Leger specialisten zoekt bij
Almeria verdwenen kernbom
Boeren nog steeds niet van
hun verbazing bekomen
Frans witboek
op komst over
Ben Barka-zaak
m
BUISMAN
Wereldnieuws
l?fl
Van dag tot dag
Twee resoluties van
Raad van Europa
Omar Dhani zou in
het buitenland zijn
Echte
geschenken
DONDERDAG 27 JANUARI 1966
3
Verbazing
Doodsbang
V oorzorgen
Bonn vraagt Sovjet-Unie
„spion" terug te roepen
Amerikaanse senator wil
troepen van de VS. uit
Europa laten terugkomen
Elias
Op de
raatótcel
Hoe komt het, dat
BUISMAN mijn koffie echt
pittiger, lekkerder maakt?
Een bijzonder vreemde, dubbelzinnige
uitlating is gedaan door onze minister van
Economische Zaken, drs. Den Uyl, in
verband met de dreigende ondergang
van een Bredase fabriek voor munitie en
wapens. Hij verklaarde volgens persver
slagen dat „het Nederlandse leger te wei
nig schiet en dus te weinig munitie ver
bruikt" en knoopte daar een belofte tot
overheidshulp aan vast. Het was een
K.V.P.-er geweest die gemeend had het
forum der Kamer te moeten gebruiken
om de belangen van dit Bredase bedrijf
te bepleiten.
Een minister van Economische Zaken
die een collega (de minister van Defen
sie) verwijt dat deze te weinig overheids-
fondsen „verknalt", moet wel een zeer
bevreemdende figuur heten. De landseco-
nomie blijkt op die manier in vreemde
kronkels te liggen. Enerzijds is er altijd
geld tekort voor nuttige en noodzakelijke
werken, anderszijds wordt er blijkbaar te
weinig geld onproduktief verkwist. In de
particuliere sector worstelt het bedrijfsle
ven onder het afziend oog van de minister
met de taak, het eigen bedrijf rendabel
te maken en te houden en tegelijk de
werkgelegenheid en daardoor de burger
lijke inkomens te saneren. Als een en
ander niet lukt, wordt een bedrijf geslo
ten en bemoeit de minister zich hoog
stens met de vraag, of door overheidsin
grijpen nieuwe werkgelegenheid voor de
ontslagen werknemers kan worden ge
vonden.
Ee munitie- en wapenfabriek echter
schijnt buiten deze normale gang van za
ken te staan. Wat een dergelijk bedrijf
produceert, móet worden opgebruikt. De
burger koopt geen munitie of mortieren,
dus een werkelijke behoefte is er niet.
Waarom zou zo'n onrendabele fabriek dan
niet iets gaan fabriceren waar wel vraag
naar is? Blijkbaar probeert men dat in
Breda ook al, maar het K.V.P.-lid vindt
dat een blamage. En de minister lijkt
van mening, dat het leger daarom het on
gevraagde goedje in groter hoeveelheden
moet verbruiken.
Dat kan gemakkelijk, aangezien geen
enkele K.V.P.-er (noch enig ander Ka
merlid van de grote en middenpartijen)
eraan zal denken de begroting van defen
sie te ruim te vinden. Daar kan altijd
een post bij, die de economie van het va
derland door middel van ontploffingen op
peil doet blijven.
Of heeft minister Den Uyl misschien
bedoeld, dat ons leger gelukkig zuinig is
met munitie en dat daarom in Breda
een onrendabel bedrijf is ontstaan? Zo èrg
duidelijk was namelijk zijn opmerking
niet. Maar hij zal toch ongetwijfeld even
hebben gedacht aan een ander, veel gro
ter Nederlands bedrijf dat zich eveneens
zo zalig koestert onder K.V.P.-liefde, om
dat het ook in het zuiden van ons land bij
draagt tot de regionale welvaart, de DAF-
fabrieken, die al sinds jaar en dag enor
me defensie-orders verwerken en waar
van de produktie aan militaire vervoer
middelen en gevechtstuig eveneens door
Defensie met graagte wordt afgenomen.
