Buitenlands werk overheerst op Broadway
wil
uit het
vuistje
Voornaamste onderscheidingen voor niet-Amerikaanse auteurs
Toneel in New York 1
Eerste uitvoering van Mengelbergs
„Omtrent een Componistenactie,,
WOENSDAG 13 JULI 196 6
Kijkers en luisteraars
Danzi-kwintet vermakelijk op dreef
Malapartes testament
wordt niet uitgevoerd
De radio geeft donderdag
Tel evisieprog ra m m a
Examens
£EN TONEELSEIZOEN ZOALS DAT van 1965-1966 heeft New York
nog niet dikwijls in de naoorlogse periode zelfs nog nooit meege
maakt: het was een seizoen waarin de meest vooraanstaande Amerikaanse
toneelschrijvers hun nieuwe stukken één voor één als bakstenen zagen
vallen, terwijl de grote successen (afgezien van de musicals) alle van
buitenlandse oorsprong waren. En dat in New York en op Broadway, dat
zo vele jaren lang met snobistisch chauvinisme zijn neus heeft opgetrokken
voor buitenlandse „import" op toneelgebied! De New Yorkers waren in het
afgelopen seizoen wel gedwongen, dat chauvinisme te laten varen. Ze wer
den diep teleurgesteld door auteurs wier naam alleen al tot dusver als een
garantie van succes werd beschouwd: Tennessee Williams' „Slapstick trage
dy" was een volslagen fiasco; „Malcolm" van Edward Albee moest na vijf
voorstellingen van het repertoire worden genomen; William Inges „Where's
Daddy?" was een eerste-rangs debacle. En in schrille tegenstelling daarmee
werden tal van buitenlandse stukken zowel door het publiek als door de
pers enthousiast ontvangen; met het voor Amerika hoogst ongewone en
menigeen verbijsterende resultaat dat belangrijke onderscheidingen als de
De titel „Generation
heeft een dubbele be
tekenis, want het
ttuk gaat niet alleen
over het huidige con
flict tussen de gene
raties maar ook hel
begrip „generation"
in de zin van voort
planting speelt er een
belangrijke rol in. De
in Chicago wonende
vader van een meisje,
dat zonder ouderlijke
zegen in New York
is getrouwd, merkt
namelijk tot zijn
schrik dat die voort
planting in haar ge
val al een heel eind
is gevorderd als hij,
twee dagen na het
huwelijk, met zijn
schoonzoon kennis
komt maken; de baby
kan zelfs elk ogen
blik worden ver
wacht. Waarom ook
niet? Want de doch
ter Doris en haar
bruidegom Walter
vooral hij zijn
felle tegenstanders
van alles wat con
ventioneel is ow.dat
zij een afschuw heb
ben van het helê
maatschappelijke
stelsel waarin zij
leven. Doris' vader, die carrière heeft ge
maakt in het „public relations"-vak en die
zichzelf altijd voor een vooruitstrevend
man heeft gehouden, is in de ogen van
zijn schoonzoon een meelijwekkend reac
tionair; zijn aanbod om Walter een goed
betaalde baan bij zijn firma te bezorgen
wordt door de opstandige jongeman dan-
oo]c met verachting van de hand gewezen.
Maar de ergste schok krijgt papa als hij
hoort dat het jonge paar ook alweer
uit protest tegen Het Stelsel weigert
enige medische hulp in te roepen bij de
geboorte van hun baby; het moet een voor
honderd percent „natuurlijke" bevalling
worden. De trucs die de vader verzint om
dit wilde plan te doorkruisen, lopen tot
een halve minuut vöör het slot op niets
uit; maar ze leveren wel een flink aantal
vermakelijke scènes op.
