Dokter Pieterse ontspant
zich in de biljartsport
UST
de ruyter
Rosi's „De handen op de stad"
J
I. Leemhuis en H. Schuitenmaker
namen afscheid van ons blad
Er staat 'n STOEL
op U te wachten
Neem nü een kwartaalabonnement!
Tekenwedstrijd bij
Hoogovens IJmuiden
groot succes
l x)
Filmliefhebbers grijpen met altijd hun kansen
felle aanklacht tegen bouwschandaal
m
Voor nieuwe abonnees de nummers tot 1 april gratis
wmm
VRIJDAG 18 MAART 1966
„lk blijf het
zo lang
mogelijk doen'
MEDICUS BILJART EN BEGELEIDT
BILJARTERS MEDISCH
Het is nog
mijn enige
hobby"
Unieke figuur
M
marktplein - telef. 8841
IJmuider Courant
m
Pti**e!prUswin«aars
Charles Boost
Kort
nieuws
(Van onze sportredactie)
In de wachtkamer van dokter Pie
terse is het berstensvol. Zenuwach
tige mensen, steeds verzittend, vra
gen naar elkanders kwalen. Het zijn
de alledaagse gesprekken die nu een
maal voorbestemd zijn om in een
dokterswachtkamer te worden ge
voerd. Dokter Pieterse kent ze al
twaalf jaar. Sinds de dag dat hij zijn
graad behaalde is hij daar al mee ge
confronteerd. Hij is er aan gewend
geraakt en staat er niet zo zeer meer
bij stil. In zijn degelijk gemeubileer
de woonkamer, waar zijn charmante
echtgenote, die van Engelse origine
is, thee zet, zegt hij na zijn spreek
uur, waar hij in het jachtige dage
lijkse leven nog wel eens bij stil staat.
„BU het biljart". Pats. Het is een
hartekreet. „Biljarten", zegt hij in ver
voering, „is voor mjj nog de enige ont
spanning waar ik mij krampachtig aan
vast hou. Al mjjn hobby's heb ik voor
mijn werk op moeten geven. Het biljar
ten is de laatste die ik nog bezit".
Dokter Pieterse kijkt dromerig voor
zich uit. Opeens springt hij op uit zijn
fauteuil. „Wacht", zegt hij. „Ik zal mijn
keu pakken". Trots laat hij hem even la
ter zien. „Het heft is al meer dan der
tig jaar oud. Het is van perehout. Een
bijzondere soort". Zorgvuldig bergt hij de
keu weer op in zijn foedraal. Daarna
gaat hij weer zitten. Hij zegt: „Het klinkt
misschien een beetje idioot, maar pas
vijf jaar geleden ben ik me serieus gaan
toeleggen op de biljartsport. Dat kwam
10. Ik ontmoette op een dag Jan Lamers.
Hij is een van de beste kaderspelers
uit het district Haarlem. Nu nog. Enfin,
we raakten aan de praat en speelden een
partijtje. Nu had ik in mijn studenten
tijd veel gebiljart en de afstoot en de vi
sie op bepaalde situaties had ik nog wel
onder de knie. Jan Lamers, een 47-jari-
ge Beverwijker, die bij de posterijen
werkt, wist me op de een of andere ma
nier over te halen om aan de wedstrijd
sport te beginnen omdat ik, zo zei hij, het
helemaal niet zo gek deed.
Ik begon daarna te oefenen hetgeen voor
mij alleen mogelijk is in het weekeinde
en dan nog voor een uurtje of zo, en spoe
dig bereikte ik weer redelijke moyennes.
Om kort te gaan, in die vijf laatste ja
ren, ik ben nu 37 dus je kunt wel nagaan
hoe laat ik ben begonnen, ontwikkelde ik
mijzelf tot een kaderspeler in de hoofd
klasse. Ik speel 57/2. Dat is dus nog op de
kleine tafel. Het doet me enorm veel ple
zier. Ik merk echter wel dat het voor mij
steeds moeilijker wordt. Mijn praktijk, ik
sta nu vijf jaar in IJmuiden, is bijzonder
druk zodat ik de toekomst ietwat somber
tegemoet zie. Zo lang mogelijk zal ik met
deze verrukkelijke sport doorgaan."
