Schoon stationneke" in Tilburg
is een zeer bijzonder bouwsel
Vrijhangende overkapping is
bestand tegen harde wind
alles n kan met cElalniiiMiir velpon
SCHRIJVENDELEZ
JVENDELEZERSSCHR
LEG
VOOR HEM
KLAAR
t
Volkshuisvesting in
de Tweede Kamer
Klachten over
aardgas
Smokkelvliegtuig
op Schiphol wordt
vliegklaar gemaakt
Verzending van zeepost
162.-
VRIJDAG 29 OKTOBER 1965
17
TILBURG De „Kroepoek", zo
noemt men in Tilburg de overkap
ping van het nieuwe spoorwegstation,
die door haar zeer ongewone en ge
durfde constructie sterk de aandacht
trekt. De bijnaam „kroepoek" is een
heel rake, maar uiteraard ruwe aan
duiding van de streng mathematische
golvingen in de kap. Het gedurfde in
deze constructie van de spoorwegar
chitect ir. K. van der Gaast is de vrije
ophanging van de overkapping, en
wel op een zodanige manier, dat ie
dereen kan zien hoe het 147 meter
lange en 46 meter brede gevaarte aan
de voor- en achterzijde met draagka-
bels is opgehangen aan tweemaal drie
schuingeplaatste pendelmasten. Al
leen in het midden, in langsrichting,
rust de kap op vier betonnen steunen.
Boze wolf
Oder-Neisse als probleem
Carol Rosenberger
Pensioenen
Geestelijk zwak
Zuurstof
("Van onze correspondent)
De Tilburgers zelf noemen het 'n „schoon
stationneke", maar het lijkt hun wel erg
tochtig, want je kijkt zo van de perrons
dwars door het gebouw op de straat en
andersom. Sommigen vinden die „tentpa-
len", waar de hele zaak aan hangt, ook
een beetje griezelig: als 't eens flink
waait.wat dan? Tot hun geruststel
ling moge misschien bijdragen de weten
schap dat met deze wel zeer uitzonder
lijke dakconstructie een uitgebreide serie
windtunnelproeven is genomen in het na
tionaal lucht- en ruimtevaart laborato
rium om het verloop van de belastingen
door de wind na te gaan. Volgende
maand op 16 november zal het
nieuwe station officieel in gebruik wor
den gesteld.
Transparant complex
Het nieuwe Tilburgse station is eigen
lijk de feestelijke afsluiting van de werk
zaamheden die deze stad van 146.000 in
woners eindelijk eens van één van de
meest knellende overwegmisères in het
land zouden verlossen. De spoorbaan
snijdt Tilburg precies middendoor. In
1957 is men begonnen de spoorweg over
een tamelijk lange afstand omhoog te
brengen, zoals enige jaren tevoren in
Eindhoven was gebeurd. De consequentie
was: drie viaducten en een nieuw station.
De ontwerper, ir. K. van der Gaast,
architect van de Nederlandse Spoorwe
gen, wilde een zo transparant mogelijk
complex bouwen. Hij vermeed daardoor
de barrière, die de meeste stations voor
Advertentie
Het bizarre bouwsel in Tilburg.
het oog vormen tussen de openbare weg
en de ijzeren weg. Zijn station moest
juist een verbindend element worden tus
sen beide verkeersvormen. Juist in Til
burg kreeg hij de kans dit idee in op
tima forma te realiseren doordat een
prachtige, splinternieuwe vierbaansweg
voor het station langs loopt. Het is de
zogenaamde oost-westboulevard, die over
haar volle lengte van enige kilometers
bijna parallel gaat aan de spoorweg.
Het station is nu het „raakpunt" ge
worden van wegverkeer en spoorbaan.
Deze ontmoeten elkaar hier onder één
kap, want de imposante constructie
overhuift een gedeelte van de nieuwe as
faltweg.
Het „bobbelend" effect van de kap, als
was zij een groot zwevend zeil op ge
tuigde tentmasten, is verkregen door een
samenstel van twaalf dubbel gekromde
vierkante vlakken (elk 21 x 21 meter):
zogenaamde „hypparschalen". Men kan
zich voor deze vorm bijvoorbeeld een
ruiterzadel voorstellen.
