Franse kiezer beslist morgen
over toekomst van Europa
De Gaulle's visie wortelt in
„instinct" van het volk
Denemarken
tegen de
apartheid
Wereldnieuws
Terwarming
JóS
Latijns-Amerika vreest Washington
Van dag tot dag
Het avondje
<~Praat<ytoel
Geen landelijke
bakkersstaking
in Engeland
Studenten staken
in Barcelona
Chartervliegtuig
voor één man
N.V. A. MERKX
ZATERDAG 4 DECEMBER 1965
Op de
i
Helder als glas
Realiteit
Verkeerde kaart
N on-interventie
Geen verschoning
Cri Stellweg
Op het gebied van Centrale Verwarming
kennen onze experts geen onoplosbare
problemen. Hun langdurige ervaring en des
kundigheid wordt gegarandeerd door dit
embleem:
Lammert Majoorlaan 50 Bussum, tel. 10251
Koninginnelaan 26 Apeldoorn, tel. 13879
Hoop
PARIJS. De Franse boeren, burgers en buitenlui die zondag hun bil
jetten in de stembus werpen, verrichten daarmee een historische daad.
Niet, omdat zij voor het eerst zelf hun president mogen uitzoeken zijn die
verkiezingen vermoedelijk de belangrijkste in het naoorlogse Europa. Ook
niet, omdat zij zo verschrikkelijk spannend zullen worden. Maar wel, omdat
zij het toekomstige gezicht van Europa en de Westelijke alliantie, en daar
mee van de wereld, mede zullen bepalen.
Als De Gaulle wordt herkozen, kunnen alle concepties van Westeuropese
en Atlantische integratie worden afgeschreven. De Gaulle zal zonder een
schaduw van twijfel vasthouden aan zijn „Europa der vaderlanden". Hij zal
zelfs geheel onafhankelijk van de grootte der meerderheid proberen
die concepties in versnelde pas tot werkelijkheid te maken. Want al krijgt
hij een mandaat van zeven jaar, hij houdt rekening met de mogelijkheid
dat een hogere dan de volksmacht hem geen zeven jaar zal gunnen. Hij
heeft dus haast. Haast om het Westen voor voldongen feiten te stellen en
Frankrijk te voeren naar het punt vanwaar geen terugkeer mogelijk is.
Relatie
Vandaag is het de laatste dag van de
koop-explosie, die enkele weken lang
heeft aangehouden en een onberekenbare
massa geld heeft doen verwisselen van
eigenaar. De middenstandsbedrijven en
warenhuizen hebben stromen kopers zien
binnen- en buitengaan. Men heeft elkan
der verdrongen voor de kassa's en nog
zelden heeft Nederland zó met geld ge
smeten.
Is iedereen plotseling rijk? Men zou het
moeten veronderstellen, wanneer men de
bedragen hoort die worden neergeteld
voor geschenken, waarbij het dure genre
het grifst van de hand is gegaan. Na
tuurlijk bedriegt dit beeld door zijn mas
saliteit. Een grote groep heeft zich, ge
dwongen dor een zuinig budget, beheerst
gedragen en kleine, goedkope dingen
gekocht om het „pootje bij het hondje"
te houden. Maar toch is gebleken dat er
over de hele linie der inkomensgroepen
een vermindering van de zuinigheid
heeft plaatsgehad.
Er zullen heel wat spaarbankboekjes
aderlatingen hebben ondergaan. Dat ligt
besloten in de sfeer van wantrouwen te
genover de ontwikkeling der prijzen, die
duidelijk genoeg in snel tempo naar geld
ontwaarding afdrijft. Sparen wordt ge
zien als verlies in rendement. Sint Nico-
laas heeft zich daardoor dit jaar niet ge
dragen als een wijze, beheerste weldoener
maar als een oude verkwister, die het
geld over de balk gooit omdat hij er geen
heil in ziet het te bewaren.
Het resultaat van die explosieve aan
koop van speelgoed, luxe-waren, siera
den, mode-artikelen en wat nog meer tot
de inhoud van de „zak van Sinterklaas"
behoort, zal dit weekeinde worden uitge
stort in de gezinnen om bij te dragen tot
het succes van het „heerlijk avondje".
