DUITSERS AL SNEL
MET 0-2 VOOR
Nederlands elftal wankelde, maar
herstelde zich toch nog bijtijds (2-4)
Aantrekkelijke wedstrijd
in uitverkocht stadion
m
•J
fsff
Trots op dit elftal
In eerste kwartier
dreigde een debacle
Schrijvers speelde zijn
zwakste interland
Feijenoord-stadion
één douche-cel
Hek was dicht
voor Van Zanten
BONDSCOACH KESSLER IN KLEEDKAMER
SPOR TIEF
BEZIEN
Verjonging
Zaak tegen spelers
DOS aangehouden
Tf
J
DONDERDAG 24 MAART 1966
23
Misgreep
Stilletjes
tifStk tf||Él§f3 I
99
99
Angst
"fc Ook tevreden
(Van onze sportredacteur)
Georg Kessler zat verkrampt te kijken. De nieuwe
bondscoach van de KNVB moet in het eerste kwartier
van de wedstrijd tegen West-Duitsland het gevoel gehad
hebben, dat de oranjemannen gezamenlijk een valluik
onder hem wegtrokken. Hij stond op het punt weg
te zinken in een troosteloze put. Het Nederlands elftal,
dat hij bij zijn debuut als coach in het veld had gebracht,
faalde in de aanvang op een verbijsterende manier. De
defensie, anders het betonharde fundament van de ploeg,
was week en krachteloos. Binnen zestien minuten stond
het oranjeteam met 02 achter en een debacle zoals des
tijds in Keulen (toen Nederland met 70 werd ver
nederd) was een reële dreiging. Maar ineens kwam er
een explosie van de Kessler-boys. Nuninga en Moulijn
braken de Duitse verdediging open en Swart joeg de bal
langs Bernard. Dat was het keerpunt van de strijd. Kess-
lers gezicht stond ineens weer op voorjaar. Wel liepen de
Duitsers weer wat uit, maar het gevaar van een enorm
pak slaag was toch wel naar de achtergrond gedrongen.
Oranje werd na de rust zelfs nu en dan gevaarlijk. De
nederlaag kon uiteindelijk tot 24 beperkt worden. En
dat gaf Kessler, dankbaar zuchtend, reden om te zeggen,
dat hij tevreden was. Er waren er (velen)die er anders
over dachten
Terwijl vele lieden buiten Feijenoords
▼este stonden te bidden en te smeken om
een toegangskaart. Terwijl binnen de ves
te een massa Duitsers hun „Abe-kreet"
Uwe, Uwe (Seeler) lieten resonneren.
Terwijl een enorme stortbui het Feije-
noordstadion tot één grote douchecel
maakte, daverde de Duitse Fussbalmann-
schaft over de arme oranjemannen heen.
Dat oranjeteam was als een Floyd Pat
terson, die krampachtig zijn dekking
trachtte te bewaren tegen een superieure
Cassius Clay. Eerst kreeg oranje een da
verende rechtse te incasseren nadat
een serie plaagstoten al voor een paniek
stemming (en drie corners achter el
kaar) hadden gezorgd en vervolgens
bracht een prachtige linkse het Neder
landse elftal aan de rand van de knock
out.
De Nederlanders, hoe een moedig en
bedrijvig voetbalvolkje ook, konden niet bij
de Duitsers komen noch bij de bal. De ach
terhoede was zeer onzeker nooit speelde
aanvoerder Daan Schrijvers zo'n zwakke
interland Pieters Graafland was een
verre van imponerend sluitstuk. Kortom,
het Nederlands elftal was in die beginfa
se geen partij voor de prachtig voetbal
lende Duitsers. Na zeven minuten kwam
de rechtse directe. Nadat de falende
Muller volkomen misgegrepen had, kreeg
Uwe Seeler alle gelegenheid om zijn sup
porters tot een gezelschap feestvierders te
maken. Hij loste een prachtig hard schot:
0-1.
Paniek. Paniek.
Pijs, onwennig op de voor hem vreem
de backplaats, speelde levensgevaarlijk
met effect terug.
„Uwe, Uwe".
