JANY BRON:
VARA-REGISSEUR FERENC SCHNEIDERS:
Het geheim van
Hullekie Dullekie
PETER
VON
ZAHN
Volgepropt
Televisie
Een symbool
van de
Duitse TV
„Ge
woon en
ree
el doen,
k in de
*=s
ore.
ramma's
voor
het kind"
Erbij
-
„moeder van
de beat
O
O
Afgelopen woensdag werd het
nieüwe kinderprogramma „Tien plus" op
het VARA-scherm gebracht, samengesteld door
Mies Bouhuys en Wim Hora Adama. De regie
was in handen van Ferenc Schneiders (sedert
een half jaar werkzaam bij de VARA) die
hiermee zijn debuut maakte. In augustus zal
hij zijn eerste drama regisseren. Het bijzon
dere van deze jonge t.v.-regisseur (28) is zijn
opleiding. Hij heeft een speciale regiecursus in
Parijs gevolgd, waaraan hij bij zijn weten
als enige Nederlander heeft deelgenomen.
Stapels brieven
Sigrid, von Voss
ZATERDAG 30 JULI 1966
■mmmum
SINDS 1 JULI presenteert Jany
Bron de tweewekelijkse scrabble-
quiz ,,H°e langer hoe beter" voor de
VARA-televisie. Over de quiz zegt
Jany: „Toen de VARA mij vroeg
heb ik gezegd: eerst op proef. Ik
wist toch helemaal niet of ik dat
kon! Het presenteren van zoiets is
tenslotte iets heel anders dan wat
ik tot nu toe gedaan heb. Want
hier moet ik willekeurige mensen
voor de camera op hun gemak stel
len en dan het spel-met-de-woor-
den laten spelen. Maar Joop Si
mons en Adri van Oorschot (pro
ducers) waren tevreden, dus was
ik geslaagd. Het voornaamste bij
zoiets is dat je jezelf moet zijn. Dat
is het hele geheim. Maar of je het
kunt leren? Natuurlijk heb ik wat
dat betreft de nodige ervaring
twaalf en een half jaar maakte ik
deel uit van de Ramblers en wat
ik nu doe aan „Ringo" is soms ook
wel een beetje mensen op hun ge
mak stellen".
„RINGO" is een derde-netprogram-
ma verzorgd door het VARA-dansor-
kest onder leiding van haar man or
kestleider-arrangeur-componist Charlie
Nederpelt. „Ik zoek er nog al wat lied
jes voor uit en daarbij let ik dan op
wat speciaal geschikt is voor de solist
die zal optreden. Er komt veel goeds
uit Engeland. Soms werk ik 's nachts
door (muziek copiëren) om de laatste
hits nog klaar te krijgen.
De tieners zijn leuk hoor. Ze hebben
hun eigen mening en daar houd ik
van. Ik maakte destijds mijn vader en
moeder gek met Louis Armstrong en
zo. 't Is nu immers precies hetzelfde.
Ik merk het ook aan mijn zoon. Hij is
nu achttien en zit op de technische
school. Lange haren? Die gaan er
immers vanzelf af na een paar jaar.
Waarom zouden we ons daarover druk
maken? Laat ze toch".
DE BELANGSTELLING voor de
nieuwe generatie heeft Jany Bron en
Charlie Nederpelt de naam „vader en
moeder van de beat" bezorgd. Ze ver
telt het lachend terwijl ze poes Mien
over haar kop streelt. „Moet je niet
eens naar je kindertjes toe?" vermaant
ze. „Het is nu de tweede keer dat ze
jongen heeft. We hebben Mien nog
van Jan Corduwener, die was ook
dol op katten". Er is gelukkig ruimte
genoeg in het landelijke Ankeveen
waar ze een boerderijtje uit 1720 be
woont. „We hebben wel wat vocht in
de muren ze zijn éénsteens, heet
dat zo? en de kalk begint steeds
te bladderen. Maar het is wel 'n droom-
huisje. Mijn man kan hier tenminste
rustig werken; er is haast geen la
waai".
Even later komt de man vanachter
zijn werktafel vol muziekpapier van
daan om koffie te drinken.
.Tieners zijn leuk hoor.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiininiiininiiiiiini
deren merken kleine vergissingen op,
maar over het algemeen stelt men de
anonimiteit bijzonder op prijs.
HARRY DE HARIGE AAP is, zo
heeft u kunnen zien één der „mies-en-
scène"-afleveringen, een mascotte.
Steffie het Stotterende Stierkalf en
Peter het Potige paard bestaan écht:
zij lopen in de weilanden rondom de
mufotheek in Hilversum, het gebouw
waarin het derde net is ondergebracht.
