Britse vakverbond TUC gaat
akkoord met Wilsons loonstop
Motie van wantrouwen in
Lagerhuis verworpen
Waas van geheimzinnigheid
over arrestaties in Bazel
De
schimmen
DJEMPOL
Van dag tot dag
Binnenkort landing
van hond op maan
Zwitserse bankwereld in rep en roer
Onderscheiding
BEKENDMAKING
telegrammen
DONDERDAG 28 JULI 1966
3
Getier
„Op goede weg
Dr. Von Braun verwacht:
Passenakkoord in Berlijn
strikt stilzwijgen over de arrestatie
van een voormalige bankemployé en
een dameskapper. Een van de grootste
banken van het land, de Unie van
Zwitserse Banken, heeft toegegeven
dat zij een van haar employés zes jaar
geleden wegens indiscretie heeft ont
slagen, maar er werd onmiddellijk aan
toegevoegd dat dit incident geen en
kele consequentie had, noch voor de
bank zelf, noch voor haar klanten.
Nieuwe premier in Soedan
Het bericht dat Paul-Henri Spaak zich
zal terugtrekken uit het politieke leven,
betekent voorlopig slechts dat hij in on
min leeft met zijn (socialistische) par
tij. Hoewel de laatste jaren zijn gezond
heid niet altijd even goed was heeft hij
nog niet de leeftijd bereikt (hij is 67
jaar) waarop politici afscheid plegen te
nemen. Maar al sinds mei 1957, toen hij
secretaris-generaal werd van de NAVO,
zijn de banden met zijn partij niet meer
innig. Terwijl hij NAVO-secretaris was
heeft hij eens gezegd, dat hij dichter
stond bij de christen-democraten dan bij
de socialisten. In 1961 keerde hij welis
waar terug naar België en hebben zijn
oude geestverwanten hem weer aanvaard'
wegens zijn internationale reputatie.
Maar als minister van Buitenlandse Za
ken bemoeide hij zich weinig met de Bel
gische binnenlandse politiek en bleef hij
voor de gewone leden en het kader der
socialistische partij een vreemde eend in
de bijt.
Deze energieke, eerzuchtige en soms
briljante politicus had één zwak punt: hij
miste een vaste basis. Dat hij van linkse
„salon-socialist" snel evolueerde tot een
man van de rechtervleugel was niet zo
ongewoon. Een enkele maal zoals in
de Belgische koningskwestie kon hij
trouwens nog wel eens vurig radicaal zijn.
Maar deze zomer bleek hij geen invloed
meer te hebben in zijn partij. Hij behoor
de tot de Frans-sprekende leden daarvan,
en die vonden hem te conservatief. Met
de Vlamingen had hij nooit veel contac
ten, omdat hij hun taal niet sprak en wei
nig van hen af wist. Hij was pijnlijk ver
rast toen bleek dat zijn geestverwanten
(sinds maart in de oppositie) zich ver
klaarden tegen verplaatsing van het
NAVO-hoofdkwartier naar Brussel. De
wederzijdse vervreemding heeft tenslotte
tot een breuk geleid.
Spaak heeft zich voornamelijk een re
putatie verworven als internationaal
politicus. Mede aan hem is het te danken,
dat de Belgische, Nederlandse en Luxem
burgse regeringen in ballingschap (in
Londen) in 1944 besloten hun landen in
een douane-unie (Benelux) te verenigen.
Hij was van 1946 tot 1956 een vooraan
staand man in de Verenigde Naties, de
Raad van Europa en het zogenaamde
Europese parlement der zes landen van
het „kleine Europa". Maar het liep hem
niet mee. Reeds in 1951 verklaarde hij
zich vóór een supranationale gemeen
schap zonder Engeland. Toen later De
Gaulle optrad wilde ook deze het West-
europese vasteland politiek organiseren
zonder Engeland, wat wel in de lijn lag
van Spaak. Maar Frankrijk wilde weer
géén supranationaal Europa en ook geen
nauwe banden met Amerika, wat Spaak
zeer ergerde. Intussen speelt De Gaulle
een grote rol op het wereldtoneel en staat
Spaak er buiten.
