kinder-
SHOCKTHERAPIE VOOR
PROBLEEMHONDEN"
PANDA EN DE WEGDOENER
POLLE, PELLI EN PINGO
I'
BRAMMETJE FOK
Ons vervolgverhaal
Magnetisch bed
I
E
n
„KEUKENCENTRUM"
VRIJDAG II MAART 1966
9
DOOR AGATHA CHRISTIE
FORMICA - DROOMKEUKENS
ri
gestreepte eendjes - dat heb ik noö
NOOIT 6E21EN - DAT MOET IETS NtElWS
473
oor
31
Toen zij zei: „Natuurlijk scheelt
mij niets. Waarom zou het ook?"
En nu klonk haar stem scherp en
bijna vijandig.
Luke grinnikte.
„Weet ik het? Ik maakte mij plot
seling ongerust over je".
„Waarom?"
„Hoofdzakelijk, denk ik, vanwege
de melodramatische sfeer waarin op
het ogenblik leef. Ik zie niets meer
in de juiste verhoudingen. Als ik een
paar uur uit het oog verlies neem ik
als vanzelfsprekend aan dat het vol
gend ogenblik je bebloede lijk in een
sloot zal worden gevonden. Dat zou
zeker gebeuren in een tonneelstuk
of een boek."
„Heldinnen worden nooit ver
moord," zei Bridget.
„Dat is waar, maar
Luke hield net op tijd zijn
woorden in.
„Wat wou je zeggen?"
„Niets".
Goddank had hij nog bijtijds zijn
mond gehouden. Je kon toch niet te
gen een aantrekkelijke jonge vrouw
zeggen: „Maar jij bent de heldin
niet."
Bridget vervolgde: „Zij worden
ontvoerd, gevangengehouden, men
laat ze achter om te sterven aan
rioolgas of om in een kelder te ver
drinken zij zijn altijd in gevaar,
maar sterven doen zij nooit."
„Dus dit is nu de Heksenwei?"
zei Luke.
„Ja".
Hij keek op haar neer.
„Nu moet je alleen nog maar een
bezemstel hebben," zei hij vriende
lijk.
„Dank je. Meneer Ellsworthy zei
ongeveer hetzelfde."
„Ik kwam hem net tegen," zei Lu
ke.
„Heb je nog met hem gepraat?"
„Ja. Ik geloof dat hij probeerde
mij op stang te jagen."
„En lukte dat?"
„Zijn methoden waren vrij kinder
lijk." Hij zweeg even, en vervolgde
toen plotseling: „Hij is een raar
soort kerel. Het ene ogenblik denk
je dat hij gewoon een mislukkeling
is en dan vraag je je plotseling af
of er niet wat meer achter zit."
Bridget keek naar hem op.
„Heb jij dat gevoel ook gehad?"
„Jij bent het er dus mee eens?"
„Ja".
Luke wachtte af.
Bridget zei: „Hij heeft iets
eigenaardigs over zich. Ik heb daar
al eerder over nagedacht, weet je...
Vannacht heb ik wakker gelegen en
mij het hoofd gebroken over die hele
zaak. Het kwam mij voor dat, als er
een een moordenaar in de buurt
was, ik toch moest weten wie het
was! Ik wil maar zeggen, omdat ik
hier woon en zo. Ik heb nagedacht
en nog eens nagedacht, en ik ben tot
de conclusie gekomen dat als er een
moordenaar bezig is, hij beslist
krankzinnig moet zijn."
Denken aan wat dokter Thomas
had gezegd vroeg Luke: „Jij gelooft
dus niet dat een moordenaar even
normaal kan zijn als jij of ik?"
„Deze soort moordenaar niet. Zo
als ik het zie, moet deze moordenaar
gek zijn. En zodoende, begrijp je,
kwam ik meteen op Ellsworthy. Van
alle mensen hier in het dorp is hij
de enige die bepaald een beetje
vreemd is. Hij is vreemd, dat valt
niet te ontkennen."
Luke zei weifelend: „Er zijn er
heel wat van zijn soort: dilettanten,
poseurs gewoonlijk volkomen on
schuldig."
