Vrijzinnig antwoord op uitdaging
Hoe Goedoefa de vaderlijke zegen stal
Radio-uitzending „Mens en God"
Belangrijk congres in Londen
Humanisten en echtscheiding
Tentenkamp van Jehova's Getuigen
Kerkenvergadering
Oecumenisch
ZATERDAG 20 AUGUSTUS 1966
Bep Andreas
Oecumenische Synode
Indonesische kerken
§11 Ki
Luidklok gaat van
Huizens visafslag
naar Afrika
KORT NIEUWS
Van 2 tot en met 7 augustus is in Londen het I9de
Internationale Congres van de Wereldbond voor Vrij
zinnig Christendom en Godsdienstvrijheid gehouden.
Deze belangrijke conferentie met vijfhonderd deel
nemers uit Europa (óók uit Hongarije en Roemenië),
Amerika en Zuid-Afrika had als hoofdthema gekozen:
»>De geestelijke uitdaging aan de mens en het antwoord
daarop". De hedendaagse zich steeds weer veranderen
de begrippen over de mens en menselijke verhou
dingen, de behoefte om diverse geloofsovertuigingen
uiteen te zetten en de betekenis van de Christusfiguur
kwamen aan de orde. Ook werd er gesproken over de
huidige religie in een wereld die vandaag de dag de
neiging heeft zich vóór alles in natuurwetenschappe
lijke problemen te verliezen. Veel aandacht kreeg
ook het probleem van de wereldvrede en de verdraag
zaamheid, met name waar het Vietnam betreft, nu één
van de grote problemen der mensheid.
Het gehele congres werd geken
merkt door een vriendschappelijke
sfeer, waarbij allen zich ljkjzonder veel
moeite gaven elkaar te vinden, juist
nu de kerk overal ter wereld zo in be-
weging is. De kerk als instituut heeft
in deze tijd afgedaan, zo constateerde
men, en het is nu juist het ontzaglij
ke probleem welke vorm de kerk zal
moeten vinden om zich te kunnen hand
haven ten opzichte van een samenle
ving die met maatschappelijke, soci
ale en politieke problemen en tegen
stellingen worstelt.
Mr. H. J. Wytema, burgemeester
van Alkmaar, die in Londen voor het
laatst de voorzittershamer hanteerde,
wordt als president opgevolgd door dr.
Peter Dalbert uit Davos (Zwitserland).
Staande de vergadering werden ook
twee nieuwe vice-presidenten gekozen,
dr. John Kielty uit Engeland en dr.
Max A. Kapp uit de V.S. Tevens werd
besloten het volgende, twintigste con
gres, in 1969 omstreeks half juli in
Boston te houden.
Ds. J. W. Wery, remonstrants predi
kant te Haarlem, zo juist boordevol
indrukken teruggekeerd van dit con
gres, behoort tot de staf van secreta
rissen van de wereldbond voor het
vrijzinnig protestantisme, waarvan het
algemeen secretariaat sedert 1930 in
Nederland is gevestigd. In de afgelo-
Een decennia zijn onder meer prof. dr.
J. van Hoik en dr. W. M. Noordhoff
secretaris geweest en sinds 1963 is dr.
A. W. Cramer nu algemeen secretaris,
terwijl ds. Wery en ds. J. van Goud
oever uit Hilversum deel uitmaken van
de staf.
Gevraagd naar zijn ervaringen tij
dens dit congres vertelde ds. Wery ons
dat hij het als een bijzonder winstpunt
zag dat er tijdens dit congres in ver
gelijking met vorige bijeenkomsten
meer binding was tussen de vrijzinnig-
christelijke groepen uit Europa en de
algemeen religieuze groeperingen uit
Amerika. De Oude en Nieuwe wereld
beginnen elkaar weer te vinden. Er is
namelijk een grote tegenstelling tus
sen de vrijzinnig christelijke traditie,
de stevig gewortelde Europese vrijzin
nigheid (kerkelijk van karakter) ener
zijds en de meer experimentele vorm
van vrijzinnigheid in Amerika ander
zijds.
