Stalin op partijcongres
niet in ere hersteld
Demonstraties
in Saigon
TOB
Felle campagne
ontluistert
Soebandrio
Parijs trok
subsidie in
Spoorwegstaking
in Amerika
Gevaarlijk
„Mug"-proces
begonnen
c
J
LINE
Van dag tot dag
niet meer
Wel aandacht voor
zijn verdiensten
Lidmaten
ramrn
DONDERDAG 31 MAART 1966
IS t
Lenin
Het gekke is dat je nooit denkt aan vakantie in Engeland. Maar nu je er snel en
goedkoop met de Tor Anglia heen kunt varen (en je auto mee!) is het een belevenis
der erkende reisbureaus.
Tor Line - Rij-op/rij-af ferrydiensten tussen Amsterdam, Engeland en Zweden
Onverklaarbare moord
in Groot-Brittannië
Geen Europa-conferentie
Milaan in opwinding
L.
Het VARA-bestuur maakt dodelijke
•rnst met zijn toezegging, een afkoelings
periode in stand te houden in de rancu
neuze kwesties van Amsterdamse pro
vo's en politie. Er zullen veel mensen blij
zijn dat hun afkeer van „Zo is het..." met
een doeltreffende nekslag aan het pro
gramma „Zo is het..." wordt bevredigd.
Anderen zullen, zelfs afgezien van hun
oordeel over de kwaliteit van dit program
ma, zich bezorgd afvragen of dit de ma
nier is waarop in ons land voortaan zal
worden afgerekend met uitingen van on
genoegen en satirische hekel. De vraag
of deze gang van zaken een vooruitgang
is in algemene zin, overheerst de vraag
of „Zo is het..." in welk opzicht ook ge
nietbaar was.
Het antwoord zal moeten luiden, dat de
omroepen in ieder geval zeer beïnvloed
bare instituten zijn, die beschikken over
een communicatiemiddel dat verre van
betrouwbaar moet worden geacht. De fel
le tegenstanders van alles wat „Zo is
het..." deed zullen niet mogen verwach
ten dat de satire in de toekomst in vrij
heid kan worden gehanteerd, zelfs niet ten
bate van dingen die zijzelf zo graag be
pleit zouden willen zien.
Het is te hopen dat de VARA en ook de
andere omroepen zo verstandig zullen zijn
voortaan maar af te zien van satirische
rubrieken, vóór of tegen wat dan ook. Ne
derland is er niet rijp voor, zeker niet
voor slechte, maar voor een héél goede
waarschijnlijk evenmin.
(Van onze correspondent)
MOSKOU. Het Russische partij
congres was één dag oud, toen voor
het eerst de gevreesde naam Stalin
ter sprake kwam. Maar ondanks het
al op de openingsdag geregistreerde
scherper geworden accent in partij en
binnenlandse politiek, heeft zich in
aansluiting daarop niet de ontwikke
ling voorgedaan waarvoor menige
waarnemer, die de stalinistische gees
ten al uit hun graftomben meende te
zien klauteren, vreesde. „Het is mode
om in het politieke leven van ons
land te speuren naar elementen van
het zogenaamde stalinisme", zei gis
teren de Moskouse partijchef Jego-
ritsjev. „Maar een terugkeer tot de
persoonlijkheidscultus en het ver
zaken van de leninistische partijnor
men zal nooit plaatshebben".
Deze uitlating, evenals de verwijzing
naar het twintigse partijcongres, waarop
in het jaar 1956 onder Kroesjtsjevs lei
ding de destalinisatie werd ingezet, is een
duidelijk teken dat ook de huidige Rus
sische leiders geen rehabilitaite van Sta
lin wensen. Door het aansnijden van
deze kwestie komt de vraag naar voren
hoever nu de voorgenomen correctie van
de Sovjet-geschiedenis zal gaan. Jego-
ritsjev's bijdrage aan de discussie kan
wat dit betreft de richting hebben aange
duid.
De positieve beoordeling van bepaalde
prestaties in Stalins tijd in het bijzon
der de industrialisering en de in de oorlog
geboekte successen houden allerminst
ook een goedkeuring van de stalinistische
Twee feiten bepalen de status van de
heer Koekoek als beginnend oppositielei
der op dit moment: zijn bizonder geslaag
de televisiereclame van gisteravond in de
vorm van een suggestieve film van
Kiersch, en zijn jammerlijke figuur in het
debat over de melkprijs in de Kamer.
