kinder-
Toni Boltini s nieuwe circus:
uniek in de wereld
PANDA EN DE WEGDOENER
POLLE, PELLI EN PINGO
f
Wk\
KRAMMETJE FOK
f :YM
ONTVANGEN
J
E
S
tw&w
MAANDAG 4 APRIL 1966
7
Ons vervolgverhaal
DOOR AGATHA CHRISTIE
Toni Is gek"
Geluk gehad
572ste STAATSLOTERIJ
DERDE KLASSE
2
158
694
200
113
9087
Remco Campert
m
"A
V?'
-jywwwwwwimw
51
Hij hielp Lord Whitfield weer op de
been.
„N-neemt u mij niet kwalijk, me
neer de baron", stamelde de man.
„Daar zul je spijt van hebben,
Rivers", zei Lord Whitfield.
Zijn stem trilde, zo boos was hij.
De man aarzelde een ogenblik, en
slofte toen langzaam weg.
Lord Whitfield barstte uit: „Kolos
sale onbeschoftheid! Tegen mij! Zo
tegen mij te spreken. Die man zal
iets heel ergs overkomen! Geen eer
bied weet helemaal niet waar hij
staan moet. Als ik eraan denk wat ik
allemaal voor die mensen doe een
goed loon, alle mogelijke faciliteiten,
een pensioen als zij eraan toe zijn.
De ondankbaarheid de gemene on
dankbaarheid.
Hij stikte bijna van opwinding, en
merkte toen juffrouw Waynflete op,
die erbij stond zonder een woord te
zeggen.
„Ben jij daar, Honoria? Het spijt
mij ontzettend dat je getuige bent ge
weest van zo'n schandelijk toneel.
De taal van die man.
„Ik vrees dat hij buiten zich zelf
was Lord Whitfield", zei juffrouw
Waynflete stijfjes.
„Hij was dronken, dat was het,
dronken!"
„Een tikje aangeschoten", zei Luke.
„Weet je wat hij gedaan heeft?"
Lord Whitfield keek van de een naar
de ander. „Mijn auto heeft hij meege
nomen mijn auto! Hij dacht dat
ik niet zo vroeg zou terugkomen.
Bridget heeft mij naar Lyne ge
bracht in de twoseater. En deze ke
rel had de brutaliteit een meisje
Lucy Carter geloof ik mee uit te
nemen in mijn auto!"
Juffrouw Waynflete zei zacht: „Dat
was hoogst onbehoorlijk".
Lord Whitfield scheen een beetje ge
troost.
„Ja, nietwaar?"
„Maar hij zal er zeker spijt van heb
ben".
„Daar zal ik wel voor zorgen!"
„Je hebt hem toch ontslagen",
merkte juffrouw Waynflete op.
Lord Whitfield schudde het hoofd.
Het zal nog slecht met die kerel af
lopen".
Hij zette zijn borst vooruit.
„Kom mee naar huis, Honoria, en
drink een glas sherry".
„Dank u, lord Whitfield, maar ik
moet naar mevrouw Humbleby met
deze boeken. Goedenavond, meneer
Fitzwilliam. Nu, u bent er".
Zij knikte hem glimlachend toe en
liep vlug weg. Zij had zozeer de hou
ding aangenomen van een kinderjuf
frouw die een kind aflevert op een
feestje, dat Luke zijn adem inhield
toen een plotselinge gedachte hem
trof. Was het mogelijk dat juffrouw
Waynflete hem had vergezeld enkel
en alleen om hem te beschermen? Het
idee was belachelenk, maar
Lord Whitfields stem onderbrak
zijn overpeinzingen.
„Heel flinke vrouw, Honoria Wavn-
flete".
„Ja, heel flink, zou ik denken".
Lord Whitfield begon in de richting
van het huis te lopen. Hij liep nogal
stijf en zijn hand ging naar zijn ach
terste en wreef daar voorzichtig over
heen.
Plotseling begon hij te grinniken.
