LJr,
De lange weg
der make-up
9ü
haag
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1966
Erbij
15
V- 'f\ 1
«tót». - u^MsMmmmaÈÈÉêk
-
v
Huismiddeltje
Factor
Onbarmhartig
Huis
'fi-s
Nieuw: „cages a cheveux" ofwel: glazen „haarkooi".
PARIJS HEEFT HET WEER BIJNA GEHAD. Maandag 25 Juli waren
ongeveer 900 modejournalisten en fotografen in Parijs bijeengekomen
om te zien wat de meest vooraanstaande modehuizen zouden dicteren
voor het komende herfst- en winterseizoen. Na het Italiaanse voorproefje,
waar men in Florence en Rome door de gouden stoeltjes, de beminnelijke
couturiers, de felle schijnwerpers en de onvermoeibare mannequins al in de
sfeer gekomen was, kwamen de Franse modehuizen aan de beurt. Hoopvol,
opgewonden, argwanend of teleurgesteld heeft men de herfst- en wintercollec
ties ontvangen. Talloze mode-ontwerpers, onder wie Louis Féraud, Esterel,
Maggy Rouff, Nina Ricci en Dior hadden met hun collecties steeds wel iets te
vertellen. De een doet dat met felle kleuren, de ander met ondraagbare extra
vagante modellen of ultra-korte rokken, die voor een derde weer aanleiding
worden de rokken plotseling op kuithoogte te brengen. Dan kan het gebeuren,
dat de grote lijn ontbreekt, want wat is nu toonaangevend en wat niet? Dior
wil terug naar de dertiger jaren, Balmain blijft bij de mode van twee jaar
terug en Capucci ontwerpt alleen voor hen die in de gelegenheid zijn op luxe
schepen de zon achterna te reizen. De mode-ontwerpers veronderstellen dat men
voortdurend uitgaat, dineert, op terrassen verblijft en cruises maakt. Dat kwam
tot uiting in de even zovele cocktailkleding, uitgaans-„pyjama's", avondjassen,
robes de terras, cruisejurken etc. Alleen jammer dat Parijs niet weet, dat wij
hier nog met onze vermageringskuur moeten beginnen. Mode-minded Parijs
holt alweer verder. Daar is het al bijna voorjaar.
Eveneens van glas: „Cage de verre" en „Mer des Sérénités". Hoed (van modiste Paulette) en kapsel (van coiffeur Linternians) tegelyk.
PARIJS MAAKT HET WINTERS-BONT
li Hl
Y
X v
Pierre Cardin: voor heren óók.
Gezien en gehoord: jurk van metalen plaatjes.
Ted Lapidus wil man en vrouw hetzelfde.
(Van een medewerkster)
LAAT NIEMAND denken dat
het leven vroeger zoveel
goedkoper was, omdat de
vrouwen toen minder schoon
heidsmiddelen kochten. Toege
geven, er waren in verhouding
minder vrouwen die zich opmaak
ten maar het kostte zo'n deftige
juffer dan zeker f 50 per maand.
De parfumeurs hadden er twee
honderd jaar geleden een rijk be
staan aan, terwijl het toch slechte
tijden waren.
De 18e-eeuwse schone had de he
le toiletapotheek van parfumeur „La
Fleur" of van monsieur Rogagneau
reukwerker op het Rokin", tot haar
beschikking. Zij bestelde er de „lait
virginal", die een lelieblanke huid
garandeerde en het flesje Oostindi-
sche inkt met bijbehorende penseel
tjes. Verder had zij nodig de wel
riekende poeder die de parfumeur
zelf bereidde, een pakje mouches,
een potje pommade, een doosje
overheerlijke tandpoeder, een geuri
ge savonnetbal en een watertje „om
de ogen te verhelderen". Onmisbare
attributen voor haar „air mignonne"
waren ook een doosje goudpoeder,
een stukje muskus, een pond „beste
rappé", een half pond „tonki", een
paar vlekballetjes, 'n flesje eau de
lavendel, een „expertwatertje voor
alle vurige plekken in het gezicht".
Daarbij kwamen nog wat bloemsnuf
en een beproefd zalfje om de han
den zacht te maken, een flesje eau
de carme, een paar pakjes „cachou"
,en enige koekjes voor „een lieflyken
adem". En omdat de jufffers het
toiietmaken voor de kaptafel vergele
ken met een dal der zuchten moes
ten zij vele glaasjes gevuld met de
„petillante liquers van Montpellier
en Florence" leegdrinken om die
uren door te komen, dat werd ten
minste beweerd in de roddelrubrie
ken uit die tijd.
De minder kapitaalkrachtige juf
fers hadden hun huismiddeltjes, die
van moeder op dochter overgingen.
Het waren middeltjes tegen sproeten,
tegen ruwe handen of gesprongen
lippen. Zij gebruikten kruidenthee of
aftreksels van dennenaalden om hun
haar kleur of glans te geven. Dat zo'n
huismiddeltje ook het begin kon zijn
van een groot kapitaal bewees de be
faamde Helena Rubinstein. Toen zij
in 1965 op 94-jarige leeftijd stierf liet
zij een fortuin van ruim 35 miljoen
dollar na. Zij was als jong meisje
vanuit haar geboorteland Polen naar
Australië geëmigreerd. Ze werd op
genomen in het gezin van een oom en
vond een baan in een apotheek. Het
potje eigengemaakte crème dat haar
moeder haar had meegegeven, vorm
de het begin van haar carrière als
schoonheidsspecialiste. Want ook de
Australische vrouwen wilden hun
huid beschermen tegen de winterkou
en kochten graag die crème volgens
Pools recept. Helena Rubinstein open
de in 1902 haar eerste schoonheidssa
lon en liet enkele jaren later een zus
ter overkomen om de leiding van de
zaak in Melbourne over te nemen.
