„Zonnetje schieten" in Hellas
PANDA EN DE WEGDOENER
rS
<5
POLLE, PELLI EN PINGO
KRAMMETJE FOK
'T HAASJE
1
J
19
vervolgverhaal
Twee Nederlandse expedities gaan in
Griekenland zon-eclips bestuderen
Moeizaam „inspelen"
„Randverzwakking
Op eigen kosten
Aflopende procedure
E
DONDERDAG 24 MAART 1966
DOOR AGATHA CHRISTIE
Floris Flaneur
de klassieke pijnstiller
I
wwwwwwww
42
„Ja ik was de dag ervoor nog bij
haar geweest, en toen leek zij veel
beter, scheen heel opgewekt, en
praatte ook."
„Wat vond zij zelf van haar ziek
te?"
„Zij klaagde erover dat de ver
pleegsters haar vergiftigden. Zij
heeft een verpleegster laten wegstu
ren, maar zij zei dat de andere twee
even erg waren."
„U hebt daar zeker niet veel aan
dacht aan geschonken?"
„Och nee, ik dacht dat dit alle
maal bij haar ziekte hoorde. En zij
was een zeer argwanende vrouw en
het is misschien onvriendelijk het
te zeggen maar zij mocht graag
gewichtig doen. Geen dokter begreep
ooit haar ziektegeval en het was
nooit iets simpels het moest of een
heel onbekende ziekte zijn of iemand
probeerde haar „uit de weg te rui
men."
Luke trachtte zijn stem zo gewoon
mogelijk te doen klinken.
„Zij verdacht haar man er nooit
van te willen proberen haar naar de
andere wereld te helpen?"
„O, nee, dat is nooit bij haar op
gekomen!"
Juffrouw Waynflete wachtte even,
en vroeg toen bedaard:
„Denkt u dat soms?"
„Mannen hebben zo iets wel eer
der gedaan zonder verdacht te wor
den. Naar de verhalen te oordelen
was mevrouw Horton een vrouw die
iedere man graag zou kwijtraken.
En ik heb ook gehoord dat hij heel
wat geld geërfd heeft toen zij gestor
ven was."
„Ja. Dat is zo."
„En wat denkt u, juffrouw Wayn
flete?"
„U wilt mijn mening horen?"
„Ja, alleen maar uw mening."
Juffrouw Waynflete zei heel be
daard:
„Volgens mij hield majoor Hor
ton heel veel van zijn vrouw, en zou
hij er nooit over gedacht hebben zo
iets te doen."
Luke keek haar aan, en ontving
als antwoord een blik uit haar amber
kleurige ogen. Zij bleef hem strak
aankijken.
„Nou", zei hij, „u zult wel gelijk
hebben. U zou het waarschijnlijk wel
weten als het tegenovergestelde het
geval was."
Juffrouw Waynflete veroorloofde
zich te glimlachen.
„Wij vrouwen zijn goede opmer-
kers, denkt u?"
„Absoluut eersteklas. Zou juffrouw
Pinkerton het met u eens geweest
zijn, denkt u?"
„Ik geloof niet dat ik Lavinia ooit
een mening daarover heb horen uit
spreken."
„En wat dacht zij van Amy
Gibbs?"
Juffrouw Waynflete fronste het
voorhoofd, alsof ze nadacht.
„Dat is moeilijk te zeggen. Lavinia
had een heel merkwaardig idee."
„Wat voor een idee?"
„Zij dacht dat er iets vreemds aan
de hand was hier in Wychwood."
„Zij dacht, bij voorbeeld, dat
iemand Tommy Pierce uit dat raam
had geduwd?"
Juffrouw Waynflete staarde hem
verbaasd aan.
„Hoe weet u dat nu, meneer Fitz-
william?"
„Dat heeft zij mij zelf verteld. Niet
in diezelfde woorden, maar daar
kwam het toch op neer."
Juffrouw Waynflete boog zich naar
voren, rood van opwinding.
„Wanneer was dat, meneer Fitz-
william?"
Luke zei rustig: „Op de dag dat zij
is doodgereden. Wij zijn samen naar
Londen gereisd."
„Wat heeft zij u precies verteld?"
