GOLDA MEIR - Israels minister
van Buitenlandse Zaken - treedt af
Zeventien jaar in regering
I
Twee ex-premiers in het
nieuwe Franse kabinet
Koerden zijn probleem voor Irak
Wereldnieuws
r
Van dag tot dag
Hart en ziel
Ulbricht is ziek
T erechtstellingen
in Boeroendi
<^raatótoel
J
ZATERDAG 8 JANUARI 1966
3
Rijstrantsoen op Cuba
wordt verminderd
Duits diplomaat door
Russen uitgewezen
Onderwijzeres
Veel vrienden
Ontevreden klant
Geen vergelijk
Miljoenen?
I RAN
SYR IE
Kerbala
i£)p cis
i
M. Mok
Wie nog geen vakantiereserveringen ge
maakt heeft, moet er nu al als de kippen
bij zijn, wil hij in juli of augustus nog
ergens aan de Adriatische, Middellandse
of andere blauwe zeeën enkele vierkante
meters ruimte kunnen opeisen. De boten
naar de Waddeneilanden zijn ook al druk
bezet voor die periode. En de brandpun
ten van vakantievreugde als Königswinter,
Valkenburg, Knokke en Zandvoort ontvan
gen al stromen aanvragen, vooral voor
kampeer- en caravanplaatsen.
Het is nu eenmaal een tijdsverschijnsel
dat men bij de jaarwisseling vakantiebe-
sluiten moet nemen, wat een benauwend
gevoel geeft. Een ander verschijnsel is,
dat men in augustus zijn wintersportho
telletje zal moeten bespreken, wil men met
Kerstmis in de sneeuw zitten. Dat alles
heeft een progressie waar men bang van
wordt. Ieder jaar neemt de volte toe en
wordt de wedren om de ruimte adembe-
nemender. Terwijl de Amerikanen en
Russen de kosmische ruimte veroveren,
raakt de ruimte op de begane grond vol.
Intussen beleeft men in stedelijke sa
menlevingen perioden van stilte geduren
de de wintersport- en zomermaanden,
vooral wanneer men toevallig niet in een
vakantiecentrum woont. Maar een toeris
tenstad bij uitstek als Parijs beleeft al
sinds jaren, dat iedere Parijzenaar die
zichzelf respecteert in de warme dagen de
stad ontvlucht. In die zomerweken wordt
Parijs bewoond door vreemdelingen. Dat
schept een sfeer, die is afgestemd op ver
tier en gezelligheid. Vakantiesteden leg
gen zich erop toe, de toerist op charman
te manier te ontvangen en bezig te hou
den. Dit alles verandert het karakter van
winkelcentra voortdurend sterker, ook in
ons land. Met name de Kennemer toeris
tencentra als Zandvoort, Haarlem en ook
bovenkanaalse gemeenten met atti actieve
bezienswaardigheden als sluizen, stranden
en duingebieden leren steeds beter, zich
voor te bereiden op de komst van vreem
delingen. Toch ontbreekt op dat gebied
nog wel enige planning. Haarlem heeft nu
het voornemen, zijn binnenstad af te slui
ten en de voetganger meer bewegings
vrijheid in het centrum te verschaffen. Op
den duur zal dat meewerken aan het ver
enderen van het karakter dezer binnen
stad, dat gezelliger, intiemer en rustiger
zal worden. Daarbij zullen echter ook ini
tiatieven tot versterking van deze elemen
ten nodig zijn, die de zakenwereld en de
V.V. Verenigingen gezamenlijk zdllen
moeten ontwikkelen. Het stadsleven zal
erbij winnen, ook voor de inwoners zelf,
maar zeer zeker voor een belangrijk deel
ten gunste van het toerisme.
