kinder-
GAULLISTISCH DRIJVEN BEDREIGT
OOK DE EUROPESE KLEUREN-TV
3000 KM film per dag.
van d
e 1
PANDA EN DE WEGDOENER
I
POLLE, PELLI EN PINGO
9.
KRAMMETJE FOK
E
ENG THUIS
rits je zoveel 8laderenV^?N c Ja
Halsbrekend duur
Bussum „om"?
f
VRIJDAG 25 MAART 1966
21
DOOR AGATHA CHRISTIE
Televisiebonzen in Cannes bijeen
-
IT M mméCaX# I
-lotjes niet oeredte
hebben
t
i^VWVWAAAAA/WW
On§ vervolgverhaal
43
Luke wist wanneer hij verloren
had, fen hij wist zijn verlies ook te
nemen.
Hij besefte dat juffrouw Wayn-
fletes rechtvaardigheidszin, en nog
iets anders, dat vager was en dat hij
niet helemaal kon thuisbrengen, bei
de tegen hem waren.
Hij nam zijn verlies zonder zich te
leurgesteld te tonen, en stond op om
afscheid te nemen. Hij was vast van
plan later de aanval te hervatten,
maar hij liet daar nu hoegenaamd
niets van blijken.
„U moet natuurlijk doen wat u
juist acht", zei hij. „Ik dank u voor
de hulp die u mij verleend hebt."
Juffrouw Waynflete scheen wat
minder zeker van zich zelf te zijn
toen zij hem uitgeleide deed.
„Ik hoop dat u niet denkt be
gon zij, maar veranderde toen haar
zin. „Als er nog iets anders is dat ik
kan doen om u te helpen laat u mij
dat dan toch alstublieft weten."
„Dat zal ik doen. U vertelt toch
niemand van ons gesprek, wel?"
„Natuurlijk niet. Ik zeg er geen
woord over tegen wie dan ook."
Luke hoopte dat dit waar was.
„Doe de groeten van mij aan Brid
get", zei juffrouw Waynflete. „Zij is
zo'n knap meisje nietwaar? En intel
ligent ook. Ik hoop dat zij geluk
kig zal worden."
En toen Luke haar vragend aan
keek, voegde zij eraan toe: „Als zij
getrouwd is met Lord Whitfield, be
doel ik. Zo'n groot verschil in leef
tijd."
„Ja, dat is er wel."
Juffrouw Waynflete zuchtte.
„U weet zeker dat ik vroeger met
hem verloofd ben geweest?" zei ze
onverwacht.
Luke staarde haar verbaasd aan.
Zij knikte, en glimlachte nogal
droevig.
„Een hele tijd geleden. Hij was
zo'n veelbelovende jongen. Ik had
hem geholpen, weet u, zich te ont
wikkelen. En ik was zo trots op zijn
op zijn energie en zijn vaste
voornemen om vooruit te komen."
Zij zuchtte opnieuw.
„Mijn familie was natuurlijk zeer
gechoqueerd. In die dagen was het
standsverschil zo belangrijk." Na
enkele ogenblikken voegde zij eraan
toe: „Ik heb zijn carrière altijd met
grote belangstelling gevolgd. Ik vind
dat mijn familie ongelijk had."
Toen knikte zij hem ten afscheid
nog eens toe, en ging terug, het huis
in.
Luke trachtte zijn gedachten te
verzamelen. Hij had juffrouw Wayn
flete voor bepaald „oud" aangezien.
Hij besefte nu dat zij waarschijnlijk
nog geen zestig was. Lord Whitfield
moest al een eind in de vijftig zijn.
En zij zou misschien een jaar of
twee ouder zijn dan hij, meer niet.
En hij ging met Bridget trouwen.
Bridget, die achtentwintig jaar was.
Bridget, die jong was en levenslus
tig
„O, vervloekt", zei Luke. „Laat ik
er toch niet aan denken. Het werk.
Ik moet opschieten met mijn werk."
Mevrouw Church, de tante van
Amy Gibbs, was bepaald een on-
aangename vrouw. Zowel haar
scherpe neus als haar onbetrouwbare
oogopslag en haar radde tong ver-
ulden Luke met walging.
