0% w #1
1 Till
mrii
f kinder
spel
Foto's „om een hoekje"
met de glasvezel-lens
1 van de 1
IJsberen-
leed in
dierentuin
PANDA
DE WEGDOENER
POLLE, PELLI EN PINGO
i
KRAMMETJE FOK
1
Opzienbare optische vinding
voor de medische fotografie
150.000 lensjes
Y
J
E
Ons vervolgverhaal
Pll774*l
DONDERDAG 28 APRIL 1966
19
DOOR AGATHA CHRISTIE
07 OJA,.-.
±VzTEKENT
AiSi
r>
u
TiiWwwwnnwM
71
Lavinia Pinkerton had het gehad
over de uitdrukking die zij had ge
zien op het gezicht van een man
nee, op iemands gezicht. Wat het mo
gelijk, dat door haar levendige ver
beeldingskracht, haar gelaat, een se
conde maar, de blik die zij gezien
had de blik van een moordenaar
die zijn volgende slachtoffer aankijkt!
had weergegeven.
Zich maar half bewust van wat hij
deed, versnelde Luke zijn pas, en
sloeg de richting in van het huis
van Juffrouw Waynflete.
Een stem in zijn brein herhaalde
steeds maar weer:
Niet een man zij heeft helemaal
niet gezegd dat het een man was
jij nam aan dat het een man was
omdat je aan een man dacht maar
zij hééft dat nooit gezegdO
God, ben ik dan helemaal gek? Het
is toch niet mogelijk wat ik denk.
het is toch zeker niet mogelijk het
zou helemaal niet kloppen.Maar
ik moet naar Bridget. Ik moet weten
of het goed met haar is.Die ogen
die vreemde lichte amberkleurige
ogen. O, ik ben gek! Ik moet wel
gek zijn! Whitfield is de misdadiger!
Hij moet het zijn. Hij heeft het
bijna met zoveel woorden gezegd!
En dan nog steeds als in een
nachtmerrie, zag hij juffrouw Pinker-
tons gezicht, en hoe het even een
poging deed iets afschuwelijks voor
te stellen, iets dat niet helemaal nor
maal was.
Het kleine dienstmeisje deed de
deur open. Een beetje geschrokken
door zijn heftigheid, zei ze:
De dame is uit. Dat zei juffrouw
Waynflete tegen mij. Ik zal even kij
ken of juffrouw Waynflete thuis is."
Hij duwde haar opzij, en ging de
salon binnen. Emily holde naar bo
ven. Ademloos kwam zij weer bene
den.
„De juffrouw is ook uit."
Luke greep haar bij de schouders.
„Welke kant op? Waar zijn zij
heen?"
Zij keek hem met open mond aan.
„Zij moeten de achterdeur uitge
gaan zijn. Ik zou ze gezien hebben
als ze de voordeur uitgegaan waren,
want daar ziet de keuken op uit."
Zij volgde hem, toen hij de deur uit
rende, het kleine tuintje in, en ver
der naar buiten. Daar stond een
man een heg te snoeien. Luke ging
naar hem toe, en stelde hem een
vraag, terwijl hij moeite deed zijn
stem normaal te doen klinken.
De man zei langzaam: „Twee
dames? Ja. Een poosje geleden. Ik
zat te eten tegen de heg. Ik geloof
niet dat ze mij gezien hebben."
„Welke kant zij ze opgegaan?"
Hij deed een wanhopige poging
zijn stem normaal te houden. Toch
keek de ander wat verbaasd, terwijl
hij langzaam antwoordde:
„Die weiden door.... Die kant op,
Waarheen zij verder gegaan zijn,
weet ik niet."
Luke bedankte hem en begon hard
te lopen. Zijn sterke gevoel dat dit
dringend was, nam nog toe. Hij moest
ze inhalen hij moest! Misschien
was hij wel volslagen gek. Naar alle
waarschijnlijkheid maakten zij maar
een wandelingetje voor de gezellig
heid, maar iets in hem dwong hem
zich te haasten. Sneller!
Hij stak de twee weiden over en
bleef even aarzelend staan op een
landweg. Waarheen nu?
En toen hoorde hij die kreet
zwakjes, verweg, maar onmisken
baar
„Luke, help".
