Boksersvrouw
Barbara:
voortdurende
spanning
voor
Kim
Ik trouwde
het gevaar
ZATERDAG 23 APRIL 1966
Erbij
17"
(SLOT)
Zij durfde niet kijken
door
Peter Chamberlain
VROUWEN ZOALS WIJ moe
ten proberen kalm te blijven.
Maar vlak voor het begin van
een wedstrijd was de spanning
vaak zo groot, dat ik niet wist,
waar ik het moest zoeken. Ik kon
nooit die angst kwijtraken dat hij
nog eens een keer ernstig letsel zou
oplopen".
Dit zijn de woorden van Bar
bara Downes, echtgenote van de
Engelse ex-wereldkampioen half-
zwaargewicht Terry Downes. Zij
was dan ook zeer opgelucht toen
haar man stopte met boksen. Dat
betekende voor haar het einde van
een spanning, die reeds oplaaide
als er een nieuwe match werd aan
gekondigd. Dat bleef zo totdat Ter
ry weer thuis kwam, bont en blauw
vaak, maar overigens in orde. „Ik
geloofde er geen woord van toen
Terry me vertelde, dat hij ophield",
zei Barbara. „Dat had ik al zo dik
wijls gehoord. Ik meende, dat er
nimmer een eind aan zou komen,
niet voordat hij te oud zou zijn om
er mee door te gaan".
Onbestuurbaar
Risico's beperkt
mmm
Hun huts is het enige overge
blevene terzijde van de landings
banen van het vliegveld. Mary
wordt letterlijk omgeven door de
vliegtuigen en de mannen, die ze
besturen en verzorgen. Het 16de
eeuwse huis, nog in de oorspronke
lijke stijl, is een bezienswaardig
heid op zichzelj. Het zorgvuldig bij
eengebrachte antieke meubilair
past er heel goed bij. Mary zelf, een
rijzige en elegante vrouw van be
gin veertig, past bij de sfeer van
haar woning. Maar slaagt er bo
vendien in een schakel te vormen
tussen het romantische verleden en
de functionele ultra-moderne we
reld van de proefnemingen die
haar eigen bestaan omgeeft.
HAAR MAN NAM in 1949 ontslag bij
de RAF en is sindsdien testpiloot bij
Hawker-Siddeley. Hij trad na drie ja
ren herscholing in dienst van deze ge
weldige onderneming, zodat de lucht
vaart zeker al vijfentwintig jaar zijn le
ven beheerst. En ook het leven van zijn
vrouw. Want zegt zij piloten pra
ten alleen maar over hun werk en wil
len, als zij de gelegenheid krijgen,
tig mogelijk: ,,Is dit nu niet het goede
moment om te stoppen?" „Toen hij
eindelijk toegaf wilde ik het niet gelo
ven. Ik bleef ongelovig totdat ik hoor
de dat hij een persconferentie had be
legd om zijn besluit bekend te maken".
De herinneringen krijgen de over
hand. Ze ziet weer de rokerige zaal,
de felle lichten boven de kleine vier
kante boksring, het strijdperk waarin
haar man met zijn vuisten het moest
uitvechten
„IK HEB MAAR WEINIG gevechten
gemist", zei ze. „Ik kon niet wegblij
ven. Ik moest nu eenmaal bij hem zijn.
Toch heb ik er niet veel van gezien.
Ik bladerde wel twintigmaal het pro
gramma door, omdat ik niet wilde kij
ken als Terry geraakt werd."
Ze beschreef het ellendige gevoel in
haar maag als zij de „Master of Cere
mony" de namen van de boksers hoor
de afroepen.als de slagen op de
lichamen tot haar doordrongen temid
den van het gejoel van de toeschou
wers.
Ineens glimlacht ze weer, ontspant
hun ervaringen uitwisselen. De vrouw
van een testpiloot kan zich nooit los
maken van de vliegerij.
Mary Bedford vindt het fijn dat haar
man zelf het belang inziet van een
goede conditie. Het geeft haar een vei
lig gevoel.
