kinder-
Anti-babypil blijft de Europese
regeerders zwaar op maag liggen
PANDA
DE WEGDOENER
POLLE, PELLI EN PINGO
BRAMMETJE FOK
Politiek en godsdienstige
bezwaren in vele landen
D
J
E
Ons vervolgverhaal
Ondanks het
WHO-signaa!
Alles veilig
Gêne
ÈH
MAANDAG 18 APRIL 1966
15
DOOR AGATHA CHRISTIE
Al is de anti-conceptie-pil in de Verenigde Staten een
alledaags gebruiksartikel geworden, over de invloed die
het gebruik ervan kan hebben, is men toch ook daar nog
niet uitgesproken. Deze dagen heeft een commissie van
de wereldgezondheidsorganisatie W.H.O. in New York
een rapport uitgebracht, waarin „de pil", enkele uitzon
deringen daargelaten, veilig wordt genoemd. Voor de
beweringen dat het gebruik ernstige ziekten (onder
andere borstkanker) tot gevolg zou kunnen hebben, be
staat geen enkele aanwijzing, aldus de commissie. Zij
wijst er bij alle geruststellende woorden echter wel op
dat het effect op lange termijn niet kan worden bepaald,
omdat de pil pas een tiental jaren in gebruik is. Het rap
port van de commissie komt kort nadat de Franse rege
ring zich door een commissie van deskundigen over deze
materie heeft laten voorlichten. Deze beide feiten zijn
voor ons aanleiding geweest, onze correspondenten in
een aantal Europese landen te vragen naar de positie van
de pil in hun land.
Machtsdroom
Op de hort
Reserves
Taboe
Overbodig
I
P
-jfflü
7
-,i-\ i;v
62
Luke zei op grimmige toon: „Nou
zo gemakkelijk is het niet, weet jp,
om uit te leggen dat iemand een
moordenaar is als je je op dat mo
ment onder zijn dak bevindt!"
HOOFDSTUK XX
Wij zitten er samen in.
Bridget bleef een ogenblik roerloos
naast hem zitten. Zij zei: „Gordon?"
Luke knikte.
„Gordon? Gordon een moorde
naar? Gordon de moordenaar? Ik heb
bijn hele leven nog nooit zoiets be
lachelijks gehoord!"
„Denk jij er zo over?"
„Jazeker. Wel, Gordon zou geen
vlieg kwaad doen."
Luke zei grimmig: „Dat kan wel
waar zijn. Dat weet ik niet. Maar
hij heeft in elk geval een kanarie
vogel doodgemaakt, en ik ben er vrij
zeker van dat hij ook een groot aan
tal menselijke wezens heeft ver
moord".
„Lieve Luke, ik kan het gewoon
niet geloven!"
„Dat weet ik wel," zei Luke. „Het
klinkt volkomen onmogelijk. Tot eer
gisteravond heb ik er ook geen mo
ment aan gedacht hem te verden
ken."
Bridget protesteerde: „Maar ik ken
Gordon door en door! Ik weet precies
hoe hij is! Hij is heus een heel aardig
mannetje, hij doet wel een beetje ge
wichtig, maar hij is eigenlijk nogal
een stakker."
Luke schudde het hoofd.
„Je zult je een heel ander idee over
hem moeten vormen Bridget!"
„Dat gaat niet Luke, ik kan het
gewoon niet geloven! Hoe kan er nu
zo'n bespottelijke idee in je hoofd op
komen? Twee dagen terug was je er
zeker van dat het Ellsworthy was."
Luke vertrok even zijn gezicht.
„Dat weet ik. Dat weet ik. Je denkt
waarschijnlijk dat ik morgen Tho
mas zal verdenken, en dat ik er over
morgen overtuigd van zal zijn dat ik
Horton hebben moet! Maar zo on
evenwichtig ben ik niet. Ik geef toe
dat je je doodschrikt als je het zo
voor het eerst hoort, maar als je het
een beetje beter bekijkt, dan zie je
dat het allemaal merkwaardig goed
klopt. Geen wonder dat juffrouw Pin-
kerton niet naar de plaatselijke au
toriteiten durfde te gaan. Zij wist
drommels goed, dat zij haar zouden
uitlachen! Scotland Yard was haar
enige hoop.
„Maar wat voor een drijfveer kon
Gordon in vredesnaam hebben voor
al die moorden? Och, het is allemaal
zo bespottelijk".
„Dat weet ik wel. Maar besef je
dan niet dat Gordon Whitfield een
buitengewoon hoge dunk van zichzelf
heeft?
„Hij doet alsof hij ontzettend be
langrijk is. Maar dat is gewoon zijn
minderwaardigheidcomplex. Die ar-
arme stakker!" voerde Bridget aan.
