Half miljoen Cubanen willen
in zeven tot tien jaar durende exodus
van Fidel Castro's eiland af
FUJICApi 265
C
D
i'BÖN
Spaaks grote gewicht voor Europa
Van dag tot dag
Spaanse visserman
eist 18 miljoen
Luchtvaartstaking
in VS beëindigd
UW
EXTRA
CILINDER
amm
ZATERDAG 30 JULI 1966
3
Emigrantenstroom
met 5 vindingrijke ex
tra's! Uw fotohandelaar
weet er alles van.
Quotabeperking
C onciërge
V i janden
Vijf bergbeklimmers in
Oostenrijk verongelukt
Paul Janson
Ministerposten
Smijten met deuren
In het nieuwste nummer van het Ame
rikaanse weekblad Newsweek (van 1
augustus) heeft de bekende commentator
Walter Lippmann zijn reputatie bevestigd
een onafhankelijk oordeel te baseren op
een intelligente ontleding der internatio-
le situatie. Hij gewaagt van afnemende
invloed der Amerikanen in Europa en van
hun onvermogen op te treden als „politie
agent der wereld." Hij raadt zijn landge
noten aan op te houden „valse goden te
dienen bij het najagen van wereldmacht."
De Verenigde Staten behoren zich volgens
hem te beperken tot de noodzakelijke
eisen van hun defensie, hun sociaal-eco
nomisch welzijn en de oplossing der eigen
binnenlandse problemen. Daartoe beho
ren het negervraagstuk en het geleidelijk
„onleefbaar" worden der grote steden.
Hij ziet allerlei tekenen van verwijde
ring tussen Amerika en West-Europa. De
twee grote vrienden van de Verenigde
Staten: de Westduitse christen-democra
ten (van Adenauer en Erhard) en de
Britse regering verkeren in een crisis.
„Zoals kanselier Erhard onze bijzondere
vriend was op het Europese vasteland,
zo was premier Wilson onze bijzondere
en onze enige vriend in Azië." Maar
de populariteit van Erhard wankelt en
Engeland is niet meer in staat een rol
te spelen in Azië. De opvatting dat „de
twee Engels-sprekende mogendheden,
Amerika en Engeland, de aangewezen
wakers zijn over de vrede in de wereld
is verouderd en zal verdwijnen," zo zegt
hij.
Als oorzaken voor deze ontwikkeling
ziet hij onder andere het feit, dat „de
Vietnamese oorlog enorm onpopulair is in
Europa." Maar dat jiiet alleen. De koude
oorlog begint tot het verleden te behoren,
er is bezig een nieuw Europa te verrij
zen, dat beseft dat oorlog tot zijn volle
dige vernietiging zou leiden. Om voort te
leven is vredelievend samenleven noodza
kelijk. Im de reis van de Gaulle naar
Moskou ziet Lippmann een teken van de
gewijzigde mentaliteit. Ten derde zijn er
grote mogendheden opgekomen (en daar
bij moet de schrijver wel meer aan de
Sowj et-Unie en China denken dan aan
Frankrijk) die in staat zijn te weigeren
de Verenigde Staten te gehoorzamen. En
ten vierde zijn volken die militair zwak
zijn, bij machte de Amerikanen uit te
dagen. Hun wapen is de guerrilla, de re
volutionaire volksoorlog, en „zij hebben
een antwoord gevonden op onze welvaart
en onze wapens."
Heel duidelijk heeft Lippmann daarbij
het oog op de oorlog in Vietnam, die hij
sinds lang kritiseert. Over de arme vol
ken schrijft hij: „Omdat zij geleerd heb
ben ontbering, leed en dood te aanvaar
den kunnen zij lopen waar een rijk volk
rijdt, zij overleven waar wij zouden ver
hongeren, zij vinden nog dekking al wor
den hun woningen vernietigd, zij kunnen
vechten met eenvoudige wapens tegen
onze grote en gecompliceerde wapens, en
het is moeilijk hen te overwinnen omdat
zo velen van hen bereid zijn te sterven."