In Europa is een ontwikkeling gaan
de, aldus ds. Wery, waarbij de kerk
in velerlei vorm aan miljoenen mensen
geen geestelijk „tehuis" meer biedt.
Aan de andere kant is er toch wel re
ligieuze belangstelling merkbaar bij
deze mensen, die naar een vorm zoe
ken buiten de kerken om.
Dr. Dorothee Sölle, bekend geworden
door haar boek „Stellvertretung" dat
in 1965 verscheen, heeft tijdens een toe
spraak, die zij op de twaalfde Duitse
Kirchentag in 1965 hield, haar gehoor
bepaald onthutst toen zij tot de volgen
de uitspraak kwam: „Er is vaak meer
geloof buiten de kerk dan daarbinnen."
De Unitariërs in Amerika daarente
gen (zij worden niet als christenen be
schouwd en zijn geen lid van de We
reldraad van Kerken) voelen zich met
deze theorie wèl in hun element. Door
hun binding met de beweging van dr.
Martin Luther King en met andere
vooraanstaande geestelijke leiders zijn
zij zich beter bewust geworden van de
Joods-christelijke traditie. „Van twee
kanten is er dus toenadering nodig,"
zo stelde ds. Wery vast Ook in Euro
pa is er behoefte aan een experimen
tele vorm van geloof; ook dèar zit men
met de problematiek van de wereld
godsdiensten. Daarom zullen wij tot
een bepaalde vorm van samenwer
king in deze moeten komen: „Brother
hood of man" en ook „brotherhood of
faith". (Broederschap onder de mensen
en ook broederschap in het geloof.)
Een verheugend symptoom noemde
ds. Wery het dat op dit congres zo-
Samuel Sandmel
wel r.k. waarnemers alsook vertegen
woordigers van de Unitarische gemeen
te uit Kaapstad, welke gemeente het
thans heel moeilijk heeft, aanwezig
waren.
Ook had ds. Wery geconstateerd dat
er een uitgesproken belangstelling van
joods-liberale zijde voor het verbond
bestaat, ja, dat er zelfs van een echte
geestverwantschap sprake is.
Onze tijd vraagt aanpassing en ver
nieuwing. Oók bij de Wereldraad van
Kerken en bij het Vaticaans Concilie
zit men met deze problematiek. Het
komt er nu maar op aan: hoe blijf je
jezelf, terwijl je verandert en hoe kan
je je vernieuwen zonder je identiteit
te verliezen? „Dat is het grote pro
bleem waarmee het christelijk geloof in
zijn geheel in de gehele wereld zit",
zegt ds. Wery met overtuiging.
Het Verbond i.« nu tot de conclusie.ge
komen dat het nodig is een drietal
werkgroepen in het leven te roepen: een
groep, die de christelijke traditie wil
vernieuwen en de vrijzinnige protestan
ten (Nederlanders, Zwitsers en Fran
sen) bij elkaar wil brengen, een groep
die de meer algemeen religieuze wer
kers samen wil binden en tenslotte
een derde werkgroep die zich zal be
zighouden met de stimulering van de
contacten tussen de verschillende we
reldgodsdiensten.
Het ligt in de bedoeling deze drie
groepen door het secretariaat van het
Verbond te bundelen met behoud van
eigen bewegingsvrijheid om apart bij
eenkomsten te organiseren, terwijl de
ze werkgroepen tijdens de congressen
tot samenwerking zullen moeten ko
men.
Wat ten slotte de sprekers betreft,
had ds. Wery grote bewondering voor
de referaten van prof. dr. C. A. van
Peursen uit Leiden over „Das Men-
schenbild", die in een moeilijk, doch
helder betoog een blik gaf op de mens
als metafysisch wezen of wel als „zelf
standig naamwoord". De mens is ech
ter ook een dynamisch proces door zijn
houding, een open systeem van reac
ties, kortom een „werkwoord", zo stel
de prof. Van Peursen, die concludeer
de: „De mens is de geschiedenis die
hij vertelt."
