Veertig percent der onderzochte
vrachtauto's vertoonde defecten
I
CONTROLE OP HET
ZWARE WEGVERVOER
IS GEEN OVERDAAD:
DE RIJKSPOLITIE
DEELT IEDER JAAR
RUIM DRIEDUIZEND
BEKEURINGEN UIT!
1
Autospoorweg
inplaats van
de autobaan
w
jM
WMÉËmÊmMMK IllP - 4
P'M
Controle
Bij verrassing
Veel mankementen
door
HENNY SCHOUTE
mff/mm/immmm/m/i/m/m
De Rijkspolitie-controlewagen is uitgerust met zwaailampen, schijnwerper
en mistlampen
Hiernaast (links) het rijdende technostation
is opgesteld; links de aanhanger, die als
bureau fungeert, rechts de trekker annex
werkplaats. Foto rechts: kritisch kijken hoe
die wagen er van onderen uitziet.
DE TECHNISCH-CONTROLEUR drukte stevig de met
olie besmeurde lap over de velg van het buitenste wiel van
de vrachtauto. Toen nog eens. Van onder de afgeblakerde
verf en het roest werd een scheurtje zichtbaar. De chauf
feur hing uit het raam van z'n cabine. „Nou?" „Weet u dat
er een scheur in de velg zit?" „Een scheur? En hij is maan
dag pas gekeurd!" De controleur maakte een grapje over
het werken op de eerste dag van de week. Die scheur had
men over het hoofd gezien.
„Da's gevaarlijk, da's gevaarlijk", zei de chauffeur.
„Als u dat inziet dan zijn we al een heel eind", zei de
rijkspolitieman die inmiddels voortging de auto te inspec
teren „Dan zijn we al een heel eind. Dat wiel moet eraf
vóór er ongelukken gebeuren. We willen het graag van
u hebben"Een souverniertje, het zoveelste bewijs-
exemplaar.
Toen het wiel later op de weg lag, gedemonteerd en wel,
bleek de scheur bijna van de ene kant van de velg naar de
andere te lopen. Er had een stuk metaal van af kunnen
springen. Door de enorme druk op het wiel had dat fatale
gevolgen kunnen hebben. Voor iemand die bijvoorbeeld
net naast de vrachtwagen reed
DEZE VRACHTAUTO was een van
de vele voertuigen die uit het „zware
vervoer" werden gelicht voor controle
door de mensen van de groep „Bijzon
dere Controle op het zware vervoer",
onderdeel der sectie Bijzondere Ver-
veerstaken van het Korps Rijkspolitie
in Den Haag. Vijf man: drie politie-amb-
tenaren en twee technische controleurs,
die we op een dag in Budel (de Duitse
legerplaats in Brabant) opzochten.
Daar patrouilleerde die week een
wachtmeester op een motor langs de
hoofdweg. Druk bereden door gemo
toriseerde voertuigen waaronder
honderden vrachtauto's. Auto's die
er ogenschijnlijk goed uitzien, nieu
we auto's en wrakken in dubieuze
conditie. Voor sommige chauffeurs
ging de hand van de motoragent
omhoog. „Controle!"
Een teken om hem te volgen. Naar
de zijweg die naar de militaire
barakken gaat rechts. Daar stond
de controle-„fabriek" van de Rijks
politie.
„HET IS EEN UITRUSTING waar
we bijzonder trots op zijn", zegt de
commandant van de groep Bijzondere
Controle, de adjudant J. W. Hillebrand.
Het controle„lab" bestaat uit een
DAF-combinatie: vrachtauto en aan
hangwagen. De trekker is ingericht
als werkplaats; de aanhanger als mi
niatuurpolitiebureau.
De werkplaats is uitgerust met een
complete gereedschapskist; een gereed
schapswagentje met spoelbak; een spe
ciale tientons crick; een apparaat om
zware banden te controleren; een ta
kel, en andere gereedschappen, kort
om een complete moderne inventaris
voor een rigoureus auto-onderzoek. Het
rijdende politiebureau heeft een bank
annex provisiekast, stoelen, een tafel,
een gasstel om het eigen „bakkie" te
maken, schrijfmachine en nog wat
technische outillage.
VAN HIERUIT WORDT gewerkt.