Hij deed nogal kortaf tegen haar, en
dit bleek onverwacht succes op te
leveren.
„Wat u te doen staat", zei hij te
gen haar, „is zo goed als u kunt mijn
vragen beantwoorden. Als u iets ach
terhoudt of niet de zuivere waarheid
zegt, dan kunnen de gevolgen zeer
ernstig voor u zijn."
Maar ik wil u maar al te graag alles
vertellen wat ik weet. Ik heb nog
nooit iets met de politie te maken
gehad
„En u wilt ook niet dat het zover
komt," besloot Luke. „Nou, als u doet
wat ik u zeg, dan is daar ook geen
sprake van. Ik wil alles weten over
wijlen uw nicht wie haar vriende
en vriendinnen waren hoeveel geld
zij had alles wat zij zei dat mis
schien een beetje ongewoon was. Wij
zullen maar eens met haar vrienden
en vriendinnen beginnen. Wie waren
dat?"
Mevrouw Church loerde hem sluw
aan met een schuine blik in haar ge
mene ogen.
„U bedoelt zeker de vrienden, hè
meneer?"
„Had zij geen vriendinnen?"
„Nou eigenlijk niet niet de
moeite waard om over te praten, me
meer. Er waren natuurlijk wel meis
jes met wie zij in betrekking was ge
weest maar Amy bemoeide zich
niet veel met ze. Ziet u
„Zij had liever te maken met het
sterke geslacht. Gaat u maar door.
Vertel mij maar eens wat over de
vrienden."
„Zij ging eigenlijk met Jim Harvey,
die in de garage werkt, meneer. En
dat was een aardige, oppassende
mgeman." „Beter kun je niet krij
gen," heb ik menigmaal tegen haar
gezegd
Luke viel haar in de rede: „En
de anderen?"
Weer die sluwe blik.
„U denkt zeker aan die meneer van
de antiekwinkel? Dat stond mij niet
aan, meneer, dat zeg ik u eerlijk
Ik ben altijd een fatsoenlijke vrouw
eweest, en ik moet niets hebben van
zulk gedoe! Maar die meisjes van te
genwoordig trekken zich niets aan
van wat je zegt. Zij gaan hun eigen
gang. En dan zitten zij later met de
gebakken peren."
„En zat Amy ook met de gabakken
peren?" vroeg Luke botweg.
„Nee, meneer dat geloof ik niet."
„Zij is op de dag dat zij stierf nog
naar het spreekuur van dokter Tho
mas geweest. Dat was dus niet de
reden?"
„Nee, meneer, daar ben ik zo goed
als zeker van. O! daar zou ik op dur
ven zweren! Amy voelde zich al een
poosje niet erg lekker, maar zij had
gewoon een zware kou gevat, en zij
hoestte lelijk. Ik ben er wel zeker van
dat het niet zoiets was als u bedoelt,
meneer."
„Dat zal ik dan maar van u aanne
men. Hoe stond het eigenlijk tussen
haar en Ellsworthy?"
Mevrouw Church keek hem met een
sluwe blijk aan.
„Dat zou ik echt niet weten, me
neer. Het was niets voor Amy om mij
dat te vertellen."
(Wordt vervolgd.)
A/WIIWWWWWWWWWWWWWWWWWVWWWW
(Van onze correspondent)
CANNES. Onder de speels-huppelende naam van
M.I.P. (voor: marché international des programmes de
Télévision) is in Cannes de tweede internationale jaar
beurs voor t.v.-programma's gehouden. Deze op een na
duurste stad van Frankrijks zuidkust (Monte Carlo is
nog iets prijziger) waar een kleintje koffie vlot een riks
kost en die door louter rijkaards wordt bewoond, heeft
zich na de filmkunst nu ook nog die allerjongste dochter
uit de muzenfamilie: de televisie, toegeëigend.