Ik ben vroeger met Honoria ver
loofd geweest jaren geleden. Zij
was een knap meisje niet zo ma
ger als nu. Het is grappig daar nu
aan te denken. Haar familieleden wa
ren de deftigste mensen in dit plaats-
je".
„O ja?"
Lord Whitfield dacht hardop verder
„Die oude kolonel Waynflete had hier
alles te vertellen. Je moest er wel
voor zorgen dat je vlug genoeg je pet
je voor hem afnam. Dat was er echt
eentje van de oude school, en zo
trots als een pauw".
Hij grinnikte opnieuw.
„Toen Honoria vertelde dat zij met
mij ging trouwen, nou, toen had je
de poppen aan het dansen! Zij noem
de zich vooruitstrevend. En ze meen
de het heel ernstig ook. Was er vóór
dat alle standverschil werd afgeschaft
Zij was een ernstig soort meisje".
„Dus heeft haar familie er toen een
eind aan gemaakt?"
Lord Whitfield wreef met zijn vin
ger langs zijn neus.
„Nou dat niet precies. Om je de
waarheid te zeggen hebben wij een
beetje ruzie gehad. Zij had zo'n ver
vloekte vogel een van die vervelen
de tjilpende kanaries daar heb ik
altijd een hekel aan gehad misse
lijke dingen ik draaide zijn nek
om. Nou het heeft geen nut dat
nu allemaal nog op te halen. Laten
wij het maar vergeten".
Hij maakte een beweging met zijn
schouders, als iemand die een onple
zierige herinnering van zich afgooit.
Toen zei hij met horten en stoten:
„Ik geloof niet dat zij het mij ooit
heeft vergeven. Nou, dat is misschien
wel te begrijpen.
„Ik denk dat zij het u heus wel ver
geven heeft", zei Luke.
Lord Whitfield keek meteen opge
wekter.
„O ja? Daar ben ik blij om. Weet
je, ik heb respect voor Honoria. Een
flinke vrouw, en bovendien een dame
Dat telt zelfs tegenwoordig nog mee.
Die bibliotheek beheert zij heel
goed".
Hij keek op, en zijn stem veran
derde.
„Hé", zei hij, „daar komt Bridget aan",
aan".
HOOFDSTUK XVI De Ananas
Luke voelde zich verstrakken toen
Bridget naderbij kwam. Hij had geen
woord meer met haar gewisseld sinds
de dag van het tennispartijtje. Bij
stilzwijgende overeenkomst hadden
zij elkaar gemeden. Hij wierp nu een
steelse blik op haar.
Zij zag er uitdagend kalm, koel en
onverschillig uit.
Zij zei op luchtige toon: „Ik begon
mij net af te vragen waar jij toch
in vredesnaam gebleven was, Gor
don!"
Lord Whitfield bromde: „O, ik heb
herrie gehad! Die Rivers is zo bru
taal geweest er vanmiddag met de
Rolls op uit te gaan".
„Majesteitschennis", zei Bridget.
„Daar kun jij nu wel grapjes over
maken, Bridget, maar dit is een ern
stige zaak. Hij heeft een meisje mee
genomen".
(Wordt vervolgd.)
Boltini heeft zijn nieuwe circus ge
heel geautomatiseerd naar eigen
idee. Wagens met telescoopmasten
maken het mogelijk de grote tent
binnen enkele minuten op te zetten.
(Door Fred van Sluis)
SOESTERBERG Zes jaar geleden ben ik op het idee gekomen. Mijn
tent was toen nog half zo groot als de nieuwe, maar er moesten steeds
twintig stevige kerels aan te pas komen om 'm overeind te zetten of af te
breken. Dat is niet erg als je ergens een week blijft staan. Maar vorig jaar
zijn we begonnen, iedere dag in een andere stad te spelen. Dat was een
marteling voor ons allemaal. Daarom heb ik mijn idee uitgewerkt: het cir
cus moest geautomatiseerd worden.
..«y.^.-.v.v
m
IK BEN nauwelijks op school geweest
en ik kan geen wiskundige berekeningen
maken of technisch tekenen. Maar wat ik
wilde, zat precies in m'n hoofd. Ik ben
begonnen met van twee vrachtauto-opleg
gers een lange, grote wagen te maken.
