GEOPEND!
N.V. AUTO-SHOP HAARLEM
Indonesische communistische
partij krijgt nieuwe naam
Washington optimistisch
over betere betrekkingen
Nieuw
beeld
k
J
Wereldnieuws
1
Van dag tot dag
Gevaarlijke
camera
Kimba formateur
in Kongo
„Mèt China praten
over ontwapening
Onrust in Nigeria
na verkiezingen
(Dp de
'^Praatótozl
DONDERDAG 14 OKTOBER 1965
3t* «r:
AUTOMATERIALEN
- GEREEDSCHAPPEN -
GONNETSTRAAT 1-3
(hoek Friese Varkenmarkt)
telefoon 15942 - toestel 7
Ruime parkeergelegenheid
Geopend van 8.30 tot 18.00 uur - OOK op zaterdag
ACCESSOIRES
A idit
Robert Kennedy:
Remco Campert
28 okt. t/m 14 nov.
dagelijks: 8 uur J
matinées: woensdag, zater-K
it dag en zondag 2.30 uur. -JC
jz Heden voorverkoop bij de
onderstaande adressen, t*
Een politiële waarschuwing aan het
adres van ouders, om hun kinderen toch
vooral te instrueren tegen de gevaren die
op straat op hen loeren in de persoon
van „kinderlokkers", heeft een AVRO-
ploeg geïnspireerd om woensdagavond
eens te demonstreren hoe gemakkelijk
kinderen worden meegelokt.
„Kinderen lokken is gemakkelijker dan
u denkt", aldus zou het motto van deze
uitzending hebben kunnen luiden, en in
derdaad viel het Fred Oster onder het
oog van de verborgen camera niet moei
lijk een klein blond meisje met een pop
mee te loodsen.
Wat moet wel de zin van een dergelijke
reportage zijn? Waarschijnlijk is de ex
clamatie: „Ouders, past toch op!" eerlijk
bedoeld. Die kreet is ook in de pers al
herhaaldelijk geuit en het blijkt hard no
dig haar dringend te herhalen. Maar er
is een elementair verschil tussen televisie
en gedrukt woord. Men moet in Bussum
nu toch eindelijk eens begrijpen, dat men
daar werkt met een uiterst gevaarlijk
instrument en dat men het beeld niet
klakkeloos mag aanwenden inplaats van
het woord. Wanneer men Fred Oster ziet
demonstreren hoe men kinderen kan mee
lokken, dan vraagt men zich af hoeveel
duistere geesten onder de televisiekijkers
daarin een aansporing vinden om de ge
demonstreerde methode eens te gaan toe
passen. Bewust of onbewust helpen der
gelijke indringende beeldinformaties de
labiele karakters over de drempel van
hun toch al zo moeilijk te beheersen
drang. Hoe zeer men zich in Bussum
(met alle goede bedoelingen van dien)
vergist in het effect van dergelijke uit
zendingen, zou men kunnen opmaken uit
een verklaring van de commentator: „Wij
zijn deerlijk geschrokken van het gemak
waarmee nog steeds kinderen kunnen
worden meegelokt." Wie een dergelijke
opmerking maakt, geeft blijk van een
drieledig misverstand. Ten eerste be
grijpt hij niet, dat kinderen van nature
meegaande, vriendelijke en argeloze we
zens zijn, die als het ware geschapen zijn
om te worden meegetroond. In elk gezin
worden dagelijks kinderen door ouders
„verlokt" met snoep, beloften en belonin
gen om zich „goed te gedragen". Waar
om zou men dan moeten schrikken?
Van het feit, dat een kind een kind blijkt
te zijn? Ten tweede begrijpt men in Bus
sum niet, dat „kinderlokkers" zieke gees
ten zijn, die zich alleen maar kunnen be
heersen omdat hun angst voor ontdekking
groter is dan hun neurotische dwang.