HET PROGRAMMA is niet alleen
eigen werk van Hullekie Dullekie: er
komt een regisseur aan te pas en dat
is sinds zeven weken Wil Kamer. Die
zoekt de binnengekomen post uit,
maakt het draaiboek en stelt Hullekie
Dullekie dat vijf minuten vóór de uit
zending pas ter hand. Deze leest dus
ten dele kant en klare tekst, maar im
proviseert daarnaast bijzonder veel,
vooral wanneer er rondom zijn glazen
registratiekamer meelevende en
lachende collega's zichtbaar zijn. De
meeste verzoeken die men hier binnen
krijgt zijn overigens voor Gert (al dan
niet in combinatie met Hermien) Tim
merman, „de keizer van het lichte lied"
zoals men hier zegt. Nummer twee op
de ranglijst is de zangeres-zonder-
naam. Daarna volgt het hele peloton:
Johnny Hoes, Toon Hermans, Wim
Sonneveld, het Cocktail Trio én Hulle
kie Dullekie's eigen plaat, waarop
enerzijds „Hullekie Dullekie", ander
zijds „Hoeme Hoeme" staat carna
valeske meezingertjes, die zich mogen
verheugen in een redelijk goede ver
koop. Tenslotte een verzoek van Hul
lekie Dullekie persoonlijk: „Mensen,
mensen breek het spaarvarken toch
open, want de plaat is nog lang niet
uitverkocht".
Gegrepen door alles
wat drama is
FERENC SCHNEIDERS woont
in Den Haag, in een nieuw, maar
vooral hoog flatgebouw. Hij heeft
een Hongaarse moeder, een Franse
vrouw en is vader van twee kin
dertjes van 4 en 5 jaar oud. Zijn
hoofd zit vol ideeën en hij spreekt
met een grote realiteitszin.
„IN NEDERLAND kun je het vak
niet leren. Je kunt meelopen met de
groten uit de toneelwereld (als je
daar de kans voor krijgt tenminste) via
het assistentschap, maar dat is dan ook
het enige. In Parijs kun je het léren.
Er was een cursus van zes maanden
aan het Théatre des Nations. Maar zes
maanden zó volgepropt: van negen tot
vijf elke dag en 's avonds ook nog vaak.
In Nederland zouden ze over dezelfde
stof twee jaar gedaan hebben. Het was
een internationaal gezelschap van jon
ge toneelmensen. We kregen les van de
grootste specialisten op hun terrein.
Eén vent wist alles van Pirandello, een
ander alles van Brecht, een derde had
zich uitsluitend beperkt tot decors voor
1900, noem maar op. Wat ik daar niet
allemaal geleerd heb!
Tenslotte kregen we een stuk te
doen. Ik koos een eenakter van Mu-
lisch, „De Knop", die ik in het Frans
heb vertaald. Het werd een van de
beste examens en uitgekozen voor
openbare opvoering in het Theatre
Montparnasse.
Regie ja regie heb ik eigenlijk al
tijd gewild. Misschien niet zo bewust.
Na mijn gymnasium heb ik een jaar of
twee in Leiden Frans gestudeerd. Uit
litteraire neiging. Francofiel ben ik ja,
maar ik zag ineens een heel leven als
leraar voor me, en dat wilde ik niet.
Van die litteraire neiging is een tak in
me overgebleven die chansons schrijft
en vertaalt. Zingen doe ik ook, voor
mijn plezier. (Er ligt een gitaar op de
bank). Na het afbreken van de studie
ben ik naar de toneelschool gegaan in
Amsterdam. Afgestudeerd en acteur
geworden. Welk jaar? PfffffIk ge
loof 1962. Op de toneelschool heb ik
wel regielessen gehad, van Ton Lutz
onder anderen, en ik wist toen ook wel
al, dat ik die kant op wilde, maar het
leek me toch goed om eerst een tijd als
actèur te werken.
Bij de Nieuwe Comedie kwam ik
terecht, maar na een tijd zag ik alweer
een heel leven voor me, nu als acteur.
Of liever: ik zag het niet! Toen ben ik
naar Parijs gegaan om die cursus te
volgen. En sinds januari zit ik bij de
VARA.
TELEVISIE? Mogelijkheden te over!
