Amerikaanse inlichti
fotografeert elke Cuba-reiziger
Beetsjoeanaland wordt onafhankelijk
r
Bij Cubaanse critiek blijft
Fidel Castro buiten schot
„Kernstraling
wèl gevaarlijk"
Van dag tot dag
Rel in gevangenis
van Walpole (VS)
Directeur Schüle
neemt ontslag
Aanklacht tegen Duitse
minister van Defensie
Rampbus- kinderen
Franse kerngeleerden
vermist bij Moeroeroa
„Herald Tribune1' wordt
wellicht opgeheven
Frankrijk verbiedt
krant uit Formosa
telegrammen
ZATERDAG
13 AUGUSTUS 1966
3
Militaire bescherming
voor ronde van Vietnam
Verdedigend
Grapje
van onderzoekbureau
voor oorlogsmisdaden
Kremlin looft premies
in de landbouw uit
l/wwwwtAAA'wwwuw*AAAA'VA/IAAAAA'uwuwwuwuuuwuuuwv/wwwwuuwul^^
Diplomatieke proef
Nieuwe nadruk
Realist
Franse bioloog, Rostand
De laatste weken zijn de spanningen
tussen India en Pakistan weer toege
nomen. Zij verwijten elkaar, dat zij zich
voorbereiden op een aanval. De twee
«taten voortgekomen uit het vroegere
Brits-Indië betwisten elkaar het grond
gebied van Kasjmir. Al in 1947 braken
daarover gevechten uit, in 1948 werd een
bestand gesloten, maar Kasjmir is ver
deeld gebleven tussen de beide mede
dingers. Hoe vijandig die tegenover el
kaar staan werd verleden jaar nog eens
bewezen, toen wederom een kleine oor
log uitbrak. Met moeite werd door de
Verenigde Naties en door de bemid
deling van de Sovjet-Unie de wapen
stilstand hersteld. Van een werkelijke
vrede kan men echter niet spreken.
De kwestie is tragisch omdat deze arme
landen enorme kapitalen besteden voor
hun bewapening. Men zou nu denken
dat andere mogendheden zouden wei
geren hun wapens te verkopen, omdat
India en Pakistan bezig zijn zich uit te
putten in een bewapeningswedloop. Dit
verhindert helaas niet, dat de levering van
oorlogstuig kalm doorgaat. Pakistan
kreeg grote voorraden van de Verenigde
Staten, omdat het verzekerde anti-commu
nistisch te zijn. Daartegenover werd In
dia vooral door de Sovjet-Unie be
wapend.
Toen er gevechten uitbraken tussen
Chinese en Indiase troepen toonde Pa
kistan plotseling grote sympathie voor
China. En de regering in Peking, om In
dia dwars te zitten, begon wapens te
leveren aan Pakistan. Volgens betrouw
bare berichten: tweehonderd tanks, vele
straaljagers en genoeg materieel om twee
divisies uit te rusten. Men kan daarom
moeilijk zeggen dat Pakistan nog aan de
kant van het Westen staat. Maar het be
weert dat India bezig is atoombommen te
maken, en het wou zijn strijdmiddelen
halen waar het ze krijgen kon.
Nu weet iedereen dat levering van wa
pens aan India en Pakistan slechts de
kans vermeerdert, dat die twee elkaar in
de haren vliegen. Dezer dagen is echter
onthuld, dat ook West-Duitsland aan dit
droevige spel heeft meegedaan. Maar dat
mocht niemand weten. En het ging dus
zo: de Bondsrepubliek kocht negentig
straaljagers van Canada onder voorwaarde
dat zij die zonder Canadese toestemming
niet weer aan anderen mocht verkopen.
Maar reeds na zes maanden leverde
West-Duitsland de vliegtuigen aan Per-
zië. En die verkocht ze weer aan Pakistan.
Op die manier wasten de Duitsers hun
handen in onschuld.
