HET LAND ACHTER
DE BERGEN
Méér zon voor
aaopassie:
zomerse
door
werktijd
PANDA EN DE G1UBBEL
POLLE, PELLI EN PINGO
n
KAMMETJE FOK
J
7
E
S
7
door John Boland
Herinvoering zomer
tijd als eerste fase
Reflecterende
nummerplaten
de fijne dropbonbonlekker en... goed voor u!
DINSDAG 25 JANUARI 1966
Ons vervolgverhaal
(Vertalina Maraot Bakker)
VELE VOORDELEN
BEZWAREN VERVALLEN
EUROKLOK
MEM ZEGT...
f\wm
f
77)
„De beklaagde moet over die tweede
glazen wand klimmen om de bevrij
dingscirkels te bereiken. Dat zijn de
metalen ringen, die u vlak onder het
raam ziet, aan die uitstekende balken;
het laatste risico is dat men een van
die cirkels moet vastgrijpen... En een
van de drie betekent de dood. Die de
ze ring vastgrijpt, sterft."
Claymore schuifelde heen en weer
in zijn stoel, hij had de armen ge
kruist en zijn gebalde handen in
zijn okselholten begraven. Hij moest
in beweging blijven om te voorkomen
dat het onophoudelijk trillen van zijn
lichaam de Dienaren zou opvallen. Als
zij hem naar deze slachtpartij hadden
gebracht om zijn zenuwen kapot te
krijgen, dan hadden zij hun doel vrij
wel bereikt. Hij keek naar Leary en
probeerde steun te putten uit de aan
wezigheid van de piloot. Als de Cana
dees al onder de indruk was van de
mensenjacht, liet hij het niet blijken.
Claymore hield een ogenblik op met
schuiven. „En als de beklaagde geen
kans ziet over die tweede glaswand te
klimmen?"
„Bewonderenswaardig, meneer
Claymore. In korte bewoordingen
noemt u daar het punt waarom het
gaat... Ziet u, als de beklaagde Heer
er niet in slaagt over de tweede glas
wand te klimmen, daalt de eerste en
hii is weer doelwit voor de pijlen."
„Er is dus geen ontsnapping moge
lijk?" Hij begon opnieuw heen en
weer te schuiven. „Zeg eens, Mohema,
u hebt een vraag, die ik u daareven
stelde, nog niet beantwoord. Welk
percentage van de beklaagden wordt
onschuldig bevonden?" In spanning
wachtte hij haar antwoord af, toen liet
hij zijn ingehouden adem in een zach
te fluittoon ontsnappen. „Niemand,
zeker? U moet toegeven, dat niet een
van die stakkers ooit onschuldig is be
vonden?"
„Dat pleit voor ons systeem, niet
waar?" zei zij luchtig. „Het betekent,
dat er nog nooit 'n Heer vals beschul
digd is; in alle gevallen werd de schuld
bewezen." Daverend gejuich van het
publiek deed haar naar buiten kijken.
„Nu zult u rechtspleging op haar best
zien."
Een groep van zeventien mannen
en vrouwen kwam de arena binnen en
begaf zich naar de zuilen, losjes boog
en pijlen meedragend en er soms mee
wuivend in antwoord op het gejuich
van de menigte hoog boven hen.
Claymore drukte de kijker tegen de
ogen en hij kreeg het te kwaad, toen
de beklaagde vrouw de arena binnen
kwam. Naakt, een stralende gestalte,
een gladde huid waarop het licht
glansde, een trotse houding.
Claymore voelde het bloed naar zijn
wangen springen, terwijl hij haar li
chaam door de '/ijker waarnam. Hij
onderging haar aanwezigheid daar als
iets onbehoorlijks en vernederends
en het walglijkste was, dat hij licha
melijk werd geprikkeld door de aan
blik van haar naaktheid.
Zodra de eerste pijl haar voorbij
vloog, begon zij aan een grillige ren
en zij had haar spieren volkomen in
bedwang. Enkele sekonden later was
zij al binnen de ring van zuilen en
nog bewoog zij zich snel en sierlijk.
