en
Massale sterfte onder
de buizerds in Drente
uzzel van
klassiek
wonen
POLLE, PELLI EN PINGO
KRAMMETJE FOK
Landbouwvergif de oorzaak
WINTERSLAAPPIL
Iedereen,
altijd, overal...
DE MEESTËR-GELDZAMELAAR
E
S
VRIJDAG 20 MEI 1966
21
Ons vervolgverhaal
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsarl
Floris Flaneur
exclusieve bankstellen
É2 l'i
1
Ptunrxwii------
15) Toen zij wegliepen
vertelden zij elkaar zonder woorden
dat zij de bruine meneer aardig von
den, maar niet zijn vrouw.
Zodra zij er de kans voor kregen,
kropen zij in hun schuilplaats en
fluisterden, in de korte zinnetjes, die
zij maar nodig hadden om elkander
te begrijpen, over die vrouw. Ze leek
op een plaat uit een van hun pren
tenboeken, die de stiefmoeder van
Doornroosje voorstelde, de mooie,
boze koningin. Misschien veranderde
zij soms in een gebochelde, oude
heks met een grote, kromme neus en
een krakende stem. Zij namen zich
voor, geen snoepgoed van haar aan
te nemen en zeker geen appel. Maar
toen zij later in de blauwe salon wer
den geroepen, de salon in de linker
vleugel die anders nooit werd ge
bruikt, kregen zij geen snoepgoed,
maar geschenken. Er was voor Char
les de boog met een koker pijlen en
oom Han vertelde hem, dat zijn va
der vroeger zo'n goede boogschutter
was geweest, lang geleden, toen ze
beiden nog heel jong waren en hier
woonden. Charlotte kreeg een pop,
gekleed in een zwart zijden broekje
en kleurig zijden pakje, een Chinees
je, vertelde oom Han. Er waren nog
andere geschenken, zoals een doos
met ragdunne plaatjes van rijstpa
pier en zij mochten de mooie dingen
bekijken, die hun moeder had gekre
gen: een zijden kimono geborduurd
met enorme kleurge vogels, een
waaier van sandelhout, waar zij aan
snuffelden, omdat ze vonden dat die
lekker rook, een lakdoos ingelegd
met parelmoer. Oom Han trok hen
naar zich toe en zei:
„Ik denk, dat ik jullie maar mee
neem. Ik wil best twee zulke bengels
hebben."
Ze keken naar hem op en vroegen,
of hijzelf geen kindertjes had. Neen,
die had hij niet, helaas. Toen beloof
de hij Charles, dat hij hem morgen
zou leren schieten met de boog en
Charlotte riep:
„Mij ook!"
„Ja, jou ook", zei hij en streelde
met zijn grote, bruine hand over
haar krullen. Toen werden zij wegge
stuurd. Ze dankten oom Han en ga
ven ook de dame een handje en
mompelden hun dank. maar ze ke
ken haar niet aan. Met Mademoi
selle kregen zij later aan tafel hun
deel van de overvloed, die was ge
kookt en gebraden en gebakken. Ma
demoiselle had óók een nieuwe ja
pon aan. Zeker ter ere van de gas
ten, die zij alleen even gezien had in
de hal. Ze vroeg en vroeg, waarover
de dames en heren hadden gepraat,
maar de kinderen haalden de schou
ders op.
„We hebben wat gekregen", zei
Charlotte.
„Ja, wat gekregen", zei Charles.
„Ja, dat weet ik. Maar hoe zijn
ze? Die mevrouw is chic gekleed. De
nieuwste mode. Knap is ze ook. Ik
dacht, dat ze ouder zou zijn. Meneer
was een jeugdvriend van jullie va
der, is het niet?"
De kinderen haalden weer de schou
ders op en Mademoiselle kneep de
Charles
Charlotte
dunne lippen over haar tanden heen.