In het Naburige Oosten gaat het precies
zo. Daar bestaat vijandschap tussen Israel
en de Arabische landen. Driemaal, in
1960, 1962 en 1964 leverde West-Duitsland
wapens aan Israel, maar de Arabieren
mochten dat niet ontdekken, want ook
met hen wilde de regering in Bonn goede
vrienden blijven. In 1984 was de omweg
aldus: de Duitsers kochten in Amerika
zestig zware tanks, zestig vliegtuigen,
negenhonderd vrachtauto's en afweer
geschut. Van de Bondsrepubliek uit werd
dit materieel naar allerlei Noordatlan-
tische havent vervoerd. De tanks werden
bijvoorbeeld in Italië van nieuwe motoren
en kanonnen voorzien. Uit die havens
haalden vrachtschepen de wapens op, om
ze naar Israel te vervoeren. Niemand zou
hebben geweten, waar ze vandaan Kwa
men, als dat niet door contra-spionage
was uitgelekt.
Maar de Arabische landen kwamen ook
aan hun trek. Egypte kocht veel in Oost-
Europa en de Amerikanen leverden aan
alle partijen „om het machtsevenwicht te
handhaven". Zo kreeg Israel uit de Ver
enigde Staten veel tanks en vliegtuigen,
maar de regering in Washington zorgde
er voor. dat ook Jordanië en Saoedi-
Arabië behoorlijke hoeveelheden oorlogs
tuig ontvingen. Het is -bijna ongelooflijk,
maar waar.
Zo storten welvarende mogendheden
olie op het vuur dat smeult in doodarme
gebieden. Het is beschamend.
J££^W'WW6™»«~vwvvvvvuwv»vwV(aa/uwv»wvvvw
#MVVWI'vt'l'VWWWVVWUVWWWVWWVVVWVVVVV%AA/VW*#W*
WALPOLE (Reuter). Een vijftiental
gevangenen heeft in de ziekenafdeling
van de staatsgevangenis van Massachu
setts Walpole moeilijkheden veroorzaakt.
Daarbij liep een achttal bewakers steken
van messen en schroevendraaiers op. Aan
leiding tot de opstand waren gevangenen
die pillen en opwekkende middelen uit
de ziekenafdeling wilden stelen.
Na twee uur was de rust hersteld. De
politiemannen waren bij het begin van de
moeilijkheden in allerijl naar het ge van-
gemsgebouw gedirigeerd.
SAIGON (Reuter) Volgende week
wordt in Zuid-Vietnam een wielerwed
strijd over 500 kilometer gehouden, waar
aan 150 renners zullen deelnemen. Het
parcours leidt langs de kustweg ten noor
den van Saigon en over een eenzame berg
pas. Militairen zullen de renners tegen
de Vietcong beschermen. Achter de kara
vaan aan rijden reclameauto's die de
waren van plaatselijke handelaars zullen
aanprijzen.
(Door onze reisredacteur mr. H. L. Leffelaar)
HAVANA. De Cubaan in de bar-,,21" zag dat ik een Amerikaanse si
garet rookte en nodigde me uit aan zijn tafel te komen zitten. Hij bietste
een camel, nam een slok van zijn „Cuba-libre" (rum-cola) en vroegf „Wat
vindt u van Cuba?" In Havana anno 1966 kan men met deze vraag alle
kanten op. Negen van de tien gesprekken beginnen ermee. Het blijkt een
neutrale camouflage te zijn van wat men denkt van Castro's palmen-repu-
bliek: vóór, tegen, of lauw-lauw. Men blijft er soms lang naar raden. Maar
na enkele dagen dient zich een spelregel aan: alleen de onvoorwaardelijke
Castroïsten zijn bereid hun macouflage in een eerste gesprek af te leggen.
En dat zijn er minder dan een volksrepubliek na zeven jaar indoctrinatie
zou mogen verwachten.