Het komt ons voor dat tegenstrijdige
verschijnselen van deze aard voorlopig
voortdurend de status van de heer Koe
koek zullen blijven begeleiden. Aan de ene
kant een innemende en bijna emotionele
indruk van de mens Koekoek op het ont
vankelijke publiek, aan de andere kant
zijn onophoudelijk falen tegenover door
gewinterde en zeer deskundige lieden als
minister Biesheuvel.
Zijn „image" (een vreemd, maar on
vervangbaar woord) wordt op deze wijze
wankel en kwetsbaar, maar tegelijk
een bron van onverwachte reacties. De
volksverbeelding kan zich niet aan de nei
ging tot sympathie voor deze „boer tussen
heren" onttrekken. Dat is geen massa
domheid, noch fascisme of negativisme,
maar doodgewoon de sympathie voor een
beminnelijk man die een Don-Quichotteri
ge rol speelt. In zijn figuur ziet een groot
deel van het publiek zichzelf, zoals het
voortdurend gewikkeld schijnt te zijn in
een strijd met bureaucratie en super-des
kundigheid, die zijn eenvoudige zorgen en
vrezen platslaan zonder er hem van te
verlossen.
Het publiek is op zijn hand daar is
moeilijk een redelijk tegenargument voor
te vinden.
En als nu vandaag de balans zou moe
ten worden opgemaakt, zou de schitteren
de Kamer-zege van minister Biesheuvel
waarschijnlijk toch omhoogwippen door
het contra-gewicht van dat boeiende Koe
koek-filmpje voor de televisie. Waarom?
Een nuchtere analyse is onmogelijk. Zelfs
de vloekende fotograaf van een groot och
tendblad, die een geposeerd plaatje „in
Koekoeks belang" wilde maken en koeltjes
werd afgewimpeld, verzwaart de schaal
voor Koekoek aanzienlijk, ofschoon het
•en simpel voorvalletje was dat politiek
gezien geen enkel belang had.
De deskundige, eerlijke, hardwerkende
en goedbedoelende politici tegenover hem
zullen het nog wel enige tijd heel zwaar
hebben. De volgende verkiezingen zullen,
net als voorheen, geen zaak van redelijk
heid en hoge intelligentie worden.
De slag van de koekoek in het vage ge
boomte boeit nu eenmaal meer dan het
geperfectioneerde orkest op het decoratie
ve podium, dat de gewone man nauwelijks
durft te naderen.
SAIGON (AP) Honderden Vietname-
zen zijn vanmorgen op de centrale markt
van Saigon bijeengekomen om te demon
streren tegen de regering. Ze droegen
spandoeken met teksten als „weg met de
Amerikaanse obstructie", „strijd voor on
ze soevereiniteit" en „Amerika wij willen
vrienden, geen bazen.Vietnam behoort al
leen aan Vietnam". De demonstratie rich
ten zich vooral tegen de regerende gene
raals. Er wordt gevraagd om een rege
ring van burgers.
Een groot deel van de menigte bestond
uit studenten en scholieren. Boeddhistische
jongeren hadden de leiding.
Van de 12.471.000 leden van de Rus
sische communistische partij is 37.8
percent arbeider. Het percentage boe
ren is 16,2. De grootste groep wordt
met 46 percent gevormd door „kan
toorbedienden en anderen." In de af
gelopen vijf jaar heeft de partij haar
aantal leden met ongeveer 50 percent
uitgebreid om de basis van de partij
te verbreden.
In drie jaar zijn 200.000 leden uit de
partij verwijderd om vele redenen,
waaronder „het misbruiken van het
lidmaatschap voor persoonlijke oog
merken, verduistering, alcoholisme en
onwaardig gedrag in het particuliere
leven."
Toetreden tot de partij is moeilijker
gemaakt om „ideologisch onvolwasse-
nen" te weren.
terreurmethoden in, al zullen die in de
toekomst niet meer in dezelfde mate als
in Kroesjtsjev's dagen worden becriti-
seerd.
NU AL openbaart zich zo de politieke
lijn, die men voor de toekomst denkt te
trekken. Geen huldebetuigingen, maar
ook geen demonisch beeld van de overle
den dictator. Wat men wenst, schijnt een
soort positieve ontinuïteit in de geschie-
nis te zijn, die men ter ondersteuning
van de autoriteit der huidige leiders no
dig heeft.
