kinder-
spel
haar journaal
BEDRIIFSAUTOS
3 l/m 13 tebrunri
PANDA EN DE GRÜ
EL
POLLE, PELLI EN PINGO
RAMMETJE FOK
flI
k is
S
6
Koffiedrinken in
de 17e eeuw taboe
Koffietijd met
warme perzik-cake
mmmmmmmi
van licht bestel
tot zwaar transport,
M AN D A G 7 FEBRUARI 1966
7
Ons vervolgverhaal
DOOR AGATHA CHRISTIE
geopend van 10-17 uur en van
19-22 uur. Zaterdag en zondag
van 10-17 uur.
(Estland) een wit kruis
J
Sam Leff
AIHitiLM}
PI B
'SI
WWMWWWWWWWWm
moord
3) „En als er
dan ook mensen met de trein mee
gaan die je kent nou, je kunt toch
niet stug doen dus dacht ik dat ik
voor deze ene keer wel wat extra's
mocht uitgeven hoewel ik wel
vind dat er tegenwoordig zoveel geld
verkwist wordt en niemand spaart
meer of denkt aan de toekomst. Het
is toch wel jammer dat ze de twee
de klas hebben afgeschaft dat
maakte nu net het nodige verschil.
„Natuurlijk", vervolgde zij vlug,
met een snelle blik op Lukes ge
bruind gezicht, „ik weet wel dat mi
litairen met verlof eerste moeten
reizen. Ik wil maar zeggen, als ze
officier zijn, wordt dat van hen ver
wacht."
Luke doorstond de onderzoekende
blik van een paar heldere, tintelen
de ogen. Hij capituleerde direct. Dat
zou er uiteindelijk toch van komen,
dat wist hij.
„Ik ben geen militair", zei hij.
„O, neemt u mij niet kwalijk. Het
was niet mijn bedoeling ik dacht
alleen maar u bent zo bruinge
brand dat u misschien met verlof
in Engeland uit het Verre Oosten
kon zijn."
„Ik ben uit het Verre Oosten naar
huis gekomen", zei Luke. „Maar niet
met verlof." Hij weerde verdere on
derzoekingen af met een sobere ver
klaring: „Ik ben bij de politie."
„Bij de politie? Nou, dat is toch
wel erg interessant. Een heel goede
vriendin van mij haar zoon heeft
kort geleden dienst genomen bij de
politie in Palestina."
„Ik kom van Mayang Straits", zei
Luke, om haar verder vragen te be
sparen.
„O hemel heel interessant.
Eigenlijk is het heel toevallig dat
ik met u in dezelfde coupé reis, be
doel ik. Omdat, weet u, die zaak
waarvoor ik naar de stad moet
nou, om u de waarheid te zeggen
moet ik naar Scotland Yard."
„O ja?" zei Luke. Hij dacht bij
zich zelf: Zou ze nu gauw aflopen als
een wekker, of gaat dat de hele tijd
zo door tot Londen? Maar hij vond
het eigenlijk niet erg, omdat hij veel
gehouden had van zijn tante Mil
dred, en hij herinnerde zich nog dat
DRIE (3)
zij hem een keer vijf pond had ge
geven, toen hij volkomen blut was.
Bovendien oude dames zoals deze
en zijn tante Mildred hadden iets
echt gezelligs en Engels over zich.
Zo iets had je nu in Mayang Straits
helemaal biet. Zij hoorden tot de
zelfde groep als plumpudding op eer
ste kerstdag en een dorpscricket-
match en open haarden met een hout
vuurtje. Dat soort dingen waardeer
de je bijzonder als je ze niet had en
aan de andere kant van de wereld
zat. (Zij waren ook het soort dingen
dat je flink de keel uithing als je er
te veel van kreeg, maar zoals reeds
gezegd is, was Luke pas drie of vier
uur geleden in Engeland aan wal
gestapt)
De oude dame vervolgde op opge
wekte toon: „Ja, ik was van plan
vanmorgen al te gaan en toen, zo
als ik u al verteld heb, maakte ik
mij zo ongerust over Wonky Pooh.
Maar u denkt toch niet dat ik te laat
kom, wel? Ik wil zeggen, ze hebben
toch geen vaste kantooruren bij
Scotland Yard?"
„Ik geloof niet dat zij om vier uur
sluiten of zo iets", zei Luke.
„Nee, dat zou natuurlijk niet gaan,
wel? Ik wil maar zeggen, er kan
toch elk ogenblik iemand komen om
een ernstige misdaad te rapporteren,
niet?"
