Kreymborg
Dramatische verklaring in Lagerhuis
Britse actie als Rhodesiërs de
Karibadam zouden beschadigen
Britten tegen
blokkade van
Zuid-Afrika
St.Nicolaas
Blanke
babies
(^Wereldnieuws J
Rijdt veilig met melk
Van dag tot dag
Wilson kondigt nog
meer sancties aan
„Geen prestige,
maar de veiligheid
van W.-Duitsland"
Miljoenen-fraude
bij Grundig
J
Nog maar
2 dagen, dan is het
DONDERDAG 2 DECEMBER 1965
3
OVERHEMDEN
2 STUKS
Erhard over kernwapens
Regeling tussen India
en Pakistan?
RAF naar Zambia
Op de
<^raatótccl
(5
a
Volgens verklaringen van minister Luns
afgelegd in de Tweede-Kamercommissie
bij de begrotingsbehandeling, staat de
Nederlandse regering op het standpunt
dat West-Duitsland recht heeft op mede
zeggenschap bij het gebruik van atoomwa
penen, doch vindt zij voor zichzelf die
medezeggenschap niet zo belangrijk. Veel
meer is haar gelegen aan de pogingen
om te voorkomen dat er nog n' ^er
kernmachten komen.
Jammer genoeg heeft de heer Luns -liet
uitdrukkelijk uitgesproken, dat die Duitse
medezeggenschap vooral niet zal mogen
uitmonden in een werkelijk bezit van
atoomwapenen, een gevaar dat blijkbaar
alleen van linkse kant wordt onderkend
en onderstreept, maar dat ook volgens vol
komen betrouwbare en integere figuren in
de Bondsrepubliek niet te licht moet wor
den geschat. Een ander punt in de Duit
se ambities, namelijk het vetorecht op
gebruik van geallieerde atoomwapenen op
't grondgebied van de beide delen Duits-
lands, is door de heër Luns niet aange
roerd. Het zou ook voor de Nederlandse
positie in de NAVO en in het beeld van
een eventuele oorlogsstrategie van groot
belang kunnen blijken, dat zulk een veto
recht door Europese staten gezamenlijk
wordt opgeëist. Minister Luns schat de
positie van „kleine landen" echter niet
hoog genoeg om dergelijke eisen te stel
len, want hij verklaarde dat hij niets
voelt voor een directorium, waarin deze
landen een nadrukkelijker stem zouden
krijgen in de belangrijke beslissingen
van het NAVO-commando.
Ook de houding van Nederland ten op
zichte van de toelating van China tot
de V.N. wijkt niet af van die, welke tra
ditioneel kan worden genoemd: in theorie
vóór toelating, in de praktijk blanco, om
dat „de politieke situatie van dat moment"
in aanmerking moet worden genomen.
Als men „de politieke situatie van dat
moment" vertaalt door „de relaties met
de Verenigde Staten", is men waar minis
ter Luns omzichtig en vaagjes op aan-
gtuurt.
Alles bijeen een beleid dat weinig be
wondering wekt, maar waaraan noch de
Nederlandse regering, noch de meerder
heid der Kamer de vingers zal branden.
Advertentie
Bel O-Fast
in pasteltinten
en wit.
Tricotnylon in
wit en streep-
dessins. D'iverse
mouwlengten.
Per stuk 11.90
8 st.-23rse-
Nü
Sk 19.75
(Van onze correspondent)
LONDEN. Er heerste woensdag
avond in het Britse Lagerhuis een dra
matische atmosfeer toen premier Wilson,
na verklaard te hebben dat de Britse
strijdkrachten voor Zambia een zuiver
defensieve rol zullen spelen, eraan toe
voegde dat in geval van een actie van
Smith tegen de Karibadam, die Zambia
van elektrische stroom voorziet, de Brit
se regering president Kaoenda de verze
kering heeft gegeven niet dadeloos te zul
len toezien en bereid is tot een beperkte
militaire operatie tegen Rhodesië.
