en
VAKANTIEKINDERKRANT
JOSIENTJE EN PETER
AVONTUREN VAN DONALD DUCK
POULE, PELLI EN PINGO
DAVY JONES
7
KRAMMETJE FOK
Buitenbeendjes
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL-KIJKER
Ons vervolgverhaal
DINSDAG 26 JULI 1966
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Naar huis
Kinderkrant-nieuwsdienst
Een nieuw
televisieprogramma
Pipo komt terug
neeX
vertel
/WAAR!
\moes
keer rondrijden-
IK.RI0D7Ó 6RAA&!
7
nT#
HARMWWWWWMIWWUWV
71)
Iemand, die krom of met met een
bochel wordt geboren, kan nooit
recht van lijf en leden worden. Mag
je hem dat dan verwijten? En toch
is het soms juist zo met wat zonde
genoemd wordt".
„Dan zou Charles ook zijn terugge
keerd".
„Charles?"
„Mijn broertje".
„Ja. Natuurlijk. Als het zo is, ten
minste".
„Ik zou het geen prettige gedach
te vinden, Tom".
„Waarom niet?"
Omdat hij misschien ergens zou
zijn, waar hij het niet goed had en
ik zou het niet weten en er niets aan
kunnen doen".
„Misschien is het ook niet zo", zei
hij mat. „Misschien krijgt een mens
maar één kans".
„Als jij terug kwam op aarde la
ter, zou je dan willen zijn zoals je
broer of Nol?"
„Ja" zei hij dadelijk. „Een heel
gewoon mens. Die héél gewoon leef
de".
Toen lachte hij.
„Laten we niet praten over zulke
gewichtige dingen. Nu is alles
juist zo heerlijk. Het zou volmaakt
zijn, als ik wist, dat we binnen een
paar maanden konden trouwen".
„Als je wilt, doen wé het".
Hij schudde het hoofd.
„Papa is een ziek man. Hij mag
zich niet opwinden, hij moet ontzien
worden. Er is niets aan te doen, we
moeten geduld hebben".
In de maanden die volgden was
Charlotte nog vele zondagen bij haar
aanstaande schoonouders, maar nooit
vond zij er meer het diepe, vredige
geluk van dat eerste bezoek. Want
onverwacht kwam Letty met haar
man over. Zij verwachtte een baby
en wilde daarom dit jaar de vakan
tie met haar ouders doorbrengen,
omdat het het volgend jaar moei
lijker zou zijn, naar Europa te rei
zen. Dat was de verklaring, die zij
haar vader gaf, maar de werkelijke
reden was, dat zij vreesde hem an
ders niet meer levend te zullen zien.
Hij had epn inzinking gehad en met
het oog daarop was er ook geen ver
lovingsreceptie, een teleurstelling
voor Charlottes moeder, maar een
ontzaglijke opluchting voor Charlotte
zelf.
Zij moest toch deze maanden voort
durend haar schuwheid overwinnen,
zich geweld aandoen, om beminnelijk
te zijn tegen vreemden, want Thomas
had veel familieleden en kennissen,
die hen uitnodigden. Zij waren allen
heel vriendelijk, maar zij vroeg zich
telkens af, wat zij dachten over haar
of zij niet meenden, dat Thomas wel
een mooier meisje had kunnen krij
gen, een meisje, dat lief kon babbe
len over niets, zoals het scheen te
horen. Sinds de komst van zijn zus
ter, wilde Thomas elke week naar
Bussum. Letty was er natuurlijk het
middelpunt. Zij was een levendige,
opgewekte jonge vrouw, die aardig
kon vertellen over hun ervaringen in
Charles
Charlotte
de Verenigde Staten, die soms veel
kritiek had op eigen land, dat zo be
krompen en eng aandeed na New
York, maar die aan de andere kant
sentimenteel gehecht was aan haar
familie en oude bekenden.
Het huis was op die zondagen dan
ook altijd vol bezoekers. Charlotte
voelde zich de vreemde, de buiten-
staanster, bij al die vrolijke verha
len over „vroeger", al die herinnerin
gen aan grappige of ernstige gebeur
tenissen, waar zij niets van af wist.