Het Nederlandse kijkersvolk zat als een
vlucht natte mussen triest tegen elkaar
aangehurkt. En in de zestiende minuut
haalde Duitsland uit voor de linkse tref-
In het begin van de wedstrijd viel
er een enorme hoeveelheid regen
naar berieden. Feijenoord was toen
één grote douche-cel.
fer. Midvoor Held, naar de linkervleugel
gezwenkt, zette voor en Emmerich kopte
op een fantastische wijze in, 0-2.
„Uwe, Uwe".
Muller en Fransen hun keus bleek
een volslagen misgreep te zijn; ze sjouw
den wel ijverig, maar zonder construc
tief resultaat probeerden de druk af te
wentelen. Het bleef paniekerig. Trappen
in het wilde weg. Plaatsen was een onbe
kend gegeven. Fransen greep Overath aan
het shirt vast, hetgeen hem als represail
le op een forse tik op de neus kwam te
staan. Het Nederlands sprekende deel
van Feijenoords volle bak roerde zich.
Hier werd een oranjeman beschadigd en
dat ging te ver. De Engelse scheidsrech
ter Kenneth Dagnall, die veel toeliet,
sprak de Duitser vermanend toe en gaf
hem toen een vrije trap.
Maar goed, de Nederlandse spelers had
den gehoord en begrepen, dat er behalve
vele Duitsers ook nog Nederlanders op de
vochtige tribunes waren. En ineens ge
beurde het. In de 22ste minuut. Nuninga,
een van de beste Nederlandse spelers,
schoof de bal briljant naar de al wegspur-
tende Moulijn. Er volgde een goede voor
zet en Swart kon op kniehoogte inknal-
len, 1-2. Iedereen haalde opgelucht adem.
Geen schandaal zoals in Keulen zou het
worden.
Maar toch, het bleef een angstige zaak
voor oranje. Neem de boogbal van de uit
Italië teruggeroepen rechtsbuiten Brülls.
Pieters Graafland was al verslagen.
Schrijvers kon de bal echter op de lijn
keren. Duitsland bleef maar komen, ko
men. Dank zij o.a. het schitterende voet-
balwerk van de twintigjarige Frans Bec-
kenbauer, de compleetste speler van het
veld, een prachtige voetballer. Deze Bec
kenbauer gaf de Duitse vlaggezwaaiers
weer volop reden tot feestgedruis, toen hij
in de veertigste minuut een misser van
Schrijvers resoluut afstrafte, 1-3. Neder
land kon hier maar weinig tegenover zet
ten. Vandaar wellicht dat een figuur uit
de massa, zich schonere dagen en tijden
voor de geest halend, uitriep: „Keessie,
Keessie". Maar voetballen is geen schaat
sen. En Kessler is geen Huiskes.
ïMSm
'WW»
Toen oranje een kans kreeg Van der
Kuylen (plaatsvervanger voor de zieke
Keizer) zette goed voor, was er niemand
om iets voortreffelijks met de bal te doen.
Wel een goede daad verrichtte Pijs. Hij
Dagnall lankmoedig bleef, want de tuime
ling, die Seeler (sterk teruggevallen)
maakte leek niet van het correcte soort.
De Duitsers, die hun tempo wat verlaagd
hadden, bleven de strijd beheersen.
De van ijver blakende Moulijn in zijn
felle bedrijvigheid beging hij zelfs twee
overtredingen; voor hem een unicum
wilde in eigen huis toch wel wat roem
incasseren. Hij begon het de Duitsers erg
lastig te maken en er tekenden zich wat
gunstiger perspectieven af, ook al omdat
Van der Kuylen op dreef kwam. Maar
aan het eind van het duel had Pieters
Graafland toch aanmerkelijk warmere
vuisten dan zijn collega Bernard. De
draaglijke eindstand was voor Kessler re
den om zich niet meer het valluik te her
inneren noch de diepe put. Het Neder
lands elftal had zich hersteld. Kessler was
de oranjemannen zeer dankbaar. Zijn de
buut was geen spitsroedeloop geworden-
Hans Rombouts
Schrijvers kopt de bal voor kmme-
rich weg, maar Israel en Pijs houden
een oogje in het zeil, want de Neder
landse aanvoerder was gisteravond
niet zo betrouwbaar als anders.
