SCHRIJVENDELEZERSSCHRIJVENDELEZERSS
Rath Doodeheefver
ASPIRIN
GRIEP!
Van vroegere baas
30.000 gestolen
N.S. wil spoorlijn
Hoorn-Medemblik
sluiten
Dertig jaar!
Nog 5 weken en het is lente
Mi
VRIJDAG 11 FEBRUARI
1966
9
Zwarte burgers
van Portugal
Achtergrond
Georganiseerden-
ongeorganiseerden (3)
Georganiseerden-
ongeorganiseerden (4)
Nazi-verschijnselen
bij het leger
Melklevering
Melklevering 2
Dierenbescherming
en advertenties
Duits recreatieplan
bij Tjeukemeer (1)
Duits recreatieplan
bij Tjeukemeer (2)
Georganiseerd?
Zware
verantwoordelijkheid
Siamo Olandesi
■W
■■■gr if iiip
ontwerpers en fabrikanten van behang
Een bok geschoten
Socialisme, met of zonder
Hier is uw naaste
Dubbeltjeswerk 2
daar staat BAYF/Z achter
Met belangstelling las ik in uw krant
van 29 januari het artikel over de situa
tie in Mozambique (en Angola). Uw me
dewerker heeft ongetwijfeld gepoogd een
objectieve voorstelling van zaken te ge
ven. Toch zou ik graag enkele dingen
aanvullen.
De Portugezen treden in hun koloniën
niet zonder rassendiscriminatie en be
schaving, of cultuur brengend op. For
meel bestond er geen rasvooroordeel, in
de praktijk wel. De Afrikanen moesten
„assimilado" zijn, d.w.z. vloeiend Portu
gees spreken en schrijven, katholiek zijn
geworden, een bepaalde hoeveelheid be
lasting betalen. Portugal, zelf het meest
achterlijke land van Europa met een
groot percentage analfabeten, heeft
meest ongeletterden naar zijn koloniën
gespuid en de onderwijsmogelijkheden
waren er voor de Afrikanen uiterst ge
ring. Tussen de assimiladowet van 1917
en 1961 is aan minder van 0,1 percent
van de Afrikanen in Mozambique het
staatsburgerschap verleend.
Er heerste op Mozambique, evenals in
Angola, in hoge mate een stelsel van
dwangarbeid. Deze arbeidskrachten, shi-
balos, werden door het bestuur ingere
kend, en zowel de regering als particulie
ren konden via het bestuur arbeidskrach
ten betrekken. Dit shibalostelsel is immer
uit de Portugese wetgeving geweerd. De
wet heeft altijd betoogd dat de „inlan
ders" vrij waren in de keuze van hun ar
beid. In 1925 heeft Professor Ross van
Wisconsin over deze dwangarbeid in de
Portugese koloniën een rapport ingediend
bij de Tijdelijke Commissie voor de Sla
vernij van de Volkenbond.
Dat „alles goed leek te gaan tot 1961"
geldt alleen voor al degenen die er on
kundig van zijn gebleven, dat zowel De
Figueiredo als de Amerikaan Duffy en de
Engelsman Davidson (o.a.) er in geslaagd
zijn zich van de situatie terdege op de
hoogte te stellen en dat zij hun bevindin
gen in boekvorm hebben gepubliceerd. Uw
medewerker maakt geen melding van de
zg. trekkersarbeid, waarvan ook door de
Zuidafrikaanse overheid meestal een
scheve voorstelling van zaken wordt gege
ven. Er bestaat namelijk een overeen
komst tussen de Portugese regering en de
Transvaalse Kamer van de Mijnen dat
jaarlijks gemiddeld 100.000 arbeidskrach
ten aan Zuid-Afrika worden geleverd uit
Mozambique in ruil voor de toezegging
dat 47,5 percent van de Zuidafrikaanse
import over Laurenco Marques loopt.