Plaatsen als Velsen, die nog een toe
komst moeten opbouwen als moderne stad
en op heel ander gebied dan Haarlem at
tractief moeten zien te worden voor
vreemdelingen, kunnen in de bouw en pla
nologie van hun centrum al rekening
houden met deze verschuivingen. De mid
denstand zal zich moeten bezinnen op die
kleine, maar zo belangrijke elementen
van gezelligheid en charme, die het win
kelen kunnen stimuleren, het café-leven
bevorderen (niet in de zin van groter alco
hol verbruiken het uitgaansleven in het
algemeen wat glans geven. De oorspron
kelijke gedachte dat het stadsleven zou
uiteenvallen in wijk-concentraties, wordt
daardoor wel enigszins achterhaald. Voor
toerisme blijft een gezellig centrum toch
altijd een eerste trekpleister. En als men
de inwoner bij tijd en wijle eens achter
zijn gordijnen vandaan kan halen om in
een levendige binnenstad wat vertier te
zoeken, is de functie van een stad toch
beter vervuld dan door van die stad een
stenen woestijn met afzonderlijk levende
kwartieren te maken, die geen hart en
geen ziel heeft.
VWWWWWWVMMWMMVlMVWMfWWWVWWMMWWWWWWWIN
BERLIJN (AP) Partijleider Walter
Ulbricht van Oost-Duitsland was niet aan
wezig op de nieuwjaarsreceptie die giste
ren werd gegeven door de Oostduitse
staatsraad. Het officiële Oostduitse pers
bureau deelde mee, dat Ulbricht, die 72
jaar is „met ziekenverlof is."
Hij schijnt aan een kou te lijden, volgens
een andere verklaring toen hij 31 decem
ber niet verscheen om een lange verklaring
voor de Oostduitse radio en televisie voor
te lezen.
HAVANNA (AP) Radio-Havanna
heeft bekendgemaakt, dat het rijstrantsoen
voor de Cubanen is verminderd omdat
volgens een mededeling van premier Fidel
Castro, er geen rijst meer uit China ver
krijgbaar is.
De radio zei: „De revolutionaire regering
heeft besloten tot een vermindering van 1,4
kilogram rijst per hoofd per maand."
Er werd niet gezegd wat het rantsoen
was.
MOSKOU (AP) De eerste secretaris
van de Westduitse ambassade in Moskou,
dr. Alois Mertes, heeft de Russische
hoofdstad verlaten, nadat hij tot persona
non grata is verklaard.
Het Russische ministerie van Buiten
landse Zaken heeft geen bijzonderheden
gegeven van de redenen voor de uitwij
zing. Maandag kreeg Mertes vier dagen de
tijd om het land te verlaten. Volgens Bonn
is het een represaille voor de uitwijzing
van een Russische diplomaat uit West
Duitsland, vorige maand.
(Van onze correspondent)
JERUZALEM. Na bijna zeven
tien jaar minister te zijn geweest is de
Israëlische mevrouw Golda Meir af
getreden. Het ambt van minister van
Buitenlandse Zaken is haar tenslotte
te zwaar geworden. De laatste jaren
moest zij haar werk herhaaldelijk
onderbreken voor een verblijf in het
ziekenhuis „voor onderzoek", zoals
het gewoonlijk heette. In het nieuwe
kabinet-Esjkol zal zij nu worden op
gevolgd door Abba Eban, een door de
wol geverfde diplomaat, die zijn land
vele jaren als ambassadeur in de Ver
enigde Staten en gedelegeerde bij de
Verenigde Naties heeft vertegen
woordigd. Men verwacht dat me
vrouw Meir als een van de meest op
de voorgrond tredende figuren in Is
raels grootste partij, de Mapai, met
haar persoonlijkheid het politieke
schouwtoneel zal blijven beïnvloeden.
GOLDA", zoals men in Israel ver
trouwelijk pleegt te zeggen, behoort tot
de oude garde van idealisten, voor wie
een sociaal-democratisch zionisme levens
doel is. Dit „ras" is politiek strijd
baar, hard werkend, doortastend en niet
altijd feilloos, maar wel vastbesloten om
zich door gemaakte fouten niet uit het
veld te laten slaan. Ook Esjkol en Ben-
Goerion behoren hier toe.
Mevrouw Meir vestigde zich in 1921
in Palestina. Zij had toen vijftien jaar
in de Verenigde Staten gewoond, waar
heen zij als kind van acht jaar met haar
ouders, de Meyersons, uit Rusland was
geëmigreerd. Zij liep er de middelbare
school af en werd opgeleid tot onderwij
zeres. Ook toen al was zij actief in de
zogenaamde „Poalei Tsion", een zionis
tische beweging op socialistische grond
slag die in Rusland was begonnen.
