Griekse regeringscrisis maakte
Papandreoe tot een martelaar
moe van
maagzuur?
alles s kan met cetalfliüir
be
lastingen belicht
Heer Fiscus
stuur mij alstublieft 9n
Demirel voor hete vuren van
Turkse Gerechtigheidspartij
Wl
AEG
sig^'Llijfc
uitred!
Overwinning van Koning Konstantijn
zal een Pyrrhus-overwinning blijken
Bier
Hoe erg het was
Kreet
Afluisteren van
telefoongesprekken
Admiraal krijgt
beeld op Londens
Trafalgar Square
Rajakowitsch kan
niet door Oostenrijk
worden uitgeleverd
Politierechter reageert
op brief van provo's
9
DONDERDAG 21 OKTOBER 1965
11
neem natuur-grtjze
Wettelijke tegenmaatregel
in voorbereiding
Kort nieuws
Verkiezingen bittere
ervaring voor Inönü
Alweer verloren
Smeulend
is er aan
de beurt
voor de
afwas
Prijs met
ontharder:
vaatWas
Favorit-R
ingebouwde
f 1298,-
(Van onze correspondent)
ATHENE. Dit was een vreemde
Griekse zomer. Talloze kennissen
streken voor korte tijd neer in
Athene, op doortocht naar één of
ander paradijselijk (en minder
warm!) eiland, kwamen een paar
weken later bruingebrand wéér langs,
vertelden van hun paradijselijke er
varingen. en uw correspondent zat
maar vast in Athene, gebonden aan
een crisis waarin elke (warme) dag
wel iets gebeurde. Maar die crisis had
toch ook iets fascinerends in de merk
waardige wisselwerking tussen het
hyper-massale en het hyper-indivi
dualistische. Het massale van de
spreekkoren, waarvan je oren tuitten
en je ogen tranen met tuiten huilden
als er traangas aan te pas kwam. Het
massale van het samen-met-z'n-allen-
lekker-het-verkeer-ontwrichten: de
voorhoede van zo'n menigte, zich ver
lustigend in het waarschuwen van de
auto's die komen aanrijden: „Keer
maar om, je komt er toch niet door,
het volk komt eraan". En als door
lopende tegenmelodie: het hyper-
individualistische optreden van aller
lei politici die een eigen markante rol
willen spelen: Tsirimokos, Markezi-
nis, Kanellopoelos.
Ik denk nu niet aan Papandreoe,
want diens rol was niet „persoonlijk"
meer. Die werd in de loop van de
zomer meer en meer een symbool, een
idee, een kreet. Zozeer dat hij waar
schijnlijk nooit meer gewoon „mens"
zal worden. Zijn verguizers hopen dat
hij langzamerhand als begrip zal ver
glijden in de vergetelheid, zoals Mos
sadegh (die ook nog steeds leeft). Zijn
aanbidders beweren dat hij juist als
begrip de huidige machthebbers zal
blijven beheksen desnoods op de ma
nier van de geest van Hamiets vader:
„remember me.
DEZE CRISIS was ook daarom zo fasci
nerend, omdat ze overal was. Zij was op
alle tongen: van elk gesprek op z'n
minst het vanzelfsprekend begin. Zij was
in het bier (het Fix-bier van oud-minis
ter van Defensie en bierbrouwer Garou-
falias werd „rechts", het hier recente
Amstel-bier van de weeromstuit „Papan
dreoe"). En zij was in de koffie (waar
van de prijs werd verhoogd door één
van de „verrader-ministers" om de sym
pathie van de caféhouders te winnen, be
langrijke „vormers" van de publieke
opinie). Zij was, in drie bedrijven, in
het parlement maar daar vooral als (to
neel) „spel", om te lachen of om te
huilen.
Er is alle reden voor de constatering
dat de politici van rechts sterker uit de
crisis te voorschijn zijn gekomen. De ko
ning ook? Er lijkt nauwelijks twijfel aan,
dat zijn overwinning een Pyrrhus-over-
winning zal blijken. Op kortere of lange
re duur zal het Griekse hof de wrange
vruchten moeten plukken van het feit,
dat het heeft meegewerkt aan de slech
ting van het „midden" uit het Griekse
politieke leven en aan de polarisering
royalistisch-rechts-antiroyalistisch links.