Dat men buiten Afrika weinig merkte
van wat er zich afspeelde in Mozambique
kwam mede voort uit het feit dat opstan
dige elementen worden gedeporteerd naar
het eiland San Tomé, strafkolonie voor
dwangarbeiders. Dat Salazar in 1961 de
Afrikanen in „de Portugese provincies"
volledige burgerrechten verleende, vereist
enige toelichting.
De naam kolonie werd toen veranderd
in Overzees Gebiedsdeel om de situatie in
de Portugese koloniën, waarop steeds
meer critiek kwam, te kunnen onderbren
gen onder „binnenlandse aangelegenhe
den", zodat Portugal zich voortaan kon
onttrekken aan de toepassing van de arti
kelen 55 en 56 van het Handvest van de
V.N.: „Alle leden verbinden zich plech
tig om elk voor zich in samenwerking met
de Organisatie maatregelen te treffen
tot het respecteren en in acht nemen van
de menselijke rechten en de fundamentele
vrijheden voor allen zonder onderscheid
van ras, geslacht, taal of godsdienst."
Het assimiladostelsel werd afgeschaft,
maar de status van de „inlander" werd
door de nieuwe wetgeving vrijwel niet ge
wijzigd. De arbeidswetgeving bleef gere
geld door de Wet op de Arbeid van In
heemsen en de onderwijsmogelijkheden
blijven uitermate beperkt. Opdat de Por
tugezen vaste voet in hun overzeese ge
bieden zullen houden, wordt de immigra
tie van veelal ongeletterde Portuge
zen sterk bevorderd, terwijl de 70.000 in
Mozambique gelegerde soldaten wordt
aangeraden zich aldaar blijvend te „ves
tigen" opdat, zoals Salazar het 'reeft ge
formuleerd „de Portugezen zich in Afrika
zullen kunnen handhaven met de ploeg in
de ene hand en het zwaard in de ande
re.'
MARGRIT DE SABLONIèRE, Leiden
Er was een tijd, waarin romanschrij
vende dames de nog niet in ons volksle
ven geïntegreerde joden met een nu in
onbruik geraakt scheldwoord aanduidden
(zie Sara Burgerhart).
Er was een tijd, dat een romanschrij
ver, naar een komische figuur zoekend,
tegenover een deftig jong heertje een
schamel joods koopmannetje nodig had,
om die dan in zijn verondersteld taal
eigen te laten zeggen: „Daarom zal je
toch gezond blijven, meneer Hijk".
Er was een tijd, dat men gedachteloos
het woord jood verbond met allerlei min
of meer ongunstige eigenschappen.
Die tijd is voorbij. Wie dit nu doet,
heeft „De Ondergang" niet gelezen, de
ondergang niet mee beleefd.
Dat is, meen ik, de achtergrond van de
verontwaardiging, die bij verschillende
Kamerleden tot uiting kwam.
D. SCHEFFENER, Heemstede
Op Schiphol is een 24-jarige Utrechter
aangehouden, die van zijn vroegere baas
een caféhouder in Utrecht, 30.000 heeft
gestolen. Hij heeft een bekentenis afge
legd.
De jongeman was enkele jaren bij de
caféhouder' in dienst geweest. Af en toe
bezocht hij zijn ex-patroon. Hij wist waar
het geldkistje stond en slaagde erin, er
steeds een forse greep in te doen.
De caféhouder miste wel steeds het geld
maar koesterde aanvankelijk geen ver
denking tegen zijn ex-bediende.
Laat ik beginnen met te zeggen, dat ik
75 jaar oud ben en nog aan een vakorga
nisatie bijdraag. Toch kan ik onder de
gegeven omstandigheden volkomen begrip
opbrengen voor het standpunt van onge
organiseerden; in het bijzonder van de
jongeren onder hen. De overspannen ar
beidsmarkt heeft er immers voor ge
zorgd, dat een werknemer zonder bij
stand van enige organisatie zijn eigen
boontjes kan doppen. Is het niet zo, dat
in menig bedrijf, zwarte lonen nog
niet geheel van de baan zijn?
