HET LAND ACHTER
DE BERGEN
Honderd jaar moord,
brand en broodroof
PANDA EN DE MEESTER-MACHINIST
i
POLLE, PELLI EN PINGO
RAMMETJE FOK
t DE TERREUR VAN DE KU KLUX KLAN
uw matras
RenniesJ
Rechter
Tie en het geheim van het landhuis
K.K.K. (II):
Laser-telefoon
in Moskou
Ons vervolgverhaal
dfoor /o/m Boland
Misleide Tovenaar
Haarlems
matrassenhuis
Bloedteer
en veren
Buiten de wet
door dr. Robert van Gulik
DINSDAG 16 NOVEMBER 1965
Ik -
AL MEER DAN EEN EEUW zaaien Ku Klux Klan-leden angst en
paniek in Amerika zonder dat de autoriteiten er veel tegen hebben
kunnen uitrichten. Het begin van de acties dateert uit 1865, het jaar dat er
een eind kwam aan de burgeroorlog tegen de afvallige zuidelijke staten in
de V.S. In een kleine herberg in het stadje Pulaski in de staat Tennessee
kwamen toen regelmatig een half dozijn zuidelijke officieren van het leger
bijeen. Zij konden het niet verkroppen, dat het noorden de teugels in han
den had genomen en keerden zich fel tegen alle voornemens en plannen
betreffende de vrijheid en gelijkberechtiging van de negers.
„Waarom richten wij geen organisatie van oud-strijders op? opperde
één van hen. Het idee was niet nieuw, want er bestonden reeds sinds lang
allerlei organisaties van deze aard. De organisatie van de Ridders van dc
Gouden Cirkel" bijvoorbeeld, die een afschuwelijke reputatie had, omdat
de leden ervan iedereen vervolgden, die het oor leende aan de grote liberale
ideeën van president Abraham Lincoln, die o.m. betrekking hadden op de
afschaffing van de slavernij.
Minn
Brandend maagzuur?
helpen direkt!
"SiéMAfüflkA ssj®-336
-
IAIWIAAJIWWMW5WV-V
- r\#4 lr'>WUWWVIMM
(Vertaling Maraot Bakker)
19)
„Bovendien", maakte hij
zijn zin af, „kan het nieuws nog
niet wereldkundig zijn gemaakt".
Leary ging op zijn tenen naar de
deur. Behoedzaam probeerde hij of
de deur op slot zat, maar dat bleek
niet het geval. Hij stak zijn hoofd
buiten de zaal, keek om zich heen
en wenkte Claymore. „Wat denk je
ervan?" fluisterde hij.
De deur kwam uit op een ronde
galerij met een groot aantal deuren.
Een reusachtige wenteltrap liep van
die galerij naar benden zowel als
naar boven en na enige aarzeling
sloop Leary naar de balustrade en
keek langs de trap omlaag. „Het is
een knaap van een gebouw," voegde
hij Calymore gedempt toe. „Ik zie
minstens nog zes verdiepingen onder
deze." Hij hief het hoofd op. „En er
moeten er nog zeven of acht boven
ons zijn."
Zij gingen de zaal weer binnen.
„Ja, wat denk je er nou van?" vroeg
Leary voor de derde maal.
Aanvankelijk liep Claymore heen
en weer, maar ten slotte kwam hij
naast de Canadees staan. „Dit is
toch werkelijkheid? Ik heb het ge
voel dat ik droom en elk ogenblik
wakker kan worden." Onzekerheid
kwelde hem en deed hem op zijn
hoede zijn. Hij was niet eens woe
dend meer op zijn compagnon, die
hen in deze hachelijke positie had
gebracht; zijn woede kon hij later
wel luchten, als zij dit zonderlinge
land eenmaal verlaten hadden.
Maar hoe het ook zou gaan, zij
zouden niet meer spoorloos kunnen
verdwijnen, dat plan was mislukt.
Zodra deze Dienaren of hoe zij zich
mochten noemen, het nieuws van het
vliegtuigongeluk hadden uitgezonden,
zouden de autoriteiten ginds in Enge
land een onderzoek instellen en het
zou afgelopen zijn. De kans had zich
tegen hem gekeerd op dat ogenblik.
Kon hij misschien nog profijt trek
ken van de situatie, als hij op zijn
tellen paste? Tegenover ieder debet
stond ten slotte een credit.