Het spel is goed gespeeld, maar de ko
ning had er zich nooit toe mogen lenen.
ZELFS AL ZOU men een eind mee
gaan met de idee, dat aan het bewind van
de egoïstische en demagogische Papan
dreoe op den duur een einde moest wor
den gemaakt, moet men toch constateren
dat dit op wat langzamere maar zeker
fraaiere wijze had kunnen gebeuren.
Het is nu wel duidelijk dat er half juli
een meerderheid was in de ministerraad,
waaronder de beste en meest vooraan
staande ministers, die van Papandreoe af
wilden omdat hij overdreven autoritaire
tendensen vertoonde en zijn zoon overdre
ven protegeerde. Liefst negen van zijn
toenmalige ministers plus de voorzitter
van het parlement hebben hem intussen
verlaten en hebben ons verteld, hoe „erg"
het allemaal was onder Papandreoe.
Maar: zij hebben dit niet allemaal te
gelijk gedaan, doch de een na de ander.
En wat erger is: zij hebben hun bezwa
ren allemaal via het paleis bekendge
maakt. Het paleis, dat, volgens Papan
dreoe, mensen in varkens verandert.
Hadden al deze min of meer populaire
Advertentie
Stop met slikken van middelen die
geen blijvende verlichting geven. Vraag
de apotheker of drogist NORAC. Niets
anders. NORAC brengt het maagzuur
in gezond evenwicht
Wees goed voor uzelf en uw maag)
Norac is 'n NORIT produkt
ministers op een dag Papandreoe verla
ten zonder het hof of de rechterzijde
daarin te kennen, dan had dat een schok
gegeven in het land, niet ten koste van
hen maar ten koste van Papandreoe.
Wiens populariteit toen trouwens dalende
was.
Het „volk" zou dan inderdaad zijn blij
ven zitten met de indruk: met die man
is blijkbaar niet samen te werken, en
Papandreoe zou zijn meerderheid in het
parlement op regelmatige wijze hebben
verloren. De wederinschakeling van de
verslagen rechtse partij in het regeerkas-
teel zou niet nodig zijn geweest, om van
de ronduit stuitende omkoperij van de
minst ideologisch bewogen Centrum-Unie-
afgevaardigden met behulp van minister
portefeuilles maar te zwijgen. De idee
van het „verraad" zou zijn vermeden.
EN PAPANDREOE zou niet de kans
hebben gekregen, uit te groeien tot mar
telaar en kreet. Het hof zou niet de posi
tie hebben gekregen die het nu heeft:
„keuken" van oplossingen. Nu al tekent
zich een ontwikkeling af, waarbij ook Mit-
sotakis, het „brein" achter deze zomerse
crisis, sterke-man in het Centrum na Pa
pandreoe, alleen populariteit zal kunnen
herwinnen door zich op zijn beurt te gaan
verzetten tegen het hof: tegen de ko
ninklijke pogingen, de vertrouwde Garou-
falias ook weer in deze regering te krij
gen.
Maar dit alles is nakaarten. En mis
schien ook geen rekening houden met het
waarlijk onbegrensde Griekse individua
lisme, dat het onmogelijk maakt dat een
aantal ministers waarlijk „collegiaal"
iets met elkaar onderneemt. Iedereen
doet hier alles op zijn eigen houtje, voor
eigen rekening. Dit maakt het „spel"
Koning Konstantijn
fascinerend maar het regeren praktisch
onmogelijk.
Het zal waarschijnlijk spoedig ook
weer blijken binnen de huidige regering.
Karamanlis zei indertijd van de diverse
leiders binnen de Centrum-Unie: „Zij
haten elkaar meer dan mij." Papandreoe
zal misschien spoedig hetzelfde kunnen
zeggen van de ministers die hèm ver
dreven.