Soms had zij neiging, die beiden om
de oren te slaan. Niet, dat zij het
ooit zou durven doen. Ze had nog in
geen betrekking zoveel rust genoten,
zo'n mooie kamer gehad, was nooit
zo vriendelijk bejegend door meneer
en mevrouw. Vooral door meneer.
Mevrouw was altijd een beetje uit de
hoogte. Ze was van heel goede fam-
lie, had ze laten doorschemeren.
Ze had ook eens verteld, dat ze
half en half verloofd was geweest
met een jonkheer, die later gezant
was geworden, toen ze haar man
leerde kennen en dat ze veel moei
lijkheden had gehad door haar huwe
lijk. „Maar ik heb het nooit be
rouwd", zei ze en Mademoiselle lis
pelde: „Ah oui, l'amour!" Zij dacht
daarbij: met dat al ben je nu toch
maar de vrouw van de rentmeester.
Ze vroeg zich af, en likte begerig
haar dunne lippen, of zijn moeder
óók zo knap was geweest en of dat
de reden was, waarom de norse ba
ron zich tot die jongen had aange
trokken. Het kwelde haar bijna li
chamelijk, dat zij daar niet achter
kon komen.
Maar de volgende morgen had zij
een buitenkansje. Zij ging kijken,
toen oom Han de kinderen leerde
boogschieten en hij bleek spraak
zaam te zijn en liet zich gewillig uit
horen. Wel hadden zij soms moeite
elkaar te verstaan, want hij sprak
met een Indisch accent, waar zich
soms nog het dialect van de streek
door heen mengde en zij haar ge
broken Vlaams, want Frans ver
stond hij moeilijk. De kinderen trok
ken hem telkens bij haar weg, maar
zij bleef hardnekkig hun boze blik
ken trotseren en tenslotte luisterden
zijzelf, wel geboeid, naar alles wat hij
vertelde. Hij was administrateur op
een plantage. Dit was zijn eerste
verlof in Holland. Vorige malen wa
ren zij daar gebleven, eerst omdat
zijn vrouw sukkelde, later omdat ze
liever naar Amerika wilde gaan.
Maar nu waren ze eerst naar Parijs
geweest en bleven een tijdje in Hol
land. Nog een jaar of zes, dan was
hij „binnen", dan kochten ze hier
een huis, of misschien ergens in
Zuid-Frankrijk. Ja, Indië was een
goed land voor iemand die kon aan
pakken. Daar werd je rijk. Daar
voor was hij er ook heen gegaan.
Hij werkte eerst in een zaak van een
oom, manufactueren. Niets voor
hem, in zo'n winkel staan. Toen hij
Jos leerde kennen dacht hij: zo'n
beeld van een meid verdient iets be
ters dan de vrouw van een winkelier
tje te worden. Hij wou haar alles
kunnen geven, wat haar hartje be
geerde. Na drie jaren waren ze met
de handschoen getrouwd. In die drie
jaren was Chris verduveld aardig
geweest, had haar mee uit geno
men, had een oogje in het zeil ge
houden, want ja, zo'n mooi meisje
en je verloofde ver wèg, er liepen
genoeg mannen achter haar aan.
Kinderen hadden ze niet gekregen,
dat was jammer. Maar een mens kan
niet alles hebben.
(Wordt vervolgd.)
NATUURVRIENDEN en vogelbeschermers hebben opnieuw de alarm
klok geluid, ditmaal in Drente. In die provincie heeft men namelijk dit
voorjaar een vogelsterfte moeten vaststellen die nog aanzienlijk hogewas
dan in voorgaande jaren. Er zijn grote aantallen dode duiven aangetroffen,
in mindere mate ook, onder meer, eksters en gaaien en bovendien wat
nog bedenkelijker is enkele tientallen buizerds.
DE BUIZERD een middelgrote roof
vogel is in ons land al sinds jaren op
zijn retour. Het aantal broedparen in ge
heel Nederland ligt tussen de 75 en de
150, waarvan 15 tot 30 paren in Drente.
