Groeiende
Amerika's
bezorgdheid over
rassensituatie
Johnson is bezig de zuidelijke
racisten in watten te leggen
VAN WIJK
V erkiezingen
in Canada
Franse taal verdringt in
Egypte het Engels
Lindsay heeft allure van Kennedy
Wereldnieuws J
Van dag tot dag
Russen protesteren
in Washington
Rusk verwacht nog
zware gevechten
in Zuid-Vietnam
<*Prcicitótocl
MERCEDES-BENZ
D.K.W. AUDI
ZATERDAG 6 NOVEMBER 1965
Vriendelijk cadeau
Traineren
Lang duurde het niet
N.V. AUTOMOBIELBEDRIJF
O VERVEEN
Bloemendaalseweg hoek Zijlweg
Telefoon 11926
KLEURENFOLDER
met talloze
modellen
magnifiek!
Voor de tweede maal in de twintigste eeuw is het een kandidaat van
de Republikeinse Partij gelukt burgemeester te worden van New York.
De 43-jarige jongensachtige, maar keiharde John V. Lindsay lid van
het Congres versloeg zijn joodse democratische tegenstander Abraham
D. Beame. Hij deed daarmee wat 32 jaar geleden zijn partijgenoot Fio-
rello la Guardia eveneens lukte. Hij kraakte de machtige partij-machine
van de Democraten in New York. Lindsay een typische „Kennedy-
man" plaatste zichzelf daarmee op slag in de voorste gelederen van
zijn partij. Die is nog steeds de verpletterende nederlaag van Goldwater
tegen Johnson niet te boven.
Scheuring
Op cle
Teken
Jackie Piaff
Met goedmoedige spot heeft men dr.
Willem Drees wel eens „de vader des
vaderlands" en „William de Zwijger" ge
noemd waarbij de eerste benaming als
•en onderscheiding was bedoeld en de
tweede als een lichte ironie over zijn
voorkeur can in bepaalde -Uitieke com
plicatie-toestanden geen of geen kernach
tige uitspraken te doen.
Als minister van Staat, oud-premier,
socialist van de oude stempel en vader
lijk-bezonnen politicus is dr. Drees een
man van wie men wijze uitspraken mag
verwachten, vooral in situaties waarin
progressiviteit op onbezonnenheid gaat
lijken en nieuwe denkbeelden dreigen
eerbiedwaardige instituties aan te tasten.
In deze situatie heeft dr. Drees zijn
zwijgzaamheid verbroken en uitspraken
gedaan over de „verlovingskwestie", die
zeker waard zijn met grote aandacht en
respect te worden bestudeerd.
Dr. Drees heeft onbezonnenheid gebrand
merkt. Niet alleen onbezonnenheid van
de fractieleider der P.v.d.A. met betrek
king tot diens beruchte brief, maar ook
onbezonnenheid van het kabinet, voor wat
de handhaving van Amsterdam als hu
welijksoord betreft. Hij heeft prinses Bea
trix geprezen als een waardige opvolg
ster van haar moeder, omdat „zij ge
toond heeft Nederland zeer goed te kun
nen representeren". Hij heeft verklaard
dat de keuze van de prinses moet wor
den geëerbiedigd.
Zonder ook maar in het geringste te
willen afdoen aan de beproefde wijsheid
en de vaderlijke bezorgdheid van dr.
Drees zouden wij hierbij willen aanteke
nen dat de vermaning „moet geëerbiedigd
worden" toch wel sterk herinnert aan
een opvatting, die in de stroomversnel
ling van de laatste jaren haar scherpe
hoeken heeft moeten prijsgeven. In nog
niet zo lang voorbije jaren moest alles
geëerbiedigd worden, wanneer het „van
bovenaf" kwam. Als dr. Drees nu zegt
dat ook de handhaving van Amsterdam
als huwelijksstad „geëerbiedigd moet
worden" dan spreekt het conservatisme
van een verleden tijdperk een vaderlijk
woordje mee, want dr. Drees zelf i: het
met de keuze van Amsterdam niet eens.