Mevrouw Van Arselen was altijd al
lerliefst en trachtte haar telkens in
het gesprek te betrekken, maar zij
verkoos het, vergeten in een hoekje
te zitten of alleen te gaan wandelen.
Zij kon niet begrijpen, dat Thomas
lange gesprekken hield met zijn
broer Jan over diens werk en over
voetbal, de twee dingen, die Jan in
teresseerden en zich in beslag liet
nemen door zijn zuster. Het was dui
delijk, dat hij zich aanpaste, mee
praatte en lachte met Letty en haar
man, hoewel zij toch wist, hoe wei
nig contact hij altijd had gehad met
zijn broer en zuster. Zij herademde,
ieder maal dat zij weggingen. Maar
ook in Den Haag moest zij hem bij
na altijd delen met anderen. Soms
gingen zij samen naar een concert.
Dat vergde van haar ook inspanning.
Zij deed moeite, iets te horen in de
muziek van wat Thomas haar uitleg
de, maar zij had een neiging, weg te
dromen als zij naar muziek luisterde.
Alleen als zij naar de schouwburg
gingen genoot zij ten volle. Van alle
mensen die zij in korte tijd had le
ren kennen, voelde zij zich alleen
rustig en prettig bij de Claytens.
Maar Thomas had een antipathie te
gen Jack Clayten, en ook was hij wat
boos op Kitty, omdat zij, zoals hij ver
telde, de arme Arnold opeens aan de
dijk had gezet voor een jonge dich
ter, die door Jack nu even vriend
schappelijk werd aanvaard als tevo
ren Arnold. Zij reden nooit meer
paard met de Claytens, maar Char
lotte ging dikwijls met Kitty of ver
gezelde haar, als zij de stad in ging,
om boodschappen te doen. Met haar
behoefde zij nooit te vrezen, dat zij
een winkeljuffrouw last zou bezor
gen, zonder dan iets te kopen. Kit
ty had een manie van kopen. Hoewel
zij elk jaar naar Parijs ging om
haar garderobe te vernieuwen, was
er toch altijd van alles, wat zij nog
beweerde nodig te hebben. Charlotte
bewonderde haar feilloze smaak en
wenste dat zij kon leren, zich zo te
kleden, altijd eenvoudig en altijd
chique. Maar Kitty kon er ook ruim
schoots geld aan uitgeven. HoeWel
zij haar bewonderde en van haar
hield, kon Charlotte haar niet begrij
pen. Waarom bedroog zij Jack, die
zo goed voor haar was? Als men hen
samen zag, leek hun huwelijk vol
maakt harmonisch. Er viel nooit een
boos woord. Jack was attent en har
telijk. Maar Kitty ging alléén naar
Parijs. Omdat Jack niet zomaar weg
kan, verklaarde zij.
(Wordt vervolgd.)
^WWWWWWWXVIAAAAAAAA/WWWWWtAAAAAIWWUVWWIAAAAAAAAIWWMWUVAA/WVAAAAAA/VAAAAAAAAAmW
#W\/W\AAAIWWWWWW%A#WWV»W»AAAA<W\AAAAAAAA<IAA^WWWWWWIAiWWWWW\<WVM»AAAAAAAiWWWW\A<W\AAAAAAA^\AAAIVWWWWWW>AAAA<IAfWMWIAAAA/IA/WWWWWW\AAAAAAA/W\AAA#WWWWIAAA<W%<WMMlAAAAAiW\A/VWV\AAAAA/W\A/V\AAA/^WWW\AAAAA<WWVWIAA^
*VVVV%fVVV«AA/\AAA/VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV*A/VVVVVVVVVVV\/VVV\/VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV%AA/VVVVVVVVVVVV«n#VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV\A/\
V%»WVV%A^A»W^A#VVVV\A/VVV\AA»W\AA^A/V\/VVVVVVWVMWW%a<%aAA#VVVVVVVl#WVVVIAAAA/VVVVV\#VVVV^/VWVVWVVWWlA#VVVVVVVVVV\AAAAArVV\AAA^A/\AA»VVVVWH»MV%A#VVVVVV
Sissend staat de trein stil.
