TIEN ZWITSERS
SNEDEN ORANJE
DE PAS AF NAAR
REHABILITATIE
Doelpunt van
uitschakeling van
Allemann voorkwam
Zwitserse garde
mm
Nederland
verloor (2-1)
verdiend
„Ik vind het jammer voor
Nederland", zei Allemann
Coen geen held meende Neville
r
lm yj
SPOR TIEF
BEZIEN
WWL
m
Jack van Zanten
stootte
zijn hoofd
Nederland
uitgeschakeld
Aanvoerder Schrijvers koos -na gewonnen toss-
op verzoek van Moulijn het moeilijke deel van
het veld voor de zo kwetsbare Rotterdammer
JP^If
MAANDAG 15 NOVEMBER 1965
9
Y
K..
Het onvermijdelijke
Chance für Fransen
Boze herinnering
Gelijkmaker
Dat zelfs de functie van elftalleider
niet zonder risico's is, ondervond de
heer Jack van Zanten. Hij veerde en
thousiast omhoog na het Nederlandse
doelpunt en kwam meteen in zeer
pijnlijke aanraking met de krulijzers
aan de bovenkant van het hekwerk.
Dokter Mosterd zat naast hem en
haastte zich hem eerste hulp te verle
nen. Twee krammen waren nodig om
de wond te hechten. Zo kon het ge
beuren dat de Nederlandse verslagge
vers, in de kleedkamer komend, in de
eerste plaats informeerden wat de
heer Van Zanten toch wel kon zijn
overkomen, gezien de pleisters op zijn
hoofd. De arme man had hoofdpijn,
vooral van het resultaat van het Ne
derlands elftal.
Debutant
X....
De Zwitsers geloofden er niet meer in. Het
„Hopp Schwyz" was verstomd, de klepels van de
duizenden koebellen leken zoek. Met nog enkele
minuten te spelen was de stand 11. Hier gingen
twee onmachtige ploegen elkaar uitschakelen
voor het toernooi om het wereldkampioenschap.
Zo scheen het. Maar opeens ging Leimgruber,
de man die als stopperspil stond genoteerd, mee
met de aanvallers. Een onvoldoende opruimen
van de Nederlandse verdediging, een schot van
Allemann, een te late duik van Pieters Graafland
en.de Zwitsers hadden hun na rust verloren
voorsprong terug. De koebellen hadden meteen
weer klepels. Het koperen geweld barstte heviger
los dan ooit tevoren. Dat is zo gebleven tot de
laatste bevrijdende seconde.
Dolblije Zwitsers renden het veld op, Allemann
moest zijn shirt prijsgeven. De Nederlanders lie-
(Van onze speciale verslaggever)
pen mismoedig van het veld. De overwinning is
bij de Zwitsers ontegenzeggelijk aan het juiste
adres gekomen.
Toch had Nederland niet hoeven te verliezen.
In de laatste 25 minuten speelde Zwitserland met
tien man: Bani verdween 20 minuten na rust ge
blesseerd van het veld. Slechts gedeeltelijk kre
gen onze landgenoten daardoor wat van hun zelf
vertrouwen terug.
Gebrek aan zelfvertrouwen: dat was het voor
naamste kenmerk van ook déze Nederlandse
ploeg. Trainer Neville mag dan de beste bedoe
lingen hebben gehad met het tot het laatste mo
ment geheim houden van de opstelling, de lange
onzekerheid heeft de rust in het Nederlands elftal
zeker niet bevorderd. Dit was geen vastberaden
elftal, dat moest proberen de allerlaatste kans
voor de eindronde van het wereldkampioenschap
Gelukkig is het Nederlands elftal defi
nitief uitgeschakeld. Gelukkig, want wat
hadden wij nog verder in dit wereldvoet-
baltoemooi moeten doen met de middel
matige voetballers, waarover wij momen
teel beschikken? We zitten met het Ne
derlands el'ftal midden in de malaise. De
spelers hebben deze keer ongetwijfeld
harder voor een goed resultaat gestreden
dan in Amsterdam. Maar met strijdlust
alleen komt men er ook niet. Dat werd
nu wel zonneklaar in het winterse stadion
van Bern.