Beter nog is het idee van een doodge
wone vierkante sjaal die men diagonaal
over de rug van een paard uitspreidt. Er
ontstaat dan inderdaad een soort hyppar-
schaal: bolrond van flank naar flank en
hol in de doorbuiging van de rug. De pun
ten van de sjaal overdwars zijn naar be
neden gericht, de punten in de lengte
richting staan omhoog.
Twee rijen van zes van zulke aldus ge
bogen vlakken vormen samen de „kroe
poek" van ir. Van der Gaast. De stalen,
met hout betimmerde hypparschalen zijn
gescheiden door glasstroken, zodat toch
een ruime lichtinval van boven werd ver
kregen. Het is voor het eerst dat men
deze „fantastische" gewelfvorm in staal
heeft uitgevoerd. Het nieuwe station in
Schiedam heeft hypparschalen die zo
klein zijn dat ze helemaal van hout kon
den worden gemaakt. Bovendien zijn de
ze slechts toegepast als een gesloten
dakconstructie en dan alleen nog maar
van de stationshal.
In Tilburg heeft ir. Van der Gaast al
les onder die ene reusachtige kap gebor
gen: voorplein met telefooncellen en
taxistandplaats, twee perrons met spo
ren, en het eigenlijke stationsgebouw
met lokethal, restaurant, goederendepot,
kantoren enzovoort. Hij heeft zich duide
lijk gehouden aan het eenvoudige princi
pe van de „abri" bij een halte en daar
voor een bepaald unieke vorm gevonden.
Advertentie
Verrassend nieuw: super elastisch
in lengte en breedte. Wat een
kous! Zo'n verrukkelijk weefsel
heeft U nog nooit gevoeld. Het
been wordt zacht en soepel om
helsd. De nylon voegt zich naar
iedere beweging van de huid. De
hele kous zit mooier en gladder.
3 Sterren nylons f. 2.95 en f 1.95.
Minister Bogaers heeft in de begro
tingscommissie voor volkshuisvesting in
de Tweede Kamer verklaard de cijfers
van het onderzoek naar de behoefte aan
woningen voortaan door onafhankelijke
deskundigen te zullen laten bezien. In
1966 zal een nieuw behoefte-onderzoek
worden gehouden.
Bij het becijferen van de woningbouw
die tot 1970 noodzakelijk is om het kwan
titatieve woningtekort op te heffen is re
kening gehouden met tegenslag. Een re
serve van 27.000 woningen is daarbij in
gecalculeerd.
Minister Bogaers bestreed de mening,
dat het tekort in de drie grote agglome
raties in 1970 niet geheel zal zijn inge
lopen. Eensdeels wordt dit tekort in de
agglomeraties Amsterdam, Rotterdam en
Den Haag iets sneller ingelopen dan ge
middeld in het land, anderdeels ontlast
de woningbouw in aangrenzende gemeen
ten de vraag naar woningen in de agglo
meraties. Hier ziet men volgens de be
windsman een gunstig resultaat van het
spreidingsbeleid.
De minister zei dat in september 1965
ongeveer tweeduizend woningen meer zijn
gereedgekomen dan in september 1964.
Tussen 1 oktober 1964 en 1 oktober 1965
kwamen 114.000 woningen gereed.
Wilde geruchten
Advertentie
De Gasunie en het Haagse energiebe
drijf breken zich het hoofd over een aan
slag in aardgasleidingen, welke al moei
lijkheden heeft gegeven met geisers en
gaskachels. De waakvlammen zijn klei
ner geworden waardoor het aansteken
moeilijkheden oplevert. Uit de zuidweste
lijke wijken van Den Haag kwamen niet
minder dan 500 klachten hierover. Het
Haagse energiebedrijf dacht aanvanke
lijk dat er vuil in het aardgas zat. Maar
de gasunie heeft dat gecontroleerd en het
gas schoon bevonden. Ook in Nijmegen
kwamen er klachten over geisers. Daar
ligt de oorzaak echter in een onjuiste
ombouw voor aardgas van de apparaten.
Er zijn ook klachten over het verschijn
sel dat na ombouw van gasfornuizen
voor aardgas de huisvrouwen het gebruik
van de oven opnieuw moeten „leren" we
gens totaal veranderde temperaturen
baktijden.