„We gaan direct naar huis",
bromt vader.
„Anders raken we jullie weer
kwijt".
„Je moet ook niet achter elk
deurtje kijken", moppert moeder.
„Er stond geen VERBODEN
TOEGANG op", zegt Peter.
„Je had het eerst moeten komen
vragen", zegt vader. „Denk eraan".
„Goed pap", knikt Peter.
„Goed oom Tom", knikt Josien.
„Nog drie nachtjes slapen. Dan
moeten we weer naar school. Vind
jij het leuk, Josien?"
„Ik wel". Josien klapt in haar
handen. „Lekken bij juffrouw Joke
in de klas".
„Ja, hiep hoi", gilt Peter. „Bij
juffrouw Joke".
„Mooi zo", zegt vader tevreden.
„Zo mag ik het horen".
„De schoolgeranium is gegroeid",
zegt Josien. „Er zitten drie bloe
men in".
„En Kees de marmot is ook ge
groeid", lacht Peter. „Maar daar
zitten géén bloemen in hoor. Zijn
velletje glanst heel mooi".
„Je moet morgen nog maar een
keer z'n hok schoonmaken", zegt
moeder.
„Zo, we zijn thuis. Breng jij Jo
sien even weg, Peter?"
„Goed", knikt Peter. „Dan ben
ik een heer, hè mam?"
„Dat ben je", lacht moeder. Sa
men rennen ze naar Josientjes
huis. Peter en Josien vertellen al
les. Alles wat ze beleefd hebben.
Ook van de twee stoute deuren.
„De deuren waren niet stout
Jullie waren stout", zegt Josientjes
mamma. „Foei, volgende keer be
ter opletten hoor. En niet overal in
kruipen".
„Doen we niet meer", zegt Josien.
„Nóóóóóit meer", herhaalt Peter.
(Morgen het laatste deel.)
MORGEN (woensdag 27 juli) komt er
om ongeveer tien over vijf 's middags
een nieuw kinderprogramma op de te
levisie. Het is speciaal geschreven voor
alle kinderen tussen 9 en 12 jaar, maar
als je iets jonger of ouder bent kun je
natuurlijk ook kijken. In de eerste uit
zending zie je een beatfilmpje, een
filmpje over het maken van ijs en nog
veel meer andere dingen. Tussen de
filmpjes door kun je kennis maken met
de toneelspeler Jules Hamel en Wieteke
van Dort die de leiding hebben tijdens
de uitzending.
We hebben Pipo de clown een hele
tijd moeten missen op het televisie
scherm. Pas geleden stuurde de NTS
ons een brief waarin stond dat Pipo op
1 oktober weer terug komt. We weten
niet of Mammaloe en Petra er weer bij
zullen zijn. Pipo zal in ieder geval weer
véél avonturen beleven, denk je niet?
Nu maar geduld hebben tot 1 oktober!
Als je zelf broertjes en zusjes
hebt, weet je wel dat je soms erg
veel op elkaar kunt lijken. Maar
zelfs bij een tweeling die er ogen
schijnlijk precies hetzelfde uitziet,
zijn er tóch nog verschillen. Snate-
rien, deze moedereend, heeft negen
kinderen, die heel erg veel op
elkaar lijken, maar als je goed kijkt
zie je dat het ene eendje anders is
dan het andere. Toch zijn twee
zusjes hetzelfde. Zij zijn even groot,
hebben dezelfde vlekken op hun
vleugels en dezelfde ogen. Kijk
maar eens heel goed, misschien
vind je ze dan!
•Hfipg
sapajd uhz uauicuaMz puaajapaoui
ap jajtpe ua 199A aip 'safpuaa aQ
De schoolgeranium is gegroeid.
IK HOOP DAT ik
JE NI ET VEE-
VEEL. MET DIT
ALLES.