Als Bussum nu komt vertellen dat het zo
gemakkelijk is, behoeft men geen psycho
loog te zijn om te begrijpen dat dit middel
erger is dan de kwaal, of liever, de kwaal
verergert. En ten derde begrijpt men in
Bussum niet, dat ouders met kleine kin
deren werkelijk niet zo'n lokker in beeld
behoeven te zien om te weten, aan welke
gevaren hun kinderen blootstaan. Of wor
den deze reportages bedacht en gemaakt
door mensen die nog te jong zijn om
kinderen te hebben?
Jaar in jaar uit heeft het grootste deel
der Nederlandse pers zich uitgesloofd om
de stimulansen der misdaad uit haar ko
lommen te weren. „Schokkende reporta
ges" en „harde waarheden" zijn gemak
keiijker te vervaardigen dan een beheers
te, verantwoorde berichtgeving. Zij heeft
de vermelding van zelfmoorden nagelaten,
bloedig en perverse misdadenin sum
miere en nuchtere regels weergegeven,
schokkende foto's weggelaten, kortom, op
„ouderwetse" manier haar publiek be
schermd tegen goedkope en funeste sensa
ties. Zal nu de televisie die „leemte" eens
gaan vullen? En achter de t.v. sjouwen
de bladen die overstag gaan uit winstbe
jag. De magazines die op hun titelblad
„de schok" vermelden waarvan men voor
een kwartje deelgenoot mag worden. Moet
de pers nu maar in haar geheel de nieu
we methode overnemen om haar abon
nees te behouden?
De t.v. kan men niet van winstbejag
betichten en wij willen aannemen dat ge
brek aan psychologisch inzicht hand in
hand met onvolwassenheid de bron van
veel „machtige verhalen" in beeldvorm
is. Maar waar bevindt zich dan het wij
zere, volwassener element in de staf der
omroepen en programmacommissies?
Voor het t.v.-amusement geldt, dat „een
goed stuk werk" van Nederlandse origine
zelden blijkt geleverd te kunnen worden.
Mag van de t.v.-informatie en voorlich
ting dan althans verwacht worden, dat
zij ongevaarlijk en verantwoord is? Dat
zou een prestatie zijn die echt Nederland-
ze kwaliteit zou kunnen toevoegen aan de
programma's.
nnnn/wKtfWMWvMwwwwvv^**A****<><l**<lltll<>l><><t<w'
LEOPOLDSTAD (AP) Evariste Kim
ba, een afgevaardigde van de provincie
Noord-Katanga, is door president Kasa-
voeboe gevraagd een nieuwe regering te
vormen. Kimba behoort tot de Baloeba-
stam die vijandig staat tegenover de
Loenda-stam waartoe oud-premier Tsjom-
be behoort. Kimba is van 1960 tot en met
1963 minister onder Tsjombe geweest in
de afgescheiden provincie Katanga.
Advertentie
Voor het eerst is een foto gepubli
ceerd van de leider van de „30-sep-
tember Beweging" luitenant-kolo
nel Oentoeng. Oentoeng werd dins
dag op Midden-Java gearresteerd.
IHBQ1
DJAKARTA (Reuter en AP) Een woordvoerder van het Indonesische
ministerie van Buitenlandse Zaken, Ganis Harsono, heeft bekendgemaakt
dat volledige overeenstemming bestaat tussen generaal Nasoetion en presi
dent Soekarno dat er in Indonesië een nieuwe communistische partij moet
komen. De communisten zullen een nieuwe naam moeten invoeren, geba
seerd op Indonesisch nationalisme. „De huidige communist is een renegaat
geworden geleid door Aidit, die niet meer aanvaard wordt", zei hij.
Onze correspondent in Washington meldt
dat een woordvoerder van het Amerikaan
se ministerie van Buitenlandse Zaken met
klem de juistheid heeft ontkend van een
bericht van de „Washington Post". Dit
blad had gemeld dat de Amerikaanse re
gering onomstotelijke bewijzen zou heb
ben dat president Soekarno onder een
hoedje speelde met de PKI, de commu
nistische partij bij de mislukte revolutie
poging in Indonesië precies twee weken
geleden. Over het algemeen geldt de
„Washington Post" als zeer betrouwbaar.