Men kan dan voor zichzelf constateren,
of de gezelligheid, de onderlinge gene
genheid, de familiebanden en de waarde
ring voor elkanders milddadigheid evenre
dige winst geboekt hebben met de duurte
van de geschenken. De overvloed waarin
onze maatschappij zich in deze maand
van feesten onderdompelt en baadt, moet
op een of andere manier toch gebruikt
worden voor het individuele geluk harer
leden.
Dat is tenslotte toch immers de leuze,
waarmee onze samenleving naar deze
overvloed streeft. De ouderen onder ons
herinneren zich misschien nog een Sin
terklaasavondje, dat werd doorgebracht
rondom een noodkacheltje en waarbij
men geschenken wisselde als: vijf siga
retten met een lintje van papier erom,
•en partje chocola, een zelfgemaakt stuk
je borstplaat en een uit restjes gebreide
•jaal.
Met dergelijke herinneringen kan men
Jonge mensen op dit ogenblik bijzonder
kwaad maken. Zij blijven daarom beter
onuitgesproken. Wat wél zou kunnen wor
den gezegd is misschien, dat onze jonge
generatie het heel wat moeilijker zal
hebben om in de wirwar van de weelde
lets van tevreden genieting te ontdekken,
dan wij indertijd. Waarmee bedoeld wordt
dat „vooruitgang" in maatschappelijk-
materiële betekenis in zeker opzicht wel
eens achteruitgang betekent voor de in
dividuele burger, die te zeer geacht wordt
zich te willen doodstaren op loonronden,
uitkeringen ineens, indexcijfers en jaar
balansen.
Het is de grote kunst om in alle om-
•tandigheden, en ook vooral in de zeer
moeilijke als die van vandaag, een feest
gezellig te vieren. De wens dat onze le
zers die kunst verstaan, moge onze bij
drage tot de komende heerlijke avond
zijn.
WIVWWIAAftAAAIVWWWVWWWWVWWVWWXIWWWWWWW
WVWWWWWWMWtAA/WWWWVWWWIAIWWWWVIIWWWWWVWWWVWVWU
NEW YORK (AP) Denemarken heeft
vrijdag verklaard, dat de Zuidafrikaanse
apartheidspolitiek een bedreiging vormt
van de internationale vrede en aangedron
gen op krachtig optreden van de V.N. er
tegen.
De Deense afgevaardigde zei in een re
de voor de speciale politieke commissie
van de Algemene Vergadering van de
V.N., dat zijn regering haar standpunt
over de apartheid herzien heeft in het
licht van „de verder gaande verslechte
ring van de toestand."
Hij zei, dat zijn regering steun zal ver
lenen aan een resolutie waarin de aan
dacht van de Veiligheidsraad gevestigd
wordt op het feit, dat er in Zuid-Afrika
een toestand bestaat die een bedreiging
vormt van de internationale vrede en vei
ligheid". Hij onthulde dat Denemarken
steun zal verlenen aan een verzoek van
de veiligheidsraad om krachtige economi
sche- en andere sancties op te leggen.
Een resolutie, waarin de Zuidafrikaan
se rassenpolitiek veroordeeld wordt en
krachtig optreden gevraagd wordt tegen
de blanke minderheidsregering in dat
land, is door veertig landen bij de Al
gemene Vergadering van de V.N. inge
diend.
De initiatiefnemers zijn 36 Afrikaanse
staten en Indië, de Philippijnen, Malei
sië en Hongarije.
De Fransen die morgen in de steden
en de parken van dit Europese hartland
hun biljetten in de stembus gooien en in
afwachting van de uitslag een glas gaan
drinken, zijn er zich vermoedelijk niet
van bewust dat hun stem óók van beslis
sende invloed is op wat er gaat gebeuren
in Berlijn en Brussel, Moskou en Wash
ington, Londen en Warschau. Voir de
meerderheid van de Franse kiezers zijn
de min of meer vage voorstellingen over
de binnenlandse politiek doorslaggevend.
Voor De Gaulle is de binnenlandse poli
tiek slechts een middel om Frankrijk ach
ter zich te krijgen en vervolgens met dat
Frankrijk in de wereld te manoeuvreren.