De bejaarde voorvechter van sociale idea
len is meer minister-president dan oppo
sitieleider geweest dat is hem door
vuriger partijgenoten en avant-gardisten
ln de rijen der P.v.d.A. meermalen zacht
verweten. Het zou de moeite waard zijn
te vernemen, hoe dr. Drees zou reage
ren wanneer een kabinet heden teil da
ge uit financiële nood zou besluiten, de
A.O.W. af te knabbelen. Zou dat „ge
ëerbiedigd moeten worden?" Het is een
onrealistisch voorbeeld, maar het maakt
misschien duidelijk dat ook hij eenmaal
geroepen is geweest nieuwe denkbeelden
tegen sterke tegenstand van conservatie
ver lieden in door te drukken. Met „eer
biedigen" zou ook het socialisme niet tot
sociale sanering hebben kunnen dwingen.
Jongere socialisten ontmoeten weer an
dere problemen die zij, om reden van
eigentijdse progressiviteit, niet kunnen
oplossen met „eerbiedigen". Om een va
riatie op een nuchter woord van een ro
manticus als dr. Frederik van Eeden te
gebruiken: „Als kinderen nooit andere
wegen hadden gevonden dan hun ouders,
zouden wij nu nog in holen wonen."
Als moderne voormannen van partijen
nooit andere wegen zouden bewandelen
dan hun voorgangers, zouden nieuwe pro
blemen nooit tot een oplossing komen.
En nu lijkt het juist in de problematiek
van vandaag, waarin een nieuwe gene
ratie zich moet bezinnen op een nieuwe
solidariteit in den lande, maar ook op een
nieuwe inhoud van de staatsvorm, niet al
tijd mogelijk om oude opvattingen, oude
toestanden en oude verbondenheden zon
der critiek te „eerbiedigen".
Dr. Drees heeft gesproken, maar geen
gordiaanse knopen doorgehakt. Dat werd
ook niet van hem verwacht. Zijn oordeel
is echter als element in de vorming van
het oordeel der jongeren genoeg van
waarde om het te eerbiedigen.
(Van onze correspondent)
WASHINGTON. Nog afgelopen
zomer heerste er een zonnig opti
misme onder de leiders van de Ame
rikaanse burgerrechten-organisaties
en anderen, die betrokken waren hij
het streven naar gelijkstelling van de
neger. De wet op het stemrecht was
toen net aangenomen, waardoor men
kon verwachten dat discriminatie van
negers bij de stembus zou ophouden.
De federale regering leek pressie te
gaan uitoefenen via het inhouden van
subsidie op gesegregeerde scholen.
En het anti-armoedeprogramma, zo
wel als de door Franklin Delano Roo
sevelt junior geleide commissie voor
toezicht op faire praktijken op de ar
beidsmarkt, beloofde de negers econo
misch vooruit te helpen.
NU IS DAT optimisme bij velen ge
weken voor een sombere stemming.
De burgerrechtenorganisaties laten
duidelijk blijken dat zij teleurgesteld
zijn in de manier, waarop de federale
regering in Washington de rassen
discriminatie te lijf gaat. Zij maken
zich zorgen over de kennelijke nei
ging van president Johnson om de
blanke racisten uit het zuiden, die
hem om zijn integratiepolitiek veraf
schuwen, een beetje in de watten te
leggen om zo hun steun terug te
winnen.
ZO BENOEMDE Johnson kort geleden
weer een uitgesproken rassenscheider tot
rechter in een hoogst belangrijk zuidelijk
gerechtshof en verblijdde hij de oude
racistische democratische senator van
Georgia, Russell, die vorig jaar bij de
verkiezingen geen vinger uitstak om de
democratische kandidaat voor het presi
dentschap te steunen en die volgend jaar
waarschijnlijk een gematigd progressieve
tegenkandidaat voor zijn senaatszetel zal
krijgen te verwerken, met een vriendelijk
cadeau in de vorm van een enorme de
fensie-opdracht voor de staat Georgia.
Verder is men teleurgesteld dat minis
ter van Justitie Katzenbach maar op heel
kleine schaal gebruik heeft gemaakt van
de mogelijkheid, die de nieuwe stem-
rechtwet hem biedt, om federale ambte-
naren de registratie van kiezers ter hand
te laten nemen in kiesdistricten, waar in
het verleden op grote schaal rassendis
criminatie is voorgekomen.