Tot de constructieve geschiedenis die
hij vertelt behoren ook de bijbelse ver
halen. Mens, God en wereld zijn alleen
maar kaarten in de dossiers van de
mensheidsgeschiedenis, die dus iets
zeggen over de weg die de mens heeft
afgelegd. Telkens moet de mens weer
een nieuwe keuze maken en zich op
weg begeven, aldus prof. Van Peursen.
Verdere belangrijke referaten waren
die van prof. Samuel Sandmel uit Cin
cinnati over „De betekenis van Jezus
in de wereldgeschiedenis" en van dr.
John Wren-Lewis uit Londen over „Het
religieuze antwoord op de roep van de
geseculariseerde wereld". In zijn rede
riep deze laatste spreker op tot een
creatieve religie in een geseculariseer
de maatschappij, tot experimenteren
met geloof, hoop en liefde, nu begrip
pen als „God laat het regenen" en
„Hij bepaalt het leven" zijn weggeval
len.
Er is veel gepraat, er zijn veel goe
de voordrachten .gehouden over geeste
lijke, maatschappelijke en sociale pro
blemen, die de gehele wereld aangaan.
De kerk is overal ter wereld in bewe
ging. Er zal naar een andere vorm
voor de kerk gezocht moeten worden.
Ook dit congres geeft daar uiteraard
nog geen oplossing voor, doch een
winstpunt blijft dat er een ernstige wil
tot samenwerking en binding is om de
ze mondiale problemen op te lossen, al
dus ds. Wery.
Ds. Wery
Volgend jaar in augustus zal de ge
reformeerde oecumenische synode in
Nederland bijeenkomen. Afgezien van
de openingszitting op 6 augustus in
Amsterdam zullen de gewone zittin
gen vermoedelijk in Lunteren worden
gehouden in „De Blije Werelt", waar
ook de gereformeerde synode van Ne
derland pleegt te vergaderen.
Twee kerkgemeenschappen uit In
donesië zijn toegetreden tot de We
reldbond van Gereformeerde Kerken
(World Presbyterian Alliance). Het
zijn de evangelische kerk van Borneo
met 64.000 leden en de christelijke
kerk van Pasundan met 10.000 leden.
Samen hebben zij 333 plaatselijke ge
meenten.
•wvwiiwinnnnnnrmnjui
Sinds John Robinson, Paul van Bu
ren en Dorothee Sölle is God „in het
nieuws". Dat betekent voor velen een
critisch ondervragen van hun beleven
van de Mens-God relatie. Al deze vra
gen en hun eventuele antwoorden vor
men geïsoleerde ervaringen, die leef
baar en communiceerbaar worden
doordat ze opgenomen zijn in de con
tinuïteit van het relationele bestaan
van de mens. In het IKOR-radio-pro-
gramma „Gedachten over Mens en
God" worden de verschillende ervarin
gen aangedragen door: J. Arntz, pro
fessor aan het Filosoficum der Paters
Dominicanen, dr. C. J. Dippel, schei
kundige en doctor theologiae h.c., drs.
R. Hensen, vrijzinnig predikant, G. K.
van het Reve, auteur, en Ch. Storosum,
voorzanger van de Liberaal Joodse
Gemeente.
De continuïteit krijgt gestalte in
piano-improvisaties door Louis van
Dijk en de verzen van een gedicht van
J. W. Schulte Nordholt, dat gesproken
wordt door Rijk Looman. De uitzen
ding vindt plaats op zondag 21 augus
tus van 11.45 uur tot 12.30 uur via de
zender Hilversum I.
In het Mandaragebergte in Centraal
Afrika ten zuiden van het Tsaadmeer
ligt Gavva. Waar de mensen die hier
wonen vandaan gekomen zijn weet nie
mand. Uit de oude volksverhalen is op
te maken dat het een land geweest
moet zijn, waar ook Joden woonden,
ver weg in het Oosten. „Een man zou
zijn hele leven moeten lopen om het
land, waar Bocha onze stamvader weg
trok, te bereiken."