Hij behoort tot het zeldzame soort staats
lieden dat aan de buitenlandse politiek
een absoluut primaat toekent en in die
buitenlandse politiek de weg van de mees
te weerstand prefereert boven die van de
minste.
Het is de buitenlandse kanselarijen in
Parijs inmiddels zo helder als glas dat de
herverkiezing van De Gaulle het Westen
zal nopen tot een herwaardering van zijn
politiek en de fundamenten waarop die be
rust. En wat de ambassadeurs in Parijs
veel duidelijker is dan de regeringen
thuis, is dat het moeilijk zo niet onmo
gelijk zal zijn De Gaulle af te brengen
van de weg die hij voor Frankrijk heeft
uitgestippeld. De zakelijke denkers als
Hallstein en Mansholt mogen menen
Frankrijk te kunnen paaien met eco
nomische concessies. Maar zij maken
dan een psychologische vergissing van de
eerste orde: iemand die in zichzelf alleen
is geïnteresseerd als historisch figuur, is
niet te koop. Anderen die geloven De Gaul
le te kunnen overbluffen met het argu
ment: „dan maar zonder Frankrijk", ver
gissen zich in de sterke kwaliteit van 's
mans zenuwen, mitsgaders de onmisbaar
heid van het land dat hij incarneert.
Zelfs voor de meest verwoede tegen
standers van de generaal nadert dus het
moment waarop zij halt zullen moeten
maken om na te denken. Over wat er fun
damenteel is in De Gaulle's visie. Over
zijn tactiek. Over de vraag wat er te
redden is in de Westelijke samenwerking,
door niet te buigen of te barsten. Men
verspille geen tijd aan verheugdheid over
de „Europese oppositie" die zich in deze
verkiezingsstrijd zou hebben gemanifes
teerd in de kandidaten Mitterrand en Le-
canuet. Mitterrand is geen Europeaan. Hij
is, hoe verwarrend het ook klinkt, een
linkse gaullist. De Europeaan Lecanuet
die alleen gekozen kan worden met de
gratie van een zich terugtrekkende De
Gaulle, zal als president geen leven heb
ben door de oppositie van linkse en rechtse
gaullisten, communisten en die amorfe
massa, die in Frankrijk „le pays réel"
heet: het werkelijke land.
Voor dat soort realiteit, dat zijn wor
tels heeft in het verleden, is geen plaats
in de gedachtenwereld van de supra-na-
tionale staatkundige constructies. Die
overigens een gedachtenwereld is, en dat
zal blijven, wanneer hij die realiteit wil
ontkennen. Zeker, men kan de gaullisti
sche denkbeelden ook tot dje droomwereld
rekenen, maar men kan er moeilijk van zeg
gen dat zij geen wortels heeft in 't diepste
en wezenlijkste instinct van het Franse
volk. Niemand merkt dat duidelijker dan
de Nederlandse journalist en ook wel anti-
gaullistische Fransen, die voor de voe
ten krijgen geworpen, dat de toon die
Nederlandse regeerders en die Fransen
tegen De Gaulle aanslaan onbehoorlijk,
onverdiend en bovenal onverstandig is.
Die Nederlandse politiek is voor de
meeste Fransen nog onbegrijpelijk ook.
Want de grootste gemene deler in het
politieke denken en voelen van pro- en
Pedagogisch. Een 29-jarige vrouw in
White Plains in de staat New York, die
schuldig werd bevonden aan winkeldief
stal, is veroordeeld tot hechtenis „tot
sluitingstijd van de winkels aan de voor
avond van Kerstmis".
sociale revolutie tot stand te brengen
die onvermijdelijk is. Dat plan misluk
te. Het liep vast „in de modder van
de militaire junta's en de corruptie"
zo drukte een vooraanstaand Ameri
kaans dagblad het uit.
Die mislukking had, uiteraard, vele
oorzaken. Maar beslist niet de minst
belangrijke was dat Washingtons poli
tici bijna steeds de stroom van hulp
richtten op de kleine bevoorechte bo
venlaag die er persoonlijk, of als
groep, belang bij had en leeft
de sociale ontwikkeling zolang moge
lijk tegen te houden. De miljoenen dol
lars, en overvloedige stroom van ma
terialen, spekten de beurzen van de
kleine groep wier leden reeds alles
bezaten.