Advertentie
(Van onze parlementaire redactie)
In de Tweede-Kamercommissie voor
Justitie heeft minister Samkalden meege
deeld dat voorstellen in voorbereiding zijn
om de intimiteit van de persoonlijke le
venssfeer tegen inbreuk (bij voorbeeld het
afluisteren van telefoongesprekken) te be
schermen.
In de Kamercommissie is ook gespro
ken over het verhogen van de boeten die
de justitie oplegt. In het plan dat de heer
Joekes (V.V.D.) vorige week in de Ka
mer had ingediend was een verhoging
van de opbrengst van de boeten van 15
miljoen gulden voorgesteld. De minister
van Justitie, prof. Samkalden, zei in de
commissie, dat er in 1954 een algemene
verhoging van de boete-maxima is ge
weest. Een nieuwe verhoging is wel een
grof middel en betekent niet dat de op
brengst van de boeten evenredig om
hoog zou gaan. Ook nu al moet met een
niet te verwaarlozen stijging van de op
brengst van de boeten rekening worden
gehouden, omdat de rechter binnen de
maxima al dikwijls rekent met de geld
ontwaarding.
Op de begroting van Justitie is de op
brengst van de boeten voor het volgend
jaar geraamd op 36 miljoen gulden tegen
30 miljoen gulden voor dit jaar. De mi
nister zal trachten een onderzoek te la
ten instellen naar de gewijzigde rol van
de vermogensstraf in het recht. Bij dit
onderzoek wordt tevens aandacht gegeven
aan de maxima. Op dit moment zag de
minister nog geen aanleiding tot verdub
beling van de maxima.
Burgemeester. Tot burgemeester van Alk
maar is benoemd de heer P. M. F.
Smolders, sinds mei 1956 burgemeester
van Voorhout. Hij is 55 jaar en lid van
de K.V.P.
(Van onze belastingmedewerker)
Iedereen in Nederland zal tegenwoor
dig wel weten, dat we in ons land naast
de inkomstenbelastingook een loonbelas
ting kennen. De laatste verschilt vooral
in de wijze, waarop ze geheven wordt
van de eerste. De loonbelasting wordt
namelijk op het loon ingehouden door de
gene, die het loon uitbetaalt en voor de
inkomstenbelasting wordt een aangifte
verlangd aan de hand waarvan de aan
slag wordt vastgesteld. In de praktijk
komt van dat inhouden van loonbelasting
meermalen niet veel terecht omdat de
werkgever die voor zijn rekening neemt,
maar eigenlijk is dat een figuur, die de
wet niet kent. De wet kent alleen op het
loon ingehouden loonbelasting. Als de
werkgever de loonbelasting voor zijn re
kening neemt moet deze belasting bij het
loon worden geteld en daarover de loon
belasting worden berekend. En dat is ook
wel logisch, want in feite verdient de
man, die 150 „schoon" in handen krijgt
meer dan degene van wie op deze 150
loonbelasting wordt ingehouden.
De loonbelasting is echter eigenlijk
geen zelfstandige belasting, maar een
voorheffing. Dat wil zeggen dat de inhou
ding van loonbelasting een voorlopig ka
rakter draagt en dat een definitieve af
rekening moet volgen. Die definitieve af
rekening gebeurt bij de inkomstenbelas
ting. Dan wordt de te betalen inkomsten
belasting vastgesteld over het gehele in
komen dus ook over het loon of sala
ris waarover al loonbelasting is ingehou
den en van die inkomstenbelasting
wordt dan de loonbelasting afgetrokken.
Ook de loonbelasting die de werkgever
voor zijn rekening neemt wordt als „in
gehouden" beschouwd en wordt dus ook
afgetrokken. Dat lijkt op het eerste ge-
zich vreemd, maar het is dat toch niet,
omdat als het niet gebeurde het voordeel
dat de werkgever de loonbelasting voor
zijn rekening heeft genomen weer verlo
ren zou gaan. Bovendien zou er dan over
hetzelfde loon tweemaal belasting betaald
worden: éénmaal loonbelasting door de
werkgever en éénmaal inkomstenbelas
ting door de werknemer.