Dokter Jan Pieterse is een unieke fi
guur in de biljarterij. Een training van
ten hoogste twee a drie uur per week is
beslist niet optimaal te noemen. Voeg
daarbij dat hij slechts twee toernooien
per jaar kan spelen en men kan terecht
stellen dat dokter Pieterse, die een per
soonlijk lid is van de Koninklijke Neder
landse Biljart Bond (er zijn er maar vier
in geheel Nederland) een veel groter
biljarter in het nobele kaderspel had kun
nen zijn als hij maar over meer vrije
tijd had kunnen beschikken. Vrije tijd
die voor dokter Pieterse bijzonder dun
gezaaid is. Vrije tijd ook die door hem
totaal wordt benut niet alleen voor zijn
„magere" training maar ook om voor de
KNBB twee maal per jaar een cursus
voor jeugdleiders te leiden. „Dat kost me
nog een week vakantie ook", zegt hij
lachend. „Maar ik heb het er graag
voor over. Tenslotte is het van eminent
belang dat de jeugdleiders weten hoe met
de jeugd om te gaan. Hoe hen te wijzen
op het medische aspect in de sport. Ik
denk hier aan de fysieke conditie die
iedere sportman, en zeker ook de biljar
ter, broodnodig heeft. Ik zelf verlies na
«en toernooi minstens drie pond aan ge
wicht."
Dat zal ook deze week weer zo zijn
Dokter Pieterse speelt in Uitgeest name
lijk voor een plaats in de finale van het
kaderspel 57/2 dat in Heerlen zal wor
den gehouden. H\j zegt daarover: „Ik
denk wel dat ik een kansje maak dit
jaar. Vorig jaar speelde ik een moyenne
van 19.80 en dat was net niet genoeg
Dit seizoen gaat het iets beter. Het zit
er daarom wel in, denk ik."
Vanmorgen hebben twee „oude getrou
wen" afscheid van ons blad genomen. De
heren I. Leemhuis, chauffeur, en H.
Schuitenmaker, voorman-stypeur, gingen
met pensioen. In de kantine van de zet
terij had vanmorgen de afscheidsbijeen
komst plaats. Mr. H. C. van der Mije, de
directeur van onze onderneming, sprak
als eerste de heer Leemhuis toe. Deze
vierde kort geleden het feit dat hij veer
tig jaar bij het bedrijf werkzaam was.
Mr. Van der Mije wilde niet in herha
lingen vallen en hield daarom een korte
toespraak. Hij noemde de heer Leemhuis
een uitstekend chauffeur en een van de
weinigen in het bedrijf die bekend was
bij honderden en honderden Haarlem
mers. „U was het levende visitekaartje
van de krant", zei mr. Van der Mije,
die ook mevrouw Leemhuis in zijn toe
spraak betrok. Het gebruikelijke geschenk
onder couvert werd aangeboden.
U hebt de veertig jaar net niet ge
haald", vervolgde de directeur tegen de
heer Schuitenmaker, die negenendertig
jaar in dienst van het bedrijf is ge
weest. „Maar die tijd is ook mooi ge
noeg", vond mr. Van der Mije. De heer
Schuitenmaker kwam in dienst als druk
ker en zwaaide later om naar de stype.
Hij was dus vakkundig op beide terrei
nen. Het was beslist niet alleen de vak
kennis maar ook de persoonlijkheid van
de heer Schuitenmaker die hem zo ge
liefd maakten, aldus de directeur. De
voorman-stypeur stond bekend als de
meest opgewekte en humoristische man
van het bedrijf. De heer Van der Mije
herinnerde ook aan de tijd dat de schei
dende voorman-stypeur voetbalde in het
elftal van de „Groentjes" en voorzitter
was van de personeelsvereniging.
Hij bood de heer Schuitenmaker behal
ve het geschenk onder couvert de legpen
ning van het bedrijf aan die wordt uit
gereikt aan hen die zich buiten hun werk
verdienstelijk voor het personeel hebben
gemaakt.
Namens de personeelscommissie over
handigde de heer A. Keur aan de schei-
Advertentie
DAMESKAPSALON
ALLE HAARKLEUREN worden tot in
de perfectie verwezenlijkt.
Lange Nieuwstr. 471 - IJmuiden
Telefoon 8166
Advertentie
Een aparte stoel, die door een eigen
vorm, tot een zetel voor u is gemaakt, - voor rust en ontspan
ning. Juist iets voor u, na zo'n drukke werkdag. Uw „woon"-
inrichter kan u adviseren bij uw keuze. Kies uw eigen stóel
met zorg en overleg,... hij moet immers jaren mee! Gaat u er
gerust maar eens rustig bij zitten,
dan hebt u tevens de gelegenheid
om ook naar andere
meubelen te lijken. J'iW"W
Aan meubelen kopen gaat rustig kiezen vooraf!
T
intermeubel
woninginrichting
dende chauffeur en voorman-stypeur een
geschenk onder couvert. De heer Leem
huis kreeg daarbij een klein model van
de bestelauto van de krant waarin hij zo
vele jaren heeft gereden.
