¥1®ÜW
Ver
meisjes
acht
kapsels
Vrouwen Vredes Liga
strijdt
aan het vredesfront
Oorlogs-verklaring
aan het
oorlogs-speelgoed
ZATERDAG 4 DECEMBER 1965
Erbij
15
ifw
H
V erantwoordelijkheid
Moordwapenen
door
HENNY SGHOUTE
tekeningen:
JENNY PRINS
A gressiviteit
affiches
„GEEFT GEEN OORLOGSSPEELGOED"
De Sint keek
Vrijheid van denken
- r s VJ
MOORD
SPEELGOED?
DE VROUWEN VREDES LIGA meent dat met name
oorlogsspeelgoed totaal ongeschikt is voor kinderen.
Misschien hebt u ze wel eens zien lopen, vrouwen als
„sandwich-man" met hun nu al bekende borden „Geeft
geen oorlogsspeelgoed". Waarom doen zy dit? Het gaat
er niet in de eerste plaats om de ouders er van af te
houden dit soort speelgoed voor hun kinderen te kopen.
Wij geloven namelijk dat onze jeugd een grotere kans
op een vreedzame toekomst heeft, als hun door de
ouders wordt voorgehouden waar al dat oorlogstuig
in werkelijkheid toe dient. Er wordt vaak gezegd:
waarom zouden we het hun niet geven. Later komen
ze er toch mee in aanraking en trouwens, de buur
jongen heeft het ook. Maar stelt u zich eens voor dat
de fabrikanten speelgoed zouden gaan maken op
sexueel terrein. Koopt u dat dan ook critiekloos omdat
ze er later toch mee in aanraking zullen komen of om
dat de buurjongen het ook heeft? Wat heeft het overi
gens voor zin wanneer de groten der aarde telkens
weer een beroep doen op de vredeswil van de mensen
(zoals onlangs de paus deed in de V.N.), indien wij
gewone mensen niet medewerken wanneer we daartoe
in staat zyn? Wij willen echt niet beweren dat uit kin
deren die met geweren, stenguns enzovoorts spelen,
per se misdadigers of oorlogszuchtige mensen zullen
groeien. Maar wij menen dat de bewapening een
smaad is op de huidige mensheid. Een smaad, die zich
niet leent om in speelgoed te worden uitgebeeld.
Aldus een aan publiciteitsmedia ge
zonden brief die is opgesteld door de
Vrouwen Vredes Liga in Groningen. Te
gelijkertijd maakt de Liga door mid
del van advertenties haar aversie te
gen oorlogsspeelgoed bekend. De Liga
protesteert verder door vanaf half no
vember tot de kerstdagen met borden
(„sandwich-vrouwen") te lopen op de
drukke punten in de stad. Kinderen, zo
zegt men, moeten spelen met speelgoed
dat het behoort te hebben. De meeste
mensen denken bij het kopen ervan
niet na over het al of niet verant
woord zijn. „Geeft geen oorlogsspeel
goed" staat op de affiche die de Liga
heeft laten ontwerpen. Daarop een
kind tegen het décor van een oorlogs
tafereel. In zijn hand heeft het een ge
weer. een stuk oorlogsspeelgoed.
De doorn in het oog van de Liga.
DEZE VROUWEN Vredes Liga is
een groep van vrouwen die zich zo
stelt zij niet alleen verantwoordelijk
voelt voor het leven van haar eigen
lektuur te verkopen en vredesmarsen
te organiseren; door raambiljetten met
leuzen, die betrekking hebben op het
kind, te plaatsen, en in zaken waar
speciaal artikelen voor het kind worden
verkocht; door contact en samenwer
king met nationale en internationale
vredesbewegingen om op deze wijze
werkmethoden uit te wisselen.
DE AFFICHE-ACTIE is een onder
deel van het werk van de Vredes Liga,
waarvan men de leden voornamelijk in
de stad van stichting, Groningen, aan
treft. Het aantal leden? „Ik geloof niet
dat dat er toe doet. Het zit 'm in de
„Er wordt wel gesteld dat volgens mo
derne kinderpsychologen het „oorlog
spelen" een goede uitlaat voor de na
tuurlijke, kinderlijke agressiviteit zou
zijn. Maar de modernste psychologen
komen er tegenwoordig op terug, dat
het zich ongeremd uitleven door kinde
ren de enige norm zou zijn waarnaar
hun spel beoordeeld moet worden." Ze
gaat verder: „Ten aanzien van de op
vattingen over de agressie wordt waar
schijnlijk impliciet aangehaakt op
Freud. Deze meende, dat het inperken
van agressiedrift ongezond zou zijn,
omdat dit alleen maar zou leiden tot
nog meer agressie. Vijandigheid is vol
gens Freud onuitroeibaar. Maar latere
onderzoekers huldigen thans de mening
dat vijandigheid niet is aangeboren."