GRIETJE,
Distributed l,y King Venture*Syndicale.
/WAAR'TWAS NIET
DE UUISTE MAAT, 2O
CAT IK WEER TERUG
ZE HAPPEN M'JN
MAAT NIET. WEET J'J
NOG EEN GOEDE
WINKEL?
ZEG, DONALD, HOOR
EENS KUN DE
MET ME
,MEE GAAN"?
2. Joris Goedbloed staarde misprijzend naar de por
tier van het krantegebouw die hem streng de toegang
weigerde. Toen boog hij zich naar zijn valiesje en haal
de daar een kristallen bol uit. „Uw halo interesseert
me!", prevelde hij, terwijl hij zich kruisfyeens voor het
voorwerp op het trottoir zette. „Vergun me om even
In uw toekomst te kijken!" „Watte.vroeg de por
tier verbijsterd. „Wat is er met 'mijn hallo? En waar
kijk je in?" „Uw toekomst!", verduidelijkte Joris, in
het kristal starend. „Ah! Juist! Het beeld wordt hel
der. La, la, la.Wat zie ik daar? U zult een nieuwe
dimensie betreden over enkele ogenblikken! U zult de
lucht zien verhelderen.Er bestaat zelfs een mo
gelijkheid, dat u het heelal zult aanschouwen. Flonke
rende sterren in vol daglicht! Hoe merkwaardig!"
„Sterren" herhaalde de ander onthutst. „Zomaar over
dag? Maar dat kan toch niet?"! Het is merkwaardig!",
gaf Joris toe. „Maar mijn zienersbol heeft mij nog nooit
voorgelogen! U kunt zich dus het beste op een schok
voorbereiden!"
NEE, NOG NIET, IK WIL N06 RIJDE*
("ach, PIETJE, IK BENZO
EERST BRENGEN WE EEN WA6EN
NIET AARDE^ K!£eiEERST moöEEN
KOM, PIETJE, WE 6AAW VANDAAG
IN DETUIN werken!
PlETERTJE GANS IS ZO HEF
WEG!
JA, MAAR OOK
WEL LASTIG
0 JA, DAT
VIND IK
ARME OUWE KC nm... HOPELIJK
ZIELllKMAAK 7 IMT HIJ MS
MÉ IOR6EN
600 2E6EH Je. ACS IK
een zoom had, 2ouik
w enden dat hij op
■louw ceeK, DAvr!
IK IAAT DIT LICHT 'S
NACHTS BRANDEN, At.S
UN BAKEN VOOR MIJN
JONAH
OVER HAAR.
0 - WEt, IK MOEST
MAAR EENS 6AAN, ME
VROOM WHEtAN. ALS
O OOIT IETS NODIÓ
MOCHT HEBBEN
Leff
ILUAM5
PIB„
rrrjry 'r
582. Met bevende vingers streek Bra
een lucifer aan. De kreet van Karo hl
hem het ergste doen vrezen. Na enke
mislukte pogingen vlamde eindelijk he
houtje op.en toen zag Bram, hoe zijn
trouwe scheepskat zich aan de bovenste
trede van de wenteltrap vastklemde en
wanhopige pogingen deed om niet in de
ruimte te vallen.
Snel hielp Bram zijn ongelukkige mak-
°.r op vastere bodem. De lucifer ging uit.
aar Bram had genoeg gezien.
„Dat was dus de bedoeling," zei hij
jrimmig. „Daarom werd de fakkel ge
doofd. het was de bedoeling, dat wij
niet zouden merken, dat de trap eens
klaps ophield. Het scheelde maar weinig,
of we zouden er allemaal zijn ingestort."
„Wat nu?" vroeg Karo nog nasidderend
van schrik.
„Naar beneden," zei Bram. „Hier kun
nen we niets meer doen. We zijn versla
gen."
Hij zei het hard zodat de verborgen raaf
hem zou horen. Maar eenmaal buiten zei
Bram iets heel anders:
„En toch zal ik die torenkamer binnen
komen."