De dienst luchtvaart van de rijkspolitie
houdt op het ogenblik met argusogen het
Argonautvliegtuig in de gaten, dat enke
le maanden geleden tijdens de „wapen-
smokkel"-affaire zonder registratietekens
op Schiphol landde en daarom niet meer
mocht vertrekken.
Het vliegtuig wordt vliegklaar gemaakt
en er zijn allerlei wilde geruchten over
plannen die de eigenaar van het vliegtuig
zou hebben.
In één hiervan is er sprake van dat het
vliegtuig gebruikt zou moeten worden om
de oud-president van Argentinië, Juan Pe-
ron, uit Spanje naar zijn oude vaderland
te smokkelen. Een ander verhaal dat de
ronde doet zegt dat men het vliegtuig en
kele tientallen Westduitse avonturiers
van Frankfurt am Main naar Boeroendi
gevlogen moeten worden. Deze mannen
zouden daar moeten gaan fungeren als
de lijfwacht van koning Mwamboetso.
Het vliegtuig zou op het ogenblik in het
bezit zijn van een tot nu toe onbekende
luchtvaartmaatschappij „Boeroendi Air-
wavs". Een Amerikaanse piloot, die in
dienst van deze maatschappij zegt te zijn,
zegt dat het de bedoeling is dat hij met
de Argonaut vanuit Luxemburg bloemen
en andere goederen naar verschillende
Europese luchthavens gaat vervoeren.
Bij de dienst luchtvaart van de rijkspo
litie is iemand geweest met papieren die
zouden moeten bewijzen dat de Argonaut
inderdaad in het bezit is van Boeroendi-
Airways. Van deze papieren bleek echter
niet veel te kloppen. De dienst luchtvaart
acht het overigens onwaarschijnlijk dat
de Argonaut weer zal gaan vliegen. Zon
der registratietekens mag het vliegtuig de
lucht niet in en het laten registreren van
een vliegtuig is een zeer kostbare aange
legenheid. Bovendien heeft de eigenaar
van de Argonaut, wie dat dan ook moge
zijn, ondertussen een schuld van ruim
100.000 gulden bij de luchthaven Schiphol
wegens achterstallige landings- en par-
keergelden.
Dag en nacht houdt de rijkspolitie ech
ter een oogje op het vliegtuig, want zij
houdt rekening met de mogelijkheid dat
een poging gedaan zal worden het toe
stel in een onbewaakt ogenblik zonder
meer weg te vliegen.
1
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
«chip vermeld.
Argentinië: ms „Cap San Augustin" (3
nov.); Australië: ms „Ravenstein" (3 nov.);
Brazilië: ms „Laennec" (3 nov.) en ms
„Uruguay Star" (6 nov.); Canada: ms „Car-
mania" (2 nov.); Chili: ms „Bisschofstein"
(31 okt.) en ms „Algorab" (3 nov.); Indo
nesië: ms „Düsseldorf" (31 okt.); Kenya,
Oeganda, Tanganjika: ms „Jean Laborde"
(31 okt.) en ms „Towa" (3 nov.); Ned. An
tillen: ms „Prins der Nederlanden" (3 nov.);
Nieuw-Zeelandms „Galway" (1 nov.); Su
riname: ms „Hercules" (3 nov.); Ver. Staten:
ms „Schiedijk" (3 nov.); Z.-Afrika (Rep.)
m.i.v. Z.-W.-Afrika: ms „Edinburgh Castle"
(31 okt.) en ms „Alcor" 3 nov.).
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de postkan
toren.
Dat de keuze van huwelijkspartner van
onze kroonprinses zo belangrijk is, dat
daarvoor de. toestemming van de Staten-
Generaal nodig is, is door vorige genera
ties niet voor niets in de Grondwet van
het koninkrijk vastgelegd.
Nu mogen de tijden veranderd zijn, het
is in verband met het bovenstaande ge
wenst, dat ieder die belang stelt in het
wel en wee van ons land daarover zijn
gedachten laat gaan. Er is stof genoeg
tot nadenken.