Wij willen niet beweren dat al dat tuig
niet nodig is voor een zuinig defensie
beleid, maar wij zouden het wel bijzon
der vreemd vinden als minister Den Uyl
vandaag of morgen in de Kamer (naar
aanleiding van een te mager bedrijfsre
sultaat van de DAF) zou zeggen: „Het
Nederlandse leger laat te weinig trailers,
trekkers, materieelwagens en andere mi
litaire vervoermiddelen verroesten".
Dergelijke opmerkingen zouden namelijk
het vertrouwen in een gezond economisch
beleid wel eens kunnen aantasten, aange
zien de man in de straat nu eenmaal ho
ge prijs stelt op logische, verstandige en
acceptabele ministeriële taal.
ItflIWIlWWWWWWWMWWWWWWMWMMWWIWAWWWWWWWWWMWMI
üft<Wmi\||/|»WMWtlllllWMIIMWMWWWWWWW>AA/IHIWWUWWM<
(Van onze correspondent)
ALMERIA Nadat de met kernbom
men geladen B52 van de Amerikaanse
strategische luchtmacht in volle vlucht in
botsing kwam met een met 40.000 liter
brandstof geladen bevoorradingsvlieg
tuig en de toestellen neerstortten, tachtig
kilometer van de Zuidspaanse stad Aline-
ria, is de eenvoudige boerenbevolking uit
het gebied waar de wrakstukken zijn
neergestort, nog niet van haar verbazing
bekomen. Nog altijd zoeken meer dan
duizend Amerikaanse en Spaanse militai
ren, uitgerust met bulldozers en geiger-
apparaten, meter voor meter, dit gebied
af. Omdat zij menen dat brokstukken diep
in de grond zijn gedrongen, graven zij
STRAATSBURG, (AP) De raadge
vende vergadering van de raad van Eu
ropa heeft woensdag een resolutie aange
nomen waarin er op wordt aangedrongen
de bombardementen op Noord-Vietnam
niet te hervatten.
Een andere resolutie vraagt de zes EEG
landen „de dwingende noodzaak te erken
nen dat de gemeenschap uitgebreid moet
worden en zich bijgevplg bereid' te ver
klaren de verzoeken om lidmaatschappen
van andere Europese landen die bereid
zijn de verantwoordelijkheden van de
EEG te aanvaarden, in behandeling te ne-
DJAKARTA (ANP) Vice-luchtmaar-
schalk Omar Dhani, de gewezen bevelheb
ber van de Indonesische luchtmacht, be
vindt zich „gezond en wel" in het bui
tenland. Dat heeft zijn opvolger, vice-
maarschalk Sri Moeljono Herlambang
woensdag tegen een vertegenwoordiger
van het persbureau Antara verklaard. Vol
gens Herlambang is Dhani „nog steeds be
zig met de uitvoering van zijn missie in
het buitenland in het raam van de ont
wikkeling van de Indonesische vliegtuigin
dustrie". De afgelopen weken hebben ge
ruchten de ronde gedaan, dat Dhani in
Noord-Sumatra vermoord was.
(Van onze correspondent)
PARIJS. Het Franse kabinet heeft
in zijn vergadering van gisteren opnieuw
de Ben Barka-affaire besproken. Na af
loop liet het weten dat binnenkort over
de diplomatieke, juridische en politiële
aspecten van de kwestie een witboek zal
worden gepubliceerd. Die pulikatie wordt
kennelijk het antwoord op de steeds fel
lere aanvallen van de linkse oppositie,
die niet moe wordt de hoofden van mi
nister Roger Frey en van diverse hoge
politie- en andere functionarissen te eisen.
De staatssecretaris van Voorlichting,
Bourges, heeft aan de aankondiging van
het witboek nog toegevoegd dat de politie
zich niets te verwijten heeft, omdat nu
al vier medeplichtigen aan de ontvoering
of de moord achter de tralies zitteil.
