Humor uit
de Krokodil
Ontslag door Jason Sjersanija
iit-iiil
cV VO
Monument voor een sloddervos
Het woord
is aan...
MOPPEN
TROMMEL
ronoBOTancTBy
Mi
ZATERDAG 21 MEI 1961,
Erbij
SAMENSTELLING
KEES MAAS
M O H y M E H
Communistische propagandisten
lebben geen toegang", zegt de bio-
>coopdirecteur in New York tegen
le Amerikaanse oorlogsinvalide,
lie wil gaan kijken naar de nieuwe
exotische komedie „Joe in
Indo-China".
'„Krokodil" nam deze tekening
<mn O. Kallas over uit het blad
„Piker" uit Talinn).
De automaat werkt niet.
Er is geen water. Geld
wordt niet teruggegeven.
Hallo, gids! Rijden we nu eigenlijk of staan we stil?" vraagt de Ameri
kaanse toerist op deze voorpagina van een Krokodilnummer. E. Sjoekajev
maakte deze strip. De titel „Van Moskou tot de uiterste grenzen" is een
regel-uit een bekend Sovjet-lied.
De schoenmakerij ver
vaardigt nieuwe hakken
voor vrouwenvoeten uit
stevig hout.
nPABHAA;
He
cpnt'inenib
We. niAmitZBAmb
We ^e4wnw!tf
He PAWfrHiinbCx
He ofiijAmbCfl
Leven der heiligen
In het tehuis gelden volgens het bordje
de volgende regels: Niet zingen, niet
fluiten, niet dansen, niet vrolijk zijn,
niet verliefd worden, niet met elkaar
omgaan, enzovoorts enzovoorts. Deze
tekening is van N. Lisogorski.
WAT ZIT er vandaag voor ver
schrikkelijk taai vlees in de soep?
Ik weet het niet, ik heb het pre
cies volgens recept klaargemaakt.
Er stond duidelijk: kook een kilo
vlees een uur lang. Ik heb een half
kilo gekocht en het een half uur
gekookt
IS HET u gisteravond in het
theater bevallen?
Nee, het was verschrikkelijk! Ik
zat op zo'n slechte plaats, dat ik
niets heb gehoord en niets heb ge
zien!
Bij mij was het nog erger. Ik had
zo'n mooie plaats, dat ik alles heb
gehoord en gezien!
EEN AMERIKAAN SE kwam in
een schoonheidssalon. De assisten
te gaf haar een oud-Grieks profiel,
werkte de rimpels weg, verwijder
de de haartjes onder de kin en liet
de mond er de helft kleiner uitzien.
„Nog iets van uw dienst, me
vrouw?", vroeg ze.
„Kunt u me ook nog wat meer
uitdrukking in de ogen geven?"
„Dat spreekt van zelf", ant
woordde de specialiste, en terug
lopend naar de kassa, zei ze „Geef
mevrouw de rekening".
ZONDER WOORDEN ...EN ZONDER BLOEMEN Bloemenverkoop staat er op het huisje, maar de verkoopster moet meteen het bordje „Geen bloemen' ophangen. (Tekening I. Semenov).
IN HET KADER van de ontspanning tussen oost en
west is er ook een groeiende belangstelling waar te
nemen voor het leven in de Oosteuropese landen. Dit
uit zich onder meer in een grotere belangstelling voor
de literatuur. Tal van uit het Russisch vertaalde wer
ken vinden de laatste jaren hun weg naar de boek
handels, steeds meer mensen gaan ook Russisch stu
deren om meer contact te kunnen krijgen met de Oost-
europese wereld. Zij kunnen dan boeken en kranten
lezen, en tijdens vakanties met de mensen spreken in
hun eigen taal. Het krantenlezen is niet het minst be
langrijke aspect. Hoewel de Russische bladen over het
algemeen saaier zijn dan de westelijke en grotendeels
volgepropt worden met politieke redevoeringen of
ambtelijke mededelingen krijgt men er toch een goed
idee uit over de sfeer van het leven in de Sovjet-Unie.
STERKER dan bij dagbladen geldt
dat nog voor een weekblad als „Kro
kodil". Al tientallen jaren belicht dit
weekblad de toestanden in de Sovjet-
Unie op satirische wijze. Het gaat niet
zo grondig als in het westen wel eens
gebeurt, en als er eens een aanval op
bepaalde toestanden voorkomt, geldt
deze meer de toepassing van het sys
teem dan het systeem zelf, maar voor
de westelijke mens is lezing van Kro
kodil toch zeer leerzaam. Waarbij hem
PwcyHOK K EJIHCEEBA
Op het door de slordige draglinemachinist onthoofde monument staat
geschreven: „Hier stond een herinnering aan de architectuur van de
dertiende eeuw". (Tejcening van K. Elisejev)
Ko MSAMJI
Op het lichtblauwe scherm de
kunstzinnige film „Niet huilen,
Pjotr". Televisie-opvoering door
de Studio-groep van het spel
„Ik huil niet". (Uit het program
ma van de televisie-studio van
Swerdlovsk).