Hij nam Leary aandachtig op. De
Canadees was terneergeslagen en leek
zichzelf niet; misschien had hij toch
min of meer last van een slecht ge
weten, nu hij hen in deze ernstige
moeilijkheden had gebracht. Ja, hij
was terneergeslagen en ontdaan, con
stateerde Claymore. En in die stem
ming zou hij het best te hanteren
zijn.
„Hoor eens, Geoff," zei hij lang
zaam. „Al evenmin als jij weet ik
waar we zijn of hoe we hier van
daan moeten komen. Ik wil nu nie
mand beschuldigen; we moeten de
dingen nemen zoals ze zijn. Maar
Hij zweeg plotseling, toen de deur
openging en Radroff binnenkwam.
„Lydda vertelde me, dat u zich
bezorgd maakt over uw vliegmachi
ne en de lading," zei hij. „Als u wilt,
ga ik met u naar de machine. U kunt
dan tot rust komen en u zult weten,
dat wij Dienaren u voortreffelijk
dienen."
Radroff loodste hen de zaal uit en
ging hen voor de wenteltrap af. Vier
verdiepingen lager bereikten zij een
ruime vestibule met hoge zoldering,
waar de wanden met fresco's ge
decoreerd waren. Radroff ging hen
over het mozaïek van blauwe en
witte tegels voor naar een nis in de
tegenoverliggende wand. Toen zij er
voor stonden, schoof een deur open
en zij konden naar buiten lopen, de
frisse lucht in.
Leary floot van verbijstering. Vlak
terrein, vrijwel zonder oneffenheden
strekte zich voor hen uit en daarop
groeide lang fris gras, dat in de stille
warme lucht niet in beweging was.
Er liep een pad naar de oever van
een rivier, die langzaam en kalm
door haar bedding stroomde; boven
het water was het enigszins hei
ig. Het water was geen honderd
meter van hen a'f. De atmosfeer was
zo helder, dat zij zicht hadden tot aan
de horizon, waar de groene bodem en
de grijze lucht elkaar ontmoetten. De
bewolking boven hen leek de vlak
heid van het land te weerspiegelen;
zij lag als een eindeloze gladde de
ken over het landschap.
Terwijl zij langs het pad naar de
rivieroever liepen, keek Claymore om
naar het gebouw dat zij hadden ver
laten. Zijn mond viel open van ver-
bezing. Het was onvoorstelbaar hoog;
een enkel massief van zwarte glinste
rende steen, minstens honderd meter
oprijzend en zonder één enkel raam.
Dertig meter omstreeks verrezen de
muren loodrecht uit de aarde, de ho
gere verdiepingen sprongen in twee
bouwlagen in. Het gras groeide tot
aan de voorgevel van het gebouw,
die naar schatting ruim zeventig me
ter breed moest zijn.
Radroff was blijven staan en wees
naar links. „Hier kunt u onze hoofd
stad Herpoli, zien."
Een brede zwarte weg verliep
naar een groep gebouwen, die zich
ongeveer tweeëneenhalve kilometer
verderop verhief. Van de plek waar
zij stonden konden zij zien, dat die
gebouwen in de vërte nog hoger wa
ren dan het gebouw achter hen. De
gebouwen van Herpoli waren opge
trokken van verschillend gekleurde
steensoorten; er waren rode, blauwe,
gele en grijze gebouwen.
Claymore duidde in de richting
van het zwarte gebouw-
„Hoort dat niet bij de stad?"
„Nee. Onze Heren wonen in de
stad. Wij wonen hier. Dit is het ver
blijf van de Dienaren." Hij wees naar
een punt aan de overkant van de ri
vier! En daar kunt u de vliegmachi
ne zien liggen."
Leary kneep zijn ogen half dicht
en volgde de richting van de wijzen
de vinger. Eindelijk kon hij het toe
stel onderscheiden: een nietige drie
hoek, die de eentonigheid van het
landschap aan de andere kant van de
rivier stoorde en daar niet leek thuis
te horen. Het toestel rustte nog op
de linker vleugeltip.
(Wordt vervolgd).