„Precies", zei Luke.
Even zweeg de oude dame.
„Ik vind altijd dat je het maar
meteen bij de hoogste instantie
moet zoeken", zei ze eindelijk. „John
Reed is een heel aardige man dat
is onze veldwachter in Wychwood
een heel beleefde, prettige man
maar ik heb niet het gevoel, weet
u dat hij de juiste persoon zou
zijn om een ernstige zaak te behan
delen. Hij is volkomen vertrouwd met
mensen die te veel hebben gedron
ken, of die de maximumsnelheid
hebben overschreden, of niet op tijd
hun autolampen hebben aangedaan
of mensen die geen penning voor
hun hond hebben en misschien ook
nog wel met inbrekers. Maar ik ge
loof niet nee, ik weet wel zeker
dat hij niet de geschikte man is
om een moordzaak op te lossen."
Luke trok zijn wenkbrauwen op.
„Een moordzaak?"
De oude dame knikte heftig. „Ja,
een moordzaak. Ik zie wel dat u
verrast bent. Dat was ik zelf eerst
ook Ik kon het echt niet geloven.
Ik dacht dat ik het mij verbeeldde."
„En weet u wel zeker dat dit niet
zo was?" vroeg Luke op zachte toon.
„O ja", zei ze zeer beslist. „Ik
had mij misschien de eerste keer
kunnen vergissen, maar niet de
tweede of de derde of de vierde
keer. Daarna ben je er wel zeker
van."
Luke zei: „Bedoelt u dan dat er
eh verscheidene moorden ge
pleegd zijn?"
De kalme, zachte stem antwoord
de: „Heel wat, vrees ik."
Zij vervolgde: „Daarom dacht ik
dat het maar het beste zou zijn re
gelrecht naar Scotland Yard te gaan
en het daar te vertellen. Vindt u ook
niet dat dit het beste is?"
Luke keek haar peinzend aan. en
zei toen: „Jazeker ik geloo'f wel
dat u gelijk hebt."
Hij dacht bij zich zelf: Zij zullen
wel weten hoe zij haar moeten aan
pakken. Waarschijnlijk komen er
wel een stuk of zes oude dames per
week binnenzeilen om te bazelen
over, l het aantal moorden dat bedre
ven wordt in hun aardige, rustige,
larjdelijke dorpjes! Ze hebben mis
schien wel een speciale afdeling
waar ze die oude stakkers ontvan
gen.
En voor zijn geestesoog zag hij
een vaderlijke commissaris, of een
knappe jonge inspecteur, die op tact
volle wijze zei: „Dank u zeer, me
vrouwtje! Wij zijn u bijzonder dank
baar. Gaat u nu maar gerust weer
naar huis, laat de hele zaak maar
aan ons over, en pieker er niet meer
over."
Hij glimlachte even stilletjes ter
wijl hij dat voor zich zag. Hij dacht:
„Hoe komen zij toch aan die waan
denkbeelden? Zeker omdat zij zo'n
verdraaid saai leven hebben -een
onbewust verlangen naar iets dra
matisch. Ik heb gehoprd dat er oude
dames zijn die zich verbeelden dat
iedereen vergif in hun eten wil doen.
Wordt vervolgd)
De Engelse regering had er ge
noeg van! Dat politieke gekonkel
in de koffiehuizen moest nu maar
eens uit zijn! Twee dagen voor oud
en nieuw 1676 werd dan ook een
proclamatie uitgevaardigd, dat de
koffiehuizen in Londen gesloten
moesten worden, „omdat, de rege
ring werd geschaad door de poli
tieke ondermijnende activiteiten die
daar werden voorbereid".
Helemaal ongelijk had de regering
niet, want juist in de koffiehuizen
werden hele samenzweringen be
raamd. In het St. James en Smyrna
koffiehuis kwamen de democraten
- „Whigs" genaamd samen, ter
wijl de Tories (Lords) andere
koffiehuizen hadden gekozen tot het
uitbroeden van hun politieke plan
nen.
Een zware vijandschap heerste er
in die tijd tussen de twee partijen.
totdat de proclamatie als een blik
sem tussen hen insloeg. De elkaar
bestokende partijen sloten zich plot
seling aaneen en protesteerden
eensgezind heftig tegen deze „on
natuurlijke wet".
Er dreigde een com.plete opstand.
Na enkele dagen al moest de
Kroon het hoofd buigen. De koffie
huizen gingen weer open en ieder
een kon weer vrijelijk en straffeloos
koffie drinken en.konkelen.