Hierop is een uitvouwbare, ronde piste
van tien meter doorsnede geconstrueerd,
die met een druk op de knop automatisch
openklapt. Met een andere hendel wor
den de twee telescoopmasten, op de uit
einden van de wagen hydraulisch over
eind gezet. Ze zijn verbonden door een
balk, waarover het tentdoek wordt ge
legd. In de wagen zijn kant-en-klare
licht- en geluidsinstallaties.
Voor en achter de pistewagen staan
twee vrachtauto's met hydraulisch be-
dienbare, telescopische masten. Deze
auto's vormen de grote trappen, waar
langs het publiek straks de tent betreedt.
Vroeger was het opzetten van de tent
anderhalf uur werk voor twintig man. Nu
is het een kwestie van anderhalve mi
nuut voor vier man. Dit is nog nooit
vertoond in de wereld. Trouwens mijn
nieuwe tent, die 80 bij 40 meter meet, is
ook een van de grootste in de wereld.
ALS IK op 7 april met de première in
Den Haag het nieuwe circusseizoen open,
zal men een geheel nieuw circus Boltini
zien. Mijn wagenparak is verdubbeld. Alle
wagens zijn nu geel gespoten. Aan de
voorzijde van het circus plaats ik over
een lengte van 90 meter een rij dubbele
vrachtwagens, ingericht als slaapwagens
voor het personeel. De buitenzijde is be
schilderd met circusvoorstellingen en voor
zien van reclamelichtbakken. Zo heb ik
een fraaie fagade.
Inplaats van met slingers van lampjes,
heb ik nu mijn wagens voorzien van strips
met vaste lampjes. Na aankomst behoe
ven de elektriciens de wagens alleen
maar met een kabeltje te verbinden en
er branden 10.000 lampjes in een grote
cirkel rond het circus.
Ik weet wel, dat er circusdirecteuren
zijn, die zeggen Boltini is gek, hij redt
het nooit. Misschien is het onverantwoord
geweest, zoveel geld in het circus te in
vesteren. Maar ik kan tenminste tegen
mijn concurrenten zeggen: Van alle Ne
derlandse circussen ben ik nog als enige
overgebleven. En toen de afgelopen ja
ren grote Duitse ondernemingen als Kro
ne en Sarrasani ons land bereisden, ver
dienden zij geen cent en ik had een volle
tent.
IEDER NAJAAR, als het seizoen voor
bij is, zeg ik tegen m'n vrouw: „Dicky,
dit was voor het laatst, we stoppen er
mee. Maar ieder voorjaar geef ik weer
al mijn geld uit, maak ik schulden, om
toch weer op reis te gaan.
Het circus is eigenlijk pas na de oor-,
log op gang gekomen. Het kon zich niet
bedruipen, daarvoor zijn de lasten te
hoog. In handelde in auto's om de zaaak
draaiende te houden.
Wat hebben geluk gehad. Het publiek is
gekomen en we kregen veel publiciteit.
Men denkt altijd dat ik stunts uithaal
om in de krant te komen. Dat is niet zo.
Maar in een circus gebeuren nu eenmaal
dingen, die bij bedrijven in de burger
maatschappij niet gebeuren. En dus is
dat nieuws.
Vroeger overwinterden wij met onze
wagens op een modderig terrein in
Zeist. Toen kocht ik 3 jaar geleden een
cafeetje in Soesterberg. Om de lap grond
die er bij was. Maar Dickey zei: ze ver
kopen hier voor 100 gulden in de week
aan koffie. Toen de koop was gesloten
biechtte de verkoper op, dat hij niet voor
100 gulden per week verkocht, maar voor
25.
Na een maand verkochten we al voor
200 gulden per week en kwamen veel tie
ners. Ik bouwde uit. en nu kunnen we zo'n
duizend mensen in huis hebben. Om de
stroom wat af te remmen vraag ik een
gulden entree. Sinds is het nog drukker
geworden.