De oude militaire superioriteit van het
Westen vindt geen gemakkelijk antwoord
op de guerrilla.
Wanneer men deze ernstige ontleding
van de situatie nader beziet blijkt, dat
Lippmann zijn landgenoten eigenlijk de
raad geeft niet te trachten de rol te spe
len van het machtige West-Europa met
name van Engeland in de negentiende
eeuw. Dit is niet meer mogelijk. Engeland
heeft het ervaren en het heeft zich finan
cieel uitgeput door te lang vast te houden
aan de illusie, dat het nog een wereld
macht zou zijn. Dit moge een les zijn
voor Amerika. Het ziet er helaas niet
naar uit dat de politici, die thans verant
woordelijk zijn voor het buitenlandse be
leid van de Verenigde Staten, en die
uiterst machtbewust zijn, bereid zijn in te
«temmen met zijn oordeel.
Maar ook in Europa is het besef van
de grenzen der macht langzaam doorge
drongen en onwillig aanvaard. Toch is
het duidelijk dat wij ons moeten verzoe
nen met een wereld, waarin vele en veel
zijdige krachten een rol spelen en dat de
ene mogendheid de andere niet meer haar
wil kan opleggen. Slechts door het zoeken
van een redelijk machtsevenwicht en een
vredelievend compromis kan worden voor
komen, dat de volken elkaar wederzijds
vernietigen. En het is verheugend dat
een Amerikaan uitdrukking geeft aan het
gezond verstand en het verantwoordelijk
heidsgevoel van zovele van zijn landgeno
ten, die vrezen dat president Johnson de
Verenigde Staten zal verwikkelen in een
eindeloze en gevaarlijke oorlog.
lAAAAAAAAAAA/UWMWWUWMWIAA/MIAAAAAA/WlAA/WMXAItAA/
^/WWWUUUWWVAAAAAAAAAAA/UUUlAAA/WWWVAAAAAAAAAAArt
MADRID (Reuter) De Spaanse vis
•er, Francisco Simo Orts, die behulpzaam
is geweest bij de opsporing van de Ame
rikaanse waterstofbom die na een vlieg
tuigongeluk bij Palomares in de Middel
landse Zee terecht kwam, heeft de Ame
rikaanse regering een schadevergoeding
van ongeveer 18 miljoen gulden gevraagd.
Orts zat op 17 januari in zijn boot nabij
de Spaanse zuidoostkust toen de bom in
zee terecht kwam. Zij werd teruggevon
den vlakbij de plek die Simo had aan
gewezen.
•-
HAVANA. Volgens goed ingelichte kringen in Havana zouden on
geveer een half miljoen Cubanen (ééntiende van de bevolking) van de
mogelijkheid gebruik willen maken om hun eiland te verlaten. Naar ver
wacht wordt zal deze exodus zeven tot tien jaar vergen. Sinds 1 december
1965, toen een „luchtbrug" werd geopend tussen Cuba en de Verenigde
Staten, zijn 28.000 Cubanen naar Miami overgebracht. Over het totale aan
tal potentiële emigranten lopen de meningen uiteen. Fidel Castro noemde
in een recente toespraak een aantal van 200.000. In de Verenigde Staten
woonachtige Cubanen gaven de namen op van ruim 700.000 familieleden
die Castro's republiek zouden willen verlaten. Instanties die belast zijn
met deze massale emigratie houden rekening met een half miljoen, en
wijzen erop dat het uit de Verenigde Staten afkomstige cijfer vermoedelijk
talrijke publikaties bevat.
Op het ogenblik bevinden zich al ruim
260.000 Cubanen in het buitenland: 225.000
in de Verenigde Staten, ruim 20.000 in
Latijns-Amerika (vooral Mexico), en
12.000 in Spanje. Als de laatste „emi
granten" van de geschatte half miljoen
de Cubaanse republiek hebben verlaten,
zal tien percent van de eilandbevolking
zich in het buitenland ophouden.