Het zou overigens onjuist zijn de schuld
van de tweede nederlaag alleen op de
schouders van de spelers te leggen. Er
zijn nog meer schouders. Bij voorbeeld
die van semi-bondscoach Neville, die de
laatste weken zijn gezicht volkomen ver
loren heeft. Er zijn ook nog de schou
ders van voetbal-ombudsman Van Zanten.
Maar goed, deze man heeft het al zwaar
genoeg met het letsel, dat hij opliep, juist
op het hoogtepunt van zijn vreugde (het
enige Nederlandse doelpunt). De voorbe
reiding op het mentale vlak is niet best
geweest. De spelers hebben te lang in on
zekerheid verkeerd of ze nu wel of niet
opgesteld zouden worden en op welke
plaats. En nu maar weer uitkijken naar
1970. Wellicht is er in de tussenliggende
jaren een (volledige) bondscoach te vin
den. Misschien zijn er dan goede voetbal
lers, die niet „nee" zeggen, als ze uitge
nodigd worden. Misschien gaat de KNVB
voor dat toernooi volgens een vastomlijnd
plan te werk
Lazeroms scoort met Kruiver in zijn
nabijheid voor Nederland de gelijk
maker. De Zwitsers Leimsgruber
links) en Grobety (tweede van
links) waren te laat toegeschoten om
het scoren te beletten.
waar te nemen. Hoe kon dat ook? AI was dan de
opstelling van Laseroms geen verrassing voor de
spelers, dat hij als aanvalsspits moest optreden,
hadden echter ook de andere Oranjemannen nau
welijks kunnen voorzien. De Spartaan heeft hard
gewerkt, maar vrijwel iedere midvoor uit de ere
divisie en misschien wel uit de eerste divisie, had
het er beter afgebracht. Het elftal kwam het veld
in met gebrek aan vertrouwen in de aanval, en
toen in de eerste minuten de verdediging meer
malen werd overrompeld, kwam daar nog bij een
geschokt vertrouwen in de defensie. Pas toen
Bani eruit ging, begonnen de zaken in het Neder
lands elftal wat beter te kloppen. De overwinning
is toen nog voor het grijpen geweest, maar achter
af kan men vaststellen, dat door het vertrek van
Bani de Nederlandse nederlaag alleen maar
kleiner is geworden.
ten. Pieters Graafland voorkwam met
tactisch opstellen dat Hosp hem van zeer
dichtbij passeerde. Debutant Pijs was
een nuttig assistent van de verdedigers,
van wie Schrijvers enkele keren door ris
kant ingrijpen benauwde situaties kon op
helderen.
In de achtste minuut gebeurde het on
vermijdelijke. Weer een actie van Schin
delholz en Hosp voltooide tussen te laat
ingrijpende Nederlandse verdedigers de
aanval met een fiks schot: 1-0- Een ko
gel van Schindelholz spatte tegen de paal
en vervolgens scheen het offensief van
de Zwitsers te luwen. De Nederlanders
konden nu laten vermoeden dat tot dus
ver verborgen mogelijkheden in de aan
val zouden kunnen opbloeien. Voorlopig
Bani was de „Spielmacher" bij de
Zwitsers. De tengere, blonde rechtshalf
uit Zürich gaf een inspirerend voorbeeld
door onvermoeid zwoegen en nochtans
subtiel aangeven. Mede aanvallend als
het moest, mede verdedigend als het no
dig was. Juist deze centrale figuur ver
loor Zwitserland. Kruiver raakte Bani
bij het trappen van een hoge bal in het
gezicht. De Züricher speler probeerde het
nog even, maar 20 minuten na rust
verdween hij voor goed. Het kwali
teitsverschil tussen beide ploegen werd
door het uitvallen van Bani minder mar
kant. Er kwam meer ruimte voor de
Nederlanders. De Zwitsers hadden nu
moeite met het uitvoeren van hun voor
dien goed functionerend dekkingssysteem.
