DE WAARD EN ZIJN GASTEN
Souvenir jagers en langvingers zijn
de schrik van het horeca-bedrijf
„EROTICA CLASSICA"
HOTEL DE DOELEN
Oude galante
lectuur in
nieuwe luxe
edities
Betaling kan meestal
„geregeld" worden
IOL.EN BV
N
11
ZATERDAG 4 DECEMBER 1965
Erbij
12
GRONINGEN Sommige horeca-bedrijven trekken
elk jaar 2000 gulden uit voor de vervanging van zoek
geraakte inventarisstukken. Andere horeca-bedrijven
werken niet met vaste „verlies"-posten, maar zien
eveneens allerlei roerende goederen als sneeuw voor
de zon verdwijnen. Elk jaar verdwijnt voor vele tien
duizenden guldens in de zakken, tassen en koffers van
souvenir jagers en dieven.
Waar eindigt trouwens de souvenirjagerij en waar
begint de regelrechte diefstal? Wie een bordje uit de
garderobe schroeft met „de directie is niet aansprake
lijk voor zoekgeraakte kledingstukken" mag nog een
souvenir jager heten. De Duitse mevrouw, die een asbak
in haar bloesje liet glijden, behoort al tot de grensge
vallen. Maar als het om originele Perzische tapijten
gaat, zal geen enkele rechter moeite hebben om uit te
maken dat hier sprake is van onversneden diefstal.
Tot voor kort hing in de hftll van
een zonneklok.
Deze klok is in het voorjaar verdwenen. Voor
degene die aanwijzing kan geven tot opspo
ring hiervan wordt een flinke beloning in
het vooruitzicht gesteld.
i
Closetrollem
Slecht Mee
FRANKFURT De Duitse lezers worden deze herfst
overspoeld door een golf van oude erotische literatuur.
Klassieken in dit genre verschijnen hij tientallen in de
boekhandel. Ze zijn allemaal tussen de 150 en 1500 jaar
geleden geschreven en de exemplaren zijn in de regel
genummerd om ze exclusiefte maken. Zij zijn in
kostbare banden gevat, veel te duur voor de gemiddel
de boekenliefhebber en de verkoop aan jeugdige per
sonen is verboden.
Franse boudoir dichters, Italiaanse hovelingen, Ara
bische sjeiks en een wijze uit het oude Indië behoren
tot de velen, die de hoogdravende en minder hoogdra
vende verhalen van liefde en minnekunst verhalen.
Grossier in
minnekunst
Drie soorten afnemers
EEN TIJDSVERSCHIJNSEL?
Onze hotelhouder haalt zijn
schouders op. Hij zegt berustend:
Och, vroeger werd er ook gegapt.
Het is net als in de grote waren
huizen, daar verdwijnt ook alles
wat los of vast zit. Waren de voor-
oorlogse zeden minder ruw, was er
toen zoveel ethisch normbesef? Ik
geloof het niet. Mensen die weglo
pen zonder verteringen te betalen
en dan ook nog je tafelzilver
meepikken, die waren er in vroeger
jaren, die zijn er vandaag-de-dag
nog en die zullen er wel altijd zijn,
als ze de kans krijgen. Te moet ogen
van voren en van achteren hebben,
want ook het personeel probeert
vaak een graantje mee te pikken
de goede niet te na gesproken, na
tuurlijk. Vanmorgen nog was er
een net-aangebroken fles Martel
Cordon Bleu uit het buffet ver
dwenen en de dader ligt, als altijd,
op het kerkhof
De maroeboe's zijn
dol op blanken
(Van onze correspondent)
ALS DIE rechter er tenminste aan te
pas komt. Het komt een heel enkele
keer voor dat zo'n grijpgrage hotelgast
of cafébezoeker op heterdaad wordt be
trapt. En als dat gebeurt zal de direc
tie er doorgaans de voorkeur aan ge
ven, de zaak buiten de justitie om te
regelen.
Vooral zilveren suikerpotjes (waarde
30 a 35 gulden per stuk), kreeftvorkjes,
handdoeken, stukken zeep, roomkanne
tjes en glazen zijn gewilde artikelen.
„Er komen veel mensen bij ons die
vragen of ze zo'n glas kunnen kopen.
Dat doen we dan maar, omdat we uit
ervaring weten dat ze anders toch ge
stolen worden. En waf ze ook meene
men: tafelnummers en spijskaarten.