Verschiedene pijlen werden op haar
afgeschoten, maar zij misten haar
grondig. Claymore werd steeds opge
wondener, terwijl de vrouw de zuilen
ring achter zich liet en hem met elke
sprong dichter naderde. Hij hijgde
plotseling toen een van de pijlen de
gestrekte arm en de zijde van de
vrouw leek te doorboren; het was
evenwel optisch bedrog geweest; zij
was niet gewond.
Terwijl zij de kring achter zich liet
en in een boog naar de glooiing rende,
begon Claymore te schreeuwen zon
der 't te merken. Een wolk van pijlen
vloog haar voorbij en 't leek een won
der, dat zij niet getroffen werd. Zij
kwam steeds dichterbij en haar ge
zicht was nu vertrokken van inspan
ning. Toen ze de voet van de helling
bereikte steeg er een overweldigend
gejuich uit het publiek op en het ru
moer leek haar tot nog meer inspan
ning aan te zetten.
Een van de pijlen, die te hoog was
gericht, trof de glasruit voor Clay
more en liet een ster in het glas ach
ter, juist terwijl de vrouw over de
eerste spleet in de glooiing sprong.
Ogenblikkelijk schoot er een dik glas-
scherm achter haar omhoog en het
weerde de aansnorrende pijlen juist
op tijd om haar te redden. Hoger op
de helling verrees een tweede glas
wand en de vrouw zat tussen twee
glazen muren opgesloten. Zij lag op
haar ene knie en wiste zich met de
rug van haar hand het zweet uit het
gezicht, 't Joelen en schreeuwen van
het publiek leek niet tot haar door
te dringen.
Claymores lippen waren droog en
zijn keel schrijnde. Hij zat ver voor
over en kon zijn ogen niet afhouden
van de vrouw, die nog geen tien me
ter van hem af neerknielde. Zij was
inmiddels meer dan een opgejaagd
menselijk wezen. Zij was het symbool
van zijn eigen hoop geworden. Als zij
de bevrijdingscirkel bereikte, zou dat
een teken zijn een teken dat hij
zelf veilig uit zijn benarde positie zou
komen.
De schutters kwamen uit de zuilen
te voorschijn en stelden zich aan de
voet van de helling op. Over haar
schouder keek de vrouw naar hen.
Zij sprong op en mat met haar blik
de tweede glazen wand. Zij beklom
de helling en ging op haar tenen
staan om de bovenkant te bereiken,
maar haar vingers bleven meer dan
een halve meter beneden de gladde
bolle bovenrand van de glaswand. Zij
zou moeten springen, als zij houvast
wilde vinden.
Zij nam haar sprong na een aan
loop van de eerste glaswand af, maar
het oplopend terrein remde haar
vaart en de afstand was ook te kort.
Claymore zag haar op haar lip bij
ten, terwijl zij opkeek naar de rand
die zij over moest, als zij wilde blij
ven leven. Opeens leek zij op een
idee te komen; zij ging terug naar
de de eerste glaswand, nam haar
aanloop, maar stak nu schuin over
naar de tweede glaswand en toen zij
die vrijwel had bereikt, sprong zij en
haar vingers kromden zich om hou
vast te vinden.
Claymore kreunde toen hij haar li
chaam plat zag worden, terwijl het
tegen de dikke glasruit sloeg. Haar
vingers misten de bovenrand op een
haar en zij viel zwaar neer, terwijl
het publiek bulderde van het lachen.
(Wordt vervolgd)
AMSTERDAM De vereniging „Euroklok" heeft meer zon te bieden.
„Zoek de zon op" is er niet meer bij. Een vakantiereisje naar zuidelijker
landen hóeft niet meer .WEG is het schrikbeeld van de veertien in een
zomerhuisje op de veluwe verregende vakantiedagen.