Mijn gastheer wil weten wat ik van
Cuba vind. Ik denk aan het vertrek uit
Mexico City waar ieder Cuba-reiziger
door de Amerikaanse inlichtingendienst
wordt gefotografeerd (met flits, en waar
alle paspoort-gegevens nauwkeurig wor
den gecopieerd. Alsof men op het punt
staat een melaatsen-kolonie te betreden
waar men alléén voor het leven besmet
van terug kan keren. (Op de thuisreis zal
een douane-beambte op het vliegveld van
Houston bij het zien van de opzettelijk
grote stempels „Cuba" in het paspoort
met tegenzin zeggen: „Cuba! Het is dat
u op doorreis bent, anders liet ik u er
niet in
IK DENK OOK aan de aankomst in
Havana met onverwachte Amerikaanse
pop-muziek door de luidsprekers van het
luchthavengebouw, aan de om kauwgom
(geen geld) bedelende Cubaanse jonge
tjes. De blauw-groene militia-uniformen
die niets afdoen aan de indrukwekkende
statische gegevens van Cuba's geëman
cipeerde vrouwen, de eentonigheid van
de revolutionaire strijdkreten op de re
clameborden waar vroeger de niet min
der eentonige aanbevelingen stonden voor
(Amerikaanse) tandpasta, bier of auto
mobielen, en tenslotte aan een lunchge-
sprek met een jonge Cubaan die zijn be
wondering uit voor het werk van Proust
en vertelt „Het stenen bruidsbed" van
Harry Mulisch in een Spaanse vertelling
(via het Pools) te hebben gelezen.
Maar inplaats hiervan iets te vertel
len, antwoord ik mijn gastheer met een
wedervraag: „Bent u gelukkig met de
zaken zoals ze nu zijn?"
Hij kijkt verrast op en zeg): „Ik heb
ervoor gevochten". Het is geen antwoord
op mijn vraag, hij ontdoet zich niet van
zijn camouflage, en dit deelt hem theo
retisch volgens de Spelregel in bij de ca
tegorie „tegen", of „lauw-lauw".
ENKELE DAGEN later doet zich een
soortgelijke ervaring voor. In een vraag
gesprek met de voorlichtingsambtenaar
op het ministerie van Buitenlandse Han
del valt een gespannen stilte wanneer ik,
geïrriteerd door ontwijkende antwoorden,
opmerk dat het gezien de rantsoenering
en een nationaal tekort aan vitale goe
deren er onmogelijk zo rooskleurig kan
uitzien als de ambtenaar wil doen geloven.
Op dat punt raadt de kennelijk met de
situatie verlegen tolk aan het onder
werp te laten rusten. Maar buiten het
ministerie zegt hij verontschuldigend:
„Je begrijpt toch wel dat hij in zijn func
tie niet kon antwoorden op je vragen?"
Deze verdedigende houding is karakte
ristiek voor Cubaanse regeringskringen.
Men is trots op wat er zonder buitenland
se inmenging tot stand kwam, maar men
kan evenmin de ogen sluiten voor as
pecten die er sinds de revolutie niet op
vooruit zijn gegaan. Dit conflict wijst er
op dat ook voor de meest castroïstische
Cubaan de aanpassing aan een commu
nistisch georganiseerde maatschappij nog
niet achter de rug is.
Buiten de regeringskringen schijnt het
communale idee nog weinig werkelijk on-
bevruchten terrein veroverd te hebben.
De taxi-chauffeur die mij naar een
afspraak rijdt door de villawijk Mira-
mar, waar nu lagere scholieren (beca-
dos) met beurzen wonen, laat er weinig
twijfel aan bestaan. Hij beleeft zichtbaar
genoegen aan het aanwijzen van de duur
ste villas en iets over de vroegere be
woners te vertellen. Iedere uitleg wordt
onveranderlijk gevolgd door: „En moet
u het nu zien. Becados"!
Maar wanneer hij bij een stoplicht naast
een andere auto komt te staan, zwijgt hij
abrupt, wacht totdat de ander is opge
trokken en gaat dan pas weer verder
met zijn monoloog.
HIJ PRODUCEERT ook een Castro-
anekdote die in omloop kwam nadat de
buitenlandse pers melding had gemaakt
van Castro's „verdwijning". Fidel gaat
naar de dokter, aldus het verhaal, om
zich te laten onderzoeken. De arts test
zijn reflexen, beluistert hart en longen,
en zegt tenslotte: „Niet van belang. Fi
del, je 'hebt alleen een smerige tong en
je suiker is laag".
Het weinig opmerkëlïjk:fe anfi-Castro-
grapje is nauwelijks agressief en als zo
danig typeert het de gevoelens van hen
die zich met enthousiasme achter het re
gime kunnen scharen. Welk onbehagen
ook 'ot uitdrukking wordt gebracht, Cas
tro blijft meestal buiten schot. Het is
daarom moeilijk uit te maken in hoever
re men geneigd is Castro te vereenzelvi
gen met, bijvoorbeeld, de aanzienlijke eco
nomische problemen waarmee Cuba te
kampen heeft.