De eerste drie jaar na haar aankomst
in Palestina woonde zij in de kibboets
„Merchawjah". Ze verhuisde daarna naar
Tel-Aviv en begon haar ambtelijke loop
baan bij de Histadroet, het vakverbond
van de arbeidersbeweging, dat in de loop
der jaren een formidabele macht in de
staat zou worden. Zij werkte op de af
deling voor openbare werken en deed er
veel ervaring op, die haar later als minis
ter van Arbeid goed te pas zou komen.
Golda Meir werd een leidster van de
arbeidersvrouwenbeweging kwam in de
exesutieve van de Histadroet, werd gako-
zen tot voorzitster van het Histadroet-
ziekenfonds „Koepat choliem" en verte
genwoordigde in 1929 de Palestijns-jood
se arbeidersbeweging op het zionistische
wereldcongres.
In augustus 1948, drie maanden na de
stichting van de staat, ging zij met de
rang van gezant als Israels eerste diplo
matieke vertegenwoordiger in de Sovjet-
Unie naar Moskou. Haar aanwezigheid
De 67-jarige mevrouw Golda Meir,
die na zeventien jaren het ambt van
minister te hebben bekleed, om ge
zondheidsredenen niet opnieuw Is
raels minister van Buitenlandse
Zaken zal worden.
daar wekte grote geestdrift bij de drie
miljoen zielen tellende Russisch-joodse
gemeenschap. Deze diplomatieke carrière
duurde echter niet lang. In 1949 werd
mevrouw Meir lid van de Kenesset (het
Huis van Afgevaardigden) en in maart
van dat jaar trad zij als minister van
Arbeid tot de regering toe.
Zij bleef dit ambt vervullen tot juni '56
en kreeg toen de portefeuille van Bui
tenlandse Zaken te beheren, een taak, die
haar niet geheel vreemd was.
GOLDA MEIR heeft van dit ambt iets
bijzonders weten te maken. Intelligent,
rustig, maar doortastend, sympathiek in
de omgang, principieel, en vóór alles
vrouwelijk heeft zij zich in internationa
le diplomatieke kringen veel vrienden
worven. Haar bijzondere belangstelling
ging uit naar de jonge Afrikaanse staten
en als Israel in het bijzonder daar de
reputatie van vriend, raadgever en helper
geniet, dan is dat allereerst aan haar
persoonlijke houding te danken.
Golda Meir heb ik eens horen karakteri
seren als „een vrouwelijke partijman
Daar schuilt wel wat waars in. De Ma-
pai-partij beheerst haar leven, al is zij
er de vrouW niet naar om de belangen
van de staat ondergeschikt te maken aan
die van de partij. Voor haar is de „Ma
pai" de drijvende kracht van het staats
bestel, het instrument bij uitnemendheid
tot verwerkelijking van een nationale ge
meenschap.
Vandaar haar vlammend verzet tegen
Ben-Goerions pogingen om door oprich
ting van een eigen politieke groep een
wig in de socialistische gelederen te drij
ven. Vandaar ook, dat zij nu, na haar
heengaan als lid van het kabinet, er niet
aan denkt om zich uit het politieke leven
terug te trekken. Zij blijft zich in de Ma
pai weren en naar men zegt wacht de
zevenenzestig jarige daar een verantwoor
delijke functie in de topleiding.
Golda Meir is sinds jaren weduwe. Zij
heeft een zoon en een dochter. Haar huis
in Jeruzalem is eenvoudig ingericht. Het
weerspiegelt de smaak van de bewoon
ster, die zich niet opmaakt, zich onopval
lend kleedt en wars is van bombast en
drukdoenigheid. Haar ondergeschikten op
het ministerie van Buitenlandse Zaken
waarderen haar als mens en chef. En
ook buiten de kring van haar partij heeft
men vaak bewondering voor haar inzicht
en bezonken oordeel.
Haar drukke werkkring, waarbij zoveel
gereisd moet worden heeft te veel van
haar lichamelijke krachten gevergd. Het
moet Esjkol niet gemakkelijk zijn geval
len afstand van haar als lid van zijn
kabinet te doen.