„De zon is er al, maar op het verkeerde moment", zeggen de Euroklok-
kers. Zij hebben nu een plan uitgedokterd dat het mogelijk maakt hier in
Nederland, als het moet in de zomer van 1967 al, na werktijd nog zes uur
van de zon te genieten.
Hoe?
Joost mag het weten?
Joost WEET het.
CllgCObUU l/Cli) muux 4 J v I
„EUROKLOK"-secretaris drs. Joost H.
van den Bergh zegt: Het gaat erom, een
zomertijd in te voeren. In het voorjaar
de klokken een uur vooruit, in het na
jaar weer een uur achteruit. Dat levert
voor de meest zonrijke maanden van het
jaar, juni en juli, een zonsondergang op
om ongeveer tien uur inplaats van rond
negen uur 's avonds.
Via de opmerking dat dit voor iemand
die om vijf uur ophoudt met werken al
leen nog maar betekent dat hij, zo er
zon is, daarvan pas na vijven kan profi
teren, komt de zoon van prof. mr. George
van den Bergh tot een zeer revolutionair
onderdeel van de plannen van zijn ver
eniging. Hij heeft er de vakbonden voor
nodig:
„Voor 1967 willen die een werktijdver
korting van een kwartier. Een jaar lang
iedere dag een kwartier betekent drie
maanden lang een uur of anderhalve
maand lang twee uur. Waarom niet een
zomer werktijd regeling getroffen
inplaats van Iedere dag dat ENE kwar
tiertje? Dan komt men een of twee uur
eerder op straat, terwijl de zon toch een
uur later ondergaat. De vrije namiddag
telt dan nog zes uur zon, zeven uur dag
licht. Als iemand op de dagen dat er zon
is, daar ook inderdaad van kan genieten,
wordt die verregende vakantie minder
erg".
Joost van den Bergh werd doctorandus
na een studie in de economie aan de uni-r
versiteit van Amsterdam. In 1956 afge
studeerd, ging hij werken op een econo
mische adviesbureau. Na een journali
stiek intermezzo bij de Haagse Courant
vestigde hij zich tenslotte begin vorig jaar
in Amsterdam als zelfstandig promotor
en adviseur op het gebied van de door
computers bestuurde zetmachines. Verder
knutselt hij met de tijd. In de zitkamer
van zijn flat in de Tuinstad Buitenvel-
dert ontbreekt een klok: hij vindt de hui
dige tijdregeling ondoordacht. Hoofddoel
van zijn geknutsel is de realisering van
een ingrijpende wijziging in de tijdrege
ling die zijn vader uitgedacht heeft en
die de naam „Euroklok" kreeg.
De vereniging „Euroklok" (-300 leden
sterk, voorzitter het P.v.d.A. tweede ka
merlid mr. F. L. Daans), die in 1958 op
gericht werd om de ideeën van vader
Van den Bergh te verbreiden, heeft zich
na jarenlange vergeefse pogingen hiertoe
nu ten doel gesteld, eerst een zomertijd-
regeling te krijgen.
Hiermee heeft hij meer succes gehad
De ministers Vrolijk en Den Uyl bestu
deren op het ogenblik de mogelijkheid
van de herinvoering van een dergelijke
regeling.
Drs. Joost van den Bergh: „Italië voert
dit jaar een zomertijd in. Met de rege
ring van Italië zou onze regering de zo
mertijd in EEG-verband aan de orde
moeten stellen. Invoering van verschil
lende zomertijden zou onmiddellijk tot 'n
chaos leiden. Via behandeling binnen de
EEG zouden we een uniforme zomertijd-
regeling voor geheel vrij Europa kunnen
krijgen.
Voor één land alleen is invoering van
de zomertijd een bezwaar, omdat dit
moeilijkheden aan de grenzen geeft. Noor
wegen heeft juist hierom de zomertijd
regeling afgeschaft.