„Misschien ligt dat aan de hele ge
schiedenis ten grondslag. Ik weet het
niet. Maar denk na, Bridget, denk
nu eens even na. Herinner je eens
alles wat je zelf met een lachend ge
zicht over hem hebt gezegd, ma
jesteitsschennis enz. Besef je niet dat
die man een abnormaal gevoel van
eigenwaarde heeft? En dat gekoppeld
aan zijn godsdienstige gevoelens!
Beste kind, die man is stapelgek!"
Bridget dacht even na.
Eindelijk zei ze: „Ik kan het nog
niet geloven! Wat voor bewijzen heb
je, Luke?"
„Nou in de eerste plaats zijn eigen
woorden Hij heeft mij eergisteravond
kort en goed verteld dat iedereen die
hem ook maar iets in de weg legde
altijd stierf".
„Ga door".
„Ik kan je niet helemaal uitleggen
wat ik bedoel, maar het was de ma
nier waarop hij het zei: heel bedaard
en zelfvoldaan, en, hoe zal ik het
uitdrukken?, alsof hij het idee heel
gewoon vond! Hij zat daar heel rus
tig te glimlachen.
Het was afschuwelijk, Bridget!"
„Ga door".
„Nou, hij gaf mij een opsomming
van de mensen die gestorven waren
omdat zij het misgenoegen van Zijne
Majesteit hadden opgewekt! En nu
moet je eens luisteren, Bridget, de
namen die hij noemde waren: me
vrouw Horton, Amy Gibbs, Tommy
Pierce, Harry Carter, Humbleby en
die kerel, die chauffeur, Rivers".
Bridget was eindelijk aan het wan
kelen gebracht. Zij werd doodsbleek.
„Heeft hij echt die mensen ge
noemd?"
„Diezelfde! Ben je nu overtuigd?"
„O God, dat zal wel moeten.
Wat voor redenen gaf hij op?"
„Vreselijk onbeduidende, dat maak
te het juist zo beangstigend. Me
vrouw Horton had hem op zijn num
mer gezet, Tommy Pierce had hem
nagedaan en de tuinlui aan het
lachen gemaakt, Harry Carter had
hem uitgescholden, Amy Gibbs was
hoogst brutaal tegen hem geweest,
Humbleby had zijn idee in het open
baar durven bestrijden, Rivers be
dreigde hem in tegenwoordigheid
van mij en van juffrouw Waynflete".
Bridget verborg haar gezicht in
haar handen.
„Afschuwelijk.meer dan afschu
welijk. mompelde zij.
„Ik weet het. Dan zijn er nog be
wijzen van buitenaf. De auto die juf
frouw Pinkerton heeft doodgereden
in Londen was een Rolls, en het num
mer ervan was dat van Lord Whit-
fields wagen".
„Dat doet de deur dicht", zei Brid
get langzaam.
„Ja. De politie dacht dat de vrouw
die dat nummer had opgegeven zich
moest hebben vergist".
„Dat kan ik wel begrijpen", zei
Bridget. „Als het gaat om een rijk,
machtig man zoals Lord Whitfield,
dan zal men vanzelfsprekend zijn ver
haal geloven!"
„Ja. Je snapt wel waarom juffrouw
Pinkerton het moeilijk vond".
Bridget zei peinzend: „Zij heeft
een paar maal nogal vreemde din
gen tegen mij gezegd, alsof zij mij
ergens tegen wilde waarschuwen.
Toen snapte ik er niets van.nu
wel!"
„Het klopt allemaal" zei Luke. „Zo
is het nu eenmaal. Eerst zeg je
(net als jij): „Onmogelijk!", en als
je dan zover bent dat je het idee
aanvaardt, klopt alles!
(Wordt vervolgd.)
PARIJS De Franse regering zit le
lijk met de pil in haar maag. Men her
innert zich misschien dat Mitterrand tij
dens de campagne voor de presidentsver
kiezingen plotseling met de eis kwam dat
ook Frankrijk ten aanzien van de geboor
teregeling eindelijk de bakens eens zou
verzetten. Die eis kreeg zo'n weerklank
dat ook andere kandidaten een kniebuigin
voor de pil maakten en de regering niet
kon achterblijven. De commissie van on
derzoek die zij vormde, bracht een posi
tief rapport uit, maar huldigde wel het
standpunt dat de pil nooit vrij zal mogen
worden verkocht. In ieder geval zou aan
het gebruik een medisch consult vooraf
moeten gaan.
Generaal De Gaulles regering heeft de
inhoud van het rapport niet gepubliceerd.
Op het gebruik van anti-conceptionele
middelen staat in Frankrijk nog altijd
een hoge boete, zelfs gevangenisstraf.