Men kan zich dus voorstellen dat de
Belgische staatsman teleurgesteld is. Het
zou nochtans verbazing wekken als hij
zich blijvend van politieke activiteit zou
onthouden.
De regering heeft voorgesteld het inko
men van de koningin te verhogen van 2,5
tot 5,2 miljoen en dat van de prins-ge
maal van 300.000 tot 475.000 gulden. On
middellijk heeft dit voorstel afwijzend re
acties uitgelokt, evenals het plan om het
salaris der kamerleden (die vrijwel allen
nog andere bronnen van inkomsten heb
ben) van 20.000 op 25.000 gulden te bren
gen. Dat katholieke jongeren het eerst op
poneerden kan tekenend worden geacht:
het ogenblik om zulke drastische verho
gingen door te voeren is psychologisch
uitermate slecht gekozen. Juist zijn er al
lerlei versoberingen aangekondigd, lonen
en salarissen mogen nog slechts met mi
nimale bedragen worden verhoogd, op
studiebeurzen moet worden bezuinigd, de
zo dringende woningbouw zal worden ge
remd. En dan komt dit onverwachte voor
stel ten aanzien van het hof.
Onverwacht. Nu gebleken is dat in de
laatste vijf jaar de kosten van het hof
zo ongewoon zijn gestegen, hadden de
laatste regeringen twee dingen kunnen
doen: of veel eerder, in de kort achter
ons liggende goede jaren, een verhoging
voorstellen yan het inkomen; of tijdig
aandringen op een beperking van de kos
tenstijging. Thans bewijst de regering
zichzelf en het hof geen dienst. Men kan
wederom een aantal ongewenste commen
taren en stekelige polemieken verwach
ten, die de overheid aan zichzelf te wij
ten zal hebben door gebrek aan mensen
kennis.
LONDEN (Reuter en AFP). Met
twintig tegen twaalf stemmen is het
bestuur van het Britse vakverbond
TUC (achteneenhalf miljoen leden)
gisteren akkoord gegaan met de door
de Labour-regering voorgestelde loon
stop van een halfjaar, op voorwaarde
dat de regering enkele kleine conces
sies doet. Eerder was met negentien
tegën vier stemmen een voorstel ver
worpen van Frank Cousins, oud-mi
nister van Technologie en leider van
de grote vakbond van vervoerperso
neel, die een speciale bijeenkomst
over deze kwestie wenste van de be
sturen van alle 170 bij het TUC aan
gesloten vakbonden.
De instemming van het vakverbond
met de harde bezuinigingsmaatregelen
die het pond sterling en de Britse eco
nomie een opwaartse stoot moeten geven,
betekent een enorme psychologische rug
gesteun voor de regering. Het is echter
nog altijd de vraag in hoeverre de af
zonderlijke vakbonden aan de oproep tot
een loonstop gehoor zullen geven, omdat
deze op vrijwillige basis berust.
Het tweedaagse debat in het Lagerhuis
over de jongste economische maatregelen
van de Britse regering ter bescherming
van het wankele pond sterling aldus onze
correspondent in Londen, is gisteravond
ADVERTENTIE
Het personeel in de textielbranche
heeft zaterdags praktisch nooit vrij.
Zo ook in onze zaak. Altijd staan ze
voor u klaar, om u, op uw vrije zater
dag zo prettig mogelijk te bedienen.
A.s. zaterdag is de belangrijke voet
balfinale. Wij gunnen ons personeel
graag hiernaar te kijken. Wij zullen
dan ook van S tot 5 uur gesloten zijn.
Als u iets nodig hebt, komt u dan
vóór 3 uur of na vijven.
Wij vertrouwen, dat u onze geste
sportief zult opvatten.... en hartelijk
dank namens ons personeel.