Een zomertijdregeling is niet nieuw
voor ons land. Voor de oorlog hadden
wij hier een zomertijd bij de „Amster
damse tijd" waarvan wij ons toen be
dienden. Deze verschilde veertig minuten
met de Middeneuropese tijd. In 1940
schaften de Duitsers de „Amsterdamse
tijd" af. In de oorlog is er nog enkele
keren een zomertijdregeling geweest,
maar na 1945 was er geen sprake meer
van. Wij hadden wel andere dingen aan
het hoofd en er waren bezwaren uit de
agrarische sector."
„DEZE ZIJN nu vervallen", zegt drs.
Van den Bergh „de koeien kunnen rustig
een uurtje vroeger of later gemolken
worden. Er zijn boeren die 's zondags he
lemaal niet meer melken. Het heeft geen
nadelige invloed op de hoeveelheid melk
die de koeien geven. Het bezwaar dat
een uur vroeger de velden nog nat zijn
door de dauw, gaat ook niet meer op
Er is nog wel dauw, maar dat geeft niet
meer nu de boeren machinaal oogsten
Verder zijn er voordelen te over. Bij een
zomertijd van een uur kan men niet al
leen evenveel langer van de zon profite
ren. Het heeft ook gevolgen voor de pro-
duktiviteit. Iemand die zich beter heeft
kunnen ontspannen ,zal de volgende dag
frisser op zijn werk verschijnen. Op war
me dagen geeft de regeling ook nog het
voordeel dat het iets koeler is wanneer
men werkt. Ook dit zal de produktiviteit
gunstig beïnvloeden", aldus drs. Van den
Bergh, die uit de toelichting op de initia-
tiefwet tot de invoering van een zomer
tijd in Italië nog citeert: „Tenslotte zal
het beschikbaar zijn van meer daglicht
het verkeersgevaar doen afnemen in de
spitsuren. Het is inderdaad aangetoond
dat er meer verkeersongelukken in de
spitsuren plaatsvinden in de seizoenen
van laat avondlicht dan in de perioden
van korte dagen." Voorlopig heeft drs
Van den Bergh en met hem de vereni
ging Euroklok een zomertijdregeling voor
ogen waarbij de tijd een uur vervroegt,
Daarna wil drs. Van den Bergh „per
soonlijk" een zomertijd van twee uur in
voeren.
TENSLOTTE zal men dan rijp zijn voor
de invoering van Euroklok, die een zo
mertijdregeling van maximaal ZVi uur
inhoudt. Maar dat gaat weer op een heel
andere manier dan de gewone zomer
tijd. In eenvoudige bewoordingen komt
het hierop neer dat men vanaf de kortste
dag, in december, alle klokken zes maan
den lang iedere dag 60 sekonden laat
voorlopen. Dit levert over 182,5 dagen ma
ximaal 2,5 uur verschil op met de huidi
ge klok. De tweede helft van het jaar
laat men alle klokken per dag dan weer
60 sekonden achterlopen. Hierdoor wordt
de tijdregeling aan de zon aangepast,
Euroklokker drs Joost van den Bergh
.knutselen met de tijd.
Op het ogenblik is het zo dat de zon
's zomers om half vijf opkomt en om ne
gen uur 's avonds weer ondergaat. Wij
staan normaal gesproken echter het ge
hele jaar om zeven uur op en verliezen
zo een heleboel zonne-uren. Een zomer
tijdregeling kan hierin een gunstige ver
andering brengen. Het beste is eigenlijk
de Euroklok, want daarbij gaat geen
straaltje van de zon verloren. Men staat
eenvoudig op als de zon opkomt.
Voor Zuid-Europa zal de Euroklok ver
legging van de siësta tot na de werktijd
kunnen meebrengen wat een enorme pro-
duktiviteitsverhoging kan gaan betekenen
gerekend over een heel jaar zal zij een
besparing van enkele tientallen miljoenen
guldens aan elektriciteit met zich mee
brengen die op het ogenblik door kunst
licht wordt verbruikt.
