en
BANKROOF-TOTO VAN DE TH
IN EINDHOVEN GOKTE MIS
OBHSH
POLLE, PELLI EN PINGO
DAVY JONES
KRAMMETJE FOK
Chefarine .4
PANDA EN DE MEESTER KRISTAL-KIJKER
Ons vervolgverhaal
Ir. J. J. Rijpkema: met een goede
formule kun je tijd en plaats
van een bankoverval voorspellen
Eerste profetie
was 40 km fout
4 middelen doen wonde
ren bij pijn of griep!
m
DINSDAG 9 AUGUSTUS 1966
7
Een oorspronkelijke
Nederlandse roman
door Willy Corsarl
(Van onze correspondent)
EINDHOVEN Ir. J. J. M. Rijpkema noemt zichzelf een fantast. Hij
denkt lang na voor hij iets zegt. Een welwillend man maar ietwat ver
strooid, achteloos gekleed met kortgeknipt, weerspannig blond schooljon-
genshaar. Hij verdient een eerlijke boterham aan de Technische Hogeschool
van Eindhoven. Als zijn werk het echter maar even toelaat, verdiept hij
zich in bankovervallen. Een dubbel leven? Nee. Uit liefhebberij.
Parkeerwacht
Speelsexperiment
.Speurwerk'
T oevalsfactor
WIXI IS DE AOW?
•/m
:T.r-
imimmwwwAiMwwv/
AAAMWWUWVMAA/WV
Charles
Charlotte
83)
„Ik moet nog even uit. Let je op
het kind?"
Het is misselijk, dacht ze, het is
een van de dingen, die je niet be
hoort te doen, je man bespioneren,
je vernedert jezelf er mee, je maakt
jezelf belachelijk, maar ik moet het
weten.
Regen gutste neer in dichte stra
len en er stond een felle wind. Er
was bijna niemand op straat. Het
kantoor was gevestigd in de beneden
verdieping van een groot huis aan
een oude gracht. Het was geen tien
minuten lopen van hun woning af.
Zij ging aan de overkant van de
gracht in een portiek staan en keek
naar de ramen, die niets verrieden,
want de luiken hielden elke licht
straal tegen. Haar blik hechtte zich
aan de voordeur. Het duurde korter
dan zij had durven hopen, tot die
deur geopend werd. In het licht van
een lantaarn, niet ver van het huis
af, kon zij duidelijk Thomas onder
scheiden. Zij slaakte een diepe zucht:
er was een man bij hem. Ze sloegen
elk een andere richting in, zonder
handdruk. Zij zag, hoe Thomas zijn
hoed dieper in het gezicht trok en
tegen de wind en regen in de gracht
opliep. Beschaamd, bang opeens,
dat hij iets zou merken en begrij
pen, als zij na hem thuis kwam, be
gon zij te rennen, om hem vóór te
zijn. Het slaagde. Hij liep niet vlug.
Toen zij juist haar natte regenman
tel had opgehangen en haar over
schoenen uitgeschopt, hoorde zij hem
de voordeur openen en glipte de
slaapkamer binnen. In enkele secon
den had zij zich ontkleed en lag.in
bed, de deken half over haar gezicht
getrokken, veinzende te slapen toen
hij na een tijdje binnen kwam. Zij
was zo gelukkig, dat zij niet kon sla
pen en een neiging moest bedwingen,
de dekens van zich af te trappen en
hardop te lachen van vreugde. Na
het gevoel van schaamte kwam nu
zelfspot. Zij zag zich weer staan in
een portiek verscholen, loerende om
haar man te betrappen met een of
andere verleidelijke juffrouw en alles
wat ze te zien kreeg was een dood
gewone man, een nogal sjofel type
leek het, een kleine misdadiger, en
arme, goede Tom ging door weer en
wind om met hem te praten, hem
te helpen. Als hij eens wist. Zij
dacht: als we later heel oud zijn en
we zitten op een avond saampjes te
praten over het verleden, zal ik het
hem vertellen. Wat zal hij lachen.