Uitkijken naar nieuwtjes, steeds
weer, op elk terrein. Welke vrouw
doet dat niet. Zoeken naar iets nieuws,
iets anders, is één van de weinige
eigenschappen die vrouwen gemeen
hebben. Niet om elkaar de loef af te
steken, maar om hun „vinding" uit te
dragen. Aan kennissen, familie- en ge
zinsleden. Dankbaar object daarvoor
is dat wat naar de maag gaat. Het al
of niet eenvoudige eten of de garne
ring bij het kopje koffie of thee.
Californië brengt zo'n smakelijke
suggestie: de Calif ornische perzik
cake. Een sappige tractatie en vlug
gereed. Voor zes tot acht ruime por
ties is het volgende nodig: 1 blik
(ruim 800 gram) perzikschijfjes; sla
olie; 330 gram bloem; 225 gram sui
ker; 3 eetlepels cacao; 1 eetlepel bak
poeder; theelepel zout; 1 theelepel
vanillesuiker; 1 eetlepel azijn; ruim
een half ons bruine suiker; halve
theelepel geraspte sinaasappelschil of
gedroogde sinaasappelschil; 14 theele
pel kaneel; 1 eetlepel boter.
De siroop van de perziken in een
schaaltje gieten en het ronde bakblik
invetten met slaolie. Bloem, suiker,
De zeventienjarige Cathy Christy, leerlinge van een Amerikaanse h.b.s., past
alvast de pet op van een Amerikaanse officier. Cathy heeft namelijk gezegd
naar de militaire akademie te willen. Men onderzoekt nu de mogelijkheden een
vrouw deze opleiding te laten volgen.
cacao, bakpoeder en zout meteen in
de goed ingevette vorm zeven. In de
droge stof drie gaten maken: de va
nille in het eerste, azijn in het tweede
en zes eetlepels olie in het derde. De
siroop in alle drie gaten mengen en
dan alles met een vork door elkaar
mengen.
De baktijd is 35 tot 40 minuten in
een middelhete oven, waarna de cake
vijf minuten moet afkoelen. Bovenop
de cake perzikschijfjes leggen en een
mengsel van bruine suiker, sinaasap
pelschil en kaneel over de perziken
heenstrooien.
Van klontje boter voorzien nog drie
minuten in de oven zetten. De perzik
cake moet warm geserveerd worden.
Advertentie
bedrijfsautomobielen ichassis
aanhangwagens! opleggers|autobussen|
touringcars| bestelwagens microbussen!
combinatiewagens|ziekenauto's
en auto's voor brandweer, reinigings-
en andere bijzondere doeleinden!
accessoires! onderdelen! gereedschappen!
garage-uitrustingen
AMSTERDAM
©E BRITSE
UNION JACK
COMBINEERT
CC KRUISEN
DER SCHUT-
HEILIGEN VAN
ENGELAND (ST.GeORC.eJ
SCHOTLAND (ST. ANDREW)
EN IERLAND (£T. PATRI CR)
ar. mmtr/ldk
e FRANSE FIEUR-DE-USD
EEN ZEER OUD LOTUS CF
IRIS-SYMBOOL (REEDS TL'SSEN'
EGYPTISCHE H/eROGL YPHEN1
WERD DOOR DE CARLOVJNG!-
ÓCHE KONINGEN
VARIATIES GEBRUIKT.
ENEMARKEN EN
FRIESLAND VOEREN
DE OUDSTE VLAGGEN TER
WERELD.
"pannesrog'
■rij or "KRACHTDER.
PENEN" VINDT ZUN OOR
SPRONG IN DE LEGENDE.
DAT KONING IMALPEMARJZ
IN 12)9 GEDURENDE DE
SLAfF BU LINDANISSA
AAN DE BLOEDRODE AVOND
HEMEL ZAG VERSCHONEN,
WAARNA HU Z JN HEIDENSE
TEGmSTANDERS VERSLOEG
Te
TRICOLOR.
dateert van
1709 EN ZDU
ZON AFGELEID
VANEEN DOOR
DE MARKIES
PE LAFAYETTE
ONTWORPEN
COCARDE VOOR
DE PARLSSE
Garde. -
OM BETER.