Vorig jaar heb ik een houten circus
gebouw op het terrein geplaatst als een
oefenruimte. Er bleken meer mogelijkhe
den in te zitten. Dave Berry trad er op
en The Fortunes. Ik heb Adamo gevraagd
in september te komen. Niet, dat je met
zulke sterren veel geld verdient, maar
je verdient er wel goodwill aan.
MIJN HELE circusresidentie is wat
slordig in elkaar gespijkerd. Als ik er
prachtige tafels en stoelen in zet, blijft
het publiek weg. In zekere zin is dat ook
zo met het circus. Zodra het een model
onderneming wordt, mist het publiek het
avontuur en blijft het weg. Daarom hou
den de Franse circusdirecties hun zaal zo
rommelig. Daarom ben ik ook een beet
je bang geworden, nu ik mijn circus zo
fraai heb gemaakt.
Men verwijt mij wel eens, dat ik de
Advertentie
Maandag 4 april 1966
Prijzen van
15 zijn gevallen op nummers eindigende op
50 zijn gevallen op nummers eindigende op
100 zijn gevallen op nummers eindigende op
200 zijn gevallen op nummers eindigende op
400 zijn gevallen op nummers eindigende op
1000 zijn gevallen op nummers eindigende op
Een prijs van 2000 is gevallen op het nummer 097423
Een prijs van 2000 is gevallen op het nummer 083558
Een prijs van 2000 is gevallen op het nummer 032931
Een prijs van 2000 is gevallen op het nummer 056880
Een prijs van 2000 is gevallen op het nummer 038908
Eeu prijs van 5000 is gevallen op het nummer 049374
De prijs van ƒ30.000 is gevallen op het nummer 042363
circuskunst afbreuk doe door er een beat-
groep in te halen. Maar Johnny Lion en
de Jumping Jewels hebben vorig jaar hun
geld dubbel en dwars opgebracht. Vooral
in de kleinere plaatsen, waar ik nu met
Johnny Lion en Rob de Nijs samen het
zelfde succes verwacht.
De toekomst? Ik weet niet wat die bren
gen zal. Ik weet wel, dat Nederland nog
veel van Toni Boltini zal horen. Wie in
staat is geweest scholen te bezoeken en
diploma's te halen, moet niet denken dat
alleen hij kan slagen. Ik heb geleerd door
het leven zelf. Ik heb gelerd, dat
je alles kunt bereiken als je bereid bent
om keihard te werken, logisch kunt den
ken en je kansen grijpt als die er zijn.
President Johnson en zijn vrouw heb
ben het afgelopen jaar tijdens 138 feest
jes, theevisites, lunches, diners, dans
avondjes en recepties 30.230 gasten ont
vangen. Dat komt neer op een gemid
delde van ruim 200 gasten per gelegen
heid en om de 2% dag. Geen wonder
dat het gezicht van de president iets door
groefds, begint te krijgen. „Waar ben ik
aan begonnen?" zie je hem denken, ter
wijl hij tussen twee handdrukken door in
de verte staart. Terug naar zijn jeugd denk
ik, toen het gras groen was in Texas en
je de hele dag op een stengel kon liggen
kauwen.
Ik word al zenuwachtig als ik meer dan
2 gasten moet ontvangen voor een diner
of een feestje. Theevisites, lunches, dans
avondjes en recepties komen niet in mijn
boekje voor, alleen de gedachte al aan
een theevisite of een dansavondje be
zorgt me een wilde, wanhopige blik in de
ogen en een beving in de handen.
Mensen ontvangen is niet mijn sterkste
punt. Het vreemde is dat ik er veel beter
tegen kan als ze onaangekondigd komen.
Weet ik van tevoren dat er bezoekers
komen, dan word ik naarmate de fatale
dag nadert me er steeds meer van be
wust wat er allemaal mis kan gaan. En
als de eerste gasten aankomen ben ik
doorgaans zo radeloos dat ik mijn toe
vlucht in de badkamer zoek of me met
stofzuiger en strijkplank in een kast ver
berg. Later op de avond kom ik dan wel
te voorschijn. De stemming is dan zo ver
gevorderd dat men mij toch niet meer
als gastheer herkent en als gast voel ik
me heel wat meer ontspannen.