Het minste dat men zeggen kan is wel,
dat aan dit certificaat van vlijt en goed
gedrag dat de regering zich nu dus zelf
heeft toegekend, door het publiek een
veel bescheidener waarde wordt gehecht.
Rechter Zollinger,'aan wie het vooron
derzoek is toevertrouwd, heeft gisteren
eens een dagje welverdiende rust geno
men. Als enig nieuw element in de affai
re is bekend geworden dat de geluidsband,
waarop kroongetuige Georges Figon vóór
zijn gewelddadige dood zijn lezing van de
gebeurtenissen gaf, in de studio van deze
gangster is teruggevonden. Zoals men
weet was de tekst van deze geluidsband
in „l'Express" gepubliceerd, waarvoor
de directie van dit weekblad de journalist
Marnier, die met Figon bevriend was,
een honorarium van 1 miljoen oude 'fran
ken, bijna achtduizend gulden heeft be
taald.
met hun bulldozers de vruchtbare akkers
enkele meters af. Aan de kust is een klei
ne vloot samengetrokken van mijnenve
gers, torpedojagers en bevoorradings
schepen, die in een groot gebied kruisen.
Kikvorsmannen varen in kleine rubberbo
ten tussen de grote schepen door en dui
ken herhaaldelijk in het glasheldere wa
ter van de Middellandse Zee. Er is nog
steeds een kernbom zoek!
De commandant van de Amerikaanse
strategische luchtmacht in Europa, gene
raal Holloway, is samen met de comman
dant van de Amerikaanse militaire mis
sie in Spanje, generaal Donovan, in het
„ramp" gebied aangekomen. Van Spaan
se zijde is generaal Pascual Sanz aange
steld als leider van alle operaties in deze
streek. De meer dan duizend manschap
pen die onder zijn bevel staan, hebben
grote kampementen opgeslagen, dicht bij
zee. Het ziet er naar uit dat het grootste
deel van dit kleine leger zich er op heeft
ingesteld geruime tijd te blijven.
Het Pentagon heeft in Washington een
verklaring laten publiceren, waarin aan
gekondigd wordt, dat het in de toekomst
aan alle vliegtuigen die kernwapens ver
voeren, verboden is over Spaans grondge
bied te vliegen. Deze toestellen moeten
hun route zoveel mogelijk over zee kie
zen.
Het is de boeren in dit gebied, die met
nog steeds groeiende verbazing naar de
militaire drukte om zich heen kijken, wel
duidelijk geworden dat zij door het oog
van de naald zijn gekropen. Bij de vlieg
ramp hebben zeven piloten het leven ver
loren, maar niemand in deze streek heeft
verder ook maar een schram opgelopen.
De twee vliegtuigen zijn in duizenden
stukken uit elkaar gesprongen. De 40.000
liter brandstof is als een regen van vuur
op de aarde gevallen. Tussen de huizen
van de dorpen Vera, Garrucha en Palo-
mares, lagen overal grote brokstukken.
Niet één huis werd geraakt en slechts en
kele hectaren bosgrond brandden af.
Deze boerenbevolking begint te besef
fen wat er had kunnen gebeuren. Dat
maakt hen voor de rest van hun leven
doodsbang voor alles wat met de lucht
vaart te maken heeft. Nog steeds worden
zij regelmatig aan een medische keuring
onderworpen. Er zijn vele gevallen van
een lichte besmetting met radioactiviteit
ontdekt. Als speciale maatregel hebben
allen, die in aanraking zijn gekomen met
de wrakstukken van de vliegtuigen, de
kleding die zij op dat moment droegen
moeten verbranden. Velen vonden dat
jammer. De Guardia Civil heeft hen ertoe
moeten dwingen.