Ik ben er gek op. Ik vind het iets ge
weldigs. Al die onzinpraat van ver
vlakking, van verstoring van het ge
zin! Alsof mensen vroeger zo interes
sant met elkaar zaten te praten in de
familiekring. Als ze nu suf naar het
kastje zitten te staren dan zaten ze
vroeger elkaar suf aan te staren. Het
enige verschil is, dat ze nu tenminste
nog de kans hebben iets te zien waar
van ze wakker geschud worden. Kom
nu! Dit is precies het terrein dat ik als
regisseur voor me zie: alles wat drama
is. En dat is veel, zeker wat de tv be
treft. De grens van het toneel is niet
zo nauw meer. Ik bedoel dat het be
grip documentaire daar eigenlijk ook
in past. Dat is echt de tendens van nu,
„gedramatiseerde documentaire" is er
een voorbeeld van, en daarbij gaat het
om de verbinding met de realiteit. We
worden eindelijk realistisch, sedert de
oorlog. Volgens mij heeft de romantiek
geduurd tot 1945.
DAT IS WAT ik ook van de jongeren
van nu zo waardeer, dat ze tenminste
realistisch zijn. Ik zie het allemaal niet
zo pessimistisch. Al dat gejammer van
„De mens raakt ontworteld, waar moet
dat naar toe!" Daar ben ik het niet mee
eens.
Ik wil dat in het kinderprogramma
ook. Juist voor kinderen zo gewoon
en reëel mogelijk, óók wat betreft de
presentatie. Tegen mijn eigen kinderen
praat ik gewoon. Niet met die onwer
kelijke „kindertoon", die je zo vaak
hoort.
Er zijn nu twee programma's TIEN
PLUS opgenomen. Het ging fijn, ik
heb er veel van geleerd en ik hoop
natuurlijk dat het bij de kinderen in
zal slaan.
Actrice Wieteke van Dort
(Nieuwe Komedie) en acteur
Jules Hamel hebben de presen
tatie van het nieuwe kinderpro
gramma „Tien plus", dat door
Ferenc Schneiders geregisseerd
wordt.
HlH!HMHIUlHUUIIIUil]llttItllUliIIil)imilllltllfIimillilUIMilliII!01l!HII
(Van onze radio- en
tv-medewerkster)
„WIJ KUNNEN niet stilzitten
tijdens het eten, want het zijn alle
maal leuke plaatjes en soms gaat
het eten dansend de keel in".
„BESTE HULLEKIE DULLE
KIE, wilt u niet meer zo hard blaf
fen, want Lorre onze papegaai is
al een paar dagen van slag af".
„BESTE HEER DULLEKIE, ra
dio èn televisie zijn altijd zo in de
plooi, er kan nooit een geintje af,
daarom: bravo voor uw program
ma! Ik heb echter één verzoek:
wilt u niet meer zo klagelijk miau
wen? Onze kat zit al enige dagen
boven in een boom van schrik. Mis
schien iets voor Harry de Harige
Aap om hem eruit te halen?"
„REEDS geruime tijd erger ik me op
het derde net aan de infantiele aan
kondiging van een zekere Hullekie
Dullekie. Nu ben ik bij de omroepen
wel iets gewend, doch dat de luiste
raars worden geplaagd met dergelijke
kinderlijke lolbroeken spant toch wel
de kroon. Of is het gros der luisteraars
met deze „buikman" ingenomen? Laat
deze man s.v.p. normaal spreken, of
anders hem doorzenden naar de pro
vo's!"
STAPELS van dit soort brieven, on
geveer 500 in de week, komen weke
lijks bij de K.R.O. binnen. Ze zijn alle
maal bestemd voor Hullekie Dullekie,
de in duistere nevelen gehulde figuur
die twee keer per week tussen 12 en 13
uur op het derde net zijn merkwaar
dige grappen loost voor een vooral in
de provincies enthousiast reagerend
publiek.
WIE IS HULLEKIE DULLEKIE met
Harry de Harige Aap? Dat wordt
angstvallig door de K.R.O. geheim ge
houden. Men geeft een vaag signale
ment: hij is 24 jaar, pas getrouwd, 1.74
lang, rijdt in een acht jaar oude MG,
zijn stem is regelmatig te horen via de
andere programma's van Hilversum 3
en tevens via Hilversum 1 en 2. Ook
de luisteraars houden zich regelmatig
bezig met de vraag wie Hullekie Dul
lekie nu precies is en inmiddels zijn
eigenlijk al alle namen van de derde
net-K.R.O.-mensen wel genoemd. En
kele briefschrijvers raden het goed, de
gokkers vragen om een kleine indica
tie. Sommige herkennen zijn stem, an-
Eerst meent men dat men zich in
het huisnummer vergist heeft, als
men voor het aardige huisje midden
in een mooie tuinwijk aan de stads
rand van Hamburg staat. Als men
echter goed kijkt, ontpopt zich de klei
ne idylle als een, volgens de modern
ste opvattingen bijzonder fraai inge
richte film- en televisiestudio, die zich
voor een deel boven, en voor een deel
onder het gazon tot diep in de tuin uit
strekt. Hier is de zetel van de „Windro-
se/DuMont-Time"een zowel zeer pro-
duktieve als veelzijdige produktie-
plaats voor documentaire en industrie
films, die onlangs uit de fusie van de
„Windrose Fïlmproduktion GmbH
Hamburg" en de uitgeversmaatschap
pijen M. Du Mont-Schauberg, Keulen,
Time Life Broadcast Inc., New
York, en Duitslands meest promi
nente radio- en televisieverslaggever
Peter von Zahn zijn ontstaan.