Je zou zeggen, wat moeten ze daar nu
mee?".
In het horeca-bedrijf heeft men trou
wens al lang afgeleerd zich over wat
dan ook te verbazen. Het personeel
hangt voortdurend nieuwe closetrollen
op, maar na een paar uur zijn ze weer
allemaal verdwenen.
vignet kost je nog 35 cent per glas ex
tra," zegt de heer Bonten.
Deze advertentie verscheen enkele maanden geleden in de Groningse kranten.
De klok is nog steeds zoek.
„CLOSETROLLEN?" zegt een ex
ploitant, „bij de vleet meneer! Er
schijnen dames te zijn die eerst een
paar van mijn closetrollen in hun tas
stoppen voor ze hun koffie bestellen. Je
maakt hier van alles mee. Ik heb het
al beleefd dat iemand er met een kan
delaar van 35 gulden uit de bar van
door ging. Een andere keer heb ik in
het holst van de nacht een student on
der een tafeltje vandaan gehaald die al
le bordjes uit de lift gesloopt bleek te
hebben. Ik had twee schilderijen han
gen. Die zijn met pluggen en al uit de
muur gehaald en meegenomen. Met een
foto van de bar ging het net zo. En
wat ik al niet aan melkkannetjes en le
peltjes ben kwijtgeraakt. Elk jaar
moet ik honderden lepeltjes bijbestel
len.
Het sterkste staaltje heb ik een paar
jaar geleden meegemaakt. Toen bleek
er plotseling een barkruk verdwenen te
zijn. Weken later hebben we die,
dankzij een tip, teruggevonden. Hij
stond in de werkkamer van een me
neer hier in de stad. Hij had al een
stuk van de poten afgezaagd omdat de
kruk anders niet achter zijn tekentafel
paste.
„GESTOLEN bij Baulig", staat er
met fraaie letters gegraveerd in de zil
veren schaal, die het Groningsche hore
ca-bedrijf Baulig indertijd gebruikte
voor de uitzending van diners. „Dat
was een idee van een van mijn voor
gangers," zegt de huidige directeur, de
heer F. G. Bonten. „Hij dacht dat hij
daarmee het aantal diefstallen kon ver
minderen, maar het heeft ons alleen
maar klanten gekost. We zijn meer
dan eens opgebeld door mensen die
eisten dat we die schalen onmiddellijk
zouden terughalen. „We willen dat ge
stolen goed geen minuut langer in huis
hebben," zeiden ze dan. Tegenwoordig
gebeurt dat niet meer, want we zijn in
tussen met die uitzend-diners gestopt."
Gestolen wordt er intussen nog
steeds. „Van alles verdwijnt hier: zil
veren asbakken, suikerpotten, lepels en
vorken, bordjes met opschriften. Om
de drie maanden komt hier een bord
jesman. Ze hebben al eens een Madei-
ra-vaafje gestolen en een spiegel van
56 gulden. De mensen hebben er vaak
geen idee van wat het kost. Ik herin
ner me een gast, die na afloop van
een etentje een zilveren moccapotje
mee naar huis nam. Toen we hem ten
slotte heel voorzichtig opbelden, zei
hij dat hij het potje had meegenomen
omdat hij het thuis nog een beetje wil
de navieren. Ik moest hem de reke
ning maar sturen. Ik heb hem toen ver
teld dat zo'n potje 125 gulden kostte.
Daar schrok hij wel even van. „Nou,"
zei hij, „dan stuur ik het wel terug."
Bij Baulig hebben ze de glazen met
vignetten al afgeschaft. Ze bleken te
gewild bij de „verzamelaars". „Zo'n
Dat de hotelgasten soms handdoeken
meenemen, hun schoenen poetsen met
de overgordijnen („ik heb eens als
proef schoenborstels op alle kamers la
ten leggen; na een paar dagen waren
ze weg") of er hun neus in snuiten,
heeft hij, als de meeste hoteliers, al
lang geleerd te aanvaarden. Maar toen
er op een goed moment een beddelees-
lamp met snoer en al uit de muur
bleek gerukt, werd 't hem toch te gor
tig. Het echtpaar dat het laatst op de
kamer gelogeerd had viel buiten elke
verdenking, want dat waren even keu
rige als gefortuneerde mensen, die in
een Cadillac rondreden en zelfs een
duizendvoudige behóe'fte aan leeslamp
jes gemakkelijk laqigs legale weg zou
den kunnen bevredigen. Maar omdat
er verder niemand was, die de diefstal
gepleegd zou kunnen hebben, heeft de
heer Bonten ze toch maar een briefje
geschreven. Hij kreeg het volgende ant
woord:
„Geachte heer,
Het bedoelde lampje bevindt zich in
derdaad in mijn bezit. Het is meegeno
men door mijn vrouw, die aan klepto-
manie lijdt, speciaal gericht op bedde-
lampjes.
