lWIITISIBR L AIND 10ï
N E D E R L A N D 9IIQI
Oranje-team verspeelde zijn kans
op een tocht naar Engeland
Denis Neville: „Er werd niet geknokt
„Wees blij dat je je niet
belachelijk hoeft te
maken met dit team"
m m
SPORTIEF
BEZIEN
W erkelij kfaeid
Eén heer
Mentaliteit
Zwitser liep
dertig dagen om Ij
interland
te bezoeken
HORN
TOT
NEVILLE:
Scheidsrechter Boström oordeelde
gunstig over het Nederlands team
9
J
MAANDAG 18 OKTOBER 1965
L~J
Slecht voorbereid
f fti' S t tmmm- Mm» - S m Wmm WÊm
<**#****>.*0**#.j& '0S&
Voorhoede van het Nederlands elftal
liet het afweten tegen Zwitserland
||VWinfVWWVWl#llVVWVVVVWlA/VVVVWIA#VVVVVVVVWWVVVV%>WWVV%A#WVVVWVVVWIA/WWVl/VWV\A#VVWVVWV%AAAAn/VVVWVVVVVWVVVVlA#VWVWWVVVVVVVVWVVV\/VVVVVVVVVVVVWWV%/V^ g0j}d Door de g ede nditie kond ze d
Nederlandse nloeff indien nodiff wel te-
(Van onze sportredacteur)
Het hoongefluit van het Neder
landse publiek duwde het overwin-
ningsgebeier van de Zwitserse
koeiebellen naar de achtergrond. Elf
oranjemannen liepen hun trieste af
tocht. Het Nederlands elftal was
praktisch uitgeschakeld voor de
wereldkampioenschappen, die vol
gend jaar in Engeland worden ge
houden. „Wees blij", zo zei Leo Horn
na afloop in de kleedkamer tot Denis
Neville, „wees blij, dat je je met dit
elftal niet belachelijk hoeft te maken
voor je eigen landgenoten. Is het niet
zo?" Neville keek om zich heen,
middelpunt van journalisten. „Straks,
als we alleen zijn zal ik je mijn ant
woord geven, maar je kunt wel raden
hoe dat luidt". Neville zei het, ont
goocheld. Zijn gezicht sprak boek
delen, boekdelen vol zwarte pagina's.
Dat het oranjeteam opnieuw na
indertijd de „we-gaan-naar-Rome-
periode" door de Zwitsers de pas
werd afgesneden naar de wereldtop
was niet direct smadelijk. Wel na
tuurlijk de wijze, waarop de (kwa-)
jongens van de voorhoede in het
oranjeshirt zich naar dat verlies op
leverende gelijke spel van 00 lieten
voeren. Keizer, Groot, Kruiver en
Prins, ze liepen rond alsof er totaal
niets op het spel stond. Met fonkelen
de ogen merkte Neville terecht op:
„ze misten de juiste mentale instel
ling". Intussen was het echter dan
maar gebeurd: Nederland was weg
gespeeld van het internationale to
neel. Het gordijn kon zakken. Geen
applaus. Wel gefluit. Eén lichtpunt
was er voor de spelers: de afgang was
niet voor miljoenen op het scherm
gekomen
Daan ging naar voren en schoot ook.
Maar mejuffrouw Fortuin had haar be
koorlijke knipogen niet aan Schrijvers ge-
gegeven.
Het Zwitserse elftal moge dan ook niet
groots gespeeld hebben, men werkte ten
minste hard en probeerde met combina
ties tot een goed resultaat te komen. De
Helveten maakten een frissere indruk, le
ken ook beter voorbereid aan de start te
komen. Ze vormden in ieder geval een
eenheid, waarbij iedereen voor iedereen
in de bres sprong. En zo was het in de
Nederlandse ploeg de defensie uitge
zonderd bepaald niet. Daardoor kreeg
bijv. Burgers een heel moeilijk debuut,
dat niettemin niet slecht was te noemen.
Maar hij liep nogal eens verloren, omdat
de voorhoedespelers zich niet ten volle ga-
van of zich althans niet volledig aan de
opbouw wilden wijden. Burgers was in
ieder geval beter dan Muller, die te lang
wachtte en slechts meehielp het tempo te
vertragen.