„Zij heeft mij verteld dat er te
veel sterfgevallen waren geweest in
Wychwood. Zij noemde Amy Gibbs,
en Tommy Pierce, en die Carter. Zij
zei ook dat dokter Humbleby het vol
gende slachtoffer zou zijn."
Juffrouw Waynflete knikte lang
zaam.
„Heeft zij u ook verteld wie er
voor verantwoordelijk was?"
„Een man met een bepaalde blik
in zijn ogen", zei Luke op grimmige
toon. „Een uitdrukking die je vol
gens haar niet kon misverstaan. Zij
had die gezien toen hij met Humble
by stond te praten. Daarom zei ze dat
Humbleby de volgende zou zijn."
„En dat was zo", fluisterde juf
frouw Waynflete. „O hemel. O he
mel."
Zij leunde achterover. Er lag een
uitdrukking van verslagenheid in
haar ogen.
„Wie was die man?" vroeg Luke.
„Kom nou, juffrouw Waynflete, u
weet het, u moet het weten!"
„Ik weet het niet. Zij heeft het mij
niet verteld."
„Maar u kunt het toch wel ra
den", zei Luke op scherpe toon. „U
hebt er een vrij goed idee van wie
zij op het oog had."
Weifelend boog juffrouw Wayn
flete zich voorover.
„Vertel het mij dan."
Maar juffrouw Waynflete schudde
met een energiek gebaar het hoofd.
„Nee, dat doe ik beslist niet. U
vraagt mij iets te doen dat hoogst
onbehoorlijk is! U vraagt mij te ra
den wat mijn vriendin, die nu dood
is, misschien let wel, alleen maar
misschien in haar gedachten heeft
gehad. Zo'n beschuldiging zou ik niet
kunnen uitspreken."
„Het zou geen beschuldiging zijn
alleen maar een persoonlijke me
ning."
Maar juffrouw Waynflete bleef on
verwacht standvastig.
„Ik heb niets waarop ik kan af
gaan hoegenaamd niets", zei ze.
„Lavinia heeft nooit iets echt tegen
mij gezegd. Ik kan misschien den
ken dat zij een bepaald idee over de
dader in haar hoofd had maar,
ziet u, dat zou ik helemaal mis kun
nen hebben. En dan zou ik u hebben
misleid en misschien zouden daaruit
heel ernstige gevolgen kunnen voort
komen. Het zou heel slecht en heel
oneerlijk van mij zijn een naam te
noemen. En ik kan het heel goed
volkomen bij het verkeerde eind heb
ben! De zaak is, ik heb het waar
schijnlijk mis!"
En juffrouw Waynflete klemde
haar lippen stijf op elkaar en keek
Luke grimmig en vastberaden aan.
(Wordt vervolgd.)
DE MEESTE NEDERLANDERS gaan naar Grieken
land om er een week of twee te luieren en van de stra
lende zon te genieten. Maar de dertig landgenoten die
binnenkort naar Hellas vertrekken, gaan noch luieren
noch zonnebaden, hoewel ook hun doel de zon is. Maar
dan de verduisterde zon die zij enkele van haar
zorgvuldig-behoede geheimen ontrukken willen. Zij vor
men twee expedities een van vakastronomen, een van
amateurs die in broederlijke samenwerking de zon
eclips van 20 mei a.s. gaan bestuderen in het plaatsje
Anavissos, 35 km ten zuiden van Athene, dat een ideaal
plekje is om deze zeer bijzondere, ringvormige verduis
tering te observeren. De voorbereidingen voor beide ex
pedities zijn in volle gang en wat daarbij allemaal
komt kijken aan kostbare (ten dele zelfgemaakte) in
strumenten en wetenschappelijke precisie, moge blijken
uit het onderstaande.
HALF APRIL gaan drie vak-astrono
men van de Utrechtse universiteitsster
renwacht dr. J. Houtgast, dr. T. de
Groot, dr. O. Namba, naar de plaats bij
Anavissos waar de observatieposten wor
den ingericht. Enkele weken later volgt
de expeditie van ruim 20 Nederlandse
amateur-astronomen, waarbij zich de be
kende Belgische meteoroloog-mathemati
cus Jean Meeus heeft aangesloten. In
Anavissos voegt dr. T. de Groot zich bij
hen. Hij heeft zich belast met de weten
schappelijke leiding van hun observaties.