Het is door de gezondsheidsdienst van
het Spaanse leger verboden om de oogst
van het veld te halen. In dit gebied wor
den 90.000 kilo tomaten per week geoogst,
waarvan een groot deel voor export is be
stemd. Op dit moment ligt bijna tweehon
derd ton tomaten te rotten in de zon. De
Guardia Civil ziet erop toe dat de boeren
niets van het veld halen voor eigen con
sumptie. Het is verboden te slachten. De
geiten, koeien en varkens mogen zelfs
niet buiten grazen. Er wordt voer voor
deze beesten uit Madrid aangevoerd.
De Amerikaanse autoriteiten in Madrid
hebben meegedeeld de bevolking volledig
schadeloos te zullen stellen voor alle ver
liezen die geleden worden. Maar voor het
zover is, voelen de arme boeren, die bij
na geheel van hun eigen produkten leven,
dit avontuur van de verloren kernbom
men danig in de portemonnaie. Zij zijn
dan ook beslist niet gelukkig met deze
gang van zaken.
De voorzorgsmaatregelen die de solda
ten die in dit gebied werken dagelijks ne
men, zijn zeer groot. Elke dag wordt hun
mondvoorraad, hun drinkwater, hun bier,
wijn en whisky uit Madrid aangevoerd
Er wordt gewerkt in overals, waarmee
de soldaten 's avonds zo de zee insprin
gen. In het milde water van de Middel
landse Zee kleden zij zich uit. Daarna
gaan ze naar de hospitaaltenten op het
strand, waar zij onder een warme douche
gedesinfecteerd worden. Op het strand bij
Garrucha is een groot terrein met prik
keldraad omgeven. Daar worden alle
wrakstukken opgeslagen.
Er werkt een gespecialiseerde ploeg van
de Amerikaanse luchtmacht. Verder is het
aan iedereen verboden binnen de afraste
ring te komen. Volgens de Amerikanen
liggen nog grote stukken van de vliegtui
gen in zee, alsmede nog een kernbom die
nog steeds niet is opgespoord.
BONN (Reuter) West-Duitsland heeft
de Sovjet-Unie verzocht een Russische
handelsfunctionaris terug te roepen, die
wordt beschuldigd van spionage bij West-
duitse wetenschappelijke onderzoekings
projecten. In een verklaring van het West
duitse ministerie van Buitenlandse Zaken
wordt gezegd dat het gedrag van de Rus
een ernstige schending van het internatio
nale gebruik inhoudt.
Vorige week had het Westduitse ministe
rie van Binnenlandse Zaken bekendge
maakt dat vijf Russen waren betrokken
bij spionage bij instellingen voor weten
schappelijk onderzoek. De vijf Russen had
den door een Duitse geleerde te chanteren
inlichtingen verkregen over zestien Ame-
rikaans-Westduitse en Brits-Westduitse
projecten.
WASHINGTON (AP) De democrati
sche senator Stephen Young heeft gisteren
gezegd dat op zijn minst 100.000 Ameri
kaanse militairen uit Frankrijk, Spanje
en West-Duitsland en 150.000 van hun fa
milieleden naar de Verenigde Staten be
horen terug te keren. „De landen van
West-Europa blijven zich aan hun verant
woordelijkheid voor hun eigen verdedi
ging onttrekken," zo zei Young in de Se
naat. Hij wees erop dat niet één van hen
militairen naar Vietnam heeft gestuurd.
Young zei dat ongeveer 345.000 Ameri
kaanse militairen in West-Europa gele
gerd zijn en dat zij, tezamen met hun
familieleden de voornaamste oorzaak zijn
van het tekort op de Amerikaanse beta
lingsbalans.
De federale rechtbank van Karls
ruhe is van de week begonnen met
de behandeling van de Spiegel-
affaire. De eigenaar van het week
blad, de heer Augstein, heeft een
klacht tegen de regering ingediend
voor haar optreden in deze zaak.
President van het Hof is dr. Geb-
hard Muller derde van links.
Voor het eerst in de geschiedenis
van de Bondsrepubliek werd het
toegestaan een zitting van een fede
rale rechtbank te fotograferen.