Van deze Bocha vertellen ze het vol
gende:
Hij was oud geworden na een leven
van harde arbeid. Maar hij was een vrij
man met vele kinderen. Tenslotte wa
ren zijn ogen troebel en zijn haren
grijs. Met de sterke mannen kon hij
niet meer met schild en speer gewa
pend langs bergpaden gaan om in de
bergen het gras te halen voor de koei
en en de geiten. De hele dag zat hij
op een geitenvel leunend tegen een
rots, in de schaduw van een mahonie-
boom dicht bij zijn boerderij.
Dikwijls krabden zijn kleinkinderen
zijn magere benen, soms bracht een
familielid hem de poot van een geit,
een stuk van de endeldarm van een
geslachte koe of een pot bier. Bocha
was een man, die alleen nog maar at.
Maar hij had vijf zonen, een groot ge
luk. Hij hield het meest van Yaghwa-
tada, de oudste. Die had een goed ka
rakter. Hij had zorg voor het huis en
de boerderij. De hutten op het erf
waren goed onderhouden, de wanden
waren met leem bestreken zodat de
koude noordewind buiten bleef. De
doornhaag om de boerderij had geen
opening waardoor luipaarden binnen
konden komen om kippen of geiten te
stelen.
Yaghwatada zorgde voor het vee als
geen van de andere zonen. In alle
vroegte ging hij al op weg met zijn
sikkel, met schild en speer en eerst
tegen de middag kwam hij dan terug
met op zijn schouders een geweldige
bos gras. Bocha mocht niet klagen. Hij
had aan niets gebrek. Yaghwatada gaf
hem vlees en bier en hield hem hoog
in eer. Bocha was er zeker van, dat
Yaghwatada ook na zijn dood jaarlijks
Sinds enkele jaren werken in de
streek rondom Gavva in het uiterste
noordoosten van Noord-Nigerië
enige Nederlandse en Zwitserse zen
dingsarbeiders. Het gebied was tot
voor kort zo gevaarlijk, dat het
toenmalige Engelse bestuur geen
blanke toestond daar te reizen. In
1959 kwam echter de toestemming
om er op eigen risico zich te vesti
gen. Inmiddels is er ook een zieken
huis gebouwd. Eerst werkte daar
ie hervormde zendingsarts A. H. van
Soest. Thans werkt daar, gezonden
door de Raad voor de Zending, de
zendingsarts N. Bakker met zijn
vrouw F. Bakker-Smelik. Daarnaast
werkte er geruime tijd zr. G. van
Wessel, die onlangs repatrieerde.
Dokter Bakker werkt nu samen met
twee Zwitserse verpleegsters.
Het werk is begonnen door de
Zwitserse zendingspredikant W.
Schöni, later werd het voortgezet
door ds. W. Scheytt, die thans ter
zijde wordt gestaan door de gerefor
meerde zendingspredikant ds. D.
Land.
Er werden enkele vreemde ont
dekkingen gedaan toen men de oude
volksmythen ging bestuderen.
Het bijgaande verhaal toont de
oud-testamentische invloeden.
gierstebrei, geitenvlees en bier op zijn
graf zou plaatsen.
Op Goedoefa, de jongste, kon Bocha
niet rekenen. Die was lui. Die had geen
zorg voor dingen die belangrijk zijn.
Hem kon Bocha de boerderij niet toe
vertrouwen.
Toen Bocha voelde dat zijn kracht
steeds minder werd en hij wist dat de
tijd gekomen was, waarop de naar
mensen begerige aarde hem verslin
den zou en hij naar de Faya, de doden
stad in de onderwereld zou gaan, riep
hij Yaghwatada en zei:
„Luister Yaghwatada, mijn zoon.
Spoedig zal ik niet meer bij jullie zijn.
Daarom wil ik je nu de zegen geven.
Sta morgen vroeg op, ga er opuit, maai
ww—^--1-innnnnnnfinnnnnnnnnnnnnnAiinjinnnnnjinji
De ringspoordijk om Amsterdam,
onlangs nog besproken in regerings
kringen in verband met het plan
voor goederenverkeer rond de
hoofdstad, is nu in beslag genomen
door tweeduizend tenten. Jehova's
getuigen, die deze week een congres
hebben in de nieuwe RAI, zijn op
een steenworp afstand van dit ge
bouw in tenten ondergebracht.