Beter is dat hij wel vereenzelvigd wordt
met de (aanwijsbare resultaten van de
revolutie: de spectaculair geslaagde
campagne tegen het analfabetisme, de
krotten-opruiming, de volksgezondheids
diensten.
Veel ruimte voor openlijke oppositie is
er dan ook niet. In de gevangenissen zit
ten 15.000 politieke gevangen (een cijfer
uit Cubaanse bron; andere waarnemers
noemen een minimum van 30.000 voor
delicten variërend van sabotage tot vrij
moedig geuite critiek op beleid en rege
ring.
STUTTGART (AP) Erwin Schüle, de
directeur van het centrale bureau voor
onderzoek naar oorlogsmisdaden in Lud-
wigsburg, die door Moskou beschuldigd
wordt zelf oorlogsmisdaden in de Sovjet-
Uni te hebben begaan, neemt per 1
september ontslag.
Schüle, die directeur is geweest sinds
het bureau in 1958 werd opgericht, keert
terug naar het parket in Stuttgart. Schüle
zal opgevolgd worden door dr. Adalbert
Rückerl, die sinds 1961 aan het bureau
verbonden is.
Volgens de Russen heeft Schüle in 1942
in Tsjoedovo een Rus en een meisje dood
geschoten, de leiding gehad van de op
hanging van een Russische jongen die een
reep chocola gestolen had en in december
1943 deelgenomen aan het neerschieten
van 241 burgers. In de Bondsrepubliek is
verklaard dat deze laatste beschuldiging
geen steek houdt omdat Schüle toen in
Frankrijk was.
Het ministerie van Justitie van de staat
Baden-Württemberg deelt mee dat Schüle
al een jaar geleden de wens had .geuit in
zijn oude functie terug te keren en dat
zijn ontslag niet verband houdt met de
Russische beschuldigingen die nog onder
zocht worden.
FLENSBURG (AFP) Erich Arndt,
vader van de „Starfighter"-piloot Sieg
fried Arndt, die op 18 juli met zijn toestel
boven de Noordzee verongelukte, heeft
tegen de Westduitse minister van Defensie
Kai-Uwe van Hassel, een klacht ingediend
wegens dood door schuld. Piloot Arndt
hdd zijn toestel, dat niet te fedden was,
met zijn schietstoel verlaten, maar hij
verdronk doordat hij zich niet los kon ma
ken va)izijn paraóhute. Hij was de 35ste
„Starfighter"-piloot die sinds 1961 in de
Bondsrepubliek verongelukte.
Vader Arndt is bij het opstellen van de
aanklacht geholpen door het socialistische
bondsdaglid Hans lven, die vorige maand
zelf ook minister Von Hassel verantwoor
delijk heeft gesteld voor de talrijke onge
lukken met Westduitse „Starfighters".
Dit zijn drie van de Belgische kin
deren die de busramp bij de West
duitse plaats Limburg overleefden.
Ze worden nog verpleegd in het
ziekenhuis, maar hun toestand is
goed vooruitgegaan. In totaal wor
den nog negen kinderen in Duitse
ziekenhuizen verpleegd.
PARIJS (AP) Vijf Franse kerndes
kundigen en een piloot van de Franse
luchtmacht worden vermist na het neer
storten van een tweemotorig vliegtuig
buiten het atol Fangataufa in de Stille
Oceaan. Dit heeft het Franse ministerie
van Defensie bekendgemaakt.
De namen van de slachtoffers worden
geheim gehouden. Het toestel is woensdag
neergestort toen het zou gaan landen
na een vlucht naar Moeroeroa, een atol
in de Stille Oceaan, waar Frankrijk
kernproeven neemt. Men heeft nog geen
spoor van het wrak of de passagiers kun
nen vinden.
NEW YORK (AP) Wellicht zal maan
dag een beslissing worden genomen over
het lot van de „New York Herald Tri
bune" een van de drie New Yorkse dag
bladen die al honderd en tien dagen niet
is verschenen als gevolg van geschillen
met de vakbonden.
De „Washington Post" heeft gisteren in
een telegram uit New York bericht, dat
ernstig overwogen worde de „Herald Tri
bune" definitief te liquideren.