DE ZUIDELIJKE officieren in Pulaski
besloten zich in een geheime broeder
schap te verenigen. Als naam van de or
ganisatie wordt „De Ridders van de Cir
kel" voorgesteld. Volgens enkelen lijkt de
naam echter teveel op die van de „Rid
ders van de Gouden Cirkel," waarop een
der samenzweerders erop wijst dat het
woord „cirkel" afkomstig is van het
Griekse „kuklos". „Wij moeten een clan
van de Kuklos vormen", meent hij. „The
Kuklos Clan" zegt een ander en na veel
geharrewar komt dan Ku Klux Klan uit
de bus! Ook werd besloten de herbergen
(„taverns") waar men bijeen zou komen,
„klaverns" te noemen en de rangen in de
organisatie op een dergelijke wijze te be
namen Klansmen en Klailiffs enz. Het
stadje Pulaski wordt al spoedig met deze
merkwaardige organisatie geconfron
teerd, in het begin uitsluitend 's nachts.
Mannen op witte paarden rijden in galop
door de velden. De gezichten van de rui
ters gaan schuil achter witte lakens en
de bijgelovige bevolking van het stadje
siddert van angst bij de aanblik van de
ze spookachtige verschijningen in hun
omgeving.
ten beschouwen, verandert het karakter
der nachtelijke ritten weldra. Het worden
..strafexpedities", die steeds misdadiger
van aard worden, 't Doel is door terreur de
privileges van de blanken te bestendigen.
Weldra sluiten zich nu ook oud-leden van
de tijdens de burgeroorlog opgerichte ge
heime verenigingen bij de Ku Klux Klan
aan en het geheel wordt nu de „Onzicht
bare Heerschappij" met aan het hoofd
de „Grote Tovenaar", geassisteerd door
tien „Genieën", „Grote Draken" en „Gro
te Titanen".
Alleen een man, die uitermate populair
is in het zuiden, komt in aanmerking voor
de hoge functie van „Groot Tovenaar"
De K.K.K. doet een beroep op de zuide
lijke generaal van de cavalerie Nathan
DEZE ONSMAKELIJKE maar vrij on
schuldige liefhebberij van de K.K.K.-le-
den is geen lang leven beschoren. De
angst, de neger weldra als gelijke te moe-
Advertentie
te dun of versleten
laat het ons even weten
prijsopgave aan huis
's morgens 9 uur gehaald
's avonds 6 uur thuis
h. de graaff
grote houtstraat 103
haarlem, telefoon 11485
profiteer van onze inruilactie
10,— tot 25,— voor uw
oude spiraal of ledikant.
iiti!;!:iiiii:siuni!iii<i!H!i!ii!!:iiiii!i!iii)iiiiiiiiiiiiiigniiiiitiii!iiiiiiininiiiiiuiiiii
57. In het kantoor gekomen begon de stationschef
met een feestelijke toespraak tot Panda. Volgens het
reglement hebt ge een onderscheiding verdiend, con
ducteur" sprak hij galmend. flier! Een gouden band
om uw pet, omdat ge die treinrovers zo schrander
wist uit te rangeren. En thans.zo vervolgde hij, een
tweede gouden band nemend, „richt ik me speciaal
tot de bewaker van de wagon. Ook die verdient im
mers een beloning voor het veilige goudtransport en
dat betreft ook de stokerZo ging hij nog een
tijdje voort, zonder dat Panda iets anders van de hul
diging bemerkte dan een vage zangerige galm waar
op hij steeds verder het land der dromen indreef.
Hij besefte niet, dat hij plotseling heel wat streepjes
voor had gekregen en hij voelde at evenmin dat de
chef hem op de handen droeg. „Zie", sprak het stations-
hoofd, terwijl hij de slapende Panda buiten tegen de
gevel plaatste. „Be huldiging is achter de rug. Nu
gaan we over tot het ontslag".