Het zal een moeilijke ingreep worden,
Drs. Joost weet het wel: „Eigenlijk is het
alleen mogelijk als heel Europa, Rus
land én Amerika èn Canada meedoen. Je
moet in ieder geval voor deze tijdrege
ling een gebied hebben met zo min mo
gelijk landgrenzen, omdat anders de
dienstregelingen van het vervoer dat de
tijdgrens passeert, grondig in de war zou
den raken."
„We zijn optimistisch als we eenmaal
in heel Europa zomertijd hébben, dan
zijn er tenminste overal instanties die
zich ermee bezighouden. Daar kunnen
we dan proberen de gedachte van de
Euroklok te propageren.
Nu is het zo dat de plannen niet bij de
direct betrokkenen terechtkomen. Die
zijn er n.l. niet. Op zo maar een ministe
rie worden ze onder een stapel ingekomen
stukken gestopt. Als ze boven zijn, gaan
ze weer naar onderen."
De zaak is echter nu in beweging. In
Italië er is aan gewerkt. In ons land
wordt dat gedaan. Men heeft de klok ho
ren luiden. Drs. Van den Bergh zal niet
ophouden te wijzen waar de klepel hangt.
Reflecterende nummerplaten van
auto's vormen een beveiliging in het ver
keer. Of strakts iedere Nederlandse auto
nieuwe nummerplaten moet hebben is af
hankelijk van de reacties op de sugges
ties die de Internationale Federatie van
Hogere Politieambtenaren heeft gedaan
aan een groot aantal landen, waaronder
Nederland. De reflecterende kenteken
plaat heeft in Amerika al opgang ge
maakt. Het aantal botsingen met gepar
keerde onverlichte voertuigen liep daar
sterk terug. De politie ziet ook een eigen
belang: lichtgevende platen zijn beter te
lezen. Wie een tegenligger, waarvan de
linkerkoplamp niet brandt, aanziet voor
een motorfiets, komt ook niet meer voor
verrassingen te staan als er oplichtende
kentekenplaten zijn gemonteerd. Proeven
hebben uitgewezen dat het licht van een
zaklantaarn al voldoende is om de platen
duidelijk te doen oplichten.
Wettelijk is de reflecterende nummer
plaat thans niet toegestaan. In Nederland
en vele andere landen mag een voertuig
aan de achterzijde alleen rode lichten en
reflectors hebben. Voor wit oplichtende
nummerplaten zou de wet op dit punt
dus veranderd moeten worden.
Een praktisch bezwaar van deze nieu
we nummerplaten (in Frankrijk reeds
toegestaan en in San Marino verplicht)
geldt in het bijzonder voor Nederland.
Als hier de blauwe ondergrond wordt
gehandhaafd, zouden de letters en cijfers
reflecterend moeten worden. Dat zou vrij
kostbaar worden wegens de duurdere
fabrikagemethode. Goedkoper zou een
zwarte nummering op een lichtgevende
witte achtergrond zijn. Volgens de fabri
kanten zouden deze platen maar een
paar rijksdaalders duurder behoeven te
zijn dan de nu gebruikte.
Jn'a* 4 <3
...dat dromen noat
langer A/ren dan 2 of
3 sekonden. Onjuist.
De laatste onder zoe
kingen hebben uitge
wezen, dat dromen vaak
veel langer duren
...dat een babydie rog
niet loopt.geen schoe.
nen mag dragen.Ju«f.
Schoenen hinderen de
normale ontwikkeling
v.zijn voetjes.Wollen
sokken zijn beter.
....dat jodium een
goed middel is om
brandwonden tegen
infectie te behoeden.
Onjuist. Nooit jodium
of iets dergelijks op
brand wo naen.Dat
maakt hetmaar erger.
dat men een bloeden
de wond niet moet uit.
wassen. Juist. Het
stromende bloed zelf
desinfecteert op de
beste manier. Met was.
sen zou men hoogstens
bacterieën in dewond
kunnen brengen.