DEZE DOOR weinig publiciteit omge
ven exodus begon met een in oktober
verleden jaar door Fidel Castro gehou
den toespraak, waarin hij aankondigde
dat zij die Cuba wilden verlaten in het
havenplaatsje Camarioca afgehaald kon
den worden. Duizenden begaven zich daar
op uit Havana en het Cubaanse binnen
land naar het kustplaatsje, terwijl hon
derden motorbootjes, zeiljachten, en an
dere pleziervaartuigen vanuit Miami en
Key West de niet ongevaarlijke oversteek
naar Cuba waagden om de evacués op te
halen.
Diplomaten gissen nog steeds naar een
juiste interpretatie' van Castro's toe
spraak. De meest gangbare verklaring
is dat Fidel Castro wilde bewijzen dat
Cuba, in tegenstelling tot Oost-Duitsland,
geen „muur" nodig heeft om zijn bevol
king op het eiland te houden. Of Castro
verrast is geweest door de reactie op
zijn aankondiging, is niet bekend.
De plotselinge stroom van emigranten,
vaak zonder documenten, plaatst de Ver
enigde Staten voor immigratie- en veilig
heidsproblemen. Mede onder druk van de
ze ongebruikelijke toestand kwam ten
slotte op 6 november 1965 een „memo
randum van overeenkomst" tot stand
tussen het Cubaanse ministerie van Bui
tenlandse Zaken en de voor de Amerika
nen onderhandelende Zwitserse ambassa
deur in Washington. De overeenkomst
garandeert gratis luchtvervoer voor een
minimum van 3000 tot 4000 personen per
maand, op kosten van de Verenigde
Staten, en maakt een prioriteits-onder-
scheid tussen Cubanen met en zonder
naaste bloedverwanten in de Verenigde
Staten.
met 's werelds scherpste kleurenfilm op poly
esterbasis; uw beeld is nu stukken groter,
stukken natuurgetrouwer! f 16.95! (incl. ont
wikkelen, excl. 80 ct porto voor verzending
naar ontwikkelcentrale)
Fujica Z1, met zoomlens f 495.-
FUJI
heeften jjeeft pas filmvrijheid
I Vraag al het nieuws over de"
FUJIsingle-8camera's,films I
l en projectoren bij uw foto-1
handelaar of rechtstreeks bij de importeur
FODOR, Hoogstraat 11-13-15-29 en 35 (show-1
I room), R'dam, tel. 010-118925
naam J
adres
H IJ 30.7.
Opsturen in open enveloppe, gefrankeerd
I met 10 ets postzegel, aan FODOR, postbus 5,
j Rotterdam
DE LUSTBRUG" trad op 1 decem
ber 1965 in werking en wordt door twee
Ruim zeven jaar geleden deed
Fidel Castro zijn intrede in Hava
na en riep de Cubaanse republiek
uit. In Latijns Amerika begon toen
voor het eerst een experiment met
een naar communistisch voorbeeld
georganiseerde samenleving. Onze
reisredacteurmr. H. L. Leffelaar,
die in 1955 in Cuba was, bracht een
bezoek aan Havana. Het eerste van
een reeks artikelen, belicht het op
zienbarende probleem van het half
miljoen Cubanen, die hun geboorte
eiland willen verlaten.
Amerikaanse lijntoestellen vijf maal per
week onderhouden tussen Miami en de
Cubaanse vacantieplaats Barradero, hon
derd kilometer oostelijk van Havana. De
vliegtuigen hebben een gezamenlijke dag
capaciteit van ongeveer honderdvijftig
passagiers. Deze quotabeperking werd
niet gestipuleerd door de Cubaanse rege
ring, maar door de Verenigde Staten.
Betrouwbare bronnen berichten ook dat
Washington geen gebruik heeft gemaakt
van het aanbod van Fidel Castro om
familie-bezoeken mogelijk te maken tus
sen Cubanen in Cuba en in de Verenigde
Staten.
Hoewel aan beide zijden de „humani
taire" aspecten van deze exodus worden
benadrukt, moeten de Cubaanse aspirant
emigranten zich voorbereiden op een wei
nig menselijke bejegening van hun eigen
regering. Vanaf het ogenblik dat zij hun
voornemen om te vertrekken bekend heb
ben gemaakt, is hun positie te vergelijken
met die van vogelvrij-verklaarden.