Ik geef gaarne toe, dat een werknemer
niet altijd buiten een organisatie kan,
maar het past de vakbondbestuurders op
het ogenblik niet een hoge borst op te
zetten alsof alle sociale verbeteringen en
kel en alleen aan hen te danken zijn.
Laten we eens denken aaji de strijders
van 1905-1915, die er na een werktijd van
soms zestig uur per week pro deo voor
de vakvereniging op uittrokken. Het wa
ren meestal de bekwaamste vaklieden,
want anders gingen zij onherroepelijk de
poort uit. En mag ik u eens wijzen op
de besturen der organisaties in de jaren
1935-1940. In die tijd kreeg geen enkele
organisatie een voet aan de grond. Niet
dat er niet gestreden werd maar de tijds
omstandigheden waren anders. Ditzelfde
lot kan de tegenwoordige bestuurders
treffen zodra een werkelijke malaise in
treedt.
Men moet niet verlangen dat de contri
butie aan de vakvereniging in enigerlei
vorm door de werkgevers betaald wordt.
Een vakvereniging behoort geheel onaf
hankelijk van een werkgever te staan wil
zij effectief kunnen functioneren. Ik krijg
echter wel eens de indruk, dat het leden
tal van de vakbonden te klein is om de
tegenwoordige staat op te houden en dat
nu geprobeerd wordt langs een omweg de
ongeorganiseerden te dwingen toe te tre
den. Hier zou zich dan een geval voor
doen, dat in een tijd dat we de mond vol
hebben van democratie de minderheid de
wil oplegt aan de meerderheid. Dat is wel
erg fraai.
Neen, laten de vakbonden overwegen
of de contributies niet omlaag kunnen.
Velen passen er voor, zoals de zaken nu
staan, 100 voor een organisatie neer te
tellen.
C. P. OOMS, Haarlem.
Dat de ongeorganiseerden in het ge
weer komen om hun deel (welk, waar
om?) op te eisen is moeilijk waar te ma
ken.
Dat alle verworven sociale voorzienin
gen door de vakorganisaties letterlijk af
gedwongen moesten worden schrijft hij
niet, hij suggereert het alleen. Hij weet
best dat er zonder geld geen voorzienin
gen mogelijk zijn en dat de huidige voor
zieningen er komen konden dank zij de
technische vooruitgang die de produktie
allerwegen aanzienlijk heeft vergroot en
dank zij ook de veranderde inzichten van
hen die er uiteindelijk voor hebben wil
len zorgen dat de benodigde gelden ter
tafel komen: de werkgevers.
Natuurlijk hebben de vakbondsbestuur
ders, al dan niet daadwerkelijk en/of mo
reel daarin gesteund door meerdere le
den, voor een duwtje in de goede richting
gezorgd, doch het is irreëel te veronder
stellen dat alle georganiseerden daaraan
debet zijn. Zeer vele leden doen hele
maal niets en zijn zelfs soms verplicht lid
(Grafisch Bedrijf).
Er is geen enkele reden zulke passieve
leden ook maar één cent te betalen. De
genen, die het dan wel verdiend hebben
zijn betrekkelijk gering in getal en uit de
vele duizenden guldens van de contribu-
tiebetalenden kan voor hen wel wat af.
Het is onlogisch om de al dan niet vrij
willige contributies aan de vakorganisa
ties te laten betalen en de werkzaamhe
den van de bonden te laten subsidiëren
door degenen, die ook al het geld op ta
fel moeten leggen voor de gerealiseerde
idealen (sociale voorzieningen). Dit door
te drijven is misbruik maken van macht
en riekt sterk naar afdreiging.
De werkgevers, die voor dit machts
middel door de knieën moeten gaan, zou
den de ongeorganiseerden eigenlijk de
zelfde of zo mogelijk een iets hogere be
loning in het vooruitzicht moeten stellen
als dank voor het feit dat zij aan dit spel
letje niet wensen mee te doen.
