Generaal Massu
gerehabiliteerd
Israel probeert toestand in het
Nabije Oosten te normaliseren
Minister Eban vond bij
De Gaulle gewillig oor
Weer onrust in
Santo Domingo
mm
Miniatuur - onderzeeërs
gaan VS-kernbom zoeken
Onfatsoen
Cri
r
Van dag tot dag
„Gevaarlijke fase
in Vietnam-oorlog
Nieuwsgierigen
worden geweerd
„Anti-semitisme
in West-Duitsland
is toegenomen"
raatótoel
'MÜ
tel eg rammen
DONDERDAG 10 FEBRUARI 1966
3
Persbureau Tass:
Athos' kunstschatten
bleven behouden
Minister Jager:
Op de
Remco Campert
CHOCOLADE-MINTS
Het ministerie van Sociale Zaken heeft
met zijn Volksgezondheidsnota een beleid
aangekondigd, dat niet alleen ontstellend
kostbaar zal worden maar bovendien zal
moeten afrekenen met een aantal ver
ouderde opvattingen, die een ernstige ach
terstand hebben veroorzaakt.
De instelling van een bestuurslichaam
voor de volksgezondheid is een van de
onderwerpen, die duiden op deze ach
terstand. De taak die dit lichaam binnen
betrekkelijk korte tijd zal moeten vervul
len, omvat zoveel en zo gecompliceerde
voorzieningen, dat men het moet betreu
ren dat dit lichaam niet veel eerder aan
die taak is begonnen.
Achterstand op velerlei gebied, zowel
wat betreft de bescherming tegen geva
ren die de gezondheid bedreigen als de
verzorging van en hulp aan zieken, heeft
op diverse punten reeds noodtoestanden
geschapen. De vervuiling van lucht en
drinkwater is verdergeschreden dan ver
antwoord kan worden geacht. De bouw
van ziekenhuizen en een efficiënter, doel
treffender medische voorziening zijn
stringente eisen, die niet vooruitlopen op
verwachte ontwikkelingen maar de huidi
ge situatie al ver ten achter zijn.
Efficiency in de samenwerking tussen
artsen, specialisten, ziekenfondsen en ver
zekeringsmaatschappijen is ver te zoeken.
Problemen als die tussen artsen en zie
kenfondsen over honoraria staan niet op
zichzelf, maar zijn onderdeel van gebrek
aan doeltreffende samenwerking, waar
van de patiënten het slachtoffer worden.
Tijdrovende en kostbare omslag in de be
trekkingen tussen ziekenhuizen, zieken
fondsen, verzekeringsmaatschappijen en
artsen verhindert nog steeds een zo snel
mogelijke medische hulp. Een gebrek
aan organisatie tussen de gemeenten van
agglomeraties op het hoofdstuk van on
gevallendiensten en ziekenvervoer ver
traagt medische bijstand, vaak met fata
le gevolgen. Een afwezigheid van coör
dinatie, zowel plaatselijk als regionaal en
nationaal, op het gebied van ziekenhuis-
bouw en ziekenhuis-accommodatie heeft
een chaotische toestand doen groeien,
waarin bepaalde willekeur de kans krijgt
andere dan belangen der volksgezondheid
te dienen.
Dat alles is slechts een losse greep uit
de problemen, die zich aandienen en de
aandacht van de regering hebben getrok
ken. Er is in Nederland op velerlei be-
drijfs- en handelsgebied na de oorlog een
verrassende planning verwezenlijkt, maar
op het gebied van de volksgezondheid
heeft zich tot dusver die planning slechts
sporadisch en gebrekkig gedemonstreerd.
Het departement van Sociale Zaken staat
voor een veelheid van vraagstukken, die
benauwender wordt met iedere nieuwe
dag. Er zal inderdaad van een omwente
ling sprake moeten zijn, wil de achter
stand worden ingelopen. Die omwenteling
zal nieuwe denkbeelden en drastische om
schakelingen noodzakelijk maken, die niet
alleen veel geld maar ook méér begrip
van betrokkenen voor hun taak in het al
gemeen belang zullen eisen.