„Ja. Maar ik denk toch dat hier
wel iets meer achter zou kunnen zit
ten. Hij heeft van die akelige han
den."
„Heb jij dat opgemerkt? Vreemd,
ik ook!"
„Zij zijn niet gewoon blank zij
zijn groen."
„Zij maken inderdaad die indruk.
Maar toch kun je een man niet
schuldig verklaren aan moord van
wege de kleur van zijn vel."
„O, natuurlijk. Wat wij moeten
hebben, zijn bewijzen."
„Bewijzen!" bromde Luke. „Dat
is nu net het enige waaraan het ons
absoluut ontbreekt. De man is te
voorzichtig geweest. Een voorzichti
ge moordenaar! Een voorzichtige
gek!"
„Ik heb geprobeerd te helpen,"
zei Bridget.
„Met Ellsworthy bedoel je?"
„Ja. Ik dacht dat ik hem waar
schijnlijk beter zou kunnen aanpak
ken dan jij. Ik heb er al een begin
mee gemaakt."
„Vertel het me eens."
„Nou, het schijnt dat hij een soort
coterietje heeft een groep rare
vriendjes. Die komen hier van tijd
tot tijd heen om feest te vieren."
„Bedoel je wat men „niet nader
aan te duiden uitspattingen" noemt?
„Ik weet niet of zij niet nader aan
te duiden zijn, maar het zijn wel uit
spattingen. In werkelijkheid klinkt
het allemaal erg dwaas en kinder
achtig."
„Zij aanbidden zeker de duivel en
houden onzedelijke danspartijen?"
„Iets dergelijks. Klaarblijkelijk
doet dat hun iets."
„Ik kan ook nog een steentje bij
dragen", zei Luke. „Tommy Pierce
heeft deelgenomen aan een van hun
ceremoniën. Hij was een soort mis
dienaar. Hij had een rode toog aan."
„Dus hij wist er ook van?"
„Ja. En dat zou misschien een ver
klaring kunnen zijn voor zijn dood."
„Bedoel je dat hij erover gepraat
heeft?"
„Ja of hij heeft misschien ge
probeerd stiekem een beetje chanta
ge te plegen."
Bridget zei peinzend: „Ik weet dat
het allemaal fantastisch is, maar het
lijkt toch niet zo fantastisch als je
het op Ellsworthy toepast als op
ieder ander."
„Nee, dat ben ik met je eens
de zaak wordt dan net voorstelbaar
in plaats van belachelijk onwezen
lijk."
„Wij hebben nu verband ontdekt
tussen hem en twee van de slachtof
fers", zei Bridget, „Tommy Pierce
en Amy Gibbs."
„En wat is het verband met de
kastelein en met Humbleby?"
„Dat weten wij op het ogenblik
nog niet."
(Wordt vervolgd)
HONDEN AFRICHTEN is niet ieders
werk. Maar nog veel moeilijker wordt het
als men verwende (en dus ongehoor
zame) of valse honden weer in het gareel
moet brengen. Ook hier echter kan de mo
derne techniek uitkomst brengen in de
vorm van een „elektronische dresseur".
Uitvinder van dit nuttig apparaat is de
vijftigjarige Dennis Maynard uit Exeter
in het Engelse graafschap Devonshire.
„Ik heb van alles geprobeerd om „pro
bleemhonden" weer volgzaam te maken
zonder gebruikmaking van kastijding. Een
hond slaan is niet goed, ook al gebeurt
dat met de beste bedoelingen. Maar soms
is een afstraffing onvermijdelijk om een
dier tot „inkeer" te brengen. Ik sloeg dus
ook wel, hoewel voorzichtig anders ver
liest het dier zijn vertrouwen in je en
wordt het onbetrouwbaar. Al heel lang
heb ik zitten piekeren over een beter
middel dat de mens in staat zou stellen
direct in te grijpen als de hond uit de
hand loopt. Een soort correctief-op-afstand
dus dat je zelfs zou kunnen toepassen als
het dier niet aangelijnd is. Zo kwam ik
vanzelf tot het principe van de radiogra
fische afstandsbediening. En na veel ex
perimenten is dit het resultaat.