Men kan zich afvragen waarvoor het
inhouden van loonbelasting nu eigenlijk
nodig is, als er toch een aanslag in de
inkomstenbelasting op volgt waarmee de
loonbelasting weer verrekend wordt. Het
antwoord hierop kan luiden dat dit ook
niet beslist nodig zou zijn, maar dat dit
gebeurt omdat de overheid ervan uitgaat
dat de belasting zoveel mogelijk betaald
moet worden op hetzelfde ogenblik dat
het inkomen, waarvan de belasting be
taald moet worden, genoten wordt. Dat
is voor de belastingplichtige gemakke
lijk omdat hij dan geen rekening be
hoeft te houden met later nog te betalen
inkomstenbelasting. En voor de overheid
is het voordelig omdat de belasting dan
spoediger te harer beschikking komt.
Nu is het evenwel niet zo dat iedereen
van wie loonbelasting ingehouden wordt
ook een aanslag in de inkomstenbelasting
krijgt. Dat zou eigenlijk wel moeten en
het zou ook in vele opzichten beter zijn,
maar het gebeurt niet. En wel om de
eenvoudige reden dat voor vele mensen,
van wie loonbelasting wordt ingehouden,
de ingehouden loonbelasting zo weinig
verschilt van de inkomstenbelasting die
ze uiteindelijk moeten betalen, dat het de
moeite niet loont hem of haar daarvoor
eerst een aangiftebiljet en later nog eens
een aanslagbiljet te sturen. De kosten
van de daaraan verbonden administratie
wegen niet op tegen de meerdere belas
ting, die in het overheidslaatje zou
vloeien.
Vroeger gaf het Besluit op de Inkom
stenbelasting 1941 en sedert 1 januari
van dit jaar geeft de Wet op de Inkom
stenbelasting 1964 aan, in welke gevallen
geen aanslag in de inkomstenbelasting
wordt vastgesteld. Het maximale bedrag,
waarbij een aanslag in de inkomstenbe
lasting achterwege blijft en dus met de
inhouding van loonbelasting (en eventuele
andere voorheffingen) wordt volstaan is
in de loop der jaren nog al eens ver
hoogd en bedraagt voor 1965 12.000.
Ieder dus, die aan salaris of loon niet
meer dan 12.000 verdient krijgt geen
aanslag in de inkomstenbelasting. Maar
hij moet dan nog aan een paar andere
vereisten voldoen. In de eerste plaats
mag hij niet meer dan 400 „andere in
komsten" hebben. Deze „andere inkom
sten" zijn die waarover geen loonbelas
ting is ingehouden. Te denken valt bij
voorbeeld aan de huur van een huis of de
huurwaarde van een huis, waarin men
woont en dat eigendom is; rente van ef
fecten of van een tegoed bij een spaar
bank enzovoort. Het kan ook een verlies
van meer dan 400 zijn, of liever ge
zegd een negatief inkomen bijvoorbeeld
doordat een huis netto dus na aftrek
van kosten van verzekering, onderhoud en
van de lasten en afschrijving een ver
lies oplevert. In de derde plaats mag hij
of zij niet langer dan een maand twee
dienstbetrekkingen, of althans twee inko
mens hebben gehad waarop loonbelas
ting moet worden ingehouden. Deze bepa
ling dient om de progressie tot haar recht
te doen komen. Als iemand twee dienst
betrekkingen heeft wordt door ieder van
de werkgevers loonbelasting ingehouden
over het loon dat zij zelf betalen. En om
dat de loonbelasting, evenals de in
komstenbelasting, progressief is wordt
over de twee salarissen afzonderlijk min
der belasting geheven dan wanneer het
zelfde salaris uit één betrekking werd
verkregen. Dat verschil wordt in de in
komstenbelasting verrekend.
Nu lijkt het op het eerste gezicht wel
erg prettig als iemand alleen loonbelas
ting betaalt en geen aanslag in de in
komstenbelasting meer krijgt. Hij is dan
van alle belastingbetalerij ineens af. En
toch is de werkelijkheid wel eens an
ders. Het is heel goed mogelijk, dat in
het uitblijven van een aanslag in de in
komstenbelasting voor de betrokkene
een nadeel schuilt. Het kan voorkomen en
het komt ook voor, dat de bij een aan
slag verschuldigde inkomstenbelasting
lager is dan de ingehouden loonbelasting.