De laatstgenoemde expeditie staat on
der auspiciën van de Nederlandse vereni
ging voor weer- en sterrenkunde. De al
gehele leiding daarvan berust bij mr. G.
A. W. C. Baron van Hemert tot Dings-
hof, burgemeester van Maarn.
DE UITRUSTING van beide expedities
bestaat uit een uitgebreid en kostbaar in
strumentarium. Verschillende van de ap
paraten moeten totaal trillingsvrij wor
den opgesteld en gedurende het verloop
van de eclips zeer precies op de gekozen
punten van de zonnerand blijven gericht,
waarbij de waarnemers volledig op elkaar
moeten zijn ingespeeld. Het opstellen en
testen der instrumenten en het waarbor-
N'a de „denkende" zonnebril dan nu
een fok met achteruitkijkspiegel
tjes, zoals ook uw auto die heeft.
Dit optische ei van Columbus is ge
legd door een Belgische fabrikant
van brilmonturen en onlangs gelan
ceerd in Amerika. De knappe New
Yorkse actrice Nancy Erickson
(foto's) was een der eersten die er
mee op Fifth Avenue verscheen.
„Erg makkelijk", was haar oordeel,
„want nu kan ik tenminste zien
welke mannen me achternalopen
zonder zelf te hoeven omkijken".
Volgens de fabrikant kunnen be
halve mooie vrouwen ook anderen
profijt van het nieuwtje hebben,
zoals kassiers, warenhuisdetectives
en voorts iedereen die ambtshalve
of anderszins, „ogen van voren en
van achteren" nodig heeft.
gen van de vereiste precisie vergt veel
tijd. Vandaar het vroegtijdige vertrek van
de expedities.
Dr. Houtgast, de leider van het Utrecht
se team vertelde ons dat de aandacht
van de vak-astronomen zich zal richten op
het slechts tijdens een zonsverduistering
te observeren overgangsgebied tussen de
fotosfeer (het stralende zonsoppervlak) en
de chromosfeer (de hogere lagen van de
zonneatmosfeer). In dit gebied treden ver
schijnselen op waarvoor nog geen voldoen
de verklaring is gevonden. Het bestuderen
van die verschijnselen is, aldus dr. Hout
gast, praktisch alleen mogelijk aan de
hand van veranderingen in het lijnenpa-
troon van de spectrumbeelden. Die zullen
gedurende het verloop van de eclips op
drie films, elk ter breedte van 12 cm.,
worden vastgelegd. Door een z.g. rooster-
spectrograaf wordt een spectrum ontwor
pen van een uiterst klein deeltje van de
grens van het zonsoppervlak. Zodra de
maanrand dit punt passeert, wordt de
chromosfeer zichtbaar en verandert het
spectrum.
ff
DE WAARNEMINGEN van de amateur
astronomen zijn gericht op de „randver
zwakking", d.w.z. de naar de zonsrand
toe afnemende lichtintensiteiten en tem
peraturen. De metingen worden verricht
met een speciaal voor dit doel ontworpen
apparatuur. In het bijzonder wordt reke
ning gehouden met de scintillatie (flikke
ringen, veroorzaakt door luchtbewegingen
in de aardatmosfeer) waardoor een ter
observatie gekozen punt niet constant in
dezelfde richting zichtbaar blijft en de
helderheid ervan wisselt. Daarom wordt
de straling van zo'n minimaal deeltje van
de zonnegrens op meerdere punten gelijk
tijdig opgevangen. Van deze apart uitge
voerde metingen wordt later het gemid
delde genomen.
Op elk der achtereenvolgens in het fijne
zonneringetje om de mSanschaduw geko
zen punten worden vijf fotometers met
volgkijker gericht. Door middel van een
z.g. elektrische as volgen de meters auto
matisch de bewegingen die de volgkijker
worden gecommandeerd. In de daarop
aangesloten apparaten wordt de „foto-
stroom" (de ontvangen straling) versterkt
vervolgens aan een speciale oscillograaf
toegevoerd, die de helderheidsverschillen
op een beeldbuis zichtbaar maakt en ten
slotte als beeldenreeks op de film vast
gelegd. Deze en alle andere waarnemings-
gégevens worden aan de beroeps-astrono
men verstrekt.