A. J. TER BEEST, Haarlem.
Het was te verwachten, dat de „vrij"
denkende Nederlander in een tijd van
zware belastingdruk en hongersnood niet
uitsluitend zijn aandacht zou besteden
aan de bedelpartijen voor het „huwelijks
geschenk" van prinses Beatrix en haar
aanstaande gemaal en het is danook
mede tengevolge van politieke gevoelens
niet zo verwonderlijk dat de beoogde
miljoenen niet zo gemakkelijk op tafel ko
men.
Er wordt een ernstige blaam geworpen
op onze democratie wanneer een paar in
keurslijf gewrongen beroepsofficieren
zich, door machtwellust gedreven, geroe
pen gevoelen de ondergeschikte militairen
van het Garde regiment prinses Irene tot
een bijdrage te verplichten.
Goede Nederlanders weigerden tijdens
de bezettingsjaren mede te werken aan
de Duitse Winterhulpactie. Deze schande
lijke maatregel kan men moeilijk anders
bestempelen dan een uitvloeisel van het
giftige nazisme.
ERIK W. BOSDIJK,
Haarlem.
Naar aanleiding van het schrijven van
de heer Richters in uw blad van 5 fe
bruari 1966 moet ik berichten, dat in de
ze een onjuiste voorstelling is gegeven
van de gang van zaken.
De Vertrouwenscommissie is niet in
haar taak te kort geschoten. Integendeel,
hier is alles gedaan om een goede oplos
sing te creëren. Het is echter een besluit
van de overige gezinsleden de melk te
blijven halen.
V ertrouwenscommissie
voor de melksanering
L. KOMDUUR Secretaris
Kenaustraat 3a, Haarlem
Wat wil de heer C. H. W. H. Richters
uit Haarlem met zijn ingezonden stuk?
Iedereen is vrij te kopen waar hij wil!
Hij kan naar iedere kar of winkel gaan!
Men zal hem graag leveren!
Maar een bezorger wil verdienen! Dat
kan alleen als hij veel klanten per uur
doet! Vandaar saneren. Slagers en groen
teboeren venten bijna niet meer. Bezor
gers vinden geen bestaan als zij losse
klanten her en der hebben. Zij zoeken dan
een veel beter betaalde baan in de in
dustrie. Men saneert en verdeelt de wij
ken. Is een wijk niet lonend omdat men
niet bij hem koopt, wordt zijn wijk her
verdeeld. Nu is er nog broodbezorging.
Maar zonder bijprodukten gaat dat allang
niet meer! Ook de melkboer moet het
hebben van de bijprodukten. Per klant
moet met een flinke omzet het bezorgen
lonend worden. De tijdschriften en lees
portefeuilles doen dit met boekenverkoop
en soms afbetalingsleveringen voor ande
re zaken. Incasso is ook niet meer lonend
voor kleine bedragen, men doet dit per
maand om grotere bedragen per incasso
te doen. Dienstboden en werksters zijn
ook alleen tegen flinke beloning te krij
gen. Bezorgers en incasseerders willen
ook flink verdienen. Zelfbedieningszaken
nemen de distributie over. Geen bezor
ging meer, geen hulp, maar zelf doen. De
melkboer is een uitstervende figuur. Men
kan geen bezorging afdwingen! Dat is
een gunst.
HARRY SERVAAS, IJmuiden.
Volledig stemmen wij in met het inge
zonden stuk Dierenbescherming van de
heer Grootegoed, in deze rubriek van za
terdag 5 februari. Al eerder mochten wij
via deze rubriek de aandacht vestigen op
de zo zeer af te keuren handel in die
ren. Wij schreven op 26 maart 1965 naar
aanleiding van „De Nijmeegse Univer
siteit vraagt proefdieren per advertentie"
en waarschuwden toen ernstig tegen deze
wrede handel.