Dit,, dat is dan een klein transistorzen-
dertjé met batterij huis, dat de dresseur
aan de broekriem of in de binnenzak
meedraagt. Een kabel verbindt het kastje
met een sprietantenne die als een sabel
in een holster wordt gedragen. Trekt de
heer Maynard die „sabel" en schakelt
hij de stroom in, dan kan hij over een
afstand van circa 800 meter zijn hond
elektronisch tot de orde roepen. Het dier
draagt aan de halsband een blikken doos
je, waarin een ontvanger en een relais
zijn ondergebracht. Twee botte elektroden
aan de binnenkant van de halsband pro
duceren, waar en wanneer de baas dat
wil, een lichte elektrische schok in de
hondehals die het dier even doet schrik
ken. De stroomsterkte is variabel, maar
de schok is nooit sterker dan die van
het normale schrikdraad, dat voor vee
gebruikt wordt. De uitvinder beweert, dat
deze manier van straffen (of liever:
waarschuwen) de dieren geen enkel let
sel toebrengt en stellig minder schadeljk
is voor de „hondeziel" dan een pak slaag
met een stok of riem. Als de schok is
toegebracht, ervaart het dier geen enkel
ongemak meer en zo leert hij op de
duur zijn lesje, wat wel en wat niet
mag.
DE HEER MAYNARD heeft al sinds
zijn jongensjaren honden gedresseerd en
hij weet dus waarover hij spreekt. Zijn
nieuwste klant was Prince, een buitenge
woon grote en onbetrouwbare Duitse her
der, wiens eigenaar ten einde raad was.
Prince had lange tijd dienst gedaan als
waakhond in een vakantiekamp. Hij lag
daar meestal aan de ketting en bleek ook
overigens een danig „verknipte" figuur.
Slecht afgericht, veel geslagen en ver
keerd gevoed, was hij uiterst nerveus,
totaal onhandelbaar en zelfs aggressief
geworden. Hij „kuurde" nu al enkele we
ken bij de heer Maynard en had al spoe
dig begrepen dat hij beter naar diens be
velen kon luisteren als hij die vreemde
Bent u een bedwoeler? Dan is er
voor u nu een ledikant dat uitkomst
brengt. Een firma uit Chicago heeft
een ijzeren ledikant op de markt
gebracht, waarvan de randen mag
netisch zijn. IJzeren knopen van
het vrijgezellentypeworden bij
geleverd. Deze bevestigt u aan uw
lakens en dekens. Uw beddegoed
zit dan stevig vastgekleefd aan het
bed en bloodwoelen (annex koude
voeten) is er niet meer bij voor u.
schokken in zijn hals tenminste ontgaan
wilde. „Prince bedenkt zich nu nog wel
eens voor hij er de brui aan geeft. En
al zal hij nooit zo mak worden als een
juffershondje, ik kan hem in ieder geval
bijbrengen dat hij zich behoorlijk te ge
dragen heeft en gehoorzamen moet. De
rest moet zijn eigen baas doen. Als hij
de nodige zorg en liefde voor het dier kan
opbrengen is er alle kans dat Prince als
nog een volkomen normale, betrouwbare
huishond wordt".
Een ander recent huzarenstukje van de
elektronische dresseur betrof een reusach
tige Deense dog, eigendom van een feefok
ker. Voor de boer en zijn kinderen was
Eric een en al liefde en aanhankelijkheid.
Maar buiten, op het erf ging hij als een
wilde tekeer. Kippen beet hij met een
klap van zijn enorme kaken dood en ook
de schapen waren nooit veilig voor hem.
Maynards behandeling was een volledig
succes. De hond ontwikkelde in twee we
ken zulk een afschuw van de schokbe-
handeling dat hij, thans terug op de boer
derij, zelfs het kleinste kuiken met rust
laat. Toch is zijn „geestkracht" niet ge
broken, want als waakhond is hij nog
even fel als vóór de „shocktherapie". Hij
heeft alleen geleerd een soort van
voorwaardelijke reflex dat hij van al
les wat kakelt én blaat af moet blijven.
MAYNARD zegt nog eens met nadruk:
mijn vinding is alleen een hulpmiddel,
geen panacee. Ik kan de aard en het ka
rakter van honden er niet mee verande
ren. Dat kunnen alleen een liefderijke
verzorging en een verstandige, geduldige
baas. Maar voor de basistraining van
iedere hond is het een snel en een goed
hulpmiddel.
