HET LAND ACHTER
DE BERGEN
ODE 1966
lir Pierre Balmain:
verjongingskuur
Gérard Pipart
slanke kleren
PANDA EN DE GRUBBEL
POLLE, PELLI EN PINGO
KAMMETJE FOK
13
Ons vervolgverhaal
door John Boland
- van Nina Ricci -
Glimmend schoeisel
voor
deze
zomer
A 'Gsl
E
DONDERDAG 27 JANUARI 1966
(zo uit Parijs)
Wandversiering naar keuze
dat ze
(Vertalina Maraot Bakker)
Zij zuchtte. „Ja, dat was oorlog.
Helaas, wij voeren hier in Yademos
ook oorlog een oorlog tegen de
menselijke natuur. Als wij niet voort
durend tegen de zwakheid van de
menselijke natuur vechten, kunnen
wij niet blijven voortbestaan. Zeg
eens, hebben wij geen belangrijke
vorderingen gemaakt? Worden onze
Heren niet gediend zoals geen enkel
ander ras bediend wordt? Wij Diena
ren hebben armoede en gebrek uitge
bannen; er zijn hier geen invaliden,
geen zieke lichamen en geen zieke
geesten dank zij onze medische be
kwaamheid. Elke werker wordt ge
huisvest, gevoed en gekleed en hij
krijgt het beste dat ter beschikking
staat. De heren hebben een plicht je
gens elkaar. Waarom zou de overige
samenleving de luiaard, de mens die
profiteert, onderhouden?
„Wij trekken dan ook profijt van
deze profiteurs. Zij leveren ons de
veiligheidsklep voor de samenleving.
Na deze dag zullen de Heren tevre-
dener zijn, de menselijke spanningen
zullen zijn verminderd en zij zullen
rustig hun werk voortzetten." Zij
wachtte even en ging door. „In de
Buitenwereld worden misdadigers te
rechtgesteld of opgesloten om de
overige gemeenschap tegen hen te be
schermen. Hier in Yademos maken
wij een nuttig gebruik van onze mis
dadigers. Is dat niet verstandiger?"
Claymore hield het hoofd gebogen
en trachtte de moed te vinden een
vraag te stellen. Ten slotte barstte hij
uit: „Wat gaat u met ons doen? Met
Deary en mij?"
„Ik begrijp u niet."
„U u bent niet van plan ons te
laten gaan, geloof ik."
Mohema leek verbaasd en keek hem
met grote ogen aan. „Maar waarom
zouden we u willen vasthouden?" Zij
boog zich over hem heen. „U bent
bezorgd en nu begrijp ik waarom!
Het gaat om Leary, de man met de
baard, nietwaar? U bent bang voor
hem!" Zij lachte hartelijk. „Maar
waarom zou u bang voor hem zijn?
U bent driemaal zo sterk als hij."
Haar stem daalde tot fluisteren. „Me
neer Leary is een slecht mens, dat
wist ik al toen ik hem voor het eerst
zag. En ik heb de indruk, dat hij
voornemens is u kwalijk te behande
len. Weet u, dat hij Brontwy heeft
gevraagd met hem ons land te ver
laten?"
Wat zij daarna zei, deed hem
schrikken. „Hij heeft Brontwy een
kaart laten zien van zijn plaats van
bestemming. Er was een huis op aan
gegeven en hij beweerde, daar te wo
nen."
Claymore hield de adem in en de
hoop herleefde in hem. „Hoe weet u,
dat er zo'n kaart bestaat?"
„Dat heeft Brontwy me verteld."
„Kent u de naam van het land?"
„O ja. Het was het land, waaruit
ook onze vorige gasten afkomstig
waren, Canada. En de streek die op
de kaart was aangegeven, heet.
Zij fronste de wenkbrauwen. „Albit,
geloof ik," zei ze. Zij knikte, nadat
hij de naam had genoemd. „Ja, dat
is het. Alberta. Nu herinner ik het
me."
De voormalige bankier krabbelde
op en begon heen en weer te lopen,
diep in gedachten. Als Leary zo'n
kaart had, dan moest Claymore zor
gen, dat hij er een blik op kon wer
pen. En daarbij zou hij heel voor
zichtig te werk moeten gaan. Plotse
ling kreeg hij weer argwaan. „Waar
om vertelt u met dit alles" vroeg hij.
„Omdat u ons spoedig gaat ver
laten en omdat u zo hoffelijk bent ge
weest mij te verzoeken mee te gaan.
Dat zal ik nooit vergeten," antwoord
de zij zacht. „Maar ik heb de indruk,
dat u met deze reisgenoot niet veilig
bent."