Beckenbauer, Duitslands beste voet
baller, brengt de stand op 13. De
„tandem" Schrijvers (l.)Israel
arriveert te laat.
(Van onze sportredactie)
Dat roem vergankelijk is, al Is het
dan niet die van een sportheld, onder
vond gisteren Jac. van Zanten. De
man, die in Neville's interimperiode
de grote leider van het Nederlandse
elftal was, stond gisteravond voor een
gesloten hek. Hij mocht het terrein niet
op. Van Zanten kwam een half uur
te laat omdat hij in zijn snelle wagen
Keizer, woensdagmorgen ziek gewor
den, van Zeist naar Amsterdam had te
ruggebracht. Van Zanten was daarna
ook opgehouden, zoals velen met hem,
die Rotterdam o zo graag tijdig had
den willen bereiken. Daartoe behoor
den eveneens Haarlem-spelers en
UEFA-jeugdteam, die in Zeist een
oefenwedstrijd hadden gespeeld. Voor
het Feijenoord-stadion troffen Van Zan
ten en bus met ,UEFA-spelers en
Haarlem-voetballers elkaar weer en
pas daarna was er vrij baan door
grote groepen mensen, die voor het
stadion vergeefs nog aan kaarten
trachtten te komen.
Het eerste doelpunt van Nederland.
Swart schiet de bal langs Bernard.
moest na een misser van Pieters Graaf
land de bal uit de hoek trappen.
De lawaaierige Duitse armee werd toch
wei wat stilletjes, toen na drie minuten in
de tweede helft Nuninga de bal uit een
voorzet van Moulijn inkopte, 2-3. Wat nu?
Geen „Uwe, Uwe" meer.
En had niet Muller, alleen voor Bernard
gekomen na een flitsende pass van Nu
ninga, hard over geschoten, dan... Ja
dan. Maar nu was de stand twee minuten
later 2-4. Weer door die sterspeler Bec
kenbauer.
Het „Uwe, Uwe" werd nu vervangen
door het wat uitdagender „Noch ein
Tor" nog een doelpunt.
Er kwamen inderdaad weer wat zeer
penibele situaties voor het doel van Pie
ters Graafland, waar Schrijvers stond te
schutteren als was hij een nerveus begin-
nelingetje. Israel had geluk, dat mister
(Van onze sportredactie)
Georg Kessler trok de
schouders wat achteruit, zei
het eerst zachtjes, als was
het om te repeteren, keek
toen de verzamelde vader
landse sportpers aan en her
haalde luider: „We kunnen
trots zijn op dit elftal. Ik
ben bijzonder tevreden".
Willy van der Kuylen
stond onder het directe ge
hoor van Kessler. Beiden
hadden een debuut achter
de rug. Kessler als bonds
coach, Van der Kuylen als
speler, invaller voor Piet
Keizer. De 19-jarige donkere
PSV-er glimlachte tevreden:
„het ging toch lekker, voor
zo'n eerste keer".
Inmiddels doceerde Kess
ler verder: „de Duitsers be
schikken over een team van
zo'n zestien spelers, dat bij
de wereldkampioenschappen
in Engeland bij de laatste
acht kan komen. Ze zijn van
wereldklasse, in ieder geval
van Europese, van Euro
pese topklasse. Daartegen
over stonden wij, minder,
maar bereid om ten volle te
exploderen. Dat is gedaan".
Tevreden was Kessler voor
al over de tweede helft, „er
was toen meer zelfvertrou-
wen, ze wilden winnen en
ze zijn geen moment in el
kaar gezakt."
De angst overigens, dat
het Nederlands elftal een
debacle tegemoet zou gaan,
niet eens de gelegenheid
had in elkaar te zakken,
maar gewoon vanaf het be
gin zou worden wegge
speeld, is groot geweest.
„Dat begin met die knal in
de bovenhoek en daarna nog
een goal, het was om doods
bang te worden", peinsde
Daan Schrijvers na afloop
nog na. Daan, minder zelf
bewust, stond zich wat een
zaam aan te kleden, „ik
weet het, persoonlijk ging
het niet zo denderend". Een
andere verdediger, Amster
dammer Rinus Israel, vond
die vier goals „ook wel erg
veel" en Pijs: „als je als
halfspeler een fout maakt,
staat er nog iemand achter
je, nu was er na een fout
direct ruimte voor die Duit
sers". Toch was Miel Pijs
wel tevreden over zijn ge
legenheidsoptreden als back,
zoals ook Piet Fransen
een andere Kessler-verras-
sing wel dacht, dat hij
zich goed van zijn opdracht
van aanvallende kanthalf
had gekweten.
