en
VAKANTIEKINDERKRANT
POLLE» PELLI EN PINGO
1
m
Dé
kleine
held
1
KRAMMETJE FOK
mmmm
a
ff
cÜÊÊÊMt'
A3
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL-
*k
.1
De waakhond
en de jachthond
De laatste
m
DAVY JONES
komt maandag weer
sflmpz
"iJmk
ZATERDAG 6 AUGUSTUS 1966
Ons vervolgverhaal
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsari
Diep teleurgesteld zat de waak
hond op de weg terug achter in de
auto.
En in de nacht, die hij in de bij
keuken van het huis doorbracht in
de mand van de jachthond, droom
de hij van zijn fijne hok thuis op
de boerderij.
En van dé kennel en van zijn
tochten met de baas over de akker.
Maar vooral van de baas droom
de hij en van de vrouw.
Hij wist helemaal niet, dat hij zó
naar mensen kon verlangen
Gelukkig voor de waakhond en
gelukkig voor de jachthond moest
de jager al een week later weer op
de boerderij zijn.
Het was die jachthond in het hok
van de waakhond ook lang niet
meegevallen.
En ook hij miste zijn baas.
Zodat ze snel weer van plaats
ruilden, zodra de jager en de boèr
naar binnen waren gegaan.
„Ik snap niet, hoe jij -dat uit
houdt, zo'n leven in een kennel",
zuchtte de jachthond opgelucht,
toen hij weer buiten het gaas stond.
„Ik snap niet, wat jij aan zo'n
jacht vindt", zuchtte de waakhond
en hij liet zich behaaglijk neer in
het stro van zijn buitenhok.
„Ieder z'n meug", zeiden ze toen
allebei tegelijk.
En daar hielden ze het dan maar
op.
Annie WinklerVonk
EINDE
De Vakantiekinderkrant van
vandaag is de laatste geweest. De
meesten van jullie moeten over
één of anderhalve week weer naar
school. Sommigen hebben tot eind
augustus vakantie. Natuurlijk komt
de gewone Kinderkrant iedere za
terdag weer terug in dit hoekje.
Degenen die een vakantie-ver
haag hebben ingestuurd, zullen
zich ondertussen wel hebben afge
vraagd waar ze blijven. Maar heb
nog maar even geduld. Het blijft
allemaal nog een verrassing.
Iedereen kan nu natuurlijk weer
zoals altijd verhaaltjes en versjes
insturen. Als je nog vakantie hebt
geniet nog maar fijn en tot de
volgende week zaterdag in de
Kinderkrant!
Jabbadabadoe
De jongen die naast Fred Flint-
stone loopt heeft de Amerikaanse
Flintstone-tekenwedstrijd gewon
nen. De hoofdprijs was een bezoek
je aan Holland, waar Fred Flint-
stone hem zélf van het vliegveld
kwam halen. De stewardess is in
tussen al goede maatjes met hem
geworden, maar Fred heeft er
waarschijnlijk geen idee van wat
Wilma daarvan zeggen zou
Jabbadabadoe!
GOUDEN
VERTELLINGEN:
U 'S
1
ten....' «ac
■r-ALs;!'. '-Y •'.'•-■•Wfl
Charles
81)
Waarom scheen hij nooit
iets te merken van haar hulpeloze po
gingen, hem terug te winnen en van
hem weer de man te maken, die haar
zo wild had gekust in de. taxi, en
later, in de nachten van Italië?
Toen zij eens, zich geweld aandoen
de, hem zei:
„Tom, laten we weer zijn als toen
in die eerste tijd. Ik wil het graag,
geloof me", had hij geantwoord:
„Niet juist nu, schat. Ik heb zorgen
aan mijn hoofd. Geldzorgen. We heb
ben te veel uitgegeven. O, het is
jouw schuld niet, schat Maar we
moeten nu wat zuiniger doen".
Hij sprak daarover verder en zij
dacht: hij wil niet meer. Van vrou
wen als Ada en ik krijgt een man
een afkeer.
Een tijdje later kwam Arnold on
verwacht oplopen. Ze hadden hem
lange tijd niet gezien. Hij was afge
studeerd en zei:
„Hard geblokt. Nu ga ik naar In-
dië. Ben er blij om ook".
Hij nam het kind op zijn knie en
maakte er gekheid mee, maar hij
was niet zo spraakzaam en luidruch
tig vrolijk meer. Na een tijdje vroeg
hij, de blik van zijn goedige honde
ogen afgewend, of zij nog wel eens
iets hoorde van Kitty.
„Neen" zei ze, „die heeft ons he
lemaal vergeten".
„Ze was een aardige vrouw," zei
Arnold. „Ik wou toen, dat ze zich
zou laten scheiden om met mij te
trouwen. Daar voelde ze niets voor.
Op haar manier was zij loyaal te
genover Jack. Een afspraak is een
afspraak" zei ze. Nu ja, misschien
ook beter van niet".