MOSKOU (Reuter) Het Kremlin
hetéft' een nieuw plan bekendgemaakt
waarbij premies worden uitgeloofd voor
boeren, arbeiders, administratief perso
neel en specialisten van landbouwonder
nemingen en landbouworganisaties die
bijzondere prestaties leveren. Men, ziet
dit als een nieuwe poging het peil van
de Russische landbouw omhoog te bren
gen.
(Van onze redactie buitenland)
Beetsjoeanaland wordt 30 september onafhankelijk. Het land nu
nog een Brits protectoraat krijgt dan de naam Republiek Botswana.
Daartoe is besloten in februari, op een conferentie in Londen tussen
premier Seretse Khama leider van de Democratische Partij en ver
tegenwoordigers van premier Wilson.
Beetsjoeana heeft een oppervlakte
van 712.000 vierkante kilometers
(twintig maal Nederland). Het ligt als
het ware geklemd tussen Zuid-Afrika
Kaapprovincie en Transvaal Zuid-
west-Afrika, Zambia en Rhodesië. Er
wonen in het lichtgolvend tafelland on
geveer 550.000 mensen, waaronder drie
duizend blanken. Het hoofdmiddel van
bestaan is de export van vee. De mach
tige zuiderbuur, Zuid-Afrika, is de
grootste afnemer. Het gebied wordt
herhaaldelijk geteisterd door droogte
perioden die in bepaalde gebieden me
nigmaal hongersnood tot gevolg hebben
Het grootste politieke probleem van
Beetsjoeanaland is ongetwijfeld de ver
houding met het zuidelijke buurland,
dat de „apartheid" in zijn vaandel
heeft geschreven. De aanstaande repu
bliek, economisch en financieel nog ja
ren afhankelijk van Groot-Brittannië,
werd in 1885 een Brits protectoraat.
Van 1909 af, toen de Unie van Zuid-
Afrika werd gesticht, heeft men er in
Pretoria naar gestreefd Beetsjoeana
land, alsmede de protectoraten Basoe-
toland en Swaziland negerenclaves
in Zuid-Afrika zelf in te lijven. De
huidige premier van Zuid-Afrika, dr.
Verwoerd, heeft herhaaldelijk ver
klaard dat zijn land die Britse protec
toraten nodig heeft om met succes de
plannen voor de instelling van aparte
Bantoestaten te kunnen uitvoeren. Zij
zijn van plan op korte termijn ook on
afhankelijkheid te geven aan Basoeto-
land en Swaziland.
Toen duidelijk werd dat Zuid-Afrika
genoemde gebieden nimmer zou kun
nen inlijven in 1964 sprak de Alge
mene Vergadering van de Verenigde
Naties uit dat elke poging van Zuid-
Afrika om die landen op te slokken
als agressie zou worden be
schouwd besloot Verwoerd tot di
plomatieke toenadering tot de toekom
stige soevereine staten over te gaan.
Een uiterst delicate aangelegenheid,
omdat men er heel goed weet dat dit
uitsluitend gebeurt om, via een achter
deur, toch het Zuidafrikaanse plan voor
de Bantoestans te kunnen uitvoeren.
Aan de andere kant kunnen de nieuwe
landen zich niet veroorloven al te
scherp te gaan staan tegenover de
machtige zuiderbuur. Ze zijn econo
misch van hem afhankelijk. Er wordt
dus van beide zijden een grote mate
van zelfbeheersing en voorzichtigheid
gevraagd.
In dit verband heeft Zuid-Afrika's
minister van Buitenlandse Zaken, Hil-
gart Muller, onlangs gezegd dat zijn
land op goede nabuurschap hoopt en
dat de verhouding met nieuwe soeve
reine staten mogelijk kan gaan dienen
als een voorbeeld voor eventuele be
trekkingen die Zuid-Afrika zou kunnen
gaan onderhouden met andere landen
in Afrika. „Wij willen hen niet over
heersen en wij verlangen er niet naar
ons met hun binnenlandse aangelegen
heden te bemoeien."
Dit zou er op kunnen duiden dat
Verwoerd en de zijnen serieus willen
ANGOLA-.
AFRIKA
Okavan
RHODESIE
eiQ Francistown
akops
BEETSJOEANALAND0
4 C
AFRIKA
proberen in Afrika hun buitenlandse
politiek om te buigen en daarvoor als
uitgangspunt de verhouding met drie
nieuwe soevereine buurstaten te ge
bruiken.