PARIJS (AP) De Franse korpsgene-
raal Jacques Massu is benoemd tot com
mandant van de Franse strijdkrachten in
West-Duitsland. Tegelijkertijd is hij ge
promoveerd.
Massu was in januari 1960 comman
dant in Algiers. Hij werd later naar het
Elysée geroepen en kreeg een schrobbe
ring, omdat hij in een interview crtiek
had geleverd op het Algerijnse beleid van
De Gaulle. Hij bleef daarna in Frankrijk,
waar hij september 1961 militair gouver
neur van Metz werd.
Massu is een veteraan uit Indo-China. Hij
speelde een belangrijke rol bij de op
stand in Algiers in 1958.
MOSKOU (Reuter en AP) Het offi
ciële Russische persbureau Tass heeft
vandaag geschreven dat de besprekingen
van president Johnson in Honoloeloe „een
nieuwe en gevaarlijke periode inluiden in
de Vietnam-oorlog.
De president heeft voor het eerst of
ficieel verklaard, dat de Verenigde Sta
ten „tot de overwinning" zullen vech
ten", aldus Tass.
President Johnson zal vandaag bespre
kingen voeren met Arthur Goldberg, de
Amerikaanse vertegenwoordiger bij de
Verenigde Naties, over mogelijke nieuwe
diplomatieke pogingen ter beëindiging
van de oorlog in Vietnam.
In Cairo heeft de Noordvietnamse am
bassadeur gisteren de Egyptische minis
ter van Buitenlandse Zaken een voor
president Nasser bestemde boodschap
van president Ho Tsji Minh van Noord-
Vietnam overhandigd.
De wereldraad van kerken heeft in Ge-
nève voorbereiding getroffen voor een
nieuwe poging om te komen tot vredes
onderhandelingen over Vietnam. De raad,
waarin 214 protestanse, orthodoxe, angli
caanse en oud-katholieke kerken in de ge
hele wereld zijn verenigd, heeft over de
kwestie-Vietnam een reeks documenten
gepubliceerd. Zaterdag worden verklarin
gen over Vietnam verwacht.
(Van onze correspondent)
JERUZALEM Bij zijn bezoek aan
Moskou, in juni, zal president De Gaulle
van gedachten wisselen over de situatie in
het Nabije Oosten. Daaraan bestaat voor
de Israeli geen twijfel na het bezoek, dat
hun nieuwe minister van Buitenlandse Za
ken, Abba Eban, zojuist aan Parijs heeft
gebracht. Eban heeft een willig oor ge
vonden voor zijn voorstellen tot stabilise
ring van de toestand in dit deel van de
wereld. Parijs heeft zich niet alleen be
reid verklaard de zaak met de Russische
leiders op te nemen, maar heeft ook toe
gezegd de Israëlische opvattingen naar
voren te zullen brengen.
De Israëlische minister heeft zijn sug
gesties voor het Franse publiek uitge
werkt in een interview voor de Parijse
SANTO DOMINGO (Reuter en AFP)
Bij ongeregeldheden voor het presidentië
le paleis in de hoofdstad van de Domini
caanse republiek zijn gisteren twee poli
tiemannen en vjjf burgers gedood.
Een aantal politiemannen en ongeveer
veertig betogers werden gewond.
Volgens de politie ontstond een schiet
partij nadat betogers vanaf het dak van
een gebouw het vuur hadden geopend.
Tijdens de gevechten werd een politie
man bewusteloos geslagen en levend ver
brand. Een kind van tien jaar stak de
benzine aan waarmee men de man had
overgoten. De andere politieman werd
doodgeschoten.
Na het bekendworden van het nieuws
over de schietpartij stroomde de bevol
king van Santo Domingo de straat op en
wierp barricades op. Passerende auto's
werden met stenen bekogeld. Drie auto's
- één van de Amerikaanse en twee van
de Canadese ambassade werden in
brand gestoken.