Snel en effectief. De tijd van een
chauffeur is kostbaar; dat weten de
controleurs. Maar het materiaal waar
mee de man op de weg zit moet aan
hoge veiligheidseisen voldoen. Van de
gecontroleerde vrachtwagens man
keerde veertig percent iets. Dan rijdt
er nog een groot aantal wagens dat
nooit gecontroleerd is. Deze groep van
de Rijkspolitie werkt op verschillende
plaatsen in het land. Waar men ope
reert, wordt uiteraard niet bekendge
maakt. De wagens worden bij verras
sing onderzocht. Het is echter moei
lijk om dit langs alle grote wegen te
doen. Men moet namelijk de beschik
king hehben over een stuk „terzijde"
dat men als werkterrein kan gebrui
ken. Vaak zijn er langs grote wegen
geen open plekken waarop men de uit
rusting kan uitstallen, waar èn de
„controle"-fabriek èn de grote, zware
vrachtauto's kunnen rijden en parke
ren.
NAAR SCHATTING HEEFT dus
veertig percent van het zware vervoer
gebreken. „Er rijden nog heel wat mis
dadigers rond. Er moest meer con
trole mogelijk zijn", zegt adjudant
Hillebrand. Maar dat kan niet door
het personeelstekort bij de verkeers-
groepen. De balans van een dag bij
voorbeeld ziet er als volgt uit: er wer-
werd er één uit het verkeer genomen.
De aard van de mankementen aan de
auto's van die dag waarvoor waar
schuwingen werden gegeven waren on
dermeer:
versleten fuseepennen;
ruimte in de koppeling;
te grote remvertraging waardoor
wielen blokkeerden;
staan, de slijtage die dat tengevolge
heeft en uiteindelijk de ongelukken
die daardoor kunnen ontstaan", aldus
een van de controleurs.
De overbelading gaat bij het zware
vervoer niet met kilo's tegelijk maar
met tonnen. Net zoals die cementwa-
gens die de dag tevoren gecontro
leerd en te zwaar bevonden de vol
gende ochtend weer langs hetzelfde
punt reden, recht in de armen van de
politiemannen. Ze hadden buiten de
waard gerekend en aan een ééndaagse-
controle gedachte.
ZO ZIJN ER AL heel wat vogels ge
vangen door deze groep, die sinds ju
li vorig jaar op de grote wegen con
troleert. „Het is hard nodig gebleken",
aldus onze zegsman van de sectie Bij
zondere Verkeerstaken. „Er mankeert
pikken deze vrachtwagens steeds weer
uit het verkeer.
NA DE EXPERIMENTELE periode
staat de Bijzondere Controle thans op
een solide basis. Het is een goedlopend
bedrijf geworden dat spoedig een
tweede uitrusting in gebruik zal nemen
om frequenter te kunnen controleren.
De vrachtautochauffeur die „gepikt"
wordt, is daar meestal niet rouwig om.
Zijn houding tegenover de rijkspolitie
mannen is maar al te loyaal, soms
bij het lakonieke af, want „De baas
betaalt de bon. Kijk maar na hoor.
bestemder plaatse is, hoe vlugger de
chauffeur weer naar huis kan. Maar
aan de andere kant staat de rijwaar-
digheid van zijn voertuig. En deze fac
tor daarvan is hij zich bewust
komt op de eerste plaats.
BIJ TOERBEURT RIJDEN de rijks
politiemannen op de motor uit voor de
„voorselectie". Als een „uitverkoren"
wagen eenmaal bij het controlepunt is,
duiken twee andere rijkspolitiemannen
en de twee technische assistenten on
der de vrachtwagen. Is het voertuig
niet overheladen, hoe zijn: de koppe
ling, de velgringen, de remmen, dn
lichten, de banden, de stuurinrich
ting? Dan wordt de rookmeter nog
eens op de uitlaat gezet. „Geen chauf
feur maakt hun iets wijs. Ze weten wat
ze doen, het zijn technische specialis
ten," waardeert adjudant Hillebrand
zijn controleurs. Ze verliezen er hun
goede humeur niet bij: zelfs niet bij
het zien van zoveel auto-ellende (In het
afgelopen half jaar werden drieduizend
processen-verbaal gegeven). Immers:
het gaat om de veiligheid van het ver
keer. Het gaat om vervoermiddelen en
mensenlevens waarvoor de politieman
zijn carrière heeft ingezet.
den 41 vrachtauto's gecontroleerd en
daaruit resulteerden achttien ver
balen en 28 waarschuwingen. „We ne
men een soepele houding aan", aldus
de adjudant. „We moeten af van het
verbalen-jagen en de verkeersveilig
heid primair stellen. Vóór het opma
ken van een verbaal bekijken we eerst
welke gevolgen het defect kan hebben".