Er komt dan een aanslag tot stand
waarop een bedrag wordt teruggegeven.
Er zijn maar heel weinig mensen die
zulk een aanslag niet graag ontvangen!
En inderdaad is de mogelijkheid ge
opend zulk een aanslag te ontvangen. De
wet kent twee mogelijkheden, waarvan
de één al bestond en de andere nieuw is.
En dan eerst de bestaande mogelijk
heid. Van iedereen die in loondienst
werkt wordt, als het loon wordt uitbe
taald, loonbelasting ingehouden. Maar het
kan toch wel zijn dat het hele inkomen
over een jaar blijft beneden het bedrag
waarbij inkomstenbelasting verschuldigd
is. Dat geval doet zich tegenwoordig veel
vuldig voor bij studenten en scholieren
van middelbare scholen, die in de vakan
tie werken. Als regel werken zij niet
meer dan enkele weken en verdienen in
die tijd minder dan het minimuminko
men waarbij inkomstenbelasting ver
schuldigd is. Zij kunnen een aanslag in
de inkomstenbelasting vragen, 'hoewel
zij er, volgens de wettelijke maatstaven,
niet voor in aanmerking zouden komen.
Bij het vaststellen van de aanslag blijkt
dan geen inkomstenbelasting verschuldigd
te zijn en wordt de ingehouden loonbelas
ting teruggegeven. Er is echter één maar
bij: het terug te betalen bedrag moet
tenminste 10 zijn. In de jaren voor
1965 was het 15. De bedoeling is ad
ministratieve actie voor kleinigheden te
vermijden.
De tweede mogelijkheid is minder een
voudig. Er zijn belastingbetalers die loon
belasting betalen en geen aanslag in de
inkomstenbelasting krijgen, maar daar
door in zekere zin benadeeld worden.
Daar zijn veel voorbeelden van te noe
men. Zo kan het zijn, dat in een gezin
bijvoorbeeld in oktober een baby wordt
geboren. Voor de loonbelasting begint
dan de kinderaftrek te lopen 1 januari
van het volgende jaar. Maar voor de in
komstenbelasting had over het jaar van
geboorte nog kinderaftrek verkregen kun
nen worden. Een ander voorbeeld:
iemand wordt in november 1965 geope
reerd en krijgt daardoor ziektekosten die
een buitengewone last vormen. Hij kan
voor deze lasten voor de loonbelasting al
leen nog aftrek krijgen voor de maanden
november en december, en wel zo dat de
kosten over deze twee maanden worden
verdeeld. Als hij een aanslag in de in
komstenbelasting zou krijgen, werden
deze kosten verrekend met het gehele
jaarinkomen waarop ze in aftrek mogen
worden gebracht. Dit laatste is veelal
voordeliger.
Aan deze en soortgelijke gevallen komt
de wet thans tegemoet. Te beginnen met
het jaar 1965 kan ieder, die meent daar
bij belang te hebben, om een aanslag in
de inkomstenbelasting verzoeken. Alleen
mag de administratie niet voor kleinig
heden worden lastig gevallen. Daarom is
bepaald dat de ingehouden loonbelasting,
dividendbelasting en eventuele andere
voorheffingen tezamen de inkomstenbe
lasting die verschuldigd zou zijn, met 5
percent, doch tenminste 25 moeten
overtreffen. Worden deze grenzen over
schreden, dan wordt het gehele te veel
ingehouden bedrag teruggegeven. Maar
de belastingplichtige moet, zoals gezegd,
om een aanslag vragen. Door de dubbele
grens van 5 percent en 25 is het wel
duidelijk dat de heel kleine belastingbe
talers er niet aan toe kunnen komen,
maar dat neemt niet weg, dat velen er
wel van zullen kunnen profiteren. Er zijn
nog verschillende andere gevallen denk
baar waarbij restitutie van ingehouden
loonbelasting mogelijk is. Het zal daarom
nodig zijn dat zij die menen mogelijk
voordeel van deze regeling te hebben, als
het zover is, terdege gaan rekenen of zich
laten voorlichten.