(Telefoto).
Cultureel
Iemand die zeer belezen is, heeft eens
tegen mij gezegd: ik lees tegenwoordig
veel meer over boeken, dan dat ik de
boeken zelf lees en zo zal het wel met
alle boekenminnaars zijn: veel critieken
lezen over allrlei nieuws-op-de-markt, om
op de hoogte te blijven, maar van bijhou
den kan geen sprake zijn, daarvoor is de
stroom te breed.
Nu behoef ik mij daarover niet al te
zeer te beklagen, want viervijfde, dat als
litteratuur op de, blijkbaar onverzadig
bare, markt verschijnt, verdient deze
naam nauwelijks of niet. Het is dan ook
even snel verdwenen als het verschenen
is. Vooral met veel bestsellers is dat het
geval. Men mag wel de conclusie trek
ken, dat juist het boek met het grote
succes het lezen meestal niet waard is.
Dat succes heeft meestal ook geen grond
in letterkundige opmerkelijkheid, doch in
het behandelde onderwerp, hetgeen door
de huidige breast- en sexsellers bewe
zen geacht mag worden. Vandaar de ac
tuele commerciële glorie van het prulle
tje waarin Albert Mol een snaakse dame
aan het woord laat.
Dit alles heeft geen bezwaar, wanneer
maar niet de veronderstelling wordt ge
opperd dat het verschijnen van steeds
meer titels en het kopen van steeds meer
boeken in 't algemeen iets met „cultuur"
van doen heeft.
Het zou de cultuur niet in 't minst
schaden wanneer er per jaar in plaats
van enige honderden enige tientallen nieu
we boeken zouden verschijnen. Er is vol
doende voorraad aan oude titels om vele
jaren op te teren.
Cultuur is een van de vele begrippen
(en vooral: woorden) die dikwijls te vaag
worden gepresenteerd om er enige hou
vast aan te hebben.
Het is, dunkt mij, nog maar zeer de
vraag of de, overigens ongeletterde, man
die iedere dag in de bijbel leest, niét op
z'n minst zo dicht bij de werkelijke cul
tuur staat als hij die iedere week drie
nieuwe pockets leest.
Dit ds een moeilijk onderwerp. Men
komt er niet gemakkelijk mee klaar.
Om het maar eens brutaal te zeggen:
wanneer de helft van de toneelstukken die
wel vertoond worden, niet vertoond zou
den wordenwanneer de helft van de
tentoonstellingen die plaatshebben en
wanneer driekwart van de films die ge
draaid worden, niet aan bod zouden ko
men zou dat dan cultuur verlies bete
kenen?
Het is zaak, rustig uw eigen gang ts
gaan en u niet te laten beïnvloeden door
allerlei factoren mode, snobisme, sen
satie die successen maken, die op geen
enkele wezenlijke waarde berusten.
Het is met ontastbare zaken bovendien
precies zo gesteld als met vele tastbare:
u kunt ze toch niet meenemen.
Het kiezen en schenken van
een huwelijkscadeau wordt
een steeds neteliger zaak.
De woon- en inrichtingsstijl
ontwikkelt zich snel en ook de
smaak ondergaat een nogal
schokkende verandering.
Laatst hoorde ik van een tra
gisch geval: een blijkbaar
uitstekend bij kas zijnd fa
milielid schonk aan een jong
echtpaar een zo uitvoerig ser
vies, dat de pasgehuwden ge
dwongen waren een vleugel
aan hun woning te laten bij
bouwen. Men jaagt jonge
mensen door een dergelijke
royale manier van begiftigen
op ernstige kosten en niet
ieder huwend echtpaar is in
de gelegenheid, dergelijke
uitgaven uit de staatskas te
putten.