De heer H. Verdoom bood vervolgens
fruitmanden aan namens de Algemene
Nederlandse Grafische Bond. De nieuwe
voorzitter van de personeelsvereniging,
de heer T. P. Westbroek, gaf de oud
voorzitter een parapluie en aan zijn echt
genote een doos chocolade. Tenslotte spra
ken de heer Chr. Lether namens de
chauffeurs en de heer L. Elferink voor
de bezorgers.
DAT OLMI'S „I fidenzati" (De verloofden) het maar
een enkele week in het Amsterdamse Leidseplein Thea
ter heeft uitgehouden, is een schande voor cinefiel-
Amsterdam dat zo gemakkelijk afstand heeft gedaan
van een van de mooiste Italiaanse films van de laatste
tijd en dat ervoor gezorgd heeft dat dit meesterwerkje
nu overhaast vervangen is moeten worden door een
middelmatige klucht uit hetzelfde land, „II federale'
(„De uitslover") van Luciano Salce met Ugo Tognazzi,
wat bovendien nog een reprise is. Ook de „art-houses
blijken een onzeker afzetgebied voor de „moeilijke"
films en men mag zich dan ook wel eerst even goed be
denken vóór men woedend gaat roepen om films die
maar niet in ons land geïmporteerd worden en die ons
dan onthouden zouden worden door incompetente ver
huurkantoren en vreesachtige theaters zonder inzi'cht
in de wezenlijk belangrijke wereldprodukties. ,De ver-
ALS HET WARE ter compensatie van
deze teleurstelling heeft De Uitkijk nu
een andere „vertraagde" Italiaan binnen
gehaald, n.l. ,,Le mani sulla citta" („De
handen op de stad") van Francesco Rosi
uit '63, een film die door een grotere
levendigheid en door bepaalde sensatio
nele aspecten misschien minder moeilijk
in de publieke smaak zal vallen dan de
ingetogen „Verloofden", maar die toch
ook grondig afwijkt van het geijkte sche
ma van de bioscoopfilm. „De handen op
de stad" is n.l. een film over een bouw
schandaal, niets meer, maar ook niets
minder en het onderwerp is voor Fran
cesco Rosi voldoende om er zonder de
hulp van een ingevlochten dramatische
intrige een, wat men zou kunnen noe-
men, gedramatiseerde documentaire van
te maken. Als plaats van handeling heeft
de filmer Napels gekozen, maar hij zou
er waarschijnlijk heel gemakkelijk iedere
snel groeiende stad van het ogenblik voor
hebben kunnen nemen. Overal waar wo
ningnood is, mag men immers abnorma
le grondspeculaties verwachten, kan men
rekenen op snelle en slechte bouw en zul
len vermoedens omtrent politieke me-
chanaties achter de schermen niet steeds
zonder grond zijn. Rosi komt heel open
lijk voor den dag met een geval, waarbij
zich al die ongezonde nevenverschijnselen
voordoen en waar bovendien de schuldige
figuur aangewezen kan worden. Dat is
Edoardo Nottola (Rod Steiger), bouwon
dernemer van formaat en gemeente
raadslid die bij voorbaat terreinen buiten
de stad tegen lage prijzen aankoopt en
de stadsuitbreiding steeds in een voor
hem gunstige richting weet te beïnvloe
den. Met recht kan van hem gezegd wor
den dat hij zijn hebzuchtige handen op
de stad heeft gelegd, maar steeds lukt
het hem door handig gemanoeuvreer en
door steun van zijn politieke stromannen
in de raad buiten schot te blijven.
loofden" was, met enige vertraging, geïmporteerd ter
gelegenheid van de Cinem^nifestatie in Utrecht. Hij is
daar goed ontvangen door de pers, maar bijzonder lauw
door het publiek, wat bij het gehouden opinie-onderzoek
maar 25 invulformulieren retourneerde, waarvan er vijf
het oordeel „zeer goed" bevatten, acht de uitspraak
„goed" droegen, terwijl het restant van twaalf gelijkelijk
verdeeld was over de waardering „middelmatig" en
„slecht". De optimist zou daaruit kunnen concluderen
dat althans 50 percent „I fidanzati" positief beoordeelde,
tegen de 25 percent die de film toneel verwierpen, maar
de gang van zaken in het Leidseplein Theater dat uit
eindelijk de durf had om het omstreden werk op het
programma te nemen, bewijst dat die conclusie een al
te rooskleurige speculatie bevatte die niet door de feiten
gehonoreerd werd.
D* ondergetekend*
straat
plaats
wenst met ingang van 1 april a.s.
een abonnement op
per kwartaal ƒ11.05
Handtekening
U kunt deze aanmelding per post opzenden of meegeven aan de bezorger in uw wijk.