Ik verzoek u mij per omgaande te
berichten of u het lampje terug wilt
hebben, dan wel de voorkeur geeft
aan schadevergoeding".
ELDERS IS OOK al een lamp uit
de muur gerukt. Behalve 'de lamp ver
dween toen ook een origineel Perzisch
tapijt.
Iets soortgelijks deed zich een paar
jaar geleden voor. Toen was het geen
tapijt, maar een stapel dekens, die
mèt de bedlamp in de koffers van een
„v.'-v.iv.v.-,.tóv/.-W
der gasten verdween. Een andere gast
haalde de gloednieuwe lakens en slo
pen van zijn bed, verving ze door ou
de en nam de nieuwe mee naar huis.
Geen enkele kan zich meten met Ca
sanova, wiens naam onvergankelijk is
in de erotische litteratuur. Maar de ge
zuiverde pocketedities van de gedenk
schriften van Casanova hebben voor
het eerst sinds de grote Italiaanse
minnaar en avonturier in 1798 is over
leden, een ongekuiste en overkorte uit
gave in de Duitse taal naast zich ge
kregen.
Het in het Frans geschreven oor
spronkelijke werk is vijf jaar geleden
teruggevonden in de kluizen van de be
zadigde, oude uitgeverij F. A. Brock-
haus, die het in 1820 had verworven
maar het destijds te schokkend vond
voor publikatie.
De thans door het vermaarde huis
„Propylaen" uitgegeven editie in
twaalf delen kost 576 mark (plm. 517
gulden). Elk der in leer gebonden de
len bevat talrijke prenten van de schil
der Guilio Romano, die vóór Casanova
leefde.
In een advertentie van de uitgever
worden deze prenten beschreven als
„de wulpse etsen, de Piëtro Aretino in
spireerden tot het schrijven van zijn
schandelijke sonnetten." Aretino, een
schrijver uit de renaissancetijd, die
aan het hof van paus Leo X leefde,
is zelf in Duitse boekencatalogi verte
genwoordigd met zijn memoires „Ge
sprekken van hovelingen."
Grossier in minnekunst
ZIJN WERKEN zijn even vermaard
als „de drieduizendvoudige minnaar"
van de beroemde Japanse schrijver
Ibara Saikatkoe, die ook aan de Duitse
lezers wordt aangeboden.
Het oudste der klassieke werken is
de Kamasoetra, het Indische leerboek
uit de zesde eeuw over de kunst van
liefhebben. Het is herdrukt door drie
verschillende Duitse uitgevers. De ver
koop van het boek is nog geen jaar
geleden door een gerechtelijke uit
spraak in West-Duitsland toegestaan.
De catalogi van de Duitse uitgevers
bevatten ook vele minder bekende ero
tische klassieken. Zij variëren van de
„liefdeshistories van Sjeik Nefzaoei" tot
een legertje van vruchtbare Franse
galante schrijvers. Wilhelm Krohn, een
Hamburgse uitgever, die gespeciali
seerd in „Erotica Classica" is ervan
overtuigd, dat de vraag nog groter zal
worden. Hij verklaart dat zijn onder
neming bereid is om aan deze behoef
te te voldoen.
VANWAAR echter die belangstelling
voer oude erotische literatuur?. „In
de eerste plaats" zegt Krohn, „zijn
er de echte bibliofielen, die altijd mooi
en zeldzame boeken hebben gekocht.
De onze zijn zeldzaam, want we be
perken elke editie tot op zijn hoogst
1600 exemplaren."
„Dan zijn er de mensen, die pikan
terieën zoeken, maar die de voorkeur
geven aan de galante erotische scherm
kunst van de klassieken boven de ruwe
sex-knuppelarij zoals men die vindt
in de pocketuitgaven van het moderne
„erotische realisme".