Nooit is echter een overtreedster voor de
rechter verschenen. De Gaulle wenst niet
alleen een machtig Frankrijk, maar ook
een talrijk volk. Minister Debré heeft de
wens uitgesproken dat Frankrijk voor het
einde van deze eeuw met honderd mil
joen zielen zijn huidige bevolking ruim
schoots zal hebben verdubbeld. In dit ver
band is de pil een obstakel. Het zal echter
niet eenvoudig zijn, dat te verwijderen
(of in ieder geval in de doofpot te stop
pen), vooral niet omdat de regering nog
steeds niet in staat is, het hoofd te bie
den aan de woningcrisis, die alleen al voor
veel Fransen reden genoeg is om hun ge
zinnen beperkt te houden.
Bonn De pil wordt in West-Duits-
land alleen op doktersrecept verkocht. Dit
vloeit voort uit een bepaling uit de jaren
veertig, volgens welke geen medicamen
ten, waarin een hormonenpreparaat is ver
werkt zonder doktersrecept verkocht mo
gen worden. Volgens een opgave van de
industrie aan het Westduitse ministerie
voor gezondheid hebben vorig jaar onge
veer 200.000 vrouwen de anti-baby-pil ge
bruikt. Dat is verhoudingsgewijs weinig,
vooral als men bedenkt hoezeer in dit land
vooral in geïllustreerde tijdschriften, voor
de pil propaganda wordt gemaakt.
BRUSSEL Ook in België is de pil al
leen op doktersrecept verkrijgbaar. In het
algemeen geven de artsen iedere vrouwe
lijke „patiënt" die erom vraagt zo'n re
cept. De vraag is echter niet zeer groot,
naar het schijnt vooral omdat veel vrou
wen zich generen met een dergelijk ver
zoek bij hun huisarts aan te komen. In
middels zijn er in steden als Brussel,
Antwerpen en Luik toch ook veel apothe
kers die de pil zonder recept verkopen,
echter alleen aan cliënten die hun bekend
zijn. Bij de Belgische apothekers bestaat
de overtuiging dat de verkoop binnen zeer
afzienbare tijd „vrij" zal zijn. Hun argu
ment: er zit immers geen vergif in.
LONDEN Sinds 1959 is de pil in Groot-
Brittannië op doktersrecept verkrij baar
en zij is zeer populair. Naar schatting een
half miljoen vrouwen maakt er gebruik
van. De pil dankt zijn populariteit niet al
leen aan de doelmatigheid, maar boven
dien aan het feit dat dit middel gemak
kelijker sociaal kon worden geaccepteerd
dan andere voorbehoedmiddelen. Ook de
Anglicaanse en andere protestantse ker
ken in Engeland hebben de pil aanvaard.
Alleen de rooms-katholieke kerk, waartoe
minder dan tien percent van de Britse
bevolking behoort, staat er afwijzend te
genover.
WENEN Het Oostenrijkse ministerie
van Volksgezondheid heeft verklaard dat
de pil niet in vrije verkoop mag komen.
Ook hier is een doktersrecept nodig. Om
dat men nog slechts over weinig ervaring
beschikt, staan de dokters over het alge
meen nogal gereserveerd tegenover het
uitschrijven van zo'n reept. Men beperkt
zich graag tot gevallen waarin sprake is
van geneeskundige of sociale indicaties,
dus wanneer zwangerschap gevaar voor
de gezondheid zou kunnen opleveren of
uitbreiding van het gezin sociaal niet ver
antwoord is.
ROME Een nog uit de fascistische tijd
daterende wet stelt iedere propaganda
voor geboortebeperking in Italië straf
baar. Mussolini wilde veel soldaten en dus
veel kinderen. Het Italiaanse volk moest
uit zijn grenzen barsten om „de groot
heid van het oude Rome te herwinnen".
De tijden zijn veranderd, maar de wetten
zijn gebleven. Het is zelfs riskant over
het onderwerp te praten, zeker in het
openbaar. Bij de grotere apotheken zijn
de middelen thans wel te koop, maar op
de verpakking wordt keurig gemeld: ter
regeling van de menstruatie. Er wordt een
uiterst bescheiden gebruik van gemaakt
en alleen in de meer gegoede kringen,
ook al omdat de prijs schandalig hoog is.
Discussiëren of schrijven doet men in ItaliV
over dit onderwerp niet.
ATHENE Het aanprijzen van anti-con-
ceptfonele middelen is in Griekenland al
leen toegestaan op gynaecologische indica
tie. Schriftelijke reclame voor „de pil" is
verboden. Het verbod wordt door de re
gering gerechtvaardigd o.a. op grond van
het toch al geringe geboortecijfer en het
gevaar voor bevolkingsafneming, dat door
de massale emigratie is ontstaan. Dat de
gemiddelde familie toch al zo klein is, is
een resultaat van het feit dat abortus hier
makkelijk kan worden toegepast. Vrou
wen die de ingreep tien of meer keer la
ten toepassen zijn niet zeldzaam. De mees
te Griekse vrouwen zijn overigens van het
bestaan van de pil nog steeds niet op de
hoogte.