VAN DE DERDE week van maart af
hebben zich uit al 's heren landen zo'n
zeshonderd televisiebonzen in het festival
paleis geconcentreerd, om die recepten en
ingrediënten uit te wisselen, te verkopen
en in te slaan, waarmee straks uw tele
visiemenu wordt toebereid. Een zwaar en
keihard bedrijf dat zich achter gesloten
deuren voltrekt en waarbij het gewone
volk niet wordt toegelaten. Drieduizend
kilometers filmband, de afstand tussen Pa
rijs en Moskou, wordt dagelijks door de
vijftig projectoren gemaald en de (gepri
vilegieerde) bezoeker komt dan ook min
stens een half dozjjn paar ogen tekort
om ook maar een fractie van al die
schoonheden in ogenschouw te kunnen ne
men.
WAAR AL die programma's vandaan
komen? Een volgende keer hoop ik iets
dieper op de hoogtepunten en attracties in
te gaan. Voorlopig zij slechts vastgesteld,
dat de internationale handel ook in dit
domein steeds weliger gaat tieren. Geen
wonder: televisie is een dure zaak en al
leen de grote landen zijn in staat hun pro
gramma's geheel zelf te produceren. En
dan nog: Frankrijk, de O.R.T.F., heeft
zich om financiële redenen al verplicht
gezien, zijn beste en dus kostbaarste
programma's steeds meer uit handen te
geven en die worden nu in wassende ge
tale door particuliere filmmaatschappijen
geproduceerd. Die van hun kant langs de
ze weg zo tevens een tegenwicht hebben
gevonden voor de crisis waarin de film
industrie is gedompeld.
Men heeft de bakens dus verzet. En
ook de welvarende Bondsrepubliek kan
zich met haar eigen produktie niet meer
bedruipen. Het derde net wordt in dat
land voor een ruim deel door reprises
van eigen bodem en door aankopen van
buitenlandse produkten gealimenteerd.
Aankopen, waarbij het Duitse oog zich
ook graag op de buurlanden België
en Nederland richt. De chef van het
„sales department" van de N.T.S., de
heer Beumer, vertelde dat de Bondsrepu
bliek tot zijn beste klanten behoort.
NAAST DIE zorgen van alle dag om
ieder etmaal vele uren filmstof te verga
ren, worden de experts van de M.I.P.
ook al intensief beziggehouden met de
problemen waarvoor de kleurentelevisie
hem morgen of overmorgen zal stel
len. De Fransen rekenen erop dat in sep
tember of oktober de kleuren-tv haar en
tree in de Parijse huiskamers zal kunnen
maken. Maar dat optimisme wordt niet
overal gedeeld. In Cannes worden dage
lijks ook kleuren tv-films vertoond. Die
voorstellingen, hoe bevredigend en zelfs
indrukwekkend vaak ook voor het leken-
oog, hebben niettemin nog een experimen
teel karakter. Technisch en ook econo
misch en „diplomatiek" is deze zaak nog
lang niet rond.
Mocht de Franse O.R.T.F. volgend jaar
metterdaad in kleuren kunnen starten,
dan zullen maar weinig Parijzenaars van
het festijn getuige kunnen worden. Een
toestel voor die uitzendingen zal nl. zeker
een slordige vijfduizend nieuwe franken
(een 4000 gulden) moeten kosten. En het
is nog lang niet zeker dat de bestaande
apparaten voor dat doel zullen kunnen
worden omgebouwd.
HET FRANKRIJK van De Gaulle heeft
ook ten aanzien van de Europese kleu
rentelevisie ambities waarmee de rest
van Europa zich niet voetstoots wil ver
enigen. Men herinnert zich, dat de gene
raal in Wenen vorig jaar voor dit sys
teem (Secam) hoofdzakelijk slechts de
Sovjet-Unie en wat satelieten, plus 'enkele
„jonge" Afrikaanse landen, mee kon krij
gen (die financieel met vele gulden ban
den aan Parijs gebonden zijn). Die ge
kleurde tv-as Parijs Moskou blijkt nu ech
ter een breukje te vertonen. De Russen,
met een forse delegatie in Cannes tegen
woordig, laten uitkomen dat ze hun han
den voorlopig nog vrij willen houden.