Dit zijn enkele van de door de Cubaan
se regering getroffen maatregelen:
1. Wanneer een Cubaan zich voor emi
gratie heeft gemeld, wordt krachtens
„wet 989" een inventaris opgemaakt van
zijn bezittingen. Hiermee is de Cubaan
se republiek latent eigenaar geworden
van zijn auto, woning, sieraden, zelfs van
zijn lijfgoed. Hij mag niets meer verko
pen, weggeven, of op andere wijze van
de hand doen.
2. Hij wordt uit zijn betrekking ontsla
gen (iedere Cubaan is met de verdoorge-
voerde nationalisatie van de maatschap
pij in staatsdienst).
3. De bankrekening van de aspirant
emigrant wordt gesloten. Hij mag nog
200 pesos in koopkracht ongeveer 200
gulden opnemen, maar hij moet dit be
drag bij zijn vertrek terugbetalen. Om
dat hij zonder werk is, zal het geld daar
om meestal van familieleden worden ge
leend.
4. Om te voorkomen dat hij toch \nog
iets van zijn bezittingen verkoopt, wordt
er toezicht uitgeoefend op paketten die
Op het vliegveld van Havana nemen
Cubanen afscheid van kennissen en
familieleden, die voorgoed naar het
buitenland vertrekken.
;ijn woning binnen komen of verlaten. In
flatgebouwen is meestal de concierge be
last met deze controle.
DE AVOND VOOR zijn vertrek moet de
emigrerende Cubaan zich melden in een
onopvallende villa in een buitenwijk van
Havana, bekend onder de naam „Lagi-
to". De volgende morgen wordt hij per
bus overgebracht naar het vliegveld van
Barradero. Wanneer hij tegen de middag
aan boord van het Amerikaanse lijntoe-
stel stapt, bezit hij het costuum dat hij
draagt en 20 kilogram voorgeschreven
bagage. De staat is dan eigenaar gewor
den van alles dat hij achterlaat.
Zijn woning wordt aan anderen toege
wezen of ter beschikking gesteld van het
ministerie van Onderwijs voor school
ruimte. Zijn auto wordt naar een van de
grote garages overgebracht, zoals die on
der de grote hotels, en in staatsdienst
gebruikt. Zijn inboedel wordt gebruikt, of
verkocht aan buitenlandse zakenlieden
die zijn bezit dan bijvoorbeeld in Toron
to (Canada) op de veiling brengen.
„Waarom zouden wij ze anders bejege
nen?" zei een Cubaanse regeringsfunctio
naris. „Ze hebben zich vijanden van de
revolutie betoond".
RAMSAU (AP) Berggidsen geholpen
door helikopters hebben gisteren drie do
den geborgen en zes overlevenden gered
van een Duits-Oostenrijkse bergbeklim-
mersploeg die drie dagen geleden op de
zuidelijke helling van de Dachstein-berg
in Oostenrijk door een sneeuwstorm werd
overvallen.
Neerstortend gesteente heeft twee Tsje
chische bergbeklimmers in de Hoge Tatra
in de omgeving van Bratislava, bedolven.
Hun lichamen zijn door reddingsploegen
gevonden.
(Van onze redactie buitenland)
Paul Henri Spaak, België's internationaal meest bekende politicus, is
deze week met stille trom van het politieke toneel verdwenen. Zonder
het bestuur van zijn socialistische partij vooraf te verwittigen heeft
Spaak in een brief aan de voorzitter van de Belgische Tweede Kamer
zijn ontslag als Kamerlid aangeboden. Als reden voor zijn terugtrekking
uit de politiek gaf Spaak volgens onze correspondent in Brussel op dat
hij de tijd gekomen acht om zijn memoires te schrijven. Daartoe had hij
al drie jaar geleden een contract getekend met een Parijse uitgever. Voor
de meeste Belgen is het echter duidelijk dat dit maar een excuus is.
