Nieuwe „kick
in Californië:
indoor-racing
l
Wekelijks toegevoegd aan alle edities van
Haarlems Dagblad Oprechte Haarlemse he Courant
en IJ mui der Courant
EEN „LAP" BIJ
100 KM.
PER UUR
IN VOLLE
VAART
RONDTOLLEN
lÉiilfe
LEGIO SLIPS
EN
BOTSINGEN
„INDOOR motor ra
cing" is een nieuwe en
opwindende tak van de
autorensport, die de
laatste tijd vooral aan de
westkust van Amerika
opgang maakt. Deze fo
to's, gemaakt in het
Swing Auditorium in
San Bernardo, geven
een indruk van wat de
coureurs en de toe
schouwers te wachten
staat bij deze wekelijkse
races. In vele an
dere Californische ste
den wordt deze nieuwe
„zaalsport" met groot
enthousiasme beoefend
en overal trekt zij veel
publiek, voornamelijk
jongeren die op sensa-,
ties en „kicks" belust
zijn.
De miniatuur-raceauto's,
verkleinde kopieën van de
gigantische Grand Prix- en
Indianapolis-bolides, zijn
meestal door de geestdrifti
ge coureurs letterlijk met
de hand gemaakt. De
wagentjes kunnen door al
lerlei krachtbronnen wor
den aangedreven, maar
meestal zijn motorfiets-mo
toren van 350 tot 500 cc
cylinderinhoud ingebouwd.
De autootjes wegen onge
veer 200 kilo en kunnen
het circuit in San Ber
nardino 160 meter lang!
met snelheden van bijna
honderd kilometer per uur
ronden.
GESTART wordt vol
gens het systeem-Le Mans,
wat betekent dat de rijders
na het startsein naar hun
naast het circuit opgestel
de auto's moeten rennen,
erinspringen en wegrijden.
De startposities van de wa
gens woeden bepaald door
de trainingstijden. Op zul
ke kleine circuits komen
onvermijdelijk tal van bot
singen en slips voor, tot
grote vreugde van de toe
schouwers die voorname
lijk voor dit soort „evene
menten" hun dure entree
gelden neergeteld hebben.
Ernstige ongelukken zijn
er wonderlijk genoeg nog
niet geweest, al is dat
waarschijnlijk meer geluk
dan wijsheid.
Op de meeste indoor
tracks zit het publiek ta
melijk veilig op verhoogde
tribunes die aan de kant
van de piste zijn be
schermd door een beton
nen borstwering. Het mid
denterrein is uiteraard ta
boe voor iedereen, want
vaak genoeg schiet een uit
de koers geslagen raceauto
met volle vaart zijwaarts
uit de baan, om zich aan de
andere kant weer welge
moed in de strijd te voe
gen. Er zijn regels ten aan
zien van de banden, de mo-
torinhoud en de remcapa-
citeit, waaraan streng de
hand wordt gehouden. Voor
iedere wedstrijd wordt el
ke wagen daarom opnieuw
gekeurd en dat is geen
overbodige maatregel, ge
zien de vele kreukels en
deuken die de karretjes in
vrijwel elke krachtmeting
oplopen.
DE RIJDERS zijn over
het algemeen amateurs:
scholieren, kantoorbedien
den en andere enthousias
ten die in hun vrije tijd een
mini-racer bouwden van
onderdelen, opgescharreld
op de autokerkhoven en in
sloperijen. Een handige
sleutelaar hoeft dat niet
meer dan een 200 dollar te
kosten. De meeste rijders
dromen van een carrière
op de echte race tracks.
Via de zaalraces hopen zij
voldoende geld bijeen te
krijgen om een echte bo
lide te kunnen aanschaf
fen, ofwel de aandacht der
autofabrieken op zich te
vestigen, met de kans om
eens „fabrieksrijder" te
worden. De winnaars van
zaalraces kunnen namelijk
rekenen op flinke geldprij
zen, terwijl in sommige
steden tevens een percen
tage van de recette onder
de rijders verdeeld wordt.
DAT OOK de toeschou
wers waar voor hun geld
krijgen, hoeft geen betoog.
Zij kunnen vanaf hun hoge
tribuneplaatsen het gehele
circuit overzien en hoeven
dus niets van het schouw
spel te missen. Geen enke
le „lap", slip of botsing
ontgaat hun, maar ook geen
enkele decibel van het oor
verdovende lawaai dat 12
op topsnelheid brullende
motoren maken in een gro
te holle sport- of veiling
hal. Aan de kassa's in San
Bernardino kan men behal
ve entreebiljetten en pro
gramma's oorbeschermers
kopen, kleine rubber dop
jes voor tien dollarcents
per paar- en dat is echt
geen weggegooid geld als
men zo'n heksenketel met
hele trommelvliezen over
leven wil!
