rd
J
Meisjes op lagere school en
~T.h.m.o. heter dan jongens
Eindhoven ontvangt op eigen
„vertaler" satelliet-foto's
PANDA EN DE WEGDOENER
POLLE, PELLI EN PINGO
KRAMMETJE FOK
'kinder
spel
ÉiiliBill
DAMES!
TRIUMPH DEALER
A
Ons vervolgverhaal
Conclusies van onderzoek onder
3000 leerlingen der zesde klas
A
E-MAN-CIPATIE
E
2
IS
WITTE KRUIS
KNMI heeft nog geen
goede ontvanger
J
WOENSDAG 27 APRIL 1966
23
DOOR AGATHA CHRISTIE
Ondanks gelijke capaciteiten
Groter differentiatie
Zittenblijvers
w&
|B
fi
poeders hèlpen.
maand f jC J
weer! y
HARRY OOMEN
(Van onze correspondent)
DEN HAAG. Technici v.an de Eindhovense T.H. zijn sinds kort in
staat om foto's te ontvangen, die de Amerikaanse weersatelliet Essa-2
regelmatig van het Europese vasteland vervaardigt. De zelf-ontworpen
apparatuur voor het reproduceren van de foto's, wijkt niet veel af van
die waarmee in het Haagse laboratorium van de rijksverdedigingsorga-
nisatie-TNO anderhalf jaar geleden al voortreffelijke beelden van een
foto-satelliet werden ontvangen.
ho 6 mee oinerhasten
70
„Wat noemt u het laatste stadium?"
„Een soort overdreven egocentrici
teit, waarin een misdadiger meent
dat men hem gewoon niet betrappen
kan! Hij is te slim, en ieder ander is
te dom! Dan krijgen wij hem natuur
lijk te pakken!"
Luke knikte. Hij stond op.
„Nou", zei hij. „Ik wens u veel suc
ces. Laat mij u helpen zoveel ik kan".
„Zeker".
„Kunt u geen voorstel doen?"
Battle dacht even na.
„Ik geloof het niet. Op het ogenblik
niet. Ik wil alleen vast een algemene
idee krijgen van deze plaats. Mis
schien zou ik u vanavond nog eens
kunnen spreken?"
„Natuurlijk".
„Dan weet ik beter waar wij aan
toe zijn."
Luke voelde zich enigszins getroost
en gerustgesteld. Vele mensen hadden
dat gevoel na een onderhoud met
commissaris Battle. Hij keek op zijn
horloge. Zou hij voor de lunch nog
even naar Bridget gaan?
Het was beter van niet, dacht hij.
Juffrouw Waynflete zou dan mis
schien denken dat zij hem moest vra
gen te blijven lunchen, en dat zou mis
schien haar huishoudinkje in de war
sturen. Dames van middelbare leef
tijd, dat had zijn ervaring met tantes
Luke wel geleerd, maakten zich nog
al gauw zenuwachtig over huishoude
lijke problemen. Hij vroeg zich af
of juffrouw Waynflete iemands tante
was. Waarschijnlijk wel.
Hij was naar buiten gegaan, het ho
tel uit. Een in het zwart geklede ge
stalte, die haastig de straat doorliep,
bleef plotseling staan toen ze hem zag
„Mijnheer Fitzwilliam."
„Mevrouw Humbleby."
Hij liep op haar toe, en schudde
haar de hand.
Zij zei: „Ik dacht dat u al weg was."
„Nee, ik ben alleen maar van adres
veranderd. Ik logeer nu hier."
„En Bridget? Ik heb gehoord dat
zij weg is uit Ashe Manor."
„Ja, dat is zo."
Mevrouw Humbleby zuchtte.
„Ik ben zo blij, zo vreselijk blij
dat zij meteen is weggegaan uit
Wychwood."
„O, zij is nog hier. Om precies te
zijn, zij logeert bij juffrouw Wayn
flete."
Mevrouw Humbleby deed een stap
achteruit. Op haar gezicht, zo zag
Luke met verbazing, stond grote ont
zetting te lezen.
Logeert zij bij Honoria Waynfle
te? O, maar waarom?"