Men grijpt echter niet serieus terug naar
Stalin, maar over diens hoofd heen naar
de schepper van de Russische macht, Le
nin. Met een beroep op Lenin wordt te
rugkeer aanbevolen tot enkele situaties,
zoals die onder Stalin bestonden, zoals
het partijpresidium dat weer politburo
moet worden en de eerste secretaris der
partij, die de titel secretaris-generaal
dient te krijgen.
Voor buitenstaanders mag deze woor
denstrijd, die in de machtsverhoudingen
geen verandering behoeft te brengen, wei
nig te betekenen hebben. Voor de in deze
zaken zo gevoelige communistische poli
tiek is beslist geen sprake van een bete
kenisvol gebaar. Er is, in tegenstelling
tot tal van andere voorgestelde hervor
mingen, hier geen sprake van een „ont
kroesjtsjevisering", maar evenmin van
een echte „ont-stalinisering".
Stalin heeft gedurende bijna zijn gehele
ambtsperiode de titel secretaris-generaal
gedragen en die pas kort voor zijn dood
afgeschaft. Er wordt een poging gedaan
het door Kroesjtsjev tot een witte vlek
gemaakte stalinistische verleden weer in
houd te geven.
Advertentie
De Tor Anglia ïs de nieuwe rij-op/rij-af kelijk van de lengte - 45.- tot 92.-.
ferry, die elke zaterdagmiddag van de Nadere inlichtingen hij
Coenhaven in Amsterdam naar Enge- de generaal agent
land vertrekt. U bent dan in Immin'g- -fAmsterdam Ferry
ham, vlakbij de mooiste vakantiege- Agenturen
bieden van Engeland, De prijs van een
overtocht is verrassend laag: voor 38.-
kunt u al mee. Uw auto vraagt - afhan-
Pr, Hendrikkade 108.
Amsterdam) of bij één
(Van onze correspondent)
DJARKARTA De ontluistering van
Soebandrio is in de Indonesische pers
goed begonnen. Volgens het weekblad
Tresakti zal hij binnenkort voor de Bij
zondere Hogere Krijgsraad verschijnen.
Hetzelfde zou het geval zijn met Omar
Dhani, de voormalige luchtmachtcom
mandant, die nog in de Cambodjaanse
hoofdstad Pnom Penh is. maar door de
luchtmacht zou worden gehaald.
Soebandrio is, onder meer, fel aange
vallen in een lange open brief van de
politieke gevangene Boeng Tomo aan pre
sident Soekarno. Boeng Tomo, die er de
president eerst aan herinnert, hoe zij
zich samen zich vroeger hebben ingespan
nen voor Indonesië's onafhankelijkheid,
wijst er op dat de „salon politicus" Soe
bandrio in die dagen al niet deugde. „Wij
beschouwden Soebandrio als een reactio
nair en zijn optreden leidde er bijna toe
dat hij als spion voor de Nederlanders
zou worden gearresteerd".
Boeng Tomo's brief is slechts een on
derdeel van een campagne. In de week
bladen Trisakti en Ampera is, bijvoor
beeld, geschreven over het telegram,
dat op 1 oktober op Sumatra arriveerde,
bestemd voor Soebandrio, maar dat in
handen kwam van de regionale legercom
mandant. Het telegram luidde: „alles
verloopt volgens plan. De Revolutionaire
Raad is reeds gevormd. Gaarne verdere
instructies".
LONDEN Aan de rand van een bos
in het Britse graafschap Essex is het
lichaam gevonden van de 41-jarige me
vrouw Agnes Standing, de vrouw van een
hoofdinspecteur van politie. Zij is ge
wurgd nadat zij met een automobilist was
meegereden op weg naar haar echtgenoot
met wie zij in een café had afgesproken.
Het lijk was kennelijk uit een auto ge
gooid. Van een poging tot aanranding is
geen sprake geweest.
(Van onze correspondent)
BONN. Weinig elegant, maar teke
nend voor de huidige gespannen situatie
tussen de Bondsrepubliek en Frankrijk is
een besluit van de Franse regering om
voor het eerst in acht jaar van vreed
zaam overleg de nodige geldmiddelen
te onthouden aan de Franse deelnemers
van „de IX (Duits-Franse conferentie".