Om de blanke racisten in het zuiden een
kans te geven hun leven te beteren zon
der meteen daartoe gedwongen te worden
door het verschijnen van federale ambte
naren, heeft Katzenbach tot nu toe slechts
in een handvol kiesdistricten de registra
tie door zijn eigen mannetjes laten over
nemen. En dat heeft een heel aantal
blanke rassenscheiders, die hun leven
niét wensten te beteren, de kans gegeven
hun discriminerende praktijken bij de
kiezersregistratie voort te zetten.
OOK IN DE integratie van scholen zit
lang niet zoveel schot als men gehoopt
had. Met het dreigement van de federale
regering dat subsidies zouden worden
stopgezet aan schooldistricten, waar de
oude discriminerende praktijken door zou
den gaan, lijkt men alleen bereikt te heb
ben dat een groot aantal zuidelijke scho
len twee of drie negerscholieren voor de
vorm hebben toegelaten.
Volgens recente gegevens zit nog steeds
92 percent van de negerkinderen in de
zuidelijke staten op gesegregeerde scho
len. In totaal zijn er nog 5800 honderd
percent negerscholen naast 7800 volledig
blanke. In staten als Mississippi en Loui
siana gaan respectievelijk maar éénen-
eenhalf percent van de negerkinderen
naar geïntegreerde scholen.
In andere zuidelijke staten is het per
centage hoger, bij voorbeeld in Texas:
21,7 percent, Virginia en Tennessee 14,1
percent, Florida 8,3 percent, Arkansas
6,4, Georgia 2,4 en Zuid-Carolina 1,5 per
cent.
NIET ALLEEN in het zuiden maar ook
in het noorden is de schoolsituatie vaak
Advertentie
onbevredigend. Bij voorbeeld in Chicago
wordt nu al maanden door burgerrecht
organisaties gedemonstreerd tegen de
man die de gemeentescholen bestiert, en
die volgens hen schoolintegratie tegen
gaat.
Even zag het ernaar uit dat de federa
le regering in Chicago ging ingrijpen,
toen namelijk allerlei voor Chicago's
scholen bestemde gelden door Washing
ton werden vastgehouden in afwachting
van nader onderzoek in de integratie
kwestie.
Maar lang duurde dit niet. De effectie
ve politieke machine van Chicago's de
mocratische burgemeester zag al gauw
kans Washington onder politieke druk te
zetten en het geld begon weer te vloeien
zonder dat een stap op weg naar verdere
schoolintegratie was gezet.
OTTAWA (DPA) Maandag worden
in Canada verkiezingen voor het Lager
huis gehouden waarvoor 1.012 kandidaten
zijn gesteld. De twee grc 'ijen,
de Liberale Partij onder leiding van de
huidige premier, Lester Pearson, en de
Conservatieve Partij, onder oppositielei
der John Diefenbaker, hebben lijsten in
alle 265 kiesdistricten.
MOSKOU (AFP) De Sowjet-Unie
heeft bij de V.S. geprotesteerd tegen een
overeenkomst die Amerika met West-
Duitsland heeft gesloten over de oprich
ting van een school in Fort Bliss in Texas,
waar Westduitse militairen zullen worden
geoefend in de behandeling van raketten.
CAIRO (AP) Het lijkt erop dat het
Frans, dat in Egypte twee eeuwen met
het Engels heeft gewedijverd thans veld
wint. Het is bezig in snel tempo de meest
onderwezen vreemde taal in Egypte te
worden.
Toen in 1956 de Suez-oorlog uitbrak,
legde de Egyptische regering beslag op
de Franse en Engelse scholen en zette
zij de buitenlandse leraren net land uit.
Sindsdien zijn de betrekkingen tussen
Egypte en Frankrijk gestadig verbeterd.
Hetzelfde kan niet worden gezegd van
de verhouding tussen Egypte en Groot-
Brittannië.