De studenten eisen dat de regering tot
spoedige uitbetaling van de subsidies voor
de universiteit van Santo Domingo zal
overgaan.
televisie. Bij die gelegenheid legde hij er
de nadruk op, dat zijn regering niets lie
ver zou zien dan een oplossing van het
Israelisch-Arabische conflict in de geest
van de recente overeenkomst tussen India
en Pakistan en met gebruikmaking van
dezelfde procedure, dat wil dus zeggen:
door bemiddeling.
Eban heeft intussen zijn reis, die hem
ook naar de Verenigde Staten, Canada en
Groot-Brittannië brengt, vervolgd. Voor
zijn vertrek uit Jeruzalem werd als hoofd
doel een hernieuwd contact met leidende
Westerse staatslieden opgegeven. Daarbij
legde de minister zelf, noch de regering
veel spraakzaamheid aan de dag over de
specifieke punten van bespreking. Het is
echter al uit de eerste fase van zijn reis
duidelijk geworden, dat het Eban erom te
doen is zijn gesprekspartners te winnen
voor drie zaken, die in Jeruzalem als
hoekstenen voor een vrede in het Midden-
Oosten worden beschouwd:
een uitdrukkelijke garantie, bij voor
keur zowel van het Oosten als het Wes
ten, voor handhaving van de status quo;
herstel van het bewapeningsevenwicht,
dat naar Israëlische opvatting voorname
lijk door de Russische wapenleveranties
aan Nasser is verbroken;
directe vredesonderhandelingen tussen
Israel en de Arabische staten naar het
patroon van Tasj kent.
Wat Frankrijk betreft constateert men
in Parijs, dat Eban in zijn missie is ge
slaagd. Of de andere grote mogendheden
even toeschietelijk zullen zijn om zich te
stellen achter de Israëlische wensen die
door de Arabieren worden afgewezen
zullen de komende weken leren.
ATHOS (AP) De brand in het kloos
ter op de Griekse berg Athos is in de
loop van de middag bedwongen. Een
deel van het klooster is verwoest. De
kunstschatten zijn behouden gebleven. De
schade wordt geschat op ruim 600.000 gul
den.
In de Middellandse Zee bij de
Spaanse plaats Palomares wordt
door Amerikaanse legerspecialisten
steeds naarstiger gezocht naar de
verdwenen kernbom. Tientallen
brokstukken van de twee veronge
lukte vliegtuigen zijn gevonden. De
bom blijft echter spoorloos. Lan
dingsvaartuigen brengen de vond
sten naar de kust, zoals blijkt uit deze
foto. Een vaartuig heeft een ge
havende vleugeltank van een van
de vliegtuigen op het strand ge
deponeerd. (Telefoto).
MADRID (DPA) Na wekenlange
vruchteloze pogingen van duikers om de
vermiste Amerikaanse kernbom van de
bij Palomares in zuidoost-Spanje veronge
lukte Amerikaanse B-52 in de Middelland
se Zee op te sporen, schijnt thans alle
hoop gevestigd te zijn op de twee uit Ame
rika overgevlogen miniatuur-onderzeeërs
„Alvin" en „Aluminaut".
Zowel de 75 ton zware „Aluminaut" met
zijn driekoppige bemanning als de „Al-
vin" van dertien ton met zijn bezetting
Advertentie
van twee man zijn met sterke zoeklich
ten en zeer gevoelige elektrische meetap
paraten uitgerust.
Zij moeten trachten de meer dan drie
honderd meter diep liggende bom te
localiseren en deze dan met hun stalen
vangarmen te grijpen en voorzichtig naar
de oppervlakte te brengen. De deskundi
gen schijnen op een betrekkelijk lange
duur van deze bergingspoging te reke
nen, er arriveert in ieder geval steeds
meer gespecialiseerd personeel.
De oorlogsschepen van de zesde Ame
rikaanse vloot hebben een kordon om het
„bomgebied" getrokken. Publiek en pers
worden angstvallig geweerd. Een poging
van journalisten om met vissersboten na
derbij te komen werd verijdeld.
Men heeft 67 voorwerpen gevonden,
waaronder waarschijnlijk wrakstukken
van het tegen het tanktoestel gebotste
vliegtuig, op de zeebodem.