Wilsons verklaring wekte grote beroe
ring op de conservatieve banken, omdat
vele Tories niets van Brits militair optre
den tegen Rhodesië willen weten. Sir
Alec Douglas-Home vroeg de absolute op
heldering op dit punt. Hij vroeg, of er
geen andere dan militaire maatregelen
mogelijk zouden zijn. Wilson antwoordde
hierop, onder gejuich van Labour, dat
het het toppunt van dwaasheid zou zijn
BONN (DPA) Bondskanselier Erhard
heeft woensdag in de Bondsdag gezegd
dat 't bij het Duitse verlangen naar mede
zeggenschap in de kernbewapening niet
gaat om prestige, maar om de veilig
heid van West-Duitsland. Deze veiligheid
moet zo goed mogelijk worden gewaar
borgd. Tegenover het Russische poten
tieel aan raketten voor middelbare af
stand moet aan Westelijke zijde een even
sterke verdediging staan. „Daarover be
staat met de V.S. volledige overeenstem
ming," zei hij.
BRUSSEL - De commissie voor Buiten
landse Zaken uit de Belgische Kamer
van Volksvertegenwoordigers is algemeen
van mening, dat aan de Duitse E mds-
republiek geen kernwapens mogen wor
den gegeven.
(Van onze correspondent)
BONN. Bij het radioconcern van
Max Grundig is een topmanager er met
drie miljoen mark vandoor. Sinds donder
dag staat het huis van een van Grundigs
oudste en vertrouwdste medewerkers
leeg. De eigenaar, Joseph Schafer is
met zijn vrouw naar het veilige Zwitser
land gevlucht. Hij deed dit in een auto
met een CC-nummer, hoewel Schafer van
zijn post als consul-generaal van Haiti
al was ontheven wegens duistere praktij
ken.
NEW YORK (AP) Lord Caradon
heeft de Zuidafrikaanse apartheidspolitiek
aan de kaak gesteld en verklaard: „Dit
bijzondere kwaad, deze unieke belediging"
onderscheidt Zuid-Afrika „van elke ande
re tyrannie in de wereld."
Maar Caradon, die het Britse stand
punt weergaf over de rassenpolitiek van
Zuid-Afrika voor de speciale politieke com
missie van de Algemene Vergadering van
de V.N., zei, dat Groot-Brittannië een vol
ledig handelsembargo tegen Zuid-Afrika
niet kan steunen.
Caradon zei, dat 'n volledig handelsem
bargo tegen Zuid-Afrika niet doeltreffend
opgelegd kan worden „tenzij gesteund door
een blokkade die niet alleen de steun van
vele oorlogsschepen en vliegtuigen vereist
maar tevens grote uitgaven zal vergen.
Wij moeten het feit aanvaarden dat,
voorzover Groot-Brittannië betreft, het op
het ogenblik onmogelijk is verder te gaan
dan het wapenembargo. Dat hebben wij
reeds opgelegd," aldus Caradon.
OTTAWA (Reuter) Hetj Canadese
persbureau heeft gemeld dat India en
Pakistan zijn overeengekomen hun troe
pen terug te trekken op de posities die
zij vóór het uitbreken van de vijandelijk
heden innamen. Het persbureau zegt dat
de V.N. een Chileense generaal hebben
aangewezen om met Indische en Paki
staanse vertegenwoordigers de bijzonder
heden van dit terugtrekken te regelen.
Dit zou zowel in Pensjaab als in Kasj
mir gebeuren.
om te verklaren dat bij een provocatie
van Smith er in geen geval militaire
middelen zouden worden gebruikt.
Wilson voegde eraan toe dat Smith zo
wel op de vorige conservatieve als op de
tegenwoordige Britse Labour-regering
chantage had trachten te plegen met het
dreigement de elektrische stroom voor
Zambia af te snijden. Van Smith, die
tenslotte ook uitvoering gaf aan zijn drei
gen met een onwettige greep naar de
macht, is alles te verwachten, aldus Wil
son. De Britse premier zei, dat zijn ver
klaring bedoeld is om Smith af te schrik
ken.