De verdienste van William Goodhart is,
dat hij een actueel serieus probleem op
een luchtige en genoeglijke manier heeft
behandeld, uiteraard zonder iets tot de op
lossing ervan bij te dragen maar ook
zonder het belachelijk te maken of sma
keloos te worden. De intrige is niet sterk
en op enkele plaatsen zelfs nogal moei
zaam in elkaar getimmerd; maar Good
hart heeft in elk geval een amusante,
goed gekarakteriseerde vaderrol geschre
ven die door Henry Fonda briljant wordt
gespeeld. Fonda, die wij in ons land al
leen als filmacteur kennen, vertolkt deze
vader wiens overtuiging van eigen pro
gressiviteit de ene klap na de andere
krijgt met een onuitputtelijke voorraad
kostelijke nuances en een zeldzaam ver
fijnde beheersing van de blij speltechniek
VAN DE BUITENLANDSE STUKKEN
die in juni op en om Broadway te zien
waren, moet in de eerste plaats „Phila
delphia, here I come!", van de in ons
land nog onbekende Ierse schrijver Brian
Friel worden genoemd. Het is een kome
die over een afscheid, het afscheid dat
een Ierse jongeman neemt van zijn dorp
en zijn huiselijke omgeving, van zijn
vrienden en zijn verloren jeugdliefde, van
al zijn gemiste kansen thuis, op de avond
voordat hij naar Amerika gaat emigre
ren. Op die laatste avond doorgrondt Ga
reth O Donnell de schamelheid van wat overheidssubsidie (een
hij m Ierland achterlaat, ee ivoor New York) wordt bespeeld door een
Op 1 juli waren bij de Dienst Luister
en Kijkgelden 2.255.737 televisietoestellen
aangegeven tegen 2.245.187 op 1 juni. Het
aantal geregistreerde radiotoestellen be
droeg op 1 juli 2.699.841 tegen 2.708.619 op
X juni.
De gevangen Inca Atahuallpa (Clay
ton Corpin), de broeder Franciscaan,
en de Inca-hogepriester (Mylo
Quam) in Peter Shaffers The royul
hunt of the sun".
Pulitzer Prize, de Tony Award en de prijs van de New York Drama Critics
Circle voor de beste toneelstukken (niet-musicals) van het afgelopen sei
zoen dit jaar alle naar buitenlandse schrijvers gingen. Het tekent de situatie
dat de leden van de Drama Critics Circle niet alleen hun onderscheiding
toekenden aan „Marat/Sade" van Petër Weiss, maar bovendien hun voor
keur voor nog zes andere Europese stukken uitspraken boven enig Ameri
kaans werk. Enige weken geleden, toen ik in New York aankwam, waren
althans op en om Broadway de nieuwe serieuze stukken van inheemse
oorsprong danook alle van het repertoire verdwenen. Luchtige blijspelen,
overgehouden uit het voorlaatste seizoen, zoals „Luv", „Barefoot in the
park" en „The odd couple", trokken nog altijd volle zalen en zelfs het dertig
jaar oude „You can't take it with you" van Hart en Kaufman, uit verlegen
heid maar weer voor de dag gehaald, deed het weer uitstekend. Maar wel
haast het enige nieuwe Amerikaanse stuk van meer dan kluchtspel-niveau
dat met goed gevolg uit het seizoen 1965-1966 te voorschijn is gekomen en
repertoire heeft gehouden is „Generation", een blijspel waarmee de jonge
schrijver William Goodhart een verdienstelijk debuut heeft gemaakt.
eerste seizoen was tevens het eerste wer
kelijke succes van het gezelschap (dat
voordien in San Francisco had geëxperi
menteerd), hoofdzakelijk dankzij de idee-
enrijke regie van Irving en het op en
kele zwak-bezette rollen na goede en
semble-spel. Met de opvoering van dit
ruim twintig jaar oude stuk, gebaseerd
op de Chinese versie van een Salomons-
oordeel maar door Brecht in een Sovjet-
Russisch kader geplaatst, hebben de lei
ders van het Repertory Theatre aanzien
lijk bijgedragen tot een grotere en meer
realistische waardering van Brecht als
toneelschrijver door pers en publiek in
Amerika. De reputatie van Brechts stuk
ken als „communistische propaganda"
heeft tot dusver de opvoering op Broad
way van veel van zijn werk, ook voor
zo ver het elders in het Westen ideolo
gisch wèl acceptabel was, verhinderd.
AAN DEZE OPVOERING van „The
Caucasian chalk circle" kan echter nau
welijks iemand aanstoot nemen, want er
gaat niet de minste politieke schokwer-
king van uit. De voorstelling heeft een
naïef-romantische atmosfeer, waarbij
Brecht toch geen geweld wordt aange
daan, vooral omdat alle opdringerigheid
vermeden is. De kleurige aankleding is in
parodistisch-Mongoolse stijl; de spelers
die typen voorstellen dragen groteske
maskers, de individuele figuren niet. On
der de laatsten munten vooral Elizabeth
Huddle als de pleegmoeder Grusha en Ro
bert Symonds als de non-conformistische
rechter uit. Het geheel van de vertoning
wekt bepaald wel goede verwachtingen
omtrent de toekomstmogelijkheden van
dit, door de plaatselijke per? met veel
wantrouwen ontvangen gezelschap.