Juffrouw Waynflete was zo vriende
lijk haar een paar dagen te logeren
te vragen."
Mevrouw Humbleby huiverde even.
Zij kwam vlak bij Luke staan en leg
de haar hand op zijn arm.
„Mijnheer Fitzwilliam, ik weet dat
ik geen recht van spreken heb, he
lemaal geen recht van spreken, hele
maal niet. Ik heb de laatste tijd
veel verdriet gehad, en dat maakt
misschien dat ik mij van alverbeeld!
Misschien is dat gevoel van mij
niets anders dan de verbeelding van
een ziekelijke geest."
Luke zei zacht: „Wat voor gevoel?"
„Ik heb de overtuiging, dat er iets
heel slechts gebeurt." Zij keek Luke
met een verlegen blik aan. Toen zij
zag dat hij alleen zijn hoofd voorover
boog, en haar verklaring niet in twij
fel scheen te trekken, vervolgde zij:
„Veel slechtheid, dat is de gedachte
die ik niet van mij kan afzetten, hier
in Wychwood. En die vrouw zit er
achter. Daarvan ben ik vast over
tuigd!"
Luke wist niet hoe hij het had.
„Welke vrouw?"
Mevrouw Humbleby zei: „Honoria
Waynflete is een zeer slechte vrouw,
daar ben ik zeker van! O, ik zie
wel dat u mij niet gelooft! Er was
ook niemand die Lavinia Pinkerton
geloofde.
Maar wij voelden het allebei. Ik ge
loof dat zij er meer van wist dan ik.
U moet niet vergeten, mijnheer Fitz
william, dat een vrouw die niet ge
lukkig is, tot vreselijke dingen in
staat is."
Luke zei zacht: „Dat kan wel zijn,
ja."
Mevrouw Humbleby zei vlug: „U
gelooft mij niet? Och waarom zou u
ook? Maar ik kan de dag maar niet
vergeten waarop John van haar huis
kwam met een verbonden hand, hoe
wel hij zei dat het niets bijzonders
was, alleen maar een schram".
Zij wendde zich om.
„Dag mijnheer Fitzwilliam. Ver
geet alstublieft maar wat ik zoëven
heb gezegd. Ik voel mij helemaal
niet goed de laatste tijd."
Luke keek haar na. Hij vroeg zich
af waarom mevrouw Humbleby Ho
noria Waynflete een slechte vrouw
noemde. Waren dokter Humbleby en
Honoria Waynflete met elkaar be
vriend geweest, en was de dokters
vrouw daarom jaloers?
Wat had zij ook alweer gezegd?
„Er was ook niemand die Lavinia
Pinkerion geloofde." Dan moest Lavi
nia Pinkerton iets omtrent haar ver
moedens aan mevrouw Humbleby
hebben verteld.
Meteen herinnerde hij zich dat ge
sprek in de treincoupé en dat be
zorgde gezicht van de aardige oude
dame. Hij hoorde weer de ernstige
stem zeggen: „Zo'n eigenaardige, ge
vaarlijke blik bestaat!"
En hij zag weer de manier waar
op haar eigen gezicht veranderd
was, alsof zij heel duidelijk iets voor
haar geestesoog gebeuren zag.
Een enkel ogenblik, zo dacht hij,
was haar gezicht heel anders ge
weest, met weggetrokken hppen, zo
dat haar tanden zichtbaar werden, en
een vreemde bijna genotvolle blik in
haar ogen.
Plotseling dacht hij: „Maar ik heb
pas iemand precies zo zien kijken
met dezelfde uitdrukking.. Nog maar
heel, heel kort geleden Wanneer?
Vanmorgen! Natuurlijk! Juffrouw
Waynflete, toen zij bij haar thuis
naar Bridget keek.
En meteen, plotseling, kwam er nog
een herinnering bij hem op. Van ve
le jaren geleden. Hoe zijn tante Mil
dred gezegd had: „Zij leek wel een
volkomen idioot, lieve kind!", en voor
een enkel ogenblik had haar eigen
normale, vriendelijke gezicht een uit
drukking gehad als van een idioot,
een imbeciel
(Wordt vervolgd.)