(Van onze correspondent)
ISTANBOEL 14 mei 1950 was een his
torische datum in de Turkse geschiede
nis: de eerste democratisch gehouden
parlementsverkiezingen in Turkije. De
Volkspartij onder Inönü kreeg minder
stemmen dan de Democraten onder Men-
deres. Inönü trok als president en partij
leider de consequentie: Hij trad af als
president om leider van de oppositie te
worden. Het nieuwe parlement koos
Bayar als president en deze wees Men-
deres aan als premier. Hoewel de Demo
craten al jarenlang duidelijk het getij
mee hadden gehad, konden velen hun
oren nauwelijks geloven. De partij van
Atatürk in de oppositie!
De overlevering zegt dat sommigen
daags erop weigerden hun bekeuring op
straat te betalen: er was nu toch immers
geen gezag meer in Turkije. Het was een
parlementaire nederlaag die Inönü in 1950
leed, maar in zekere zin kan men deze
toch het hoogtepunt van zijn leven noe
men hij had Turkije de beslissende (he
laas niet definitieve) stap laten zetten op
het pad der democratie.
NU, in oktober 1965, heeft hij deze
troost niet. Weer zijn er parlementsver
kiezingen gehouden en weer heeft hij ze
verloren. En ditmaal moet hij wel ver
bitterd beseffen: de „grand old party"
kan onder zijn leiding geen normale ver
kiezingen winnen. Ook die van 1950, 1954
en 1957 immers gingen verloren, zij het
met steeds geringere minderheid. De eni-
Suleyman Demirel
ge periode dat er, door wanbeleid van
Menderes c.s. een overwinning van Inönü
in de lucht zat, in 1959, begon Menderes
de oppositie van pers en parlement te
breidelen.
Het leger greep in en liet Menderes ter
dood veroordelen en organiseerde verkie
zingen. Maar reeds had de legendevor
ming haar werk gedaan, de verkiezingen
van oktober 1961 brachten Inönü een
nederlaag: niet meer dan 35 percent van
de stemmen werd zijn deel en de toen al
opgerichte Gerechtigheidspartij behaalde
er al meer (37 percent) zij het minder
zetels in de Assemblée.
De overwinning van Demirels gerech
tigheidspartij deze maand is groot. Maar
om haar als persoonlijke overwinning af
te ronden zal Demirel vermoedelijk strijd
moeten voeren tegen de revanchistische
elementen in zijn eigen partij. Zijn begin
LONDEN (AP) De Britse admiraal
viscount Cunningham of Hyndhope, de
man die tijdens de landingen in Noord-
Afrika in de tweede wereldoorlog de ma
rinecommandant van generaal Eisenhower
was, zal een permanent gedenkteken
krijgen op de Londense Trafalgar Square
naast de pilaar waarop het standbeeld
van Nelson staat.
De bekendmaking dat er een buste van
Cunningham op het plein zal worden ge-
plaats, valt samen met de herdenking van
de grootste overwinning van Nelson op de
gezamenlijk Frans-Spaanse vloot bij kaap
Trafalgar op 21 oktober 1805.
Admiraal Cunningham, die in 1963 is
overleden, zal ook een plaquette krijgen
in de St. Paul's kathedraal bij de plaats
waar Nelson is begraven.
is goed: „Op de dag dat de verkiezings
campagne eindigde," zie hij, „hebben we
het verleden vergeten."
Maar de vraag is, wie die „wij" zijn.
De vraag is, of op de dag dat de triom
fantelijke uitslag binnen kwam, bij een
andere „wij" dat verleden niet juist weer
extra fel tot leven kwam. Bij Bayar bij
voorbeeld, die merkwaardige tegenvoeter
van Inönü, even oud als hij, maar in
tegenstelling tot Inönü meer boerenleider.