Indien het Duitse volk niet zo'n gevaar
lijk volk was zouden we lichtvaardiger
over de keuze van onze kroonprinses kun
nen zijn. Doch het feit, dat haar keus uit
gezocht op een Duitser moest vallen en
nog wel één, die, als Duitsland het nog
wat langer had kunnen volhouden, wie
weet wat voor bevelen zou hebben uitge
voerd onder het motto Befehl ist Befehl,
geeft weer extra te denken.
Achter die oorlog zat de nazi-geest
voor wie geen woordbreuk te gemeen,
geen schanddaad te laag was, met als
einddoel de alleenheerschappij van het
Herrenvolk.
Wie, zoals onze generatie, de Duitsers
heeft meegemaakt, het Wilhelminische
Duitsland overgaande in beestachtig na
zisme, dat verslagen als het is, nog
springlevend is in Duitsland. Dat nazisme
dat slechts zijn kans afwacht en desnoods
met Amerika alléén bereid is er weer
„feste drauf" te gaan. Dat Duitsland nu
„ongevaarlijk" zou zijn omdat het nu een
democratie zou zijn is een sprookje, dat
geen zinnig mens kan aanvaarden.
In feite was de eerste republiek van
Weimar democratischer omdat die nog al
le partijen erkende, tewijl deze re
publiek een zeer belangrijke partij name
lijk de echte oppositie, niet erkent. Het
gevolg daarvan is, dat we Duitsland niet
meer beoordelen kunnen, zoals we Nazi-
Duitsland nog wel konden beoordelen.
Bovendien riekt het politieke geknoei in
Duitsland nog echt naar die goeie, oude
nazitij d en de aanslagplegers van 1944
worden door het gros der oudere Duitsers
nog steeds als landverraders gezien, ter
wijl de jeugd of geen oordeel heeft of al
weer met nazigif wordt „voorgelicht."
De politieke toestand in de wereld is
zeer labiel, waarschijnlijk nog nimmer zo
onstabiel geweest. Men beseft niet vol
doende, dat de nazi-periode al in 1918
aangevangen, tot een tweede wereldrevo
lutie heeft geleid, tot fundamentele ver
anderingen in het wereldbestel.
Die periode staat mede schuldig aan
het grote lijden, dat over de Afro-Azia
tische wereld is gekomen (in onze eigen
woningnood niet te vergeten), waarvoor
wij nu moeten meebetalen.
Het is volkomen gemotiveerd „neen" te
zeggen tegen deze gevraagde goedkeu
ring, moeilijker zullen de „ja" stemmers
het hebben aangezien hun'keus door de
toekomst op de proef zal worden gesteld,
Daarom is het moeilijk te verklaren,
dat een groep personen het nodig oordeelt
hun „ja" petitie aan te bieden aan de
volksvertegenwoordiging. Is dit uit veront
waardiging over de „brutaliteit" van de
„neen" zeggers of is dat vanwege een vol
komen negatie van het verleden?
In grote trekken zien wij in Duitsland
dezelfde ontwikkeling als na 1918, met dit
verschil, dat het Wirtschaftswunder nu
voor ernstige uitspattingen behoedt, ter
wijl de huidige bezettingstroepen nu niet
als „vijand" doch als „vriend" worden be
schouwd tegen de Boze Wolf uit het oos
ten. Alleen is de herbewapening nu niet
clandestien doch gelegaliseerd al is dit
dan maar gebeurd door een deel van de
ex-bondgenoten.
J. OUDENAARDEN, Heemstede,
In het artikel over deze kwestie (uw
blad van 21-9 j.l. en dat van 22-9 d.a.v.)
werd aangegeven, dat de Duitsers zich
bij de thans als grens tussen Polen en
Duitsland fungerende Oder-Neisselijn be
hoorden neer te leggen. De vraag is of
daarvoor voldoende reden bestaat, d.w.z.
is er reden die grenswijziging, waarbij
een tiental miljoen mensen uit zijn
woonplaatsen werd verdreven, als een bil
lijke en rechtvaardige zaak te beschou
wen. Die eis mag men toch wel stellen.
Dienaangaande zij het volgende opge
merkt. De schrijver van het bovenaange-
duide artikel verwijst naar de besprekin
gen gevoerd in 1943 te Teheran tussen Roo
sevelt, Churchill en Stalin. Bij die bespre
kingen is door de beide westelijke staats
lieden aanvaard, dat de grenslijn van Po
len aan de westzijde verplaatst zou wor
den. Toen de tweede wereldoorlog ten ein
de liep werd dan ook de bevolking uit het
gebied tussen de oude grens en de Oder-
Neisselijn „uitgewezen" een eufemis
me, want het was een opjaging en uit
drijving, die met grote gruwelen gepaard
ging.
