigen van de slaapwagen
maatschappijen.
RECHTER TIE EN TSJIAO TA! ZUN
DICHTERBIJ HET TUINPAVILJOEN
BEKROPEN...
TJA, MAAR IK BEN OOK
ZAKENMAN, DOKTOR HWA
EN IK GELOOF DAT AU UW
ALCHEMISTISCHE EXPE
RIMENTEN NUTTELOOS
ZUN...
u MOET MU
DIE SOM LENEN,MENEER
WANGU BÉNT TOCH MUN
SCHOONZOON?
i IWstë
NUTTELOOS?! IK ZWEER U...IKHEB HET
LEVENSELIXER BUNA GEVONDEN ..HET GEHEIM
DER ONSTERFELIJKHEID IK HES NU ALLEEN
RARELPOEDER NODIG
EN DAT KOST...
KUNT. U ME ENIGE FRAK -
TISCHE RESULTATEN LATEN
JA...IK KAN U DIEREN TO
NEN DIE IK MUN MENGSEL
HEB GEGEVEN...ZEZUN
VELE MALEN GROTER DAN
NORMAAL.SOMMIGE ZUN
NIET VOLMAAKT, MAAR