En nog eens: „Luke.
Zonder zich te vergissen in de rich
ting vanwaar die kreet was geko
men rende hij het bos in. Hij hoor
de nu meer geluiden een worste
ling hijgen een zachte gorge
lende kreet.
Hij kwam nog net op tijd om de
handen van een krankzinnige vrouw
weg te kunnen rukken van de keel
van haar slachtoffer. Hij hield haar
terwijl zij tegenstribbelde en vloekte,
waarbij het schuim haar op de mond
stond, tot er eindelijk een krampach
tige rilling door haar leden voer, en
zij verstijfde in zijn greep.
HOOFDSTUK XXIII
„Maar ik begrijp het niet," zei Lord
Whitfield. „Ik begrijp er niets van".
Hij deed zijn best zijn waardige
houding niet te laten varen, maar
achter dat gewichtige uiterlijk was
een nogal meelijwekkende verbijste
ring merkbaar. Hij kon de buiten
gewone dingen die men hem vertel
de nauwelijks geloven.
„Het zit zo Lord Whitfield," zei
Battle geduldig. Om te beginnen
komt er een vorm van krankzinnig
heid in de familie voor. Dat hebben
wij nu ontdekt. Dat is dikwijls zo
met die oude families. Ik zou zeg
gen dat zij er aanleg voor had. En
verder was zij een eerzuchtige dame
en zij werd gedwarsboomd.
Eerst in haar carrière, en toen in
haar liefde," Hij kuchtte even. „Ik
heb toch goed begrepen dat u haar
de bons hebt gegeven?"
Lord Whitfield zei stijfjes: „Die uit
drukking „de bons geven" bevalt mij
niet."
Commissaris Battle herhaalde zijn
vraag in andere bewoordingen.
„U was het toch die een einde
maakte aan de verloving?"
„Nou ja."
Vertel ons waarom, Gordon," zei
Bridget.
Lord Whitfield bloosde. Hij zei:
Nou, vooruit dan maar, als dat no
dig is, Honoria had een kanarie. Zij
hield veel van het beestje. Het pikte
altijd suiker van haar lippen.
Maar op een keer gaf het haar een
venijnige pik. Zij werd boos, pakte
het op en draaide het de nek om!
Ik ik kon daarna niet meer het
zelfde voor haar voelen. Ik zei tegen
haar dat ik dacht dat wij ons allebei
vergist hadden."
Battle knikte. Hij zei:
„Dat was het begin! Zoals zij juf
frouw Conway verteld heeft, richtte
zij het heldere verstand dat zij onge
twijfeld bezat op één doel."
Lord Whit'field zei ongelovig: „Om
mij als moordenaar te laten veroor
delen? Dat kan ik niet geloven."
Bridget zei: „Het is waar Gordon.
Weet je, je was zelf verbaasd over
de buitengewone manier waarop
iedereen die jou ergerde meteen iets
overkwam."
Daar was een reden voor."
(Wordt vervolgd.)
(Van een onzer redacteuren)
IN WEST-DUITSLAND wordt op het ogenblik druk geëxperimenteerd
met een nieuwe optische vinding voor het fotograferen „om een hoekje
voornamelijk ten dienste van het medisch onderzoek: de zogenaamde glas
vezeloptiek. De glasfabriek Schott en Gen. in Mainz, vroeger de vermaarde
compagnon van Carl Zeiss, produceert sinds kort speciale glasvezels van
een bijzondere samenstelling. Elk van die vezels heeft een dikte van een
tien- tot zeventigduizendste millimeter, is van binnen van een spiegellaagje
voorzien en aan de buitenkant bekleed met een ragdunne mantellaag die
geen licht doorlaat. Als licht in een dergelijke glasvezel binnenvalt, dan
wordt het door algehele interne reflectie verder geleid. De lichtimpuls be
weegt zich dus zigzaggend voort door de gehele lengte van de vezel en
wordt, aan het eind van zijn lange reis, onveranderd en omvervormd af
geleverd op bijvoorbeeld een lichtgevoelige plaat of film.