Achtereenvolgens opende Helena nu
salons in Londen, Parijs en New
York en aangezien zij veel zusters
had kon overal een zuster Rubinstein
de zaak waarnemen. Ten slotte waren
in veertien landen vestigingen van
Helena Rubinstein kosmetische in-
dustrie, met in totaal 30.000 werkne
mers. The first lady zelf studeerde
vele jaren chemie, verzamelde veel
moderne kunst en zag er tot aan haar
dood vitaal en jeugdig uit.
Een andere Poolse emigrant, die
het ver zou schoppen in de wereld
van schoonheid uit flesjes en potjes
was Max Factor. Hij werd in 1877 in
Lodz geboren en emigreerde in 1904
met zijn gezin naar Amerika. Los An
geles werd een paar jaar later de
goed gekozen standplaats voor Max
Factor, die zich specialiseerde in
theatermake-up en -kapsels, zijn film-
make-up betekende in 1914 een revo
lutionaire omwenteling. Voor 't eerst
werd schmink in de vorm van crème
in tubes verpakt. Max Factor was de
eerste die eye-shadow en eyebrow-
pencil ook voor andere vrouwen dan
actrices ging propageren. Hetzelfde
gebeurde met make-up voor de schou
ders, hals en armen die niet op kle
ren afgaf.
Het woord make-up had in de twin
tiger jaren geen goede klank. Men
associeerde 't met theater, variété,
show en dat was volgens de wat Vic
toriaanse gedachtegang „niet hele
maal fatsoenlijk". Max Factor rede
neerde echter dat door zijn metho
den van opmaken de filmsterren de
aantrekkelijkste en best verzorgde
vrouwen ter wereld waren. De aan
duiding make-up was dus eerder een
voordeel dan een nadeel. Langza
merhand stapten de concurrenten
ook over van het woord kosmetica op
make-up.
De film Ben Hur die in 1925 werd
gemaakt, bezorgde Max Factor een
monster-opdracht. Hij leverde ruim
2200 liter body make-up voor de
mensenmenigten in deze beroemde
film. De meeste make-upvondsten
ontstonden eigenlijk in verband met
de filmindustrie. Toen iedereen het
platina-blonde haar van filmvamp
Jean Harlow wilde navolgen, moest
Max Factor een hele serie nieuwe
make-up-kleuren ontwerpen. De in
voering van technicolorfilms bete
kende dat er glanzende lipstick no
dig was.
De gevoelige camera's van de
kleurentelevisie registreerden tijdens
de eerste proefnemingen in de vijfti
ger jaren de kleuren van de gebrui
kelijke opmaak op onbarmhartige
wijze. De charmantste make-up zag
er op de monitors hard, onflatteus
en onnatuurlijk uit. In de Max Fac
tor laboratoria is op verzoek van de
NBC- en CBS-televisiemaatschap-
P'jen een serie nieuwe kleurschake
ringen ontworpen, afgestemd op kleu-
i rentelevisie. En deze make-up werd
daarop als een standaardmake-up
voor kleurentelevisie aanvaard en
geadviseerd. Het resultaat van de
proefnemingen was ook dat het pu-
oliek kon kennismaken met een nieu
we zogenaamde hi-fi make-up die
aan de huid een zacht, bijna be
dauwd effect gaf. Misschien was dat
wel het begin van de trend om zo
natuurlijk mogelijk opgemaakt te
zijn, die de afgelopen jaren resul
teerde in coverfluids met een zil
verachtige weerschijn. Overigens
heeft de twee wereldoorlog Max Fac
tor om andere dan schoonheidsrede
nen ingeschakeld. Voor de Ameri
kaan marine moest het huis speciale
nake-up ontwerpen, die de gezich
ten van mariniers zo onzichtbaar
mogelijk maakte tegen de achter
grond van strijdterreinen als zand,
dorre vlaktes, jungle, nachtelijke
duisternis etc.
De vlekballetjes uit de 18e eeuw
werden in 1954 in de vorm van een
geperfectioneerde camouflagestift in
de handel gebracht. Het werd moge
lijk om snel schaduwen, lijnen of on
volkomenheden weg te werken. An
dere vondsten waren creme-puff,
bubble bath, haar-spray en deodo
rant spray. Bovendien werd een spe
ciale serie verzorgingsartikelen voor
mannen gepousseerd. Helena Rubin
stein was Max Factor daarin overi
gens voorgegaan. Tegenwoordig
houdt elk zichzelf respecterend
„huis" zoals de kosmetische indu
strieën zich bij voorkeur noemen, er
diverse bijprodukten op na. Dat kun
nen ook parfums zijn, al is het niet
altijd onder eigen naam. Zo heeft
Max Factor bij voorbeeld het Fran
se parfumhuis Corday overgenomen
dat 38 jaar geleden in Parijs werd
opgericht. De drie Corday-parfums
worden nu onder hun eigen naam
voor het eerst in ons land gebracht.
Ze liggen in dezelfde prijsklasse als
bij voorbeeld de Dior-parfums.
Ook de zeer oude huizen als Eliza
beth Arden, dr. Payot, Guerlain,
Monteil, Charles of The Ritz worden
door o.a. het vooruitstrevende huis
Revlon aangezet tot een steeds gro
ter modebewustzijn. De nouveautés
op het gebied van oogschaduw, eye
liners, make-upkleuren etc. zijn zo
spectaculair en verlokkend, dat de
kosmetische industrie mag hopen via
deze weg de vrouwen ook te binden
voor wat de artikelen voor de alge
mene schoonheidsverzorging betreft.