Welke was de reden voor die grensver-
andering? Was de oostelijke grens van
Duitsland, zoals die was vastgesteld bij
de wederoprichting van de Poolse staat
niet juist geweest? Het tegendeel is het
geval. Bij de bepaling van die grens werd
een beginsel toegepast, dat door presi
dent Wilson der V.S. tegen het einde van
de eerste wereldoorlog was gepropageerd:
het recht van de bevolking op zelfbeschik
king bij grenswijziging. Daarbij behoorde
het houden van volksstemmingen. Niet
overal kreeg de bevolking van de betrok
ken gebieden dit recht (Sudetenduitsers
en Zuid-Tirolers kregen het niet, met
slechte gevolgen), maar in het onderhavi
ge geval werd het wel toegepast. De
Duits-Poolse grens werd op grond daar
van als de juiste, op de nationaliteit van
de bevolking (naar de taal) berustende,
vastgesteld.
Wat de oostgrens van het vernieuwde
Polen betreft, daar kwam het zelfbe
schikkingsrecht niet tot toepassing. Aan
vankelijk werd van Engelse zijde de z.g.
Curzonlijn als oostelijke grens gedacht,
waarbij rekening was gehouden met de
verdeling der nationaliteiten (naar de
taal) van de bevolking der betrokken ge
bieden. Maar in de strijd, ontbrand tussen
het vernieuwde Polen en het revolutio
naire Rusland, werd met hulp van het
Westen, vooral van Frankrijk, aan de Po
len de grens veel oostelijker gelegd,
Daardoor kwamen omstreeks 4Y2 miljoen
Oekrainers en ruim één miljoen Wit-Rus-
sen onder Pools bestuur. Naar de wens
der bevolking werd niet gevraagd. Zij
wees daarmede niet ingenomen, vooral
als gevolg van de Poolse polonisering-po-
litiek.
Het uitdrijven van een bevolking uit
sinds eeuwen door haar bewoonde gebie
den is op zich zelf reeds een misdaad,
aan de medeplichtigheid waarvan de bei
de westelijke staatslieden helaas niet ge
heel vrij te pleiten zijn.
Tot het sluiten van vrede kwam het
niet. Roosevelt stierf, Churchill verloor
zijn positie. Hun toezeggingen bonden hun
opvolgers niet, zodat de nodige eenstem
migheid voor het sluiten van de vrede
ontbrak. Dientengevolge heeft Duitsland
de nieuwe grens niet erkend. Het zal dit
moeilijk doen, al is er momenteel geen
vooruitzicht, dat het die ongedaan kan
maken.
Dit niet erkennen is wel begrijpelijk.
Als de Duitsers in hun machtspositie de
bevolking van b.v. Groningen, Drente en
Overijsel hadden verjaagd en die toe
stand door macht lange tijd hadden kun-
In deze rubriek worden eenmaal per
week brieven opgenomen, die met uit
drukkelijk verzoek tot publikatie aan de
redactie worden toegezonden; voorwaar
den tot publikatie zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd.
De inzender moet de brief met zijn
volle naam en adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of initialen).
v De brief moet gesteld zijn in behoorlijk
Nederlands en in begrijpelijke, beknopte
vorm.
De redactie behoudt zich het recht voor
de brief ter publikatie te bekorten op
niet essentiële punten, of opneming te
weigeren.
Opneming van een bepaalde brief be
tekent allerminst, dat de redactie het
eens is met daarin vervatte meningen of
argumenten.
nen handhaven, zouden wij Nederlanders
die streken dan maar hebben opgegeven?
Ik kan het mij niet voorstellen.
Het resultaat van e.e.a. is geweest, dat
de oostelijke grens van Polen nu ongeveer
de Curzonlijn volgt, vroeger al als billijke
scheidingslijn der nationaliteiten gedacht.
Compensatie voor het daardoor verloren
gebied is dus onnodig.