Het gevaar van een optreden van Smith
tegen Zambia lijkt niet acuut. Wilson fel
le uitlatingen, samen met de aankondi
ging van nieuwe financiële en economi
sche sancties die de Britse markt bijna
geheel voor Rhodesië sluiten, waren daar
om kennelijk bestemd om de Afrikaanse
wereld gerust te stellen en duidelijk te
maken dat het de Britse regering met
haar maatregelen ernst is en vooral ook
als ruggesteun voor de gematigde presi
dent Kaoenda, met wie nog over het ge
bruik van Britse grondtroepen wordt on
derhandeld.
Het is zowel in het belang van Enge
land als van Zambia dat de stroomvoor
ziening van de kopergordel onbelemmerd
doorgaat. Wilson legde er de nadruk op
dat de Karibadam, oorspronkelijk een
project van de vroegere Centraal-Afri
kaanse Federatie, een internationaal ka
rakter draagt. Hij bedoelde waarschijnlijk
dat de dam het gezamenlijk bezit is van
Rhodesië én Zambia. Beide landen wor
den door de dam van energie voorzien,
maar de centrale bevindt zich aan de
Rhodesische zijde van de grens. Vandaar
dat president Kaoenda extra Britse mili
taire bescherming wil aan de dam zelf.
Wilson herhaalde dat hij l.hodesië op
snelle wijze van het Smith-regime wil
verlossen en niet door een langgerekt
proces. In het Lagerhuis werd gevraagd
hoe het stond met de oliesancties die on
getwijfeld het meest effectieve middel zijn
om Smith op de knieën te krijgen. Over
eenstemming bereiken over de noodzake
lijke algemene toepassing daarvan is een
moeilijke tijdrovende zaak, antwoordde
Wilson.
Wilson onderstreepte nog dat Rhodesië
Brits grondgebied is en dat daarom het
eventueel betreden daarvan door Britse
troepen nooit een oorlogsdaad kan zijn,
zoals door een conservatief Lagerhuislid
was gesuggereerd. Maar hoewel Engeland
de legaliteit aan zijn zijde heeft, herhaal
de Wilson dat de Britse regering geen
invasie wil. 1
Met Zambia werd overeenstemming be
reikt over de stationering van Britse mi
litaire vliegtuigen en radarinstallaties.
Het Britse vliegdekschip „Eagle" kruist
op het ogenblik voor de kust van Tanza
nia. De Phoenix-straaljagers moeten Zam
bia vóór de aankomst van de RAF tegen
een onverhoedse preventieve aanval door
Rhodesië beschermen.
Over een verzoek van Zambia voor een
bataljon grondtroepen wordt in Lusaka
nog onderhandeld met de Britse Geme
nebest-minister Bottomley die vergezeld
van een militair adviseur dinsdagnacht
hals-over -kop naar Zambia vloog. Hij
kreeg uitgebreide volmachten om beslui
ten te nemen.
Behalve de reeds ingestelde tabaks- en
suikersancties die 75 percent van Rhode-
sië's export naar Engeland uitmaken, is
thans ook een handelsverbod uitgevaar
digd voor: asbest, koper en koperproduk-
ten, ijzer en staal, ertsen en antimonium-,
chromium-, lithium- en tantaliumconcen-
traten, maïs, vlees en vleesprodukten,
alsmede een reeks andere levensmidde
len.
Hierdoor wordt de Rhodesische export
naar Engeland met meer dan 95 percent
getroffen. Engeland dat eens Rhodesië's
beste klant was, heeft thans praktisch
opgehouden nog iets van dat land af te
nemen. De Britse regering is in nauw
contact met andere landen, die belang
rijke hoeveelheden van deze en andere
goederen van Rhodesië betrekken met als
doel ook de Rhodesische export, waarvan
de financiën van het onwettige regime af
hangen, naar die landen te treffen.
De Britse regering overweegt tevens de
Britse export van bepaalde artikelen die
Rhodesië hard nodig heeft, te staken. Bo
vendien zijn de Britse financiële sancties
tegen Rhodesië verscherpt. Er is nog geen
totaal handelsverbod, maar de schroef is
harder aangedraaid. Langzaam maar ze
ker wordt Rhodesië van Engeland en het
Gemenebest afgeknepen.