Advertentie
MEISJES blijken zowel in het lager onderwijs als in onder bijna 3.000 leerlingen in 91 zesde klassen van 59
het voortgezet onderwijs tot betere resultaten te komen
dan de jongens en dat terwijl zowel jongens en meisjes
over gelijke capaciteiten beschikken. Dit is gebleken bij
een onderzoek, dat de Schoolpsychologische Dienst in
Utrecht in de periode van 1959 tot 1965 heeft uitgevoerd
lagere scholen.
De Schoolpsychologische Dienst acht het waarschijn
lijk, dat factoren als ijver, doorzettingsvermogen en
werkinstelling voor deze verschillen aansprakelijk zijn.
MEN IS BEGONNEN met een onder
zoek naar deze factoren in verband met
het schoolsucces. De Schoolpsychologi
sche Dienst heeft hiervoor een subsidie
gekregen van de organisatie voor zuiver
wetenschappelijk onderzoek. (ZWO.).
Het lijvige rapport heeft mede de ba
sis gevormd voor de in Utrecht uit te
voeren onderwijsvernieuwingen en de in
stelling van een schooladviesraad, die de
Schoolpsychologische Dienst zal gaan
vervangen.
In het rapport wijst de dienst er even
wel op, dat zodra het kind de lager school
verlaat, het samen met de ouders voor
een zeer belangrijke keus staat. „Van de
ze beslissing", aldus het rapport, „hangt
voor het latere leven vaak veel af. Iedere
richting opent bepaalde perspectieven ten
aanzien van de beroepskeuze en sluit de
andere mogelijkheden af."
DE MEEST vruchtbare benadering van
het differentiatie-probleem zal volgens de
dienst moeten worden gezocht in een sa
mengaan van de lagere school en een in
stantie die onafhankelijk daarvan de kin
deren beoordeelt. Verder zal binnen het
voortgezet onderwijs door verdere diffe
rentiatie en door begeleiding van de leer
lingen een aantal voorzieningen moeten
worden getroffen om de leerlingen, die
naar aanleg op een bepaald type school
thuishoren, voor het daar gegeven onder
wijs te behouden.
BEHALVE EEN verschil in resultaten
bij jongens en meisjes heeft het uitgebrei
de onderzoek nog meer interessante gege
vens aan het licht gebracht. Geconstateerd
is namelijk, dat meisjes minder doubleren
dan jongens. Bij de jongens werd een zit-
tenblijverspercentage gevonden van 35,3
tegenover 22,7 percent bij de meisjes, ter
wijl het gemiddelde intelligentiequotiënt
voor de meisjes 121 bleek en voor de jon
gens 122. De jongens werken iets vlugger,
maar maken meer fouten.
Door de lagere school worden de meis
jes van de zesde klassen iets vaker ge
schikt gevonden voor het VHMO dan de
jongens. De succesverwachting die de
school uitspreekt valt volgens het onder
zoek bij de meisjes daarentegen wat min
der gunstig uit. Dit wordt vermoedelijk
veroorzaakt door het feit dat de school een
aantal meisjes wel geschikt vindt voor de
MMS, maar betwijfelt of zij het eerste
jaar op het lyceum zullen halen. De wen
sen die de ouders ten aanzien van de ver
dere opleiding der meisjes uitspreken, lig
gen gemiddeld wat lager dan bij de jon
gens.
OOK IN belangstellingsfeer zijn opmer
kelijke verschillen geconstateerd. In min
dere mate dan de jongens geven de meis
jes voorkeur aan bezigheiden van een ho
ger niveau, terwijl zij de bezigheden op
lager niveau minder sterk afwijzen. Ook
door de meisjes op het VHMO worden de
activiteiten op natuurwetenschappelijk
gebied vaak gekozen, maar de sterke voor
keur in de litteraire richting bij jongens
is bij de meisjes vervangen door een voor
keur voor agrarische bezigheden zoals
tuinieren en verzorgen van planten en
dieren.
OPVALLEND is tenslotte het feit, dat
de bevorderde meisjes in tegenstelling tot
de bevorderde jongens de bezigheden op
het gebied van handel en administratie
veel sterker afwijzen dan hun gedoubleer
de seksegenoten.