Haar mening kwam zo letterlijk
overeen met de zijne, dat hij zeer
aandachtig naar haar luisterde. Bij
haar volgende opmerking bleef hij
plotseling roerloos staan.
„Zeg me, hoe ik u kan dienen door
hem machteloos te maken."
„U wilt me helpen?" Zij knikte.
Terwijl het zweet hem uitbrak dacht
Claymore gejaagd na, wat hem de
beste kansen zou bieden. Hij durfde
Leary niet openlijk aan te vallen, al
thans niet zolang de Canadees nog
over de dolk beschikteEerst
moest hij de kaart in handen zien te
krijgen zonder dat de piloot het
merkte. En als Claymore eenmaal ge
zien had dat de positie van de blok
hut stond aangegeven.dan zou
het nog vroeg genoeg zijn om Leary
zijn verraad betaald te zetten.
Mohema zei, alsof zij zijn gedach
ten kon lezen, „Als ik u mag die
nen, kan ik ervoor zorgen, dat uw
reisgenoot vanavond iets te drinken
krijgt.waarvan hij diep in slaap
zal vallen
Toen de twee vliegers elkaar in de
koepelzaal ontmoetten, staarde Lea
ry de vroegere bankdireteur ver
bluft aan. „Je ziet eruit alsof je
nog weer een paar jaar mee kunt,
knaap," zei hij. „Toen je van de
kaart ging, dacht ik dat het met jou
afgelopen was. Zo daar sta je, zo
gezond als een vis! Wie heeft dat
klaargespeeld? Mohema soms? of
heeft Lydda je met zijn dokters-
praatjes behandeld?"
Lydda kwam naar hen toe. „Ik
hoop, dat u van uw instorting her
steld bent, meneer Claymore?" Hij
keek Claymore aandachtig aan. „Ja,
ik geloof dat Mohema goed gediend
heeft. Als ik me niet vergis, voelt u
zich heel wat beter." Hij bood hun
beiden een glas wijn aan, maar Clay
more bedankte. Hij voelde zich in
derdaad beter, maar de gedachte aan
eten of drinken maakte hem nog on
passelijk.
„U drinkt niet?" vroeg Lydda. ,,Ik
bied u straks nog iets aan. Mis
schien wilt u dan met ons meedoen."
Hij hief zijn glas en bewonderde de
donkerrode kleur van de wijn. „U,
weet, heren, dat ik de gang van za
ken in de Buitenwereld maar moei
lijk kan begrijpen. U bent hevig ge
schrokken van onze rechtspleging,
meneer Claymore. Schrikt u ook zo
van het afslachten van miljoenen in
oorlogstijd?
„Ik vraag u dit, omdat onze vori
ge bezoekers op dezelfde manier rea
geerden bij het zien van een terecht
zitting in Herpoli. Een van de tonge
mensen, herinner ik me, voelde zich
sterk tot Mohema aangetrokken. Het
kostte haar de grootste moeite hem
in de getuigenbank te kalmeren en
naderhandHij was zichzelf niet."
(Wordt vervolgd)
Gérard Pipart ontwierp voor het
huis Nina Ricci deze op de startvlag
bij autoraces geïnspireerde jas. De
kleuren van de blokken: rood en wit;
een ceintuurtje in het midden met
daarboven een dubbele knopenrij. Er
hoort een marineblauwe jurk bij die
een paar centimeter onder de jas uit
komt.
Pierre Balmain, die anders altijd
een klassieke en saaie collectie heeft,
had een verjongingskuur ondergaan.
Het eeuwige donkerblauw en zwart
was er nog wel, maar daarnaast wa
ren er ook fleurige tinten. Trouwens
ook de modellen zagen er veel jeug
diger en speelser uit. Zijn pakjes wa
ren de beste nummers van de show.
Bijna allemaal hadden zij laag inge
zette plooirokken. Langs de zoom en in
de taille waren heel dunne, fel gekleur
de biesjes gezet.
De jasjes zijn vrij kort. In de hals is
dikwijls een sjaaltje gestrikt. De jurken
bij Balmain zijn bijna recht en met
driehoekige stiksels versierd. A la Cour-
règes zijn de witte jurken met bijpas
sende pastelkleurige rechte mantels.
De kleur van de mantel wordt bij de
ze modellen in de rokzoom en de schou
derpas van de japon herhaald. Ook te
kenen zich wel biezen af op de zijna
den. Veel gebruikte kleuren zijn zwart
wit, donkerblauw-wit, roze, tomaat-
rood, maar vooral veel wit. De zomer
stoffen waren net als bij Ricci uiterst
licht: zijden en wollen crêpe, linnen
en gabardine.