Advertentie
DE GAS AANSTEKER
met wereldservice en
volledige garantie
In vele modellen
en prijzen: 5,95/7.95/
10.-/11.-/12.50/16.50
VOOR DE HANDEL: B. D. LEEFSMA NV,
KERKSTR. 25, AMSTERDAM TEL. 23 50 47 - 23 12 27
mms WtSZWSSM
Drie Peruanen hebben 115 dagen
op een vlot over de Stille Oceaan
gedreven. Ze legden niet minder dan
zesduizend kilometer af. Toen
strandde hun „vaar"tuig op een rif,
driehonderd kilometer van Tahiti.
Toen men ze vond hadden ze enkele
slokken zoet water over. Het drietal
was vertrokken uit Callao in Peru,
de plaats van waar ook de beroemde
Kon-Tiki-expeditie zee koos.
(Tele foto).
Er worden vaak erg lelijke
dingen gezegd en geschreven
over landen en volken, die el
ders op de wereld in andere
situaties zijn verzeild geraakt
dan wij. Daar moet men ter
dege mee oppassen, althans
wanneer men enigszins wil
bijdragen tot een betere ver
standhouding en in ieder ge
val de eerlijkheid van oordeel
voorrang wenst te geven.
Zo hoorde ik laatst iemand
luidruchtig uitpakken tegen
de Zwitsers, omdat zij hun
vrouwen geen kiesrecht willen
geven. Zo op het eerste gezicht
is dat inderdaad een bijzonder
onsportieve manier van doen,
die visioenen oproept van hui
lend in een hoek liggende,
vrouwelijke meerderjarigen,
voor wie de koekoeksklok nog
steeds niet het uur der ware
vrijheid heeft gekoerd. Maar
ter plaatse in Zwitserland lo
pen de inheemse dames vrolijk
door dalen en over bergen, jo
delen dat het een lust heeft en
maken geen aanstalten om
hun mannelijke onderdruk
kers bij thuiskomst op te bla
zen.
In Zuid-Afrika gebeuren
dingen waarover men ten on
zent veelvuldig roddelt. De
rol van de vrouw in die din
gen is niet helemaal duidelijk,
al moet men aannemen dat
ook daar de vrouwen het
meestal met hun mannen eens
zijn. De blanke vrouwen mo
gen niet met negers trouwen,
dat is duidelijk, maar waar
schijnlijk willen ze dat ook
niet, zodat zij ook in dat op
zicht hun mannen de vrije
hand laten met de discrimina-
tiewetten. Men kan daar we
tenschappelijk getinte verhan
delingen over opzetten of po
litieke stramienen over vol
borduren, maar ik neem aan
dat in feite een zeer eenvou
dige psychologische factor de
oorzaak is: blanke vrouwen
willen nu eenmaal een blank
kind krijgen.
Dat heeft misschien niet
eens iets met rasverschillen te
maken, maar eenvoudig met
de estetica. Een baby krijgen
is me nogal wat: zo is er niéts,
zo is er iéts iets dat een
stukje van je eigen ik is en
leeft en stem en een wil heeft,
hoe klein het ook is. Wat wil
een vrouw met dat- stukje
doen? Laten we niet bazelen
over: er een flinke, gezonde en
hardwerkende man of vrouw
van maken, een sieraad voor
de maatschappij, een genie,
een ereburger welnee. Ze
wil het alleen maar onmiddel
lijk en onophoudelijk in bad
doen.
Een kind moet schoon zijn.
Het velletje moet glimmen
van zuiverheid, geen spatje of
stofje mag het roze huidje
ontsieren en het moet ruiken
naar bloemengeuren en ozon.
Het moet ontdaan zijn en blij
ven van alle smet, die de we
reld en de mensen bezoedelt.
Daarom moet het zesendertig
keer per etmaal in bad.
En het wil mij voorkomen
dat een blanke vrouw haar
eventueel bruine baby zo
vaak en zo hardnekkig in bad
zou doen om het rozig en
schoon te krijgen, dat voor
het leven van de boreling het
ergste zou moeten worden ge
vreesd.