Soekarno zou zich volgens het blad vrij
willig hebben laten arresteren door de re
bellen in de hoop via een omwenteling de
macht van het Indonesisch leger uit te
kunnen schakelen en zelf uiteindelijk weer
als president van een nationalistisch ge
oriënteerde volkdemocratie naar boven te
zullen drijven.
De Amerikanen, aldus de „Washington
Post", ontlenen de bewijzen hiervan aan
verklaringen van door het Indonesische
leger gearresteerde communistische re
bellen.
Volgens het blad zou de Amerikaanse
regering echter nog niets hebben bekend
gemaakt over deze informaties, omdat
men voorzichtig wil afwachten wat in In
donesië gebeurt. Bovendien schijnt men
er nog lang niet zeker van te zijn dat
Soekarno met zijn communistische vrien
den tenslotte toch de overhand niet zal
krijgen. Het is immers duidelijk, dat Soe
karno zozeer door de massa's als „vader
des vaderlands" wordt beschouwd, dat het
Indonesische leger niet buiten hem kan
en opnieuw loyaliteit aan Soekarno als
symbool van de Indonesische staat heeft
betuigd.
Het Amerikaanse blad zou het voorts
als een bewijs voor de juistheid van haar
informaties over Soekamo's rol in de re
bellie en tevens als een aanwijzing dat
de president geenszins de gevangene van
het leger te beschouwen, dat Soekarno
zich heeft gekeerd tegen de anti-commu
nistische zuiveringsacties van de militai
ren en dat hij officieel geen blaam op de
communisten voor de omwentelingspoging
heeft geworpen.
Washington is overigens hoopvol ge
stemd over de ontwikkelingen in Indone
sië. De communisten hebben hoog spel ge
speeld met hun rebellie en vooral met
het vermoorden van een aantal legerlei
ders zo meent men. Daardoor kunnen de
anti-communistische groeperingen wel
licht de wind in de zeilen krijgen. Welis
waar realiseert men zich in de Ameri
kaanse hoofdstad dat dit niet betekent dat
plotseling pro-Amerikaanse krachten in
Djakarta aan de macht zullen komen,
want men is niet zo naïef in regerings
kringen als bij sommige nieuwsmedia.
De Amerikaanse regering hoopt dat In-
donesiës afglijden naar het communisti
sche kamp thans zal kunnen worden
tegengehouden en dat de relaties tussen
de V.S. en Indonesië enige toekomst heb
ben.
Men denkt in Djakarta dat president
Soekarno gisteren het verschijningsverbod
voor communistische kranten heeft opge
heven omdat volgens hem de andere kran
ten een eenzijdig en onvolledig beeld ge
ven van de recente gebeurtenissen.
De leider van de Indonesische commu
nisten, Aidit, leidt het verzet tegen het
leger in Midden-Java, zo staat te lezen
in het blad van het Indonesische leger.
Aidit zou op 2 oktober, met een vliegtuig
van de luchtmacht tezamen met een be
velhebber van de luchtmacht, naar Djok
jakarta zijn gevlogen.
De lcgerkrant schrijft verder aanwijzin
gen te hebben dat groepen opstandelingen
trachten in Djakarta sabotage te plegen
en vraagt om beschermingsmaatregelen
daartegen. Radio Djakarta heeft omge
roepen dat vandaag 20.000 mensen op een
bijeenkomst geëist hebben dat alle orga
nisaties die de staatsgreep hebben ge
steund, verboden worden.
WASHINGTON (Reuter) - Senator Ro
bert Kennedy heeft voorgesteld, de Chine
se volksrepubliek uit te nodigen voor het
ontwapeningsoverleg, dat in januari in
Genève zal worden hervat. In een rede
in de Amerikaanse Senaat zei de senator,
dat de V.S. hun streven moeten versterken
om tezamen met de Verenigde Naties en
alle andere staten, waaronder China, „een
kernramp te voorkomen".
Volgens hem zou het wellicht mogelijk
zijn tot een akkoord met Peking te komen,
ondanks de vijandigheid van de Chinese
leiders jegens Amerika. „Als de Chine
zen de uitnodiging aanvaarden, krijgen de
onderhandelingen in Genève meer beteke
nis, omdat dan alle kemmogendheden van
de partij zijn. Als de Chinezen weigeren,
hebben wij nog niets verloren", aldus
Kennedy.