Bovendien, en dat mogelijk nog fu
nester, is sinds de administratie van
president Johnson niet alleen de ont
wikkelingshulp van de Verenigde Sta
ten verkeerd terecht gekomen, maar
is een politieke situatie ontstaan die
duidelijk in de kaart speelt van de ge-
privilegeerde groepen in Latijns-Ame-
rika, de grondbezitters, het grootkapi
taal dat dan ook nog vaak in Ameri
kaanse handen is.
Hoezeer dat de regeringen van de
min of meer democratische landen
in Zuid-Amerika benauwt, is gebleken
op de onlangs gehouden conferentie
van de OAS in Rio de Janeiro. Daar
was het vraagstuk van de niet-inmen-
Onze speciale medewerker, de heer
W. L. Brugsma, is aan de vooravond
van de Franse presidentsverkiezingen
naar Parijs gegaan. Hij zal in een serie
artikelen pogen te schetsen wat de ge
volgen van de uitslag van die verkie
zingen zijn voor het Westen, voor
Europa en voor Nederland. Zijn eerste
artikel, een voorbeschouwing waarin
hij de motieven van De Gaulle aan een
korte analyse onderwerpt, bieden wij
hierbij onze lezers aan.
anti-gaullistische Fransen is ongeveer de
ze vraag: „willen wij een Europa dat blij
vend verdeeld is in een Amerikaanse- en
Russische-invloedssfeer? Willen wij dat
West-Europa het militaire glacis is van
de V.S., zoals Oost-Europa dat is van de
USSR, waarin de Westeuropese economie
dreigt te worden opgeslokt door de gigan
tische macht van de Amerikaanse? Waar
in Wij en dat is onder die omstandig
heden onafwendbaar de politieke satel
lieten worden van Washington, zoals de
Oosteuropese landen dat zolang geweest
zijn van de Sovjet-Unie, en waarin de
economisch sterke en politiek gevaarlijke
Bondsrepubliek als Amerikaanse filiaal
chef op zou treden?"
Die vraagstelling mag discutabel zijn.
Het ontkennend antwoord dat er in beslo
ten ligt mag averechts werkende tactie
ken oproepen. Maar onmiskenbaar spreekt
uit deze redenering het politieke instinct
van Frankrijk. En het is geen toeval dat
deze vragen en het antwoord „nee"
het uitgangspunt vormen voor de buiten
landse politiek van De Gaulle, die hij met
alle middelen zal voeren. Ook met verkeer
de. Hij heeft tenslotte gezegd: „ik maak
nooit fouten in wat ik voorzie. Ik maak
alleen soms fouten in wat ik doe."
ging in de binnenlandse aangelegenhe
den van de lidstaten door andere leden
aan de orde van de dag. Uitgangspunt
daarbij was het voorstel van Dean
Rusk, de minister van Buitenlandse
Zaken van de Verenigde Staten, om de
OAS de beschikking te geven over een
legermacht om vredesoperaties uit te
kunnen voeren in het kader van de
organisatie.
Uruguay, Chili, Mexico en Columbia
hebben op die conferentie keer op
keer gewezen op artikel vijftien van
het „Handvest van Bogota" dat luid:
„geen staat of groep van staten heeft
het recht, direct of indirect, om welke
reden dan ook, zich te mengen in de
binnenlandse of buitenlandse aangele
genheden van een lid-staat"-
Het is duidelijk dat zowel in de strub
belingen rond Cuba als bij de revolte
in Santa Domingo de Verenigde Sta
ten dit artikel bewust en opvallend
hebben geschonden. Het was in Rio de
Janeiro ook wel duidelijk dat men er
begrip voor had dat de Verenigde Sta
ten in het bijzondere geval van Cuba
meenden met optreden niet langer te
kunnen wachten, omdat door de drei
ging van de Russische raketten die Fi
del Castro had toegelaten op Cuba de
veiligheid van de Verenigde Staten
rechtstreeks in het geding was geko
men.
Maar zulk een argument kan Wash
ington niet aanvoeren als verschoning
voor het eenzijdige en partijdige optre
den van Amerikaanse troepen en Ame
rikaanse diplomaten in de Dominicaan
se Republiek.