De „elektronische hondendresseur" is
nog niet in de handel, maar er zijn wel
plannen voor fabricage op grote schaal,
nu het apparaat onlangs de officiële goed
keuring van de R.S.P.C.A. de Engelse
dierenbescherming gekregen heeft.
Hopelijk, zegt de uitvinder, zal mijn ap
paraat straks niet overal te koop zijn,
want in verkeerde handen zou het mis
bruikt kunnen worden als een martelwerk
tuig voor dieren. En dat wil ik ten koste
van alles vermijden.
PUZZEL No. 10
Horizontaal: 1. bestemming; 3. werp-
strik; 8. tijdperk; 11. boom; 13. Eng. voor
zetsel; 15. bevel; 16. hoefdier; 18. Fr. lid
woord; 19. log; 20. bijb. naam; 22. wapen;
23. water in Friesland; 24. pl. in Noor
wegen; 27. dierengeluid; 28. uitroep; 30.
familielid; 31. slede; 32. vaartuig; 34. lid
woord; 36. waterhoogte; 38. feestkleding;
39. edelsteen; 40. dierenverblijf; 41. on
meetbaar getal; 42. spil; 43. zangnoot; 44.
jongensnaam; 46. kindergroet; 47. de on
bekende; 49. anno; 50. waterweg; 55.
voedsel; 57. metaal; 58. lokspijs; 59. jong
dier; 60. toets alleen; 61. maatschappij-
vorm; 62. titel: 63. geogr. aanduiding; 65.
pl. in N.-Holland; 71. gebogen; 72. ver
voermiddel; 73. bevestigingsmiddel.
Vertikaal: 1. malle; 2. en dergelijke; 3.
Dresseur Maynard met „sabel
antenne" en de herder Prince met de
„schokhalsband".
Advertentie
Wij tonen u 12 keukens van 9 binnen-
en buitenlandse keukenfabrikanten,
o.a.
Kennemerlaan 165 -159 - IJmuiden
Telefoon 0 2550 - 8428 of 7770
laatst leden; 4. water in Brabant; 5. kle
dingstuk; 6. N.V. (Fr.); 7. onder andere;
9. getij; 10. strijdperk; 11. deel; 12. moei
lijk; 14. telwoord; 15. ijle stof; 17. Soc.
Econ. Raad; 18. riem v. jachthonden; 20.
schortje; 21. meisjesnaam; 25. werelddeel;
26. projectiel; 29. stopplaats; 32. duivel;
33. ik; 35. kloostervoogd; 37. ivoor; 43.
steenmassa; 45. bid; 46. roofdier; 48. wrede
keizer; 49. bloem; 50. voorzetsel; 51.
Spaans landvoogd; 52. hartelijke; 53.
zwijn; 54. schaap; 56. godsdienst; 64. voor
zetsel; 66. de lezer heil; 67. inhoudsmaat;
68. jongensnaam; 69. als eerder; 70. goud.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL No. 9
Horizontaal: 1. staal; 4. kabel; 6. les; 8.
sar; 9. fiets; 11. Dante; 13. dr.; 14. kar
wats; 16. m.s.; 18. kaas; 20. smid; 21. snel;
23. alm; 25. stek; 26. scène; 28. etter; 30.
one; 31. ook; 32. enter; 34. Ineke; 36. rede;
37. rad; 39. Peru; 41. mare; 44. reis 45.
p.s.; 46. kaliber; 50. il; 51. tango; 53. bries;
55. rio; 56. neo; 57. slaap; 58. tsaar.
Vertikaal: 2. Ali; 3. leek; 4. kans; 5. art;
7. stal; 8. saté; 9. Frans; 10. sr.; 11. da; 12.
emmer; 13. das; 15. wal; 17. sik; 19.
seconde; 20. stekker; 22. lente; 23. a.e.; 24.
me; 25. stoep; 27. nee; 29. ton; 32. eerst;
33. r.r.; 34. id.; 35. ereis; 36. rap; 38. aai;
40. uil; 42. sago; 43. kern; 46. knip; 47.
l.o.48. B.B.; 49. riet; 52. ara; 54. Eos.