Tot levenslang veroordeeld, heeft hij
nooit gratie gevraagd aan president Gur-
sel omdat hij zichzelf nog altijd als presi
dent beschouwt. Zijn dochter is in het
parlement gekozen. Het kan niet anders
of hier ligt een van die smeulende vuren
die weer kunnen opvlammen.
Misschien zullen het deze ambities zijn
waartegen Demirel in eerste instantie
zwaarder slag moet leveren dan de totaal
verslagen Volkspartij. In de week vóór
de verkiezingen zag ik steeds kleine rij
tjes van zeven a acht militairen sol
daten en matrozen door het centrum
van Istanboel lopen. De verkiezingsdag
heeft de regen en de Gerechtigheidspar
tij gebracht. Nu zie ik ze weer, die ganze-
rijtjes. Ze zien er, met lange jassen aan,
minder militant uit. Maar in lengte zijn
de rijtjes verdubbeld.
De minister van Justitie, prof. Samkal
den, heeft in de Tweede Kamer verklaard
dat uitlevering van Rajakowitsch alleen
kan worden gevraagd als deze zich bui
ten Oostenrijk bevindt.
De wens om Rajakowitsch in Nederland
te berechten kwam van mevrouw Singer-
Dekker (P.v.d.A.).
Rajakowitsch is in Oostenrijk veroor
deeld. Hoewel beroep is aangetekend, is
hij, naar Oostenrijks recht, niet gedeti
neerd na het uitzitten van de in eerste
instantie opgelegde straf, aldus deelde
minister Samkalden mee.
Uitlevering aan en dagvaarding van Ra
jakowitsch in Nederland zou niet tot dub
bele berechting leiden, want de man
stond in Oostenrijk terecht wegens het
doen deporteren van 83 Franse joden.
Hier te lande zou men hem zijn aandeel
in het zogenaamde Judenreferat ten laste
leggen.
Oostenrijk levert geen onderdanen uit.
Ieder ander land kan Rajakowitsch wèl
uitleveren als deze zich buiten de Oosten
rijkse grenzen zou begeven.
Over de verjaringstermijn van oorlogs
misdaden die in 1971 afloopt zei minister
Samkalden, dat deze termijn de regering
nog voldoende tijd laat om na te gaan of
er nog oorlogsmisdadigers zijn tegen wie
een vervolging moet worden ingesteld. Het
onderzoek daarnaar is in volle gang. Af
schaffing van de verjaringstermijn voor
oorlogsmisdaden is volgens de minister al
leen mogelijk als de ontwikkelingen in
het internationale recht aanwijsbaar in
die richting gaan.
Advertentie
„Van de firma provo, althans van eni
ge representanten van deze groep jonge
lui, heb ik een brief ontvangen als reac
tie op de straffen. Daarop zal ik morgen
uitvoerig ingaan als twintig jongelui, die
de afgelopen zaterdagnacht zijn gearres
teerd, terecht zullen staan."
Dit deelde gisteren de Amsterdamse
politierechter, mr. Romke de Waard,
mede bij de behandeling bij verstek
van de zaak tegen een 25-jarige grafische
ontwerper, die bij de beruchte rel bij het
Amsterdamse Lieverdje op 15 augustus
agenten voor „fascisten" had uitgeschol
den en zich verzet had tegen zijn arres
tatie.
Mr. De Waard vertelde dat hij ook
brieven had gekregen van mensen, „die
vinden dat wij nog lang niet streng ge
noeg straffen". De twintig zaterdag ge
arresteerden staan vandaag terecht ter
zake van overtreding van artikel 186 wet
boek van strafrecht: het negeren van een
driemaal door het bevoegd gezag gege
ven bevel zich onmiddellijk te verwijde
ren bij een volksoploop.
Tot nu toe is „het tarief" van mr. De
Waard voor deze zaken een gecombineer
de straf, waarvan twee weken onvoor
waardelijk, geweest. Ook de niet versche
nen graficus werd, na een eis van acht
weken waarvan vier voorwaardelijk, ver
oordeeld tot zes weken gevangenisstraf
waarvan vier voorwaardelijk.
Advertentie