Natuurlijk dringt zich de vraag op en
die werd na afloop aan diverse officials
ook gesteld „Lag dit falen van de voor
hoede nu niet aan een slechte mentale
voorbereiding?" Uiteraard haalde iedereen
de schouders op. „We hebben de jongens
in Zeist bij elkaar gehad. We hebben ze
op het belang van de wedstrijd gewezen,
wat kun je nog meer?" Tja, wat kun je
nog meer, als men na wat tegenslag het
hoofd laat hangen en zich direct over
geeft? De Zwitsers hebben het spel tac
tisch goed gespeeld. Ze kwamen met een
opstelling in 4-3-3. De achterhoede was
versterkt, maar tevens had men de
greep op het middenveld. Dat de voor
hoede minder gevaarlijk was door deze
strategische opstelling was van minder
belang, omdat men in feite mikte op een
gelijk spel. Bovendien had men in rechts
back Grobety in feite een vierde aanval
ler als dat zo uitkwam (Neville „voor
dat oprukken van Grobety ben ik het
meest benauwd geweest".) De Zwitsers
speelden overigens niet statisch verdedi-
Doelman Elsener van Zwitserland
stopt de door Groot gekopte bal.
Dürr en Fuhrer kijken bewonde
rend naar hun keeper.
Nederlandse ploeg indien nodig wel te
rugdringen door een stevige druk uit te
oefenen. Foni toonde zich een goed stra
teeg en zijn spelers bleken in staat om
zijn uitgestippelde tactiek waar te maken
ook. Een prima samenspel dus.
Kennelijk was het de opdracht van Fo
ni om te trachten direct na het begin
een doelpunt te maken. De Zwitserse gar
de marcheerde tenminste zwaar bewa
pend op. Dat gaf aanvankelijk wel even
wat paniek in de Nederlandse verdediging.
Maar al snel werd het duidelijk, dat
Schrijvers zijn oude kameraden van DWS
weer had gevonden en daarmee ook zijn
oude vorm. Daar hoefde de heer Neville
zich dus geen zorgen over te maken. Wel
even over Veldhoen, die door Dürr en
Hosp in de luren werd gelegd, maar de
Feijenoorder herstelde zich toch. Die Dürr
en Hosp waren trouwens de gevaarlijkste
Zwitserse klanten. Maar Pieters Graaf
land echt bedreigen konden ze niet. De
Rotterdammer kon nu niet bewijzen, dat
hij zijn inzinking weer te boven is.
„Vriend en vijand" zijn naar de bal
aan het zoeken. Kruiver wil het leer
het doel inschreeuwen. Elsener sluit
de ogen. Rechts kijken Leimgruber
en Schneiter ook al in onbestemde
verten. Groot (midden) zoekt de bal
ergens tussen hen in.
Nederland was na de rust er gebeur
de vóór de pauze in feite niets bijzonders
even wat feller, maar de injectie was
snel uitgewerkt en de voorhoede bleek
weer even lusteloos verder te sukkelen.
Slechts een schot van Groot, dat doel
man Elsener tot een duikeling bracht,
waarbij Kruiver zonder opzet de
neus van de Zwitser raakte (hij kon daar
na geen goed meer doen in de ogen van
de vierduizend Zwitserse supporters)
bracht wat opwinding teweeg. Dat deden
dan even ook nog een schot van Kruiver
en Schrijvers, die als reddende engel
naar voren wilde komen. Het Nederlands
offensief stierf in onmacht. Neville boog
het hoofd. De oranjespelers bogen het
hoofd. Het publiek floot zijn spelers uit.
En de Zwitsers sprongen van vreugde
Alpen-hoog is wat overdreven natuur
lijk in de lucht. De doffe tonen van
de koeiebellen kwamen hard neer op de
hoofden van de onmachtigen. „We gingen
naar Rome we gingen naar Londen".
Uit. Doek.