Dat optreden heeft heel wat veront
rustende kanten. Wat de Zuid-Ameri
kaanse democratische regeringen ech
ter kennelijk het meeste zorgen baart
is de gedachte dat de Verenigde Staten
steeds steun zullen geven aan ultra
rechtse burgerlijke of militaire regi
mes in Latijns-Amerika, omdat zij die
regimes gebruiken als tegenwicht te
gen vaak vermeende linkse of li
berale krachten die ernst willen ma
ken met de sociale ontvoogding van de
massa.
Maar dat is nog niet alles. Ook speel
de in Rio de Janeiro duidelijk de vrees
LONDEN (AP) De Britse bakkers
hebben hun plan voor een landelijke sta
king opgegeven. Daardoor is het gevaar
voor een landelijk broodtekort afgewend.
De bakkersbond heeft besloten de loon
eisen ter arbitrage voor te leggen aan de
rijksbemiddelaars. Anderzijds hebben de
bakkerspatroons besloten hun prijzen drie
maanden te bevriezen.
De broodvoorziening van de grote
steden liep verleden week in het honderd
door een aantal bliksemstakingen. Het
voornemen bestond aanstaande dinsdag
een landelijke staking van onbekende
duur te laten volgen.
De Britse gezellen eisen een verhoging
van hun basisloon, dat 110,per week
bedraagt, met dertig percent. Met de over
uren en gratificaties mee stijgt hun inko
men thans tot gemiddeld 200,— per
week.
BARCELONA (SPANJE) (AP) Zeker
10.000 studenten ongeveer de helft van
het totale aantal zijn vrijdag in Bar
celona in staking gegaan uit protest tegen
het optreden van de rector na inciden
ten die donderdag plaats gevonden heb
ben. Donderdag was de hulp van de po
litie ingeroepen om de studenten te ver
spreiden nadat ongeveer duizend van hen
een deur vernield hadden van het kantoor
van de rector. De rector deelde toen mee,
dat sancties genomen zouden worden te
gen hen die er verantwoordelijk voor wa
ren. De meeste studenten volgden tech
nische colleges.
een rol dat Washington er niet voor
terugdeinst eenzijdig in te grijpen in
de interne aangelegenheden van de lid
staten van de OAS als dë Amerikaanse
regering meent dat een nieuw regime
kan rekenen op de steun van linkse
groeperingen.
Rio de Janeiro heeft bewezen dat de
Amerikaanse regering in Latijns-Ame
rika zal moeten kiezen of delen. Ze zal
moeten besluiten, of ze bereid is haar
steun te geven aan de werkelijke krach
ten van de vooruitgang in dat deel van
de wereld, of dat ze op de ingeslagen
fatale weg wil blijven voortgaan.
Een inter-Amerikaanse vredesmacht
lost de werkelijke problemen die moe
ten worden opgelost in Latijns-Ameri
ka niet op. Die liggen, ook wat de niet
te miskennen communistische dreiging
betreft, op het terrein van ontwikkeling
en economische vooruitgang. De oplos
sing van die gecompliceerde vraag
stukken vraagt niet om bajonetten en
kanonnen, maar om wijsheid en tact,
van Washington en van de Latijnsame
rikanen zelf.
Dat heeft Robert Kennedy begrepen,
nadat hij door Latijnsamerikaanse lan
den had gereisd. Hij zei namelijk dat
de VS zullen moeten meewerken aan de
stromingen die grote hervormingen wil
len. „Als zij dat niet doen zullen zij de
sympathie van de massa's in die landen
verliezen.
1820854
•»v.C4B4C45
jNEZUELa^ëGÜYMffi
BRAZILIË
jPERU
'LIMA
BRASILIA
'LA PAZ.
.BOLIVIA
'ARAGUAY HO
=CHILI
Soms zit er een wezen in de hoek van
mijn bankstel. Een wildvreemd iets, on
bekend en onbemind. Het zit, praat, drinkt
mijn thee, eet mijn spritsjes en oms
lacht het. Het heeft de ene maal een
koel mantelpak aan met een clip op de
revers, een ander maal een bloemetjes
jurk als een klaroenstoot, dan weer een
monkelig truitje. Soms is het weelderig
en goedlachs, soms slak en afgemeten, ik
weet het nooit van te voren.