Het comité tot instandhouding van de
Drentse fauna heeft meldingen ontvan
gen, waaruit blijkt dat er in deze pro
vincie dit voorjaar zeker 26 dode bui
zerds zijn gevonden dat is dus onge
veer de helft van het totale buizerd-
bestand.
ders op en Mademoiselle Kneep ae (worm ueiuuiyu./
DE BIOLOOG dr. R. Chafee van de uni
versiteit van Missouri heeft, zo heb ik
gelezen, op een congres in Atlantic City
verklaard, dat voedselschaarste niet tot
massale sterfte behoeft te leiden als men
grote bevolkingsgroepen, die met hongers
nood worden bedreigd, door het innemen
van pillen in een toestand van winter
slaap kan brengen.
Men heeft in zo'n toestand maar een
vijfde deel van het anders vereiste voed
sel nodig. Zodra er weer genoeg voedsel
beschikbaar is, zou men weer wakker
kunn worden.
Dr. Chafee zei, zo verneemt men ver
der, dat de winterslaappil er nog niet
is. De medische wetenschap weet nog
steeds niet, hoe beren en hamsters in een
winterslaap komen. De onderzoekingen
van de laatste tijd wettigen echter de
hoop, dat het probleem over niet al te
lange tijd zal worden opgelost.
Nu gun ik alle mensen die met hongers
nood worden bedreigd, te allen tijde de
voorrang boven alle welvaarts-vraatzuch-
tigen, die veel te veel eten. Maar mocht
er 'n invloed van winterslaappillen ont
staan, dan lijkt het mij toch nuttig, die
over de meerbedeelden te distribueren,
niet omdat zij dan eindelijk hun buik kun
nen kwijtraken, maar bovenal opdat zij
dan de hele winter kunnen en zullen sla
pen Opgeruimd staat netjes.
Ik geloof dat het een zegen voor de
wakkerblijvenden zou zijn als op z'n minst
de helft van hen, die op aarde wandelen,
eens een hele winter diep aan 't maffen
zouden gaan. Niet alleen dat er dan wat
meer parkeerruimte zou ontstaan, niet
alleen dat wij op de spitsuren eens in bus
of tram zouden kunnen zitten en dat het
niet overal dringen geblazen zou zijn,
maar ook omdat wij dan wat minder
bla-bla. zouden horen van allerlei wakke
re lieden die zo hoog nodig hun zegje
moeten zeggen.
Gesteld nu eens dat L. B. Johnson en
kameraad Bresjjew en meneer Ky en
meneer Mao en meneer Soekarno en on
ze eigen Hendrik Koekoek en zelfs gij,
hoogvereerde Cals, lekker voor een maand
of vier, vijf onder de wol en zeil zou
den gaan en (zodoende) al die tijd geen
stom en dom woord zouden kunnen uit
brengen zou er dan een chaos ontstaan
die nog verwarder is dan die er al is,
of zouden de wakkeren dan het oaradijs
betreden?
Ik geloof, dat er niets mee verloren
zou zijn als wij het er eens op zouden wa
gen, al die uitgeslapen jongens eens lek
ker een maand of vijf te laten uitslapen.
Ik vertrouw op onze wakkere dienaren-
der-wetenschap, dat zij binnen niet al te
lange tijd hun winterslaappillen hebben
uitgevonden.
Het zal wel even moeilijk zijn, juist die
jongens die ik in slaap wil hebben, de pil
te laten slikken, maar als dat niet goed
schiks gaat, dan maar met een beetje
geweld.
Tenslotte geschiedt zo'n experiment ten
behoeve en ten bate van de democratie,
want als het lukt dan wordt er een
grote dienst aan de mensheid mee bewe-
ZCÏl.
Wij zullen dan meneer Wigbold en me
neer Houwaart een klein halfjaar moe
ten missen, maar wat dat betreft, kan
ik mij een grotere ramp voorstellen.