HET ZIJN weliswaar amateurs, die de
ze hoge eisen stellende waarnemingen
doen maar het zijn, aldus baron Van He
mert, niettemin geroutineerde „zonsver
duisteringwaarnemers". Allen hebben deel
uitgemaakt van een of meer der drie
voorgaande expedities; in 1954 (Zuid-Zwe
den) in 1959 (Canarische eilanden) en 1961
(eilandje Brag in de Adriatische Zee).
Dat zij wat voor hun hobby over hebben
blijkt wel daaruit dat zij hun reis- en
verblijfkosten geheel zelf dragen. Boven
dien hebben zij een aanzienlijk deel van
het zeer uitgebreide instrumentarium zelf
geconstrueerd, onder supervisie van een
VRIENDINNEN; vrienden
Gij hebt het allerwegen kunnen zien;
de heren Ringers en Droste, Jamin en
Verkade hebben miljoenen eitjes gelegd
in 's vaderlandse zoete nest en reeds ste
ken de oren van 't paashaas boven de
kimmen uit.
Nog slechts zestien keer kamizooltje-uit
en kamizooltje an en wij gaan in blijde
samenzang de vuren onzer lentedrift ont
steken.
Reeds bereiden zich die van Terborg op
't vogelschieten, die van Sittard op 't
broodjessmijten en die van Sint Pan-
cras op 't „mak-mak kat-in-de-zak" voor.
Vriendinnen; vrienden.
Hebt gij de uwe reeds hard gekookt
en zijt gij, gedurende de geringe vrij
tijd, die broodwinhing en beeldbuis u la
ten, reeds druk doende in uw knus inte-
rieurtje, omringd door allen die u dier
baar zijn, ze te kleuren?
Hebt gij halma-en ganzebord, domino
steen en sjoelbakschijf in 't spellekastje
gelaten om u met ijver en gepaste pas
sie aan 't eierkleuren te wijden?
Dolle pret in 't snél-naderbij-komend
verschiet mensen. Nog slechts zestienmaal
jaegertje-an toffeitje uit en wij gaan ze op
allerhand leuke plekjes in 't tuintje ver
stoppen: onder 't bussekruit, aan de voet
van de vleesboom, onder het polletje piek
haar, in de rulle aarde van rozen- en
aardbei-bed, achter de cactushaag.
Reeds nu hoor ik, in gedachten, het blij
gejuich uit duizend zoete kinderkelen om
't vinden van 't fel-gekleurde hoender-ei.
Nog maar nauwelijks zestien etmalen
van vale verveling en de paaspret zal ons
hart verwarmen, ons oog doen stralen,
ons lichaam doen tintelen.
Een goed volk dat zijn tradities ge
trouw blijft. Niet dat rennen en rossen
naar de verte; niet dat toeven in een
vreemd hotel; niet die wufte paasvakantie
onder een vreemd dak temidden van
vreemden... neen, in vertrouwde omge
ving van eigen bed en bankstel, de Paas
haas, die guitige eierenlegger, verwel
komd.
Zo hebben het uw grootvader en groot
moeder gedaan. Uw over-opa en -oma.
Tot zo hoog als de kruin van uw stam
boom reikt. Zo zult ook gij het doen, men
sen, daar vertrouw ik op. Liever de ver
trouwde ui- en spruitengeur van het be
houden huis dan de wezensvreemde van
een hotel.
Liever slemp en koffie aan de eigen
haard dan campari soda of tomcollins
met vreemden.
De traditie behouden! Van vreemde
smetten vrij!
Ach, zoekt toch in den vreemde niet wat
eigen huis en hof u biedt.
Snel het kleurpenseel ter hand geno
men, reeds zie ik het haasje naderko-
men...
Advertentie
lïMïiïil
hunner, de leraar L.T.S. A. Mak uit
Naarden.
Op gunstige weersomstandigheden in
Anavissos kan slechts worden gehoopt.
Gelet op de plaats en het jaargetijde mag
men die verwachten.
BARQN VAN HEMERT meent overi
gens drft eclips-waarnemingen van de aar
de af wellicht reeds in de naaste toekomst
overbodig worden: „In een ruimteschip,
dus buiten de aardatmosfeer, kan men op
elk moment en met elk willekeurig voor
werp de zon of elk gewenst deel daarvan
verduisteren".