KOM, we 6AAN ACHTER HEM
AAN, OM TE LUISTEREN
\K HEB NOOIT oEWETEN,
PlNGO KAN SPELEN'
MISSCHIEN
MUZIKAAL
NEEN, IK
OOK NIET
Bedford Forrest. Deze aanvaardt het lei
derschap van de Klan, maar in 1868,
slechts drie jaar na de oprichting, is de
K.K.K. geheel uit de hand van de oprich
ters gelopen. Blanken die toestemden met
de afschaffing der slavernij, werden door
de K.K.K.-leden gegeseld, meestal tot de
dood erop volgde. Zij werden dikwijls op
een afschuwelijke manier gefolterd, ver
minkt, opgehangen of gecastreerd. Hun
bezittingen werden veelal in brand gesto
ken. Er waren ook „milde" waarschuwin
gen. Het slachtoffer werd 's nachts door
gemaskerde Klansmen van zijn bed ge
licht, geblinddoekt naar een afgelegen
plek vervoerd, uitgekleed en „geteerd"
waarna men de nog zachte teer met kip
peveren bedekte
DE GEHEIMZINNIGHEID die de broe
derschap omhult, mist haar uitwerking
niet. Velen willen toetreden tot de Klan,
Al is de Klan een verboden organisatie,
zij houdt nog regelmatig min of meer
openlijke bijeenkomsten. Deze, vorige
week in Maryland gehouden, was ge
wijd aan de nagedachtenis van Dan
Burros, de KKK-leider in New York,
die zelfmoord pleegde nadat zijn jood
se afkomst bekendgemaakt was. De
man op het spreekgestoelte is de
nieuwe Klanleider in New York.
maar slechts weinigen blijken uitverko
ren. Alleen „honderd percent zuivere
Amerikanen" worden toegelaten en
daaronder verstaat men de zuidelijke
blanke van angelsaksische afkomst en
protestantse levensbeschouwing. Aanvan
kelijk richt de terreur van de Klan zich
alleen op de negers, maar er wordt ook
gestookt en geïntrigeerd tegen joden en
blanke katholieken oud-immigranten uit
Zuid-Europa en uit Ierland, „yankees" uit
het Noorden of mede-zuiderlingen die met
de „nikkers" heulen of daarvan verdacht
worden.
DE GEWELDDADIGHEDEN nemen al
gauw zulke vormen aan dat de pers en
de publieke opinie in het noorden in be
roering komen. In het federale parlement
komt het tot heftige tafrelen, maar gene
raal Nathan Forrest verwerpt alle be
schuldigingen. „De Ku Klux Klan", zo
verklaart hij, is een politieke organisatie
met een beschermend karakter. Zij laat
zich niet in met terreur en excessen. Het
is mogelijk dat bepaalde individuen zich
getooid hebben met het tenue van de
Klansmen om euveldaden te misdrijven,
maar dat zijn geen leden van ons genoot
schap. Om de Klan van deze blaam te
zuiveren bied ik u de hulp van onze ge
hele organisatie aan teneinde deze misda
digers op te sporen en voor de rechter
te leiden".
Men neemt aan dat de generaal te goe
der trouw was toen hij dit pleidooi voor
de KKK uitsprak. Maar korte tijd later,
geconfronteerd met een aantal onloochen
bare bewijzen van terreurdaden door
Klansmen, moest hij zijn woorden herroe
pen. Hij trad af als Grote Tovenaar en
verbreekt alle banden met het genoot
schap. Maar dan is het al te laat. De
Ku Klux Klan is in handen gekomen van
een groep fanatici die aan de lopende
band lynchpartijen en andere gruwelen
op touw zetten en wier macht in de zui
delijke staten ook1 door Forresfs plotse
linge aftreden niet geschokt wordt.
ER MOETEN dan nog twee jaar voor
bijgaan voordat het Congres in Washing
ton, verontrust door vele onheilspellen
de berichten over de Klan-activiteiten, tot
ingrijpen besluit. Er wordt een commissie
van onderzoek benoemd, die onder meer
het volgende rapporteert: „In twee weken
tijdens zijn er alleen in de staat Louisia-
sa meer dan achttienhonderd personen
vermoord, gefolterd of verminkt door of
vanwege de Ku Klux Klan". Het complete
rapport omvat dertien boekdelen. De slot
conclusie luidt: „De Ku Klux Klan is
een duivelse samenzwering tegen de ge
meenschap. Zij heeft elk moreel besef bij
een groot deel van de bevolking gedood en
door intimidatie en terreur iedereen het
zwijgen opgelegd".