Wat zullen we dan samen lachen,
wij twee oudjes.
Vijf dagen later overleed Van Ar-
selen. Na de begrafenis wilde Jan
zijn moeder meenemen naar Dor
drecht, maar zij verzette zich.
„Laat me hier blijven. Hier heb ik
het gevoel, of hij er nog is. Maar
zij stemde gretig toe, toen Charlotte
voorstelde een tijdje bij haar te blij
ven met het kind.
„Dat is lief van je, Fauntje", zei
Thomas en omhelsde haar. „Het zal
haar afleiden, vooral de kleine".
Toen zij na drie weken terugkeer
de naar huisbas de oude vrouw rus
tig.
„We hebben een mooi leven gehad
samen", zei ze, „en het is niet een
scheiding voor altijd".
Hoe gelukkig zijn mensen, die ge
loven, zonder twijfelingen, dacht zij.
Niet zoals ik, die soms gelooft en dan
weer afdwaalt of het niet meer weet.
Zij vond Thomas opgewekter dan
hij sinds lange tijd was geweest.
„Het was zo beter voor vader",
zei hij, „ik geloof, dat hij wel erg
moe was van dit leven en graag weg
ging".
Hij zweeg een tijd en zei toen:
„Ik moet je iets vertellen. Ik heb
besloten naar Amsterdam te gaan en
er alleen een praktijk te beginnen.
Anton is een beste kerel, maar we
passen niet samen. Ik wil trouwens
graag mijn eigen baas zijn. We zijn
nu uit de zorgen ja, het is mis
schien cru om dat zo te zeggen, maar
waarom zouden we erom heen draa
ien? Ik kan me nu permitteren, iets
te wagen".
Zij spraken lang over zijn plannen.
De weken daarna was hij in beslag
genomen door werk en voorbereidin
gen voor zijn nieuwe leven en zij
door kleine Chris, die ziek was. Het
werd zomer. Thomas ging enige ma
len naar Amsterdam en toen het
kind genezen was, nam hij haar mee
om het huis te zien, dat hij had ge
vonden. Het was een herenhuis,
dichtbij het Vondelpark. Hij wilde de
benedenverdieping gebruiken voor
kantoor er een wachtkamer. Daar
om moest er boven een keuken wor
den gemaakt. Hij was spraakzaam
en opgewekt.
„Ik was zo beu van Den Haag,
van alle mensen daar, van alles. Ik
hunker er naar, te verhuizen".
Zij gingen die zomer met het kind
logeren bij zijn moeder. Thomas
bleef een week en kwam daarna al
leen van zaterdagmiddag tot zondag.
Anton was op reis, alleen. Hij had
aangeboden, daarom geen lange va-
khntie te nemen.
„Hij moest er een tijd uit", zei
Thomas. „Die twee maken elkaar
zenuwziek. Ada is ook dom, dat ze
altijd scènes maakt. Tenslotte heeft
ze alles, wat een vrouw als zij kan
verlangen: kinderen, een mooi huis,
geld in overvloed.
Alles wat een vrouw als zij kan
verlangen. Deze woorden raak
ten haar als fijne naaldeprikken.
Maar toch voelde zij zich hoopvoller.
Hij was soms zo jongenachtig blij,
zo geestdriftig voor het nieuwe leven,
dat ze gingen beginnen. Misschien
hoopte hij zoals zij, dat tusseh hen
nu ook alles anders zou worden.
Toen de laatste weken van augus
tus het dienstmeisje met vakantie
ging, stelde zijn moeder hem voor,
heen en weer te reizen. Dat deden
zovelen en hij kon toch niet alleen
in huis zitten, zonder iemand om
hem te verzorgen. Hij lachte.
(Wordt vervolgd.)
HIJ GLIMLACHT verlegen, alsof hij
zich ervoor schaamt. „Alles is in een
speelse bui in de kantine begonnen. We
hebben allemaal die perioden dat het werk
op je afkomt en je nergens tijd voor hebt.