CHICAGO (Reuter) Een ontevreden
klant heeft gisteren in een toonkamer
van auto's in Chicago drie verkopers
neergeschoten. Enige minuten later werd
hij door een politieman in het hoofd ge
schoten. De klant, de 24-jarige Donald
Jackson, was het niet eens over de ge
stelde betalingsvoorwaarden.
Ex-premier Edgar Faure, die in het
nieuwe Franse kabinet minister van
Landbouw zal worden.
(Van onze correspondent)
PARIJS In de nieuwe Franse rege
ring, die vandaag of morgen geboren zal
worden, zal de nog jonge, conservatieve
minister van Financiën Valery Giscard
d'Estaing zijn plaats aan de gaullistische
oud-premier Michel Debré moeten af
staan.
Een andere ex-premier, de radicaal Ed
gar Faure zal in de nieuwe combinatie
met het beheer over de landbouw worden
belast.
Faure zal dus ook uit naam van Frank
rijk de besprekingen leiden over de Euro
pese landbouw-politiek. De huidige leider
van het departement van Landbouw, Pi-
sani, krijgt de supervisie over een aantal
technische ministeries. Het aantal minis
ters dat de laan wordt uitgestuurd, zal
vermoedelijk aanmerkelijk groter zijn
dan tot aanvankelijk algemeen werd ver
wacht.
De stoelendans tussen Debré en Giscard
d'Estaing is intussen zeker wel het op
merkelijkste aspect van deze regerings
wijziging. Michel Debré, die als premier
in 1962 voor George Pompidou moest
plaatsmaken, keert nu in de regering te
rug met uitgestrekte bevoegdheden, waar
door hij een sleutelpositie in het nieuwe
kabinet zal kunnen innemen. Want be
halve dat de sleutels van de schatkist de
bewegingsvrijheid van al zijn collega's
uiteraard bepalen, zal Debré ook nog de
sociale en economische sectoren direct
voor zijn persoonlijke rekening nemen.
De bedoeling van president De Gaulle
schijnt vooral wel te zijn, dat Debré een
wat progressiever accent aan het sociale
beleid zal geven. Langs die weg hopen de
gaullisten de linkse aanhang bij de kamer
verkiezingen in 1967 te behouden, of even
tueel uit te kunnen breiden. Aan dat ver
langen is de briljante minister van Fi
nanciën, Giscard d'Estaing, nu ten offer
gevallen.
Giscard zal die rol van zondebok wei
nig waarderen. Hij heeft hét staatshoofd
nogal onomwonden verklaard,, dat hij
zijn vervanging beschouwt als een desa
vouering van zijn stabilisatie-politiek. De
grote vraag en het grote gevaar voor
de gaullisten is nu uiteraard of Gis
card uit die interpretatie verdere politie
ke consequenties zal trekken.
Giscard is de leider van de groep van
gaullistische conservatieven in de Kamer,
die de regering nodig heeft om een meer
derheid te kunnen vormen. Zou Debré dus
een lijn gaan volgen die Giscard niet aan
staat, dan kan hij zijn kamerfracties in
de weegschaal werpen om de regering
Pompidou tot aftreden te dwingen.
GENEVE (AP) De internationale
commissie van juristen heeft verklaard
dat in het Afrikaanse koninkrijk Boeroen
di 86 mensen zijn terechtgesteld, waaron
der alle gekozen voorzitters en vice-voor-
zitters van beide Huizen van het parle
ment, sedert de opstand in het land in
oktober vorig jaar. De opstand is mis
lukt.
De ICJ is een niet-politieke organisa
tie die meer dan 56.000 juristen uit alle
delen van de wereld vertegenwoordigt
Zij heeft in december de Zwitser dr. Phi
lippe Graven naar Boeroendi gestuurd als
waarnemer. De regering van Boeroendi
had hiervoor toestemming gegeven.
(Van onze redactie buitenland)
Recente berichten over spanningen aan de grens tussen Iran en Irak
hebben opnieuw de aandacht gevestigd op de Koerden. Iraakse troepen
waren bij gevechten tegen opstandige Koerden over de grens van Iran
(Perzië) gekomen. Ook zouden straalvliegtuigen van de Iraakse lucht
macht Koerdische dorpen, op Perzisch grondgebied, hebben beschoten.