De afdeling Haarlem van de Nederland
se Bond tot Bestrijding van de Vivisectie
prijst zich gelukkig dat velen van haar
leden iedere dag weer de dagbla
den op advertenties met aangeboden die
ren controleren en al velen hebben kun
nen wijzen op deze dierenhandel en de
ellendige toekomst welke hond of kat te
gemoet gaat. Toch blijken er nog steeds
mensen te zijn die nimmer van een der
gelijke handel hebben gehoord, noch over
enig vivisectie werk in laboratoria in Ne
derland of buitenland. De veelbesproken
handelaar Vieten uit Duitsland, is nu per
31 december 1965 zijn vergunning ontno
men door B. en W. van Den Haag. Maar
er blijven nog vele duistere wegen over.
Laat een ieder die een advertentie wil
plaatsen, zich nu ervan overtuigen dat
hun dieren toch goed terecht komen.
Vraag een schriftelijke verklaring dat
men kan blijven controleren, of het dier
wel op het opgegeven adres is aangeko
men en ook gebleven.
Nu met het voorjaar komen er weer
jonge honden en katten. Men vindt het
jonge goed erg leuk, maar bedenk: de
dieren worden groot en wat dan? In het
beste geval naar de dierenarts of asiel,
maar hoeveel verdwijnen er per adver
tentie naar onbekende verten?
Binnenkort hoopt de afdeling Haarlem
van de Nederlandse Bond haar jaarlijkse
ledenvergadering te houden en door mid
del van 'n advertentie zal ze een ieder aan
sporen deze bijeenkomst te bezoeken.
Nadere inlichtingen kunt u vragen bij het
afdelingssecretariaat te Heemstede, H.
Dreef 91 en dan ontvangt u de nodige
voorlichting over doel en streven van
de N.B.B.V.
Laten wij allen mee werken dat aan ge
noemde handel nu snel en radicaal een
einde wordt gemaakt.
Afdeling Haarlem bestuur NBBV
■- f t. smSM
- -y- "XX
Zeilers op de Friese meren.
In uw editie van 8 dezer wordt melding
gemaakt van een aantal recreatieprojec
ten die een Duits concern wil stichten. De
Duitse ondernemning zal zulks echt niet
voor Nederland creëren en zal daarvoor
dan ook in Duitsland wel propaganda
gaan maken.
De burgemeester van Haskerland is
volgens bericht zéér verheugd vanwege
de financiën en ook WV is blij.
Daarentegen leest men dagelijks in de
pers van bezwaren tegen het huwelijk
van onze kroonprinses met een Duitser.
Als het echter om geld gaat blijken al
le principes te vervallen en zijn we
„verheugd" en „blij".
Pecunia nin olet.
J. ALBERTI, Haarlem.
Hoe groot was onze blijdschap toen we
in 1945 de enorme troepen van onze be
zetters naar hun vaderland zagen terug
keren! Ach, deze plaatsen hadden zich
hierover niet zo druk hoeven te maken!
Holland annexeert immers wel zich zelf?
Slechts twintig jaar later zijn er plannen
om grote stukken van onze toch al te
schaarse recreatieterreinen aan de vroe
gere bezetters te verkopen! Blijkbaar is
de „Lebensraum" 'in hun eigen uitge
strekte land hun nog altijd te eng. En
wat moeten wij nu met recreatieterrei
nen!? Voor ons tellen immers alléén de
centen?
H. F. CALKOEN VAN THIENEN, Velsen.
Omdat het goederenvervoer tussen
Hoorn en Medemblik de laatste tien jaar
met meer dan vijftig percent is terug
gelopen hebben de Nederlandse Spoorwe
gen de minister van Verkeer en Water
staat toestemming gevraagd voor het
sluiten van de spoorlijn tussen beide
plaatsen.
Bij de modernisering van de inrich
ting voor zenuwzieken van de Argen
tijnse stad La Plata kwam de nieuwbe
noemde directeur tot de ontdekking,
dat van de verpleegde Alejandro No-
voa geen enkel dossier bestond. „Wat
doe je hier", vroeg hij de man. „Dat
weet ik ook niet", was het antwoord.
Novoa vertelde dat hij in 1935 op een
vage verdenking met enkele vrienden
was gearresteerd. Allen werden enkele
dagen later vrijgelaten, behalve hijzelf.