LAGOS (Reuter) Na de regionale
verkiezingen in West-Nigeria, waarbij de
twee grote partijen elk voor zich de over
winning opeisen, zijn gisteren opnieuw on
geregeldheden voorgekomen. Een tie
rende menigte trok plunderend door de
buitenwijken van Lagos. Huizen en win
kels werden in brand gestoken. Daarbij is
een aantal doden gevallen. Ook in dor
pen nabij de regionale hoofdstad Ibadan
braken onlusten uit.
Na de verkiezingen voor het regionale
parlement beschuldigt de Oegpa-partij,
die in de oppositie is, de in het federale
parlement sterk vertegenwoordigde Nige-
riaanse Nationale Democratische Partij
van verkiezingsfraude.
Hoewel uit 23 kiesdistricten de uitslagen
nog moeten binnenkomen is N.N.D.P.-lei-
der Samuel Akintola al voor een tweede
ambtsperiode als premier beëdigd. De op
positie heeft een eigen interim-regering
met Oegpa-leider Adegbenro als premier
benoemd.
Dierennieuws
Dierendag is alweer een tijdje voorbij
(dacht u dat ik dat niet wist?), maar
wat mij betreft is elke dag dierendag. Van
daag heb ik u drie dieren te bieden, die
in het nieuws zijn, en voor mij mogen
ze er altijd in blijven.
Laten we allereerst de Witnek bij de
kop nemen. Ik verneem dat dit een vogel
is, die voor het eerst sinds acht jaar
weer in de Wassenaarse Zoo te bezichti-
genis. Men kan zich al direct beginnen
af te vragen wat het dier in de afgelo
pen acht jaar heeft uitgespookt en waar
om het eigenlijk in hemelsnaam terug is
gekomen. De geleerden zijn het er niet
over eens wat de Witnek precies voor
een vogel is. De een houdt het op een
kraai, de ander vindt hem iets spreeuwe-
rigs hebben, terijl een derde ervan over
tuigd is dat hij een echte babbler is, wat
dat ook wezen mag. (Volgens mijn Engels
woordenboek is een babbler, een babbe
laar of een klikspaan, maar dat zegt
hoogstens iets over hoe hij is, maar niet
over wat hij is.) Misschien weet de Wit
nek het zelf ook niet en heeft hij de ver
streken jaren wanhopig naar zijn identi
teit gezocht.
Dan bericht XJPI ons over een Franse
schildpad, die erin geslaagd is om iets te
doen wat de meeste voetgangers niet lukt,
nl. het verkeer stop te zetten. Hij deed
dat op een snelweg bij Lyon en omdat
schildpadden niet van de snelste zijn ont
stond er al gauw aan beide kanten van
hem een file auto's van verscheidene hon
derden meters lang. Voor het leven van
voetgangers wordt vaak minder eerbied
getoond, maar ja, dat zijn dan ook men
sen. Aan de andere kant: sommige voet
gangers steken over alsof ze schildpad
den zijn.
Tenslotte keren we weer terug naar
Wassenaar, waar de dierentuin ons nog
meer te bieden heeft dan alleen die mys
terieuze Witnek. Er zijn daar namelijk
twee Hertgeitantilopen geboren. Ik vind
dat die prille diertjes meteen met een
flink probleem zijn belast, dat wel iets
weg heeft van dat van de Witnek. Maar
net als kinderen in een snoepwinkel zul
len ze toch eens hun keuze moeten
maken. „Nou, wat zal het wezen?" is
men geneigd ze een beetje ongeduldig toe
te roepen. „Hert, geit of antiloop?".
Voorlopig hebben ze er nog geen weet
van, maar op school zal het straks wel
een hoop last geven.
Bij de oudere journalis
tieke generatie is nog altijd
de herinnering levendig aan
een ontstellend voorval, dat
zich in de vooroorlogse tijd
afspeelde op het nachtelijke
redactiebureau van een grote
r.-k. krant. De correspondent
van dat blad in Rome, over
stag geraakt door een al te
overvloedige cocktailparty,
seinde des nachts om drie
uur: „Paus verloofd, celibaat
afgeschaft".