De minister van Buitenlandse Zaken van Iran, Abbas Aram, dreigde:
„Wij kunnen deze toestand niet langer dulden. Iraaks wapengeweld zal
onmiddellijk met geweld worden beantwoord."
Deze week zond de Iraakse regering in antwoord hierop een protest
brief, waarin de beschuldiging werd geuit dat Teheran de Koerden toe
staat vanuit Perzisch grondgebied acties te ondernemen tegen Irak.
Koerden zijn geen Arabieren. Ze
spreken een Indo-Germaanse taal die
verwant is aan het Perzisch, en hoe
wel zij de mohammedaanse godsdienst
belijden, behoren ze tot de sunnieten
een orthodoxe groepering in te
genstelling tot de meeste Perzen en
vele bewoners van Irak, die sjiieti-
sche islamieten zijn.
Ze vertegenwoordigden al een roerig
element in het Ottomaanse Rijk nadat
zij in de vorige eeuw hun zelfstandig
heid aan de Turken hadden verloren.
De bedoeling was na het einde van de
eerste wereldoorlog, toen het „zieke"
Turkse rijk uiteenviel, een zelfstandig
Koerdistan te vormen. Maar in 1923
lieten de grote mogendheden deze
plannen schieten. Sindsdien leven de
Koerden verspreid in Turkije, Irak,
Ii-an, Syrië en de Sovjet-Unie. Ook na
de tweede wereldoorlog hadden de
Koerden met hun streven naar autono
mie geen succes. Op de Conferentie
van San Francisco hadden zij geen
resultaat met een gezamenlijk me
morandum ter verkrijging van de vu
rig verlangde onafhankelijkheid.
Koerden in Irak werd onderdrukt
slaagde de leider van de opstand,
Moellah Moestafa el-Barzani, erin
naar de Sovjet-Unie te vluchten. Hij
kreeg er de beschikking over een zen
der in Bakoe om propaganda onder de
Iraakse Koerden te maken.
De machtsoverneming door generaal
Kassem in 1958 leek betere tijden voor
de Iraakse minderheidsgroep in te lui
den. Barzani keerde terug naar zijn
land en schaarde zich met zijn Demo
cratische Partij der Verenigde Koer
den achter Kassem in diens strijd te
gen de „imperialisten". Maar twee
jaar later toen de beloften voor
enigermate zelfstandigheid nog steeds
niet door Bagdad waren ingelost
ontbrandde de strijd opnieuw.
Een guerilla die door de Koerden
voornamelijk in „hun eigen land"
wordt uitgevoerd uitgerekend in het
olierijke noordoosten dus, waar negen
tig percent van Iraks export vandaan
komt. Kassem liet met straalbom-
menwerpers de Koerdische dorpen
bombarderen. De kudden, het voor
naamste middel van bestaan van de
nomadische Koerden, werden gemi
trailleerd. Maar de Koerden lijken
over een onuitputtelijke hoeveelheid
uithoudingsvermogen te beschikken
ondanks het feit dat meer dan twee
honderd dorpen en tentenkampen met
de grond gelijk werden gemaakt, luk
te het Kassem niet het verzet te bre
ken.
Ook president Aref
tie in februari 1963
- na de revolu-
slaagde er niet
Volgens Koerdistaanse gegevens zou
den er nu zes miljoen Koerden in Tur
kije, vier miljoen in Iran, twee miljoen
in Irak, een half miljoen in Syrië en
200.000 in de Sovjet-Unie wonen. Maar
volgens de Volkenbond, die zich in 1930
met het Koerden-vraagstuk bezig hield
ruim dertig jaar geleden dus wa
ren er destijds in totaal niet meer dan
drie miljoen Koerden.
Toen in 1945 een opstand van de
Gebieden bewoond
door Koerden
Eriwan
Malatya*
Tebriz
Mardin
Maraghe
Aleppo
Zendzjan
TEHERAN
Mosoel
Soeleimaniya
fHamadan
•Kirmansjah
Boeroedzjird
Hama
^DAMASCUS
Kirkoek
Chanakin
BAGDAD
i
Disfoel
•Ahwas
in tot een vergelijk te komen met de
Iraakse Koerden. Van hun eisen naar
meer zelfstandigheid hebben de Koer
den er inmiddels een belangrijk aantal
laten vallen. Zij blijven echter onder
andere vasthouden aan:
het Koerdisch als officiële taal en
als taal'bij' het onderwijs in de Koer
dische gebieden;
Koerdische functionarissen in deze
gebieden;
een Koerdisch leger van 2000 man,
alsonderdeel van het Iraakse leger.