De prijswinnaars vindt u elders in dit
blad.
12. Nu mijnheer Evert de Breek eenmaal besloten
had, de Wegdoener te weigeren, greep een nerveuze
onrust hem aan. Stel voor dat Ogm Piet, of erger
nog, de oude heer Ratel, hem hier zo zag staan tus
sen niet-arbeidende arbeiders, lediglopend doorbetaald
tn zwaar van sociale lasten! „Pak je weg!" riep hij
dus de uitvinder toe. „Je kost me man-uren met die
fopmachine. Verwijder je van het werkterrein, of ik
roep de politie!" Professor Kalker en Panda hadden
dus geen keus dan met de Wegdoener terug te keren
naar het huisje van de eerstgenoemde. „Uitvinder zijn
is moeilijk," klaagde de geleerde. „Hoe meer onder
wijs, hoe minder geloof men aan ons hecht. Mijn voor
ganger dieehhet wiel uitvond, die had geen
last. Want het volk kon nog niet lezen en schrijven.
Als ik nu eens een bom uitvond, dan zouden ze me
geloven! En.eh.dat doet me denken; help me
onthouden, Pafma, dat ik knop C moet indrukken, an
ders krijgen we een ontploffing.Terwijl ze nu ter
neergeslagen het huis betraden, merkten ze niet dat
ze bespied werden door de geheimzinnige voorbijgan
ger die ons al enkele keren is opgevallen. „Beilo
ik voorzie dat ik enig_ lonend nachtwerk te doen zal
krijgen," prevelde deze. Wij willen onze lezers niet
langer in het onzekere laten betreffende zijn identiteit.
Hij was een oude bekende met wie Panda niet altijd!
gunstige ervaringen had gehad, een zekere Joris Goed-
bloed.
EN GESTREEPTE KONIJNTJES1? ERlS IETS
NIET IN ORDE "20 VEEL NIEUWS TE6ELIJK
KAN NIET 1
PIB
C0HNMGEH
2038 A.
KLEINE 806MS SPEELT A WEEN MET WEÖENENDIE OP
HEM LIJKEN1.
DAN HOUDT HU "ZEKER OOK MEER
VAN A GESTREEPTE SNOEPJ es
WAT KAN IK. ZE TONEN?
DIT /S EKNST, Ml/K EEN KALENDER BN BÉN
kom Mee NAAR. L WEKKER 2
DB Politie
IK nee NO6 TIBN DA6EN
OM MET DAUPAETE REKE-
IEMAND WH MIJ EEN LOER
DRAAIEN - EN DE POLITIE ZOU
ME UITLACHEN-DENK!K'
3EST,JIP.
MAAR WE
NEN, HET IS TIJD OM HEM DfU*ZULLEN HET
TE 6AAN OPZOEKEN, /V.» jG BETREUREN
Lcrr
IIIMliwii?
PIB-
473. MENIG ANDER ZOU MISSCHIEN
bang zijn geworden door het geweld,
waarmee Bram Fok op de stier de hel
ling afstormde. Maar ervaren misdadi
gers als Gorgel en Galgenaas konden er
slechts om lachen.
Brammetje had immers geen enkele
kans. De Kokanje zou op ruime afstand
voorbij varen op het moment dat de
stier de landtong zou hebben bereikt.
„Hop, hop, hop, zet 'm op", riep Gor
gel.
„Je moet een gegeven stier niet in de
bek kijken", schreeuwde Galgenaas.
„De stieren die de haver verdienen krij
gen 'm niet," gierde Gorgel het uit.
„Ik ga voor niemand uit de weg, alleen
voor stier-en-wagen"galmde Galgenaas
en dat deed Gorgel helemaal blauw aan
lopen. Galgenaas moest hem op de rug
kloppen om hem weer tot bedaren t«
brengen.
Zo zouden ze lachend uit Brams le
ven zijn weggevaren als er niet één ding
was geweest, waarop zij niet hadden ge
rekend.
En dat ene ding was, dat Bram toe
vallig een stier met watervrees had ge
troffen.