Ook op het land bij Palomares zet
personeel van de Amerikaanse lucht
macht het onderzoek van de gewassen op
mogelijke radioactieve besmetting voort.
De nog niet vrijgegeven stukken land zijn
door rode vlaggen aangegeven. Een
Spaanse woordvoerder heeft berichten dat
Palomares ontruimd zou zijn, tegenge
sproken.
Enkele tomatenvelden werden woensdag
vrijgegeven. De landbouwers deelden mee
dat zij met de op radioactiviteit onder
zochte produkten thans kunnen doen wat
zij willen. Het verkoopverbod geldt echter
nog wel voor velden in de directe omge
ving van de plaats waar de B-52 vorige
maand neerstortte.
BONN (AP) Het anti-semitisme is
het vorig jaar in West-Duitsland toegeno
men, zo verklaarde de minister van Jus
titie, Richard Jager, gisteren in de Bonds
dag. Volgens Jager is het aantal gevallen
van brandstichting, bedreigingen en ont
wijding van joodse synagogen en begraaf
plaatsen door politieke extremisten in
1965 toegenomen.
Dr. Fritz Bauer, officier van Justitie in
Hessen, heeft tegenover het Deense links-
liberale blad „Ekstrabladet" als zijn me
ning te kennen gegeven, dat alle Duitsers
vanaf 1933 van het bestaan van concen
tratiekampen op de hoogte zijn geweest.
Op de vraag of de processen in West-
Duitsland niet slechts een handjevol men
sen tot zondebokken maken, antwoordde
Bauer: „Ik ben mij van dit risico be
wust, maar ik geef u de verzekering dat
mijn medewerkers en ik alles in het werk
stellen om te voorkomen, dat deze ver
keerde mening postvat."
Volgens de Duitse jurist wordt met de
processen niet uitsluitend bestraffihg van
de nazi-beulen beoogd. „Wij willen aan
tonen dat deze relatief weinige exponen
ten van de nazi-misdaden miljoenen Duit
sers achter zich hadden. Ook willen we de
bevolking er op wijzen, dat het niet juist
is als de gewone man beweert dat hij
werkelijk niets van de concentratiekam-
heeft geweten", aldus dr. Bauer.
Ten onrechte zijn onlangs
vrome zielen geschokt door
een mededeling op het t.v.-
scherm, dat het kampioen
schap paren zou worden uit
gezonden. Afgezien nog van
het feit dat in die tak van
sport geen competitie be
staat, had men kunnen we
ten dat onze televisie zich
niet op één lijn wenst te stel
len met wat de film tegen
woordig de argeloze toe
schouwer durft voor te zet
ten. Maar het feit alleen al
dat men het waagt te schrik
ken, betekent dat men de
mógelijkheid toch niet zon
der meer verwerpt.
En dat is zo'n ontstellend
duidelijk teken des tijds, dat
het de moeite waard is zich
af te vragen waar eigenlijk
nog een grens ligt tussen dat
gene wat volgens de ruimste
begrippen van fatsoen nog
nét kan en datgene wat te
enenmale onbehoorlijk loet
worden geacht.
Hoe breed men ook denkt
en met hoeveel enthousiasme
men de vrijmoedigheid en
eerlijkheid ook verwelkomt
als opvolgster van de schijn
heiligheid en bekrompenheid
van weleer, men ontkomt
toch nooit aan die grens. Ik
wil aannemen dat de nieuwe
generaties bezig zijn naar die
grens te zoeken en zich daar
bij vaak onverhoeds op ver
boden terrein wagen. Maar
toch krijgt men de indruk,
dat hele volksstammen be
reid zijn dat verboden terrein
onmiddellijk als geopend te
aanvaarden, mits de voor
trekkers er maar luid genoeg
over oppijpen.