Een der Engelse „peers", Lord Bath,
heeft onlangs op zijn buitengoed
Longleat een toeristisch leeuwen
park geopend om uit de entreegel
den zijn fiscale verplichtingen te
kunnen voldoen. Een der opposan
ten van deze attractie was het
Lagerhuislid Marcus Lipton, die
meende dat de bezoekers grote kans
lopen, verscheurd te worden door
de wilde dieren. Om hem van het
tegendeel te overtuigen heeft Lord
Bath dezer dagen met Lipton in zijn
Rolls Royce een autotochtje door
het leeuwenpark gemaakt. Niemand
werd verscheurd, want geen der
leeuwen bleek interesse te hebben
voor een hapje parlementariër.
Hier kruist een der toeristen
leeuwen", een ferme biefstuk tor
send, het pad der bezoekers. De
raampjes van de Rolls waren zorg
vuldig dichtgedraaid, dat wel
MKK—
'9
COf '.-XJyfA*
43. „Hooggeleerde Kalker," sprak de geheimzinnige
pleitbezorger Sangrebono, „wees zo goed ons mede te
delen of ge gindse persoon herkent?" „Eh.hem?
Die daar?" vroeg de uitvinder verrast. „Maar zeker!
Ik dacht al waar zou dié toch zitten! Dat is een van
mijn knapste studenten! Dat is Par ka!" „Een ogen
blikje, één ogenblikje!" riep de gehinderde griffier, mr.
Van Beveren. „Hier klopt iets niet. Verdachte heet
Panda, dat heb ik hier duidelijk staan." „Wilt V soms
zeggen," protesteerde de hoogleraar, „dat ik niet hele
maal bij de tijd ben? Dat er iets aan mijn geheugen
mankeert? Dat is Pakma, en niemand anders."
„Rust!" gelastte de rechter „Als het maar met een
P begint, meer zetten ze toch niet in de krant.
Het woord is aan de verdediger." „Dank, Edelachtba
re!" sprak deze. „De nomina non disputandum est:
nietwaar? zoals wij taalgeleerden gaarne opmerken om
te zeggen dat men zich over kleinigheden niet dient
op te winden. Welnu, Professor Kalker, kunt u ons
zeggen of u ook het hier aangedragen voorwerp her
kent?" „Ah, mijn antimaterio-negativator. Ik was al
bang dat ik het verloren had, of zo."
,„IK START VAST
IK HEB ZEEROB N06 NOOIT ZOj
SNEL ZIEN LOPEN
KINDEREN) IK HEB EEN OH, JA,LEUK.,,
REUZE IDEE; INE HOUDEN
EEN HARDLOOPWEDSTRIJD
WE HOUDEN
TOCH EEN
FIETSWÊD
WACHT EVEN, WE
HE88EN NOb NIET
TOT DRIE 6ETE1D!
MOETEN
INHALEN
VER6T
ZICHZELF
BRAVO 1
STRIJD
WIL WINNEN
Z0É9-A.
-rv ze hebben oemnv
Vn1ooo.oo°oouarj dat het 8etaalda6> is in
oe mme-KEN
noe een hoe uemspecs
...Her water wopotmet
te MINUUT WILDER I
HIT WORDT ROW WEER
..MAARINEEN
wn veiue oven
BAAI
IS DE BUIT. MARILYN
2
500. Zodra de clown eerlijk bekend had,
dat hij alle narigheid alleen maar veroor
zaakt had om zijn kostbare poffertjesre
cept terug te krijgen, bevrijdde Bram de
man uit de zuigende modder.
Soppend in zijn enorme schoenen aan
vaardde de clown de terugtocht. Samen
met Bram droeg hij het ladenkastje te
rug naar het water.
„Ik ben toch zo blij, dat je me het
recept laat houden," zei de clown opgeto
gen.
„Dat spreekt toch vanzelf, jij bent toch
de eigenaar," sprak Bram hartelijk.
„Maar als tegenprestatie mag ik wel van
je verlangen, dat je me helpt om alsnog
de wedstrijd te winnen. We zijn ver ach
terop geraakt... maar er is nog een kans-
Zij lieten de kast te water en vormden
zeilen van hun jasjes.
Spoedig sneed de ladenkast weer door
het ruime sop.
Maar het ging nog lang niet snel ge
noeg naar Brams zin.
„Zo redden we het nooit," zei hij ter
neergeslagen. „Laten we hopen, dat Karo
en Tutu meer succes hebben."
Ook op dat punt stond hem een teleur
stelling te wachten.