Deze conferentie is een onderdeel van
de werkzaamheden van de „Duitse raad
van de Europese beweging" en heeft tot
doel politici van uiteenlopende richtingen
voor een gesprek bijeen te brengen. Een
dergelijke organisatie bestaat ook met de
Britten. De conferentie zal niet door
gaan. De Franse regering wilde aanvan
kelijk alleen de reis van gaullistische po
litici subsidiëren. Daartegen rees in
Duitsland bezwaar.
tfwwwlftA/ll|Alt||||/VI/||WirWlAAA»WWIftlWWWIftAIWWW
>#WWWWW%#WWWWW^VVWWWWVWVWVWI#\AAAAAA#VWWIAA/
CLEVELAND (AFP) Achtduizend
machinisten en stokers in de Verenigde
Staten zijn woensdag onverwacht, met
toestemming van de vakbond, in staking
gegaan. Zij zijn ontevreden over de ver
anderingen in het werkschema als gevolg
van de inkrimping van het personeel en
de overgang van kolen op olie bij de
spoorwegen. De vakbond heeft opdracht
gegeven ervoor te zorgen dat het vervoer
dat in het belang is van de nationale vei
ligheid, doorgang vindt.
Men wil door de staking de werkgever
dwingen te onderhandelen over een ver
betering van de beroepsopleiding.
Geen enkel element van
levenservaring kan, dunkt mij,
de geharde volwassene zó
plotseling en overrompelend
week maken als een confron
tatie met zijn schooltijd.
Niet, dat die tijd zo zalig
is als Oudhollandse dichters
hem bezongen, bijvoorbeeld
in het epos dat de geneugten
beschrijft van het glijden van
jongenskielen om schoud'ren,
want ik meen te moeten be
twijfelen of de jeugd niet een
van de volksgroepen is die het
meest gekweld en geprangd
wordt. En vooral op school
wordt veel geleden meer
dan de volwassene zich
meestal herinnert en zeker
meer dan ouders te weten
komen.
Aan de andere kant is de
school het kleine paradijs der
verrassinkjes en minimale
vreugden niemand immers
dan een onderwijzer of school
juffrouw verstaat zó de kunst,
een kind blij te maken zonder
onkosten. Het helpen oprui
men na schooltijd wordt,
wonderlijk genoeg, als een
soort van voorproef der he
melse zaligheid ondergaan,
ofschoon het in feite onbe
taalde kinderarbeid is. Maar
dat is juist die curieuze kunst:
het opleggen van karweitjes
onder suggestie dat het een
lotje uit de loterij is.
Ik herinner me dat wij op
de lagere school een onder
wijzer rijk waren die erin
slaagde, ons veertigen een
week lang als bezetenen te
doen opzitten en leren, alleen
maar door zijn belofte dat hij
zaterdags tegen het einde van
de ochtend zou vertellen over
Old Shatterhand.
De duivelse kerel liet ons
dan ook die zaterdagochtend
nog eindeloze sommenslierten
maken, tot hij eindelijk
eindelijk onder doodse stilte
plaatsnam op de voorste bank
met de rug naar het bord en
begon. Het was dan al bij
voorbaat zo stil, zó stil in de
klas dat zelfs Old Shatterhand
niet ongehoord over de speel
plaats zou hebben kunnen
sluipen.
Met fluisterende stem begon
de verteller ons het landschap
van de prairie te beschrijven,
ieder takje en grassprietje
vermeldend, benevens het ge
dierte en ongedierte dat zich
de plaats der handeling
^op^
voortbewoog. Dan kraakte een
takje er viel een schaduw
tussen het kreupelhout en
dan ging onveranderlijk de
bel.
Wij kwamen nooit toe aan
een gebeurtenis, hoe klein ook,
die enig uitzicht op de gang
van zaken opende en toch
zaten we iedere zaterdagmor
gen trillend van spanning te
wachten tot „meneer" zijn
been over de voorste bank
tilde en geheimzinnig in de
verte begon te staren.
Eens moet zijn horloge
voorgelopen hebben, want hij
kwam ondanks wanhopige uit
weidingen onvermijdelijk aan
iets dat op een voorval leek,
maar toen zei hij tien keer
achtereen langzaam en bijna
onhoorbaar: „En wat denken
jullie dat er toen gebeur
de tot de bel hem uit
zijn lijden verloste.