Maar ook dagen waarin je wat meer kunt
improviseren, bedenken en uitdenken. Ik
had al lang aan die bankovervallen lopen
denken. De frequentie viel me op. Ik ging
er wat mee doen, rekenen, een formule
zoeken. Nu worden bij ons vaak spelle
tjes uitgedacht, weddenschappen met re
kensommen als basis. Zo kreeg ik het
idee om met die roofovervallen een toto
in elkaar te zetten. Iedereen was enthou
siast. Ik kreeg veertig inzetten van een
kwartje, een tientje dus bij elkaar. Geen
formidabel bedrag, maar het gaat om de
ontspanning. Kijken in hoeverre je een
nieuwe overval kunt voorspellen."
De deelnemers laten niets aan het toe
val over. „Ik deel ze in twee groepen in.
Sommigen gaan volgens een speciaal ont
worpen formule te werk. Je kunt dit ver
gelijken met het principe van de grote
getallen waar verzekeringsmaatschappij
en gebruik van maken bij het bepalen
van het aantal branden over een bepaalde
periode."
Ir. Rijpkema rekent het voor op een
kladje met een gemak alsof het de tafel
V/er middelen in één tablet helpen
elkaar endoen wonderen!
De vier middelen, verenigd in één
tablet Chefarine „4", zijn elk afzon
derlijk in de hele wereld beroemd en
hebben miljoenen mensen baat ge
bracht. Tezamen werken zij nog
beter en doen werkelijk wonderen.
Eén der bestanddelen is het betrouw
bare maagmiddel Chefarox, dat een
teveel aan maagzuur neutraliseert.
De combinatie is ideaal om pijn of
griep doeltreffend te bestrijden.
van twee is: „de formule luidt a(b-p)
2:c. Je moet hierbij van het volgende uit
gaan: a is de afstand in kilometers: b
is het geraden bedrag; 1.000; p is het
gestolen bedrag: 1.000, en c is een keuze
factor. Er is nog een systeem, maar dat
is waarschijnlijk te ingewikkeld voor u.
Met deze formule kun je al een heel eind
komen."
DE ANDERE GROEP laat de bereke
ning meer afhangen van uiterlijke om
standigheden. Zij ontdekken bijvoorbeeld
dat het veiligheidssysteem van laten we
zeggen de Boerenleenbank meer openin
gen laat dan dat van de Amrobank. Of
dat de ABN vaak over een eigen par
keerplaats met parkeerwachter beschikt,
terwijl er verder in de straat een wacht-
verbod is. Een rover zal zo'n bank na
tuurlijk niet gauw uitzoeken. Alleen al om
het feit dat hij na de aanslag de parkeer
wacht een kwartje moet betalen".
„Er doen maar veertig mensen mee.
Meer wil ik er niet bij hebben, dat kost
teveel tijd. Ik heb ongeveer drie minuten
nodig om de uitslag van een man uit te
rekenen. Dat is dus voor ons groepje al
anderhalf uur".
Dat was weer een rekensom. Hij rede
neert verder: op landelijk niveau kan
zo'n toto heel gevaarlijk worden. De or
ganisatoren kunnen zo een schat aan ge
gevens over banken bemachtigen. Gek
idee is dat! Je kunt natuurlijk zo'n toto
onder staatstoezicht stellen. Om overval
len te voorkomen. Je komt bijvoorbeeld
te weten waar de zwakke plekken in het
beveiligingssysteem van een bankonder
neming zitten".
VINDT hij zulk een toto geen wrange
grap? „Och, zo moet je het niet zien.
De bankovervallen zijn niet meer dan een
uitgangspunt voor wiskundige uitstapjes.
Je moet het zo zien. Ik was 25 toen ik af
studeerde. Dat is nu tien jaar geleden. In
die tijd had ik mijn handen vol aan het
hanteren van de spelregels, de techniek
van de wiskunde. Later verandert dat.