Bill is een grote, blonde man die el
ke dag squash speelt een soort ten
nis, dat legen een muur wordt ge
speeld. Hij vindt dat dit hem niet alleen
lichamelijk maar ook geestelijk fit
houdt. Volgens hem bevordert squash
meer dan enige andere sport het reac
tievermogen.
Het reactievermogen kan in zijn be
roep beslissen over leven en dood. Pi
loten ondergaan elke drie maanden
een strenge medische controle, maar
voor testpiloten zijn de proeven nog
veel zwaarder.
Is Mary Bedford, in weerwil van de
uitstekende conditie van haar man,
ze zich zichtbaar in haar stoel. „Nu
leef ik pas rustig. Het is tenslotte toch
zover gekomen. Nu kunnen we
's avonds vrienden uitnodigen zonder
dat Terry vroeg naar bed moet. En er
behoeven ook geen afschuwelijke be
slissingen meer genomen te worden".
Ze denkt aan die avond toen Terry's
zuster uit Amerika opbelde omdat zijn
vader ernstig ziek was. Terry moest
diezelfde avond een belangrijk gevecht
leveren. „De beslissing was moeilijk.
Moest ik het Terry voor of na het ge
vecht vertellen? Ik deed het daarna.
De spanning zou tevoren te groot zijn
geweest".
Barbara bekeek zichzelf in de goud
omrande spiegel aan de wand, ver
schikte iets aan haar kapsel. Zij lach
te blij. „Ik moet nu weg" zei ze. „We
gaan naar het theater. Is het niet
heerlijk? We kunnen net zo lang weg
blijven als we willen en.iedere
avond!"
De vrouw, die het gevaar trouwde,
was blij dat het gevaar voorbij was en
dat ze kon genieten van de zorgeloos
heid, die zij met haar gezin dankte
aan dat gevaar. De dreunen met de
bokshandschoeneti, zo kort geleden, lij
ken jaren achter haar te liggen.
IN HAAR dure woningvan 35.000
gulden in de fraaie Londense bui
tenwijk Mill Hill liet mevrouw Dow
nes, een aantrekkelijke moeder van
twee kinderen, haar blikken gaan over
wat ze lachend de „boksbuit" noemt.
„Ik kan natuurlijk niet ontkennen, dat
de bokssport ons voordeel heeft opge
leverd", gaf ze toe. Ze zweeg een
ogenblik nadenkend en we konden ho
ren hoe Wendy van vijf en Terry van
twee jaar zich in de aangrenzende ka
mer vermaakten met een sierfontein,
die daar in het midden prijkte.
„Natuurlijk zou Terry het geld, dat
hij met boksen heeft verdiend, op het
ogenblik niet nodig hebben. Zijn „bet
ting shops" (gokwinkels) doen het
goed en zijn toekomst is er door ver
zekerd.
TOEN HIJ 28 JAAR oud was, had
Terry met zijn geoefende knuisten
meer dan anderhalf miljoen gulden
verdiend. Zijn bezit, dat steeds groeide
toen hij zijn zaken in een vennoot
schap had verenigd, bedraagt nu on
geveer tien miljoen.
Mrs. Downes vertelt trots over de
loopbaan van haar beroemde echtge-
WVHMWWHWMWWIWIWWIIIWWIllinniWWIlWHIlWWIIMMIIBWIlWIWMMIWWIMIIIIIWIIIIWIWMMMWWWniWIVIIWIWWIWyiWWMMIIIWIWIIWWWWIWMWWIlWWW^^
les wordt tot in de puntjes gecontro
leerd voordat een vliegtuig de lucht
in gaat. Als je de tijd in aanmerking
neemt die ligt tussen het tekenbord
en de vliegtest dat is vaak langer
dan een jaar dan is het duidelijk,
dat over het toestel alles bekend is wat
men er op de grond over aan de weet
kan komen."