Hans Rombouts
De stand in groep 5 is thans:
Zwitserland 5 3 1 1 7 5-2
Noord-Ierland 5 3 1 1 7.8-4
Nederland .5 2 2 1 6 5-2
Albanië 5 0 0 5 0 1-11
t^*AAAAAAAAA/\AAAAAAAAAAAAAAAAA/\AAAA/\AAAAA/\AAAA^AA/\A/\AA/\A/\A#\/WAA/\A/\/\^/\A/\A/\/\/\/\/\/V\/\/W\/\/W\AJ\#\/V/\JWWWJV#ii*JUl/K%J»J»J*^Jl^^J>J^w^J^Jfc^J*^ ^^^^^^V^nA^^^Vin/VVVVVV>AArW'U\AAn/trtrLrtfU"U"U*U'LrLrLrLrU1
tA/VVWWNAnAA/VA/XAAA/l/VAAA/VXA/XA/XA/VAAAAA/WVXAAA/XAAAAAAA/XAAA/WWVWWXAAAAAAAAAAA/WX/WWV/^^
Daar zitten we dan. Aan de voet van
de voetbal-alpen, waarop we dachten te
zitten. We dachten op hoog niveau te
kunnen meespelen. Hadden we niet in
de voorgaande jaren in de strijd om de
Europa-cup van ons doen spreken? En
hadden we nog niet zo lang geleden En
geland bedwongen (1-1) en wereldkam
pioen Brazilië verslagen (1-0)? Welaan
dan. Maar nu zitten we dan weer bene
den in het dal en kunnen slechts gretig
kijken naar boven, waar topvoetbal
wordt gespeeld. Daar was allereerst de
klap, die Feijenoord bij Real Madrid
moest incasseren. Daar was de afstraf
fing, die Go Ahead van Celtic kreeg. Daar
was het pak slaag, dat DOS van Barce
lona ontving. En nu dan is het Nederlands
elftal uitgeschakeld voor de wereldkam
pioenschappen, want geen zinnig mens
immers veronderstelt nog, dat de Ieren
en Zwitsers al vechtend de kluif aan Ne
derland zullen overlaten. We zijn weer te
rug in de werkelijkheid. En die is, dat we
nog heel ver van de top afstaan.
Een andere zaak, die deze interland
nog eens naar voren heeft gebracht is
het feit, dat de KNVB moet kiezen of de
len. Of eigenlijk de heer Neville. Men
kan nu eenmaal niet twee heren tegelijk
dienen. De heer Neville moet óf de func
tie van clubcoach (Holland Sport) óf dis
van bondscoach prijsgeven. Als hij bonds
coach wil zijn, zal hij Holland Sport (en
de daarmee verbonden honoraria) gedag
moeten zeggen.
Een derde punt van overweging bij
deze nederlaag van 0-0 is,hetgeen Nevil
le na afloop zei over de mentaliteit van
sommige spelers. Het is de mentaliteit
van de tegenwoordige tijd. Wanneer het
even tegenloopt laat men het hoofd han
gen. Men is te gemakkelijk in goede
doen gekomen. Er zit geen wil om te
knokken meer achter. Te gemakkelijk in
goede doen. Het klopt wel zo ongeveer.
Want de duurste voetballers van het veld
speelden in de voorhoede (Groot, Prins,
Keizer). Wat maakt hun nu de paar
honderd gulden uit voor een wedstrijd als
deze. Natuurlijk is het uit de tijd om
te praten over de eer van de natie en
het hooghouden van de Nederlandse kleu
ren. Maar men is tenslotte toch Neder
lands representant en dan mag men ten
minste verwachten, dat er gewerkt wordt.
Neville gaf als zijn visie op 't voetbal van
de toekomst: de achterhoede heeft dan
vier bikkelharde verdedigers, daarvóór
staan twee technisch bekwame spelers en
de voorhoede wordt gevormd door vier
technische en harde spelers. Rest de
vraag: wat voor een coach hebben we
dan in de toekomst? Eén, die niet-buiten-
spelers op de buitenplaatsen opstelt?