Je krijgt meer ervaring. Je ontwikkelt
een eigen stijl. Je kent de foefjes en je
gaat creatief denken, net als een erva
ren schrijver of een fotograaf. Je be
heerst de techniek, hoeft niet meer te
denken over belichting of afstand. Het
gaat dan om de inspiratie, om het vin
den van een onderwerp, waarmee je iets
doen kunt. Ik ben chemisch ingenieur,
maar ik ben meer in het psychische be
zig. Eerst heb ik een tijd in de industrie
gezeten. Daarna kwam ik naar Eindho
ven.
„Zo is mijn collega Lankhuyzen ook on
geveer te werk gegaan. Hij kwam uit op
een overval in Veghel (het werd St. An-
thonis, een verschil van veertig kilome
ter) bij de Boerenleenbank (klopte) en
een buit van 50.000 gulden. (Hij zat er
tien mille naast: ƒ40.000). Hij kreeg de
pot echter niet, omdat de overval op een
donderdag gebeurde. De toto begon met
ingang van vrijdag. Het bleek dat de
meeste overvallen op een vrijdag gebeu
ren. Betaaldag natuurlijk!"
„In die tijd maakte ik vijf bouwdozen."
Hij lacht om de verbazing die zijn op
merking wekt. „U denkt natuurlijk dat we
niets anders doen dan spelletjes. Maar één
zo'n bouwdoos kost 10.000. Zij worden ge
bruikt om de beginnende studenten weg
wijs te maken in de materie. Ik wed dat
u zo'n doos niet in elkaar krijgt!"
„Herinnert u zich nog, dat er een paar
jaar geleden een vrachtwagen met kobalt
was zoekgeraakt? Ik heb toen ook ge
probeerd om te berekenen waar hij kon
staan. Ik ken die streek in Limburg vrij
goed. Het lukte met niet, omdat de gege
vens in de kranten te summier waren."
„Laatst raakte er bij ons een postmap
zoek. U weet wel, zo'n envelop die langs
verschillende mensen in het bedrijf rou
leert. Hij had ook bij mij terecht moeten
komen, maar kwam niet. Toch stond mijn
naam er op. Ik heb dagen lopen pieke
ren waar de fout kon zitten. Ten slotte
gaat dat ding van man tot man en staan
de internen erop. Ik ben een middag'*f?i?!T
een bode meegelopen door het gebouw.
Allja^kamers in en uit. Er kwamen tjypg,
omdat iedereen erover sprak. Na tien da
gen combineren en uitpluizen kwam de
map boven water. Hij was in iemands bu
reau op een zijspoor beland.
„IK ZEG liever niet wat mijn voorspel
ling voor de volgende bankoverval is. Wel
blijkt uit de inzendingen, dat de omgeving
van Breda favoriet is. Dat komt natuur
lijk omdat wij dat gebied beter kennen.
Volgens een oppervlakkige berekening zou
het mogelijk kunnen zijn, dat er vrijdag
weer een bankoverval komt. Als dit niet
zo is, wordt de waarschijnlijkheidsfactor
steeds kleiner. Dat kan je berekenen: de
wet van de grote getallen. Jammer dat ik
de data van de vorige overvallen niet zo
uit mijn hoofd weet. Dan kon ik een zui
verder berekening maken."
Ir. Rijpkema is momenteel met vakan
tie. De pot is bij zijn collega's. Waar hij
heen gaat heeft hij nog niet becijferd.
Dat laat hij liever aan het toeval over.
In Amerika, bakermat van de bank
overval-bij-klaarlichte dag, worden
bankrovers door automatisch, z.g. „Se-
curit"-camera's gefotografeerd om
latere opsporing te vergemakkelijken.
Deze misdadiger die met twee anderen
op 23 juli een bank in Cleveland
(Ohio) beroofde, is op zo'n manier
vereeuwigd, juist terwijl hij met de
„poet" wil vluchten. Hij zag nog kans,
met een stoel de Securit-camera te
verbrijzelen, maar de opname was toen
al gemaakt. Ondanks dit bewijs
materiaal zijn de rovers nog niet op
gespoord.