Het Humanistisch Verbond heeft de
toespraken van prof. dr. J. P. van
Praag, prof. dr. J. C. Brandt Corstius
en mr. dr. H. J. Roethof op het jubi
leumcongres van het verbond (19 fe
bruari) gebundeld. De titels waren „Nu
begint het pas", „Bezieling en schep
pingskracht" en „Waar gaat het om?"
De humanistische stichting Socrates
heeft een brochure uitgebracht over de
echtscheiding. Deze uitgave werd ver
zorgd door mr. H. J. Roethof, mr. M.
Rood-de Boer en mr. H. G. van Veen.
Mevrouw Rood behandelt het echt-
De reformatorische en orthodoxe
kerken van Europa organiseren vol
gend jaar voor de vijfde maal een gro
te Europese kerkenvergadering. Dit
gebeurt in Oostenrijk of in Zwitserland
omdat er hier de Oostduitse afgevaar
digden gemakkelijker kunnen worden
toegelaten dan in landen die tot de
NATO behoren.
De voornaamste Nederlandse deelne
mers aan deze conferentie zijn de ge
reformeerde kerken en de hervormde
kerk. In totaal verwacht men 250 af
gevaardigden van 76 kerkgemeen
schappen. Men zal zich in het bijzonder
bezig houden met de vragen en ver
wachtingen van jonge kerken ten aan
zien van de Europese kerken. Hiervoor
is reeds contract opgenomen met de
raden van christelijke kerken in Oost-
Azië, het nabije Oosten, Afrika en
Zuid-Amerika.
De Europese conferentie is ook be
kend als de Nyborg-conferentie, om
dat men aanvankelijk steeds vergader
de in het stadje Nyborg op het Deen
se eiland Fünen. Indien de politieke
verhoudingen met Oost-Duitsland dit
toelaten, hoopt men hier in de toe
komst opnieuw bijeen te komen.
De openingsrede van de komende
conferentie wordt door dr. W. A. Vis
ser 't Hoofd gehouden, die per 1 de
cember zijn functie als secretaris-ge
neraal van de Wereldraad van Kerken
neerlegt. Van de 76 kerkgemeenschap
pen, die lid zijn van de Europese ker-
kenconferentie, zijn er 53 bij de we
reldraad aangesloten.
scheidingsrecht, mr. Van Veen bepaalt
zich tot het verband tussen maat
schappelijk werk en echtscheiding.
Uit deze uitgave nemen wij de stel
lingen over. Mevrouw Rood telt de vol
gende punten: „Het is dringend gebo
den modern echtscheidingsrecht te con
cipiëren, de echtscheidingsgronden
dienen gewijzigd te worden, de toewij-
zigingsregelen met betrekking tot het
gezag over de nog minderjarige kin
deren moeten aangevuld worden, het
bezoekrecht van de niet met gezag be
klede ouder komt in aanmerking voor
regeling bij de wet en de procesgang
moet worden aangepast."
Mr. Van Veen poneert tweeërlei ver
antwoordelijkheid voor het maatschap
pelijk werk: 1. Het is een vakkundig
hulpverlenen aan mensen, die in so
ciale nood verkeren: het is gericht op
hulpverlening aan mensen, die in hun
levenssituatie spanningen ondervonden
die zij niet zonder hulp van deskun
digen kunnen oplossen. Deze spannin-
kunnen voortkomen uit de persoonlijk
heid van de cliënt of hun ontstaan
vinden in de maatschappij, of worden
veroorzaakt door een wisselwerking
van beide componenten.
Het maatschappelijk werk wil per
sonen, gezinnen en groepen van men
sen helpen bij het mobiliseren van
hulpbronnen in henzelf of in de maat
schappij om de problemen van het da
gelijks leven te hanteren. Bij deze
hulp gaat het als regel niet om het
individu alleen, maar om zijn rela
tie tot zijn omgeving. Vandaar dat het
maatschappelijk werk als regel zijn
aandacht ook richt op het gezin.