(Van onze sportredactie)
Het aantal Zwitsers in het Olympisch
stadion bedroeg gisteren 4.000. De toe- j
schouwers van Zwitserse nationaliteit
benadrukten hun aanwezigheid opval-
iend. Vlaggetjes waren druk in gebruik, j j
j er waren veel grote bellen, die luid- j
ruchtig gehanteerd werden. Temidden j
j van die Zwitsers was Emil Holliker
j een prachtige figuur. De 47-jarige in-
I woner van Zürich, glazenwasser van
beroep en enthousiast aanhanger van j
het Zwitserse nationale team, liep der- I j
I tig dagen achtereen richting Amster-
lam; een kinderwagen met -levens-
behoeften voor zich uitduwend, 'n Kin-
lerwagen, voorzien van vele souvenir- j
j plaatjes, een bijzonder cachet gevend;!
j aan de wandelende glazenwasser, die
ander meer ook Benfica-Inter bezocht.
Holliker heeft bij dat alles de publi-
citeit niet uit het oog verloren. Hij j
jaat in ieder stadion op zoek naar j
ie perskamer, om daar van zijn avon-
turen te vertellen.
MAA/WWWWVIAAAAA/UVVVWWVIAA/VVIA/VVVWWIAAA/VWVM
in de kleedkamer. Ook de Zwitsers kwa
men daar niet aan toe, al was er dan
een algehele tevredenheid, dat net gelij
ke spel beantwoordde aan de door trai
ner-coach Foni gestelde opgave. In eigen
land moet dat gelijke spel gevolgd wor
den door een overwinning en ook dat ver
wachten de Zwitsers wel te kunnen rege
len. Doelverdediger Elsener, 31 jaar oud
en al met het Zwitsers elftal in Chili ge
weest bij de vorige wereldkampioenschap
pen, had overigens andere zorgen aan
zijn hoofd dan de retummatch. Hij voel
de pijnlijk aan zijn neus, waartegen de
schoen van Kruiver ongelukkigerwijs
was aangekomen. Elsener had pijn en
was bang, dat zijn neusbeentje zou zijn
gebroken. Veel minder bang was hij ge
weest voor het Nederlands elftal, dat hij
overigens niet slecht vond spelen. Dat was
ook de mening van debutant Künzli, 19
jaar oud en zijn wedstrijdzenuwen al
snel kwijt geraakt tegen dit „achter wel
hard spelend" Nederlands team.
De negatieve stemming, die Nederlan
ders over hun vertegenwoordigend elftal
hadden, zou ook in de scheidsrechterska-
mer wel verdwenen zijn. Daar liet de
heer Boström, 43 jaar oud en na giste
ren aan zijn tiende interland toe, zich
evenmin onbetuigd met een gunstig oor
deel, dat hij eerlijk verdeelde over Ne
derland en Zwitserland. Achterspeler
Schneiter achtte hij de beste Zwitser, Kei
zer de beste Nederlander.
De Zweedse heer Boström kreeg er
gunstige beoordelingen voor in ruil. Ver
heugd voor hem was de aanwezigheid op
de tribunes van twintig heren, die ver
antwoordelijke posities in de UEFA be
kleden, die evenals gastheer Brunt op
merkelijk tevreden waren over Boström
Theo Reitsma
'WWWWWWWWWWVWWWWWWVWWWWVWVWWWWVWWWWWWWVWWWWVWVWWWWVW
Voor de achterhoede was dit bitter te
leurstellende resultaat dubbel zuur. De
defensie treft geen blaam (of het moest
zijn dat ze niet altijd goed plaatste). Lo
gisch zal men zeggen: het was tenslotte
0-0. Maar daar doelen we niet op. Wel op
de strijdlust, die Flinkevleugel, Israel,
Schrijvers en Veldhoen ten toon spreid
den. Misschien hadden Flinkevleugel en
Veldhoen meer naar voren moeten gaan
om openingen te maken? „Ze speelden
ook wel wat onder druk", aldus Neville.
Maar daar geloven we niet in. De beide
backs en vooral Flinkevleugel heb
ben gedaan wat ze konden. Dat de vonk
van de inspiratie uit de defensielinie niet
overflitste op de voorhoede kan men
Schrijvers en zijn kornuiten niet kwalijk
nemen. De getergde bondscoach kon
slechts tegen het einde al zijn hoop op
de uitstekend spelende Schrijvers vesti
gen. „Daan, Daan", riep hij wanhopig.