Opvallend vertoon in de „nieuwe be
nadering" was. bij voorbeeld, de „war
me" gelukwens die premier Verwoerd
Seretse Khama stuurde, toen zijn de
mocratische partij met overweldigende
meerderheid de verkiezingen won. Hij
liet toen doorschemeren dat een bezoek
van Khama aan Zuid-Afrika hem
hoogst welkom zou zijn!
Maar zeventien jaar geleden werd
diezelfde Khama, zoon van een stam
hoofd, verbannen, omdat hij een blank
Engels meisje had getrouwd. Ver
woerd heeft zich natuurlijk heel goed
gerealiseerd dat een bezoek van de
premier van Beetsjoeanaland, Khama,
voor hem en zijn aanhang bijzondere
problemen kan oproepen. Khama zou
namelijk best zijn blanke vrouw en
zijn kinderen kunnen meebrengen. De
„apartheid" zou dan heel erg in het
nauw worden gedreven.
Welk soort problematiek dit allemaal
met zich brengt voor Zuid-Afrika wordt
bij voorbeeld, bewezen door een bijzon
der pijnlijk incident dat vorig jaar ju
ni de premier van Basoetoland, stam
hoofd Sekhonyana Maseribane, over
kwam. toen hij Zuid-Afrika bezocht.
De premier wilde in een bank een
cheque verzilveren. Toen hij naar bin
nen wilde gaan, bracht een portier
hem ruw en onbeschoft aan zijn ver
stand dat hij in geen geval gebruik
mocht maken van de ingang die „alleen
voor blanken" bestemd was.
Maar Khama is een realist. Dat
maakt hem in de ogen van Verwoerd
zeer aanvaardbaar. Hij heeft niet zo
lang geleden gezegd: „Wij kunnen best
handel drijven met Zuid-Afrika zonder
dat wij de „apartheid" aanvaarden."
Die werkelijkheidszin is natuurlijk een
uit economische nood geboren houding.
Dat geldt trouwens ook voor Basoeto
land en Swaziland. Dat weet men in
Pretoria ook. Men is er vanzelfspre
kend ook niet onkundig van het feit dat
de huidige politieke leiders in die na-
buurstaten gematigde mannen zijn die
er niet voor voelen dat hun landen
door extremisten worden gebruikt
met steun van andere Afrikaanse sta-
Premier Seretse Khama
ten als springplanken tegen Zuid-
Afrika.
Men kan veilig stellen dat Khama
van Beetsjoeanaland, stamhoofd Jona
than de premier van Basoetoland
en koning Sobhoeza van Swaziland op
dit moment de verhouding met Zuid-
Afrika niet willen vertroebelen. Maar
het laat zich wel aanzien dat alleen
Basoetoland eventueel bèreid is met de
zuidelijke buur nauwere economische
en politieke banden aan te gaan.
Khama, en vooral premier Jonathan
van Basoetoland, moeten rekening hou
den met een oppositie in eigen land die
sterk communistische sympathieën
heeft. Oppositieleider Ntsoe Mokhehle
uit Basoetoland heeft goede betrekkin
gen met communistisch China en zendt
jonge partijgenoten naar Peking om er
te studeren.
Dat verontrust velen in Zuid-Afrika,
een gevoel dat wordt gedeeld door de
Afrikaanse regeringsleiders in de drie
landen die snel op weg zijn naar po
litieke onafhankelijkheid.
rimwviivwwwnnnnnnnnnAlmnim
PARIJS (AFP) Een bekende Franse
bioloog, Jean Rostand, heeft zich in een
artikel in de Franse krant „Figaro" on
der de kop „Ik ontzeg de generaals dit
recht" gekeerd tegen de mening die ge
neraal Baudre enige dagen tevoren in
hetzelfde blad had verkondigd. Baudre
schreef dat de kernexplosies die tot dus
ver op onze planeet zijn genomen „geen
verontrustende toestand" zouden hebben
geschapen.
„Wat weet hij ervan?", vraagt Jean
Rostand, die overtuigd is van het tegen
deel en de schrikwekkende voorspellingen
van de Nobelprijswinnaar voor Chemie,
Linus Pauling, aanhaalt. Pauling is een
van de promotors vari de nucleaire biolo
gie.