„Onbekend is alleen," gaf Bill toe,
,het gedrag van het toestel tijdens de
vlucht en ons werk is om dat te onder
zoeken. Voor we opstijgen weten we
precies wat er in bepaalde omstandig
heden moet gebeuren. Natuurlijk is er
een marge tussen theorie en praktijk
soms zelfs een grote en wij zijn
er om nauwkeurig na te gaan of de
machine onder alle denkbare omstan
digheden doet wat wij verlangen"
Het zijn deze eerste vluchten met
hun onzekerheden, die Mary Bedford
nog angstige momenten bezorgen.
Vooral omdat ze bij het vliegveld
woont en alles kan zien. Niet helemaal
zonder reden, want Bill Bedford heeft
zich wel eens in een netelige positie
bevonden.
„DAT IS ECHTER een uitzondering"
verklaarde hij. „Er was eens een par
ticulier vliegtuig, dat me moeilijkheden
bezorgde. Ik mag de naam niet noemen
en bovendien is het toch van de lijst
geschrapt. Op de grond zag het er
prachtig uit, maar door een onver
klaarbare reden was het aërodyna
misch onbetrouwbaar. Het toestel rea
geerde niet goed toen ik de snelheid op
voerde. We zijn gewend met nieuwe
vliegtuigen nogal wild door de lucht te
slingeren. Deze machine bleek daarbij
enige malen volkomen onbestuurbaar.
Gelukkig werken we altijd op flinke
hoogte, ongeveer tien kilometer, en
had ik voldoende tijd om de situatie
meester te worden. Ik moet eerlijk
toegeven, dat ik blij was weer grond
onder mijn voeten te voelen."
Deze geschiedenis toont aan, dat
Mary Bedford inderdaad met het ge
vaar getrouwd is. Zij heeft echter het
volste vertrouwen in de bekwaamheden
van haar man en is trots op Bill, die
in ieder nieuw toestel een persoonlijke
uitdager ziet enhet daarna ver
slaat.
Mary Bedford heeft twee kinderen,
Peter die 18 en Janet die 16 jaar oud
is. Zou Mary het goedvinden als haar
_zoon ook het luchtruim koos of zou ze
liever zien dat hij een veiliger bestaan
koos? Ze kijkt met een lachje naar
haar man. „Het is al te laat voor die
beslissing" zei ze. „Een jaar geleden
haalde Peter zijn vliegbrevet en nu stu
deert hij op Cranwell, het bekende
RAF-opleidingsinstituut. Hij is vast be
sloten als piloot carrière te maken.
Trouwens, dat was haast onvermijde
lijk, zoals hij hier tussen vliegtuigen
en piloten is opgegroeid. Vliegtuigmo
dellen waren zijn eerste speelgoed en
hij heeft nooit anders gewild dan
vliegen.
„Na vijf lesuren maakte hij al een
solovlucht", zei Bill trots. „Ik neem
aan, dat hij aanleg voor vliegen heeft".
DOCHTER JANET doet het rustiger
aan. Ze heeft haar schoolexamens ach
ter de rug en wil geschiedenis gaan
studeren. Wel houdt ze er van als pas
sagier te vliegen. Mary Bedford trou
wens ook. Zij heeft er eens over ge
dacht vlieglessen te nemen, maar ze
vond het te duur voor een gezin met
twee opgroeiende kinderen.
Als Bill vrij is, houdt hij van rust,
evenals zijn vrouw. In het landhuisje
al is het vliegtuiggeronk er te ho
ren is hij moeilijk in verband te
brengen met zijn riskante beroep.
Mary Bedford heeft het leven bij de
basis ook aanvaard. In ieder geval:
Bill zou met een ander beroep niet
gelukkig zijn. En daarom zegt ze
bestaat er ook geen andere levens
wijze voor haar.
Bill Bedford: Testvliegen is
in hoofdzaak een kwestie van
routine.