Over hetgeen het New Yorkse toneel
„off-Broadway" deze zomer te bieden
heeft zal ik in een volgend artikel het
een en ander vertellen.
Simpn Koster
del van woordbreuk en bedrog, als mili
tair overwinnaar maar de Inca als gees
telijk overwinnaar te voorschijn komt
berust voor een deel op hooggestemde
spirituele dialogen, voor een ander deel op
een spectaculaire vertoning van Indiaans
ceremonieel die gemakkelijk in een revue-
|achtig kijkspel ontaardt.
De kern van het stuk is het gewetens-
I conflict van de ruwe, oude en ongeletter
de vechtersbaas Pizarro, die een nieuwe
geesteswereld ontdekt in het onwankelba
re godsvertrouwen van de volgens de
maatstaf van zijn geloof onsterfelijke Inca
maar die in zijn nieuwe illusies wordt te
leurgesteld door diens dood, veroorzaakt
enerzijds door de onstilbare roof- en
moordlust van Pizarro's eigen mannen,
anderzijds door het eigendunkelijke cynis
me van de door Pizarro trouw gediende
Kerk. Dit gewetensconflict, en trouwens
de hele figuur van Pizarro, is door Shaf
fer overtuigend en boeiend getekend. Veel
minder overtuigend is de schildering van
de ceremoniële wereld der Inca's, waarin
op een volstrekt on-Indiaans klinkende
muziek bewogen en gedanst wordt en,
met behulp van een nogal dwaze tolk, een
Karl May-achtig Engels wordt gesproken.
De souvereine Inca Atahuallpa zelf heeft
in zijn strenge religieuze en pacifistische
overtuiging wel geloofwaardige trekken,
maar tegen de handicap van het onechte
show-element (waarvoor vooral de regie
van John Dexter verantwoordelijk was)
kan ook hij niet op. Het beste onderdeel
vanvan de New Yorkse opvoering was de
I uitstekende Pizarro van Robert Burr.
IN HET BIJZONDER MOOIE Vivian
Beaumont Theatre van Lincoln Cen
ter, dat sedert de vorige herfst met
noviteit
DE JONGE KOMPROLISTEN Slurf, Woodie en Mompelmuis hebben,
nadat ze enerzijds contact hadden gezocht met de kopstukken uit de
skribbersactie, Luisternik en Hoofden en anderzijds in de Modderbelse
komprolistenclub vakgenoten als Hanzemans, Zanderig
en Van Deventer tot hun zienswijze hadden overgehaald L L n ft 0
het resultaat geboekt, dat hun ideeën bij de minister
van Vrijetijdsbesteding, Onnutte Maaksels en Armoede- C r n
bestrijding, de heer Hoera, ter tafel zijn gekomen. Of de
onderhandelingen tussen Zanderig, Hanzemans en Woo-
die en de heren Hoera en Karrewiel succes zullen hebben is nog met geheel
duidelijk. Dit is een merkwaardige aanhef voor een recensie over een
Holland-Festivalconcert. Maar het gaat dan ook over een zeer merkwaardig
stuk Het concert, dat het Danzi-Kwintet gisteren in de Amsterdamse
Kleine Zaal gaf, werd besloten met de premiere van het werk „Omtrent
een componistenactie" van Misja Mengelberg en dat werk zal waarschijnlijk
de gemoederen van het in zeer behoorlijke getale opgekomen pubhek nog
lang hebben beziggehouden.
MENGELBERG ZELF spreekt in zijnduidelijke, logische vorm, waarin dei tek-,
toelichting over een lezing met lichtbeel- sten zonder enige geforceerdheid waren
den „in een taal die u niet kent". De le- opgenomen.