Spaak had evengoed kunnen aanvoeren dat hij zich om gezondheids
redenen terugtrok. Iedereen in België weet dat hij al sinds twintig jaar
aan jicht lijdt, maar dat dit hem nooit weerhouden heeft om er soms
twee of drie belangrijke functies naast elkaar, op na te houden.
Een smakelijk verhaal over Spaak
dateert nog uit het eerste jaar na de
wereldoorlog, toen hij als eerste voor
zitter van de Algemene Vergadering
van de Verenigde Naties, ergens in de
Verenigde Staten een redevoering
moest afsteken. Iemand vroeg zich af:
„Spaak, Spaak? Wie is dat ook weer?"
waarop hij als antwoord kreeg: „Ach,
je weet wel, dat is die man die er uit
ziet als Churchill, die Engels spreekt
als Charles Boyer." Toen deze anek
dote later aan Spaak werd verteld,
opende hij zijn speech met deze be
schrijving, en droog voegde hij er aan
toe: „Ik wilde maar dat het net an
dersom was."
Paul Henri Spaak werd op 25 janu
ari 1899 te Schaersbeek bij Brussel
geboren. Zijn vader was leraar, dich
ter en schrijver van toneelstukken.
Zijn moeder, Marie, was een waardig
dochter van de beroemde Belgische
links-radicale politicus Paul Janson,
groot voorman en strijder voor het
algemeen kiesrecht in zijn land. Marie
Spaak was de eerste vrouw, die
voor de socialistische partij lid
werd van het Belgische parlement.
Zeer geliefd en gerespecteerd kreeg
zij de erenaam de Huisvrouw.
De invloed van Spaaks moeder was
merkbaar in zijn politieke keuze.
Maar afgezien van haar invloed, de so
ciale situatie in België was in deze ja
ren dermate ongelukkig, de lonen wa
ren zo laag, de woningtoestand was zo
mensonterend, dat een keuze niet
moeilijk leek voor een jonge, geest
driftige politicus.
Voordat het zover was kwam de jon
ge Paul Henri eerst tijdens de eerste
wereldoorlog in een Duits gevangen
kamp terecht, omdat de toen zeven
tienjarige jongen had geprobeerd uit
zijn bezette land te ontsnappen. Na de
oorlog studeerde hij rechten. In de
helft van de voorgeschreven tijd be
haalde Spaak zijn meestertitel. Zijn
eerste roem behaalde hij in de twinti
ger jaren op de tennisbaan, en hoe
ongeloofwaardig het moge klinken ge
zien zijn tegenwoordige gestalte
enige malen verdedigde hij zelfs met
het racket in de hand de kleuren van
zijn land in internationale wedstrijden.
Daarnaast bewees hij met bridgen
evengoed zijn mannetje te staan.
Spaak sloot zich aan bij de Bel
gische Werklieden Partij, bij een
uiterst linkse oppositiegroep daarvan,
die het orgaan ,,L'Action Socialiste"
uitgaf. Aan zijn oratorische talenten
en zijn ijver had hij het te danken
dat hij tot adjunct-kabinetschef op het
ministerie van Arbeid en Industrie
werd gekozen. In 1932 volgde zijn ver
kiezing tot volksvertegenwoordiger
voor Brussel en in datzelfde jaar
werd Spaak voor de eerste maal mi
nister, tot grote woede van zijn vroe
gere kameraden van ,,L'Action Socia
liste", die nu schreven over de „poli
tieke zelfmoord" van Paul Henri
Spaak.
Buitenlandse Zaken, ditmaal in de
regering-Pieriot, de laatste Belgische
regering voor de dramatische gebeur
tenissen van de Duitse inval.
In die eerste dagen van de oorlog
ontstaat een fel conflict tussen minis
ter Spaak plus enkele andere leden
van het toenmalige kabinet, waaronder
premier Pierlot, enerzijds en koning
Leopold anderzijds.