Uniformen, betere konfektie en
herenmode
ZIJLSTRAAT 71
HAARLEM
in tumult geëindigd. Een conservatieve
motie van wantrouwen werd door Labours
grote meerderheid verpletterd met 325
tegen 246 stemmen. De impulsieve en ex
plosieve George Brown, Engelands minis
ter van Economische Zaken, een humo
ristische volksleider van de oude stempel,
kon zich in zijn slotrede nauwelijks ver
staanbaar maken door het voortdurende
geïnterrumpeer en het hoongelach van de
oppositie. Dr. King, de bepruikte speaker
moest dan ook herhaaldelijk ingrijpen.
Tevoren had Iain Macleod, één van de
talentvolste sprekers van het Lagerhuis,
namens de conservatieven niet alleen de
maatregelen van de regering, maar ook
de verantwoordelijke ministers, namelijk
premier Wilson, kanselier Callaghan en
George Brown, wegens incompetentie af
gekraakt. Hij noemde dit drietal de schul
dige mannen en riep uit, dat voortaan
niemand meer enig vertrouwen in Wilson
kan stellen.
Het lawaai en getier tegen Brown was
begrijpelijk, omdat deze minister, die op
het punt had gestaan af te treden maar
zich op het laatste nippertje had bedacht,
thans de economische maatregelen moest
verdedigen waarmee hij het voor een be
langrijk deel oneens was. De voornaam
ste klacht van de oppositie was, dat de
regering hopeloos had gefaald door haar
onvermogen voldoende vooruit te zien.
Premier Wilson verklaarde evenwel,
dat de Britse economie op de goede weg
is, dank zij de van voor de crisis date
rende maatregelen om de doelmatigheid
in de produktie te bevorderen. De uitwer
king hiervan zal echter pas op lange ter-
WASHINGTON (Reuter) Dr. Wern-
her von Braun, de leider van het Ameri
kaanse maanprogramma, heeft volgens
de „Washington Post" en de „Los An
geles Times" verklaard, ervan overtuigd
te zijn, dat de Russen dichtbij een of twee
prestaties zijn: ofwel astronauten om de
maan te laten draaien en naar de aarde
terug te laten keren, of een hond op de
maan te laten landen en deze ook weer
naar de aarde terug te brengen.
Vori Braun zou deze overtuiging base
ren op recente verklaringen van Russi
sche ruimtevaartdeskundigen en kosmo
nauten.
WEST-BERLIJN (Reuter) In West-
Berlijn zal waarschijnlijk morgen een
nieuwe overeenkomst worden getekend,
die Westberlijners in staat zal stellen
voor dringende familieaangelegenheden
een dag naar Oost-Berlijn te gaan.
mijn zichtbaar worden. Wilson toonde
zich vol optimisme over de toekomst,
maar slaagde er niet in deze zonnige
stemming op de oppositie over te dra
gen. Hij zei dat het onmogelijk was ge
weest om de plotselinge druk op het pond
sterling te voorspellen. De conservatie
ven hebben trouwens al eens dezelfde er
varing opgedaan. Volgens de eerste-mi-
nister waren het ten dele de grote maat
schappijen, sommige van Amerikaanse
oorsprong, die, uit voorzorg en niet uit
speculatiezucht, hun pondenbezit hadden
gereduceerd en hun winsten snel naar de
Verenigde Staten hadden overgebracht.
Het pond is buitengewoon kwetsbaar,
vooral door de wijze waarop de Britse
handel wordt gefinancierd. De Engelse
invoer vertegenwoordigt een waarde van
zes miljard pond per jaar en de uitvoer
van vijf miljard. Als de sterling-transac-
ties slechts eer^ week worden uitgesteld,
kost dit de reserves niet minder dan 150
miljoen pond, aldus Wilson. Het gebrek
aan internationale liquiditeit is één van
de factoren in deze crisis. Als andere
noemde hij op de onverwachte stijging
van de invoerprijzen, en de zeeliedensta
king.
GENèVE (AFP). De Zwitserse
bankwereld is in rep en roer gebracht
door een geval van chantage, waarvan
de omvang door het ontbreken van
officiële inlichtingen nog niet bekend
is. Het parket van Bazel bewaart een
Paul-Henri Spaak, de voormalige
minister van Buitenlandse Zaken,
die gisteren zijn politieke carrière
heeft beëindigd. Spaak diende zijn
ontslag in als Kamerlid in een brief
aan de voorzitter van de Belgische
Tweede Kamer. Onder meer was ex-
minister Spaak (in 1945) de eerste
voorzitter van de Algemene Ver
gadering van de Verenigde Naties.