Een arts wiens naam men niet meer
kon achterhalen, verklaarde dat hij
geestelijk gestoord was. Hij werd in
de inrichting opgenomen. Hij was er
al geruime tijd mee opgehouden pro
testen in te dienen.
De uit de inrichting ontslagen Novoa
had donderdag als enige wens spoedig
naar zijn vrouw te mogen terugkeren,
die hem de afgelopen dertig jaar trouw
elke week had bezocht.
In deze rubriek worden eenmaal per
week brieven opgenomen, die met uit
drukkelijk verzoek tot publlkatle aan de
redactie worden toegezonden: voorwaar
den tot publlkatle zijn:
Het onderwerp dient van genoegzaam
algemeen belang te zijn en uit het oog
punt van dat algemeen belang te zijn
beschouwd.
De Inzender moet de brief met zijn
volle naam en adres ondertekenen en
instemmen met de vermelding van zijn
naam en woonplaats. (Dus geen pseudo
niem of Initialen).
De brief moet gesteld zijn ln behoorlijk
Nederlands en ln begrijpelijke, beknopte
De redactie behoudt zich het recht voor
de brief ter publlkatle te bekorten op
niet essentiële punten, of opneming te
weigeren.
Opneming van een bepaalde brief be
tekent aUerminst, dat de redactie het
eens is met daarin vervatte meningen of
argumenten.
Het antwoord op de vraag: „Waarom
ben je niet georganiseerd?" lijkt mij niet
zo moeilijk te geven. Er was een tijd,
de eerste decennia van deze eeuw, waar
in het grote voldoening schonk, lid te zijn
van de S.D.A.P. en het N.V.V. Strijders
voor het socialisme! Met weemoed denk
ik eraan, hoe de strijdbaarheid van de
S.D.A.P. omgezet in P.v.d.A. en het
N.V.V. verworden is tot de duffe en zelf
voldane houding van thans, noch socialis
tisch, noch democratisch, terend op de
successen van die glorieuze dagen.
En wat is dan wel bereikt? De P.v.d.A.
is een regeringspartij geworden ja
wel! Maar de beginselen zijn, met de
oude leuzen, overboord gegooid. Verkocht
voor een schotel linzen. In de tijd, dat de
P.v.d.A. de grootste partij was in de 2de
Kamer, werden 2 oorlogen gevoerd in
Indonesië. (Niet met de waap'nen der
barbaren, met kruit noch degen kampen
wij!)
Het stakingsrecht is, mede door toe
doen van de P.v.d.A., praktisch opgehe
ven; de lonen zijn de laagste in vergelij
king met de meeste Westeuropese landen
en de winsten en tantièmes van kapitalis
ten ongelimiteerd, terwijl de kosten voor
het militaire apparaat met de mede
werking van de P.v.d.A. welhaast on
draaglijk worden.
Toch worden nog wel eens mooie suc
cessen geboekt. Maar dan bij z.g. „wil
de" stakingen, waarbij het N.V.V. zich
dan haast te verklaren, dat het niet ach
ter die stakingen staat. Zo b.v. de staking
van de trammensen en de staking van
de vissers in Scheveningen waarbij het
N.V.V. boos was op de reders, die de
eeisen van de stakers inwilligden.
De heer Van Veldhuysen vraagt de on
georganiseerden of zij „er wel eens aan
hebben gedacht dat regering en werkge
vers er groot belang bij hebben, dat ruim
500.000 werknemers aangesloten zijn bij
het N.V.V. en op deze wijze in de hand
worden gehouden" Sic!
Nu, daarvan zijn de ongeorganiseerden
zeer wel overtuigd! Ook de werkgevers.
Het zou dus alleszins te begrijpen zijn,
wanneer deze hun bona fide werknemers
eens een douceurtje gaven. Maar dank
baarheid is 'n zeldzame deugd in deze
wereld.