Het strikt onbehoorlijke zit
meestal ook niet in dat open
leggen van nog onbetreden
gebieden van sex en aanver
wante artikelen, maar in de
exploitatie ervan. Een film
die wordt aangekondigd als
„een meesterstuk van opwin
ding en geslachtsdrift, open
hartig blootgelegd tot in de
intiemste details" en waarin
vcor goed geld niets bijzon
ders wordt getoond, zou veel
onfatsoenlijker moeten heten
dan een rolprent die in haar
aankondiging bescheiden
wordt aanbevolen en waarin
de intimiteit veel nadrukke
lijker en openhartiger wordt
blootgelegd dan in de vorige.
Het onfatsoen wordt voor
namelijk gedragen door de
speculatieve misbruiken, die
met de menselijke instincten
worden bedreven en veel
minder door de openhartig
heid over die instincten.
Er zijn vele normen van on
fatsoen, maar de gevaarlijk
ste zijn toch wel die, welke
worden bedreven met een air
alsof zij de gewoonste zaak
ter wereld zijn. Het is duide-
delijk dat de samenlevingen
van vandaag onzeker zijn
over hun normen. Men weet
niet meer zeker of iets onfat
soenlijk danwel vooruitstre
vend moet worden genoemd.
Men aarzelt en kijkt naar
zijn omgeving om te weten of
men moet blozen. Men is
bang voor ouderwets en be
krompen te worden versle
ten, als men zich ergert of
boos maakt. En men stoot
zich pas aan bepaalde ver
schijnselen, indien een groot
aantal medeburgers daarin
vóórgaat.
Als er iéts is waarop het
gezegde van toepassing is:
„De brutalen hebben de hal
ve wereld", dan is het wel de
manier waarop in onze dagen
het brute onfatsoen wordt be
dreven: de onfatsoenlijken
slagen erin hun medemensen
te verbijsteren en in de war
te brengen, door hun gebrek
aan beschaving te etaleren
als modernisme.
Daartegen helpt weinig. De
grens tussen fatsoen en onfat
soen ligt niet duidelijk afge-
bakend en het is gemakke
lijk, haar te overschrijden on-
de*- het motto van vrijmoe
digheid en eerlijkheid. „Rea
listisch" is ook zo'n prachti
ge term om de fatsoensnorm
ongestraft op te schuiven
naar het onbehoorlijke.
Als een film „realistisch"
wordt genoemd, kan men er
van opaan dat de makers er
van zich stiekem schamen.
„Modern" of „modernistisch"
zijn woorden die vaak functio
neren als deksels op vuilnis
bakken. Hoe degelijk, eerlijk
en eenvoudig doet eigenlijk
een impulsief neergeklad
schuttingwoord aan, vergele
ken bij de handige manieren
waarop veel schunniger im
pulsen verpakt en verguld
aan de liefhebbers worden
verkocht.
Over schuttingwoorden ge
sproken: men behoeft daarbij
niet altijd aan schuttingen te
denken, noch aan haveloze,
onopgevoede jongetjes die er
op kladderen. Er behoeft zelfs
geen schijn van „sex" in het
spel te zijn. Een welsprekend
voorbeeld leverde onlangs een
ongetwijfeld zeer gezien in
woner van een onzer mooiste
villadorpen, die onder de titel
„Je blijft lachen" het hierna
volgend epistel aan zijn krant
stuurde en het nog afge
drukt kreeg ook, ondertekend
met zijn volle naam en woon
plaats.
„Wat een heerlijk „giller-
tje" las ik in mijn lijfblad.
De beroemde Pier Tania, be
kend van zijn bedenkelijke
(wel eens gehoord van „85
gulden schoon"?) berichten en
verdachtmakingen via de t.v.
vooral waar het ons koninklijk
huis betrof, dat zich tegen zo
iets niet kan verdedigen,
schijnt nu in de gemeente Gro
ningen benoemd te zijn tot
hoofd van Culturele Zaken.
Om met een vriend van mij te
spreken ,,Je blijft lachen"! Aan
dat soort cultuur zal Gronin
gen wel plezier beleven. Maar
gelukkig bederft hij ons kijk
genot dan niet meer".