Aref van zijn kant voert een hard
nekkige strijd om uit alle bevolkings
groepen in Irak één hechte nationale
staat te smeden, wat geen gemakkelij
ke opgave is voor de leider van een
land met zoveel „vogels van diverse
pluimage".
De gebieden waar de Koerden wo
nen (gestippeld op het kaartje aange
geven) zijn veelal ruig en onherberg
zaam. Wegen zijn er nauwelijks. Geen
wonder dat er betrekkelijk weinig van
hen bekend is. De Engelsman Robin
Fedden die dit jaar door het woeste
gebied reisde kreeg van de autoritei
ten te horen: „Pas op voor de beren
en de Koerden". Dat viel blijkbaar
achteraf toch wel mee, want Fedden
gaf later in het dagblad de „Times"
in een tweetal artikelen een beschrij
ving van zijn tocht. Over zijn ontmoe
ting met een groep rondtrekkende
Koerdische herders, schrijft hij
„Het kamp zag er bijzonder armoe
dig uit. Maar er werd onmiddellijk een
kleed voor ons uitgerold en van alle
kanten kwam men ons geschenken
aanbieden: zelfgebakken broden, uien
en yoghurt. Van de yoghurt maakten
zij bovendien een verrukkelijke drank,
die ze „airan" noemden en die ijskoud,
gekoeld in een dichtbij zinde rivier,
werd geschonken.
Zo werden we overal ontvangen. Be
taling voor deze welkomsgeschenken
weigerden ze beslist. We hadden voor
ontmoetingen met hen kleine geschen
ken gekocht, maar chocolade en snoep
voor de kinderen bestemd bleek geen
succes. Ze hadden zoiets nog nooit ge
proefd. Een paar dappere jongetjes
probeerden een klein stukje van de
chocolade, maar ze spuugden het on
middellijk weer uit en trokken er een
heel vies gezicht bij.
Niet alleen met nieuwjaar
Het nieuwe jaar had al bijna een week
dienst gedaan, toen er nog een gelukwens
in mijn brievenbus viel. Zo'n vertraging
kan verschillende oorzaken hebben. De
overstelpte posterijen kunnen geen kans
hebben gezien, het papier op tijd te be
zorgen en zich over hun onmacht hebben
getroost met de gedachte dat een heilbo-
de nooit te laat komt. Een andere oor
zaak van de vertraging kan zijn dat de
afzender in een ver, vreemd land is ge
vestigd en de tijd, benodigd voor de over
komst van zulk een vriendelijk drukwerk
je, heeft onderschat. Voorts kan het een
van die niet ontalrijke lieden betreffen
die pas goede wensen gaan posten, nadat
ze deze zelf hebben ontvangen. De cate
gorie dus van diegenen die pas in actie
komen, wanneer ze krachtig zijn aange
pord. Er is geen reden hen hard te val
len om hun traagheid. Zij zorgen ervoor
dat de feestvreugde nog wat nadruppelt.
Terwijl de hand zich er reeds aan ge
wend heeft het nieuwe jaartal boven brie
ven te zetten en het leven zich ook ove
rigens gedraagt alsof het niet onlangs nog
aan een oud-en-nieuw-viering onderwor
pen was geweest, herinneren zij ons nog
even aanhet grote moment waarop wij,
goed gevoed en gedrenkt, onze naasten
met liefderijke ernst in de ogen keken om
vervolgens naar bed te gaan ofwel het
feest voort te zetten tot alle ernst was
weggefuifd.