Het bezoek van de Egyptische vice-
president, Abdel Hakim Amer, aan Pa
rijs heeft volgens Egyptische onderwij s-
autoriteiten de Frans-Egyptische betrek
kingen op vele gebieden nieuw leven in
geblazen, in het bijzonder op het terrein
van de culturele samenwerking.
De laatste jaren heeft de Egyptische
regering blijk gegeven van bereidheid
het onderwijs in vreemde talen te bevor
deren. Om politieke redenen wordt aan
het Frans verre de voorkeur gegeven bo
ven het Engels. Frankrijk heeft aan Al
gerije onafhankelijkheid verleend. Groot-
Brittannië blijft ondanks critiek van Ara
bische zijde in Zuid-Arabië een koloniale
politiek volgen.
Nadat Algerije onafhankelijk was ge
worden, werden sommige genaaste Fran
se scholen vrijgegeven. Op 75 middelbare
scholen bleef het Frans een verplicht
leervak. Verder zijn er veel scholen waar
Frans wordt onderwezen, maar de leer
lingen vrij zijn om Engels, Duits of Ita
liaans te studeren.
De Egyptische regering heeft het be
heer van een aantal Britse scholen over
genomen en de Engelse onderwijskrach
ten vervangen door Egyptische. Het on
derwijs in het Arabbisch is in de Franse
scholen in Egypte verplicht. Er wordt
afzonderlijk godsdienstonderricht gege
ven voor christenen en mohammedanen.
Het Frans is de eerste Europese taal
geweest, die in Egypte veel verbreid
werd. Het werd ingevoerd tijdens de mili
taire expeditie van Napoleon in 1798. Na
poleon voerde ook de drukpers in Egypte
in en de eerste krant van Egypte ver
scheen in het Frans en het Arabisch.
In 1826 stelde de Egyptische heerser
Mohammed Ali de studie van het Frans
in de scholen verplicht, te beginnen in de
vierde klas. Omstreeks 1846 werd de ver
plichting uitgebreid tot alle klassen.
In 1882 kwamen de Engelsen en begon
een langdurig Brits bestuur. De verbrei
ding van het Frans verminderde naar
mate het Engels het geleidelijk als twee
de taal van het land verdrong, maar het
bleef de taal van de aristocratie, de exclu
sieve clubs en de zakenlieden. Egyptena-
ren, die in het geheel geen Frans spra
ken, werden beschouwd te behoren tot een
lagere klasse.
WASHINGTON (AFP/Reuter) De
Amerikaanse minister van Buitenlandse
Zaken, Dean Rusk, heeft vrijdag op een
persconferentie nog meer zware strijd in
Zuid-Vietnam voorspeld. Hieraan zal pas
een einde komen wanneer Hanoi tot het
inzicht komt dat het het zuiden niet met
geweld kon onderwerpen. Er bestaan aan
wijzingen dat nog twee Noordvietnamese
regimenten in Zuid-Vietnam zijn gearri
veerd, aldus Rusk.
De minister was de mening toegedaan
dat dit niet hoeft te betekenen dat de
Noordvietnamese autoriteiten een
„nieuw dramatisch besluit" hadden ge
nomen om de strijd op grotere schaal te
gaan voeren.
De Verenigde Staten zijn, aldus Rusk,
nog altijd bereid tot vredesbesprekingen,
maar Hanoi noch Peking hebben ook
maar enig teken van bereidheid daartoe
gegeven. ,,De diplomatieke kanalen blij
ven niettemin open. Noord-Vietnam zal de
kwestie niet met wapengeweld kunnen
regelen. Dat is uitgesloten. Wij zijn vast
besloten erop toe te zien dat dit niet ge
beurt", aldus Rusk.
WWWAAWWWVWWflAftlWWAMMlWWVIWAnAAJWWW
HmWWWWWWMWWWWMWV/WWWWWWWWVWWWWWWWWWKWU
Advertentie
pendulettes,
reiswekkertjes,
batterij-klokken,
keuken-klokken, enz.
zoals deze klok
Vraag
vandaag nog
folder aan bij
Als op de wijzerplaat
MAUTHE staat,
hebt u dè tijd I
Mauthe - Nederland
Postbus 2140 - Utrecht
Ongetwijfeld gooit de man die de
komende vier jaren de scepter gaat
zwaaien in New York hoge ogen in die
partij. Reeds nu zijn er heel wat die
in hem de republikeinse kandidaat voor
het presidentschap zien in 1968 of 1972.