zing gaat, dat zal men begrepen hebben, jjET PROGRAMMA na de pauze werd
over de enige tijd geleden begonnen com- gecompleteerd met Episoden van de Zwit-
ponistenactie, die beoogt via overleg met i_ Hans-Ulrieh Lehmann, een fijnzinnig,
minister Vrolijk tot een voor de Neder- aangenaam klinkend stuk van deze Bou-
landse componist wat rooskleuriger situa- L_gtockhaugen leerling uit Bazej; de
tie te geraken. Mengelberg, zelf een van lond was ge0pend met een Engels stuk,
de initiatiefnemers, heeft uit de gege- I het tien jaar oude en ook duidelijk ver-
vens die omtrent het verloop van de actie ouderde kwintet „Refrains and Chorus-
vastliggen een aantal feiten verzameld, seg„ van Harrjson Birtwistle en het wei
deze vervangen door nabijliggende licties interessante kwintet „Gathering" van
en deze vervolgens via een ingenieus U Amerikaan Roger Reynolds,
„vertaal"-systeem in muziek overge- A1 al wag een avond van mu-
bracht. Daarnaast maakte hij een aantal gjceren op hoogstaand niveau. Ik ben bij
collages, die als lichtbeelden vertoond die- kennis te hebben ge
nen te worden en die in de vorm van maakt met de stukken van Eisma en
een schematisch stripverhaal de luisteraar- Mengelberg en ik heb, als altijd, van het
kijker moeten duidelijk maken wat er ge- onvergehjkelijke samenspel van het Dan-
beurt. Drie van de initiatiefnemers, in Lj.kwintet genoten. Veel problemen wa-
het verhaal Slurf, Woodie en Hanzemans, I n gr n-et hgt enige probleem dat ik
zijn in het stuk vertegenwoordigd met ci- nu nQg kek deze recensie zal
•t „„„„„uurt I uuur ïveuu ui n, luuiuu ucoucciu ua/v/ cc/c-
gekeerde verzuut de vader, g f $~\ietwat avantgardistisch ingesteld" gezel-
opschepperige kameraden, ^en 1 schap onder leiding van Herbert Blau en
eenzame en vreugdeloze jeugdja™ hij Ber£o(t BrecMs dramati
noch thuis, noch daarbuiten m 1 sche legende „The Caucasian chalk circle
grip heeft ondervonden. f tonele gebracht. Dit sluitstuk van het
stort hl] .zich in nieuwe illusies omtrent
zijn toekomst in Amerika, waarvan hij
zich een hemel op aarde voorstelt. Om het
publiek duidelijk te maken wat de weinig I
spraakzame Gareth in werkelijkheid van
zijn omgeving (en ook van zichzelf) denkt,
laat de schrijver hem door twee acteurs
spelen: de één vertolkt de uiterlijke Ga
reth, de ander diens innerlijk dat
hard-op zegt wat binnen-in Gareth leeft
maar onuitgesproken blijft. Deze opzet I
herinnert enigszins aan O'Neills „Strange
interlude", zij het met deze verschillen
dat de figuren van O'Neill zelf door mid
del van monologen hun innerlijk openba
ren en dat bij Brian Friel de uitgespro
ken gedachten veel meer aan de opper
vlakte liggen. Maar O'Neills stuk was
danook een psycho-analytisch drama, ter- I
wijl „Philadelphia, here I come!" bedoeld
is als een vriendelijke, lichtelijk sentimen
tele comedie met sarcastische ondertoon.
In zijn splitsing van de uiterlijke en de
innerlijk Gareth is de schrijver niet altijd
even goed geslaagd, vooral niet waar het
op het verband tussen de twee „helften"
van de figuur aankomt. Soms passen de
woorden van de innerlijke Gareth name
lijk zo slecht bij hetgeen men zich om
trent het karakter van de zwijgende, ui
terlijke Gareth kan voorstellen dat zij eer
der een commentaar van de auteur lijken
te zijn. Toch heeft het stuk ongetwijfeld
kwaliteiten, vooral door de gevoeligheid
van de milieu-schildering en van het ont
roerende, hortende gesprek tusssen va
der en zoon midden in de nacht, wan
neer zij beiden een laatste vergeefse po
ging doen om het ijs tussen hen te laten
breken. En als de zoon tenslotte in ge
dachten concludeert dat zijn vader nooit
iets van hem heeft begrepen en niets
heeft onthouden van de mooie momenten
die zij vroeger samen hebben beleefd
komt de schrijver met een ontroerende
verrassing voor de dag: de verzuchting
van de vader dat zijn zoon hém nooit I HILVERSUM I. 402 m,
heeft begrepen en alles vergeterlis van de 0chtendgymnastiek. 7.20
mooie ogenblikken die hij de vader Gram muziek 7 50 Dag0pening. 8.00 Nws.
zich nog wel herinnert. 8 10 Qram muziek. 8.50 Morgenwijding.