KoMM'/HMCTHMtCHMM npOn»r«HAHCT«M BXOA
Mnptupxl PKcyHOK 0. KAJIJIACA.
ms atypiiajia «IlHKKep» (TannHM)^
(Overgeschreven door
A. Nagoetsjev, Toeapse)
altijd weer opvalt hoe elke critiek toch
weer dienstbaar wordt gemaakt aan de
opbouw van het land.
DE HUMOR van „Krokodil" is van
zeer wisselend niveau. Men vindt er
mopjes, die wij dertig jaar geleden al
flauw begonnen te vinden, maar soms
ook bijtende spotprenten, die scherp en
raak zijn. Op deze pagina hebben wij
wat staaltjes uit enkele nummers sa
mengebracht.
U vindt een verhaal van de Rus
sische schrijver Jason Gjersamia, die
een satirisch beeld geeft van de reac
tie in een familiebedrijfje op de nieu
we koers in de Sovjet-Unie. U treft er
wat anekdotes, die een zeer belegen
indruk maken, en wat getekende grap
pen, die op een veel hoger peil staan.
Een interessant onderdeel vormt in
Krokodil steeds weer de rubriek. „Be
kendmakingen", samengesteld door le
zers, die overal speuren naar vreem
de of onjuiste mededelingen, op aan
plakbiljetten, in winkeletalages of ver
keersborden. En juist zoals in de dag
bladen zijn de brieven van lezers, die
over hun ervaringen vertellen, interes
sante stof.
fyWVVSAAAWAAAAAAAAAAAAAA/XnrtAAAAAArtAAArtrtA/WWWtAArtAAAIWWWWUUWMWWUWVAAAAnAAAAAAAnAAAftftrt
Bbl AO CAMblX AO
{nyTeuiecTBMa OAHoro aaoKeancKoro -rypnera)
M H.
Xanno, npOBOAHwd Mm efleM ham ctohm h® Mecre?
PMCyHOK E. UiyKAEBA
(Toegestuurd door G. Lewin,
Grozny)
ANDRO JOSIFOWITSCH Pataraja,
directeur van een tricotagebedrijf, ge
loofde zijn oren niet. Zelfs aan zijn ogen
kon hij geen geloof hechten: stond voor
hem werkelijk oom Bartholomej, de
waker, en sprak hij zulke woorden?
„Beste oom, alsjeblief, herhaal nog
eens wat je hebt gezegd".
„Ze zeggen.dat er een andere or
de komt en dat de wakers ook een deel
van de winst zullen krijgen".
„Wie heeft je dat gezegd?"
„Ze zeggen het allemaal! Konstan-
tin, Wassili, Sjota, Kalenik, Iraklin,
Maria, Tamara.Al onze bloedver-
wanden".
„Bloedverwanten? Op de fabriek zijn
geen bloedverwanten. Hoeveel keer heb
ik het jullie niet gezegd: wij zijn met
jullie alleen thuis bloedverwanten, wan
neer ik op jullie bruiloften kom. of op
jullie feesten of herdenkingsdagen.
Slechts daar ben ik jullie bloedver
want. Als mijn familieleden het be
drijf ondergraven zal ik ze allemaal
ontslaan".
„Vind je het wel rechtmatig om drie-
en-tachtig mensen te ontslaan?" grin
nikte Bartholomej.
Andro Josifowitsch sprong op uit zijn
stoel en begon op en neer te springen.
„Hoezo drie-en-tachtig? Zijn er in
mijn fabriek werkelijk slechts bloed
verwanten verzameld? Wie heeft dat
uitgerekend?" „Toen we ons groot
moedertje Miranda begroeven hebben
we alle namen opgeschreven en ge
teld. En toen vertelde Zachari, dat er
een nieuwe wet is gekomen. De fabriek
moet nu een goede winst geven en
ieder, die goed werkt, moet een fat
soenlijke premie krijgen. Zelfs de wa
kers.
„Ach, over dergelijke dingen praten
jullie op een dergelijke dag, in plaats
van onze geëerde, gestorven moeder
Miranda te eren! En jij hebt je dade
lijk blij gemaakt en bent nu al om de
premie gekomen? Is het niet zo? Wil
je het nu meteen hebben of iets later?"