Over eeri praktijkervaring schreef
mevroüw Roos: „In een kleuterschool
kinderen en kleinkinderen, doch ook
voor alle kinderen in de wereld. De
doelstelling is samenwerken met alle
vrouwen, waar ook ter wereld, zonder
onderscheid van rang of stand, geloof,
ras, huidskleur of leefwijze, om op de
ze manier begrip te verkrijgen voor de
vele moeilijkheden waaronder de groot
ste helft van de wereldbevolking leeft,
en te trachten deze te helpen en te
verbeteren.
Men streeft de volgende punten na:
Intern: het uitwisselen van gedachten
in kleine kring naar aanleiding
van nieuwsberichten: het bespreken
van kranteberichten vanuit het vrouwe
lijk standpunt; na het bespreken van
kranteartikelen door middel van inge
zonden stukken hun mening bekendma
ken om meer sexegenotes tot naden
ken te brengen en de publieke opinie
te beïnvloeden; bijeenkomsten te or
ganiseren waar voorlichting wordt ge
geven over vredesonderwerpen.
Extern: door met een speciaal tot
vrouwen gerichte strooibiljet activi
teiten bekend te maken; bij bepaalde
gelegenheden te demonstreren, vredes
gezindheid. Men treedt hier in het
noorden niet zo gauw naar buiten,"
aldus een van de actieve leden, me
vrouw J. Roos-Kruimer (63), die ove
rigens al veertig jaar actief is in het
vredeswerk. Oorlogsspeelgoed, aldus
mevrouw Roos en daarmee spreekt zij
namens de Liga, is een afspiegeling
van de vreselijkste moordwapenen van
de volwassene. Het speelgoed dat een
kind krijgt is bedoeld om de fantasie
te prikkelen en dat wordt met dit
goed dan bereikt. Het kind raakt ver
trouwd met de gedachte mensen te do
den.
IN EEN in een weekblad verschenen
artikel „Kanonnen als kindervoer"
schreef mevrouw Roos onder meer:
in Groningen was verleden jaar de
leidster ten einde raad: door het spe
len met oorlogsspeelgoed waren de
kinderen in twee kampen verdeeld ge
raakt: de overwinnaars mèt dat speel
goed en de overwonnenen die het niet
bezaten. Het werd een totale overheer
sing van de oorlogsspeelgoed-bezitters,
compleet met terreuruitoefening. Deze
leidster verbood het meenemen van dit
soort speelgoed naar school en prompt
was de rust hersteld, de kinderen speel
den weer normaal." Aan het slot van
haar artikel schrijft mevrouw Roos:
„Er schijnen kinderpsychologen te zijn,
die oorlogsspeelgoed zelfs aanbevelen,
maar deze aanprijzers zou ik wel eens
willen spreken en ik zou wat in hun
eigen jeugdbelevenissen willen gaan
graven. Ik heb zo'n idee dat zij inder
daad niet goed aan hun trekken zijn
gekomen en veel „kinderzielschade"
hebben geleden. Met geweren enzo
voorts kan men „slechts" schieten. Het
is speelgoed dat tot geen andere fan
tasieën leidt dan tot het doden van de
„tegenstander".
Ouders moeten zorgen dat het kind
er niet om vraagt! Niet met datgene
wat kinderen willen, maar met datge
ne wat ze „behoren te willen" zouden
we onze kinderen moeten laten spelen.
Het gemak dient echter meestal (tijde
lijk) de ouders als ze toegeven aan
„zeurende" kinderenHet is de el
lende dat de fabrikanten van speelgoed
zich slechts door commerciële overwe
gingen laten leiden en niet door peda
gogische als het gaat om het fabrice
ren van kinderspeelgoed."