„Je zou zeker niet gelukkig met
haar zijn geworden. Jij zou haar niet
zoveel hebben toegestaan als Jack".
„Met mij zou ze misschien anders
zijn geweest" zei hij. „Hij dreef
haar zelf naar die manier van leven".
Zij staarde hem aan.
„Dat meen je niet! Waarom zou
hij dat hebben gedaan?"
„Uit vrees, dat ze anders zou weg
gaan. Ze diende hem als een soort
scherm. Of weet je dat niet".
„Wat bedoel je?"
„Hij was, wat ze „anders" plegen
te noemen. Dat is ook de reden,
waarom hij zo plotseling is verdwe
nen. Er dreigde een schandaal.
Nog een geluk voor hem, dat hij geld
genoeg heeft en zich kan permitte
ren, te gaan waar hij wil. In Parijs
zullen ze hem niet zo gauw lastig val
len".
„Ik begrijp niet goed, wat je be
doelt met anders".
Hij keek haar aan en lachte.
„Ben je nog zo onwetend? Het
komt heus nogal eens voor. Och, hij
is geen kwade vent, hij kan het niet
helpen, denk ik. Hij hield meer van
mannen dan van vrouwen, dat is
het".
„Wat vreemd" zei ze en hij barst
te in lachen uit.
„Je bent toch soms nog een kind!"
Toen Thomas thuis kwam, stelde
Arnold voor, dat ze ia de stad zou
den eten, een afscheidsdinertje. Het
Charlotte
werd heel vrolijk en zij dacht niet
meer aan het gesprek over Jack, tot
het haar enige dagen daarna inviel.
„Wist jij, dat Jack meer van man
nen hield dan van vrouwen" vroeg
zij.
„Hoe kom je daaraan?"
Een beetje verwonderd over zijn
scherpe toon zei ze:
„Van Nol".
„Ik vind, dat hij niet over derge
lijke dingen behoort te spreken met
je"
Zij lachte.
„Kom, ik ben een getrouwde vrouw".
„Ja goed, maar.enfin.doe
me een genoegen en praat er niet
met anderen over".
„Neen, natuurkijk niet. Waarom
wind je je zo op?"
„Omdat ik allang wist wat er
gaande was met Clayten. Ik was
blij, dat hij verdween. Hij was geen
omgang voor ons, maar jij was op
die twee gesteld."
„Ja, ik vond ze aardig. Hem ook".
Zij sprak een beetje korzelig.
„Ik zie niet in, waarom het zó erg
is".
Hij zuchtte.
„Omdat je een kind bent in zulke
dingen- Geloof me, je kunt beter op
een afstand blijven van lui die niet
normaal zijn".
Niet normaal. Ik ben ook niet nor
maal dacht zij. Hij heeft een af
schuw van Jack Clayten. Misschien
zal hij van mij ook een afschuw krij
gen. Waaróm is het zo? Waarom is
Jack niet als andere mannen en ben
ik geen echte vrouw?
De volgende morgen, met een
hoedje op, waarvan zij de voile
strak om haar gezicht bond, over
won zij haar verlegenheid en ging
het obscure boekwinkeltje in, om het
gewichtig uitziende boek te kopen.
Zij stopte het weg achter haar on
dergoed en las er heimelijk 'in. Het
éérst zocht zij een hoofdstuk op over
de frigide vrouw. Zij las het, met
pijnlijk bonzend hart. Een schok?
Neen, zij had geen schok gehad, zij
was alleen verbaasd geweest en te
leurgesteld. Het moest bij haar een
aangeboren gebrek zijn, iets als een
bochel of een horrelvoet. Zij rilde en
zocht verfeefs naar een troost in het
dikke boek, naar raad.
Zondag gingen zij naar Bussum.
Mevrouw Van Arselen had getelefo
neerd. Met verstikte stem vertelde
zij, dat het niet goed ging met haar
man en het ergste was, dat hij het
wist en aanvaardde. Hij vocht niet
meer om te blijven, zei ze en brak
af in een snik.
Zij gingen beurtelings een tijdje
aan zijn bed zitten. Het was, op dat
éne korte ogenblik na, de eerste
maal dat Charlotte alleen met hem
was. Zij keek met angst en berouw
naar zijn gezicht, nu zo mager ge
worden, dat de doodskop zich duide
lijk aftekende onder de grijsbleke
huid- Een tijdje lag hij met gesloten
ogen en haar hart stond bijna stil
toen zij dacht, dat hij misschien stil
was gestorven, onder haar ogen.