De tetenwedstrijd „Mijn vader werkt
bij Hoogovens", die is uitgeschreven voor
scholieren wier vaders werkzaam zijn bij
Hoogovens IJmuiden of die een familielid
hebben dat bij genoemd bedrijf werkt, is
een groot succes gebleken. Er zijn 1700
tekeningen ingestuurd. Op bijgaande foto
ziet men de jury, die de ingezonden te
keningen onder de loep neemt.
7,50: Mevr. Zijlstra, Moerbergplant
soen 127, IJmuiden.
5,00: Mevr. A. Westerval-Commadeur
Santpoortse Dreef 128, Santpoort.
ƒ2,50: J. Visser, Kanaalstraat 216, IJ
muiden.
ALS EEN VAN DE door hem destijds
gebouwde huurkazernes in een oude Napo-
litaanse wijk instort en de volkswoede
losbreekt, dreigt een schandaal dat Not
tola zijn zetel in de raad en dan natuur
lijk ook zijn gehoopte benoeming als wet
houder zou kunnen gaan kosten. Het link
se raadslid De Vita eist een onderzoek
dat hem wordt toegestaan, maar dat door
allerlei elkaar dekkende instanties zo be
moeilijkt wordt dat de uitkomst ervan
nauwelijks van invloed is op de gemeen
teraadsverkiezingen van dat ogenblik. De
film eindigt tenminste met een zegevie
rende Nottola die omgeven door vele no
tabelen aanwezig is bij de eerste steen
legging van een enorm bouwproject dat
uitgevoerd zal worden op een van de ter
reinen die hij destijds voor een appel en
een ei in bezit heeft gekregen.
Rosi's film heeft de vorm van een re
portage die zich met de hoogtepunten van
deze onverkwikkelijke gang van zaken
bezighoudt. Te beginnen met de instorting
van een van Nottola's panden aan de Via
Sant-Andrea, waarbij doden vallen, via
opgewonden gemeenteraadszittingen en
de-pogingen van een commissie van on
derzoek om achter de schuldvraag van
het ongeluk te komen, volgen we de
triomftocht van de machtige ondernemer
naar het plechtige ogenblik dat zijn grond
door kerkelijke autoriteiten gezegend
wordt en de burgemeester in een gloed
volle rede hen de dank van de burgerij
overbrengt voor zijn gedurfd initiatief en
zijn grootse visie.
EEN MERKWAARDIG aspect van „Le
mani sulla citta" is dat het Rosi klaar
blijkelijk gelukt is alle medewerking van
autoriteiten en burgerbevolking van Na
pels te krijgen voor het maken van een
allesbehalve propagandistische film over
de stad die voortdurend in de handeling
betrokken wordt en trouwens met name
genoemd wordt. Francesco Rosi, 44 jaar
geleden in Napels geboren, leerde het
filmvak bij Visconti, Zampa en Antonioni
en is hier bekend geworden door zijn
films „La sfida", waarin hij sociale mis
standen in de groenten- en fruithandel
aanviel en door „Salvatore Giuliano", de
indrukwekkende levensschets van de Si-
ciliaanse bandiet. In dezelfde noterende
documentaire, stijl van die laatste film
is ook „Handen op de stad" gemaakt,
waarbij opnieuw Rosi's onvergelijkelijk
Vluchtende volksvrouwen na de in
storting van een huurkazerne.
talent om een werkelijkheid te reconstru
eren opvalt. Geen ogenblik krijgt men
bij hem de indruk van enscenering of
van spel wel van een toevallige camera
aanwezigheid bij allerlei gebeurtenissen.
Om uit dat „objectieve" materiaal een
boeiende film samen te stellen die dra
matisch meebeleefd wordt, is een pres
tatie van de eerste orde. Het lukt Rosi
misschien niet altijd de aandacht vast te
houden bij al het verwarrende politieke
gekonkel dat hij tussendoor als argumen
ten tegen een verpolitiekt bouwbeleid
aanwendt, maar in grote lijnen slaagt
hij erin de toeschouwer te betrekken bij
zijn felle aanklacht tegen een bouwschan
daal zoals dat niet alleen tot Napels be
perkt behoeft te blijven. Hij vindt daar
bij krachtige steun van zijn cameraman
Gianni di Venanzo die de meeste film»
van Antonioni (o.a. diens „Deserto ros
so") opnam en ook betrokken was bij
Fellini's „Otto e mezzo" en Losey's
Eva".
Advertentie
Een sociale
instelling
zonder winstbejag
Stichting
Nutspaarbank
in de gemeente Velsen
Het gerechtshof te Amsterdam heeft
een 32-jarige opperman uit De Meern
wegens doodslag veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van zes jaar en terbeschik
kingstelling van de regering.
De man had op 21 juli vorig jaar bij
een ruzie in de ouderlijke .woning zijn 58-
jarige vader zodanig met een mes ge
stoken, dat deze ter plaatse aan zijn ver
woningen overleed.
K
