Zeer enerverend slot van een
schitterend schaatstoernooi
Cees Verkerk verspeelde titel
door val op de 10.000 meter
ARD SCHENK EUROPEES KAMPIOEN
Russen en Noren overdonderd
door de Nederlandse formatie
Drama's en
m
n blijspel
l)
Geen Russia
maar USSR
Wang Chin Yu won
in Noordoost-China
SPOR TIEF
BEZIEN
Puttershoek - ongelukshoek
Wlgti1
Iflfe -
ÉH
9
li
MAANDAG 24 JANUARI 1966
Rechtop, als een monnik in meditatie, stond Ard
Schenk langs de haan. Hij was net al toegejuicht als de
nieuwe Europese kampioen. Het was wat voorbarig,
maar wie zou Schenk nog van de bovenste tree kunnen
halen na zijn magistraal gereden 10.000 meter met als
gangmaker wereldrecordhouder Jonny Nilsson? Ard
had de nationale recordtijd op de 10 km. dat sinds het
Nederlands kampioenschap van dit jaar op naam van
Cees Verkerk stond, tot een armzalige prestatie geredu
ceerd. Maar nu stond hij daar langs de baan. Zijn boe
zemvriend Cees Verkerk joeg in een prachtige, krachtige
pace ver vóór de overal gevreesde stayer Fred Anton
Maier uit naar een droomtijd. Schenk, die aanvankelijk
aanwijzigingen had staan geven, stond roerloos. Zou het
dan weer gebeuren, zoals bij de nationale titelstrijd? Zou
Verkerk hem dan weer net voorbijschieten in het eind
klassement? Het publiek schreeuwde, bonkte op de
reclameplaten, stampte op de tribunes. Als enorme zetten
in de rug duwden de aanmoedigingssalvo's Verkerk naar
een ongedachte prestatie. Even keek Cees, dankbaar voor
dat heerlijke geweld, naar de tribune. Dat even werd
hem noodlottig. De oranje trui tuimelde omlaag. Ver
kerk viel, gleed als een ijshockeypuck tegen de kant.
Ontzetting bij iedereen. Schenk sloeg de handen voor de
ogen. Hij reed de kant van zijn vriend op, die bijna hui
lend overeind krabbelde. Als in trance stond Verkerk op.
Hij klauwde weg. Dag kampioenschap, dat zo dicht bij
had gelegen! Want Verkerk rééd in de winning mood,
was in winnende positie. Schenk schreeuwde. En de
felle vechtersbaas, nu nog harder opgezweept door het
publiek, ging door. Zijn schaatsen mankeerden gelukkig
niets. En Verkerk wón van Maier,dn een nieuwe record
tijd 16.01. Natuurlijk huilde hij na afloop. Schenk be
greep het. Hij liet hem even gaan. Toen reden ze samen
hun onofficiële ereronde. Kaplan, de enige werkelijke
belager van de Nederlanders wist het: hij was verslagen.
Door Schenk, maar ook door Verkerk. De Russen hadden
er diep respect voor. Dat zeiden ze me na afloop nadruk
kelijk. De twee vrienden stonden samen op het ere
podium. Schenk bovenaan, als Europees kampioen. Ver
kerk links van hem als tweede. De Nederlandse triomf
was volledig.
Het was een wedstrijdéinde, geladen van emoties, wreed voor Verkerk brechts), er waren ook zwaar teleurge-
door het lot. Maar de Zuidhollander is een fijne, nuchtere sportjongen. Hij
was ook gelukkig met Schenks triomf. En daarom genoot hij mee,
toen Schenk daar bovenaan stond op het eretrapje; toen de reusachtige
krans op de schouders van de lange, slanke figuur van Ard werd gelegd.
Daarom zoog hij ook met plezier de enorme ovaties van het trotse publiek
in zich op. En Verkerk applaudisseerde mee, toen zijn „half-broer" (zo
noemen vader en moeder Schenk Ard en Cees, die altijd met elkaar op
trekken) daar te midden van fakkels voortgleed op het ijs van Deventer.
Het werd een indrukwekkende ereronde. Coach Anton Huiskes stond in
het donker toe te kijken naar die optocht van fakkels. Het was hem gelukt.
Kan er een gelukkiger ogenblik zijn voor een coach, als hij ziet dat zijn pu
pillen het hoogste hebben bereikt, wat er te bereiken valt? Maar was het
op dit moment al, dat Huiskes besloot weg te gaan? Want Huiskes had
eigenlijk nog meer gewild: vijf man in plaats van vier bij de eerste zestien.
Aan splinters
IS
Bedrijvige baas
- 7~
...tabak op zijn best!
f
(Van onze sportredacteur)
Een ongeluk zit in een klein hoekje.
Dat hoekje was in Deventer de voor
laatste bocht. Daar ging Verheyen on
deruit, daar viel Per Ivar Moe, daar
verloor Verkerk zijn kans op de titel.