De nachtredacteur die het
bericht ontving, stond er
enigszins wantrouwend tegen
over, wat niet verwonderlijk
mag heten. Hij seinde terug:
„Naam van verloofde, als het
waar is".
Het bleek niét waar te zijn.
Het is nog steeds niet waar, al
zijn sindsdien vier pausen in
de gelegenheid geweest de al
coholische profetie van de be
trokken journalist in vervul
ling te doen gaan. En het is
ook op de dag van heden nog
een onderwerp, dat liever on
der de Heilige Stoel en ban
ken wordt gestoken. Maar
toch is er een bepaalde ont
wikkeling te bespeuren. Het
zou bijvoorbeeld vijftig jaar
geleden ondenkbaar zijn ge
weest, dat een paus in het
openbaar zou hebben gezegd
dat er niet in het openbaar
over de afschaffing van het
celibaat mocht worden ge
sproken. Er is dus enige voor
uitgang in de vrijmoedigheid,
waarmee dit tere onderwerp
wordt doodgezwegen.
Protestantse christenen zul
len zich verbazen over de
huiver, waarmee Rome deze
aangelegenheid benadert. Zij
kennen de gehuwde dominee
als een volkomen normale
kostganger des Heren en zij
zullen overwegen dat niet de
afschaffing van het celibaat,
maar de aanschaffing ervan
moeilijk zou moeten worden
genoemd. Het zou een bijzon
der ingewikkelde procedure
zijn, wanneer alle dominees
binnen een redelijke en nader
overeen te komen termijn hun
echtgenoten en gezinnen zou
den moeten verlaten veel
ingewikkelder dan wanneer
r.-k. priesters mondjesmaat
de gelegenheid zou worden
gegeven, in zeer dringende
omstandigheden in het huwe
lijksbootje te stappen.
Uit het oogpunt van de
grootte der wereldbevolking
en haar gigantische toe
neming lijkt afschaffing van
het celibaat allerminst nood
zakelijk. Maar men moet deze
dingen uit menselijker oog
punt beschouwen. Men moet
uitgaan van het natuurrecht,
dat voor alle mensen dient te
gelden. Wat de één mag, moet
de ander niet worden ver
boden. Het geëerbiedigde
woord „gaat en vermenigvul
digt u" is misschien een
beetje roekeloos tot allen
zonder uitzondering gespro
ken. Een niet van humor ont
blote bioloog heeft eens ge
zegd: „De mensheid is in
twee delen te verdelen. Het
ene deel maakt nakomelingen,
het andere aanstalten". Men
zou dus kunnen betogen dat
de r.-k. geestelijkheid zich op
het ogenblik nog steeds ver
traagd bevindt in de groep die
aanstalten maakt.
Er is van bepaalde zijde
enigszins opportunistisch ge
schermd met het argument,
dat huwende en gehuwde
priesters de onderhoudskos
ten van de geestelijke stand
zodanig zouden doen toe
nemen, dat er financieel niet
meer uit te komen zou zijn.
De kosten gaan voor het celi
baat uit, dat staat vast, maar
ik moet toch veronderstellen
dat een priesterlijk gezin met
ene beheerst aantal kinderen
economisch zou moeten kun
nen worden ingepast. Wat
kosten trouwens huishoud-
sters tegenwoordig? Een huis
vrouw eist geen sociale lasten
en levert haar arbeidsbijdrage
tegen een minimum vergoe
ding. En de kinderen kunnen
zich door allerlei knutsela
rijtjes terdege nuttig maken
zij kunnen misdienaars
en kosters vervangen, wij
water tappen, kaarsen uitbla
zen (na ze te hebben aange
stoken) en op vrije woensdag
middagen knoopjes aan togen
zetten.