Moulijn begon in die periode waarlijk
te voetballen. Hij strooide met wel omlijn
de passes. Eén daarvan bereikte Fran
sen en de Feijenoorder kwam in het be
zit van een vrijheid waarop Wilhelm
Teil afgunstig zou zijn geweest. Fransen
was op dat moment die vrijheid niet
waard- Hij hoefde alleen nog maar de
uit zijn doel snellende Elsener voorbij te
draven een tikje in een leeg doel was
het enige dat dan nog te verrichten over
bleef. Maar Fransen trapte de bal iets te
hard vooruit en Elsener behoefde zich al
leen te bukken voor een gemakkelijke
prooi. „Der Fransen hatte die grössten
Chance"; de Zwitserse verslaggevers
waren na de wedstrijd nog niet van
hurt verbazing bekomen.
De Zwitsers hebben ook kansen ge
had, veel meer. Als Fransen wel was ge
slaagd, zou dat geen billijke verdeling van
de doelpunten zijn geweest. We zouden
een voorsprong hebben genomen zuiver
en alleen door een numerieke meerder
heid. Maar in het assortiment kansen in
het latere stadium kwam zulk een
schoon exemplaar niet meer voor.
Als een boze herinnering, bleef onze
landgenoten het stralende beginoffensief
bij waarmee de Zwitsers onze verdedi
ging dreigden op te rollen. Achteraf
s
#5? VS
v
Si iSsSfc
Zwitserland gaat hier de tweede en
winnende goal maken. Van links
naar rechts Cor Veldhoen, de Zwit
sers Allemann en Leimsgruber en
Rinus Israel. Reeds is de bal op weg
naar de doelmond.
mochten de onzen zich nog gelukkig prij
zen dat er niet meer dan één doelpunt
uit voortkwam. Maar de schrik bleef de
in witte hemden opererende oranjeman
nen in de benen zitten en de verdedi
ging heeft zich lang moeten bepalen tot
afbrekend spel.
Van Flinkevleugel zeggen tegenstanders
wel eens, dat het erop lijkt of hij tien
benen heeft. Tegen de snelle Schindel
holz scheen hij geen benen genoeg te
hebben. Zou Zwitserland geen vleugelspe
lers hebben? Schindelholz was in het
eerste kwartier een vleugelspeler van
grote klasse: een ongrijpbare linksbuiten
voor Flinkevleugel en vervolgens voor
andere verdedigers, die de kleine DWS-
er te hulp snelden.
Met Schindelholz rukten Hosp en Kuhn
op en ook Allemann bemoeide zich soms
met de aanvallen over links. Veldhoen
had hem op rechts een paar keer kun
stuiten. Elegante
telijk wegnemen. Van Kruiver gingen
meer acties uit, Swart slaagde vaker met
gedurfde soli naar binnen en nu kwam
Moulijn langzamerhand ook weer in het
stuk voor. Fransen en Laseroms vertraag
den meermalen de vaart van een aan
val.
Na negen minuten kwam eigenlijk ge
heel onverwachts, de gelijkmaker: Swart
zond een hoge voorzet in, Elsener kwam
uit zijn doel om het gevaar weg te wui
ven, maar de bal bleef tussen een op
eenhoping van spelers in de doelmond
dartelen en Laseroms en Kruiver kre
gen de kans in te schieten. Laseroms
gaf de laatste tik. Wel trapte Schneiter
de bal nog uit het doel, maar duidelijk
zichtbaar vanachter de lijn.
De klap kwam hard aan voor de Zwit
sers. Temeer omdat kort tevoren Bani
naar de lijn was gegaan om te worden
behandeld na een trap in zijn gezicht
door Kruiver. De Zwitser keerde na het
doelpunt nog wel terug, maar in de
twintigste minuut na rust stapte hij voor
goed uit het strijdperk.
Tot de laatste fase is het Nederlandse
elftal een meer dan gelijkwaardige tegen
partij gebleven voor het nu gedeprimeerd
rakende team der Helveten. Moulijn liet
eindelijk iets zien van de klasse die hij
vertegenwoordigt: handig dribbelwerk,
geslepen passes. Hij speelde met simpele
voetbewegingen nu de Zwitserse defen
sie uit positie en dat was juist wat tot
op dat moment in de voorhoede had ont
broken. Fransen kreeg er zijn grote kans
door. Kruiver had zo ook eens een vrij
veld: zijn schot was te zachtmoedig om
Elsener té laten terugdeinzen.