„De genetici k,unnen nu al bevestigen
dat ten gevolge van deze 362 bovengrond
se ontploffingen talrijke gewrichtsgebre
ken, misvormingen, ziekten en gevallen
van debiliteit zullen voorkomen onder de
jonggeborenen. In normale omstandighe
den zou dit niet zijn gebeurd; dat elke
nieuwe kernexplosie onherstelbare ver
andering in de ruimte ten gevolge heeft;
dat, rekening houdend met de kanker
veroorzakende uitwerking van de straling,
kanker en leukemie steeds veelvuldiger
voorkomen (in de VS is het aantal ge
vallen van leukemie tussen 1952 en 1959
bij runderen met 300 en bij varkens met
400 percent gestegen, en waarom zou het
bij de mens anders gaan?); en dat het
gehalte aan radio-actief strontium in de
melk voortdurend stijgt, evenals in het
meel, waarvan het over gaat in de been
deren van alle pasgeboren kinderen, ten
nadele van hun gezondheid".
„De generaals hebben het recht te me
nen dat het kwaad dat de mens wordt
aangedaan wordt gerechtvaardigd door de
hogere belangen van nationale verdedi
ging, maar zij hebben niet het recht te
zeggen dat kwaad geen kwaad is", aldus
Rostand.
PARIJS (AFP) Het Franse ministe
rie van Binnenlandse Zaken heeft het
blad „Tsjong Fa Tao Pao" afkomstig
uit Formosa een verschijningsverbod
opgelegd. Het blad verschijnt in twee ta
len. De krant wordt als nadelig be
schouwd voor de betrekkingen tussen
Frankrijk en China.
L
J
Aanslag. Bij een explosie in een café in
het centrum van de Rhodesische hoofd
stad Salisbury zijn zeven blanken ge
wond. Een politie-officier wilde niet be
vestigen dat het een bomaanslag was.
Persfotografen kregen geen toestemming
om foto's te maken.
Ruimtesensaties. De Russische ruimte
vaarder Leonid Leonov, de eerste man
die een ruimtewandeling gemaakt heeft,
heeft gezegd dat Russische ruimtevaar
ders bezig zijn in de komende paar
maanden voor sensaties te zorgen.
Uit bed. Een 37-jarige Mexicaanse, in
wier lichaam vier dagen geleden een
kunsthart is geplaatst, is in het metho
distisch ziekenhuis in Houston, Texas,
even uit bed geweest. Zij is de derde
patiënt bij wie een dergelijke ingreep
is verricht. De eerste twee overleden
kort na de operatie vanwege compli
caties.
„Optimistisch". Premier Ian Smith van
Rhodesië heeft in het parlement in Sa
lisbury verklaard, dat hij optimistisch
is gestemd over de oriënterende bespre
kingen met Groot Brittannië.
Afkeuring. Deskundigen uit tien landen
hebben op een bijeenkomst in Genève
unaniem het gebruik van het hallucina
tiemiddel lsd voor andere dan medische-
of wetenschappelijke doeleinden afge
keurd.
Insecticiden. Een onderzoek naar de dood
van vijf inwoners uit de omgeving van
de Amerikaanse stad New Haven vorig
jaar heeft de mogelijkheid aan het licht
gebracht dat contact met insecticiden
dodelijk kan zijn voor personen die
alcohol in hun bloed hebben.
Neutraal. Noord-Korea heeft duidelijker
dan ooit laten merken dat het neutraal
staat in het Chinees-Russische ideo
logische geschil. Een in Pjongjang ver
schijnende dagblad „Rodong Shipmoon"
schreef in een hoofdartikel dat alle com
munisten de marxistisch-leninistische li
teratuur zelf kunnen lezen en er de be
tekenis van doorgronden zonder de hulp
van een „leraar in marxisme".
Stralings-middel. Japanse geleerden zeg
gen een nieuw middel te hebben ont
wikkeld dat de overlevingskansen van
slachtoffers van radioactieve straling
sterk vergroot. Bij toepassing van dit
middel is redding zelfs mogelijk wan
neer de stralingsdosis tweemaal zo
groot is geweest als die, welke nu do
delijk kan zijn.