(Van een medewerkster)
Parijs/woensdag Gérard Pi
part van Nina Ricci pakt de dames
dit seizoen met handschoenen aan,
zo broos vindt hij ze. Hij hult ze in
heel slanke kleren, die zo zacht
en soepel zijn. Alles in zijn collec
tie, die gisteren in première ging,
werkt naar die dunne, breekbare
indruk toe: smalle schouders, vier
kante armsgaten, afstaande kragen,
V-halzen en onzichtbare naden, die
de buste goed laten uitkomen, maar
de taille verwaarlozen en tenslotte
bijna rechte, korte rokken. De stof
fen zijn heel licht in gewicht
dunne wol, zijden en wolle crêpe,
jersey en voor 's middags en
's avonds organza en organdie. Zijn
kleuren tillen ook niet zwaar: geel,
lindegroen, roze en veel wit en
rood.
Een reeks mantels zijn bij Pipart
7/8, de zoom van de japon komt er
dan een paar centimeter onderuit. Die
sluike, rechte jasjes staan lijnrecht te
genover de gele, groene en blauwe duf
felse jekkers, die voor de vakantie be
stemd zijn. De pakjes bestaan meestal
uit een jurk en jasje. Het lijfje is in
een contrasterende kleur met de rok.
De ceintuurtjes op de jasjes, die een
opstaand boordje hebben, lopen hoog
in de rug. Bij enkele modellen komt
de invloed van Courrèges om de hoek
kijken. Pipart heeft in enkele witte
jurkjes de armsgaten vierkant en vrij
diep uitgesneden. Ook de kleurstelling
lijkt heel sterk op die van de geome
trische ontwerper. Zo liet Pipart op de
zijnaden van zijn witte ensembles
fel gekleurde biezen lopen oranje
en blauw en sneed hij vierkante
halzen in zijn jurken. Pipart was op
zijn best in zijn namiddag-creaties,
die het keurige tailleur zo goed als
vervingen. Het waren snoezige, zijden
crêpe-jurkjes in pasteltinten met bloe
zende jasjes, waarin een V-hals was uit
gesneden. De enige wijde rokken tijdens
de collectie waren van kleurig organza
en in etages verdeeld. Zij waren be
stemd voor het cocktailuur.
Drie Londense hotels hebben in het
souterrain tentoonstellingen ingericht,
waar de gasten zeer goede copieën van
oude en moderne meesters der schilder
kunst kunnen bezichtigen en daaruit
een keus maken. Tijdens hun ver
blijf in het hotel worden deze dan op
gehangen. Het meest in trek zijn de
schilderijen van de Brug van Aries van
Van Gogh en Picasso's meisje in het
blauw.
(Van een medewerkster)
PARIJS, woensdag. Voor de
Parijse schoenenmode is er deze
zomer maar één materiaal. Dat is
lakleer. Op de shows van de coutu
riers is er geen gewone leren
schoen meer te zien. Alles glimt en
glanst aan de voet. Roger Vivier,
die dit seizoen onder meer schoe
nen heeft geleverd aan Balmain,
Laroche en Yves St. Laurent, heeft
een hele serie van die glimschoe-
nen gemaakt.
Vaak zijn er 2 afstekende kleuren in
1 model gecombineerd: bijvoorbeeld
oranje-wit, groen-wit, bruin-blauw. De
favoriete combinatie is echter zwart
wit. Deze beide tinten worden echter
ook afzonderlijk gebruikt. Dat sluit dan
mooi aan bij de tweekleurige jurken en
mantels die deze zomer je-van-het zijn.
Maar Vivier komt bovendien met
heel iets nieuws uit de bus. Dat zijn
schoenen en regenlaarsjes, vervaar
digd van ongekleurd plastic en afge
biesd aan neus en hiel met lakleer.
Doorzichtige schoenen vragen uiter
aard wel om goedverzorgde voeten.
De pedicure zal er wel bij varen! Het
model van de schoenen wijkt niet erg
af van dat van het vorig jaar. De neu
zen blijven rond of vierkant en de
hakken breed en niet hoog. Sommige
middagschoentjes zijn ook van linnen.
Bij Dior, die behalve kleding ook
parfums en schoenen creëert, zijn de
hakken niet rond, maar letterlijk vier-
De Parijse chaussurier Roger Vivier
ontwierp deze lente- en zomerbottines
van plastic. Links: een bottine van
kristalplastic met vinyl in geel. Rechts:
idem in rood.
kant, de neuzen dito. Over de open
hiel lopen smalle bandjes en de dich
te neuzen zijn vaak versierd met een
zwartwit dambordmotief. Ook is hier
lak weer favoriet.