Wijlen sir Winston Churchill schrijft
hierover in zijn „Memoires" (Ver
taald uitgegeven door Elsevier in Am
sterdam), in deel IIII „Ons schoonste
uur": „Op het laatste ogenblik, toen
Duitsland België reeds binnengevallen
was, riep koning Leopold ons (Enge
land) te hulp. Zelfs op dit laatste ogen
blik nog gaven wij daaraan gehoor.
Hij en zijn dapper, uitstekend leger,
ter sterkte van bijna een half mil
joen man, waakten over onze linker
flank en hielden zo de enige weg,
waarlangs wij naar zee konden terug
trekken, voor ons open. Plotseling ech
ter, zonder voorafgaand overleg, op de
kortst mogelijke termijn, zonder daar
toe door zijn ministers geadviseerd te
zijn en geheel eigener beweging, zond
Leopold 'n gevolmachtigde naar de Duit
se legerleiding, gaf zijn leger over,
stelde hij onze gehele flank aan een
Achtereenvolgens was Spaak minis
ter van Verkeerswezen, van Buiten
landse Zaken en van Buitenlandse
Handel. In 1938 stelde hij zelf een ka
binet samen, de eerste regering onder
socialistische leiding, dat tot februari
1939 het land regeerde. In september
1939 was Spaak opnieuw minister van
Paul Henri Spaak
aanval bloot en bracht hij onze moge
lijkheden tot terugtrekken in groot ge
vaar".
Het lukte Spaak via Frankrijk naar
Londen te ontsnappen. Maar hij was
het conflict met de koning na de vre
de niet vergeten. In de periode 1945-
'50 ontwikkelde hij zich tot een van de
grootste en felste tegenstanders van
Leopold I, die tegen de wil van de
meerderheid van het volk tot abdica
tie werd gedwongen ten gunste van
zijn zoon Boudewijn. Spaak liep zelf
mee in de zogenaamde „lange mars"
door Brussel naar het Koninklijke pa
leis te Laeken, want: „Ik moet", zei
hij hierover, „niets hebben van politi
ci die de massa in vlam zetten en dan
rustig gaan slapen".
De 67-jarige politicus, die in maart
nog minister van Buitenlandse Zaken
was, maar zijn post moest afstaan aan
Harmei, toen de socialisten uit de re
gering traden, was een van de grootste
voorvechters van de Europese een
heid. Dat begon al vroeg, en in huize
Spaak werd soms heftig met de deu
ren gesmeten, omdat de vader van
Paul Henri sterk anti-Duits was en
niets voelde voor de toen nog zeer
progressieve gedachten van zijn zoon.
De Europese gedachte heeft Spaak al
tijd bezig gehouden, hij heeft zich er
letterlijk en figuurlijk met het volle
gewicht voor ingezet.
Grote faam verwierf hij als interna
tionaal onderhandelaar, vooral in de
periode dat hij voorzitter was van de
Algemene Vergadering van de Ver
enigde Naties en ook als secretaris
generaal van de Noordatlantische Ver
dragsorganisatie. Het moet voor Spaak
een bittere pil zijn geweest dat zijn
socialistische partijgenoten zich on
langs bij het debat in de Belgische
Kamer hebben gekant tegen de vesti
ging van het NAVO-hoofdkwartier op
Belgisch grondgebied. In het parle
ment kwam vanuit de oppositiebanken
als enige stem vóór de vestiging die
van Spaak.
Hij gaf daar de volgende toelichting
op: „Voor de eerste maal in de 32 jaar
dat ik zitting heb in deze Kamer,
spreek ik uit eigen naam en niet uit die
van de Socialistische Partij".
België heeft dank zij hem een grote
rol in de internationale politiek ge
speeld, „een veel grotere rol dan de
afmetingen van ons land zouden toela
ten", merkte deze week een kenner
van het Belgische politieke leven op.