Het heeft tevens de functie om de
ervaringen, ongedaan bij de hulpver
lening, te evalueren, teneinde de so
ciale problemen als zodanig, te onder
kennen en te signaleren. Dit is de
verantwoordelijkheid om te streven
naar een oplossing van de sociale pro
blemen door de oorzaak ervan op te
heffen of te wijzigen. Beide functies
van het maatschappelijk werk kunnen
hetzij zelfstandig, hetzij in samenwer
king met andere disciplines, worden
uitgeoefend. Dit hangt af van het ka
rakter van het sociale probleem.
2. Om tot een oplossing van de
vraagstukken van de echtscheiding te
komen alsook van de echtscheidings-
casuïstiek is een goede samenwerking
van juristen en maatschappelijke wer
kers gewenst. Er is een groeiende er
kenning van de bijdragen van bei
de professies tot de verbetering van
het gezinsleven en de oplossing van in
dividuele problemen. Door onbekend
heid over en weer, bestaan er ook
vooroordelen.
Jurist en maatschappelijk werker
delen een gemeenschappelijke belang
stelling om hun clienten te helpen hun
probleem op te lossen. Juridische pro
blemen hangen vaak samen met so
ciale problemen. Beiden, jurist en
maatschappelijk werker, hebben bij
de uitoefening van hun beroep eigen
gedragsregels. Van de cliënt uit gezien
zou hij in vele gevallen gediend zijn
bij beider hulp. Samenwerking en ver
wijzing naar eikaars bureau lijkt in
het belang van de cliënt, aldus mr.
Van Veen.
1) „Uitdaging en antwoord", uitgave Hu
manistisch Verbond. Oudegracht 152, Utrecht.
2) „Humanisten over echtscheiding", uit
gave humanistische stichting Socrates, Oude
gracht 152, Utrecht.
wvwvwvwvwwwvwvwvwwvwwwwww
De remonstrantse zendeling ds.
Frits Rosingh, werkzaam in Ghana,
heeft ontdekt, hoe sommige rooms-
katholieken over de oecumene denken.
In Tamale is een uloschool, waar
een Afrikaanse vriend, Jehojada Bani-
bensu, catechisatie geeft. Een r.k. pa
ter bezocht op zekere dag de klas. En
waar ook in Tamale de verhouding
tussen rooms-katholieken en protestan
ten bijzonder hartelijk is, maakte Je
hojada geen bezwaar, een toestemmend
antwoord te geven op de vraag van de
pater, of hij de protestantse klas vijf
minuten mocht toespreken.
De pater sprak over het oecume
nisch concilie in Rome en zei dat nu
de kerken op eenheid aanstuurden, de
verschillen niet meer zo belangrijk wa
ren. Hij vervolgde, dat er aanstaande
zondag een doopdienst in de rooms-
katholieke kathedraal van Tamale ge
houden zou worden. „Wie gedoopt wil
de worden was hartelijk welkom".
Ruim de helft van de klas gaf aan
de uitnodiging gehoor!
Ds. Rosingh, die dit in een brief
doorgaf, besluit met de woorden: „Ik
heb nog geen gelegenheid gehad de pa
ter voor zijn hulpvaardigheid te
bedanken, maar Ik ben tot wederdienst
bereid.
(Evangelisch Luthers weekblad).
gras, maar blijf niet te lang weg. Kom
spoedig terug dan zal ik je de zegen
geven."
Yaghwatada deed zoals zijn vader
hem gezegd had. Maar ook Goedoefa
ging de volgende dag zeer vroeg op
pad. Hij had gehoord wat zijn vader
tot zijn broer gezegd had. Goedoefa
zocht het gras in de buurt. Hij maaide
maar weinig en bond het samen met
stenen er in. Thuis gekomen wierp hij
het gras voor zijn vader neer. Zwaar
plofte het op de grond.
Verbaasd wendde Bocha zich tot de
thuisgekomene. „Nu al terug, Yaghwa
tada?" Er was geen twijfel mogelijk,
zwaar was het gras dat voor hem op da
grond viel. Met veranderde stem ver
zekerde Goedoefa zijn twijfelende vai-
der, dat hij Yaghwatada was.