In diezelfde klas hing een
kleurige wandplaat, waarop
een belegerde stad uit de Mid
deleeuwen was afgebeeld. De
tekenaar had met angstvallige
nauwgezetheid de aanvals
wapenen getekend, waarover
men in die armoedige techni
sche dagen beschikte: de rij
dende houten torens, de blij
de, de slinger en de kruis
bogen. Op de voorgrond
stond, groot en machtig, de
blijde, als het toppunt van
vernuft en geweld uit die
dagen. Een houten geval
waarmee door middel van
spankracht grote steenbrok-
ken over de muren van de
stad konden worden geslin
gerd.
Deze wandplaat leverde
stof voor gezellige en boeien
de lessen. De ridders in hun
maliënkolders, de bepantser-
de paarden en de massa voet
knechten met hun woud van
hellebaarden boven hun hoof
den openden de sluizen van
romantische verbeeldings
kracht, al werd die meestal
danig getemperd door de
reeksen geestdodende jaartal
len die erbij van buiten moes
ten worden geleerd. Het leed
van de kleine, bebrilde jongen
die enkele banken achter mij
zat en een knobbel voor cij
fers had, maar een deuk voor
geschiedkundige samenhang,
moet onbeschrijfelijk zijn ge
weest. Hij kende alle jaartal
len van voor, tijdens en na
Christus tot aan de dood van
De Gebroeders De Witt uit
zijn hoofd, maar wist geen
enkel historisch feit te ont
houden dat erbij hoorde. Hij
schreef in zijn opstel dat Bo-
nifaeiusin Dokkum werd
doodgeschoten en was zich
niet bewust van enig anachro
nisme toen de onderwijzer
sarcastisch vroeg of het met
een revolver danwel een
luchtbuks was gebeurd.
Het arme jongmens wierp
een wanhopige blik in zijn ge
schiedenisboek, bespeurde
daarin de tekening van de
vermoorde heilige vóór diens
dodelijk ongeval, en zei: „Met
de kruisboog", om althans
enigszins in de stijl van het
geloof te blijven waarvoor
de prediker zijn leven had
gegeven.
Hij was dezelfde hardleerse
stijfkop die na een uitvoerige
les over de werking van de
„blijde" zijn vingertje opstak
en vroeg, of het niet gevaar
lijk was om zomaar zware
brokken steen midden in een
stad te slingeren. Ook toen
werd hij door de hele klas
onder leiding van de onder
wijzer schaamteloos uitge
lachen, maar was het zo'n
vreemde vraag?
Uit de vrolijke reactie van
zijn jeugdige omgeving bleek,
dat zelfs op die prille leeftijd
reeds het doodsgevaarlijke
van geschiedenis volkomen
zonder protest wordt aan
vaard. Geschiedenis is gevaar
lijker dan wat ook op de
wereld. Op school wordt wel
nadrukkelijk les in verkeers
veiligheid gegeven, maar hoe
men levend en een beetje vei
lig door de geschiedenis heen
moet komen, leert men er
niet. Men leert, dat geschie
denis bestaat uit het specta
culair doden van anderen, en
hoe opvallender en massaler
het geschiedt, hoe belangrijker
het daarbijbehorende jaartal
wordt.
Het is eigenlijk verbazing
wekkend dat de meeste wand
platen op school met doden te
maken hadden. Ik herinner
mij een kostbare gravure in
de kamer van het school
hoofd, waaronder gedrukt
stond: „Michiel de Ruyter
blaast, dodelijk getroffen, de
laatste adem uit in de armen
van zijn mannen." Die man
nen trokken daarbij gezichten
alsof de hemel was ingestort.
Maar achteraf bekeken had
den zij zoiets kunnen ver
wachten. Het is immers doods
gevaarlij k om met zeilschepen
op volle zee te gaan schieten
en beschoten te worden. Er
had redelijkerwijs beter onder
kunnen staan: „Dat komt
ervan."
„Dat komt ervan" stond
echter onder een heel andere
wandplaat, waarop men de
beroemde vaderlander Corne
lls zag afgebeeld, die een Glas
Had Gebroken, Voor Aan De
Straat.
Het bebrilde jongetje van
daarnet zou met alle recht en
reden hebben kunnen infor
meren wat nu eigenlijk ge
vaarlijker is, het balspel be
oefenen op de stoep of de
halve natie op schepen erop
uit te sturen om een andere
halve natie in de grond te
boren. Het resultaat van deze
toch wel zeer merkwaardige
maatschappelijke scholing is
nu, dat wij een mensheid krij
gen die voorzichtig over
steekt, niet voetbalt op straat
en niet met vreemde mannen
meegaat die snoepjes beloven,
maar volledig bereid is om in
het internationale grote spel
uiterst gevaarlijk met bom
men en raketten om te
springen.