Tot zover dit enigszins uit
voerige schuttingwoord, waar
van het onfatsoen in geen en
kel opzicht afwijkt van wat
vieze jongetjes anoniem op
muren schrijven. Die vieze
jongetjes zijn eigenlijk nog
fatsoenlijker, omdat zij ten
minste door hun anonimiteit
het bewijs van schaamte ge
ven. De schrijver van de geci
teerde brief was kennelijk
trots op zijn meesterwerk en
dat maakt het nog veel droe
viger. En nog droeviger ge
draagt zich de schutting zelf,
in dit geval het „lijfblad",
dat dit „gillertje" de gelegen
heid gaf om zo onbeschaafd
te gillen.
Een hardwerkende, serieu
ze en vakkundige televisie
journalist, die nooit een vlieg
kwaad gedaan heeft, laat
staan het koninklijk huis, en
met zijn „85 gulden schoon"
alleen maar de knuppel in
een sociaal hoenderhok heeft
geworpen uit eerlijk mededo
gen met te laag betaalde me
deburgers, verlaat de t.v. en
aanvaardt een verantwoorde
lijke, zware functie in dienst
van de Groninger gemeen
schap. Dit is voor een geacht
Nederlander ergens in den
lande aanleiding en reden om
deze man niet alleen van ver
dachtmakingen te betichten
maar hem zelfs een gebrek
aan culturele inhoud te ver
wijten. De gemeente Gronin
gen, die Pier Tania koos uit
een groot aantal gegadigden,
krijgt en passant een veeg
uit de pan en het geheel
wordt dan een „gillertje",
waarover de schrijver en zijn
vriend voor de rest van hun
leven kunnen blijven lachen.
In het villadorp wordt op
het adres, waar 's morgens
het „lijfblad" in de bus komt,
waarschijnlijk dag in dag uit
gelachen. Maar het klinkt
toch verdacht veel op het ge
lach van vieze jongetjes, die
een argeloze voorbijganger
een smerige poets hebben ge
bakken. Dit is een soort van
onfatsoen, waarover men zich
in onze tijd eigenlijk veel on
geruster zou moeten maken
dan over naaktfoto's of „Ik-
ken Jannen Cremers". Het is
een soort onbeschaving die
helaas niet als zodanig te
boek staat. Zij wordt bedre
ven door geachte en geëerde
mensen, mensen van „ni
veau" en „status". Het recht
op critiek en eigen mening
wordt verward met het recht
van vuilsmijterij. Critiek?
Eigen mening? Wie spreekt
van een „lijfblad" heeft die
twee kostelijke gaven al eer
der opgegeven. Want een
„lijfblad" is een blad zoals
Adam dat had een
dat alles verbergt wat
niet tonen wil en waarachter
men zich verschuilen kan om
eigen leegheid te verbergen.
Een blad dat men voor de
mond neemt, omdat men an
ders niet weet wat men zeg
gen moet. Een blad dat men
eet en drinkt,* wiens woord
men spreekt, een blad waar
mee men oren en ogen kan
dichtstoppen opdat niets van
de vrije buitenwereld de ge
dachten zal vergiftigen.
Tussen ons gezegd een
volwassen man die praat over
„een gillertje" lijkt me al
leen daarom al een griezel.
En voor ons koninklijk huis
is het allerminst een gezellig
idee, zülke verdedigers te
hebben
blad
men
Uitgeslapen
Reuter is een persbureau dat ons altijd
weer verrast. Zo heeft dit bureau op een
meubelbeurs in Keulen een bed ontdekt
dat de slapende automatisch wekt. Dit
bed is uitgerust met een kleine elektri
sche motor die op het gewenste tijdstip
aanslaat en trillingen veroorzaakt. Ver
der doet Reuter er het zwijgen toe, al
thans op de dag waarop ik dit uitgesla
pen nieuws las.
Zo'n bed klinkt verleidelijk, maar als
ik er goed over nadenk weet ik eigen
lijk niet waarom het verleidelijk klinkt.