Merkwaardig genoeg vlogen alle drie
de rijders in de richting van een toe
passelijk bord. De Deventenaar Ver
heyen schoof naar de plaat van De
venter koek, waarmee die Deventer
koek voor Verheyen op was. Per Ivar
Moe struikelde en kwam bij Nooitge-
dagt tot stilstand. Verkerk tenslotte
tuimelde vlak voor de „Puttershoek"
van de baan. Daar stonden zijn suppor
ters van het café 't Veerhuis met het
opschrift: „Hier is Puttershoek"...
(Van onze sportredacteur)
Traditiegetrouw waren er na afloop
van de loting steeds opmerkingen uit de
Russische hoek. Daar was een verzoek
van de Russische coach om de baan niet
zoveel te laten schoonmaken, omdat het
ijs anders te hard zou worden. Daar was
ook een opmerking van de tolk, toen Hen-
ny Roos de loting van de 10 km. bekend
maakte en achter de namen van de Rus
sen Russia zei. „Het is niet Russia, maar
USSR." Hij lachte vriendelijk toen de
heer Roos beloofde zich te zullen beteren
op dit punt.
(Van onze sportredacteur)
stelden zoals een Per Ivar Mop, de we
reldkampioen, die twee maal kwam te
Idy Verheyen
vallen en er daarna de brui aan gaf, en
zoals de Russen, die ondanks al hun hof
felijkheid en vriendelijkheid toch niet
konden verbergen, dat deze strijd hen
ernstig geschokt had. Ga eens na: bij
de eerste negen rijders slechts twee Rus
sen, Valery Kaplan (derde) en Eduard
Matusevich (zesde). Nog harder wel
licht kwam de klap aan voor de Noren.
Zij hadden bij de eerste tien inn het eind
klassement slechts twee vertegenwoordi
gers, Maier (vijfde) en Stiansen (zeven
de). „Het was te verwachten, maar het
is en blijft een moeilijk te verwerken
feit", zei de „oude" Noorse vechtjas
Knut Johannesen, die jaloers keek naar
het Nederlandse resultaat: 1. Schenk, 2.
Verkerk, 8. Liebrechts en 14. Bartling.
De Nederlanders waren favoriet, dat
wel, maar toen de eerste ritten van de
500 meter gereden waren, was er bepaald
nog geen juichstemming. Alles ging nog
met horten en stoten. Het startschot voor
de Nederlanders leverde volop moeilijk
heden op, letterlijk en figuurlijk. Het
startpistool (buiten verantwoordelijkheid
van de organisatoren) liet het verscheide
ne malen afweten en dat was dachten
we zo vooral een handicap voor Ard
Schenk. Tot drie maal toe moest hij in
zijn rit tegen de schaatsleerling Gian
Clod er aan de startlijn komen. Schenk
sr. zei me zaterdagavond somber: „let
op, dat gedoe met dat pistool kan Ard
het kampioenschap kosten, want hij heeft
er zeker tijd mee verspeeld".
Nee, die start was niet best. Want vlak
vpor de 42.61 van Schenk bad debutant
Eddy Verheyen al zijn dromen aan splin-
Het ls een uitermate enerverend sport
gebeuren geworden, waarvan Pieters
Graafland, genietend op de tribune op
merkte: „daar kun je een voetbalwed
strijd voor laten staan". Waar tienden
van seconden beslissen, waar één mis
slag fataal kan zijn, waar de emoties zo
dicht aan de oppervlakte liggen, daar
moet ook wel een boeiend gevecht ont
staan. Er waren gelukkigen en diep te
vredenen, zoals in het Nederlandse kamp
(behalve Verheyen en wellicht ook Lie-
X
«li
WÊk
L '■'te&Y.c*.»-: -y.
ters zien splijten. Men kent de voor
geschiedenis. En die voorgeschiedenis
leek als een grauwe schaduw met hem
mee te rijden. Verheyen wilde alles ge
ven. De schaduw van te moeten excelle
ren dreef hem te dicht naar de lijn.
En die schaduw moet wreed gegrinnikt
hebben, toen Verheyen onderuit ging. En
men weet, wat dat betekent op de
sprint. Het betekent radicale uitschake
ling. Ontmoedigd reed de Deventenaar
naar de streep. Hij boog diep het hoofd.
Verkerk en Schenk begrepen, wat er in
de jongen omging. Ze legden hun arm
om zijn schokkende schouders. Huiskes
knikte naar Postma, die hem over de
narigheid heen probeerde te krijgen.
Ook Liebrechts deed geen grandioze
dingen op de korte afstand (44.1), zodat
het dan van Verkerk moest komen. En
inderdaad leverde het vechtertje een
prachtig duel met wereldkampioen Moe.
Beiden eindigden gelijk (42.8). Bartling,
die prima debuteerde, bracht het alleen
rijdend tot 43.8. Dat alles hield in, dat
Kaplan, Ruslands b'este troef, direct al
een hoge kaart in handen had met als
collega Matusevich op de derde plaats,
want zowaar had de onbekende Oostduit
ser Horst Freese zich met 42.2 op de
tweede plaats genesteld.