Enfin, het zal u nu wél duidelijk zijn
waarom ik geen president van Amerika
ben.
32. „Hij jokt!" riep Panda nog, na de lange verkla
ring van Joris Goedbloed. Maar brigadier Brakhout
weigerde naar hem te luisteren. „Durf jij nog ontken
nen?" riep hij uit. „Ik betrapte je al op verdachtheid
bij de Nering do enersb ank. Daar liet je mij als ambte
naar in functie uitglijden over een bananeschil. En
toen vond ik je weer bezwarend bij het Bankierskan
toor Z. de Luur Zn., waar jij zorgde dat ik een
borstbeeld op mijn hoofd, kreeg. En nu vind ik je hier
in een opengebroken Onbeperkte Crediet Maatschappij
tussen het geld met je werktuig in handen.en dan
durf je nog ontkennen?" „Tut, tut, ei, ei," sprak Jo
ris, nog steeds druk doende achter H. Brakhout's rug.
„Wat hebt u veel meegemaakt, inspecteur! Banane
schil! Borstbeeld! Dat zal de oude heer Zeeger wel
geweest zijn, nietwaar? Ik hoor er van op wat u in uw
plichtsbetrachting allemaal te doorstaan had, en ik zal
er mijn vriend de burgemeester stellig over aanspre
ken!" „Leugenaar!" riep Panda. „Jij bent het die.
De brigadier legde hem echter het zwijgen op. „Bele
dig die heer niet met je beschuldigingen. Dat zijn
smoesjes!" verklaarde hij. ,,Ik heb je op heterdaad be
trapt, met dat ding er bij als bewijsmateriaal!"
..Juist!" beaamde Joris. „In flagrante delicto, zoals wij
Latinisten het noemen als iets de spuigaten uitloopt."
FUN, 814 MOEPER
KONIJN OP BEZOEK
zoentje \f pa&, potte V kom, moeder konijn -
piN6o A-zoentje X we maken een uitstapje'
MOEDERTJE KONIJN
HEEFT EEN TEERHAR
TIGE FAMILIE
PAT HUIS GEVEN WE
MAAR OP, VOORZOVEEt
PERSONEN H6B4E EEN
KASTEED N0PI&!
A kusje,
<y -pwb,
U058-H
46eur, ik wit. Me-
zetF AAUQevetj
IK DOODDÊ OMY
foNes
WATJtieüT
,.NOUi£H,..
venret. maar.
ééns OP!
iKSNeebzuN V amar jip,eekaneeav
ZUUASTOFSlANb 1 MOORDZNN Zo/JDFRËBN
ooore/guer N- luk!
M VeRMN-
MA66NT DAAR, BBT6KÉNT
MT ZB DAVY'S. UCHAAMéB-
JONbSN HéBBêN - IK7AIHÉM
2166ÉU DAT IKH8T6£DAAM
nee'
SAM LEFF
JIIWiuiArrs
PIB
489. We hebben jullie al verteld, hoe de
clown op oneerlijke wijze sneller vooruit
kwam dan de andere deelnemers aan de
wedstrijd in gekke vaartuigen. Maar we
hebben jullie nog niet verteld, dat er in
het water een snoek leefde, die erg op
zijn rust was gesteld en zich spinnijdig
maakte, als iets hem uit zijn schoonheids
slaapje deed opschrikken.
Daarvan wist de clown, die zijn fietsje
weer van de houten plankjes had voor
zien, vanzelfsprekend niet. Heftig trappend
poogde hij Bram, die zojuist in het laden-
kastje voorbij was gezeild, in te halen.
Dat trappen bracht het water in heftige
beroering. En de snoek, die al bedenke
lijk naar de voorbijglijdende ladenkast
had gekeken, werd zeer boos door het ge
woel van dat wiel in het water.
Met een soepele slag van de staart
kwam het dier omhoog, terwijl alle vis
sen en kikkers in de buurt ijlings de vlucht
namen. Er lag een koude blik in de bollt
visogen...