Volgens nog schaarse gegevens had de
ze employé, Marcel Venat, zich meester
gemaakt van vertrouwelijke documenten
over saldi van buitenlanders, die wegens
het stricte Zwitserse bankgeheim geld
naar Zwitserland overmaken, dat deels
clandestien is. Samen met de kapper,
Ernst Schneider, zou hij contact hebben
gelegd met een misdadigersbende om be
paalde cliënten van de bank en ten slotte
ook de bank zelf te chanteren. Een van
de Duitse medeplichtigen, een zekere Adolf
Wilms, is in Frankrijk gearresteerd.
De pers in Bazel levert critiek op het
stilzwijgen van de politie en vraagt ope
ning van zaken, mede in het belang van
reputatie van de Zwitserse banken.
De vice-president van de Zwitserse
Bankunie, Hdrtmann, heeft verklaard dat
het de eerste schending van het bankge
heim is sinds de bankwet van 1934. Dit
geheim is ook bewaard in de oorlog toen
de Duitsers inlichtingen trachtten te ver
krijgen over joodse bankrekeningen in
Zwitserland. De rekeningen onder num
mer, waarbij de naam van de houder
slechts bij de direktie van de bank bekend
is, zijn vooral ingesteld ten behoeve van
mensen uit landen met beperkingen op
het gebied van deviezen en transfers.
iAAAAA/W\^A/WWVAAAAAAMVWUWWWWMAA/WlfUWVUWVWWW\A#
KHARTOEM (Reuter) Het Soedane-
se parlement heeft de voorzitter van de
Oemma-partij, Sajed Sadik al Mahdi, ge
kozen als eerste minister. Hij volgt Mo
hammed Ahmed Mahgoeb, een andere
Oemma-leider, op die enkele dagen gele
den moest aftreden na aanvaarding van
een motie van afkeuring.
De nieuwe premier is met zijn dertig
jaar de jongste regeringsleider van Soe
dan. Hij stamt af van de grote Mahdi,
de stichter van het moderne Soedan.
D* onsympathieke levens
beschouwing en houding van
het grote Chinese rijk blijkt
ons, geprangde westerlingen,
tocb niet onze smaak voor
Chinese rijsttafel te ont
nemen. De Chinese restaura
teurs voeden West-Europa in
toenemende mate en moeten
wel gouden tijden beleven. Is
het een bedenkelijk verschijn
sel dat wij op die manier onze
oud-vaderlandse gerechten
ontrouw leren worden en de
loempia prefereren boven de
omelet? Er zit inderdaad iets
van een cultureel losgesla
gene in de Hollander, die zijn
benen steeds veelvuldiger
onder de rijsttafel steekt.
Maar misschien is het minder
ernstig dan het lijkt. Wie
sambal met mate slikt, krijgt
geen communistische dog
maatjes binnen. En in haaie-
vinnensoep is nauwelijks iets
van Lenin drijvende. Ons po
litieke geweten kan boven
dien onder de smakelijke
maaltijd gesust worden met
de overweging, dat de vrien
delijke, snelle Chinese kelner
waarschijnlijk uit Hongkong
komt en Hongkong is Engels.
Men moet trouwens zijn
liefde voor vaderland en
vaderlandse tradities niet zó
ver drijven, dat men de goede
dingen van elders als verlei
ders tot ontrouw beschouwt.
Nederland heeft in de wereld
een zo bescheiden, benauwd
plaatsje gekregen dat het op
zijn eigen oorspronkelijk
heden gauw is uitgekeken.
Onze voorkeur voor vreemde
dingen is historisch, maar
zeer verklaarbaar. Van iedere
buitenlander die hier komt of
die wij ergens ter wereld ont
moeten, houden wij iets over.