9.00 Werken van Belgische componisten. 9.35
DE ENGELSE SCHRIJVER Petei 1 Waterstanden. 9.40 Gram. muziek. 10.00
Shaffer (wiens éénakters „Horen en Zien" voor de kleuters. 10.10 Arbeidsvitaminen,
in 1963-1964 bij ons door de Haagse Co- 12.00 Instrumentaal ensemble. 12.27 Medede-
medie werden gespeeld) verraste Londen lingen t.b.v. land- en tuinbouw. 12.30 Dans-
twee iaar geleden met zijn historisch dra- orkest. 13.00 Nws. 13.10 Journaal en beurs-
The royal hunt of the Sun", het eer- berichten. 13.30 Klass. kamermuziek. 14.15
ste stuk va/een moderne auteur dat d
Laurence Oliviers National Theatre weg a5.30-i7.OO Rechtstr. rep. Ronde van
opgevoerd. Het was voor velen een met Fnfnkrijk) 17 00 Voor de jeugd. 18.00 Nws.
minder grote verrassipg dat dit werk lg lg Actualiteiten. 18.25 Weekeindwijzer: ge-
waarin een ongewoon thema op ongewone var progr. 19.05 Gesproken brief. 19.10 Sport
wijze wordt behandeld ook op Broad- parade. 19.25 Nabeschouwing Ronde van
way met zijn nogal conventioneel schouw- Frankrijk. 19.35 Country and Western music,
burgpubliek, in de smaak viel. Toch heeft 20.00 Nws. 20.05 Holland Festival 1966: Con-
het ook daar acht maanden lang volle za- certgebouworkest. 22.05 Amusementsmuziek
len getrokken: misschien wel omdat het 22.30 Nws. 22 40 Actualiteiten. 23.00 Nwe
de Amerikanen een episode uit de ge- grampL 23.55 Tws.
schiedenis van hun werelddeel voorzet die HILVERSUM II. 298 m.
zich weliswaar niet in Noord- maar in
Zuid-Amerika heeft afgespeeld maar waar 7.00 Nws. 7.10 Meditatie. 7.15 Gram. mu
in zij toch de botsing tussen de verove- ziek. <7.30 Nws.) 7.55 Overweging. 8.00 Nws.
raars en de oorspronkelijke bewoners, die «10 Voor de jeugd 8.30 Nws. 8.32 Gram mu-
i„ hel Noorden zo.ee, „ge, heel, ge- ïi'ï
duurd, kunnen herkennen. land. 12.27 Mededelingen t.b.v. land- en tuin-
Shaffers dramatisering van de kracht- bouw. 12.30 Nws. 12.40 Deze week. 12.45 Ac-
meting tussen de Spaanse veroveraar Pi- tualiteiten. 13.00 Pro memorie. 13.05 Amster
zarro en de laatste Inca, Atahuallpa een dams Kamerorkest. 13.45 Voor de vrouw,
krachtmeting waaruit Pizarro, door mid-14.15 Metropols orkest. 15.00 Geref. studio-
De strijd tussen de echte moeder en
de pleegmoeder in Brechts „T.he
Caucasian chalk circle" (op de
achtergrond) Robert Symonds als de
rechter.
ondertekenen met Woodie of met
Rob du Bois
taten uit hun werk.