Vrijwel al deze dode buizerds werden
aangetroffen in de onmiddellijke nabij
heid van andere dode vogels, die door hen
aangevreten waren. De conclusie ligt voor
de hand, dat al deze dieren vergiftigd
waren door een of andere landbouwvergif
de zaadetende vogels direct, de aas
eters zoals de buizerds indirect.
Uit onderzoekingen in voorgaande ja
ren, en het samenvallen van de vogel
sterfte met de inzaaiperiode voor het
zomergraan, concludeert men dat be
paalde bestrijdingsmiddelen ter ont
smetting van het zaaizaad hier de
hoofdschuldigen zijn.
HET VOORTBESTAAN van de buizerd
is door dit alles een uiterst penibele zaak
geworden, meent het Drentse comité: „De
havik is de laatste tien jaar in ons land
zo goed als verdwenen, thans schijnt de
buizerd hetzelfde lot beschoren te zijn.
Dit alles betekent een ernstig verlie»
voor de Nederlandse fauna en het is dan
ook te hopen dat er tijdig maatregelen
genomen kunnen en zullen worden, om
de totale uitroeiing van deze nuttige en
spectaculaire vogelsoort te verhinderen."
Een noodkreet, waarmee iedere natuur
liefhebber en hopelijk ook de directie
van Faunabeheer van ganser harte zal
instemmen!
PUZZEL no. 20
Links en rechts in het
diagram komen woor
den van vijf letters. De
laatste letter van de
woorden links en de
eerste letter van de
woorden rechts vormen
het begin en het einde
van de middelste woor
den. Hiervan staat de
omschrijving echter niet
in de juiste volgorde.
Als men de puzzel goed
heeft ingevuld, kan men
in de cirkels van boven
naar beneden een ge
zegde lezen.
Hoe luidt dit gezegde?
Links: 1. uitgestotene;
2. Europese hoofdstad;
3. overschot; 4. dik
touw; 5. nauw straatje;
6. afzonderlijk; 7. hou
ten gebouw; 8. monster;
9. grillig, kunststijl; 10.
interest; 11. vertering;
12. hevige wind; 13.
trottoir; 14. strijdperk;
15. deel v. e. jas.
Rechts: 1. schaakstuk;
metaal; 3. communi
catiemiddel; 4. voor
schrift; 5. begrip; 6.
halswervel; 7. elk; 8. vloeistof; 9. deel v.
h. been; 10. gebrek; 11. larve v. langpoot
mug; 12. deel v. h. jaar; 13. lengtemaat;
14. breedvoerig; 15. telwoord.
Midden: troep dieren; korting op het
gewicht; gebaar; dierlijk wapen; schande;
naaigerei; voorbeeld; keurtroep; vis;
vogel; vrucht; deel v. e. poot; gelooide
huid; Westindisch eiland; gewicht.
Oplossingen, uitsluitend per briefkaart,
dienen uiterlijk woensdag a.s. in ons be
zit te zijn.
OPLOSSING PUZZEL No. 19
Horizontaal: 1. raadsel; 7. Hengelo; 13.
erg; 14 Ina; 15. Ado; 16. uur; 17. l.k.; 18.
dag; 19. erf; 20. si; 22. mee; 24. Ulm;
26. gier; 29. Lisse; 31. mooi; 33. idool; 35.
sta; 36. baron; 37. e.o.; 38. bes; 40. lot;
1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
6
6
7
7
3
8
9
9
10
10
11
11
12
12
13
13
14
14
15
15
R
Advertentie
41. re; 42. primaat; 43. uk; 45. hei; 46
pet; 48. es; 50. tegel; 52. zin; 54. roest;
56. riet; 57. regel; 59. lepe; 60. ras; 61.
kei; 63. co; 65. bed; 66. n.m.m.; 67. b.l.;
68. hof; 70. car; 72. sta; 73. aai; 74. Til
burg, 75. Domburg.
Verticaal: 1. religie; 2. ark; 3. A.G.; 4.