Zelfs van vreemdelingen die
hier al te massaal en zonder
goede bedoelingen komen en
verblijven, schuwen wij de
goede overblijfselen niet. On
ze dierbare en onmisbare
loonbelasting stamt uit de
Duitse bezettingstijd, om een
navrant voorbeeld te noemen.
Toch verklaart dat alles de
Nederlandse manie voor Chi
nese schotels nog niet vol
ledig. Onze keuken is nooit
eerder zo indringend beïn
vloed door een vreemde gas
tronomie als nu door de Chi
nese. De weg werd weliswaar
bereid door de thuiskomst van
Indië-gasten, maar deze be
trekkelijk kleine groep mag
toch niet verantwoordelijk
heten voor de invasie van
Chinese ondernemers, koks en
serveerders. Zeker niet voor
de populariteit van het voed
sel. dat deze lieden ons voor
zetten.
Nu is onze oorspronkelijke
inventaris van gerechten niet
wat men noemt verfijnd ge
varieerd. Het mag op zichzelf
als een merkwaardig ver
schijnsel worden aangemerkt,
dat wij eeuwenlang met
smaak naar gekookte aard
appelen hebben zitten staren.
Een aardappel is een fanta
sieloos en saai wezen, wat
reeds duidelijk wordt uit de
oud-Hollandse zegswijze: een
mens is geen aardappel. Onze
voorvaderen hebben blijk
baar al vroegtijdig het ver
schil ontdekt. Dat zij desal-
nietemin toch aardappeleters
bleven, zoals Van Gogh dat
zo treffend heeft geregi
streerd, betekent alleen dat
zij geen menseneters waren.
Wie wel eens in een echt
Hollands familiepension heeft
gelogeerd, weet erover mee
te praten hoe de aardappel in
ons land wordt beschouwd als
een soort gastronomisch dog
ma. Men is nog wel bereid om
hem nu en dan eens in een
andere formulering op te die
nen, maar hem vervangen
hó maar! Dat moet wel een
soort doodzonde zijn tegen de
natuur. Men verkleedt hem
als frites, men verbergt hem
in puree, men bakt hem bruin
best. Maar éten zaljenum!
De aardappel is op deze
wijze een stukje calvinistisch
christendom geworden. De
bijbel noemt hem niet. Maar
wie hem niet eet, zal niet
leven. En eten niet alleen:
men moet hem met grote
aantallen naar binnenslaan,
wil men aan zijn zegenrijke
werking deelachtig zijn.
Er is dus in die Chinese
eetmethode wel iets van hei
dens materialisme te bespeu
ren. Wij zijn vanouds gewend
om ieder niet-christen een
heiden te noemen, al is er ook
wat dat betreft de laatste de
cennia wel iets veranderd.
Vroeger was men in die din
gen niet kinderachtig. Hindoe,
Mohammedaan, Boeddhist,
Confucianist, Taoïst, Sjinto-
ist, dat waren allemaal heide
nen. Tegenwoordig is men
gedetailleerder in zijn oordeel
en brandmerk. En mét de be
langstelling voor andere ge
loofsovertuigingen groeit de
zin voor het kosmopolitische
Isolationisme en conservatis
me van oud-Hollandse bin-
nenstadjes en de schuwheid
van hofjesmensen voor de
buitenwereld hebben de ere
dienst voor de aardappel wel
licht steviger in stand gehou
den dan welke handige kok
ook.
Maar nu is de aardappel in
afmars. Een stuk cultureel
erfgoed met echte Hollandse
inslag ruimt het veld voor
vreemde slierten en korrels
in vette, gekruide bedding.
Er zal een tijd komen dat
men in het buitenland zegt:
Het Hollands nationale ge
recht is Chinees. Welnu, het
zij zo. Wij kunnen onze aard
appel duur verkopen over de
grenzen en steeds minder
lekkerbekken zullen hem
missen.