(Van onze sportredactie)
„Daan, Daan"; er lag wanhoop in de
stem van Denis Neville bij het uitroepen
van de naam van de man, die zijn ver
trouwen in het Nederlands elftal moest
herstellen. „Daan, Daan naar voren"
schreeuwde hij vanaf het reservebankje.
Het leek de bondscoach hét redmiddel.
Een uiterst, irreëel misschien, middel
om de Zwitserse ploeg te kloppen. Schrij
vers gaf gehoor aan de wenk van Ne
ville, tien minuten voor het einde van de
wedstrijd geuit. Maar de Eindhovense
voetballer („zou ik even hebben kunnen
doen wat die anderen verder de hele wed
strijd niet konden? fylaar ach je pro
beert het natuurlijk") nam de zorgelijke
trekken op het gespannen gezicht van
Neville niet weg. En dus verklaarde de
bondscoach na afloop: „0-0 is geen stand
om tevreden over te zijn. Er was te wei
nig fut bij de voorhoedespeiers. Het was
typisch Nederlands voetbal, te statisch.
Het zit in de mentaliteit, ze knokken er
niet voor". Neville ontevreden, ook over
de dekking op het middenveld en als con
trast: „onze jongens lieten zich afdekken
en namen dan niet het initiatief om vrij
te komen."
Schrijvers hier in actie tegen
Hops had zijn goede vorm weer
terug.
Neville's „jongens" zelf waren ook niet
tevreden. Algemeen was de verwachting
zoals Pieters Graafland, die vertolkte
met „ik had toch wel gerekend op
een overwinning met twee doelpunten ver
schil". Zijn opmerking „maar zij moeten
in Zwitserland winnen. Wij kunnen dan
vrijuit spelen", leek dan nog wel hoop
vol, maar de werkelijkheid is niet zo'n
optimistische kijk waard. De spelers we
ten dat de kans om naar de wereld
kampioenschappen te gaan, volgend jaar
in Engeland, na het gelijke spel van gis
teren, „vrijwel nihil, of zeg maar hele
maal verkeken is", zoals Rinus Israel het
De Zweedse
scheidsrechter
Boström, die
zijn negende
interlandont
moeting
(Nederland-
Zwitserland)
een goede
wedstrijd vond
en met dat
oordeel de
publieke
mening niet
benaderde.
Boström zelf
leidde onder de
ogen van vele
UEFA-heren de
wedstrijd
voortreffelijk.
Moeilijk,
meende hij, had
hij het in het
geheel niet
gehad.
uitdrukte. De achterspelers hadden zich
overigens niet zo veel te verwijten. „Daan
is een goede spil en het is prettig om
weer naast hem te voetballen", zei Is
rael en „Het is leuk en safe temidden
van de DWS-ers", meende Schrijvers. Uit
het feit, dat die combinatie elkaar weer
goed aanvoelde was veel van de zekerheid
van de achterhoede verklaard.
Debutant Burgers was evenmin onvol
daan over de interland, althans voor
zover het zijn eigen spel betrof. Burgers
vond het overigens tegen het verdedigen
de Zwitserse spel, „rot voetballen" en
had als bezwaar tegen zijn voorhoede:
„de vleugels kon je niet vinden". Jacques
Swart, een voetballer, die zelf bij Ajax
rechtsbuiten is en in het Nederlands elf
tal clubgenoot Prins op rechts en clubge
noot Keizer op links zag staan, oordeel
de niet over zijn collega's, die zelf trou
wens ook opmerkelijk stil waren. Keizer
vooral. De Amsterdammer, bejubeld, soms,
maar gisteren slechts een enkele maal,
weerde in de kleedkamer vragen af.
Zijn, „het zit er weer op Corrie", tot
Veldhoen, gaf toch wel iets weer van zijn
gemoed, dat niet zo vrolijk leek. Co
Prins was ook somber. „Het ging niet
best op rechts", verklaarde veel. Maar
evenmin als van Zaankanters Piet Krui
ver en Henk Groot kwam er een verkla
ring over het zwakke spel.
Jubeltonen waren gisteren toch vreemd