Eerlijkheidshalve moet ver
meld worden, dat er ook een
wandplaat hing van Hugo de
Groot. Men zag hem het been
tillen over de rand van een
enorme boekenkist en die
verdwijntruc had in ons ge
schiedenisboek een eigen jaar
tal, waaruit de belangrijkheid
ervan duidelijk bleek. Er vie
len géén doden bij, wat een
uiterst zeldzaam verschijnsel
ten aanzien van jaartallen
moet heten.
Wat weten u en ik van deze
Hugo? Hij ontsnapte in een
boekenkist. Als hij dat spits
vondige idee niet zou hebben
gehad, zouden wij zijn bestaan
nooit vernomen hebben. Ik
kan mij namelijk moeilijk een
wandplaat voorstellen met
het onderschrift: „Hugo de
Groot, die had kunnen ont
snappen in een boekenkist
maar niet op die gedachte
kwam." En toch heeft deze
Hugo ons leventje in inter
nationale zin zeer sterk be-
invloed en een stuk minder
onveilig gemaakt, door het
progressieve denkbeeld van
„De Vrije Zee" te ontwikke
len, te opperen en aanvaard
baar te maken. En daarmee
had de boekenkist geen jota
te maken.
Mensen als Hugo de Groot,
Bonifacius en vele anderen
zijn vermeld in de geschiede-
eer te
rlat 1
nisboeken zonder de eer
ontvangen voor het feit, dat
zij pacifisten waren. Waarom
is toch het doen vloeien van
bloed, het ontsnappen of ge
vangen worden, het sterven in
de armen van medestrijders
of het veroorzaken van ge
vaar in stad, land en ter zee
een jaartal waard, terwijl het
proberen om die narigheid te
voorkomen of te genezen niet
als heldendom op schoolwand-
platen staat?
Ik heb vernomen dat daar
in kentering gekomen is, zo
dat op sommige scholen inder
daad de maatschappijleer
wordt beoefend aan de hand
van grote voorbeelden uit de
geschiedenis: Erasmus, Stre-
semann, Schweitzer, Curie,
Ghandi, terwijl op wand
platen hun gezichten staan
afgebeeld of de instituten die
met hun idealen te maken
hadden: het Vredespaleis, het
UNO-gebouw, de ziekenhuis
vestiging te Lambarene. Een
onderwijzer is op dat idee ge
komen en het is niet verwon
derlijk, want juist onderwij
zers zien de nieuwe genera
ties onder hun handen van
daan uitstromen in de wereld
en zij kennen die wereld als
de onveiligste plaats van het
ganse heelal.
Een gevaarlijke wereld, on
danks zebrastrepen en stop
lichten veel gevaarlijker
dan de jaarlijkse dodencijfers
onthullen, en gevaarlijker dan
zij eigenlijk zou kunnen zijn.
Het bebrilde jongetje is
groot geworden en leeft er
gens tussen de gevaren, die
hem vertrouwd zijn. Hij had
een knobbel voor rekenen en
een deuk voor feiten, maar ik
denk toch dat hij een pacifist
is gebleven zoals hij vroeger
al was. Zo'n man die ook in
onze moderne dagen met bul
derend gelach begroet wordt
als hij vraagt: „Is dat niet erg
gevaarlijk dat gooien van
bommen op woonstreken en
zo en dat gedoe met raketten
en atoomkoppen, en dat pra
ten over de eerste klap en
waarom lachen jullie eigenlijk
zo hard?"
(Van onze correspondent)
Rome Onder enorme publieke be
langstelling is gisteren in Milaan het pro
ces begonnen tegen de drie zeventienjari
ge redactieleden van het schoolt)laad,ie
„de Mug", die het hebben bestaan in
hun blad te schrijven over de sexuele
voorlichting aan de jeugd en het ge
slachtsleven, onderwerpen die in Italië
taboe zijn. Het is, zoals wij in een vorig
artikel al hebben geschreven, allemaal
keurig behandeld, compleet met een en
quête onder de leerlingen van de school
(het vermaarde lyceum „Parini").