Toch is er iets anders, dat
meetelt bij de opmars der
Chinese restaurateurs. Men
zou kunnen veronderstellen
dat zij zelfs populair zouden
zijn als zij aardappelen zou
den opdienen. Er zit namelijk
iets van de geboren tafeldie
naar in het Chinese karakter,
iets van dat snelle, geruisloze
en onfeilbare dat men als
kind in het sprookje van „ta
fel tjedekje" zozeer bewonder
de. In dat smakelijke ver
haaltje dekte het tafeltje zich
zelf, wat eigenlijk voor een
volmaakte maaltijd de ideale
methode is. Een tafeldienaar
moet geen storend element
zijn. Hij moet niet met lompe
pas en veel gedruis een lek
kend bord soep komen depo
neren. Het bord soep moet er
het ene moment niét en het
andere wél zijn, zon
der dat men eigenlijk merkt
wie het brengt. Die kunst
verstaan Chinezen bijzonder
goed. Zij hebben in het alge
meen iets schimmigs, zij lopen
zo snel en zonder gedoe dat
het is alsof men door hen
heen kan kijken. Men wordt
op zijn wenken bediend en
zelden gebeuren er vergissin
gen of ongelukjes.
Onze Hollandse aard brengt
goede, gedegen, rotsvaste
maar loodzware kelners
voort. In een enkel geval zelfs
wat Wim Sonneveld een „Ho-
reca-figuur" noemt: een
schokkerig, sleperig voort-
schuivend man, die in laag
tempo en zwaartillende trant
het voedsel aansjouwt, zodat
de hele eetzaal belangstellend
toekijkt waar hij zal landen.
Een Chinees ziét men niet.
En een onbeleefde Chinees
is een grote zeldzaamheid,
maar dat zit in dezelfde hoek.
Want iemand die geruisloos
dient en snel werkt, heeft
geen tijd voor onbeleefdheden.
Hij discussieert nooit, slikt
verwijten met een glimlach
en vermijdt bovenal iedere
aanleiding tot ongenoegen.
:rte
rl ca
Ik wil in de verste verte
niet beweren dat Hollartdse
kelners onbeleefde vlerken
zijn, integendeel, slechts een
zeer kleine minderheid ver
staat in dat opzicht het vak
niet. Maar wanneer een Hol
landse kelner ten onrechte iets
wordt verweten, of zelfs te
recht, dan gaat dat vaak zó.
Hij richt zich in zijn massale
schouders op, zet het gerecht
met een bons neer, snuift
driemaal, haakt de duimen
achter de bretels onder zijn
rokpanden, kijkt uitdagend de
zaal rond naar partijgenoten
en sympathisanten en zegt
dan: „Nou moet u eens goed
luisteren, meneer. Nou zal ik
u eens precies vertellen wat
of ik er wel van denk. Nou
moet u eens goed beseffen
alsdat we hier een keuken
hebben. Een keuken met koks
erin, met veel koks erin. Met
mensen erin die hard werken
voor hun brood en véél te
lang. En nou kom ik aan dat
loket van die keuken. Wat
denkt u dan dat er gebeurt,
meneer? Denkt u dan dat ze
op mij staan te wachten voor
dat ellendige kouwe schoteltje
van u, meneer? O, dat dacht
ik ook, meneer. Zo is het toe
vallig ook niet eens een keer,
meneer."
Een Chinees doet dat niet.
Hij glimlacht en zwijgt. Wat
hij denkt? Dat weet niemand.
Dat weet zelfs Tsjang Kai
Esjek niet, om van Mao Tse
Toeng maar niet te spreken.
Hij glimlacht en zwijgt en
verdwijnt en verschijnt en
onder zijn snelle pas versmel
ten de ergernissen. Inplaats
daarvan komt het eten. Daar
gaat het dan ook om.
Daar gaat het trouwens ook
in dat enorme grote China al
léén maar om.
Bij zijn afscheidsbezoek aan de
president van de Bondsrepubliek,
Lübke, heeft de opperbevelhebber
van de Amerikaanse luchtstrijd
krachten in Europa, generaal Bruce
Holloway (links) een hoge onder
scheiding gekregen.