Neen, dat economische ar
gument zie ik niet zozeer. Een
andere vraag lijkt veel be
langrijker: aangenomen dat
priesters zouden mogen hu
wen, zouden er voldoende
vrouwen zijn die bereid wor
den bevonden de echtgenote
van een pater, een pastoor of
een kardinaal te wezen?
Wanneer men een over
zichtsfoto van het concilie be
kijkt, dan wordt het duidelijk
dat een eventueel gesprek
over afschaffing van het celi
baat door de in Rome aan
wezige prelaten niet in de
eerste plaats uit eigenbelang
zou worden gevoerd. De curie
lijkt mij niet een aantal
trouwlustige olijkerds te om
vatten. Het hele denkbeeld
wordt trouwens absurd, in
dien men zich verdiept in de
mogelijkheid dat deze heren
in hun gouden mantels en met
hun hoge steken op thuis
vrouw en kinderen zouden
hebben zitten. Men kan als
man niet thuiskomen in zo'n
pak.
Men kan als rhan zelfs niet in
de vroege ochtend aan de ont
bijttafel zitten in een jurk van
goudbrokaat. Het is geen
wonder dat dominees altijd
zo sober gekleed gaan. Zij
wensen thuis au sérieux te
worden genomen. Het is al
moeilijk genoeg wanneer zij
tegenover hun gezin gedwon
gen zijn hun zondagse preek
nader toe te lichten. Het zou
onmogelijk worden wanneer
zij die preek dan ook nog zou
den afsteken in een tenue, dat
alle verband met het vader
schap en het manzijn mist.
Het is daarom niet zo een
voudig als het lijkt, dat celi-
baatgesprek. Er zit méér aan
vast dan de geleidelijke be
volking van een pastorie. Het
onderwerp houdt ten nauwste
verband met de hele sfeer
van mannelijk monopolisme,
dat de r.-k. eredienst ken
merkt. De vrouw is persona
non grata aan het altaar en
op de preekstoel. Een vrou
welijke kardinaal is een van
de wanstaltigste absurditeiten
waarover een r.-k. neuroti
cus dromen kan. Het idee
grenst aan een delirium tre
mens ad infinitum, een mon
sterlijk wangedrocht, dat in
nachtmerries thuishoort; een
duivels visioen uit een hek-
sensabbath. Ga zo maar door.
Het is vreemd, onbegrijpelijk
zelfs. Maar de r.-k. vrouwen
hebben er zich blijkbaar bij
neergelegd. Zij vergenoegen
zich ermee, non te worden en
priesterlijke sokken te stop
pen. Zouden wij nog ooit de
tijd beleven dat jonge vrou
wen de seminaries bestormen
om te worden ingeschreven,
terwijl een garderegiment
pauselijke Zwitsers haar de
toegang belet en in arrestan
tenwagens wegvoert? Zou er
ooit een r.-k. Little Rock ont
staan, waar de schrijnende
discriminatie der vrouwen
wordt weggevochten? Het is
nauwelijks denkbaar. Maar
dit gebrek aan enthousiasme
en ambitie bij r.-k. meisjes
om de mannen opzij te stre
ven in hun opgang naar God
doet het ergste vrezen ten
aanzien van het verlangen om
mevrouw pastoor of de ver
loofde van een pater te wor
den. Wat doet uw aanstaande?
Hij is broeder. Wat is er van
uw broeder geworden? Hij is
pater. Waar is uw verloofde?
Hij is voor zes jaar als mis
sionaris naar de Kongo. En als
hij een eigen kerkje heeft,
gaan we trouwen.
Het klinkt allemaal vreemd
en profaan, maar het zijn
grepen uit de aanstaande
werkelijkheid. Een werkelijk
heid die het wereldbeeld zal
veranderen, en niet zuinig
ook.
Het zal wellicht interessant
zijn, mettertijd de opkomst
van een generatie kleine pas
toortjes e.i patertjes te kun
nen gadeslaan, maar voor het
zover is moeten bejaarde en
doodgoede mannen in toog en
habijt door oceanen van ont
steltenis gaan. Reeds nu zul
len zich onder hen ongeluk-
kigen bevinden, die geen uur
meer rustig kunnen slapen.