Ik. geloof dat het alleen het woord „bed"
is dat zijn aantrekkingskrachten op mij
uitoefent. Want een elektrische motor
heeft voor mij niets verleidelijks, hoe
klein hij ook uitgevallen mag zijn. Ik
vind het zeker geen ding om in je bed
te hebben of zelfs maar in de buurt er
van. In bed wil ik niets met elektriciteit
te maken hebben. Een mooi leesboek,
goed, een speelgoedbeer, akkoord, een
warme kruik graag, maar een elektrisch
motortje, dat gaat me te ver.
En zeker geen elektrisch motortje dat
op het gewenste tijdstip aanslaat. Als ik
eenmaal in bed lig vind ik ieder tijdstip
ongewenst de tijd hoort dan een zachte
substantie te zijn, egaal van kleur, en ge
heel en al zonder stippen. Wekkers, han
den die je wakker schudden, stemmen
die je wakker brullen, motoren die aan
slaan, ik kan ze allemaal missen als kies
pijn.
Het woord „aanslaan" bevalt me trou
wens ook niet. Ik schrik nog altijd als in
de keuken de koelkast „aanslaat" en dat
gebeurt dan nog een eind uit mijn buurt
en voor een doel dat ik waarderen kan.
Maar de gevolgen zouden niet te over
zien zijn als er in mijn bed een motor
zou aanslaan. Ik durf er niet eens aan te
denken, zelfs niet op dit ogenblik, terwijl
ik nu toch veilig aan mijn tafel zit, met
voor alle zekerheid mijn bureaulamp (een
bron van elektriciteit) een flink eind weg
geschoven. De Amerikaanse schrijver Ja
mes Thurber had een tante die dacht dat
de elektriciteit uit de lampen kwam lek
ken. Ik heb wat dat betreft iets van
Thurbers tante weg.
Je bent natuurlijk wel meteen goed
wakker als zo'n elektrische motor aan
slaat. Ik vind dat een nadeel, maar ik
kan me voorstellen dat er mensen zijn die
het een voordeel achten. Maar ik begrijp
niet goed waarom die motor dan trillin
gen gaat veroorzaken. Is dat niet een
beetje teveel van het goede? En zou je
door die trillingen juist niet weer in slaap
gesust worden?
Hoe het ook zij. Ik houd me maar bij
mijn vertrouwde, geheel op handkracht
voortbewogen, bedstee waarin ik me al
tijd zo mooi en langdurig weet te versla
pen.
Advertentie
trim chocolade-mints: van binnen
hard/zachte mint, van buiten fijne
chocolade. Verras uzelf - met trim!
trim
E
J
Mosterdspuit. De postbodes in Boston
zullen worden uitgerust met een mos
terdspuit om zich lastige honden van
het lijf te houden. Het „wapen" heeft
een bereik van vijf meter.
Hersens. De 76-jarige weduwe van Mus
solini, wil de hersens terughebben van
haar man die in 1945 voor studie-doel
einden naar de Verenigde Staten zijn
gebracht. Rachele heeft geen vrede
voordat alle stoffelijke resten /an Mus
solini op het kerkhof van San Cassiano
rusten.
School. George Moord, een zakenman uit
Walton in Engeland, wil zijn zoon een
behoorlijke particuliere school laten af
lopen. Daarom heeft hij er een gekocht.
De school is echter nog niet helemaal
naar de zin van Moore. Er zullen nu
klaslokalen bijgebouwd worden en er
komt een nieuwe gymnastiekzaal en een
verwarmd zwembad. Alles bij elkaar
gaat dat ruim een half miljoen gulden
kosten.
Gearresteerd. George Lincoln Rockwell,
zich noemend leider van de Amerikaan
se nazipartij, is gearresteerd toen hij
op het punt stond een rede te houden
voor tweeduizend studenten van de Co-
lumbia-universiteit in New Vork Rock
well moet terechtstaan wegens orde
verstoring.
IJs. De laatste drie havens in de Bot-
nische golf die tot voor kort nog toe
gankelijk voor de scheepvaart waren,
zijn door het ijs afgesloten. Je Zweed
se spoorwegen zien zich voor een nood
situatie gesteld. Verzending van goede
ren per schip is niet meer mogelijk.