Mary,
heeft
de
na
vrouw van een testpiloot,
23 jaar geen angst meer
'wwMVVWWVVVWVV*VWVWy»WV»VV»VWWVVVWWWVVWWI)VII MM>WWW>lltlWWW»99WVVVVV<V»WVV>VW>IIMM»»WMI)W>WVVV>VW<WV<VWMM9W9W)WVWWVWWfWW>MWVHWllVWVVVVVVWVV»V»MWVWVVVW
Moet je dié zien
BABY KIM kreeg een nieuwe hoed. Zijn moeder had hem
verteld dat ze met vakantie naar zee gingen en dat het aan het
strand wel eens warm kon zijn. Kim's bolletje moest door een
hoedje tegen de zonnestralen worden beschermd. Op een middag
zette zijn moeder hem in het wandelwagentje en nam hem mee
naar een grote winkel.
Nu is Kim wat ijdel uitgevallen en op de babyafdeling was
het hem niet zo gauw naar z'n zin te maken. Hij paste het ene
hoedje na het andere. De juffrouw die hem hielp zuchtte. Had
ze ooit zo'n lastige baby meegemaakt? Nog een hoedje en weer
een. Maar Kim riep onbeleefd: „nè nè".
Kim's moeder werd er zenuwachtig van. Zo'n kleine rakker en
zoveel pretenties! Als de juffrouw Kim nu eens zelf liet kiezen?
En daarmee was het pret-uurtje van Kim begonnen. „Da da".
Hij ging voor een spiegel zitten en plakte zo goed en kwaad
als dat ging het ene hoedje na het andere op z'n bol. En Kim
maar lachenom dat malle jochie, daar tegenover hem in de
spiegel!
MARY BEDFORD IS MET HET gevaar getrouwd in een tijd, waarin
het gevaar een dagelijks verschijnsel was. Haar bruidegom Bill Bed
ford behoorde toen tot de befaamde „weinigen" die in de lucht de
„Slag om Engeland" uitvochten. Hij was een voortreffelijk Hurricane-
piloot toen hij met Mary trouwde tijdens een kort verlof, dat weinig tijd
overliet voor een huwelijksreis.
„In die dagen zat ik natuurlijk in angst over hem", vertelde ze in de
zitkamer van hun huis in tudorstijl in de nabijheid van het testvlieg
veld Cranley in Surrey in Engeland. „We hadden toen'natuurlijk allemaal
zorgen over onze mannen. Maar nu, na 23 huwelijksjaren, lijkt het wel of
ik niet langer bang ben, maar wel belangstellend".
toch bang als hij een nieuw type vlieg
tuig moet testen?
„Neen hoor," glimlacht ze, „niet
meer. Ik geloof dat iemand die een
oorlog heeft meegemaakt, alles wat
daarna komt als een anti-climax be
schouwt. De vliegtuigen worden trou
wens op de grond zo nauwkeurig be
proefd, dat, wanneer het toestel ge
reed is om de lucht in te gaan, de
kans op fouten tot het uiterste beperkt
is".
BILL BEDFORD LACHT OOK. ,,'t
Is werkelijk grappig", zegt hij, „dat
buitenstanders het testen van vliegtui
gen een gevaarlijke en zelfs hachelij
ke bezigheid vinden, 't Is echter in
hoofdzaak een kwestie van routine. Al-
a,U/epe
daar.
noot. Hij is afkomstig uit Paddington
in Londen en begon met boksen in
Amerika, waar hij met steun van fami
lieleden en na de laatste wereldoorlog
enige jaren woonde.
Wie nu zijn prachtige huis bekijkt,
kan z'ich moeilijk voorstellen, dat Ter
ry eens voddenkoopman is geweest in
het westelijke deel van Londen. Iets
van zijn rijkdom heeft hij besteed aan
zijn vrouw.er staat een Rolls-Roy
ce in de garage en er hangt een
nertsjas in de kast van haar met sa
tijn beklede slaapkamer.
Het staat echter wel vast, dat Bar- j
bara Downes hiervan pas begon te ge
nieten toen Terry zijn bokshandschoe-
nen voorgoed had uitgetrokken. „Drie
jaar lang", vertelde ze, „heb ik alles
gedaan om hem te laten ophouden.
Na ieder gevecht zei ik zo voorzich-
Barbara en Terry Downes:
na spanning ontspanning.