EXCLUSIEF INDISCH RESTAURANT
Boulevard Zandvoort nabij circuit
Tafelreservering tel. 02507-2044
's woensdag gesloten
J
Regelmatig. Japan en de Sovjet-Unie
hebben in beginsel besloten regelmatig
overleg te zullen plegen op het vlak van
ministers van Buitenlandse Zaken. Dit
besluit is genomen tijdens een gesprek,
dat premier Sato van Japan en de mi
nister van Buitenlandse Zaken van de
Sovjet-Unie, Gromyko, in Tokio hadden.
Overleden. Generaal Frantisek Moravec,
stafchef en hoofd van de militaire in
lichtingendienst voor de Tsjechische re
gering in ballingschap tijdens de twee
de wereldoorlog, is op 71-jarige leeftijd
in Washington aan een hartaanval over
leden.
Ingestort. Door het instorten van een ijze
ren constructie op de plaats waar bij de
Japanse stad Goemna een dam wordt
gebouwd, zijn zeven mensen om het le
ven gekomen en tien gewond. Goemna
ligt op 100 kilometer ten noordwesten
van Tokio.
Vakantiethuis. President De Gaulle is uit
Parijs vertrokken naar zijn buitenver
blijf in Colombey-les-deux-Eglises in het
Franse departement Haute-Marne, waar
hij elk jaar zijn zomervakantie door
brengt.
Postzegels. Het Westduitse ministerie voor
Posterijen heeft een Pools protest bij
de internationale postunie tegen een se
rie Westduitse postzegels, waarop bouw
werken zijn afgedrukt in steden die nu
onder Pools of Oostduits gezag staan,
van de hand gewezen. „Het is, aldus da
mededeling, een internationale gewoon
te en in overeenstemming met de op het
Wereldpostcongres in Ottawa gedane
aanbevelingen om historische en cultu
rele hoogtepunten van een natie op post
zegels vast te leggen en te herdenken.**
NAVO-commandant. De opperbevelhebber
van de NAVO-strijdkrachten in Europa,
generaal Lemnitzer, heeft de benoeming
bekendgemaakt van de Italiaanse luite
nant-generaal Germano Vedovato tot be
velhebber van de NAVO-landstrijdkrac
ten in Zuid-Europa.
Vermist. Vijftig Amerikaanse vliegtuigen,
een vliegdekschip en verscheidene an
dere vaartuigen nemen deel aan de op
sporing van brigade-generaal Joseph
Stilwell, die sinds zondag in het gebied
tussen San Francisco en Honoloeloe
wordt vermist. De vermiste generaal is
een zoon van de bekende generaal „Vi
negar Joe" Stilwell uit de Tweede We
reldoorlog.
Misdaad. Een in pakpapier gewikkeld lijk
van een ongeveer twintigjarig meisje
werd neergegooid in een oprijlaan van
een villa, gevonden in Hampstead, een
wijk in noord-west Londen. De handen
van de jonge vrouw, een kleurlinge, wa
ren op de rug gebonden en het lichaam
vertoonde brandplekken van sigaretten
en andere verminkingen. De politie
neemt aan dat de moord het werk van
een bende souteneurs is.
Vuilnis. De vuilnismannen van Napels zijn
weer aan het werk gegaan, voordat hun
staking die zeven dagen had zullen du
ren, was afgelopen. De vakbondsleiders
zagen in, dat de straten vol afval
een te groot gevaar voor de gezondheid
opleverden. Het vuil lag meters hoog
op straat en versperde op sommige
punten het verkeer. De politie en de
brandweer waren al aan het opruimen
geslagen.
Klap. De Amerikaanse Senaat heeft een
Westduitse overeenkomst om commu
nistisch China te helpen bij de bouw
van een staalfabriek gebrandmerkt als
„een ernstige klap voor de veiligheid
van Amerikaanse en geallieerde troepen
in Vietnam." De uitslag van de stem
ming hierover was 56 tegen 33.
Foes maakt treinreis. Een ondernemende
poes heeft een treinreis gemaakt van
Amsterdam naar Eindhoven. Het dier
had voor deze rit geen al te comfortabe
le zitplaats uitgekozen: de onderkant
i van een draaistel.