Daarop gingen ze samen in de gei
ten- en koeienstallen. „Deze geiten,
deze koe, zijn voor jou, Yaghwatada".
Ze gingen over het erf en kwamen bij
Tlala, de hut waarin de voorouders
vereerd worden. „Dit ijzer, deze spe
ren, deze messen, deze pijlen en bogen,
deze bijlen zijn voor jou. Ook deze
Kauri-schelpen en het geld in die pot,
deze doeken en leren zakken zal ik je
geven. Moge je worden als Beldanga,
waar het water nooit uitdroogt en het
gras steeds groen is."
Nauwelijks was alles aan Goedoefa
gegeven of Yaghwatada kwam terug
en het bedrog werd ontdekt. Maar
Bocha kon niets meer veranderen. Hij
had geen andere zegen, hij kon alleen
Goedoefa bezweren de erfenis te delen
met Yaghwatada en elkaar te verdra
gen. Met de ogen ter aarde geslagen
beloofde Goedoefa het zijn vader.
Maar na diens dood verdreef Goedoefa
zijn broer door het werpen van stenen
van de vaderlijke boerderij.'
Dat is de reden waarom de nakome
lingen van Goedoefa boven in de ber
gen in Goedoef wonen en de nakome
lingen van Yaghwatada in Yaghwata-
dacha, wat door de blanke Gavva wordt
genoemd.
'WVVVVVWVWWWWVWWWWVVVVVVWWVVV*H
Over enige tijd zal de luidklok, die
gedurende vele jaren de kooplieden
naar de visafslag aan de haven van
Huizen heeft geroepen, z(jn bronzen
stem laten horen in de Afrikaanse rim
boe.
Nu de visafslag definitief is opgehe
ven en de fa. Spee-sportboten zich in
het gebouw heeft gevestigd, wacht de
vijfendertig kilo wegende bel ten hui
ze van gemeentesecretaris C. Molenaar
op verzending naar Boeremboerem in
Frans West-Afrika, waar dochter Em
my werkzaam is als zendelinge. Da
Huizer bel zal daar het autowiel moe
ten vervangen waarmee nu nog het be
gin van de kerkdienst wordt aangekon
digd.
De schenking is tot stand gekomen
nadat de echtgenote van afslager Kos
in mei een vertoning van dia's had bij
gewoond, die de heer en mevrouw
Moolenaar tijdens een bezoek aan hun
dochter hadden gemaakt. In een brief
aan haar ouders had mej. Moolenaar
medegedeeld dat ze het aanbod fantas
tisch vond. Naar zoiets had ze allang
uitgezien. Een paar collega's van mej.
Moolenaar, die momenteel met verlof
zijn in Frankrijk en Zwitserland, zul
len 29 augustus, als zij met de boot
vanuit Marseille vertrekken, de klok
meenemen.
De heer Kos, die nu helemaal aange
wezen is op zijn kruidenierswinkel aan
de Zeeweg, heeft gedurende de vijfen
dertig jaar dat hij afslager is geweest
de klok geluid. Hij heeft de bel, die
naar hij meent afkomstig is uit een
kerk in Zaandam, altijd heel mooi ge
vonden. „Maar,, zegt hij, „ik heb nooit
de klank kunnen horen zoals de vissers,
want ik luidde hem altijd zelf".
Voor jongere predikanten in de ge
reformeerde kerken is een speciaal
trainingsprogramma opgezet voor de
problematiek van de moderne industri
ële samenleving. De leiding hiervan
heeft dr. L. Zielhuis, industriepredikant
in algemene dienst van de gereformeer
de kerken.
Doel is regelmatig vierdaagse trai
ningscursussen te houden in het evan
gelisatiecentrum in Baarn. De predi
kanten maken daar kennis met leiden
de figuren uit allerlei sectoren van de
industrie. Dezen bespreken met hen de
grote vraagstukken. Bovendien komen
zij door bezoeken aan grote bedrijven
in aanraking met de praktijk.
4