De Duitsers weren zich achter de
schermen geducht en hun procédé (Pal),
dat een vernuftig compromis is tussen de
Amerikaanse en Franse systemen, lijkt
steeds meer terrein te winnen. Niettemin
zitten de Fransen niet stil en met een
nieuwe versie van hun eerste systeem
(Sedam 4) schijnen ze, volgens de laatste
geruchten, zowel de Nederlanders als de
Zwitsers in hun macht te krijgen.
In elk geval zal eerst déze veldslag
moeten zijn uitgevochten, alvorens de
Europese weg naar de kleurentelevisie
verder kan worden geëxploreerd en voor
al geëxploiteerd. In april komen de Euro-
visielanden met de vertegenwoordigers
van het oostblok in Oslo opnieuw bijeen
om de neuzen nogmaals te tellen. Doch
in Cannes werpt die Europese kleurentele
visie als dat beeld door de beugel kan
haar schaduw nu reeds zo spectac-
lair vooruit, dat de M.I.P nog maar een
deel van haar belangstelling aan de
„ouderwetse" t.v., die toch ten dode is
opgeschreven, kan besteden.
MMRk f
P
PUZZEL NO. 12
Horizontaal: 1. De molen stond tier,
maar niet officieel. 4. De klepper kwam
na enige tijd. 7. Nan keek vaag naar het
begin. 8. Hij meent, dat je het zelf wel
pakt. 9. Leo en Va lopen in een langge
rekte. II. Neem het geld en ren weg om
een sluiting te halen. 12. Met onze gast
varen we naar het noorden. 14. Hij houdt
hem strak voor een kleinigheid. 16. In de
E.E.G. vind je sommige. 18. Ria gaf een
gulden voor dat versiersel. 20. 'n Dokter
ontving de mail uit handen van een aap.
22. Hij ging naar die plaats en raakte in
zijn sas. 23. Als de bak een el langer wordt
kun je er een schip aan vastleggen. 24.
Een enak had maf, maar kon zijn maal
voltooien. 25. De zangnoot viel in de wa
tering. Zo ontstond een wandelweg. 26.
Lia en An zaten op de bank. Je zou zo echt
niet vermoeden, dat ze iets wreeds in
zich hadden.
Verticaal: 1. Is er steen in die belang
stelling? 2. Een gat in de Ee. Hoe kan dat
nu op die hoogte? 3. De alg zet zich om.
4. Lenig sprong hij in het water. 5. Ot
moest raden naar de naam van deze vlak
te. 6. De Let klom op de ra en kon er la
waai mee maken. 7. Om de aar hing een
heerlijke geur. 10. Als de aap de eg op
neemt, ontvangt hij een soort liefdemaal.
11. Gé leent Rie zijn gereedschap. 13. Ga,
en leg de heester in de tuin. 14. O, nog
één slok en het wordt een reus. 15. Het
was wel sneu voor Ab, want hij kreeg dat
ding precies op zijn oog. 17. Na het drin
ken van een boel gin, werd hij laaghar
tig. 19. U en de onbekende, liggen in Bra
bant. 20. Ma gaf de kok opdracht, deze
heerlijke drank te maken. 21. Ontneem
ordelijk zijn keur en gooi de rest door el
kaar, dan kom je in Drente terecht. 22.
De prille nieuwbouwhuis]es die door ge
meentebewoners 't enge naampje EEN
GEZINSWONING op de platte buikjes ge
plakt krijgen, zijn handig, modern en heel
licht, daar gaat niks van af.