„Een derde groep vormen de nieu
we rijken, die bij het vullen van hun
boekenkasten prikkeling willen combi
neren met vertoon van intellectuele
„standing".
Op de vraag of hij ooit last heeft
gehad met de autoriteiten, antwoordde
hij: „Er is maar een keer beslag ge
legd en dit werd na precies vijf dagen
opgeheven. Over het algemeen kan men
zeggen, dat als een werk oud genoeg
is om als „klassiek" te worden be
schouwd. het meestal door de autori
teiten wordt toegelaten",
Op deze manier probeerde een
horecabedrijf diefstallen van zil
veren schalen en ander serviesgoed
tegen te gaan. Het resultaat was dat
de bona fide klanten boos werden.
MAAR HET bontst maakte het toch
de man, die er dit voorjaar met de
zonneklok van hotel De Doelen in Gro
ningen vandoor ging. De directie
vraagt zich nog steeds af, hoe hij het
gevaarte, dat hoog in de hal hing, van
de muur gekregen heeft en hoe hij er
mee langs de portier gekomen is. Een
advertentie, waarin een „flinke belo
ning" in het vooruitzicht werd ge
steld voor degene die een bruikbare
aanwijzing zou kunnen geven, bleef
zonder resultaat. De waarde van de
klok wordt geschat op circa 1000 gul
den.
rr«oflo tcc<tt or HSV MfTT'
BENJAMIN CONSTANT, Brazilië - De
Maroeboe-indianen in Brazilië zijn dol
op bleekgezichten bij voorkeur ge
roosterd boven een kolen vuurt je.
De Maroeboes zijn jagers, die aan
de wijde wildernis aan de bovenloop
van de Amazone de voorkeur geven
boven de betrekkelijk beperkte gebie
den rondom de modderige zijrivieren
van de grote stroom.
Zij waren reeds in het stenen tijd
perk kannibalen. Hun dagelijks voed
sel bestaat uit vlees van elke soort,
maar vooral van jaguars, panters en
wilde zwijnen. Als dit evenwel schaars
wordt, smaakt een mals mensje hun
ook heel goed.
De blanke kolonisten in de buurt kun
nen dit maar weinig waarderen en bei
de rassen hebben tientallen jaren langs
de kronkelende Rio Curuca per
vliegtuig anderhalf uur ten zuiden van
Benjamin Constant, een factory
aan de bovenloop van de Amazone
een onverklaarde oorlog gevoerd. De
laatste tijd hebben de blanken de over
hand gekregen en verkiezen de onge
veer 2.000 Maroeboe's in de wildernis
te blijven.
Kolonisten vertellen het volgende
verhaal: jaren geleden, toen het aan
tal blanken langs de Rio Curuca klei
ner was, plachten de Maroeboe's boer
derijen te overvallen en iedereen te ver
moorden, behalve de jongedochters, die
zij meevoerden naar hun dorpen.
Tenslotte kwamen de Braziliaanse
strijdkrachten tussenbeiden.
Eerst bombardeerde de luchtmacht
de dorpen van de Maroeboe's om ze
te vernietigen, maar andere dorpen re
zen uit de grond en de overvallen duur
den voort. Toen stuurde de vloot een
kanonneerboot, die de jachtvelden van
de Maroeboe's langs de Rio Curuca be
schoot. De wilde plantengroei en de
schreeuwende apen moesten het ont
gelden maar veel anders schijnt er
niet getroffen te zijn. Tenslotte stuur
de het leger een expeditie, die syste
matisch verscheidene duizenden Ma
roeboe's afslachtte.
De militaire autoriteiten ontkennen
dit en zeggen, dat zij uitsluitend be
schermende maatregelen hebben ge
nomen om de veiligheid der kolonisten
te waarborgen.
Er zijn maar weinig blanken, die
zich alleen in het land van de Maroe
boe's hebben gewaagd en levend zijn
teurggekomen. Die weinigen vertellen
dat de Maroeboe ruim anderhalve me
ter lang en behalve op de kruin van
zijn hoofd onbehaard is. Vrouwen noch
mannen dragen er kleding, zelfs geen
lendendoek. Hun gemiddelde levens
duur schijnt ongeveer 30 jaar te zijn.
Maar de gemiddelde levensduur van
de blanken, die de Maroeboe willen be
schaven, strekt volgens de kolonisten
niet verder dan tot zonsondergang
(AP).
I