Misschien is het helemaal
verkeerd gezien, maar hoe
vaak ontdekt men niet voor
moeilijke en ondoorgrondelij
ke problemen bijzonder een
voudige oplossingen? In ieder
geval heeft de Zuidafrikaanse
regeringssecretaris Botha een
zeer helder ogenblik gehad
toen hij de blanke echtparen
van Zuid-Afrika opwekte, on
middellijk de basis te leggen
voor een blanke baby. Dit zei
hij: „U kunt het feest van de
republiek volgend jaar niet
meer luister bij zetten dan
door een nieuwe blanke inwo
ner te verwekken. Ik zou alle
blanke echtparen die daartoe
in staat zijn, willen vragen een
blank kind te schenken aan de
republiek".
Hij moet het volste vertrou
wen in de vrouwelijke voor
keur voor blanke baby's heb
ben gesteld, toen hij deze aan
moediging in een rede voor de
Blanke Club in Johannesburg
losliet. Men moet zich voor
stellen hoe dat daar gegaan is.
Michiel Botha was nauwe
lijks uitgesproken, of de blan
ke vrouwen keken hun blanke
mannen aan. In sommiger
blik was beschuldigend licht.
„Hoeveel kinderen hadden wij
toen wij van huis gingen?" In
anderer ogen was beschaming.
„Wat hebben wij tot dusver
nagelaten uit een gebrek aan
blanke vaderlandsliefde?"
Weer anderen, die men kon
rangschikken onder de impul
sieve naturen, stonden haastig
op en rekenden af. Michiel
Botha keek zegevierend de
kring rond. „Draag uw kindje
bij tot uitbouw van onze
macht" was de slagzin die hem
door het hoofd schoot. Hij
dacht aan de ambtenaren op
de regeringsbureaus. Die lam
melingen kwamen iedere mor
gen vrolijk en welgedaan bin
nen, alsof ze van de prins geen
kwaad wisten. Dat sliep maar
en ging maar uit, alsof er geen
vuiltje aan de lucht was. Som
migen bestonden het om een
jaar lang iedere morgen met
hetzelfde aantal kinderen op
hun werk te komen. Dat leef
de maar uit het korfje zonder
zorg en gedroeg zich alsof een
vaderlandslievend ambtenaar
na klokke vijf geen vader
landslievend ambtenaar meer
behoeft te zijn. Velen van hen
Michiel durfde erop te zwe
ren hadden zelfs lits-
jumeaux. Daar kwamen ze
wel niet rond voor uit als men
hun er 'op de man af naar
vroeg, ze draaiden erom heen
en stotterden iets over grote
twijfelaars maar als de vei
ligheidspolitie bij hen thuis
ging kijken: jawel hoor.
En dat noemde zich blank.
Dat noemde zich blanke bur
ger van de Unie, werkeloos
maffend in een decadente af
zondering, zich niet bekom
merend om wat de zwarten op
datzelfde ogenblik in hun re
servaten aan het doen waren.
De stemming in de Blanke
Club sloeg in snel tempo om
in een sfeer van berouwvolle
kordaatheid. De blanke echt
paren die er even over hadden
moeten denken, bleven het
langst zitten. Sommige man
nen dronken opvallend lang
zamer dan anders. Sommige
vrouwen dronken opvallend
vlugger hun glazen leeg dan
hun mannen. De echtparen die
even snel gedronken hadden,
waren intussen al thuis.
Het werd leger en leger
rondom Michiel. Hij voelde de
kracht van zijn woorden uit
stralen tot buiten de muren
van de Club, in de donkere
straten, de hoeken om, de
huisdeuren binnen, de trappen
op. Hij bespeurde de tintelen
de kracht van het Goede Idee
in zijn aderen. Hij zag in een
visioen het volgende Feest van
de Republiek: Hijzelf aan de
ingang met een telmachine en
de echtparen binnenstromend
door het tourniquet, trots hun
verse baby voor afstempeling
gereedhoudend. Sommigen
hadden zelfs in hun opoffe
rende inspanning voor een
tweeling gezorgd. Hij had dat
vanavond niet woordelijk wil
len zeggen, maar wel laten
doorschemeren: „Breng er een
mee, maar liever twee" ook
die slagzin zou hij zo snel mo
gelijk laten afficheren.