ONGEVEER 60 medewerkers en
vijf met de modernste apparatuur
uitgeruste camerateams, waarbij ook
een Griek en een Libanees behoren,
vormen het „huisleger." Permanente
contacten met bekende regisseurs en
cameramannen in de hele wereld ver
groten de actieradius. Behalve de syn-
chroon-studio in Hamburg beschikt de
maatschappij nog over een hoofdkan
toor en bedrijfsruimten in Keulen en
een permanent kantoor in Washington.
MOTOR van de onderneming is de
met een onuitputtelijke rijkdom aan
snelle invallen en een journalistieke
speurzin begiftigde Peter von Zahn,
wiens snelle carrière als radioreporter
en commentator na de oorlog bij de
Norddeutsche Rundfunk in Hamburg
begon. Tevoren had hij geschiedenis,
filosofie en journalistiek gestudeerd, de
doctorsgraad behaald en de eerste be
roepservaringen als redacteur bij de
Radio- en televisieverslaggever
Peter von Zahn in gesprek met
één van zijn assistentes.
„Deutsche Verlag" en later als oorlogs
verslaggever opgedaan. In 1951 ging
hij als correspondent voor de Ham-
burgse zender naar Washington. Van
daar uit kreeg hij met zijn berichten
uit de nieuwe wereld in korte tijd een
grote schare van aanhangers in Duits
land.
VAN Washington uit verrichtte Peter
von Zahn dan ook pionierswerk in de
sector documentaire film voor de Duit
se televisie. Ondertussen was hij een
institutie, een ster geworden, wiens
stijl en specifieke manier van spreken
ontelbare navolgers vond. In 1960
stichtte hij zijn eigen „Windrose-Film-
produktion", (Documentary Programs
Inc.) die de verschillende Duitse zen
ders van documentaire films uit alle
delen van de wereld voorzag. „Hoofd
kwartier" was eerst Washington.
Onvoorziene moeilijkheden in het Duit
se televisiewezen en een snelle verdich
ting van het net van buitenlandse cor
respondenten van de afzonderlijke tv-
redacties in de Duitse Bondsrepubliek
maakten de verhuizing naar Hamburg
echter noodzakelijk.
THANS vervaardigt de nieuw ge
stichte „Windrose-DuMont-Time" in
opdracht van de verschillende zenders
afzonderlijke of serieprogramma's,
hoofdzakelijk documentaires uit het
buitenland. Maar ook bijdragen uit de
culturele en economische sector van
het eigen land staan op het program
ma. Zo zijn bijvoorbeeld thans zeven
uitzendingen van een half uur elk over
de memoires van Adenauer en een
groots opgezette serie programma's
over de jonge generatie in Duitsland in
bewerking. Tot de exclusieve uitzendin
gen behoren Peter von Zahns 45-minu-
teninterviews met politieke grootheden
van de wereld, zoals bijvoorbeeld Haile
Selassi, Ben Goerion, Yomo Kenyatta,
Koning Feisal van Saoedi-Arabië, Ian
Smith, Habib Bourgiba, Ismes Inönü
en Sekou Touré.
IN de Duitse Bondsrepubliek bestaan
circa 30 vrije televisie producenten.
De „Windrose-DuMont-Time" is onder
de filmers van documentaires wel de
belangrijkste.
OM zich op de gevoelige markt te
kunnen handhaven, zijn een hoog ni
veau en een strikte betrouwbaarheid
eerste vereiste bij het werk. De per
soon van de firmant Peter von Zahn
staat hier borg voor. Naast zijn kwa
liteiten als publicist geldt de 53-jarige
ook als een groot pedagoog, die zijn
leerlingen en medewerkers voor het
werk enthousiast weet te maken. „Een
fenomeen'', noemde hem onlangs een
groot Duits dagblad, zoals de Duitse
televisie dat tot nu toe in deze veelzij
digheid en met deze intensiteit slechts
éénmaal in haar gelederen heeft".