Lindsay is wel eens „de Kennedy
van de Grand Old Party" de Repu
blikeinse Partij genoemd. Hij is
vooruitstrevend. Hij heeft destijds ge
weigerd de kandidatuur van Barry
Goldwater te steunen. Hij is een strijd
vaardig voorstander van het verlenen
van alle burgerrechten aan de negers.
Vele New Yorkers hebben ongetwij
feld hun stem gegeven aan deze man,
omdat hij in zijn verkiezingscampagne
veel minder de nadruk heeft gelegd op
zijn republikeinse gezindheid dan op de
noodzaak de grootste stad van de Ver
enigde Staten weer een actief bestuur
te geven. Hij drukte daarmee de voet
sporen van zijn grote voorganger en
partijgenoot, La Guardia, die op een ge
geven moment heeft gezegd: „Er be
staat geen Republikeinse of Democra
tische manier om een straat schoon te
maken of een riool te reinigen." Hij
slaagde er op zijn eigen manier in de
corrupte macht van Tammany te
breken.
De New Yorkers zijn dat niet ver
geten. Zij verwijten de voorganger van
Lindsay, Robert Wagner, juist dat hij
het stadsbestuur rustig heeft laten
voortsudderen en het niet de nodige be
sluitvaardigheid heeft weten te geven.
Maar New York, hoe belangrijk ook
een staat in de staat vormt toch
slechts het decor waartegen de specta
culaire overwinning van Lindsay zich
afspeelt. Dat decor heeft dimensies die
veel groter zijn en die de hoofdrol
speler op slag tot een nationale figuur
hebben gemaakt.
Toen de Republikeinse Conventie
Goldwater tot kandidaat voor het presi
dentschap van de Verenigde Staten be
noemde, was dat een overwinning voor
de zeer rechtse stroming in die partij.
De halfslachtige houding van ex-presi
dent Eisenhower droeg hiertoe veel bij.
Bovendien biologeerde Goldwater velen
in zijn partij door zijn radicaal-rechtse
meningen en zijn vertoon van doortas
tende flinkheid. Toen zijn tegenstan
ders eindelijk een front tegen hem
hadden gevormd (Lindsay was een van
Goldwaters uitgesproken tegenstan
ders), was het te laat.
De verpletterende nederlaag die
Johnson het „Goldwaterism" toebracht,
heeft in de Republikeinse Partij de in
vloed van de rechtse extremisten na
tuurlijk aanzienlijk verminderd. Die
partij heeft zich eigenlijk van die
nederlaag nog steeds niet hersteld. Ze
was nog steeds op zoek naar een fi
guur die haar in de ogen van de eigen
aanhang, en van de Amerikaanse kie
zers, weer de nodige houvast zou ge
ven. Het heeft er 'alles van dat New
York haar die figuur gegeven heeft.
Binnen de Republikeinse Partij koes
tert men geen illusies. Men beseft daar
zeer goed dat de rechtse groep rond
Goldwater zich niet zonder slag of
stoot gewonnen zal geven. Maar de
liberale krachten in die partij hebben
nu hun man gevonden. De kiezers van
New York hebben hem voor hen aange
wezen. Dat maakt het hen gemakkelij
ker zich rond hem te scharen en ern
stig te gaan proberen de macht te bre
ken van Goldwater en zijn aanhang die
op landelijk niveau het apparaat
van de partij nog vast in handen had
den.
„Gat"
Robert Wagner
Het is daarbij zeer de vraag, of de
botsing van de twee stromingen binnen
de Republikeinse Partij die partij in
tact zal laten. Goldwater en zijn aan
hang zullen zich beslist niet zonder
meer gewonnen geven. Ze kunnen wij
zen op het feit dat de conservatieve
kandidaat, William Buckley, er toch
nog in slaagde dertien percent van de
stemmen van de New-Yorkers op zich
te verenigen. Dat maakt, zo zullen zij
ongetwijfeld betogen, de zaak van het
conservatisme in de Verenigde Staten
niet bij voorbaat hopeloos.