M
'■M m,
mmm m
Advertentie
voor Haarlem en omstreken
AUTOBEDRIJF
LANGE MOLENSTRAAT 12 - TEL. 19000
Ik moet eens een hartig woordje met
U spreken over de emancipatie! De
emancipatie van de man, wel te ver
staan, want daarmee is het nog maar po
vertjes gesteld. En dit ondanks de hard
nekkigheid, waarmee de man zijn gelijk
berechtigdheid nastreeft! Evenwaardig
willen zijn aan de vrouw; gelijke haren,
gelijke rechten, een even simpel als spec
taculair streven, dat met het verschijnen
der bietels ingang vond. Een lofwaardig
streven! Immers: de man behoeft niet
achtergesteld te worden, nietwaar? Als
hij nu zin heeft in lang haar! Of in ko
ken bij voorbeeld! Vroeger stond het gek
voor een man om met een schort voor in
de keuken te staan. Maar nu hij eenmaal
die ouderwetse schroom heeft afgelegd,
kan de man onbelemmerd zijn hart opha
len achter het fornuis. Er zijn drukbe
zochte kookcursussen voor mannen. De
keuken is thans de werkplaats van de
keukenprins waar hij zijn creativiteit in
allerlei buitenissige gerechten kan uitle
ven.
Ook in beroepen, die tot nog toe als
specifiek vrouwelijk golden, gaat de man-
nen-emancipatiedrang steeds meer op de
voorgrond treden.Wanneer ik tien jaar ge
leden bij de kapper mijn haar liet doen,
dwaalde daar één manlijke kappersbe
diende schichtig rond tussen tien kille,
knappe smoeltjes. Hij deed schutterig
zijn best onopgemerkt te blijven, de stak
ker! Ga ik vandaag naar dezelfde kapper
dan zie ik vijftien hautaine nozemieke fi
guren, waartussen twee of drie verlegen
kapstertjes schuilgaan. Wat zal de vol
gende stap zijn. Zullen de mannen van
daag hun baan, hun carrière, resultaat
van jarenlange studie en streven, erbij
neergooien om zich, gelijk de huisvrouw
op hun knieën ter aarde te werpen om met
stofdoek en stofzuiger de laatste ragjes en
stofjes weg te halen? Pas dan, dacht ik,
zal de man werkelijk evenwaardig zijn
aan de vrouw, en zijn emancipatie een
voldongen feit.
Marjan van Beek
kunstmanen in beelden om te zetten. De
Nederlandse apparatuur is met name veel
goedkoper en eenvoudiger dan de Ameri
kaanse.
Deze opstelling verschilt op kenmer
kende punten van het principe dat de
Amerikaanse Nasa-grondstations gebrui
ken om de radio-signalen van de foto-
Een verwoed duivenmelker uit de
Westduitse plaats Weinberg heeft voor
zijn gevleugelde vrienden dit riante
vogelpaleis laten bouwen, voorzien van
alle denkbare duivecomfort. Aan kapi
taal en arbeidsloon heeft het grapje
bijna een halve ton gekost: treffend
randverschijnsel van het Wirtschafts-
wunder.
De satelliet-foto's verschaffen bijzonder
belangrijke informaties over'het wolken
dek boven de streken die de camera kan
bestrijken. De meteorologen gebruiken
deze gegevens al geruime tijd voor het
opstellen van hun prognoses. Over enige
dagen zal in de VS een nieuwe „Nim
bus" worden gelanceerd, waarvan de sig
nalen in 26 landen kunnen worden opge
vangen. Ook het KNMI in De Bilt zal
volgens de Amerikaanse opgave kunnen
meeprofiteren van deze „service", maar
het Nederlandse instituut bezit nog geen
apparatuur waarmee regelmatig foto's
van bruikbare kwaliteit kunnen worden
ontvangen.