Ook worden de laatste tijd
meer en meer lapjesdekens
gegeven. Op zich is het een
aardig symbolisch geschenk,
omdat het in winteravonden
door alle gezinsleden samen
onder gezellige kout kan wor
den vervaardigd en als het
ware de eenstemmigheid en
eenvoud van aller gevoelens
vertolkt. Maar of de jongge
huwden zich onder die deken
erg veilig zullen voelen, is
een andere zaak. Hebben alle
schenkers hun lapjes wel be
hoorlijk afgehecht? Wat ge
beurt er als het geschenk in
de one hour cleaning service
wordt gegeven? Zijn de kwali
teit en duurzaamheid van al
le lapjes tevoren beproefd, of
zitten er versleten restanten
tussen? Een lapjesdeken is
namelijk even sterk als haar
zwakste lapje. In zoverre is
de symboliek ervan wel
rechtlijnig, want de duur
zaamheid van de gevoelens
is uiteraard even sterk als die
van het zwakste individu in
het naaikransje. En mis
schien heeft er wel een stie
kemerd zitten meenaaien die
zich vanwege zijn relaties
met de andere gezinsleden
niet aan het karwei durfde
onttrekken, maar eigenlijk
veel liever naar de bioscoop
was gegaan.
Bijna computorachtig
werkt de geschenkenafdeling
onzer regering, die de harte
lijkheid en dankbaarheid tus
sen overheid en burger regelt.
Officieel, heet dat „het deco-
ratiebeleid", in eenvoudige
taal noemt men het „lintjes
regen". En nu is eindelijk on
ze regering blijkens medede
lingen van de heer Cals tot
de overtuiging gekomen, dat
dit decoratiebeleid moet wor
den gemoderniseerd.
De cadeautjes van de rege
ring aan de burger in de
vorm van een onderscheiding
munten niet uit door kost
baarheid of bruikbaarheid,
maar vormen een lapjesde
ken van veelkleurige stukjes
textiel en metaal, die de mil
de gever voor geen enkel fi
nancieel probleem stelt. In
dat opzicht onderscheidt deze
manier van schenken zich
van de particuliere. Overi
gens wil dat niet zeggen dat
het cadeau voor de ontvanger
ervan waardeloos zou zijn.
Integendeel, wanneer men
merkt hoe hevig er achter de
schermen wel eens gevochten
en gefleemd wordt om een
druppel van de lintjesregen,
dan moet men constateren
dat men hier met een slim
me, goedkope en succesvolle
methode van weldadigheid te
doen heeft.
Het zit voor een groot deel
uiteraard ook in de wijze van
overhandigen. Iemand die
een onderscheiding krijgt,
vindt niet op een goede dag
een envelopje in de bus met
een vriendelijk briefje, zo
van: „In de eerste plaats har
telijk gefeliciteerd met je
veertigjarige dienstverband,
een prettige dag gewenst en
dat we er nog maar lang ge
tuige van zullen wezen. In de
tweede plaats hierbij 'n klei
nigheid waarvan we hopen
lat je het nog niet hebt, an
ders mag je het ruilen
nee, in de meeste gevallen
wordt het lintje overhandigd
in een feestelijke bijeenkomst
in aula, cantine of directieka
mer en niemand minder dan
de eerste burger van de stad
komt er persoonlijk mee aan
dragen van het stadhuis af.
Bovendien blijkt deze autori
teit niet eens de schenker te
zijn. Hij zegt bescheiden dat
hij opdracht heeft gekregen.
„Het heeft Hare Majesteit de
Koningin behaagd..." En dat
is geen kleinigheid.
Het behagen van de ko
ningin is op zichzelf al een
vaderlandslievende daad,
maar sommigen vatten dat
toch te letterlijk op. Ik her
inner mij een geval in eigen
omgeving, waarbij een zeer
verdienstelijk werker bij zijn
veertigjarig dienstverband zo
danig het behagen van de ko
ningin had opgewekt, dat hij
de gouden medaille van
Oranje Nassau verkreeg. De
uitreiking gebeurde in de
woelige dagen van een kabi
netscrisis, en de jubilaris
sprak er in zijn dankwoord
zijn aangename verbazing
over uit dat Hare Majesteit
in die drukke dagen nog kans
gezien had aan zijn jubileum
te denken.