Het spel werd intussen ook harder.
Fransen en Pijs werden onzacht ter aar
de geworpen. Laseroms wisselde sterke
krachttermen uit met zijn directe tegen
standers. Het fluitconcert overstemde de
koebellen. Israel liet Hosp een opzienba
rende buiteling maken, hetgeen tot Neder
landse opluchting en Zwitserse woede de
was het niet verheffend: Moulijn nam na. scheidsrechter er niet toe bewoog een
nen stuiten. Elegante combinaties sche
nen onze verdediging te gaan ontwrich-slechte indruk van de eerste helft gedeel-
zeven minuten zijn eerste aandeel in de
strijd. Hij was zelden op de linkervleugel
te vinden en op het middenveld verloor
hij steeds duels. Swart legde veel ijver
aan de dag. Een enkele maal kwam het
tot een goede combinatie met Kruiver,
maar over het algemeen was de aanval
een stroeve zaak. Laseroms werkte
wel hard en bonkte nog al eens Zwitsers
tegen de grond, waartegen scheidsrech
ter Tschenscher ernstige bezwaren had.
In de combinatie was de Spartaan niet
soepel genoeg en Fransen die soms de
positie aan de spits van de aanval van
hem overnam, won door veelbelovende
dribbels wel eens terrein, om dat door
afremmen weer prijs te geven. Eigenlijk
verschilde deze voorhoede wat krachte
loosheid betreft niet zo heel veel van die
van Amsterdam.
Toen de rust aanbrak, was de alge
mene conclusie van de Nederlandse ko
lonie, dat er sinds Amsterdam maar wei
nig was veranderd. Er was wat meer
vechtlust merkbaar in de voorhoede,
maar de man met voldoende intelligentie
om de aanvalskrachten te bundelen, ont
brak. De rol van Moulijn bleef voorlopig
die van een figurant.
De Zwitsers bewezen vrijwel een klasse
beter te zijn en dat dit in de score niet
zichtbaar werd, was voor een goed deel
te danken aan Pieters Graafland. Dank
zij diens meesterschap bleven felle pogin
gen van Schindelholz, Allemann, Kuhn
en vooral van Hosp vruchteloos.
Na rust zou het Nederlands elftal de
strafschop toe te kennen.
In de 43ste minuut, toen niemand
meer iets doorslaggevends verwachtte,
kwam een algemene Zwitserse aanval,
geïnspireerd door Leimgruber. Een om
haal van Allemann en meteen was hii
allemans vriend in Zwitserland Hij
kreeg een oorverdovende hulde.
Een spelmoment uit de tweede helft.
Daan Schrijvers onderschept een
aanvalspoging van de Zwitserse
middenvoor Hosp.
(Van. onze speciale verslaggever)
Nederland is nu officieel uitgeschakeld
voor het eindtoernooi om het wereldkam
pioenschap. In groep 5 rest nog slechts de
wedstrijd AlbaniëNoord-Ierland, 'die de
Noordieren moeten winnen om gelijk met
de Zwitsers te komen en daarmee een be
slissingswedstrijd af te dwingen.
De stand luidt thans:
Zwitserland 6 4 1 1
Noord-Ierland .5311
Nederland 6 2 2 2
Albanië5 0 0 5
9 7-3
7 8-4
6 6-4
0 1-11
„Ik vind het jammer voor Nederland",
zei Tony Allemann, de gewezen PSV'er,
die momenteel voor FC Neurenberg uit
komt, verlegen tegen de Nederlandse
journalisten die erin slaagden het cordon
van bewakers slechts de Zwitserse
pers had toegang tot de kleedkamers van
de Helveten te passeren. Terwijl Piet
Kruiver, die de Zwitsers op „eigen" ter
rein kwam geluk wensen, zijn oranje
shirt ruilde voor het rode tricot met het
witte kruis van een der tegenstanders,
liet Allemann er in vlekkeloos Neder
lands op volgen: „voetbal is nu eenmaal
voetbal. Ik ben bang geweest voor deze
ontmoeting en toen aanvankelijk alles
over links werd gespeeld, werd ik hele
maal nerveus. Ik moet meteen een paar
ballen toegespeeld krijgen, dat geeft
mij zelfvertrouwen. Pas na de rust kwam
ik in mijn spel. Toch ben ik wel tevre-
de
ik
den over mijn prestatie", besloot
Zwitserse vleugelspeler. „Nogmaals,
vind het jammer dat juist ik door het
tweede doelpunt Nederland heb moeten
uitschakelen."