Of het nu Pijs, of Fransen
of Moulijn („de uitslag was
juist, Van der Kuilen deed
het leuk als debutant, het
was een leuke wedstrijd")
was, eensgezind was het
oordeel over de Duitsers.
Dat luidde gunstig, bewon
derend met de grootste
waardering voor Becken
bauer, de 20-jarige Duitse
kanthalf. Die bewondering
nam niet weg, dat de Neder
landers de gehele wedstrijd
in een eigen overwinning, in
ieder geval in een gelijk
spel hebben geloofd. „Toen
wij op weg waren naar 22,
scoorden zij 31, na rust
toen we 32 maakten en
33 in de lucht hing, werd
het 42", zuchtte Klaas Nu
ninga.
Helmut Schön, de Duitse
bondscoach, deed in oprecht
getoond optimisme niet on
der voor zijn collega van de
Nederlandse ploeg, Kessler.
Ook hij had Nederland
West-Duisjand een aange
name interland gevonden,
waarin hij op goede wijze
inzicht had gekregen van
zijn spelersmateriaal voor de
wereldkampioenschappen.
Hij wilde niet zoeken naar
zwakke plekken, ze althans
niet kenbaar maken. Schön
was tevreden en blij over
Uwe, de stevige Seeler („we
zijn allen tevreden, het liep
niet harmonisch, wel rede
lijk), die zijn rentree goed
had gevierd. „Uwe komt
langzaam weer geheel terug,
dat was toch goed te zien. Hij
heeft het vertrouwen ge
rechtvaardigd".
Het Nederlandse spel vond
Schön onorthodox en steeds
gevaarlijk. Bewondering had
hij voor Moulijn, maar ook
voor Van der Kuylen, „dat
is een groot talent".
Buiten de kleedkamers
werd dat ook herhaald door
Pummy Bergholtz. Hij de
man, die bij Anderlecht dan
eindelijk Stockman lijkt te
hebben verdrongen, zondag
speelde Bergholz en komen
de zondag wordt dat weer
zo, had ook met plezier naar
Coentje gekeken. Die Coen-
tje nodigde hem uit „kom
ga mee naar boven (het res
taurant). Je bent mijn in
vité" en aarzelend gaf Berg
holtz daaraan gevolg.
Theo Reitsma
Georg Kessler is aan een groot ge
vaar ontsnapt. In het begin hing het
zwaard van een bittere nederlaag boven
zijn hoofd te bengelen. Het werd tenslot
te maar 2-4. Men kan dus niet zeggen,
dat hij het slecht heeft gedaan. Maar
toch. Kessler had, toen hij benoemd werd,
meegedeeld dat hij aan de verjonging
van het Nederlands elftal zou gaan wer
ken. Zijn keus viel echter op de „oude"
routiniers. Dat heeft zich gisteren vooral
op het middenveld gewroken. Muller en
Fransen wilden wel en zagen ook wel hoe
het moest, maar ze kwamen snelheid en
techniek te kort. Wij hadden graag een
Dullens op het middenveld gezien, sa
men met Pijs (die nu op de backplaats
stond, die hem niet bijster lag). Laten
we zeggen, dat Kessler, nerveus voor
zijn debuut, wat op zekerheid heeft wil
len spelen. Hij zal er goed aan doen nu
op het kompas van het experiment te
gaan varen. „Verjonging" moet niet wor
den als een verschraalde verkiezingsleus
die niet waar gemaakt wordt.
De Haarlemse politierechter heeft gis
termiddag de zaak tegen twee DOS-spe-
lers voor onbepaalde tijd aangehouden.
De twee Utrechtse voetballers waren niet
verschenen. Zij moesten zich verantwoor
den voor de ongeregeldheden die op 10
oktober van het vorig jaar ontstonden na
afloop van de wedstrijd Telstar-DOS in
Velsen.