Voor zover dat allemaal te
constateren is, heeft het de
koningin al jarenlang be
haagd zich te ergeren over
de automatische en onwaar
achtige manier waarop ko
ninklijke onderscheidingen
neerdruppelen op de brave
massa der onderdanen.
Het moet ook wel een bij
zonder nare situatie zijn,
wanneer men in het dagelijk
se leven telkens mensen te
genkomt die hartelijk bedan
ken voor de gulle gave en dat
men dan verbouwereerd
moet zeggen: „Ik weet van
niks." Enig spoor van persoon
lijke hartelijkheid moet aan
een geschenk toch blijven kle
ven, wil het enigermate zijn
functie vervullen. Natuurlijk
zal onze koningin nooit
zeggen: „Ik weet van niks."
„Ik weet nergens van" zou
nog kunnen maar ook dat
zal nooit gebeuren. Maar het
moet een onprettig idee zijn,
wanneer in den lande een le
gertje van burgemeesters
voortdurend staat te beweren
dat een legertje van jubilaris
sen Ons Welbehagen heeft op
kewekt, alsof wij 's nachts
wakker zijn geworden met
de gedachte: „Wat zouden
wij het nou fijn vinden om
meneer Van Uppelkroten een
cadeautje te geven. Een paar
sokken, of een wandelstok in
Dreesmodel, of een gouden
medaille!" Wij worden name
lijk 's nachts niet wakker,
eenvoudig omdat Wij meneer
Van Uppelkroten niet kennen
en niet op de hoogte zijn van
diens dienstverband, noch van
welke verdienste voor volk,
vaderland of onszelf. Wij wor
den er doodgewoon buitenge
houden.
Dat is gemakkelijk, het kan
moeilijk anders, maar laten
de burgemeesters dan het
volgende naar waarheid ver
klaren:
„Meneer Van Uppelkroten,
als burgemeester van deze
gemeente heb ik de grootste
bewondering voor het feit dat
u het veertig jaar lang in dit
bedrijf achter die lessenaar
hebt weten vol te houden. U
had best weg kunnen gaan,
want de arbeidsmarkt is to
taal overspannen. Dat u deson
danks gebleven bent, bete
kent dat u een trouwe aard
hebt. Dat dient beloond te
worden. Uw directeur heeft
een van mijn ambtenaren op
gebeld om voorzichtig te pol
sen of er voor U een lintje
in zat. Dat zat erin. Mijn
ambtenaar heeft de aanvrage
naar het departement ge
stuurd, op het departement
hebben ze de registers nage
slagen en volgens de Voor
schriften kwam u in aanmer
king. Er is even geweifeld
tussen zilver en goud, maar
ons kwam ter ore dat u twee
lummels van achttien onder
uw gezag hebt die u het vak
moet leren. Of ze het ooit zul
len leren is twijfelachtig,
maar als chef van twee of
meer ondergeschikten kon u
aanspraak maken op goud.
Als een van die twee lum
mels voor de aanvraagdatum
was weggelopen, zou u zilver
hebben moeten hebben. Zo
ziet u maar weer dat zelfs
lummels ergens goed voor
zijn. Ik heb het lintje met de
medaille bij me, in Den Haag
zijn ze erg stipt met die din
gen, dus laten we eens zien of
ik het op uw revers kan vast-
krijgen. Zó. Daar zit het ding
het staat u bijzonder goed.
Denkt u er vooral om dat u
het inlevert als u dood bent."
Dat zou allemaal zeer trouw
hartig, eerlijk en realistisch
klinken, veel realistischer dan
dat formeel gezeur over een
uitstervende oude garde met
ouderwetse opvattingen van
plicht en trouw en de erken
telijkheid van het Koninklijk
Huis voor de bouwers onzer
democratische maatschappij,
de verborgen werkers in de
massa, die geëerd moeten
worden en het welbehagen
van de koningin zelf.