2ICHTBAAR.TE ZUN OP AFSTAND, WERDEN DE VERTIKALE STROKEN
LANGE TUD ONGELUK GEHOUDENBLAUW 30. WIT 33 EN ROODST
PROCENT VAN DE VLA6. NU ALLEEN NOG OP FRANSE SCHEPEN
"J>e IftyCcü/ de jjuti 2>gcagR.o/x)
jf\P/2 OCT. 7192 PLANTTE
9 M COLUMBUS PE SPAANSE
VLAG /N HET ZAND VAN
GUANANAN/, EENDER BA
HAMA - E/LANDEN, D/EHU
TOTZUN DOOD ALS iND/E
BESCHOUWDE. HU HEETT
NOO/TGEh/ETEN. DAT
HU EEN N/EUW WERELD
DEEL, AMERIKA,
ONTDEKT HAD. m
NA ZUN VERBLUF IN
NEDERLAND (1697)
LIET TSAAR PETER
DE GROTE EEN NIEUWE
VLAG MAKEN EN GEBRUIKTE
EENVOUDIG DE HOLLANDSE l
DRIEKLEUR OMGEKEERD. DOCH DIT SCHIEP
MOEILIJKHEDEN VOORDERUSSISCHEZEELIEDEN
DAAR MEN HEN HiaDVOOR."'HOLLANDERS INNOODT
(EEN VLAG OMGEKEERD GEHESENGELDT OP
ZEE ALS EEN NOODSIGNAAL PETER LIET
ER. DAAROM EEN KRUIS AAN TOEVOEGEN ï|5
COP. MAFTEN TOONOfF
68. Glazenwasser Zemeling dacht kennelijk dat Pan
da verstandelijk een beetje gestoord was, toen deze
hem met nadruk mededeelde dat hij zo graag ladders
beklom; maar dat kon Panda niets schelen. „Mag ik
even tegen deze op?" vroeg hij, terwijl hij een munt
stuk van eigenaar liet verwisselen. „Heerlijk! Eventjes
maar!" Intussen was daar boven de conferentie op mi
nisterieel niveau aanzienlijk gevorderd, niet in de laat
ste plaats doordat de Grubbel kirrend een versnape
ring nuttigde. „Een ambtelijk pennebakje, hoop ik?"
vroeg Joris Goedbloed. „Mooi zo; dat kan de staats
kas nog wel dragen, neem ik aan. Maar ziet ge, mijn
heer de excellentie, hoe dit kleine monster zwelgt? Ge
kunt hem boterhammetjes met bruine suiker voorzet
ten of griesmeelpap; hij zal het versmaden, maar in
elk gebruiksvoorwerp zet hij met genot de- tanden
en dat dan zonder de minste tafelmanieren. Ge ziet, mijn
heer de excellentie, dat beschavende hulp hier dringend
gewenst is. Nu wat het door de staat beschikbaar te
stellen bedrag betreft.„Geloof hem niet, minister;
hij jokt!" riep hier plotseling een heldere stem. Het
was voor de beide confererenden zowel als voor de
Grubbel een hele verrassing daar plotseling Panda
naar binnen te zien kijken.
OOCH, WAT EEN MOOIE STEEN
DIE GEEF IR AAN MOEDER
DAAR IS ER NOG EEN
MOEDERZAL BLIJ ZUN AIS ZE
ZOVEEL MOOIE STENEN KRIJGT
ER ZIJN ER ZO VEEL
NIET IN MUN MUTS
DIE GAAN
C PIB
MAC'S MAX/NIS
MARKEeRBOEI, MAR
CO I
en al te ae
sre« tan no-
60ORA VINDEN?
jij dwaze lieverd!
O.K., DAVY. NU
hunnen we dit
ZAAKJE DOOR
6R0NDEN
ZIJ 6AAW
ZIJM VEILIG, OF ZE
uiiihcni r\C aiictI
DUIKEN,
M VINDEN OF NIET!
ZIZI
'I/I ■'PW/7. -
ill. IN HAAR BOUWVALLIGE wo
ning sprak de barones tot haar Moorse
bediende:
„Ik gebrijp het niet. Nog steeds geen
bericht van mijn man, de baron, of van
de heer Bram Fok. Er zal toch niets
gebeurd zijn?"
Net wilde de kleine bediende antwoord
geven om zijn meesteres te troosten, toen
buiten tweemaal achtereen een fietsbel
klingelde.
Dat is de postbode", zei de barones
opgewonden want de postbode belde al
tijd twee keer. En inderdaad was het de
wakkere PTT-er uit het dorp, die een
brief voor de barones kwam brengen.
„Uit Plexicana", zei hij erbij en toen
was de barones er zeker van, dat het be
richt, waarop zij wachtte, eindelijk was
gekomen.
Met een haarspeld scheurde zij de brief
open. Haar ogen vlogen over de regels.
En haar anders zo strenge en waardige
gezicht begon te stralen van vreugde.