Toch zijn er een paar kleine bezwaren,
je kunt er niks kwijt, geen slee en
geen verongelijkt buitje. Een kloeke ba
bypop met klapogen is net zo'n sta in d*
weg als de Denker van Rodin ergens an
ders zou zijn. Je mag nooit eens lekker
hard van mening verschillen met je hu
welijkspartner want je kinderen horen,
eventueel door vier muren heen, ieder
woord, en kunnen daardoor, zo ons de
boekjes zeggen opgroeien tot principiële
huwelijksweigeraars. Je kunt niks bewa
ren, geen sinterklaasgedichtjes, geen ouwe
kleren waaraan verjaarde herinneringen
en eivlekken kleven, geen wormstekig
boekenhangertje-nog-van-thuis, ja zelfs
geen oude jaargangen Donald Duck en
geen lege weckpotten. Er is gewoon geen
ruimte voor. Alles zit al vol met mens
en elk mens moet noodgedwongen getuige
zijn van de buien en hebbelijkheden van
de ander. Het lichte, handige, moderne
eengezinswoninkje heeft het bezwaar dat
het 't gezin de deur uitdrijft.
De vader kan niet uit de weg met z'n
concentratie en z'n vakblaadjes. Hij gaat
dus de kroeg in. De kinderen kunnen de
wilde lichaamsoefeningen (zo noodzake
lijk voor een voorspoedige groei) die
schuil gaan achter 't brave etiketje Spel
letje, niet betrachten en ze gaan dus de
straat op. De moeder rest een bedroe
vend schijntje poets-, boen- en lapwerk in
het uitgekiende woninkje en zij gaat on
verantwoord veel de stad in.
Niemand kan knutselen, last hebben
van brandend maagzuur of zich in een
zaamheid terugtrekken zonder de anderen
te hinderen. Dat is niet alleen naar, dat
is in zekere zin funest. Geen mens kan
het goede humeur behouden wanneer hem
dagenlang de natte onderbroeken en keu
kendoeken van een gans gezin om de neus
hangen omdat de was van de schoonheids
commissie niet naar buiten mag. Geen
mens kan eeuwig zijn downs verbergen
voor vijf personen die hem vierentwintig
uur van het etmaal op de lip zitten. Geen
mens houdt het uit in een woonkamer die
alle seizoenen van alle jaren hetzelfde
gezicht toont, waar nooit iets verzet kan
worden omdat het dressoir alleen tussen
raamkozijn en schoorsteenmantel klem
gezet kan worden en de boekenkast van
wege zijn afmetingen tot in lengte van da
gen aan de muur naast de deur gekluis
terd is. Geen mens kan zonder schade aan
zijn ziel zijn levenslustige ficus moedwil
lig beknotten als die hoger wil dan de
krappe twee meter dertig die hem door
de bouwers zijn toegemeten. Maar nog
minder kan een mens zijn eigen activi
teiten ongestraft beknotten tot het weinige
dat mogelijk is binnen de enge grensjes
die het lichte, handige, moderne eenge
zinswoninkje om hem heen getrokken
heeft.
Cri Stellweg
De nar nam me er in. 24. Met die kar kan
je varen.
Oplossingen uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons be
zit te zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO. 11:
Horizontaal: 1. sperwer; 6. strijdig; 11.
ca; 12. Andorra; 14. ne; 15. king; 17. arre;
20. netto; 22. zweet; 23. meid; 25. euvel;
27. erts; 29- erker; 31. dor; 32. keert; 33.
Ie; 34. rage; 36. ozon; 38. Ee; 39. pi; 40. ka;
41. o.l.; 42. t.p.; 43. s.a.; 44. lest; 46. gnoe;
48. Aa; 50. pleit; 52. oor; 54. sisal; 56.
Emma; 57. rotor; 59. vink; 60. oasen; 62.
tumor; 64. enig; 66. iele; 67. nu; 69. nie
mand; 72. da; 73. kwasten; 74. meester.
Verticaal: 1. schamel; 2. pa; 3. want; 4.
engte; 5. r d.; 6. sr; 7. trawl; 8. rare; 9. in;
10. gepaste; 13. of; 15. knik; 16. ieder; 18.
reeën; 19. etre; 21. oude; 22. zero; 24. ere
palm; 26. v.a.; 28. trepaan; 30. raket; 32.
kolos; 35. gas; 37. zon; 43. spelonk; 44.
liaan; 45. Toon; 46. grot; 47. eivol; 49.
Alkmaar; 51. emoe; 53. Ot; 55. sire; 57.
regie; 58. ruïne; 61. sint; 63. mede; 65.