EEN COMPLETE glasvezel-„lens''
bestaat uit 100.000 tot 150.000 van
zulke microscopisch-dunne vezels, ge
bundeld tot een „kabel" van circa
1,2 cm doorsnede. Wordt die kabel bij
voorbeeld via de slokdarm in de maag
van een patiënt ingebracht, dan kan
men met behulp van een (eveneens
ingebouwde) repeteerflitser (strobo
scoop) foto's, of zelfs een complete
film van een deel der maagwand ma
ken. Iedere vezel maakt dan als een
miniatuurlens een opname van een
klein puntje van de maagwand en
tezamen vormen die 150.000 deelop-
namen één volledige overzichtsfoto of
-film, waaruit de arts precies kan af
lezen, wat er daar binnen mis is.
De foto-kabel is flexibel; en hoe men
hem dan ook buigt of draait, altijd zal
ieder glasvezeltje zijn eigen miniatuur
beeldje onvervormd afdragen aai. de ca
mera aan het andere einde van de vezel
bundel.
IS HET REEDS een technische presta
tie van de eerste rang, al deze dunne af
zonderlijke, met het blote oog nauwelijks
zichtbare glasvezels inwendig te verspie-
gelen en te isoleren, de synchrone bun
deling van de 150.000 draadjes vereist een
nog veel grotere microscopische precisie.
En om die optische bundel heen (met
een dwarsdoorsnede van circa 6 milli
meter) komt dan nog een buitenmantel
voor de repeteerflitser.
Dergelijke flitsers kent men sinds de
jaren '40 reeds in de vorm van stro
boscopen, elektronische gasontladingslam
pen die tienduizenden, ja zelfs honderd
duizenden bliksemflitsen per sekon-
d e kunnen leveren. Men gebruikt ze in
de fotografie voor het vastleggen en ana
lyseren van zeer snelle bewegingen, o.a.
in motoren en sneldraaiende machines,
om eventuele fabricage- of slijtagefouten
te ontdekken. Nu is het dan gelukt, een
dergelijke stroboscoop onder te brengen in
een slechts enkele millimeters dikke in-
wendig-spiegelende mantel, die om de
bundel optische glasvezels wordt aange
bracht.
DE NIEUWE VINDING opent grote
perspectieven voor de endoscopie het
onderzoek van maag en andere lichaams
holten, die men nu in volle werking kan
bestuderen. De arts die een dergelijk
onderzoek noodzakelijk acht, heeft niets
anders te doen dan de glasvezeloptiek
aan te sluiten op een filmcamera of
desnoods op een t.v.-camera in gesloten
circuit en hij krijgt een volledig vi
sueel „ooggetuigeverslag" in natuurlijke
kleuren van wat zich daar binnen in een
bepaalde lichaamsholte afspeelt. De te
gebruiken filmcamera kan zelfs een „vlin
der" ontberen, want de pauzes tussen de
opeenvolgende lichtflitsen van de strobo
scoop zorgen automatisch, in de donkere
lichaamsholte, voor de noodzakelijke ver
duisteringsfasen tussen de afzonderlijke
opnamebeeldjes.
Een groot Duits radio- en televisiecon
cern heeft een speciaal „lange -af
standsoog" voor maaginspectie ontwik
keld, waarin al deze principes verenigd
zijn. Een aantal universiteitsklinieken
heeft een dergelijk apparaat beproefd en
men neemt aan dat de „maagkijker"
binnenkort normaal in de handel gebracht
zal worden. De bijbehorende apparatuur
is op het ogenblik nog vrij omvangrijk
en duur, maar men meent dat bij ver
vaardiging van glasvezeloptiek en toebe
horen op industriële schaal de prijzen
aanmerkelijk kunnen dalen. In ieder ge
val is hier de medici en ziekenhuizen
een nieuw hulpmiddel in handen gesteld
dat de diagnostiek van vele inwendige
ziekten aanzienlijk kan vergemakkelijken.
8 mm 1
HE
m
PUZZEL NO 17
WAAR STAAN DE ZWARTE HOKJES?
Deze puzzel is eigenlijk een gewoon
kruiswoordraadsel, maar uit het diagram
hebben we de zwarte hokjes, die er wel
in behoren te staan, weggelaten. Tracht u
met onderstaande gegevens de puzzel op
te lossen en tevens te bepalen waar de
zwarte hokjes behoren te staan.