President Johnson steunde de kandi
daat van zijn Democratische Partij,
Beame. Ook als men rekening houdt
met het onloochenbare feit dat de over
winning van Lindsay niet in de laatste
plaats te danken is aan een serie
plaatselijke factoren, kan niet worden
ontkend dat zij voor Johnson en de
John Vliet Lindsay
Democratische Partij toch een teken
aan de wand is.
Een teken dat de politicus Johnson
ongetwijfeld aan het denken zal zetten.
Hij weet heel goed dat zijn Vietnam-
politiek steeds meer van zijn landgeno
ten, vooral de jongeren, in het geweer
brengt. Zijn waarlijk baanbrekende
wetgevende arbeid op sociaal gebied
kan die groeiende oppositie niet de
weg versperren.
Maar er is meer voor Johnson om
over na te denken. Het heeft er veel
van dat Lindsay een „jonge" man
nog allures heeft die herinneren aan
John F. Kennedy. Als hij erin slaagt
de doorsnee Amerikaan ervan te over
tuigen dat hij de man kan worden die
in de voetsporen van de vermoorde
president kan treden, zal het Johnson
moeilijk vallen dat beeld te vernieti
gen. Want dat is het beeld van een
voortvarend staatsman en dat biolo
geert sterker dan dat van een handig
politicus.
Het is al weer vijf jaar geleden dat ik
in één van die kleine plaatsen kwam wo
nen waaraan ons land zo rijk is. Een van
die kleine stadjes, die in het grijze verle
den van een of andere graaf of hertog,
stadsrechten gekregen hebben. Ze her
bergen meestal nog geen achtduizend zie
len en de tijd schijnt er stil te staan.
Natuurlijk ivas het wel een overgang van
de grote stad waar je onder kon duiken
in de massa, winkeltjes kijkend of zo
maar rondscharrelend over de vodden
markt. Zoiets is in deze kontreien onmo
gelijk. Hier zit je op de fiets als Sinter
klaas op zijn schimmel, knikje hier wuif-
je daar en als je dan nog een beetje
kippig bent en iemand vergeet te groeten
dan berg je maar, de boot is aan want
zo iets is in deze plaats onvergefelijk. Te
genwoordig ga ik daarom op de stille uren
stadwaarts, dat is zo tegen twaalven dan
zit de hele gemeente aan tafel, de win
kels zijn dan nog net open en je komt
zonder verrekte hals weer thuis. Wie of
wat ik dan nog tegen kom die knik ik
allervriendelijkst toe.
Ben je goed. en wel gevestigd dan is het
verbijsterend te zien waartoe een kleine
gemeenschap komen kan, die vooral met
de vijfdaagse werkweek, over een over
vloed van tijd beschikt en die gebruikt om
te graven. Ik ben er nog niet achter waar
de lol gezocht moet worden maar hier is
men er dol op. Van de week heb ik nog
zo'n executie meegemaakt. Meneer A
vestigde zich in P. Al spoedig voelde men
blijkbaar dat er wat broeide. Meneer A
een stoere hartelijke man, heeft lak aan
alles en iedereen. Hij bewoont een mooi
huis, heeft een aardige vrouw en vijf
flinke spruiten. Hij gaat rustig zijn eigen
gang, zaterdags werkt hij in zijn tuin, in
een oude broek, hij rijdt kruiwagens mest
in zijn border of verft zijn garagedeur.
De hele week moet hij als witteboordme-
neer zijn zaken leiden en daarom doet
hij 's zaterdags dingen die hij heerlijk
vindt. Maar de gemeenschap kletst. Me
neer Q stak een voelhoren uit of hij de
financiën van meneer A kon behartigen,
maar deze voelde er niets voor. Hij is
trouw van aard. Toen kwamen de kringen
in beweging, hechte gesloten gemeen
schapjes waarin men geestverwanten ont
moet en zich zont in eigen superioriteit.