WIIWWWWWWWWMIIWWIIWWWIIWWIIWIIWIIWIIWIIIIWWWWWWMIIWIIIIIIWWWWWWMWIIIWWIIIIIIIIIIIIIIWWIIIIWIIWW'
COP. MARTEN- TOONDER
51. Na de ontploffing en de ontvluchting van Joris
Goedbloed heerste er nog geruime tijd een begrijpelijke
opwinding in het gerechtsgebouw. Maar daar hoefde
Panda zich gelukkig niets van aan te trekken; hij was
immers vrijgesproken! Allereerst bedankte hij natuur
lijk Professor Kalker hartelijk omdat deze voor hem
was komen getuigen. Toen verviel hij tot nadenken.
„Het is vreemd!" mompelde hij. „Het meest heb ik
natuurlijk te danken aan die rare Joris Goedbloed, die
me er eerst zo lelijk in liet lopen en het daarna goed
maakte. Zou hij dan toch een geweten hebben?" „Ja,
juist" knikte de geleerde. „Een merkwaardig iemand,
Pasja! Maar ga mee dan gaan we koffie drinken. Ja,
zeer juist!" Voor lang niet iedereen was de afloop ech
ter zo aangenaam. Zeker niet voor Brigadier Brakhout,
die door de Officier mr. Knerpstra geducht onder han
den werd genomen. „Een ernstig plichtsverzuim, Brak
hout!" sprak deze. „Iemand laten ontkomen die de
grote Domper probeert te bespotten!" „O, o" dacht de
brigadier, „dat dit nu mij weer moet overkomen.
Waar gaat het op die manier heen met mijn promo
tie?" Maar het ergst getroffen was misschien nog wel
die bekwame griffier, mr. Van Beveren. „Geen papier
meer op zijn plaats, en alles ongenummerd!" klaagde
hij. „Mijn levenswerk is vernield, Van Plork!" De
Edelachtbare Van Plork was echter eindelijk aan iets
bezig, dat hij al die tijd al had willen doen.
Wfc ZUttEN EENS VAM BIN
NEN KIJKEN!
-*^7,
DAT NOEWUK.N06 M EN WE KUNNEN DE eifcfeETJES
EENS EEN OllZlCHT .l BETER INDE6ATEN HOUDEN
JAiHEUUKTNfcTteN
SNOEPWINKE.I
FUN, DAT W6 DAT 6 ROTE RAAM
ERIN GEZET HE8B6N .HEIHUIS
ZIET ER ECHT MODERN UIT
■IA, DAN ZIET HET ER
MISSCHIEN ANDERS
2077-C
EEN UITKOMST, DIT
FORNUIS, ANDERS
KRE6EN WEKOUD6
SOONTJES I
DAVY, KUK, DIE
TWEE DAAR.- f
HETHÊte 61BIED
IS VERSTOKEN VAN i
STROOM EN TEUFOON
MENEER SHLEPP f
OHH! WAT BENT U
AP. MEN!
SHLEPP
KNAP MENEER.
&UIT6N
Sam Leff
AIII&/uuaiii5
oank u, ueve
JUFFROUW, HerOlNSR.
15 BNMA KLAAR
508. Door de onschuldige snuit van een
scheepskat liet Bram zich niet misleiden.
Streng wees hij op de graten.
„Karo.zeg eens eerlijk? Heb je het
weer niet kunnen laten? Heb jij die vis
opgegeten?"
De scheepskat trok een gezicht, alsof
hij diep nadacht.
„Vis? Als ik goed nadenk herinner ik
me wel, dat ik eens vis heb gegeten. Jaja,
nu weet ik het zeker.ik heb wel eens
vis gegeten. Maar of het déze wis was
weet ik niet. Je moet rekenen, Bram, al
die vissen lijken op elkaar. En hun graten
kun je helemaal niet meer uit elkaar hou
den!"
Argwanend keek Bram hem aan. Zijn
vinger streek langs de lippen van Karo.
„Vet van de olie.... schaam je wat,
Karo. Eigenlijk moest ik je over de knie
leggenzoals ze dat vroeger deden".
„Vroeger?" vroeg Tutu slim, want hij
was dol op verhalen uit Brams jeugd.
„Toen had ik zulke dingen niet moe
ten uithalen, laat ik je dat wel vertellen,"
zei Bram en Tutu glunderde, want hij
wist dat Bram herinneringen ging opha
len.