De strakke zwart-wit combinaties
die op het ogenblik hoogtij vieren in
de mode, inspireerden de Parijse coif
feur Claude Maxime tot het maken
van nylon pruiken in zwart-witte vak
ken. Dit voor wie er nu eens helemaal
anders dan anderen wil uitzien.
WWWWWWWVWWWWVWWVWVVVMWVWVWWMVWVWVVWVVVWWWWWWMVWMVVWWMVWVVWWWWWMWVWVWWVW
COP. MAAIfN TOONOER
59. Zodra Panda zich bevrijd had uit het benauwde
schrijfbureau waarin Joris Goedbloed hem had opgeslo
ten, begaf hij zich haastig op weg naar het Vergader
gebouw Eendracht. Hij verwachtte terecht dat Joris
alles in het werk zou stellen om de leden van het
weldadigheidscomité „De Open Beurs" op de edele ge
voelens te werken om zich daarna uit de voeten te ma
ken zonder dat ook maar één cent ten goede zou komen
aan de arme Grubbels van het onderontwikkelde Um-
buli. Om een stokje voor deze oplichterij te steken
draafde Panda strijdlustig het vergadergebouw binnen
maar nu had hij buiten de Waard gerekend! De heer
J. de Waard was een portier met zevenendertigjarige
ervaring, die niet zo-maar iedereen naar binnen liet.
„Ik wil je toegangsbewijs zien, jongeheer!" zei hij
grimmig. „Zonder geldig bewijs komt er hier niemand
in!" „Ja maar", riep Panda, daar binnen haalt
iemand een oplichtertruc uit.„En nu dacht jij dat
je dat zonder toegangsbewijs bij mocht wonen, hè?"
hoonde J. de Waard. ,JDat zou je wel willen, jongeheer,
maar ik ken mijn vak. In zevenendertig jaar heb ik
nog nooit iemand zonder geldig toegangsbe..." „Brand!
Brand!" riep Panda. Dat was ook in zevenendertig
jaar nog nooit voorgekomen, dus het is begrijpelijk
dat de vakbekwame portier geducht schrok. Hij keerde
zich gealarmeerd naar de brand die er niet was, en
intussen holde Panda langs hem heen, naar binnen.
OOOH, DE KAART Y HINDERT NIET,
L WAAIT WE6! J PIE 6U1PARTU
poen we wet.
TÊHEBT AltEEN 6EEN
BERGEN OP DIE KAART
GETEKEND »™iel
V
IK WIST NIET
HET IS HEEL GEKAAKKEU1K. DE
WE6 TE VINDEN AAETZO'N
LANDKAART
DAT HlERöER
6EM WAREN
ZONDER KAART
etN musjs ais i< vtR-
WACHT DAT HAAR AAM
STAANDS MAM TROUW
IS -*«ss
D6 VtRt0l/ld6 IS UIT
daar! ZO OEdK l ROVER
■jou eu je Missetuxe
P06IN6 TOT OMKO-
PIM6 I
houd haar,
ueeM je ster van
dOdOORA TSRUÜ
ZIZI - ZIJ
IS VAN JOU
WJ
OVERTUIGT
öamLeff
/LIMilwis
PIB
438. OP DE KAART wees de baron pre
cies aan, waar zij om twaalf uur moes
ten zijn om een nadere aanwijzing over
de te volgen route te krijgen. En daar
waren de schurken juist aan het hakken.
„Tjonge, jonge", zuchtte Bram. „Bij
nader inzien was het dan toch niet zo'n
erg goed idee om die Gorgel en Galgen
aas de oude kaart te geven. Want nu
staan ze ons nóg in de weg."
„En we hebben nog minder dan een
half uur", zei de baron. Die twee krij
gen we daar nooit meer weg".
Bram drukte beide handen tegen het
hoofd en dacht ontzaglijk goed na. Toen
hij zijn linkerhand weghaalde wisten Ka-
ro en Tutu, dat hij al op een goed idee
was gekomen. En toen even later zijn
rechterhand zakte, knikten ze elkaar te
vreden toe.
Het was Bram weer gelukt een list te
verzinnen.
Zonder iemand tc zeggen wat hij van
plan was begon Bram zich met een oude
hoed, laarzen en een beetje uitgeplozen
touw te vermommen.
Ademloos keken de anderen toe.