H. D. v. MOORSELAAR, Santpoort.
In uw blad van vorige week las ik een
zéér merkwaardig verhaal. Een 78-jarige
directeur uit Heemstede krijgt twee boe
tes van ƒ250 elk en een half jaar ont
zegging van de rijbevoegdheid omdat hij
bij Schiphol tegen een slagboom was ge
reden met zijn auto nadat hij iets gedron
ken had. Uit het verdere bericht bleek dat
hij is:
le hardhorend
2e slechtziend
3e last van evenwichtsstoornissen heeft.
Nu begrijp ik niet waarom het gerecht
"hem zijn rijbewijs niet voorgoed heeft af
genomen. Die man is een gevaar op de
weg voor zichzelf en voor anderen en als
hij niet zoveel hersens heeft om dat in te
zien moet hij tegen zichzelf in bescher
ming genomen worden. Waarom dóét de
rechtbank dat dan niet? Wellicht denken
ze zelf op die leeftijd óók nog rond te
rijden en vinden het daarom niet fair een
ander te ontnemen wat ze later zelf ho
pen te hebben. De consequentie van zulk
rechterlijk begrip is: per jaar 2900 doden
en tienduizenden gewonden. Daar kunt u
óók bij zijn, lezer!! Het spreekwoord zegt
niet voor niets dat zachte heelmeesters
stinkende wonden maken.
De overheid neemt wel een zware ver
antwoordelijkheid op zich.
A. P. BRANDES, Haarlem
Men kan zich tegenwoordig over veel
„geschrijf" verbazen doch het kolomme
tje onder bovenvermeld opschrift (Uw
nummer „Wegwijs" van 2 dezer) spant
stellig de kroon waar het „domme bur
germanspraat" betreft! Was het alleen
maar dat! Het geeft echter een geheel
scheef getrokken beeld van de feiten!
Ieder die lange jaren in het buitenland is
geweest, weet, dat geen enkele groep men
sen zich daar zo belabberd kan aanstellen
als juist een bepaald slag Nederlanders!
Ieder die dit weet, zal er zich dan ook
wel voor wachten, daar met zijn nationa
liteit te koop te lopen „met alle gevol
gen van dien". „Discriminatie" heet niet
meer van deze tijd. Gaat het echter om
„de Duitsers", dan is nog altijd al
les geoorloofd.
S. J. TEUNISSE, Haarlem.
Advertentie
Daarom is nu het ogenblik gekomen om de nieuwe r d
staalboeken ter inzage te vragen. De complete collectie 1966
is al uit. Vraag erom bij de vakman. Hij heeft nu nog alle
tijd voor u
„Het zou treurig zijn als dit mijn ver
kiezing kost", dat waren de woorden van
Leo Horn, aan de pers na zijn debacle
bij de wedstrijd Leeds UnitedValencia.
Ik neem het de heer Hom zeer kwalijk
dat hij nu zijn collega, de scheidsrechter
Galba, een trap in zijn rug geeft, en nu
gaat vertellen dat Galba zeer zwak was
bij de wedstrijd Feijenoord-Real Madrid.
Dat vind ik minderwaardig van een col
lega. Horn is zeker zijn eigen wedstrijd
ook tegen Real Madrid in Rotterdam ver
geten, toen Stefano zich liet vallen voor
een strafschop, en daartegen bij Leo
protesteerde. Hij kreeg toen een gooi, om
dat Horn kwaad werd, en zich niet meer
kon beheersen. Het is mij als scheids
rechter altijd voor ogen gehouden, dat
je je handen thuis moet houden, en je
je altijd boven de spelers moet plaatsen.
Nu hij zelf een bok heeft geschoten bij
de wedstrijd Leeds UnitedValencia, moet
hij zelf maar de consequentie aanvaar
den, en niet een collega, die daar niets
mee te maken heeft, in de laagte willen
trappen. Het is te hopen dat de scheids-
rechterscommissie van de FIFA op 17
februari Leo Hom geen aanstelling geeft,
laat staan de finale. Dat heeft de heer
Leo Hom aan zich zelf te wijten.