Feiten over het ouderdomspensioen
De AOW is een
verplKtitcrverrtl»'-
ring voor allen van
15 tot 65jaar
■■nu
«p 85 .jarige leeftijd|
krijgt men recht op
het pensioenv.d.AOW
De gehuwde vrouw
heeft in het algemeen
geen zelfstandig
recht op het pensioen
Haar man ontvangt
het pensioen
De jaarlijkse
uitkeringen AOW
bedragen thans
Ongehuwden:f2892
Gehuwden:! 4110
De pensioenen wor
den verhoogd in ver.
houding tot de
algemene lonen
Iilluuv
De premiegrens
voor het betalen a d
AOW ligt thans bij
een inkomen van
f. 12 750..per jaar
W-QO CO A W APT FN TOONDEft
14. Panda had zorgen. Grote zorgen. En daarom zat
hij lusteloos in de enige stoel die zijn woning nog telde.
„Hier is Uw lunch meneer Panda!" sprak de bediende
Jolliepop behoedzaam een schaaltje met een droog
koekje presenterend. „En mag ik U er aan herinneren,
dat wij nog slechts een beschuitje in de voorraadkel-
der hebben. Ik zal daar met genoegen een avondmaal
tijd van bereiden. Doch voor morgenochtend kan ik U
slechts het kruim opdienen! En daarna!".„Daprna
hebben we niets meer!" vulde Panda droevig aan. „Ik
weet het! Het geld is op!" Excuseer!" hernam de
huisknecht. „Er wordt aan de deur geklopt! Een schuld
eiser, naar ik vrees!" Met die woorden repte hij zich
naar de voordeur, en toen hij die opende, ontwaarde
hij de grootste geldvrager van allemaal - de belasting
inspecteur Hachel Haak. „Is dit huize Hobbeldonk!"
P. Panda? Juist! Prachtig! Ik heb hier aanslagen voor
de Huizen-belasting, Heggen-belasting, Uitgaven-belas
ting en Belasting Belasting!"
GOEDEMORGEN! WAAR&AAM luwe20 vroeg
'I
(we 8E&1NNEN ER MEE, EtKAAROPTE
VVISSEN
WAAROP VISSEN?
PAN HEB JETENMINSTE )~K
EEN KEER BEET!
vissen!
(4
oh,hauo wit kwamen even kijken
■ionéemanI of aues o.k.ie, mevrouw
HOPtiNK IS
MEVROUW WH6LAN AUES IN ORDE
HEEFT NIET UEEt HAASTi
3am Lere
AUES PRIMA! EN
EXCUSEER ME NU - IK
INItOE JUIST WAT6AAM
rusten
Tc'-Ui":
594. Nu de zandloper gekeerd was, keer
de ook de rest zich ten goede. De raaf
werd overmeesterd en met zijn eigen
vlerken geboeid, Bram werd bevrijd en
de betovering van de prins met het Uile-
hoofd ongedaan gemaakt.
Prinses Aquamarinde keek haar ogen
uit. Vele honderden jaren geleden was de
prins op zijn trouwdag in een uil veran
derd. en nu zag ze hem terug, zoals
ze verliefd op hem was geworden.
„O, lieve gunst.ik was haast verge
ten, hoe je er uitzag", zei ze liefelijk. En
ze viel haar gemaal in de armen, die
daar niet op bedacht was en wat uilig
keek. De gewoonte van eeuwen sprak
daarbij natuurlijk een woordje mee.
„Het geheim van de raaf is nu bekend",
zei Bram. „Als het kasteel uit de golven
opdook begon de zandloper te stromen.
U was wakker, zolang het zand in bewe
ging was. daarna viel u weer in slaap.
We hebben dus niets anders te doen dan
de zandloper vast te zetten en u kunt ein
delijk van een normaal leven gaan ge
nieten."
Weer stortte prinses Aquamarinde vele
tranen, maar ditmaal was het van vreug
de en dankbaarheid. Bram onttrok zich
aan alle bedankjes door snel naar de to
renkamer terug te keren.