HEEFT DE LIGA geprobeerd de fa
brikanten te benaderen om hun stel
lingen uiteen te zetten? Nee, zegt me
vrouw Roos, want voor hen geldt al
leen winstbejag. De Liga richt zich dus
nu alleen tot de kopers rond de
feestelijke decemberdagen met bor
den waarop de affiche is geplakt.
„ER WORDT ZO WEINIG rekening
met de vrede gehouden. Er is wel een
Hef Bestuur van de VROUWEN-VREDES-LIGA fa
Groningen stalt verkrijgbaar:
Formaat 47 x 67 cm. Prijs f 0.60 per stuk
I bij afname van 10 stuks of meer f 0.50 p. st. I
Betaling: op postgirorek. 84.98.25 t.n.v. F. A. Roos
te Groningen.
Aanvragen bij: F. A. Roes, J. C. Kapteynlaan 19-B
Groningen. Telefoon 05900 - 34152
(bij geen gehoor: Kamphuis Tel. 05900-33173).
ministerie van oorlog maar geen een
van de vrede", zegt mevrouw Roos.
„Niemand houdt rekening met het uit
breken van de vrede. Waarom niet?
Wij zijn te laks; dat wordt door de
welvaart veroorzaakt. Het zijn proble
men waar vrouwen niet aan denken".
Heeft de Liga iets bereikt in de tijd
dat zij met de pro-vrede activiteiten
bezig is? „Ja en nee. Je valt wel eens
terug in een grote teleurstelling. Er
moeten namelijk veel meer mensen in
de wereld komen die principieel zijn.
Men durft vaak geen eigen mening te
geven. Geen ja of nee. En het Christen
dom is niet te combineren met oorlog
voering en bewapening".
„De angst en dreiging van een atoom
oorlog is zo groot dat we naar een
andere tijd gaan. De verdediging van
een land is te vinden in de geest. Er
moeten wat meer mensen zijn die con
sequent leven. Daarin zou een klein
land groot kunnen zijn. Strijden voor iets
kan een mens groot maken. In ons
gezin ook. Het werken voor de vrede
gaat samen met gerechtigheid".
HOE REAGEERDE MEN op de ad
vertentie „Geeft geen oorlogsspeel
goed", die in een radio- en televisie
gids werd geplaatst? „De kosten van
ruim 100,- zijn er al uit". Wie bestel
den de affiche? „Gezinnen, mensen bij
het onderwijs en PSP-afdelingen. Toen
Sint Nicolaas hier rondkwam heb ik
gauw een paar biljetten uitgedeeld en
laten ophangen aan de ramen. Ik zag
hem nog kijken ook
„Ik ben ook naar een groot waren
huis in de stad gegaan. Naar de speel
goedafdeling waar een tafel vol met
oorlogsspeelgoed stond. De juffrouw
vroeg me wat er van m'n dienst was
en ik vraag haar naar de verkoop van
dat speelgoed. „Uitstekend", zei ze.
Ik had die rommel wel van de tafel
af kunnen vegen", zegt mevrouw Roos
verbeten. „Wat is er van uw dienst!.
„VANMIDDAG GA IK weer lopen
met het bord. Er zjjn wel kennissen die
zich generen en me niet groeten als ze
me tegenkomen. Laatst kwam ik de
rector-magnificus tegen en die man
nam met een brede zwaai zijn hoed
af.'t Moet je ook niets kunnen
schelen met het bord te lopen", zegt
mevrouw Roos die onder andere lid
van de Groningse gemeenteraad is.
„Er is een vrijheid van denken ver
eist. Anders denken dan anderen. Je
stelt je wel apart van de mensen.
Maar de mensen denken niet over het
probleem na. Je wordt zelf zéker over
tuigder. Men moet het zelf eens ge
daan hebben... met zo'n bord lopen.
Dan komt men tot andere conclusies".
VIER MEISJES met
vier verschillende,
representatieve beroepen.
Er wordt naar hen ge
keken. By alle vier hoort
een kapsel. Aangepast aan
het uiterlyk, aangepast ook
aan het beroep. Tijdens een
kapshow van Belgische
kappers, aangesloten by de
„Compagnons de la Coif
fure", werd deze meisjes
een dag- en avondkapsel
aangemeten. V.l.n.r.: Mu-
riël de juriste, Mariene de
paardrydster, Andrée de
verpleegster en Christiane
de stewardess.