Intussen wordt daarop niet gewacht;
noch door de geleerden, noch door de
amateurs.
23. Panda had lekker geslapen en hij werd pas wak
ker toen professor Kalker eindelijk vermoeid en onze
ker, het vertrek weer betrad. Maar toen herinnerde
hij zich onmiddellijk de belangrijke zaken die gaande
waren, en vroeg dus: „En wat zei de politie wel? Zul
len ze de banken bewaken?" „Ik begrijp de politie van
tegenwoordig niet, Papma," klaagde de geleerde. „Ik
gaf hem een begrijpelijke uiteenzetting van...eh...wat?
Eh... de antimaterionegativator. En toen zond hij me
naar een dokter waar ik een uur in de wachtkamer
heb gezeten, dokter Wafelpan, een aardig iemand,
hebben u voor de gek gehouden!" riep Panda yeront-
viaar die kon er niets meer aan doen, zei hij..." „Ze
waardigd uit. „En intussen loopt Joris Goedbloed maar
vrij rond met de Wegdoener, en vanavond gaat hij
op roof uit". Hij stokte, want een nieuwe gedachte
had hem getroffen. „En Joris," bracht hij eindelijk
uit, „Weet niets van de Knop C die elke vierentwintig
uur moet worden ingedrukt, dus om middernacht of zo.
„Hm ja. Een briljante gedachtengang, Palsta!" beaam
de de professor." „Nadt de vierentwintig uur verstre
ken zijn, treedt tengevolge van protoneutronische sa-
turatie het Kalker-effect in werking, zijnde een van het
apparaat uitgaande luchtverplaatsing. Een...eh...een op
risping zou men kunnen zeggen, met windkracht twaalf.
Ja, ja dat zou die dief... die..eh Joris Goedbloed wel
eens ernstig letsel kunnen toebrengen!"
IK KAM wet MAAR HUIS 6AAN, MET
DAT STUK UIT MUM BROEK, VAM
VISSEN KOMT VANDAA6 TOCH
MlETS MEER'
HIER IS HET KINDEREN - MAAR
VOORZICHTIG HOOR, NIET KAPOT
EN MU KOM IKZELF 'OPGELET
HE, KLAASJE, WAAR IS 16 SPEEL
GOED? WE HEBBEN NIETS OM MEE
TE SPEtEN
O, DAN
MAKEN
GAAN VJEFUN
SPELEN
2049 C.
^C0«NljM|
neen: hn hééft erom
6e\zRAA6D...WE6AAN j
FINDEINK...NOUSTAAN WE
ruitte1. aones zal Me nooit
Meen dwarszitten!
we kunnen
HEM A/06 re>
dsn, -up,,.
IK BLUF HiepTOTIK <~,oo
ZEKER BEN DAT DAl/T
AON ES HET AFNOKT,
i/oor&oed!
TERUtó NAAR HET STRAND.
SMaLEFF
AIIU/ILLIAII5
c PI B
482. Terwijl Bram op het ladenkastje
langs de jury dobberde, gebeurde er iets
vreemds op de veiling, waar hij het meu
belstuk had gekocht.
Een bediende, die juist een schilderij op
hing, zag tot zijn stomme verwondering
hoe plotseling een clown, op een fiets met
een wieltje, de zaak binnenstormde.
„Stop.stop.niet verkepen.
riep de clown en eer de bediende
naar omlaag kon komen, reed de clown
al met grote behendigheid tegen de lad
der op.
„Waar is het ladenkastje?" riep de clown
„Waar is het gebleven?"
Het ladenkastje?" vroeg de bediende,
Tja daar moet ik eens even over na
denken.
„Vlug, vlug," riep de clown zich met
wiebelende handen in evenwicht houdend.
„Ik heb het vanmorgen hier gebracht!"
„Wacht eens.zei de bediende.
„Dat ladenkastje. was dat soms een
kastje met laden?"
„Jaja.riep de clown.
„Dat is verkocht aan een zeeman. Bram
Fok van het goede schip Kokanje," zei
de bediende.en meteen sprong de
clown met fiets en al van de ladder op de
grond.
4