Hardwerkende, moegesjouw-
de idealisten, oud geworden
in de sfeer van een muffe
mannenwereld achter eiken
deuren, waar een vrouwelijk
parfum het voorbijgaan van
satan betekent. Zij zullen een
burcht zien ineenstorten
waarin zij hun celibaat had
den verschanst, hoog boven
het geweld der hartstochten
die in de diepte bruisten als
golven van een verre zee. Zij
zullen hun ambt met de
brokstukken van de burcht in
die zee zien vallen en zij zul
len misschien afschuwelijke
visioenen krijgen van jonge
priesters, die in plantsoentjes
wandelen met charmante
meisjes, hand in hand met de
wezens die zij als Gods ver
gissing hebben beschouwd.
Dat zal hen diep en gevoe
lig treffen maar wat wil
een mens, die God van een
vergissing beticht en daar
naar leeft?
Advertentie
Reserveer nü voor
Toegangsprijzen 3^
vanaf f 4.75 tot f 12.75
[inclusief plaatsbespreken)
"T'ii-j.1u:: 3^"
nieuwe
AMSTERDAM
Beverwijk: Gebr. Oosterom N.V., Velserweg 22
tel. 3535. Bureau Vellekoop, C. H. Moen-
straat 13. tel. 4029.
Haarlem: Reisbureau Cebuto, Gr. Houtstraat 124,
tel. 20033. Fa. J. J. Groeneveld, Oranjestraat
50. tel. 12123. Reisbureau „De Magneet" N.V.,
Koningstraat 44. tel. 19770. Gebr. Oosterom
N.V., Kruisweg 68, tel. 20140. V.V.V.. Stations
plein, tel. 11100.
Santpoort: Reisbureau Europa, Hoofdstraat 157,
tel. 7658.
IJmuiden: Bureau Vellekoop, Kennemerlaan 25,
tel. 8306.
Z&ndvoort: V.V.V., Marktplein, tel. 5611. Sigaren
magazijn Botman, Haltestraat 9, tel. 2151.
Sigarenmagazijn Drommel, Kerkstraat 35,
tel. 2452.
Overleden. De Jordaanse oud-premier Sa-
mir Rifai is op 66-jarige leeftijd in Am
man overleden. Hij was zes maal eer-
ste-minister, voor het eerst in 1944 en
het laatst in 1963.
Peronisten. In Buenos Aires is een gevecht
geleverd tussen aanhangers van oud
president Peron en Argentijnen die be
zwaar maakten tegen de aanwezigheid
van mevrouw Isabella Peron, de (twee
de) echtgenote van de oud-president die
sinds zondag in een hotel in Bueno»
Aires verblijft. De politie hield drie pe
ronisten aan.
Pedagoog. In de Amerikaanse plaaats
Dobbs Ferry is de onderdirecteur van
een tehuis voor onaangepaste jongeren,
de 42-jarige Thomas Hawkins, aangehou
den, omdat hij verdovende middelen ver
kocht aan leerlingen van het instituut.
Verwording. In de Amerikaanse stad Dal
las in Texas hebben enige jongelui een
baby van vijf weken vermoord, die een
moeder even in een auto had laten lig-
gne. De jongelui maakten zich van de
onbeheerde auto meester en doodden
het kind. Het lijkje werd langs de weg
gevonden.
Samenzwering. „De stelling, dat niet
Christopher Columbus doch Leif Erics
son Amerika heeft ontdekt is klaarblij
kelijk een communistische samenzwe
ring. Leif was namelijk de zoon van
Eric de Rode". Deze uitlating is van
kroonprins Harald van Noorwegen, die
dit zei toen tijdens een diner in New
York dit onderwerp ter sprake werd ge
bracht.
Vrouwenroof. De politie van Parijs maakt
jacht op twee mannen voordat deze wel
licht vrouw zullen worden Zij stalen na«
melijk uit een fabriek van antibiotic!
een hoeveelheid vrouwelijke-hormool
preparaten die bestemd waren voot
pluimveehouderijen. Wanneer men te
lang met het preparaat in aanraking is
geweest kunnen geslachtsveranderingen
optreden.