Advertentie
yis
.V
m«TfM TOONOf*
57. In vergadergebouw Eendracht was nu dus het
Dames-Comité „De Open Beurs" bijeen, en de voor
zittermevrouw Goedekens-Verwarren opende de ver
gadering. „Dames," zo sprak zij„vanavond hebben
wij in ons midden de eminente geleerde en filantroop
de heer J. Goedbloed..." „Professor Goedbloed...", fluis
terde de aangeduide haar verbeterend toe. „...Profes
sor Goedbloed," vervolgde de voorzitster, „de Presi
dent van de Stichting van de Beschaving en deOntwik-
keling en er'de Bevordering en zo, die ik
bereid vond ons iets van zijn schitterend werk te ver
tellen..." Nu; Panda had óók wel eens iets van Joris
schitterend werk willen vertellen, maar die zat nog
steeds in het goed gesloten kastje, dat tot nu toe al
zijn pogingen tot uitbreken weerstond. Zo kwam het
dus, dat Joris in alle rust aan de lezenaar kon treden,
daarbij de Grubbel meenemend. „Niksgijn", siste het
wezentje, dat intussen ter voorkoming van ordeversto
ringen in een papegaaiekooi opgesloten was; maar Jo
ris negeerde deze opmerking. „Sta mij toe, lieve da
mes", begon hij, „u in korte trekken de ellende te
schetsen heersend in het verre Umbuli een streek
zó onderontwikkeld, dat zelfs nog geen cola-reclame
de eentonigheid van het oerwoud opfleurt..."
HEB It EEN LANDKAART, PELLIE - DAARSTAA^
BESLIST wet, op
WAAR WE. WONENI A JA, BEN KAART IS BETER
•JEHEBT ZOVEEL DINGEN DIE WE NIET KUNNEN
GEBRUIKEN - WAAROM HEB
IK WIST TOCH "v 46 66EN KAART
petue, we kunnên toch maar NieTSieeos
POORLOP6M, ZO KOMêN W€ NOOIT THUIS
NIET DAT WE
TODDEN
verdwalen:
DAN EEN AARDBOL
EROP AFf
M...MAAR 2/2/, r,
I?er AAARIAA, Hoe DURF
JC Z KAN IK J6 &BËH
MoMeuxAueeu lakh?,
AHA, DAAR IS MIJN
raus i/oor eetu
TONCCLPRNS-
PRESTATIE
LICFSTC...AHH HUKT
FetKnecRoe mé
Aueeu MAARMer
OHZC LERlOVINü
ha!
MOOI
sMoesje
I
u G' O
n
/tlflw'lU.W'5
436. NOG SNELLER dan de expeditie
van Bram en de baron waren Gorgel en
Galgenaas op pad gegaan om de schat te
bemachtigen.
Galgenaas reed op een strompelend
ezeltje, terwijl Gorgel moest sjouwen met
de materialen, die zijn baas voor het op
graven meende nodig te hebben.
„Mag ik nou 'ns rijden"? stamelde
Gorgel na een tijdje, toen zijn knieën hem
bijna begaven.
Stomverbaasd over zo'n brutale vraag
duurde het even, eer Galgenaas antwoord
kon geven.
„Denk je, dat het voor mij een lolletje
is?" vroeg hij tenslotte. „Jij hebt niets
anders te doen dan die rommel te dra
gen. Maar ik draag de verantwoording.
En dat is veel zwaarder".
Gorgel mompelde, dat hij daar niet aan
had gedacht en voorlopig protesteerde hij
niet meer. Ook niet, toen hij ergens in
de harde rotsbodem moest gaan hakken,
terwijl Galgenaas in de schaduw verder
ging met het dragen van de verantwoor
ding.
„Tjonge, jonge", riep Galgenaas af en
toe. „Ik wou, dat ik in jouw plaats stond'
zeg. Jij hebt het maar gemakkelijk!"
Gorgel dacht, dat hij bést eens eventjes
in die koele schaduw zou willen proberen
om de verantwoording over te nemen,
maar hij durfde het niet voor te stellen.