B.M.; 68. uw; 70. en; 71. a.m.; 72. de.
De prijswinnaars vindt u elders in dit
blad.
n
24. Panda bracht de dag door in knagende zorg, en
toen het donker begon te worden, besloot hij handelend
op te treden. „Ik moet Joris Goedbloed vinden," dacht
hij. „Ten eerste om te voorkomen dat hij de banken
besteelt, en ten tweede om hem te waarschuwen voor
die Knop C. Want als die niet tijdig wordt ingedrukt,
zal Joris opgeblazen worden, en dat is toch te erg. Ik
ga alle banken langs tot ik hem vind; en ik moet het
helemaal alleen opknappen want die domme politie
heeft professor Kalker niet geloofd.." Nu dat was niet
helemaal waar; ook Brigadier Brakhout had een dag
vol zorg achter zich. „Dat is nu net weer iets dat mij
moest overkomen," klaagde hij, „Die ouwe baas rvas
natuurlijk zwak in het brein. Maar als er nu toch eens
iets zat in wat hij beweerde, en er wordt iets bij een
bank gestolen, wie krijgt er dan de last mee? Ik na
tuurlijk. Henk Brakhout heeft het weer gedaan. Ik kan
beter maar eens langs alle banken gaan om te zien
of de boel in orde is... „Welnu; in orde zou het lang
niet zijn, want reeds wandelde Joris Goedbloed met
gemakkelijke tred, en ogenschijnlijk een muziekinstru
ment dragend, door de Leenboerstraat die naar het
bankgebouw van de Onbeperkte Crediet Maatschappij
voert. Hij had deze onderneming uit de verscheidene
plaatselijke banken gekozen, omdat men hem daar kort
geleden nog een eenvoudige lening van een tientje op
onderpand van zijn wandelstok had geweigerd.
OCH, POtte, NU HAD JE ME JUIST
20 lekkertoegedekt
DAT IS ONMOGELIJK., P0LL6 - "ZOVEEL. BLADEREN
KAN DIE KLEINE 800M ONMOGELIJK GEHAD HEB
BEN
cv- es C Vj «v.
•y- Cf 6 l
BIJ ELKAAR GEHAALOjgfT, (r 0
KOM UITJE
SCHUILPLAATS1.
cu," L
JA, EN ALLEMAAL
VAN DlEENE 800M
2050-
noesciM^e ner jezelf
OOIT Vt ROEVEN, DAVY
je neer vu
veDemcHTib
AAN MOORD Ot
MAANT!
mine moord, kate ?als
ze zijn Boor vinden zul
L6N ze DENNEN DATJULUE
SAMEN VERDRONKEN, Of
IEMAND ZOEKEN MET DE
VALSE NAAM DIE JIJ HEM
OP6AF
!KSMEEK JÉtJIP...
REDT DAVY JONES NU,
VOOR. HET TE LAAT IS
I
VER6EET
DIE VENT, NATE,
we ZWEMMEN
NAARHETSTRAND
I
483. Met een geweldige vaart stoof de
clown weg. Hij nam zelfs niet de moeite
om via de deur uit het veilinglokaal te
verdwijnen, maar roestjte dwars door de
vensterruit.
Naarmate hij de haven naderde werd
hij voorzichtiger. En hij besloot uiteinde
lijk tot het invallen van de schemering te
wachten voordat hij iets ondernam.
Naast het goede schip Kokanje dobber
de het ladenkastje, waarover de clown
zich zo had opgewonden. Binnen was
Bram bezig aan de voorbereidingen voor
een heerlijke maaltijd. Hij had er niet
het flauwster idee van, dat hem weer een
avontuur te wachten stond.
„Morgen de wedstrijd," zei hij opge
wekt! „Laten we ons best doen om te win
nen, jongens. We zullen die landrotten
eens bewijzen, dat een zeeman het altijd
wint. Zelfs als het om een wedstrijd
in.gekke vaartuigen gaat."
Karo keek naar buiten.
,,'t Wordt donker," zei hij.