Dat neemt niet weg dat vele ouders zo
waren geschokt dat zij hun kinderen van
de school wilden nemen en er dus zelfs
een proces is begonnen tegen de twee
redacteuren en de redactrice. Het was
gisteren bijzonder rumoerig in de rechts
zaal. Het openbaar ministerie heeft er de
nadruk op gelegd dat de redactrice, die
zich tot dusver heeft weten te onttrekken
aan een lichamelijk onderzoek, dat alsnog
moest ondergaan, omdat de wet dit voor
schrijft. Haar mannelijke collega's zijn
wel lichamelijk onderzocht.
Een speciaal voor de gelegenheid be
ëdigd medicus zou het meisje moeten on
derzoeken, hetgeen het openbaar ministe
rie ook in het belang der beklaagden acht
te, omdat zo zou kunnen worden aange
toond of zij al dan niet als gevolg van
geslachtsziekten ontoerekenbaar moeten
worden geacht.
Deze redenering wordt gebruikt in een
stad die voor een van Italiës modernste
doorgaat en het is vooral deze anachronis
tische situatie (gebaseerd op een wet van
1933) waardoor het proces zo grote be
langstelling heeft gekregen. De vader van
het meisje denkt er niet over zijn doch
ter wegens deze verdachtmakingen te la
ten onderzoeken.
Mislukt. Woensdagavond is op Kaap Ken
nedy de lancering van een Atlas-raket,
die een astronomisch observatorium in
een baan om de aarde moest brengen,
mislukt. De motoren stopten enige se
conden nadat zij waren ontstoken.
Afgetreden. President Heloe van Libanon
heeft woensdag het ontslag aanvaard
van eerste-minister Rasjid Kerameh.
De president verzocht premier Kera
meh en zijn regering aan te blijven tot
een nieuwe regering zal zijn gevormd.
Bezoek. De Amerikaanse minister van
Buitenlandse Zaken, Rusk, zal van 31
mei tot twee juni a.s. een bezoek aan
Finland brengen.
Kwalijke grap. Het schijnt, dat de aan
de Ierse kust gevonden cilinder met de
woorden „Thresher radioactief ge
vaarlijk" niet afkomstig is van de in
1963 gezonken Amerikaanse kemduik-
duikboot Thresher. Men krijgt de in
druk, dat er een kwalijke grap is uitge
haald.
Malta. Premier dr. Borg Olivier van
Malta, lid van de Nationalistische Par
tij, is zeker van een meerderheid in het
nieuwe parlement van vijftig leden.
Toen ruim de helft van de 161.000, in
de algemene verkiezingen uitgebracht®
stemmen, was geteld, voorspelden po
litieke waarnemers, dat Olivier op 28
zetels zal kunnen rekenen en Dom Min-
toff van de Maltezer Arbeiderspartij op
22.
Brand. Nauwelijks twaalf uur nadat het
in gebruik was genomen is in de haven
van Bremen het eerste drijvende qua
rantaine-station voor tropische dieren
uitgebrand. In de vlammen kwamen
vijf antilopen en vijf gazellen uit
Tsjaad, alsmede vier waterbokken uit
Egypte om.
Pide-man. Een Spaanse speciale rechter
die een onderzoek instelt naar de moord
op de Portugese oppositieleider Delgado
heeft opdracht gegeven tot de arrestatie
van Antonio Semedo, die hij identifi
ceerde als een lid van de Portugese
politieke politie (PIDE).
Vasten. Een Amerikaanse vrouw in Vati-
kaanstad zal veertig dagen lang vasten.
Ze bidt dagelijks in de Sint-Pietersbasi
liek. Het is de 44-jarige Ruth Frank
Rosenwald die paus Paulus wil bewegen
in Genève een conferente over Viet
nam bijeen te roepen.
Stevig. Amerikaanse geleerden zijn na
een grondige analyse van de door het
Russische ruimtevaartuig Loena-9 op
de maan genomen foto's tot de conclu
sie gekomen dat de maanbodem stevig
genoeg is om erop te kunnen lopen.
Bende. De Westduitse justitie heeft mee
gedeeld dat twee Duitse leden van een
internationale autosmokkelbende zijn
gearresteerd. Sedert 1964 heeft de ben
de ruim 200 in West-Duitsland gestolen
personenauto's naar het Midden-Oosten
overgebracht. De arrestaties werden
verricht in Stuttgart en de Libanese
stad Tripolis.