Met de frisse daadkracht
van een groot man wreef Mi
chiel zich in de handen, ter
wijl hij door het nachtelijk
duister reed. Hij zou morgen
ochtend die lammelingen wil
len zien opkijken. „Meneer
Kruger, schaamt u zich niet
voor uw burgerlijke stand
stand?" „Meneer Vanderhoeff,
wat voert u eigenlijk uit als u
hiér niet bezig bent met niets
uit te voeren?"
Wat zouden sommigen van
die slappelingen graag de ge
degenereerde uitvlucht van
westelijk Europese landen
hebben aangevoerd: „Ik heb
naar de televisie gekeken!"
Maar Goddank was televisie
in Zuid-Afrika een onbekend
euvel. En het zou een onbe
kend euvel blijven, zolang het
getal der blanken dat der
zwarten niet gepasseerd was.
Verwoerd was niet op zijn
achterhoofd gevallen. Hij zou
ook de lits-jumeaux moeten
verbieden. En een uitgaans
verbod voor jonge echtparen
van tien uur af moeten invoe
ren. Misschien zou er nog iets
aan de nachtkledingmode
moeten worden gedaan. Dat
kon makkelijk onder de be
staande anti-communistenwet-
ten. Een verplichte wekker die
op drie uur 's nachts was ge
steld? Men moest er natuurlijk
voor zorgen niet te overdrij
ven. Tenslotte moest er ook
overdag nog wat gewerkt
worden.
Michiel Botha kwam thuis
in het donker van de nacht.
Zijn vrouw sliep al uren. Hij
aarzelde onder aan de trap en
dacht diep na. Toen nam hij
een moedig besluit en ging
snel naar boven.
Verder wordt het verhaal
wat vaag. Wij weten niet pre
cies hoe oud Michiel is en van
zijn vrouw weten we helemaal
niets. Wij weten ook niet hoe
veel kinderen hij heeft en of
hij snurkt. Wij weten één ding:
De Michielen van Hollandse
stam zijn altijd flinke, actieve
kerels geweest die recht door
zee gingen. En als zij zelf niet
meer recht door zee konden
gaan, hielden zij niet op het
vaderland te inspireren.
Waar de blanke babies
duimen, schitt'ren in hun on
dergoed", daar is een natie
nooit verloren. Daar sal alles
regt kom, hoezeer het ook door
kwaadwillige buitenstaanders
wordt kromgepraat.
Het kind en de Sint
Mijn kleine meisje huppelde aan mijn
hand door de lange brede laan, aan het
einde waarvan haar school lag. Ofschoon
ze al acht jaar was en de weg naar huis
ongevaarlijk-, ging ik haar zo nu en dan,
louter voor de gezelligheid, halen. Want
haar leventje was vol van gebeurlijk
heden, waarvan ze met veel verve wist
te vertellen.
Nu was het bijna St. Nicolaas en haar
mondje stond niet stil over zijn komst op
de school en over haar, meer particuliere,
verwachtingen op die ene morgen aller
morgens als ze, wanneer het nog donker
was, uit haar bedje mocht komen om sa
men met Paultje de schatten te gaan be
kijken die St. Nicolaas voor hen op het
tafeltje onder de schoorsteen had neerge
zet.
Dit jaar was het me even door het hoofd
gegaan dat het misschien wel de laatste
keer zou zijn dat ik Nellie's tafeltje kon
klaarzetten: zo nu en dan kwamen er
opmerkingen waarvan ze toch zelf wel de
draagwijdte moest begrijpen. Waren het
handig-geplaatste gezegden om ons, gro
ten, uit onze tent te lokken-; of zocht ze,
even handig, naar een mogelijke en half-
gewilde redding uit 'n groeiende onzeker
heid? Deze middag begon haar gebabbel
me ontzettend te benauwen; enerzijds
vond ik haar langzamerhand te groot om
haar in een, ofschoon dierbare, waan te
laten; anderzijds gevoelde ik het als iets
wreeds het sprookje te verstoren. Maar
zwaarder woog toch de vrees «oor het ge
babbel van meer verlichte klassegenoot-
jes. Daarom besloot ik, hoewel aarzelend
haar de waarheid te vertellen.