Horizontaal: 1. Aziaat; 6. poken; 12 on
derricht; 13. zangnoot; 15. rondhout; 16.
omroepvereniging; 17. afstandsmaat; 18.
akelig; 22. en omgekeerd; 23. persoon; 24.
6chaap; 25 zwaardvis; 27. groet; 29. aan
zien; 31. deel v. h. kippenhok; 33. wiel; 35.
rivier in Italië; 37 draagvat; 39. hennep
braak; 40. niet een; 41. vlag; 42. Europe
aan; 43. lidwoord; 44. bevestiging; 45.
eenh. v. druk; 47. deel v. e. kast; 49. kleur;
51. geluidloos; 53. vlugge; 56. vervoermid
del; 58. kledingstuk; 59. Soc. Econ. Raad;
60. gewicht; 62 meisjesnaam; 63. kreet;
65. nieuwe wereldtaal; 67. zwaar; 69. onder
het nodige voorbehoud; 71. gevaarlijke
plek in zee; 74. voorzetsel; 75. opening;
77. onzes inziens; 78. dubbelklank; 79. deel
Eindelijk is het dan
toch lente geworden,
maar blijkbaar is
toch niet iedereen
daar gelukkig mee.
In de dierentuin trof
de fotograaf een
amechtig hijgende
moeder IJsbeer die
kennelijk weinig
waardering kan op
brengen voor de
warme zonnestralen.
Met haar prille
kroost ziet zij alweer
reikhalzend uit naar
een lekker fris pool-
windje. Wat ons be
treft mag zij nog ge
ruime tijd blijven
reikhalzen.
v. h. lichaam; 80. adell. persoon; 81. vast
gesteld.
Verticaal: 1. pl. in N.-Holland; 2. deel
v. e. voertuig; 3. spil; 4. meisjesnaam; 5.
aanzien; 7. vlaktemaat; 8. wapen; 9. maan
stand; 10. aanzien; 11. windrichting; 14.
jongensnaam; 18. familielid; 19. model;
20. vr. munt; 21. titel; 23. iets, dat ge
mengd is; 26. karig; 28. titel; 30. gelijke;
32. door ondervinding leren; 34. Eng. voor
zetsel; 36. geb. in Rusland; 38. familie
lid; 39. tiert; 46. groente; 48. voorzetsel;
50. edelsteen; 52. meisjesnaam; 54. zang
stuk; 55. Europeaan; 57. jongensnaam; 59.
suf; 61. vorm van slapen; 64. pers. vnw.;
66. waterkering; 68. voegwoord; 70. wiel;
72. meisjesnaam; 73. strafwerktuig; 74.
telwoord; 76. voorzetsel; 79. rondhout.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons bezit
te zijn.
OPLOSSING PUZZEL NO 16
Horizontaal: 2. nadelig; 8. okapi; 12. r.p.;
14. toren; 15. klomp; 16. elp; 18. koe; 19.
jr; 20. ui; 22. puin 24. s.r.i.; 26. end; 28. kr;
29. ei; 30. eg; 32. denkt; 34. R.A.I.; 35. Ma
laga; 38. a.e.; 39. mode; 41. rijm; 42. Vleu
ten; 44. cm; 46. ad; 47. es; 48. re; 49.
Hengelo; 53. tor; 56. aria; 57. ao; 58. in
slag; 61. des; 62. orgel; 64. T.T.; 65. a.p.;
67. un; 68. mei; 69. abt; 71. sago; 73. nu;
74. kg; 75. uur; 77. ver; 78. kales; 80.
griep; 82. li; 83. barok; 84. magneet.
Verticaal: 1. crepe; 3. at; 4. dok; 5. Eros;
6. Leerdam; 7. in; 8. o.l.; 9. koud; 10.
ami; 11. pp; 13. pluim; 15. krekel; 17. pi;
21. grienen; 23. nel; 25. i.e.; 27. n.t.; 28.
kader; 31. garde; 33. n.a.v.; 34. rot; 36. al;
37. gij; 39. mus; 40. schaduw; 43. eerst; 45.
meren; 46. aga; 50. nis; 51. lariks; 52.
oog; 53. Tilburg; 54. on; 55. ra; 59. l.t.s.;
60. gagel; 62. oe; 63. e.a.; 66. porie; 68.
mulo; 70. tuin; 72. a.v.; 73. nar; 76. ree;
78. ka; 79. e.k.; 80. ga; 81. p.e.