Het wezen komt als een natuurverschijn
sel, als de tyfoon Betsy, derden kondigen
je haar komst aan, maar je weet pas
zeker wat voor vlees je in de kuip hebt
als je er lijfelijk onderdoor bent gegaan,
met andere woorden: als het wezen mijn
drempel overschrijdt en door mijn echtge
noot wordt voorgesteld als De Vrouw Van
Zijn Relatie.
Hoeveel vrouwen in dit land hebben
mannen met relaties? Duizenden. En zij
allen zitten op gezette tijden met het aan
de relatie gekoppelde wezen, onbekend en
onbemind, in de voorkamer. Schenken het
thee, voeren het spritsjes en staan voor
de taak het aangenaam bezig te houden.
Dat vereist een mensenkennis, een diplo
matie die een ambassadeur in 'n vijandig
land niet zou misstaan. Je weet het im
mers nooit. Je hebt toch geen houvast.
Je kunt je ophangen aan de bloemetjes
jurk en over rooie kool beginnen, met of
zonder kruidnag eitjes? Over luiers,
chloort u ze lieve mevrouw? Maar een
vrouw, en zeker de onbekende vrouw-van
de-relatie, is een onberekenbaar schepsel
en het kan best dat achter de bloemetjes
jurk helemaal niet het huishoudelijk Kaat
je schuilgaat dat je toch vrij zeker meen
de te mogen verwachten, maar een strijd
bare dierenbeschermster met spreek
beurten.
Soms verbergt het monkelige truitje,
dat je prompt in de sfeer van kabelsteken
en Engelse naadjes bracht, een stoere
letterwellustelinge, ééntje die Capote
kent, Sagan en alle andere •schrijvers te
land, ter zee en in de lucht en die je de he
le avond met de mond vol titels zet. Zo
iets is een ellende.
Want een relatie moet voortdurend in
de watten gelegd en opgepoetst wezen, en
zo ook de vrouw van de relatie. Hoe kun
je dat als je niet weet waar en hoe te poet
sen? Terwijl bovendien de onrustige blik
ken van je minzaam glimlachende echt
genoot, die ondanks de geanimeerde man
nenpraat met Meneer Relatie, de toestand
tussen jou en Mevrouw Relatie danig in
de gaten houden?
Je doet je best. Je scheidt je vriendelijk
ste blikjes af, richting hoek bankstel...
voor dat wezen dat toppunt van jammer!
soms zelfs een avond lang 'n politiek ge-
interesseerde blijkt te zijn. Je denkt...
Enfin, wat doet het ertoe wat je denkt?
Je zit er maar mee. Het wezen is één
van die dingen waarvan je je niet gerea
liseerd had dat ze ook aan je huwelijk
vastzaten.
TEL AVIV (AP) In een chartervlieg-
tuig van Alitalia is Yeheskel Joeri, een
exporteur uit Brazilië, in Israel gearri
veerd om zijn ernstig zieke 85-jarige va
der op te zoeken. Hij betaalde de zeven
duizend dollar voor de vlucht van Rome
naar Tel Aviv met een Caravelle met 97
plaatsen.
Toen het bericht dat zijn vader ziek
was Joeri bereikte, vloog hij meteen met
een lijnvliegtuig naar Rome, waar hij te
horen kreeg dat er die dag geen verbin
ding met Israel meer was. Daarop char
terde hij het toestel van Alitalia, dat een
speciale landingsvergunning in Tel Aviv
kreeg. Hij had het toestel alleen, zonder
steward of stewardess, met een beman
ning van vier koppen. Hij had een koffer
bij zich.
Zeden. In Zwitserland is een zedenschan-
daal ontdekt. In Solothum zijn zesen
twintig mensen gearresteerd die aan or
giën hebben deelgenomen, waarbij ook
vijf minderjarige meisjes betrokken wa
ren.
Blindedarm. Op dezelfde dag moesten
dezer dagen in de Franse stad Metz
drie kinderen uit een gezin aan de blin
dedarm worden geopereerd. Zij kregen
kort na elkaar buikpijn.
Evacuatie. Uit de kustplaatsen in het oos
ten van Malakka zijn donderdag zesdui
zend mensen geëvacueerd voor over
stromingen. Twee mensen zijn verdron
ken, 100.000 mensen lopen gevaar.