„Heb je wel roggebrood voor het
paard?" vroeg ze. „Paultje mag het van
daag in de schoen leggen". Dan: „Mam
ma, bij Peter heeft zwarte Piet zelf ge
strooid. Je kon z'n hand om de deur zien,
gek en eng eigenlijk hè, alleen zo'n zwar
te hand." Pauze. „Hij komt nooit binnen
hè mamma, bij ons ook niet. „En na een
poosje: „Peter woont héél ver weg; Sin
terklaas kan toch eigenlijk niet overal te
gelijk zijn?" „Er zijn toch meer zwarte
Pieten?" zei ik zwakjes, „dat heb je toch
zelf gezien?" „Oóóó ja!" (opgelucht)
maar dan, nadenkend: „Beppie bracht een
spel mee, dat naast haar schoen lag, een
groot spél; het kon er niet eens in-tuur-
lijk-; maar het kon ook niet door de
schoorsteen. En bij Marietje heeft hij
niets gebracht. Dat vin ik gek."
Nellekezeide ik, en ik voelde me een
beul, „st. Nicolaas bestaat eigenlijk niet."
Even een ruk aan mijn hand. Het meisje
stond stil en ik keek omlaag in een diep
denkend, eerst verwonderd maar allengs
ernstiger gezichtje waarin de donkere
ogen al maar groter en een ogenblik heel
angstig werden. Toen, opeens, met een
half, doorbrekend lachje: „Gekke Mam
ma!" We liepen door. Hoe gemakkelijk
om nog maar even te zwichten! Ik be
greep echter, dat ze later op mijn ge
zegde terug zou komen. „St. Nicolaas
bestaat heus niet, Nelleke. Vroeger wel,
maar dat is al heel lang geleden. En om
dat de mensen het zo lief van hem von
den dat hij op zijn eigen verjaardag aan
iedereen cadeautjes gaf, hébben zij er een
sprookje van gemaakt, een heel mooi
sprookje. En alle pappa's en mamma's
hebben het aan hun kindertjes verteld en
er hen blij mee gemaakt." Er kwam geen
reactie. Na een stap of tien waagde ik
het naar het kleine mensje te kijken. Ze
had haar hand nu los gemaakt en was
een beetje achtergebleven. Haar hoofdje
was gebogen. Maar als ik had gedacht
dat ze het dramatisch op zou vatten ver
giste ik me. Ze richtte haar hoofd op, her
nam haar huppelpasje en zei: „Dan zal
ik Paultje in het vervolg net zo moeten
bedriegen als jij het mij hebt gedaan!"
Maria Schrijver
Advertentie
Neem vijf diepe teugen melk: om
innerlijk bij te tanken, energie in
te drinken zonder loom en zwaar
te worden. U wordt weer helder,
wakker, kwiek door vijf diepe
teugen melk!
Vraag per briefkaart aan Nederlands
Zuivelbureau, postbus 4575 te Rijswijk
(Z.H.) het zelfklevende M-embleem
(7x8 cm) voor de achterruit van uw
auto. Dan steunt u de aktie „Rijdt veilig
met melk".
Wapenhandel. Malta heeft voorgesteld
dat de VN meer ruchtbaarheid zullen
gaan gever aan de internationale wa
penhandel. Het herinnerde in de poli
tieke commissie der Assemblée eraan
dat de Volkenbond een jaarboek over
de internationale wapenhandel uitgaf.
Luchtverdediging. V ice-luchtmaarschalk
Richard Ernest Saul, die in 1938 en
1939 verantwoordelijk was voor de or
ganisatie van de luchtverdediging van
Londen, is in Toronto op 74-jarige leef
tijd overleden. Toen hij belast werd
met de luchtverdediging van Londen
werd hij bevorderd tot vice-luchtmaar-
schalk.