Nu geviel het dat de nieuwjaarswens
die mij nog zo laat bereikte, afkomstig
was van een buitenlands beeldend kun
stenaar die ik enige jaren geleden heb
leren kennen. De tekening die hij mij als
blijk van zijn goede bedoelingen zond,
bracht hem zelf als 't ware in mijn huis,
Na vele brave prentjes uit de industriële
molen een eigenhandig vervaardigd werk
stuk, als nieuwjaarsverrassing. Die ene
week kwam er niet meer op aan, het
jaar was plotseling weer fonkelnieuw. Of
om het heel precies te zeggen: de hele
jaarwisseling deed er niet meer toe, want
de tijd draaide nog een heel eind verder
terug. We waren weer bij elkaar onder
een zuidelijke zonen ik verviel weer in
mijn eerste prille bewondering voor het
werk van een man met de rijke fantasie
van een kind en de hand van een mees
ter.
Meegesleept door deze dankbare stem
ming, bedacht ik aanvankelijk niet dat ik
zelf deze verre vriend met nieuwjaar had
verwaarloosd. Toen ik er eindelijk wel
aan dacht, bekroop mij een gevoel van
schaamte. Zulk een gevoel is niet aange
naam en ik suste het dan ook met de
overweging dat ik hem maanden her had
geschreven zonder antwoord van hem te
hebben gekregen. We waren dus quitte,
tenminste wanneer men een vriend
schapsverhouding in boekhoudkundige be
grippen mocht vatten. Maar dat zou een
akelige misvatting zijn. Daarom laat ik
het jaar gewoon nog wat ouder worden
en hervat het contact op een moment dat
mij geschikt lijkt. Zomaar, zonder dat de
kalender eraan te pas komt.
Want hoe aardig het ook is dat men
zich met nieuwjaar iemands bestaan her
innert, het is toch nog aardiger ook op
andere tijdstippen aan hem te denken.
Advertentie
N.V. MIJ. „HOLSTER" - OVERVEEN
Tel. 02500 - 60002, 57290 en 57833
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
Snel. Een dievehbende heeft in drie mi
nuten uit een bestelwagen op het vlieg
veld van Londen platina ter waarde
van enige duizenden ponden sterling ge
stolen. De andere goederen in de wa
gen lieten zij ongemoeid.
Eerste. In New Orleans is donderdag de
eerste r.k. negerbisschop, de 49-jarige
Harold Robert Perry, gewijd. Hij is
hulpbisschop van het bisdom New Or
leans, dat ruim 650.000 gelovigen
meest blanken telt.
Hotelbrand. Bij een hotelbrand in St.
Paul in de Amerikaanse staat Minneso
ta zijn donderdag elf mensen om het
leven gekomen en zestien gewond.
Demonstratie. Bij een demonstratie voor
de Griekse oud-premier Papandreoe in
Piraeus zijn drie mensen gewond. Drie
mensen werden aangehouden.
Naakt bestaan. Een man in adamskos
tuum strooide donderdag in de Urugue-
se hoofdstad Montevideo van het bal
kon van zijn huis af bankbiljetten van
duizend peso ongeveer vijftig gulden
uit in de straat beneden hem. Spoe
dig ontstond er een hevig gedrang van
mensen die het geld probeerden te be
machtigen. De „weldoener" werd naar
een psychiatrische inrichting gebracht.
Dapper. Dezer dagen drong een rover de
bank van Breitenbach am Inn in Oos
tenrijk binnen, richtte zijn geweer op
bankdirecteur Leuchner en eiste 't kas
geld. De dertienjarige zoon van de di
recteur wierp zich echter bliksemsnel
op de onverlaat, drukte de loop van
diens wapen naar beneden en stelde
zijn vader in de gelegenheid de man te
overmeesteren.
Gezond. De Anglikaanse kerk schijnt een
lang leven te garanderen. Volgens sta
tistieken zijn onder de 15000 Anglikaan
se geestelijken twee honderdjarigen,
een honderdtal is ouder dan negentig
jaar en een zeer groot aantal is de
tachtig reeds gepasseerd. Het hoofd van
de statistiek denkt dat dit te danken
is aan het leven dat zij leiden en
aan de gezonde lucht op het platte
land.
Huwelijk. Een Braziliaanse priester, Ma-
ciel Vidigal, die ook afgevaardigde is in
de volksvertegenwoordiging van de deel
staat Minas Gerais, heeft van de paus
toestemming gekregen te trouwen mits
hij het priesterambt niet meer uit
oefent. Het is de tweede maal in een
half jaar dat in Minas Gerais een r.k.
geestelijke een dergelijke toestem
ming krijgt.