Een tweede gevolg is, dat de goede
grenslijn van Polen en Duitsland, zoals
die na de eerste wereldoorlog was vastge
steld, thans is opgegeven en de op onrecht
gebaseerde Oder-Neisselijn als nieuwe
grens is gehandhaafd.
IR. P. H. MAX, Haarlem.
Naschrift.
De schrijver vergeet één belangrijk his
torisch feit: de Duitsers hebben twee
maal een wereldoorlog ontketend, hebben
andere volken met zoveel onrecht opge
knapt en blijven nu zelf met een restant
onrecht zitten. Ze erkennen de nieuwe
grens niet, maar wij zien geen enkele re
den om twintig jaar na de vrede, deze
grenslijn ongedaan te maken. Redactie.
Zo nu en dan kan men gaan genieten
van concerten, die niet in de grote con
certzaal, maar in kleine, sfeervolle zalen
gegeven worden. Vorige week donderdag
gaf in de Renaissancezaal van het Frans
Halsmuseum Carol Rosenberger een
prachtig recital dat echter slechts door
weinige mensen werd bezocht. Hetgeen
mijns inziens niet alleen te wijten is aan
de „dure" Beethovenconcerten, maar te
vens aan de slechte aanduiding van de
achteringang, waar geen enkele affiche
of bord was aangebracht. Toch wil ik
graag een pleidooi houden voor deze
prachtige zaal, waarvan waarschijnlijk
maar weinig mensen het bestaan weten.
Vooral voor een pianoconcert is deze ge
legenheid zeer geschikt. De stoelen staan
op een vloer van kleine stenen. Het pla
fond rust op zware balken. Op het po
dium ligt een mooi tapijt, waarop een
bruine vleugel staat, voor een imitatie
openhaard met een betegelde schoor
steen. Aan de wanden hangen meester
werken. Dan, tegen half negen, haalt de
zaalwacht de soliste, die door de geopen
de slotdeur (met ronde bovenkant!) komt
binnenzweven. De heer Jos de Klerk zou
nu waarschijnlijk verder gaan: „Een scho
ne fee zet zich aan het klavier, teneinde
de graaf en gravin, alsmede de overige
edelen en personeel van begin tot eind
in een fascinerende uitvoering te boeien".
Ik hoop dat spoedig een nieuw evene
ment in de Renaissancezaal zal worden
gehouden en dat dan het publiek talrijker
zal zijn.
L. JONKMAN, Haarlem,
„Pensioenen moeten gelijke tred hou
den met de welvaart", aldus stelt de re
gering als waarborg bij het vaststellen
der ambtenaren-pensioenen. Een juiste
regel dacht ik, die helaas niet toegepast
wordt voor de kleine groep zeer ouden en
oude gepensioneerden. Voor een bewijs
verwijs ik naar de handelingen van 19/3,
waar de heer Smallenbroek het volgende
zei: „Ik maakte een vergadering mee en
daarin zaten drie hoofden van scholen.
De een was 80 jaar de andere 72 jaar
en de derde 66 jaar. Zij hadden dezelfde
functie onder dezelfde omstandigheden,
maar de pensioenen liepen duizenden
uit elkaar". Hier is van gelijke tred niets
te merken. Deze discriminatie is zowel
dr. Hamer als de regering bekend. Niet
tegenstaande vermeldt de memorie van
Antwoord Pens. Maatregel 1963 de vol
gende zinsnede:
„Wijziging in de bezoldiging van be
paalde personen groepen behoeven niet
van invloed te zijn op de pensioenen van
degenen uit die groepen, die zijn gepen
sioneerd, omdat zodanige wijzigingen niet
rechtstreeks voortvloeien uit het alge
meen welvaartspeil".
Een onbegrijpelijke dialectiek waar
over de heer Smallenbroek het volgende
zegt (Handelingen 1963): „Bij de gepen
sioneerden zijn de algemene loonsverho
gingen wel verwerkt geworden, maar niet
verwerkt zijn de bijzondere verhogingen,
die aan een aantal groepen zijn gege
ven". „Dit is een onaangenaame zaak en
die bevredigt het rechtsgevoel niet". „Ik
zou graag zien, dat deze zaak nog eens
wordt bekeken".