E. CASSEE, Haarlem-N. een collega.
Ook in deze krant werd aandacht be
steed aan de P.S.P.-uitspraken over de
republiek en het huwelijk van de kroon
prinses. Op het openbaar verkiezingscon
gres van de P.S.P., zaterdag 5 februari
1966, werden nog enkele uitspraken ge
daan over deze kwestie. Daar ik geen ver
slag van bovengenoemd congres in deze
krant aantrof, zal het de volledigheid ten
goede komen, een klein gedeelte van de
rede van de partijvoorzitter H. Wiebenga
weer te geven. Sprekende over de Neder
landse staatsvorm zei de heer Wiebenga
dat de P.S.P. er geen twijfel heeft over
laten bestaan dat haar voorkeur uitgaat
naar een republiek.
„Die republiek zal er wel komen en wij
zullen onze bijdrage aan die komst zeker
niet onthouden. De P.S.P. heeft echter
geen behoefte aan verdere demonstraties
tegen het door het parlement aanvaarde
huwelijk van prinses Beatrix met Claus
von Amsberg. Uit de berichtgeving van
de laatste maanden zou men wel eens de
indruk hebben kunnen krijgen, dat de
P.S.P. niet meer de partij is van het
socialisme zonder atoombom, maar van
het socialisme zonder Claus. Welnu, wij
vinden, om het zo maar eens uit te druk
ken, de atoombom aanmerkelijk belang
rijker dan de heer Von Amsberg.
B. G. HARMS-MATSER, Velsen-N.
Gaarne wil ik de aandacht vestigen op
een groep personen die niet zo in de be
langstelling staan. Namelijk de doof-blin-
den; zeer eenzame mensen, want lezen
kunnen zij ook niet. Er is gevraagd klei
ne comités te vormen, die zich hun lot
willen aantrekken. Het is de bedoeling zo
iemand te adopteren, met bijvoorbeeld
zes mensen samen. We hebben het tegen
woordig zo druk, dat het wenselijk is dat
er verscheidene personen beschikbaar
zijn voor één mens, ook al omdat de aan
dacht van dc een hiernaar uitgaat en de
andere weer wat anders te vertellen
heeft. Spreken is te doen met een soort
mechaniekje waarmee men even moet
oefenen. Ook de patiënten zelf moet ermee
vertrouwd zijn of raken.
Er wordt zoveel over eenzaamheid ge
schreven, maar zijn er eenzamer mensen
te bedenken als dezen? Ik roep alle goed
willende mensen op zowel mannen als
vrouwen, van wat voor godsdienst ook
hun medemens te helpen en wat verlich
ting te geven in hun bittere eenzaam
heid. Geef u dus op met zoveel mogelijk
gegevens omtrent u zelf, zeker met gods
dienst, leeftijd en beroep. We hebben
voor iedereen wat te doen en stellen ons
voor een soort buurtcommité te vormen
voor noodgevallen, als met ziekte bood
schappen doen, bericht geven aan familie
of wat ook. Ik wacht op uw reacties.
A. DE HAAS VAN DORSSER-
HERTSTEIN
Zonnekade 5, Haarlem (Zd.)
Telefoon: 80664
Ja heer Schuytvlot, al verscheidene ke
ren heeft men kunnen lezen dat de brui
loft enige miljoenen gaat kosten. Even
zo vele keren is er op gezinspeeld waar
die hoge kosten vandaan komen. Of ze
het zelf betalen? vraagt u: volgens be
richten Amsterdam 1 miljoen, verder ko
ningin en staat. Misbaar behoeft er niet
over gemaakt te worden, daar dit geld
toch in ons eigen land besteed wordt. Het
bedoelde dubbeltjeswerk in bioscopen ten
behoeve ener instelling is toch niet af te
keuren. Een kwestie van volhouden,
dan komt dat miljoentje er ook wel. Er
zal wel niets tegen zijn dat iemand in een
gulle bui er een briefje van 25 of 100
in stopt, dan gaat 't wel vlugger.
J. E. HEILOO, Haarlem
Advertentie