Vervolging. Een rechtbank in Ansbach in
Beieren heeft een vervolging ingesteld
tegen de vrouwelijke arts Irène Müller-
Bruckmüller, die onder het euthanasie
programma van Hitier minstens vijftig
kinderen zou hebben gedood. Wanneer
het proces begint is nog niet bekend.
Vliegtuigen. Twee Franse militaire vlieg
tuigen hebben donderdag bij een oefen-
vlucht in de omgeving van St. Raphael
een hoogspanningskabel geraakt. Beide
toestellen stortten neer. Van het ene toe
stel kwam de enige inzittende om het
leven. De twee inzittenden van het ande
re vliegtuig werden gewond.
Staking. Het personeel van de ondergrond
se en de autobusdiensten in New York
zal vijftien december het werk neerleg
gen, omdat de onderhandelingen over een
nieuw arbeidscontract zijn afgebroken.
Bende. Syrische opsporingsambtenaren
hebben een internationale bende belet
kostbaar antiek het land uit te smokke
len.
Betoging. Studenten van de universiteit
van Allahabad in India hebben donder
dag door een anti-Amerikaanse betoging
gedaan gekregen, dat een Amerikaanse
wetenschappelijke tentoonstelling in de
universiteit werd gesloten.
Vrijspraak. In Madrid is de 52-jarige
Noorse financier uit Oslo, Niels Kristen
Halding, vrijgesproken van een beschul
diging, dat hij generaal Franco zou heb
ben beledigd.
>v^A*^#*^W\AA#*AAAAAAA#WW»AHAAiWWWVWW>#WMWMWWMWWWWWWWVWWWWWWWWWWWWWWWlAAAIWVWWWW
Advertentie
VERWARMINGS- EN STOOKTECHNISCH BEDRIJF
Van Hogendorpstraat 3 Beverwijk, tel. 25655
(Van onze redactie buitenland)
De democratische landen van Latijns-Amerika hebben een niet gering
deel van hun vertrouwen in de Verenigde Staten verloren. Het optreden
van Washington in de Dominicaanse Republiek heeft daarbij de doorslag
gegeven. Daar steunde de regering uit Washington daadwerkelijk, poli
tiek en militair, de meest reactionaire groepering en verhinderde zij de
terugkeer van Juan Bosch, de man die legaal door zijn volk tot president
was gekozen en die door de behoudende krachten was verjaagd. Die
kortzichtige belangenpolitiek bevestigde dat de Amerikaanse regering
in Latijns-Amerika vrijwel steeds haar steun geeft aan de machten die
ten koste van alles een sociaal-economische evolutie willen tegenhouden.
De reacties daartegen zijn niet uit
gebleven. De strijd om de toekomst
van zo'n tweehonderd miljoen Latijns
amerikanen heeft daardoor een pers
pectief gekregen waarvan de beteke
nis voor de gehele wereld moeilijk
kan worden overschat-
In 1948 werd in Bogota, de hoofd
stad van Columbia, de Organisatie van
Amerikaanse Staten geboren. Dat ge
beurde in het kader van de mogelijk
heden die het Handvest van de Ver
enigde Naties bood met betrekking tot
het oprichten van regionale organisa
ties. 21 Amerikaanse republieken wer
den van de Pan-Amerikaanse organi
satie lid. Canada en de Britse, Fran
se en Nederlandse gebieden in Ameri
ka bleven erbuiten. De OAS kan men
zien als een moderner voortzetting van
de reeds in 1890 gestichtte „Pan-Ame
rikaanse Unie".
De Amerikanen hebben steeds ge
steld dat er hun veel, zo niet alles,
aan gelegen is via die organisatie met
kracht de ontstellende armoede in de
Latijnsamerikaanse landen te bestrij
den. Centrale gedachte daarbij was dat
slechts op die manier de communisti
sche dreiging kon worden afgeweerd.
Die op zichzelf gezonde opvatting
lag ook ten grondslag aan de „allian
tie van de vooruitgang", een ambi
tieus plan, miljardenproject van de
Amerikaanse regering om op korte
termijn de levensstandaard van mil
joenen in Zuid-Amerika te verhogen
en de half-feodale gemeenschappen te
helpen zonder al te grote schokken de
1