Dit was in 1963 nu in 1965 is nog niets
bekeken en het rechtsgevoel is nog steeds
onbevredigd.
Bij voorbaat wordt het „non possumus"
in de Memorie van Antwoord uitgespro
ken, opdat de Kamer bij haar wetgeven
de macht vooral goed met de wil der re
gering rekening zal houden. Zelfs de stok
achter de deur wordt al weer dreigend
opgeheven, een a-parlementaire procedu
re, die na de oorlog al meerdere prece
denten heeft. Men vraagt zich verbijsterd
af hoe oprechte liberalen, socialisten en
confessionelen dit zouden kunnen goed
keuren, namelijk een volkomen legale
pensioenwet met ingebouwd onrecht.
P. VOORHAGEN, Amersfoort.
Wat doen we? Is dit niet de meest ge
stelde vraag voor onze toekomst? De
angstwekkende berichten per krant, radio
en T.V. over het hoge sterftecijfer van on
ze bevolking op een leeftijd, die ons he
laas niet in staat stelt van ons zo zuurbe
taalde A.O.W. te genieten. Is roken in
derdaad een hoofdoorzaak?
Wanneer ik, als forens, dagelijks op de
scooter door onze binnenstad moet, omdat
ik in het centrum woonachtig ben, worden
de zo kostbare organen, namelijk de lon
gen, op een drastische wijze vergiftigd.
Telkens tijdens het inademen, waarbij
men toch hoopt een weinig zuurstof tot
zich te nemen, wordt het tere longweef
sel aangetast door een overdadige hoe
veelheid koolmonoxyde. Zowel overheid
als medici schrijven en praten over dit
probleem en zien inderdaad deze moeilijk
heden. Kosten noch moeite worden ge
spaard om dure omleidingswegen rond on
ze, zo overbevolkte, stad aan te leggen.
Wordt hiervan voldoende gebruik ge
maakt? Wordt de „vrije" zaterdag nog
niet teveel benut om koolmonoxyde te
produceren?
De huidige hoogconjunctuur stelt ons
in staat ons motorisch te verplaatsen. De
ze ver doorgevoerde mechanisatie heeft
echter in ons denkvermogen een vereen
zelviging wakker geroepen, waardoor wij
als robots gaan reageren op de zo funes
te invloed van onze moderne tijd.
Er mogen dan zeer kundige „monteurs"
zijn, die onze „computers" met lapmidde
len tot een tijdelijke stilstand kunnen
dwingen, doch is een natuurlijke remming
van onze geestelijke vermogens niet iéts
verstandiger?
De zenuwstillende middelen worden per
kruiwagen bij de daarvoor ingerichte han
delaren weggesleept. Steeds meer kostba
re bosgrond moet sneuvelen voor onze
snelheidsmonsters, terwijl hij toch zo'n
belangrijk aandeel vormt in het produk-
tieproces van onze zo onontbeerlijke zuur
stof.
Kinderwagens worden hoger gemaakt
om onze nog zo jeugdige bevolking te be
schermen tegen deze vervuiling. Zal het
helpen? Een voorstel voor ons allen. Al
les met mate. Laat die auto, scooter of
brommer eens een keer staan. Eén siga
ret minder per dag! Ik zal mijn best doen
een voorbeeld te stellen.
Naar aanleiding van de T.V.-uitzending
van zaterdagavond het volgende: Dat in
de moderne samenleving meer aandacht
besteed wordt aan geestelijk zwakken en
dergelijke, vind ik prachtig. Maar is het
echt gewenst om ze op zaterdagavond
voor de t.v. te laten optreden tegen wie
weet voor welke honoraria? Men kan wel
zeggen: als het programma u niet bevalt
zit er een knop aan het toestel om het
af te zetten, maar daarvoor heb ik toch
niet bijna 1000 uitgegeven. Dit was wel
heel erg'. Ik hoef niet eens te vermelden
welk programmaonderdeel ik bedoel,
want het sprak voor zichzelf.
J. J. v. EEDEN, Haarlem,
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE
W. OLIHOFF, Haarlem
Advertentie
Ons blauw kamgaren kostuum
kost slechts
Een unicum in prijs en kwaliteit.
30 jaar betere herenkleding
en herenmode
ZIJLSTRAAT 71
HAARLEM
0