Siam; 5. engel; 6. la; 7. ha; 8. edele; 9.
norm; 10. eu; 11. lus; 12. origine; 21.
beo; 23. eis; 24. U.S.A.; 25. dor; 27. ido;
28. Rob; 30. stemmig; 31. mat; 32. oor; 34.
lepel; 36. boter; 39. s.r.i.; 40. Lap; 43.
Utrecht; 44. kei; 45. het; 47. tol; 48. esp;
49. stellig; 51. gek; 52. zes; 53. nek; 55.
een; 57. radar; 58. lente; 60. regu; 62.
imam; 64. ooi; 67. bar; 69. fl.; 71. r.g.; 72.
S.D.; 73. au.
De prijswinnaars vindt u elders in dit
blad.
Advertentie
Raamsingel 42 (bij brug Houtplein)
17. Panda vond het helemaal niet zo leuk dat hij
geld moest betalen voor het openen van de tolbomen
bij Geldmaker's brug. Maar gelukkig kon de kapitaal
verzamelaar hem uitleggen, waarom dat nodig was.
„De afspraak was dat ik je zou leren geld zamelen!"
verklaarde hij. „Het zou daarom heel zelfzuchtig van
mij zijn als ik zelf munten had besteed aan de tol!
Er gaat niets boven praktijk-ervaring.! Op deze ma
nier ben je weer wijzer geworden. Tussen haakjes-
geef mij nog even twee florijnen voor het openen van
gindse tolboom!" Panda reikte wat onzeker nog twee
muntjes over, en even later konden ze onbelemmerd
doorrijden. Maar nu werd plotseling het geluid van
galmende slagen hoorbaar in de bergvallei. En toen
Panda zoekend omhoog keek, ontdekte hij al spoedig
een eenvoudig geklede figuur die bezig was om een
boom om te hakken, een boom die precies boven de
plek hing, waar ze stonden
KENNEN lUtUEDE VERKEERSREGEL NIET?
Hé, Hé, HO£ KOMEN JUUte)] (ïM TOCH OP j)
eigeniuk vooruit 1 y ,-lT, - j
2035-M,
WE MOEIEN OMKEREN - WE 7I4N HIER NIET
WEtKOIWi EEN AUTO KAN NIET 60E0 IN
fOHE, WE HEBBEN EEN AUTO VOlA
i PASSA61ER5
AoToeotF'
«PfJHJgj
ik weer Her.' Mier
MiNttR SHLtPP
im oeeounris
ou wj n ee- Lo.
schêrmsn
u ook een poene,
Mtueee
i/seseuJK
N6, IN 6UF
H£T op I
Jl HOÉFT NU
NIÉT 8AN6 MÉÉR
re zijm, BeutAH
Leff
LLIAHfS
L©PIB
526. HET WAS DE DIRECTEUR zelf,
die de voornaamste artiest van het pro
gramma kwam aankondigen.
„Hooggeëerd publiek, wij presenteren
thans met trots de beroemdste fakir ter
wereld, de man, die speelt met slangen
en vuur, die slaapt op spijkers en draad
nagels, die onbijt met schroefdraad en
veiligheidsscheermesjes... Omar Ben Lap-
sies...!"
Met het slangenmandje aan de hand
trad de fakir hoogmoedig binnen. Dave
rend applaus begroette zijn komst. Op de
eenvoudige stalknecht, die hij passeerde,
lette de fakir niet eens... en Brammetje
vond het best zo. Zonder dat iemand het
merkte liet Bram het levende teertouwtje
los, en aan de schaduwzijde van de fakir
liep het mee zonder de aandacht te trek-
ken.
Het licht van de schijnwerpers veran
derde in sombere kleuren. De muziek zet
te een angstaanjagend, geheimzinnig
nummer in. Iedereen beefde van spanning
en opwinding.
Zachtjes slingerde het touwtje zich om
de slof van de fakir...