Wilde Nederland de beste kanshebber
worden, dan moest er op de 5000 m. toch
waarlijk iets groots verricht worden. En
tot uitbundig genoegen van het publiek,
dat nu ook de smaak te pakken had ge
kregen, gebeurde dat ook. Matusevich,
voor de tweede keer, als eerste gestart
diende als baken. De Noren herademden,
toen Maier (7.50.1) en Stiansen (7.52.5)
ruim onder de tijd van de Rus (7.58.7)
bleven. Kaplan keek wat zuurder, toen
hij op 7.55.4 bleef staan en zijn gezicht
vertrok nog meer, toen Schenk onmiddel
lijk daarna voor een geweldige explosie
zorgde. In krachtige stijl, met lange sla
gen, reed Ard aangevuurd door het
scanderende en zingende publiek tegen
de stopwatch, want De Riva (gecoached
door Broekman) was geen rivaal. Hard
jagend verbrijzelde Schenk het Neder
lands record van Liebrechts: van 7.59.9
naar 7.47. Dat wil wat zeggen.
De Russische coach Kudravsiev, een be
drijvige baas in lange oud-modieuze jas
werd er stil van. Hij schudde het hoofd,
vooral na de rit van oud-Europees kam
pioen Antsson (8.04.1). Maar ook voor de
Noren hadden de schikgodinnen een nare
draad geweven. Een onzichtbare draad,
die het idool Per Ivar Moe naar de
rangen van de troostelozen en figuran-
Zie verder pagina 10
Met nog een kleine maand voor het we
reldkampioenschap hardrijden op de
schaats in Goeteborg (1920 februari)
voor de boeg heeft de Chinees Wang Chin
Yu de in Harbin (noordoost China) ge-
M&1}, landenwedgtrijd CJÜna-Japan be
wezen nog steeds dij de Schaatstop te
behoren. Vorig jaar bereikte hij in de
strijd om het wereldkampioenschap in
Oslo de elfde plaats. De Chinese kam
pioen legde in Harbin met 186,263 pun
ten beslag op de eerste plaats. Zijn tij
den op de vier afstanden waren: 500 m.:
43,4, 1500 m. 2.12,4, 5.000 m.: 8.04.3, 10.000
m. 16.46,0.
)WMMWVWWWWVWWWWWVWWWVWVWUVWWVtAfWVWIWWWWVWW
Er waren drama's, maar ook blij
spelen in Deventer. Deze foto's
laten er iets van zien.
Na zijn val op de 500 meter wordt
debutant Verheyen kameraadschap
pelijk opgevangen door zijn grote
collega's Ard Schenk (l.) en Ver
kerk. Tussen Schenk en Verkerk
ziet men net nog trainer Postma.
De gebogen figuur hierboven is
Cees Verkerk, die wel eerste wordt
in deze 10 km-serie tegen Maier,
maar die in deze'rit door een val
de Europese titel verspeelde.
Hiernaast een gelukkige Schenk,
die na zijn prachtige 1500 m tegen
Kaplan gefeliciteerd wordt door de
Noor Guttormsen. Achter Schenk
Kaplan.
Schenk op de schouders van Kap
lan (l.) en Verkerk.
De Europese schaatskampioenschappen
in Deventer zijn een groot Nederlands
succes geworden, op praktisch alle ge
bied. Sportief en organisatorisch was het
toernooi voortreffelijk na een wat aarze
lend startschot. Er is verder bewezen,
dat op een Nederlandse kunstijsbaan uit
stekende tijden gemaakt kunnen worden.
Deventer heeft op dit punt baanbrekend
werk gedaan. Daarom is het zeer te betreu
ren, dat coach Anton Huiskes er de brul
aan gegeven heeft. En vooral de wijze
waarop dat gebeurd is (men leze hierover
op de voorpagina en pagina 10 van dit blad)
is te laken. Huiskes is ontegenzeggelijk een
uitstekende coach op het ijs. Maar buiten
de baan is hij te impulsief en heeft hij geen
enkele ruimte voor een compromis. Men
moet echter niet alleen tegen Huiskes, die
de jongens in de steek gelaten heeft en
daardoor in sportief opzicht gevallen is, de
vinger opheffen, maar ook tegen de tech
nische commissie van de KNSB. Deze TC
heeft evenmin een tactische rol in dit spel,
dat van blij- treurspel werd, gespeeld. Offi
cieel heeft men Huiskes niet voor de troep
gehuldigd, zoals ook vorig jaar niet was
gebeurd, waarna Liebrechts achter de mi
crofoon sprong om dit te doen. En vooral
een impulsief man als Huiskes is hier zeer
gevoelig voor. Het is te hopen, dat men
snel maatregelen neemt om de jongens
niet de dupe te laten worden van deze nare
kater na zo'n prachtig feest.
Advertentie
ti'kfr:
.v.-.-.
WKS. I
1