HET STUK IS een fantastische kermis
geworden. Niet alleen omdat de musici
naast hun gebruikelijke instrumenten nog
op mirlitons, politiefluitjes en andere on
gebruikelijke blaasinstrumenten spelen,
ook niet alleen om de aantrekkelijke,
kleurige collages die op het filmdoek ver
schijnen, maar vooral om de fantasievol
le steeds weer veranderende muziek. Deze 1
muziek zorgde voor veel hilariteit in de Nederland 1: De NTS zendt vanavon
zaal maar ook voor groot enthousiasme, om ongeveer half acht de wedstrijd om
een'aantal ..open doekjes" en een lang- het wereldkampioenschap voetbal tussen
durig applaus na afloop. Misja Mengel- Spanje en Argentinië uit. In de pauze
berg enige dagen geleden in deze krant wordt het journaal uitgezonden Na de
toegejuicht als Nederlands beste jazz- wedstrijd ziet men een nieuweaflevering
pianist is ook (en misschien is hij dat van „De schavuiten De familie Mac-
wel vooral) een componist van grote in- Bride staat op het punt een erfenis te
ventiviteit en een originele benadering ontvangen van de oude Jefferson Davis
van het vak MacBride. Maar plotseling komt diens
Enthousiasme bestond in de zaal ook doodgewaande zoon opduiken. Er staat
voor het andere Nederlandse werk op het een nieuwe schavuitenstreek op stapel,
programma, Fontemara van Will Eisma. want de jonge MacBnde-telg ly*t ver-
En ook hier terecht. Fontemara, al dacht veel op een zekere Tony Fleming,
evenzeer een werk, dat aan de musici de Amerikaanse tak van de schavuiten,
eigen problemen stelt, is namelijk een van Voorts treedt „Boys Big Band" op, in het
de meest, geslaagde werken die ik van Eis- kader van h^t Holland Festival. Gasten
ma ken. In dit stuk hebben de instrumen- zijn onder anderen: Abey Lincoln en
talisten de taak tussen het spelen door Greetje Kauffeld en de saxofonist Wil-
allerlei teksten, pit te spreken, die de lem Breukeiy
componist heeft samengesteld uit een drie
tal gedichten van Lucebert (de titel is ont- I
leend aan de gouache „Tante Fontemara
vertelt" van Lucebert). De componist die
een dergelijk project opzet geeft zichzelf
een zeer gevaarlijke en moeilijke op
dracht Will Eisma heeft deze opdracht
met al zijn kunnen en kennen tot een zeer
overtuigend einde gebracht. De Danzi'?
waren tegen hun problemen uiteraard
volkomen opgewassen. Het resultaat was
een voortreffelijk klinkend stuk met een
De rechter te Rome heeft dinsdag be
paald dat de nalatenschap van wijlen de
schrijver Curzio Malaparte niet gebruikt
kan worden om op Capri een tehuis voor
communistisch-Chinese kunstenaars te
vestigen.
De omstreden Malaparte, die op 19
juli 1957 is overleden wilde volgens zijn
testament van zijn villa op Capri een
tehuis voor kunstenaars uit Communis
tisch China laten maken. Zijn erfgena-1
men vochten deze bepaling aan. De rech
ter heeft thans de villa en andere activa
aan deze erfgenamen overgedragen om
dat het idee van het tehuis onmogelijk is I
aangezien Italië Communistisch China
niet erkent. Malaparte verklaarde in zijn
testament het Chinese volk zeer dankbaar
te zijn. In het jaar vóór zijn heengaan
werd hij 6p een reis door China ziek en
enige tijd in een Chinese kliniek ver
pleegd.
Greetje Kauffeld is vanavond soliste
bij een optreden van Boys Big Band
onder leiding van Boy Edgar. Het
jazz-concert wordt uitgevoerd in
het Amsterdams Concertgebouw.
(VARA-Nederland 1).
dienst. 15.30 Luisa Miller, opera. 17.40 Voor
de kleuters. 17.50 Sportrubriek. 18.00 Zuid-
amerikaanse klanken. 18.25 Ned. liedjes.
18.40 Voor twintigers. 19.00 Nws. 19.10 Radio
krant. 19.30 Leger des Heils. 19.45 Oude mu
ziek. 20.00 Donderdagavondmozaïek, gev.
progr. 22.00 Gewijde muziek. 22.15 Avond
overdenking. 22.30 Nws en herh. SOS-berich-
ten. 22.40 Boekbespreking. 22.45 Haarlemse
orgelmaand 1966. 23.15 Vers in het gehoor:
lit. progr. 22.40 Gram. muziek. 23.55 Nws.
HILVERSUM II. 240 m. en FM-kanalen
9.00 Nws. 9.02 Gevar. muziekprogr. 12.00
Nieuws. 12.02 Actualiteiten. 12.05 Licht orgel
spel. 12.30 Gevar. gram. muziek. 13.00 Nws.
13.02 Actualiteiten. 14.05 Opgeruimd: platen
en tips. 15.00 Nws. 15.02 Actualiteiten. 15.05
Ensemble. 15.25 Gevar. gram. muziek. 16.00
NWs. 16.02 Actualiteiten. 16.05 Zorro, progr.
voor tieners. 17.00 Nieuws. 17.02 Actualiteiten.
17.05 Gevar. platenprogr.
BRUSSEL 324
12.00 Nws. 12.03 Muziek. 12.40 Weerbe
richt, SOS-berichten. 12.48 Orkestmuziek.