Al deze kringen voelen zich erg geslaagd
óf in intellect óf in afstamming of in geld
en in deze kringen zijn dan nog weer
trappen die teruggaan op eigen verdiens
ten (laagste trap) of bij overerving tot in
het zoveelste voorgeslacht (hoogste trap).
Ja, het is feodaal maar het tiert nog
steeds welig en het is zo heerlijk dat gra
ven in andermans antecedenten. Zo werd
ook meneer A ontleed en gevierendeeld.
Iedere kring boog zich aandachtig over
de amputaties, tenslotte ging alles op as
weegschaal. Debet en credit werden op
gemaakt. Meneer A werd te licht bevon
den. Ik dacht: arme meneer A, maar niks
hoor. Meneer A heeft het goed getroffen
met zijn huid, hij heeft een dikke, waar
zelfs de scherpste tong niet doorheengaat.
Meneer A spit rustig verder.
Polen. In de Sovjet-Unie wonen op het
ogenblik 1.380.000 Polen, namelijk
171.000 in Siberië, 53.000 in Kazachstan
en ruim 900.000 in Wit-Rusland en de
Oekraine. Deze laatste twee republieken
omvatten overigens Pools gebied van
voor de oorlog.
Sonate. Het originele manuscript van het
eerste deel van Beethovens Kreutzerso-
nate heeft op een veiling in West-Ber-
lijn 150.000 mark opgebracht.
Expositie. In het Vaticaanse paviljoen op
de internationale tentoonstelling van
landen aan de Stille Oceaan in Lima
zijn onder andere de mijter, muilen en
de miskelk van wijlen paus Joannes
XXIII te zien. Ook is er een kruis,
dat Francisco Pizarro bij zich had, toen
hij Peru veroverde. Het Vaticaanse pa
viljoen trekt de meeste bezoekers.
Bezoek. Midden november wordt in Bel
grado een Poolse partij- en regerings
delegatie verwacht. De Poolse afvaardi
ging zal worden geleid door partijleider
Gomoelka en door premier Cyrankie-
wicz.
Isolement. De Spaanse douanedienst heeft
bepaald, dat Spanjaarden die in Gibral
tar werken, niet meer zoals sinds ja
ren het geval was op maandag vrij
kruidenierswaren uit de Britse kolonie
mee naar huis mogen nemen. Het ver
bod treft duizenden Spaanse gezinnen
en betekent een zware slag voor de
middenstand van Gibraltar. Spanje doet
aanspraken gelden op Gibraltar, dat het
in 1713, bij de vrede van Utrecht af
stond aan Engeland.
Terreur. Bandieten in legeruniformen
hebben twee dorpjes in Columbia aan
gevallen en tien boeren gedood. Twee
boeren werden levensgevaarlijk gewond.
Diplomatie. De twee Kongo's, Leopold-
stad en Brazzaville, hebben besloten op
nieuw diplomatieke betrekkingen aan te
knopen. Ook het sedert de politieke
spanningen tussen beide landen ge
staakte pontverkeer over de Kongo zal
worden hervat. Deze besluiten werden
genomen tijdens het bezoek van Kami-
tatoe, minister van Buitenlandse Zaken
van Kongo-Leopoldstad, aan Brazzavil
le.
Einde staking. Het officiële orgaan van
de Belgische Communistische Partij
„Drapeau Rouge", verscheen vrijdag
weer. Achttien oktober gingen de redac
teuren van het blad, de slechtst betaal
den in België, in staking; het gehele
personeel van de zetterij en de drukke
rij volgde hun voorbeeld.
Levensmiddelen. De ambassadeur van
Japan in Djakarta heeft zijn regering
gevraagd met spoed levensmiddelen en
kleding naar Indonesië te sturen. Er
zou nog voor twee maanden rijst in het
land zijn.
Strychnine. Scotland Yard heeft meege
deeld, dat een kist met 27 pond dodelijk
strychnine, die uit een pakhuis op het
Londense vliegveld was verdwenen, ge
vonden is in Boedapest. De politie ge
looft dat het vergif, dat verzonden werd
van Amritsar in India onderweg naar
Londen gestolen werd. De hoeveelheid
strychnine-nitraat in de kist had een
half miljoen mensen kunnen doden.