De prijswinnaars vindt u elders in dit
blad.
Advertentie
52. De Breek en Ratel's Wegwerk Maatschappij hield
van aanpakken, zodat de rumoerige werkzaamheden
aan het wegdek zich al aanzienlijk van Professor
Kalkers Laboratorium hadden verwijderd, toen ze
thuiskwamen. „Dat is een belangrijke vooruitgang
Pralma!" merkte de geleerde op, terwijl hij met Pan
da en de ontladen Wegdoener het huis betrad. „Geen
lawaai meer.eh.Nu kan ik dus weer.eh.
denken. Uitstekend! Geen Wegdoener meer nodig!
Zeer goed! Deze is nutteloos geworden na het Kalker-
effect; het was dus in het geheel geen volmaakte uit
vinding. Weg er mee. Kom binnen.eh.Pap-
ma Panda volgde hem voor nog een kopje koffie,
maar misschien, heel misschien zou het hem goed
hebben gedaan als hij nog even terug gekeken had. In
zijn hart was hij namelijk een beetje bezorgd over de
achtervolgde Joris Goedbloed.en wie kwam daar
nu behoedzaam naar de vuilnisbak geslopen? Juist!
„Beilo!" mompelde Joris, niet zonder nieuwe hoop.
„Hoewel het door de rijken weggeworpen is, kan een
eenvoudig iemand voor dit apparaat nog wel een tien
tje krijgen bij de schroothandél. En was een klein be
drag niet vaak het begin van grote fortuinen? De prijs
van een goed breekijzertje haal ik hier al heel gauw
uit.
EINDE VAN DIT VERHAAL
fHE J0N6ENS,KOMEN lOttlE EENS
AltEMAAt HIER, POtlEWEÉfT
EEN 6R00T RAAM
IK HOOD HET NIET UlT-
2E STAAN DAAR At DE HE
LEDAö!
JE KUNT AttES
DUlDEtUK.
ZIEN
PIN60 KANKEO-
R16 DEVtOER
SCHR088EN!
JA, PE
6EZEtUI6HÊIb
IS WE6
kom er in, bedankt! Her
MANNEN J A'OODWEER OVERVIEL
OMS SM HET VISSEN
V IN t>£ BAAI
NAAK bi MO/O TE
WOELEN, RADDEN
JULLIE 6ELUK, KNAPEN.
WE VINEEN NET ZO LEKKER,
MAAR DIE STORM NERO SPEL
BREKER I
WEL, JULLIE ZIJN
WELKOM HIER
DIE ARME KERELS
DOEN N06
CON&ONTSTEK/NP,
1LLIAIII9
509. Met een pijnlijk gezicht herinnerde
Bram zich, hoe zelfs kleine vergrijpen in
zijn zeemansjeugd werden bestraft.
„Weet je," zei hij tegen Karo en Tutu,
„ik moest hard werken, van vroeg tot
laat, en dan gebeurde het wel eens, dat
ik eventjes ging zitten en zomaar in slaap
viel. Dan kwam de bootsman me wekken.
Niet met zachte hand, maar met het teer-
touwtje. waarmee-ie mijn broek klopte,
totdat alle stof eruit was."
Karo en Tutu moesten er om grinniken,
maar Bram zei, dat er niets te lachen
viel.
„Dat geteerde touwtje was zo hard als
een plank, jongens. Drie dagen later
moest je nog heel voorzichtig gaan zitten,
als je daarmee een afstraffing had gekre
gen".
„Dan had je zeker wel een hekel aan
die bootsman?" vroeg Karo bedrukt.
„Een hekel? Hoe kom je erbij?" vroeg
Bram verbaasd. „De man deed het toch
immers om me te leren? En als ik ziek
was, was er geen verpleegster die me be
ter had kunnen verzorgen dan hij. Nee,
aan hem had ik geen hekel. Maar wel
aan dat teertouwtje. Tjonge, als zo'n teer-
touwtje eens praten kon..."
Zonder dat Bram het wist zou die laatste
opmerking hem in een heleboel narigheid
brengen.
A