Diep geschokt doet de federale regering
het enige dat zij doen kan: de Klan
wordt buiten de wet gesteld. De autori
teiten in de zuidelijke staten zullen, zo no
dig, federale troepen te hulp kunnen roe
pen om te verhinderen dat de K.K.K. nog
meer misdrijven begaat. Maar het haalt
weinig of niets uit. De Klan zet, onder
gronds, haar kwalijke praktijken met on
verminderde kracht voort en de haat die
zij gezaaid heeft, heeft al wortel gescho
ten. De overgrote meerderheid der blan
ke zuiderlingen heeft partij gekozen voor
de rasdiscriminatie, die de Klan predikt;
'n kleine goedwillende minderheid zwijgt
uit angst voor represailles, broofroof of
erger want als dat zo uitkomt, deinzen
de Klansmen ook niet terug voor moord op
een blanke broeder als die terecht
of ten onrechte verdacht wordt een
„nigger-lover" te .zijn
MOSKOU (A.P.) Het telefoonsys
teem van de toekomst wordt op het ogen
blik in Moskou beproefd, aldus deelt het
Sovjetrussische vakbondsblad Trud (ar
beid) mee.
Tussen twee Moskouse wijken is een
nieuw systeem aangebracht. De telefoon
gesprekken worden overgebracht door
middel van een Laser, een geconcen
treerde lichtstraal die door een syntheti
sche robijn wordt gebundeld.
Trud schreef dat de Laserstraal de af
meting heeft van het lampje van een
zaklantaarn, maar zo geconcentreerd is
dat het duizenden telefoongesprekken en
dozijnen tv-kanalen kan bedienen.
De straal is onschadelijk en „veroor
zaakt slechts een koude lichtplek op de
handpalm."
Het systeem geeft heldere gesprekken
en kan bij alle soorten weer worden ge
bruikt.
Advertentie
18. De huismeester zet Rechter Tie's en
Tsjiao Tai's zadeltassen in de hoek van
de hun toegewezen kamer en brengt
daarna een theemand. Nadat ze zwijgend
een kopje thee gedronken hebben, zegt
Rechter Tie: „Ik mag deze eenvoudige,
landelijke atmosfeer wel „Maar hoe
zoeken we nou uit wat hier loos is, edel
achtbare? Als die ouwe landheer net zo'n
tronie heeft als Yie en de huismeester, dan
zijn we onder een stel eersteklas boeven
terecht gekomen! En we weten heg noch
steg in dit enorme, uitgestorven land
huis Rechter Tie glimlacht. Hij
steekt zijn hand in zijn mouw en zegt:
„Ik heb iets meegenomen dat ons hier
terecht zal helpen, Tsjiao Tai!" Hij haalt
een groot, opgevouwen blad papier uit
zijn mouw en strijkt dat zorgvuldig op de
tafel glad. „Kijk, dit is een tekening van
het landhuis die ik in ons archief heb ge
vonden. Ik heb die vergeleken met de bij
gevoegde uitleg. Toen we uit Mien-yuan
vertrokken, heb ik deze tekening meege
nomen, speciaal met het oog op ons on
derzoek hier! Wij zitten op het ogenblik
in deze kamer hier, voorin het gebouwen
complex en rechts van de binnenplaats
386. Nu toch eenmaal alles ontdekt was
vertelde de waard gewillig, waar de rijks-
daalderknopen te vinden waren. Iedereen
kon zijn gestolen knopen terughalen. Lang
duurde het niet of het leven in Dolleke-
dam ging weer zijn normale gang.
„Eindelijk", zei Bram tevreden. „Nu
kan ik tenminste het goede schip Kokanje
laten repareren en weer verder varen."
Iedereen deed zijn uiterste best om zo
snel mogelijk Bram te helpen, die ieder
een zo'n grote dienst had bewezen. Dag
en nacht werd er geklopt, geschilderd,
geboord en getimmerd tot de Kokanje
weer net zo waterdicht was ooit tevoren.
En de waard Gortelaar?
Hij werd veroordeeld om net zolang aan
de schandpaal te staan, totdat het goede
schip Kokanje hersteld was. Het was ge
lukkig goed weer, maar toch ging de
waard gebukt onder de schade én de
schandpaal. Toch was er iemand, die me
delijden met hem had en die ervoor zorg
de, dat de ontmaskerde knopendief zijn
pijpje tabak niet hoefde te missen.
We zullen de naam van die goede gever
niet noemen.
Maar als je het toch wilt weten... je
vindt hem helemaal rechts op het plaatje.
Misschien had je zélf al aan hem ge
dacht.