(Wordt vervolgd.)
ftAAAAAAftAAAAAAAAAAAAAAAAAAWWWWWWIAA/WIAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAIVtAAAAAAAAAi
COP. KAPTEN TOO NU EP
12. De winkelier wendde zich verbijsterd tot Joris
Goedbloed, terwijl zijn gelaat zich langzaam rood
kleurde. „U zei dat deze eerste-klas jas een schenking
van mij aan u is?", vroeg hij geschokt. „Oh neen!",
tprak de kristal-kijker. „In het geheel niet! U zult duur
betalen voor deze jas! Ik zie moeilijkheden voor uw
winkel! Zij naderen met rasse schreden!" „Dat gaat te
ver!", riep de ander. „Godefridus heb je genoteerd
wat meneer hier zei? Welnu trek hem dan onze jas
uit en werp hem de straat op!" Helaaszuchtte
Joris verdrietig, terwijl hij op de winkelingang wees.
„Alweer komt mijn voorspelling uit. Uw problemen
komen reeds naar binnen!" En zo was het. Een kleine
menigte drong het magazijn binnen, toen het bekend
werd dat de Puthra-Puthra-dienaar waarover zoveel
in de krant was geschreven zich daar bevond. „Daar
is hij!", riep men. „Alles komt uit wat hij voorspelt!
Wat gaat er met mij gebeuren? Kijk eens in je kristal!
Hoe zal het met de politieke situatie in Nmbe-Nmbe
aflopen? Moet ik mijn aandelen Staatsposterijen ver
kopen? Vertel eens?"
^tÖ^PKIKl10 MA6 J6 TOCH NIET AAN)
M060ÊR STRUIS 5JORR6N i
ge-
IAT6M WêóAN M6VER e£N 6CHT6 D6UR MAKEN
EN666N VU666AT
KAM 80UWEM
MAAR 26 Wit.
6R DIT
2173-T.
C0MNM6E
H6T 21E.T ERUIT AtS.EEM ECHT HUIS -IK WIST
HEtEMAAU NIET, CAT IKOOK N0&
"[WSKeillK
i H66C t&OKi
v-,v
i A.*V i V*
mmAgmmwMWKWWMWMMMWWMXWWvmgwMVXWWMmMM
UWWWWWUWIAAPAIWVAA<\/WW\A/MWV/WWW»AAAAi
PABLITO RVS KEERT ZUN LEVEN OA HET
WEERLOZE PAARD TE REDDEN MAAR DE
EERSTE AANVAL HEEFT HU AFGE-
ISLAGEN' ]j
NU moet oe
OPSTAAN CONQUISTADOR
PASLITO is. HEEL MOEDK3
MAAR DIT MAG NIET 1
DIE STIER KOMT TERUG
HU ZAL HET PAARD
EN HET KIND VER
MORZELEN
DE
ATAPORS
KUNNEN NIETS
DOEN J A
N-^HATO, OE revolver.'
NIET VAN HIER AF, MAN Wk-'
OE MOET DE ARENA INJf^
IK "ZAL HET
DOEK.... "fl
GENERAAL!)
OE EERSTE. SC HOT OP DE ^ÏK VER?
■STIER CHATD 1 EN VER- *TRDUW Die'"
LOS DAN HET PAARD UIT L CHATO NIET.'
DAN MIS DE CE STIER/
NIET!
(C* •'l
c Vts'.
VOOR DETWEECE KEER SLAAT PA0LITO DE
AANVAL AP,. MAAR H'J VERLIEST ZUN RODE
<r, j SSTA STIL, DUIVELSH-1 LAP
B- BEESTD- DAN KAN
IK OE NEERSCHIE-/-—
OHWAT EEN DE STIER VALT OPNIEUW
PECH,CONQUISTAA, AAN ALS CHATo NADER-
C&R1 EERST /-, B,'j KOMT MET Z'JN REVOL
SCHIET H'J DE VER.
STIER NEER EN
DAN..
14# MS» - 1AK W-t
S3
592. „Dit is het einde", dacht Kramme
tje Fok en zijn ogen zouden zich met tra
nen hebben gevuld, als ze al niet vol
zeewater waren geweest.
In een flits zag hij alles, wat er in het
verleden was gebeurd. De vele avontu
ren, welke hij samen met Karo en Tutu
had beleefd. De reddingen op het laatste
nippertje. Maar nu was er geen nipper
tje meer.
Paars scheen zijn gezicht door het wa
ter heen. Nauwelijks enkele seconden zou
hij nog de adem kunnen inhouden. En
dan.
In die ademloze momenten zag Bram
eensklaps, hoe de zandloper als door een
onzichtbare hand bewogen werd omge
trokken. Het schoot door hem heen, dat
dit door het touw gebeurde, waaraan hij
was binnengeslingerd. Dat touw was ver
bonden aan het goede schip Kokanje.
en de Kokanje was natuurlijk gaan dob
beren bij het omhoogkomen van het wa
ter.
Veel verschil zou het niet maken, dacht
Bram. Maar toen merkte hij eensklaps
hij durfde het eigenlijk niet geloven
dat het water.ging zakken!