Maar dit zal wel weer tegen
het zere been zijn van hen,
die koppig willen blijven vast
houden aan nationale dundoe
ken en rillingen bij het volks
lied en die ons te eeuwigen
dage willen vereenzelvigen
met een stel pretentieloze
ploeteraars met breinen als
Belgische boerenpaarden en
hondse aanhankelijkheid aan
vergulde symboliek van scep
ter en hermelijn.
Als iemand veertig of vijf
tig jaar hard gewerkt heeft in
hetzelfde vak of voor dezelf
de baas, en hij is nooit met
de politie in aanraking ge
weest en geen oudlid van de
NSB of de SS of de Kultur-
kammer dan verdient hij
een lintje en dan moet hij het
krijgen. Welk vak of welke
rang doet er niet toe. Alle
maal hetzelfde lintje en de
zelfde medaille, omdat ze ook
allemaal hetzelfde bedrag van
de AOW krijgen. En als
iemand zich uitzonderlijk
dapper, uitzonderlijk onbaat
zuchtig en uitzonderlijk ver
dienstelijk gedraagt, dan
moet dat zó uitzonderlijk
zijn dat de sporadische uit
reiking van een onderschei
ding aan deze enkele enkeling
best mag gebeuren met volle
instemming en groot welbe
hagen van Hare Majesteit de
koningin persoonlijk. Eén
universeel kruis van verdien
ste zonder rangen of metaal-
verschillen voor iedere uit
zonderlijk verdienstelijke Ne
derlander van welke kom-af
ook en dat kan regelrecht
afkomstig zijn van een erken
telijke landsvrouwe, die zich
niet te ho,og verheven voelde
om „hup, Cees" te roepen
naar ene Verkerk op de
schaats, en zich dus zeker
niet zal generen om behagen
te scheppen in een persoonlijk
geschenk aan een onderdaan
die het verdient.
Wat mij betreft mag de
onderscheidene dan rillen van
ontroering en huilen van aan
hankelijkheid, want dan zal
ook dat het goudmerk van
echtheid dragen.
Advertentie
Bij het branden van koffie gaan
enkele smaakbestanddelen verloren.
Buisman herstelt dat. Buisman vult
dit tekort op natuurlijke wijze aan.
Buisman geeft nóg meer pit, nóg
meer smaak, ook aan de beste koffie.
Gebruik daarom altijd Buisman.
Hoe U Uw koffie ook zet... Met
Buisman smaakt ze beter
(ook poederkoffie
KOFFIE
Kernonderzeeërs. De Amerikaanse mari
ne zal er dit jaar veertien kernonder
zeeërs bij krijgen. De VS zal dan ze
ventig van zulke oorlogsbodems heb
ben.
Ongeluk. Een vrachtwagen is in Mexico
ingereden op een processie. Daarbij
zijn twaalf mensen om het leven geko
men. Tien werden gewond.
Afluisterapparaten. Het Westduitse minis
terie van Binnenlandse Zaken heeft een
verbod uitgevaardigd voor de verkoop
van miniatuur-afluisterapparaten.
Benoeming. Generaal Michel de Brebis-
son, de opperbevelhebben van de Fran
se strijdkrachten in West-Duitsland, is
benoemd tot algemeen secretaris van
de nationale verdediging in Parijs.
Bezoek. Premier Maurer van Roemenië
is in Belgrado. Hij zal een bezoek van
vier dagen aan Joegoslavië brengen.
Vulkaan. De vulkaan op het eilandje Ma-
nam bij de noordkust van Australisch
Nieuw-Guinea is gaan werken. De kra
ter stoot as en lava uit. Honderd men
sen zijn uit een dorp aan de voet van
de vulkaar geëvacueerd.
Doodstraf. Een Noordkoreaanse geheime
agent die vier juli vorig jaar over zee
in een miniatuur-onderzeeër Zuid-Kore
was binnengekomen, is in Seoel ter dood
veroordeeld.