12.55 Buitenlands persoverzicht. 13.00 Nws.
ronde van Frankrijk. (14.00, 15.00 en 16.00
Nws, 16.03 Beursoverzichtem. 17.00 Nws.
17.15 Instr. muziek. 17.30 Volksmuziek. 18.00
Nws. 18.03 Voor de soldaten. 18.28 Paarde-
sportberichten. 18.30 Gram. muziek. 18.45
Sport. 18.52 Gevar. muziek. 19.00 Nws. 19.40
Dansmuziek. 20.00 Lichte muziek. 20.30 Klas-
muziek. 20.45 Boekbespreking-
NEDERLAND I
Nederland 2: Het programma begint
met een nieuwe aflevering van de Hum-
boldtschule. Een aantal leerlingen heb
ben een jazzcombo samengesteld, maar als
ze aan een concours willen meedoen
neemt een leraar alle muziekinstrumen
ten in beslag. De muzikale leerlingen
blijken echter vindingrijker dan de leraar
verwachtte. Na een filmpje over de vis
sers van het Zuid-Italiaanse stadje Ta-
Miip .rente wordt de dertiende aflevering van
17.00 Voor de kinderen 18.30 Teleac:.De dg Koningsgambiet" uitgezonden, waar-
Attische tragedie. 19.00 Nws. 19.01 Klaas tlI„-pn York en Lancaster
Vaak. 19.05 Franse les. (herh .les 39). 19.20 m de strijd tussen York en Lancaster
Eurovisie: Wereldkampioenschap voetbal: centraal staat. Jan van Hillo maakte een
Spanje-Argentinië. (20.15 Journaal). 21.15 De reportage van de tweede conferentie van
schavuiten, TV-film. 22.05 Holland Festival de Wereldraad van Kerken in Geneve,
1966: Boy's Big Band jazzconcert. 22.35 Ac- Aan de orde zijn de sociaal-ethische as-
tueel Humanisme. 22.45 Stichting Socutera. petten van de maatschappij. Aan het slot
23.00 Journaal. 23.05 Filmverslag Ronde van van programma ziet men een uitzen-
Frankrijk. ding vanuit Knokke, waar de ploegen
NEDERLAND II mTT van Italië en Nederland het tegen elkaar
20.00 Nws. 20.01 De Humboldtschool, TV-
film. 20.25 Battista van Tarente, film. 20.45 opnemen
Koningsgambiet, TV-spel. 21.45 Een verant
woordelijke maatschappij: informatie en in
terviews uit Genève. 22.05 Journaal. 22.10
Eurovisie: Songfestival te Knokke.
KONINKLIJK BEZOEK AAN
HOLLAND FESTIVAL
Koningin Juliana, Prinses Margriet en
mr. Pieter van Vollenhoven hebben gis
teravond een bezoek gebracht aan de
Koninklijke Schouwburg in Den Haag,
waar in het kader van het Holland Festi-
VOOR DONDERDAG
NEDERLAND I
14.30 Vooi vrouw. 15.30-16.30 Ronde van
Frankrijk. 19.00 Nws. 19.01 Klaas Vaak. 19.05 val de Paul Taylor dance company op
De Verrekijker: Intern, jeugdjournaal. 19.15 treedt. Het bezoek van de hoge gasten
Van gewest tot gewest. 19.35 Ivanhoe, TV- was niet van te voren aangekondigd,
film. 20.00 Journaal. 20.20 Brandpunt. 20.55
Roulette: muziekprogr. 21.30 Miranda en de
speelgoedman, TV-spel. 22.10 Epiloog. 22.30
Journaal. 22.25 Eurovisie» Finale Songvesti-
val te Knokke. 23.10 Filmverslag Ronde van
Frankrijk.
NEDERLAND II
20.00 Nws. 20.01 Mr. Magoo. 20.05 De on
bekende wereld: Smokkel aan de Doi-Tang-
Ching, filmreportage. 20.30 Li-La-Lo, een jid-
AMSTERDAM. Akte Frans M.O.-A: M.
E. Dufour, Aerdenhout.
AMSTERDAM (gem. un.) kandidaats
examen wiskunde en natuurwetenschap:
mej. H. van Engelen en J. J. M. de Rid
der, beiden te Haarlem. Doctoraal examen
disch cabaretprogramma. 21.15 The long hot I natuurkunde: G. L. Boekhout, Velsen en
summer TV-film. 22.05 Journaal. J. H. J. Fluitman (met lof) Heemstede.