1vtf MóGrUr-Am#;
fcsso Extra Motor Oil houdt uw mo
tor zó schoon, zó actief dat het is
alsof u rijdt meteen extra cilinder
MET ESSO BENT U BETER UIT
WASHINGTON (Reuyter en AFP) Pre
sident Johnson heeft gisteravond meege
deeld, dat het conflict met de boordwerk
tuigkundigen van vijf Amerikaanse lucht
vaartmaatschappijen is opgelost. De sta
kende 35.000 werktuigkundigen zal worden
verzocht het akkoord zondag te bekrachti
gen. De voorwaarden zijn niet dadelijk be
kendgemaakt. De staking heeft nu al ruim
drie weken geduurd.
President Johnson had vertegenwoordi
gers van de stakers en van de maatschap
pijen voor een bespreking naar het Witte
Huis uitgenodigd. Door de staking lag
tweederde van het luchtvaartverkeer in de
V.S. stil.
WWIIIIWIMIfJW'WllllllWIIIIMIWWWWMWWWIlWWIIMWWWIIIWIWWIftlWWWWIWWWWIWIIIIIIWtWHIWW
Pasjes. Tegen de reeds uitgesproken ver
wachting in is het niet tot onderteke
ning van een pasjesovereenkomst ge
komen ten bate van Westberlijners die
voor dringende familie-aangelegenhe
den een bezoek aan Oost-Berlijn zouden
willen brengen.
Vonnis. Een militair gerechtshof heeft
twee jonge Spanjaarden tot gevangenis
straffen van dertig en vijfentwintig jaar
veroordeeld wegens aanvallen met
scheermesjes op twee politie-officieren,
terwijl ze in verzekerde bewaring wa
ren. Het tweetal was gearresteerd op
beschuldiging van politieke misdrijven,
waarvoor de aanklager gevangenis
straffen tot 45 jaar had geëist.
Dieper. De Suezkanaalmaatschappij heeft
het tweede deel van president Nasser's
plan tot uitdieping van de internatio
nale waterweg aangekondigd. Door dit
plan, welks voltooiing tien jaar zal ver
gen, zal het kanaal in 1977 twaalf me
ter diep zijn. De kosten bedragen 550
miljoen gulden.
Asyl. Een diplomaat die werkte op de
ambassade van China in Damascus heeft
politiek asiel gevraagd op de Ameri
kaanse ambassade in de Syrische hoofd
stad.
Zwoel. De Amerikaanse marine gaat de
rode knipperlichten, toeters en sirenes
die in een onderzeeër als alarm signa
len gebruikt worden vervangen door
„een zwoele vrouwenstem" zoals de
marinevoorlichting het zelf uitdrukte.
„Aangezien de uitwerking van het vrou
welijke stemgeluid op een zeeman groot
is zal het nieuwe systeem ongetwijfeld
succes hebben" aldus de VS-marine-
Wie biedt. De 405 zoogdieren, dertig slan
gen en 800 vogels van de dierentuin
in Napels zullen worden verkocht als
de rechtbank een failissementsaanvrage
voor de dierentuin in verband met een
schuld van 30.000 gulden inwilligt. Een
faillissement kan leiden tot een ge
rechtelijke verkoop van de activa van
de dierentuin om de schulden te vol
doen.
Humor-festival. In Bordighera in (Italië)
is het negentiende internationale festi
val van de humor geopend. De aan dit
festival verbonden tentoonstelling om
vat meer dan duizend humoristische te
keningen uit negentien landen, waar
onder Nederland.
Vakantiereizen. Sinds 1961 is het inter
nationale toerisme met ongeveer twaalf
percent gegroeid per jaar. Dit heeft de
organisatie voor Economische Samen
werking en Ontwikkeling (OESO) van
daag bekendgemaakt. Verleden jaar
hebben in totaal 115 miljoen toeristen
een buitenlandse reis gemaakt. Zij ga
ven daarbij ruim 43 miljard gulden uit.
Zestien percent van de Nederlanders
maakten vorig jaar een buitenlandse
vakantiereis. Andere percentages: Zwe
den dertien, Engelsen negen, Fransen
acht en Italianen zes.
Afgevaardigde. Patrick Gordon Walker
de voormalige Britse Lab.minister van
Buitenlandse Zaken, is benoemd als
afgevaardigde in de Raadgevende Ver
gadering van de Raad van Europa.