Eerste punt van onderzoek: de weegbrug (foto links). Met de rookmeter daar
naast worden de uitlaatgassen gecontroleerd.
BEHALVE DE ACHTTIEN verba
len en de 28 waarschuwingen waren er
tien voertuigen zonder gebreken en
defecte stuurkogel;
versleten asstabilisators;
defecte remslang;
gebroken veerbladen.
DE MEESTE waarschuwingen,
maar meer nog de processen-verbaal,
worden gegeven voor overbelading.
Een veelvuldig voorkomend euvel.
„De baas denkt steeds: dat scheelt
me een rit of meer, maar hij vergeet
hoeveel druk erop de wielen komt te
nog heel wat aan het vrachtwagen
park. Als er namelijk iets gebeurt
drie percent van het aantal ongeval
len wordt door technische gebreken
veroorzaakt dan is dat door de
zwaarte van de vrachtwagens meestal
bijzonder ernstig. Dat moet worden
voorkomen". Een strenge hand geldt
vooral voor de recidivisten in het ver
keer. De mannen van deze groep noe
men deze overtreders zo op. Zij
Ik vind alles goed", is zo hun hou
ding.
Zij voelen dat zij door het rijden met
defecten en gebreken niet alleen met
hun eigen leven spelen, afgezien nog
van de meestal kostbare transporten en
de dure vrachtauto's. Maar ook dat
het leven van anderen op de weg
daardoor nodeloos in gevaar wordt ge
bracht.
Het enige wat wel eens „trubbel"
kan veroorzaken is de tijd die zij ver
liezen als ter plaatse een mankement
moet worden verholpen. Want tijd is
kostbaar; tijd is geld. Ze zitten lang
op de weg en hoe eerder de lading te
De foto's werden beschikbaar
gesteld door de DAF-fabrieken.
MET DE RAMPZALIGE verkeers
chaos der vakantietijd nog voor ogen,
heeft de Westduitse regering een oud
plan uit de ijskast gehaald: het uit
1951 daterende project voor een auto-
spoorweg, ontworpen door de Mün-
chenaar prof. dr. Wolfgang Baseier
Deze bepleit de aanleg van een spe
ciale autospoorweg die personen- en
vrachtwagens kan vervoeren met een
snelheid van 200-250 km per uur tus
sen de grote Westduitse centra Stutt
gart-Frankfort-Ruhrgebied, waar de
Autobahnen in deze tijd van het jaar
de verkeersdrukte niet meer aan kun
nen. Vooral de kilometerslange queues
van auto's op de knooppunten als het
beruchte „Frankfurter Kreuz" veroor
zaken enorme vertragingen, die de
economie zich niet langer permitteren
kan.
Prof. Baseier denkt aqn autotrei
nen, die elkaar met zeer korte tussen
pozen opvolgen, automatisch bestuurd
worden en het traject Essen-Stuttgart
binnen twee uur kunnen afleggen. De
automobilist kan tijdens de reis ge
woon in zijn wagen blijven, of in een
„oponthoudsrijtuig" meerijden, waar
spijzen en dranken geserveerd worden
en vanwaar hij ook telefoneren kan
met b.v. zakenrelaties. Bij voldoende
belangstelling (en die zal er stellig zijn
in de zomermaanden en tijdens de
weekends) kan het „autospoor" ook
rendabel zijn. Prof. Baseier heeft be
rekend, dat een personenauto plus in
zittenden voor 10 pfennig (ca. 9 cent)
per km vervoerd kan worden, een
vrachtauto (tot 6 ton) voor 50 pfen
nig (45 ct.) inclusief chauffeur en bij
rijder. Het normale tarief voor auto
transport per trein bedraagt voor een
personenwagen 14 pfennig per km..