Kurt Tschencher, de 37-jarige arbiter
uit Mannheim, die in Bern zijn tiende in
terland leidde, ontweek de vraag of de
22 soms bijzonder fel strijdende spelers
hem het erg moeilijk hadden gemaakt
„Wat is moeilijk", zei de Duitser, terwij.
Helmut Kaser, de secretaris van de
FIFA. hem in zijn kleedkamer begroet
te. „Ik geloof dat de hardheid in dit
soort wedstrijden op het spel staat. Het
is bijna onvermijdelijk dat er hard wordt
gestreden. Overigens: ik heb mij ver
baasd over de wijze waarop Nederland na
de rust terugkwam, alleen was de uit
slag wel juist."
„Ik
heb eindeloos geroepen, ik
heb het de spelers toege
schreeuwd", stelde bondscoach De-
nis Neville in de overvolle Neder
landse kleedkamer nadrukkelijk
vast. „Steeds weer heb ik geroepen
dat de buitenspelers hun vleugel
moesten houden. Maar wat wil je?
Als de spelers eenmaal in het veld
zijn, kan ik er niets meer aan doen.
Dan moet het helemaal van hen
komen". De Nederlandse bonds
coach mocht dan niet al te teleur
gesteld zijn, ontevreden was hij
wel. „Natuurlijk, de eerste helft
waren de Zwitsers beter. Ze heb
ben echter niet alle kansen kunnen
benutten. De tweede helft was voor
ons, maar ook wjj hebben toen
goede kansen gemist. In dit soort
wedstrijden komt het heel erg
sterk aan op geluk".
hij Coen Moulijn kwetsbaar, omdat se kleedkamer, die moe, maar tevreden
deze zich na een matige start moeilijk wachtte tot de spelersbus vertrok, was
pleegt te herstellen na de gewonnen debutant Miel Pijs. „Het viel ,me mee.
toss onder moeilijke omstandigheden liet De Zwitsers overrompelden ons wat
beginnen. „Hij heeft het me zelf ge- was Kuhn goed maar wij hebben toch
na rust sterk gespeeld."
vraagdals hij dat niet had gedaan,
had ik misschien wel het andere doel
gekozen, zodat hij aanvankelijk geen last
van de sneeuw zou hebben gehad. We
stonden nu met tien man, want Coen
was nergens. Dat je verliest is altijd jam
mer, maar op zo'n manier verliezen is,
„schlemielig". Achteraf gezien was het bewondering voor het spel van lmksbrn-
misschien beter geweest als ik eerst op ten Schindelholz uit al zijn woorden
„Het leek wel
draaien", zei Frits
leem, je kon
Flinkevleugel,
niet
wiens
Weinig goede woorden had de Brit gin op het slechte deel van het veld
voor Coen Moulijn. „Vreemd, ik weet dat moest spelen? In het andere geval had
Coen op een besneeuwd veld geen heid is. Jacques Swart het voor de rust moeilijk
Maar hij is licht. Hij kan het. En waar- gehad. En wat is nu het verstandigst?"
om wij, toen de toss gewonnen was, het Aanvoerder Daan Schrijvers gaf een
andere doel kozen, zodat Coen in het be- directer antwoord op de vraag waarom
het goede deel van het veld had ge
speeld", voegde hij eraan toe. „Ik vind
zo'n veld niet prettig. Het lukte niet. En
toch, na rust dacht ik dat we het zou
den gaan redden. We kregen kansen
maar het lukte juist niet."
Eén van de weinigen in de Nederland-
sprak. „Die knaap is een knappe voet
baller". De opmerking dat hij toch maar
een kwartier nodig had gehad om het
juiste tegenspel te vinden, ontlokte de
frêle DWS'er de opmerking: „dat wel,
maar dat was net genoeg