Bartholomej ging tegen zijn gewoon
te in op een stoel zitten. Maar dat
werd te erg. Andro Josifowitsch werd
kwaad. Hij besloot dat meesterknecht
Zachari Pataraja, zijn oom, de schul
dige was. Het was deze man, die in de
afdeling kindertricotage werkte, die
het in zijn hoofd had gehaald de disci
pline onder de stille, gehoorzame wer
kers in het „collectief" te verstoren.
Andro Josifowitsch beval dat Zacharia
bij hem moest komen.
„En heeft deze wijze Zacharia ver
der niets gezegd?"
„Jazeker", ging Bartholomej rustig
verder, „Hij zei dat Andro geen direc
teur kon blijven. Hij kan geen be
hoorlijke premie geven. Hij is te onbe
kwaam voor deze dingen".
De vurige Andro Josifowitch raakte
volkomen buiten zichzelf',
„Ga weg. Ik wil je niet meer zien".
Bartholomej liep deemoedig naar de
deur, maar botste daar tegen Zacharia
op. En daar hij een nieuwsgierige ke
rel was bleef hij in de kamer staan
om te luisteren waarover het gesprek
tussen de bloedverwanten zou gaan.
„Is het waar wat Bartholomej mij
doorgaf?" vroeg de directeur, strak naar
de meesterknecht kijkend.
„Dat kan wel". Maar waarom
schreeuw je zo, Andro?"
„Omdat jij kwaadwillige praatjes
hebt verspreid, alsof ik onbekwaam
zou zijn om een grote premie te ge
ven. Weet jij niet, dat we het plan al
driemaal overtroffen hebben?
„Wat een gewichtigdoenerij!" zei Za
charia met een handbeweging. „Bij
jouw boekhouder is er altijd een over
schrijding. Dat moet wel, omdat er al
leen maar op papier sprake van is.
Weet je zelf wel, hoeveel van onze
jumpers, dassen en hemden er rustig
in de magazijnen liggen?
„Heb jij zelf uitgerekend hoeveel er
liggen? Ben je zelf in het depot ge
weest?"
„Of ik daar geweest ben? Georgi,
onze schrijver, heeft pertinent ver
klaard dat de winkels iedere dag on
ze produktie terugsturen. Hoe kan er
dan een premie komen? Bel Georgi
maar op, hij zal het bevestigen. Daar
om vragen we jou, dierbare Andro, om
dadelijk ander werk te gaan doen".
„Wie zijn die wie?" vroeg de direc
teur, die opnieuw zijn oren niet geloof
de.
„Al jouw drie-en-tachtig bloedver
wanten, die op de fabriek werken. Je
kunt het dus niet langer uitstellen. We
rekenen er op dat jij Andro, in de
naaste toekomst ons niet zult besturen
en zo de nagedachtenis van moedertje
Miranda vervloeken. Wij geven jou
pardon, alsjeblieft, ontslag. Op de dag
van de begrafenis hebben we het afge
sproken: als je niet naar ons luistert
zullen we je openlijk critiseren!"
„Grootmoedertje Miranda zal jullie
dit niet vergeven!" riep de directeur
van de fabriek driftig uit.
„Ze zal het vergeven" bracht Bartho
lomej, die tot dat moment gezwegen
had, rustig in het midden. „Moedertje
Miranda was een heel begrijpende
vrouw".
Alleen gebleven, greep Andro Josifo
witsch naar zijn hoofd. „Waarom
heb ik in mijn fabriek slechts ooms,
neven en nichten aangesteld?"
Hij ging naar de kast, dronk een
„oudje", maar hij kreeg geen ant
woord op zijn vraag. Er was een on
afzienbaar probleem voor hem opge
rezen.
w ni/v nin.
V r
R<MTMe CBSTblX.
Bes c/iot... H 663 meTOf. PncyHOK H. JlHCOrOPCKOrO
PAUOPEAJIOIKEHME K P O K O A M A
Tenera-eeaflexoA Ha »03flyuJH0M noAywKe.
Voorstel van de week:
Jeep op luchtkussen
(tekening van G. Jorsja)
HET BADHUIS ZAL WEGENS
AFWEZIGHEID OP VRIJDAG
ZATERDAG WERKEN.
Wij verkopen en accepteren
bestellingen voor vispasteien.
pMcynOK f. HOPU1 A
„De hond herkende zijn baas niet:
hij kwam nuchter binnen".
A. Sjatalin.
„De sneeuwklokjes waren zo duur,
dat het leek alsof ze niet onder de
sneeuw maar onder de grond weg
gehaald waren". V. Kanajcv.
.1sSOflAJJVl
-JVZN -
1 'V y ...ii
V..S
'A'r V v r-
